Toch Rode Staotsmagazijnen
DE SLUIS
VAN ZEEBRUGGE
Hernieuwing
van de Abonnementen
Zesenveertigste Jaargang
Vrijdag 24 november 1972
Drukker Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 9400 NINOVE
Tel. 054/327 27 - Postcheckrek. 4786 85
Prijs voor Jaarabonnement 170 Fr.
Prijs per nummer 5 Fr.
VERSCHIJNT IEDERE WEEK.
AI is de zaak in brede ikringen voldoende ge
kend, toch willen we voor deze onzer lezers aan
wie het ontsnapte eerst een korte samenvatting
geven van de feiten.
De groep Samoa, die na zijn samensmelting
met Nopri een jaarlijks zakencijfer van 11 mil
jard bereikte, maar nadien lood in de vleugels
kreeg bij zo ver dat geen enkele winst meer werd
geboekt, kreeg een inspuiting van nieuw kapitaal
door het afstaan van de meerderheid der aandelen
aan Penney, een der grootste super-markt specia
listen van Amerika.
Hier even een parenthesis. Als we spreken van
Sarma bedoelen we hiermede niet de privé perso
nen of firma's die, onder deze naam en op eigen
risico, zaken drijven. Wel bedoelen we de groot
warenhuizen in steden zoals Brussel en Antwer
pen die de eigendom zijn van Sarma zelf en der
halve tot het activa van deze maatschappij beho
ren.
Wij zegden dus dat Sarma, vroeger een schit
terende zaak, de zaken achteruit zag lopen en hulp
ging zoeken in Amerika en ze daar gevonden had
ook. Het moet zijn dat deze Amerikanen - in casu
Penney - rap inzagen dat de beste tijd van de groep
Sarma voorbij was, de zaak niet langer rendabel
blijft en hun pak aandelen liefst izo vlug mogelijk
van de hand zouden doen.
Aangezien het om honderden miljoenen gaat
begrijpt de lezer dat de liehebbers niet dik lopen,
want dergelijke kapitalen investeren om niets te
verdienen gaat elk normaal verstand te boven.
Verder zou deze privé-zaak voor ons geen in
teresse hebben was het niet dat de Coop, de so
cialistische -coöperatieve maatschappij, niettegen
staande weinig schitterende vooruitzichten, toch
een greep naar de Sarma-Groep zou wagen.
Zo lang dat met eigen financiële middelen ge
beurt en het risico voor rekening van Coop zou
blijven, heeft niemand daar verder iets mee te
zien. Elk doet ziijn zaken zoals hij het wenst.
Maar hier komt de rode aap uit de mouw. On
der het voorwendsel van tewerkstelling en het con
troleren van de kleinhandelsprijzen, wil de Coop
beroep doen op Staatshulp onder de vorm van een
lening via een parastatale instelling. En daartegen
protesteren wij ten stelligste.
Dat de Staat hulp verleent aan investeerders -
a politieke - die onze industrie versterken, ligt in
de lijn van een goed sociaal begrip. Maar deze hulp
uitbreiden aan politieke groepen die geen de min
ste ondervinding hebben is te gevaarlijk, in deze
zin dan dat, waar ernstige en beproefde zakenlui
geen brood inzien, syndikaten of coops zeker niet
aangewezen zijn om de izaken recht te zetten.
Integendeel. Het noodlottig gevolg zal zijn dat
de Staat, na enorme kapitalen in de Coop-Sarma
gestoken te hebben, na kortere tijd met een ket
ting niet leefbare grootwarenhuizen op de hals zal
zitten en deze - willens nillens - voor eigen reke
ning zal moeten nemen. En wat dat betekent we
ten we onder de hand wel.
Het volstaat te verwijzen naar de schitteren
de!?) uitslagen geboekt door Sabena, Spoorwegen
en dergelijke om te beseffen dat uiteindelijk de
belastingbetaler de prijs van het gelag zal betalen.
