N° 18.
Zondag 23 April 1871.
lste Jaergang.
WEKELYKSCH NIEUWSBLAD.
De Dorpsduivel
Burgeroorlog te Parys.
Aelst, 22 April.
Bezoek van M. Wasseige,
Builcnlaiidsch Aicuws.
CrSlZ6tt6
Aelst
Met Bureel run lict bind I» geve.tlgd In do KupellMtraet IW» 11, tvner olio brieven, gelden, em. vraelitvry moeten toegezonden worden.
Abonuementeprya S fr. 'sjoors, voornf h.tnell.oer. Voor den bulten kan men Inachryven In nl de poatknntoorcn, en voor de lundelyke gemeenten by de brie (drager..
Minister van Openbare Werken, te Aelst.
Zooals wy het hebben aengêkondigd in een
onzer laetste nummers, is M, Wasseige, minis
ter van openbare werken, de stad Aelst, zondag
verleden, met zyne tegenwoordigheid komen
vereeren. Onze achtbare volksvertegenwoordi
gers MM. De Naeyer, Van Wambekeen Lienart,
benevens degemeente-raedsleden MM. De Wolf,
schepen, Bethune, senateur, Monfils en Ver-
brugghen hadden zich ter statie begeven om
hem te onthalen. M. baron Dellafaille, senateur,
ziek zynde, was by die plegtigheid moeten af
wezig blyven.
M. de minister, vergezeld van voornoemde
heeren en van M. den directeur-generael der
yzeren wegen, M. Fassiaux, begaf zich onmid-
delyk naer het voormalig Hotel der dry Koningen,
plaetsing welke bestemd is om een Ilotel van
Post en Telegraef te worden. Het waren MM. Van
Langenhove, burgemeester en De Ryck schepen
die er hem ontvingen. M. de minister, na de
plaets nauwkeurig te hebben onderzocht, ver-
klaerde dat welhaesteen besluit nopens die zaek
zou uitkomen. M. Wasseige voegde erby dat,
verbonden in vriendschap en eenstemmigheid
van zienwyze met onze achtbare volksvertegen
woordigers, het hem een opregt genoegen was
de stad Aelst te bewyzen hoe zeer zy hem altyd
lief was geweest. Nooit zal ik vergeten, zegde
hy, dat Oost-Vlaenderen altyd is vooruitgereden
met de provincie welke ik de eer heb in den
koninklyken raed te vertegenwoordigen, met
de provincie Namen.
Vervolgens heeft M. de minister zich begeven
naer de kazerne der Guiden om, terplaetse, het
projekt van doorsteking en verlenging der Kapel -
lestraet te onderzoeken. Hier nog heeft M. Was
seige beloofd al het mogelyke aen te wenden
by zynen collega, den heer minister van oorlog
om voor Aelst de opening van eene zoo schoone
en voordeelige straet te bekomen.
Daerna bezocht M. Wasseige onze Sl.Martens-
kerk, waer onze Z.Eerw.Heer Deken hem ver
wachtte en onthaelde. M. de minister heeft dit
schoon monument in al zyne byzonderheden
onderzocht, en, man van kennis als liy, de uit
leggingen weten te waerderen welke de Eerw.
Heer Deken hem gaf over de zoo menigvuldige
kunstschatten welke onze hoofdkerk verryken.
Vervolgens legde de heer minister een bezoek
afbyM. Van "Wambeke, kamerlid, en nadien
was hy ten huize van onzen vroomen volksver
tegenwoordiger, M. Lienart, om er 't feestmael
te genieten.
«ene geschiedenis uit onzen tyd.
t(479 VERVOLG.)
George wist op deze woorden niets te antwoorden;
intusschen dienden zy nergens toe dan om zyne heime-
lyke verbittering legen Hendrik nog meer te doen toe
nemen. Eindelyk zoude zy losbreken.
In de op weinige uren afstands gelegen stad zou er
jaermerkt gehouden worden, die door de boeren in
den omtrek geregeld bezocht, en waerop ook de land
bouwer zelden gemist werd.
