d
w
6
enS/
e^-ïn
e/7 u/
'QQtVS
DE GROTE FOUT
Am a ta t a.
Achtenveertigste Jaargang
Vrijdag 26 april 1974
BESCHEIDENHEID
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 - 9400 NINOVE
Tel. 054/327.27 - Postcheckrek. 4786 85
Prijs voor Jaarabonnement 190 Fr.
Prijs per nummer 5 Fr.
VERSCHIJNT IEDERE WEEK.
De vorming van een nieuwe regering heeft,
■zoals met een beetje inbeelding kon verwacht, de
grootste moeilijkheden gebracht en is voor het
ogenblik gekomen daar waar normaal begonnen
had moeten worden. Een minderheidsregering tus
sen liberalen en kristen demokraten uit de beide
taalgroepen.
Het verloop van de onderhandelingen is onze
iezers voldoende bekend opdat we nog een andere
versie zouden zoeken voor de opeenvolgende mis
lukkingen van formateur Tindemans dan deze die
in de partij-politieke pers al gevonden en uitgelegd
werden.
Intussen staat één ding als een paal beven wa
ter. Niemand kan de formateur verwijten in zijn
pogingen niet tot het uiterste te zijn gegaan en
zelfs getracht heeft water en vuur samen te bren
gen.
Eén feit nochtans, de politieke erfzonde als we
't zo mogen zeggen, werd over het algemeen over
het hoofd gezien, nl. dat de nieuwe grondwet eist
dat elke regering op paritaire basis moet samen
gesteld zijn, m.a.w. voor de helft nederlands- en
voor de andere helft franstaligen.
Deze tegemoetkoming die wij Vlamingen, noch
tans de volstrekte meerderheid in dit land, inder
tijd gedaan hebben in een geest van broederschap
omdat we nu eenmaal in een tweetalig land leven
en er diensvolgens moeten naar handelen, wordt
helaas door de franstaligen op een spitsvondige ma
nier uitgebuit. Van in het begin hebben ze gewe
ten dat ze een wapen in handen kregen waardoor
•zij, de franstaligen, de meesters in dit land konden
blijven.
En we bewijzen dat.
Sinds Leo Tindemans. die geen vriend van hem
is, als formateur werd aangewezen, heeft de nobele
intrigant, P.S.C.-voorzitter Baron Charles Fernand
Nothomb, niets anders gedaan dan stokken in de
wielen van de formateur gestoken om, ofwel zijn
taalgenoot Van Den Boeynants ais formateur op
te dringen, ofwel met een CVP-PSC minderheids
regering voor het Parlement te verschijnen.
Zijn berekening is daarbij niet mis. Een der
gelijke regering zou de franstaligen. in dit geval
dus alleen P.S.C.-ers, en altijd volgens de nieuwe
grondwet, de helft der ministers en staats-secreta-
risscn leveren, op zijn minst een dozijn hele en
halve portefeuilles voor een partijken met iets van
een 22 verkozen en.
Niet zo slecht, zullen we zeggen, maar lang
niet alles, want kreeg Nothomb zijn wens en werd
Van Den Boeynants Eerste Minister, dan kreeg de
P.S.C. de leiding van het land in handen. Op papier
natuurlijk niet, maar in feite en niettegenstaande
de Premier geen politieke kleur mag hebben, we
ten we genoeg hoe het met een Brusselaar aan het
hoofd zou gaan. De ondervinding heeft ons genoeg
geleerd.
Die berekening van franstaligen, Brusselaars
inbegrepen, is intussen falikant uitgevallen door
de kordate houding van zowel formateur Tinde
mans zelf als van de ganse C.V.P.-groep, die als
éen man achter haar voorzitter Wiifried Martens
staat.
Aleer nog, het konklaaf van Steenokkerzeel
heeft voor de eerste maal zeer duidelijk bewezen
dat. als alle Vlamingen aan hetzelfde zeel trekken
zoals ze dat deden, de franstaligen hun zotte pre
tenties en met een dienst van eerste klas mogen
begraven.
Verheugend is ook wel te kunnen vaststellen
dat zo weinig de standpunten van de Vlaamse PVV
en de V.U. van het C.V.P.-programma scheidt dat
er. naar onze mening een goede mogelijkheid be
staat tot het vormen van een demokratisch cen
trum, waarbij elk weliswaar zijn eigen standpunt
ikan behouden, maar dat in geval van nood een dam
kan opwerpen tegen al te uitgesproken links of
rechts gericht extremisme.
