d
w
B
aZ\n
s
NIET MEEHUILEN..
WORDT NEIGEMBOS
STAATSDOMEIN
Achtenveertigste Jaargang
Vrijdag 16 augustus 1974
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraaf 10 - 9400 NiNOVE
Tel. (054) 33 27 27 - Postrek. 4786.85
Prijs voor Jaarabonnement 190 Fr.
Prijs per nummer 5 Fr.
VERSCHIJNT IEDERE WEEK.
Met het aftreden van President Nixon als Pre
sident van de U.S.A. viel dan eindelijk het doek
over Watergate, een specifiek Amerikaans geval
dat we alleen kunnen beoordelen uit wat ons door
veelal eenzijdig gerichte nieuws-media werd mede-
gedeld.
Een standpunt ter zake hebben we nooit inge
nomen, niet uit vrees ronduit ons gedacht te zeggen,
wel omdat we niet over voldoende inlichtingen
beschikten om een oordeel over anderen te vellen
en er niets voor voelen met de wolven mee te hui
len.
In zijn Standpunt - Het Volk van vrijdag 9 au
gustus 1974 - schrijft Senator Em. Van Cauwelaert
immers
President Nixon is waarschijnlijk de strijd, die
hij al anderhalf jaar moet voeren, moe. Hoe hij
het, menselijk gesprroken, zolang heeft volgehou
den naast al de andere zorgen en tribulaties die
aan het presidentschap verbonden zijn, is op zich
zelf een wonder.
De manier waarop Richard 'Nixon zijn aftreden
zelf onvermijdelijk heeft gemaakt, heeft iets raad
selachtigs. Er zijn trouwens heel wat raadsels in
de Watergate-zaak die tot zijn aftreden heeft
geleid.
Waarom hebben de lompe loodgieters van
het Witte Huis, tijdens de presidentsverkiezingen
van 1972, het nodig geacht in te breken in het Wa-
tergate-hoofdkwartier van de democratische partij
en er luisterapparaten achter te laten, terwijl de
democratische kandidaat McGovern geen schijn
van kans had om verkozen te worden Het was
erger dan een misdaad, het was een dwaasheid.
Waarom liet presidont Nixon ai zijn meest
vertrouwelijke gesprekken, over deze en andere
zaken, met zijn intiemste medewerkers, op geluids-
iband registreren Zijn opvolger Ford heeft alvast
fin een interview met Der Spiegel verklaard
dat hij die fout niet zal herhalen
En hoe kan het Amerikaanse Hooggerechtshof
of een politieke instelling als de Senaatscommissie,
van de president eisen dat hij deze bij uitstek
private opnamen van vertrouwelijke, soms fami
liale, gesprekken, die toch zijn zeer persoonlijk
eigendom zijn en die op zichzelf ook geen poli
tieke verantwoordelijkheid meebrengen, openbaar
maakt Men verwijt de president mede verant
woordelijk te zijn voor de inbreuk op de privacy
van de democratische partijleiders, door de inbraak
in Watergate maar door de president te ver
plichten de geluidsbanden van zijn privé-gesprek-
ken openbaar te maken, begaat men toeft dezelfde
inbreuk tegenover hem Hij wordt ook letterlijk
afgeluisterd.
Overigens, hoe kan men uit de opnamen van
dergelijke losse gesprekken politieke of andere con
clusies trekken Er wordt 'zoveel gezegd Leopold
II is de geschiedenis ingegaan als een groot vorst,
maar wat zou men te horen krijgen .indien men
zijn gesprekken met zijn vrienden en medewer
kers nu moest kunnen laten afrollen Wat doen
losse gesprekken af aan de politieke statuur van
een staatsman
De manier waarop de Amerikaanse opiniemedia
en zijn politieke tegenstrevers Nixon menselijk en
moreel hebben uitgekleed in het openbaar is zeker
zonder precedent voor gelijk welke gezagdrager
ter wereld. Hebben de Amerikanen reden om daar
fier te zijn. Is dat het laatste snufje van de echte
democratie Wij zijn zo vrij het te betwijfelen.