Gy kunt ons morgen vroeg wel naer de stad ry
den, zegde hy op den avond voor de jaermerkt tot
Hendrik. Er is op 'tpogenblik zoo veel werk niet, en
dan kunt gy ook eens een vrolykqn dag hebben. Gy
rydt toch ook mede? wendde by zich op vragenden
toon lot George.
Zeker, gaf George ten antwoord. Ik zal u ryden,
of denkt gy, dat ik den weg niet meer weet!
De oude bemerkte de boosheid zyns zoons niet. Lag-
chend antwoordde by
Dien zullgy wel kennen, wantgy gaetcr dikwyls
genoeg heen. Maer laet Hendrik ditmael ryden, want
ik wil de jonge peerden morgen eens laten zien en hy
verstaet het beter daermede om lp gaen dan gy, daer
ze aen hem gewend zyn.
Alsof ik niet zou kunnen ryden! riep George
daer tegen in.
Dat zeg ik niet, antwoordde de landbouwer be-
daerd. De dieren zyn echter wild en voelen niet geeme
eene vreemde hand. Houd u morgen by lyds gereed,
Hendrik, gy rydt ons. Ik deuk niet dat iemand ons met
die jongedicren zalirihalen. Haha!ik geloofdat menig
een ze met nydige oogen zal aenzien. Let eens op, bet
zal morgen niet acn navraeg ontbreken, of ik ze vcr-
koopen wil.
Nu, wanneer er eens een goed bodgedaen werd.
merkte George aen, die de poerden geerne kwyt had
willen zyn, omdat het Hendrik's lievelingen waren.
En al werd my ook vyfmael de weerde daervoor
geboden, dan nog zou ik ze niet geven, antwoordde
de landbouwer. Ik heb er nu ecnmacl myn genoegen
De geestelyke en wereldlyke overheden der
stadwaren er vereenigd. Benevens de reeds ver
melde heeren tellen wy den heer vrederegter
Van Wichelen en M. Vanderheyden distrikt-
commissaris ad interim.
Dit prachtig mael was, onnoodig het te zeg
gen, een echt vrienden en familiefeest.
Omtrent 6 ure, kwam de koninklyke harmonie
der Jonge Garde den heer minister en de disch-
genooten met eene serenade vereeren. M. Was
seige is in persoon de muzikanten komen be
danken, hun belovende dat, waer het nood deed,
de hulp van het gouvernement hun niet zou ont
breken. Hy voegde erby dat, muzikant en lief
hebbervan muziek als hy is, de kunde der Jonge
Garde kon waerderen en dat de uitvoering der
voorgedragen stukken niets te wenschen liet.
Gedurende het banket werd de eerste dronk
voorgedragen door M. Albert Lienart, den
koning ter eere. In de waerdige en verhevene
tael die hem eigen is, wist onze achtbare en
beminde representant te bewyzen hoe innig liet
koningdom in België zich heeft vereenzelvigd
met het volk, dat hetzelve eerbiedigt en, als het
zinnebeeld der overheid, erkent en eert.
Daerop stelde M. de senator Bethune eenen
dronk voor aen den heer Wasseige. Hy sprak
van de groote diensten welke de hoogachtbare
minister geroepen is aen het land te bewyzen
en uitte den wensch hem met krachtdadigheid
te zien volhhrden in het hervormen der misbrui
ken welke, in de administratie, door de ,daoe-
lyksche ondervinding worden aengeklaegd
met ware aendoening heeft M. Wasseige op
dezen toast geantwoord. Hy zegde hoe aenge-
naem hem het onthael verrast had van wegens
de vlaemsche bevolking, bevolking welke hy,
sinds hy inde kamer zetelt, naer waerde heeft
leeren schatten. Het is aen Vlaenderen riep
hy uit, dat ik myne plaets in den raed dei-
ministers verschuldigd ben, en nooit zal ik het
vergeten. Is thans de bewarende party aen het
bewind, het is te danken aen uwe onwrikbare
sterkmoedigheid. Ik hoop, myne heeren, hier
te Aelst weder te komen om de opening van uw
nieuw post- en telegraefliotel by te wonen.