In elk geval, en hoe het ook moge gaan, er
dient onverwijld naar een 2/3 meerderheid in het
Parlement te worden gezocht, meerderheid die als
constituante tot hervorming van de Grondwet moet
overgaan om klaar en duidelijk het federale prin
cipe op te nemen. Zelfs tegen de zin van de Brus
selaars met dewelke, dat is weer eens bewezen,
maar dan absoluut niets aan te vangen valt.
Alleen een goed opgevat federalisme kan ons
de rust tussen beide taalgemeenschappen brengen.
Wij hebben in Tindemans de man die dat werk tot
een goed einde kan brengen. Of het al dan niet
lukt zal van de vlaamse parlementairen afhangen.
schijnt voor de Volksunie een onbekende deugd
te zijn. In hun tijdschrift Vrij Vlaanderen van april
1974 wordt gezegd dat in een plaatselijk C.V.P.
weekblaadje - schrik van De Denderklok bij
haar naam te noemen - vóór de verkiezingen het
oude refreintje gezongen werd van voor de V.U.
stemmen is een stem verloren gooien.
De uitslag van de verkiezingen is er nu precies
niet naar om ons van mening te doen veranderen.
Verder zou de V.U., die er na drie dagen moei
zame berekeningen met de computer langs de ach
terdeur toch nog een kandidate door kreeg, niet
zo hoog van de toren moeten blazen. Laat ons zeg
gen dat het een sjansken was.
Voor de rest Proficiat Georgette De Kegel
En dat is gemeend, hoor
GOOSSENS Armand, Brusselstraat 167, Ninove
(gewezen Amadalijsttrekker), DU BOIS August en
CORNELIS Frans, beiden woonachtig E. De Devn-
straat 37, Ninove, publiceerden in Nota Bene van
18.4. 1974 een verklaring over Amada
Dit driemanschap is zich in enkele weken tijd
bewust over hetgeen iedereen sinds jaren weet en
aanklaagt.
Ze geven de rijkemanszoontjes van Ama Ta Ta
een stoemp in een plaats die alleen deskundigen,
zonder mikken, kunnen vinden...
Hierna hun tekst, zonder kommentaar.
A.D.R.
Wij, ondergetekenden, Goossens Armand, Du
Bois August en Cornells Frans, verklaren hierbij
AAIADA te verlaten. Wij hebben door maanden
lange ondervinding kunnen vaststellen, dat AAIA
DA zich niet beschouwt als deeluitmakend van de
arbeidersbeweging, maar integendeel doelbewust
vernietiging ervan nastreeft, en dan in het bijzon
der van de vakbonden en van de Kommunistische
Partij van België.
Aan de fabrieken hebben wij meegemaakt hoe
AAIADA munt tracht te slaan uit de weliswaar
meestal gewettigde ontevredenheid van de werkers.
Maar AAIADA doet aan demagogisch opbod en
pakt uit met uitzichtloze ordewoorden zonder ooit
verantwoordelijkheid tw- nemen. Bij menig geval
werden de arbeiders, die AAIADA geloofd hadden,
trouwens in de steek gelaten.
Tijdens de kieskampagne weigerde AAIADA
rekening te houden met de door bij haar aange
sloten arbeiders aangegane verbintenissen tegen
over de andere partijen. De affiches van vooral
de arbeiderspartijen werden overplakt of er werd
zwarte verf op gespoten. De rijkemanszoontjes van
AAIADA misleiden politiek-onervaren jongeren en
proberen arbeiders voor hun wagen te spannen,
terwijl zij zelf zolang mogelijk in het duister blij
ven.
Ondergetekenden zijn wel overtuigd dat de ar
beidersbeweging meer strijdbaar moet worden ge
maakt, maar weigeren nog langer de uitzichtloze
verdelingspolitiek en de avonturiers- en samenzwe-
ringsmetodes van AAIADA te aanvaarden. Zij wil
len met open vizier de belangen van de werkende
bevolking dienen en vragen daarom hun aanslui
ting bij de Kommunistische Partij van België, die
nu weer 'bij de regeringskrisis en de petroleum-
kwestie bewezen heeft steeds met zin voor ver
antwoordelijkheid en doelmatigheid op te treden.
Zij roepen alle bij AAIADA aangesloten poli-
tiekbewuste arbeiders en jongeren op hun voor
beeld te volgen.
