d
e
en \jo\^5^
'QQtns
DE NIEUWE WEG
Het Instituut van de
Zusters der HH. Harten
herbegon aldus
Zesenveertigste Jaargang
Vrijdag 13 oktober 1972
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 - 9400 NINOVE
Tel. 054/327.27 - Postcheckrek. 4786.85
Prijs voor Jaarabonnement 150 Fr.
Prijs per nummer 4 Fr.
VERSCHIJNT IEDERE WEEK.
Boven elke verwachting is het C.V.P.-congres
van Antwerpen tot een volledig succes uitgegroeid,
betekenisvol omdat de Waalse P.S.C., die gelijk
tijdig te Ciney congresseerde, op enkele met een
beetje goede wil te effenen punten na, een eens
gezindheid van opvatting vertoont die ons de toe
komst met meer vertrouwen dan vroeger te ge-
moet laat zien.
Dit feit werd, terecht, door de Vlaamse pers
als Standaard en Gazet van Antwerpen op gun
stige kommentaar onthaald, waaruit dan weer eens
blijkt dat de zogezegde wrijving in de schoot van
de C.V.P.-P.S.C. alleen maar bestaat in de ver
beelding van de Brusselse pers. Maar daarover
verder.
Alhoewel het de moeite zou lonen de resolu
ties, goedgekeurd met dik 90' der stemmen, van
dichtbij te bekijken moeten wij ons, bij gebrek
aan voldoende plaats, beperken tot enkele algeme
ne beschouwingen.
Het kumuleren of samenvoegen van verschil
lende politieke mandaten werd nu voorgoed afge
schaft. Met deze maatregel werd vroeger nogal
los omgesprongen, nu echter is de kogel door de
kerk - er valt te kiezen of kavelen één mandaat
per man. Demokratischer ikan het niet.
Verder werd, zowel te Antwerpen als te Ciney
het principe van de federale staat nu volledig aan
vaard. Zo onomwonden werd het niet gezegd, maar
zowel de Vlaamse als de Waalse groep is akkoord
de nieuwe grondwet met haar verstrekkende ge
volgen en hervormingen op korte tijd in toepassing
te brengen. Daarmede is bewezen dat zowel boven
als onder de taalgrens eindelijk werd ingezien dat
het stug vasthouden aan een verwaterd unitarisme
het land geen zier vooruit helpt, integendeel. Wat
niet belet dat elke vleugel nu zijn eigen gang kan
gaan, onder eigen verantwoordelijkheid kan wer
ken maar dan onder het toezicht van een nationaal
voorzitter en dito secretaris-generaal. Dat beiden
tot een verschillende taalrol moeten behoren
spreekt van zelf, maar ideaal is dat niet. Maar we
leven nu eenmaal in een 'tweetalige staat waar re
geren zonder kompromissen totaal onmogelijk is.
Het knelpunt zal wel liggen bij de verdeling
der kredieten, niet dat Vlamingen en Walen hier
over geen akkoord zullen bereiken, maar het pre-
tentieuse Brussel zal stokken in het wiel steken,
maar ten slotte zich toch moeten neerleggen bij
wat de meerderheid in het land zal be lissen.
Een nauwe samenwerking tussen C.V.P. en P.
S.C. is dus meer dan noodzakelijk en dat deze werd
bereikt stemt ons, zoals hierboven gezegd, gunstig
tegenover het nieuwe programma.
Een zeer bijzondere aandacht werd besteed aan
het verder samenbestaan van de nieuwe organis
men met de vroegere Provincieraden en de inde
ling der provincies in arrondissementen. Hier ook
werd klare wijn geschonken en gaat de voorkeur
naar het toekennen van meer bevoegdheid aan de
Kuituurraden, de Federaties van Gemeenten en/of
de fusies van gemeenten, altijd dan in het kader
van de nieuwe Grondwet. Na instelling ervan zal
gauw de nutteloosheid van het voortbestaan van
een hoop burgemeesters en schepenen in het oog
springen.