Wy moeten het bekennen ter eere van
M. Wasseige, weinig waelsche ministers heb
ben, ons, Vlamingen, aen dergelyke tael ge
woon gemaekt. M. Wasseige komt ons ten
onzent bedanken voor hetgeen wy ter zyner
verheffing hebben by gedragen! En de liooge
plaets welke hy bekleedt, zal hy, zegt hy, doen
dienen totwelzyn der vlaemsche bevolking!....
Zou dan eindelyk toch de regering van regt en
gelykheid zyn opgestaen? Zou het dan eindelyk
waerheid worden wat een beroemde waelsche
dichter zong:
Elamands, Wallons,
Sont des prénoms...
Belge est notre nom de familie
in, en daerby denk ik, dat ik het niet noodig heb, om
handel inpeerden ledryven.Tvveemylen inden omtrek
zyn er zulke dieren niet te vinden.
George zweeg, haelde even de schouders op, en ver
liet de kamer. Hendrik raedde wat er in hem omging
maer had geen lust met hem te twisten.
Laet my te huis blyven, zegde by, George schynt
het niet geerne te zien, dat ik meega.
Wat gaet het hem aen? riep de oude driftig uit.
Dat is myne zaek en niet. de zyne! Gy rydt ons, daerby
blyft hel. Ik heb reeds lang gevvenscht de peerden
eens te laten zien; morgen moeten zy loonen of zy
loopen kunnen. Haha! Gy weet waerloezy in slaet zyn,
ontzie hen alzoo niet.
Laet my te huis blyven, smeekte Hendrik hem
nogmaels.
Gy rydt ons! sprak de landbouwer bepacld. De
dieren kennen George te weinig hy wordt te gauw-
driftig, wanneer het niet naer zynen zin gaet het
blyft er dus by, zoo als ik u gezegd heb. Houd u mor
gen by tyds gereed.
Vroeg in den volgenden morgen hield Hendrik met
een ligten, open wagen voor heihuis stil. Twee jonge,
schoone peerden stondener voor. Ongeduldig steiger
den zy en beten op hun gebit, zoodat Hendrik ze nau-
vvelyks met vleijende woorden tol staen kon brengen.
In een vrolyke luim kwam de landbouwer naer bui
ten.
Nu dat isgoed, Hendrik,dat gyniet opu wachten
laet, sprak hy en begaf zich toen naer de pcerden, die
hy met de hand klopte en streelde.
Haha, als deze twee, alzoo ging by, op de peerden
wyzend, voort, geen opzien baren, dan geef ik zo weg,
aen den eersten den besten, die my daerom vraegl.
Hoe fyn en slank zyn zy opgewassen, en aen vuer ont
breekt hel hun waerlyk niet.
Laet mv maer begacn, gy zult er vreugde acn be
leven, antwoordde Hendrik. Niemand kan hel tegen ons
opnemen, als ik ze loopen laet, en ik zal niet eens van
de zweep gebruik maken, zy verslaei} my reeds.
Ik geloof helook, riep do landbouwer vrolyk lag-
chend uit. Ik geloof waerlyk, dat zy ieder uwer woor
den verstoen.
In de vrolyksle stemming besteeg de landbouwer
den wagen. Ook George kwam nu te voorschyn, en
plaelste zich naest hem. lly was slecht geluimd, wre-
Het is M. De Nayer die antwoordde aen den
heer minister.
Daerna dronk de weleerwaerde M. De Blieck
op de eendragt tusschen de civiele magt en liet
kerkelyk gezag, welke eendragt, zegde hy,
hoogst noodzakelyk is voor het welzyn der
samenleving.
M. Van Wambeke stuerdeeenige welgeschikte
woorden van bedanking en gelukwen'sching
aen M. den Deken, en uitte den wensch dien
hoogaclitbaren geestelyke nog lange jaren aen
het hoofd-te zien van den clergé van Aelst, die
zich door iedereen weet te doen eerbiedigen.