Een volk heeft het recht van zijn staatshoofd
te eisen dat hij een goede politiek voert, dat hij
de gemeenschap dient en, voor een grote mogend
heid als Amerika, dat hij het prestige van zijn land
hoog houdt in de wereld. Maar is het verstandig
ook te eisen dat de president een heilige zou zijn,
dat hij nooit een fout maakt, nooit buiten de
schreef loopt, en zelfs nooit in zijn privé-gesprek-
ken een grof woord laat vallen Dat zijn nochtans
allemaal izonden die men Nixon aanwrijft. Het
schijnt dat Truman en Johnson vloekten als ket
ters wanneer ze in een woeste bui verkeerden. Zij
hebben het echter nooit op band laten opnemen
en ze zijn als gerespecteerde presidenten gestor
ven.
In welke treurige omstandigheden Richard
Nixon het presidentschap ook moge verlaten, het
is zeker dat hij als een groot staatsman en presi
dent de geschiedenis zal ingaan. Wij hoeven zijn
realisaties op internationaal gebied niet te herha
len. Hij werd schitterend geholpen door Kissinger.
Maar, zoals iemand zei wie heeft Kissinger uit
gevonden en zijn kans gegeven Wie nam de ver
antwoordelijkheid op voor wat Kissinger deed
Iets meer dan honderd jaar geleden, in 1868,
heelt de Amerikaanse Senaat op één stem na ook
bijna een president, Andrew Johnson, afgezet. De
senator op wiens stem het aankwam en die wei
gerde de president te helpen afzetten was een ze
kere Edmund G. Ross. Hij werd afgedreigd en
uitgespuwd. Maar enkele jaren later werd hij in
ere hersteld en waren de senatoren hem dankbaar
omdat hij hen ibelet had een grote stommiteit en
een grote onrechtvaardigheid te begaan. John F.
Kennedy brengt overigens in zijn boek Profiles
in Courage een warme huilde aan Edmund Ross.
Nixon wordt nu door iedereen in de steek ge
laten. Er is geen Edmund Ross 'bij de hand. Wij
hopen dat Gerald Ford zal opgewassen zijn tegen
zijn taak van president en dat de Amerikaanse
senatoren en congresleden, om van de Amerikaanse
pers met eens te gewagen, izich later niet zullen
hoeven te schamen over wat ze nu doen. Want,
zoals van Duinkerken schreef in één van zijn ge
dichten. eenmaal krijgt iedereen recht
Wij zullen in ieder geval niet juichen bij het
heengaan van een staatsman als Richard Nixon,
die waarschijnlijk heel wat menselijke gebreken
en tekortkomingen heeft, maar waarvan men moet
getuigen dat izelden iemand in zo weinig tijd zo
dikwijls de wereldvrede 'heeft gered
We kunnen dit Standpunt helemaal onder
schrijven. Alleen vrezen we dat Senatoren en Con
gresleden alsook de pers vroeger dan ,ze zelf den
ken in het ongelijk zullen worden gesteld omdat
ze een precedent hebben geschapen dat voor echte
democratie wel eens de doodsteek kan betekenen.
De laatste tijd ontstond in de Denderstreek
opnieuw beroering rond het Neigembos op 8 mei
19>74 werden 6 percelen van dit prachtig natuur
gebied aan particulieren verkocht.
Op 23 december 1972 stelde Graaf de Montblanc
voor afstand te doen van het bos.
Volgens verklaringen van Minister Lavens en
De Clercq in het parlement, zijn de departemen
ten van Landbouw en Financiën reeds meer dan
twee jaar bestendig in kontakt met de eigenaars
en hun woordvoerders en hebben zij terzake reeds
al het mogelijke gedaan opdat tot verwerving van
het bos door de Staat zou kunnen worden over
gegaan. Hun hoop is gering dat onderhandelingen,
nog zullen leiden tot aankoop in der minne.
Wegens het belang van Neigembos als natuur
gebied, is het mogelijk dit gebied te onteigenen
op basis van de Wet op het Natuurbehoud van 12
juli 1973, indien aankoop in der minne uitblijft.
Het aktiekomitee Neigembos van Meerbeke, in
samenwerking met de Culturele Raad van Ninove,
organiseerde een handtekeningenaktie op 6 juli om
(Lees verder op pagina 2)