Op kortere afstand kunnen we verwijzen naar
de kristalfabriek Val St. Lambert waar - op aan
raden van B.S.P.-er Cools - om te beginnen een
125 miljoen werd geïnvesteerd zogezegd om de te-
tige te behouden. Die eerste inspuiting van kapi-
werkstelling te handhaven en om het nationaal pres
taal is intussen al gevolgd door andere zodat in
totaal reeds rond het half miljard staatsgeld werd
gespendeerd zonder dat positieve resultaten werden
geboekt.
In deze tijd, nu de middenstanders - zoals ze
zelf verklaren - als volwaardige partners door de
regering worden aanvaard, mag aangenomen wor
den dat uit deze hoek de nodige tegenstand zal
komen alleen maar om de dubbelzinnige houding
der socios aan de kaak te stellen.
Het is niet de eerste maal dat we er op wijzen
dat de B.S.P. in tijden van verkiezingen met veel
fraaie beloften naar de stemmen van middenstan
ders en boeren vist, maar eenmaal aan de macht
toch alles doet om dezelfde middenstandei's met
alle ten dienste staande middelen te kelderen. Hoe
winkeliers en boeren over deze directe aanslag op
hun bestaan denken is nog niet bekend, maar reac
tie komt er. Dat de socialisten in hun zucht naar
altijd meer staatstussenkomst niets anders betrach
ten dan het nationaliseren van alle bedrijven is
nu weer eens zonneklaar bewezen.
Sinds de B.S.P. haar mannekens zo wat overal
in leidende posities heeft gebracht en gulzig aan
de staatsruif vreet, is kapitaal geen diefstal meer.
Kapitaal is nu maar alleen het geld van de belas
tingbetaler gebruiken ten eigen bate, altijd dan
onder het mom van sociaal welzijn.
Het was - zo denken wij - wel eens tijd om de
aandacht van deze rode uitwas in een klaar licht
te stéllen.
De laatste jaren werd er in verschillende mid
dens veel kritiek uitgeoefend omtrent de haven-
politiek gevoerd door de regering.
Op het internationale vlak kan men vaststel
len dat onze buurlanden al heel wat verder staan.
In Rotterdam kunnen schepen aanleggen met een
vervoerkapaciteit van 250.000 Ton, met als gevolg
dat Antwerpen bijna alle transport van ruwe olie
verloor. Ook in Duinkerken is men enorme pro
jecten aan het uitbouwen die de aanleg van sche
pen van meer dan 300.000 Ton moet mogelijk ma
ken en voor de toekomst spreekt men zelf reeds
van 500.000 Ton.
Antwerpen is toegankelijk voor schepen tot
100.000 Ton. Verregaande studies hebben aangewe
zen dat men voor de eerstkomende decenia niet
hoger kan komen dan 125.000 Ton, wat voorzien
is bij het uitbaten van de linkeroever.
Waarom in dergelijke omstandigheden een
sluis gaan maken van 125.000 Ton. te Zeebrugge
Waarom ook geen sluis 'bouwen van 250.000 Ton,
het bruggenhoofd van een enorm zeekanaal naar
Gent en later tot Antwerpen
(Lees verder op pagina 2)
Stilaan naderen wij het einde van het jaar,
en meteen ook de periode om uw abonnement op
a De Denderklok te hernieuwen.
Om U en ons veel tijd, moeite en kosten te
besparen, nodigen wij onze abonnenten uit, in de
loop der eerstvolgende dagen, hun abonnement te
hernieuwen door overschrijving of storting van
170,- Fr. (160 Fr. -f 10 Fr. B.T.W.) op postcheck-
rekening 4786.85 van Paul Luysterman, Ninove.
Natuurlijk kan men dit bedrag eveneens op
ons redactie-adres komen betalen.
Wij danken U vooraf voor uw bereidwilligheid.