Uit deze korte uiteenzetting ziet de lezer di
rect dat het Congres resoluut de weg naar een
totale hernieuwing is opgegaan, ongeacht de onte
vredenheid der ouderen, maar met de volledige
toestemming der jongeren om dewelke het eigen
lijk toch gaat. De toekomst is immers voor hen.
Dat Brussel al deze nieuwigheden met lede
ogen aanschouwt hoeft zeker niet gezegd. In stilte
hebben de Brusselse unitairen en Franstaligen ge
hoopt de nieuwe Grondwet zodanig te ondermijnen
dat ze zou verwateren om, na enkele tijd, tot de
vroegere toestand terug te keren. In alles wat als
vernieuwing wordt ingevoerd, in elke aanpassing
aan de nood van deze tijd zien ze een aanslag op
hun invloed en gezag, aan aanval van het Vlaams
imperialisme tegen hun tanende macht. Dat ze door
deze houding hun eigen bestaan als hoofdstad van
'het land en van Europa, hun eigen welvaart be
dreigen, willen ze niet inzien. Het is maar goed
dat een Congres zoals dat van de C.V.P. deze uni-
taristen de ogen opent en voor feiten stelt waar
mede ze, tegen heug en meug, rekening moeten
houden.
Er is wel eens gezegd dat de nieuwe Grondwet
niets zou veranderen en alles bij het oude zou blij
ven. iNa het gelukte Antwerpse Congres, na het
bereikte akkoord met de P.S.C. durven we gerust
voorspellen dat we voor nieuwe tijden staan om
dat met de intrede der jongeren a la Martens en
Nothomb ook een bredere Europese geest door de
rangen van C.V.P.-P.S.C. waait.
In deze zin willen we dan verder strijden.
Sedert vele jaren neemt het Zusterhuis
wat het aantal leerlingen betreft, een vlucht in de
hoogte, waarvan het nu nog niet is neergestreken.
Onze humaniora-afdeling, als de jongste parel
aan de voltooide kroon van het Instituut, doet het
met 354 meisjes-studenten. Wie het oor te luiste
ren legt in bevoegde kringen verneemt daar
dat de latijn-griekse afdelingen nog altijd de beste
resultaten boeken aan de hogeschool (65% stude
ren af zonder vertraging).
Haar oudere zus, de technische afdeling boekt
het cijfer 564, vertakt in handel en snit en naad
(Cl en C3). Deze sympathieke afdeling heeft ook
al een generatie moeders-kinderen gevormd.
Met elkaar leven die afdelingen in goede ver
houding eenheid in verscheidenheid. Ook hier zijn
alle meisjes-studenten.
Hierbij sluit ook de avondschool aan die be
zocht wordt door 32 volwassenen.
De lagere afdeling met de kleuters vormen
vanzelf de grote groep met 658 effectieven. Dit
klein en groot grut, van drie- tot twaalfjarigen,
zijn ondergebracht in 24 klassen.
De B.L.O. - afdeling, dat zorgenkind van de
school, groeit gestadig en klimt nu tot 114 leerlin
gen met 9 klassen. Hier alleen zijn ook jongens
opgenomen. De B.L.O. is gemengd.
Dit weze dan ook een correctief aan de koe
rier van de school uit de laatste Brug waar
gesproken wordt van meer dan 1.500 jongens en
meisjes die de schoolpoort binnenstapten Het
instituut is een meisjesinstituut en telt onder de
1722 leerlingen slechts 58 jongens. Wij zijn nog
niet aan de gemengde school toe
De democratisering van het onderwijs mag
geen kwantitatief verschijnsel zijn onoverzichte
lijke mammoetscholen zijn zelfs niet wenselijk
Het kwalitatief fenomeen heeft voorrang. De school
mag niet het kenmerk van de welvaart-staat in
pejoratieve vorm worden ouders, schooldirecties,
lerarencorps en leerlingenraad die, zonder verant
woordelijkheid, maar met eisenpaketten komen
aandraven. Eerste Minister Eyskens heeft daar op
het C.V.P.-congres, in algemeen verband, op ge
wezen ...en hij kan het weten.
Als opvoedingsinstellingen zó worden... wat
dan met het done hout als dit het groene is
D.M.
e/>6/