Dit schoon feesthal immer in het geheugen
blyven van al wie op den dag van 16 april, liet
genoegen had M. Wasseige van naby te naderen,
iedereen vertrok verrukt en verheugd over de
dienslvaerdigheid met welke M. Wasseige al de
kwestien beantwoordde welke hem voor het
nut der stad werden voorgedragen, en van
zynen kant kon M. Wasseige geen woorden ge
noeg vinden om de aelstersclie bevolking over
haer gulhartig onthael te bedanken.
De stad is het zooveel belovend bezoek van
den,heer minister te danken aen den onvermoei-
baren iever harer achtbare volksvertegenwoor
digers. Zy dachten met rede dat de beste en
kortste middel om regt te bekomen, was, van
den heer minister zeiven ter plaets te brengen
ten einde hem met eigen oogen te overtuigen
hoe belankryk onze schoone stad is en wat
bloeiende toekomst haer te wachten staet.
FRANKUYK.
1793-1871.
De Journal ofjiciel bevat een artikel, waerin
eene vergelyking wordt getrokken tusschen den
opstand van 1871 en 't schrikbewind van 1798.
De schryver van dit artikel is van oordeel,
dat men dezen opstand te veel eer zou bewyzen,
indien men hem op eene lyn stelde met 't bloe
dige schrikbewind; de mannen, die in 1798 aen
het hoofd der beweging stonden, beminden de
nationale eenheid althans hartstogtelyk, terwyl
de mannen van 1871, door de verdeeling van
Frankryk in communes, eene verbrokkelings-
politiek najagen, die ten eenenmale anti-natio-
nael is, en die Frankryk tot den toestand van
de 11° eeuw zou terugvoeren, indien zy in staet
waren, die staetkunde door te dry ven.
Na de mannen der Commune te hebben ver
geleken met de moordenaers van Marathon en
de roovers in de Abruzzen, besluit het artikel
met deze woorden
velig en had voor Hendrik nauwclyks een groet over.
Zyn vader scheen het niet te willen zien.
Ryd er nu maer op los! riep hy Hendrik toe, en
snel rolde de wagen over de plaets en het dorp door.
"Hel was een stille heldere herfstmorgen. De velden
in~het rond waren afgemaeid en vergunden het een
ruimen blik om zich heen te slaen. De morgendampen,
door de opgaende zon in beweging gebragt, golfden
nog over de vlakte, en gaven daeraen het aenzien van
een wit» glinsterend meir. De lucht was frisch en
zuiver, en onwillekeurig ademde de horst die met
lange teugen in en werd het haer steeds ruimer en
ruimer.
Op snellen, Iuchtigendraf spoeddenzy zich over den
veldweg voort. Nog*hield Hendrikde teugels in, om de
edele dieren te sparen en hen in hunne volle kracht te
houden. Eerst op den grooten weg, die naer de stad
leidde en waer hel hoe langerhoe vollervan menschen
en ryluigen werd, wilde hy aen hun ongeduld en
overmoed den ruimen teugel vieren.
Sedert lange jaren was dit ryden naer de jaermerkt
voor de rykere hoeren tevens eene tentoonstelling hun
ner beste peerden geworden. Zy trachtten elkander
op den weg voorby te ryden en dit ryden onlaerdde
ten laesten in een dollen wedren.
Wel hadden er ieder jaer kleinere of grootere onge
lukken by plaets, wagens vielen om, pcerden gcraek-
ten op hol en menig heerlyk dier werd voor allvd on-
bruikbaer; nieltémin bleef deze verkeerde gewoonte
stand houden, en het gold voor eene groote eer, by
dit dollejafeen de overwinning lebehalen. Het was
daerom, daf de landbouwer er op a en gedrongen had.
dat Hendrik hem ryden zou, daer hy zyne bekwaem-
heid in't ryden kende en metzekerheid daerop bouwde,
met zyne jonge, vlugge peerden dit jaer den overwin-
naer te zullen zyn.
Na korten tyd bereikten zy den grooten straetweg.
Aldaer heersclite reeds een bont gewemel. De voetgan
gers wandelden aen beide zydon van den weg, terwyl
het midden daervan voor de ryluigen bestemd was.
Vier nu uwe peerden oen weinig den teugel,
riep de landbouwer, die met ongeduld het oogcublik
te gemoet. zag, da} hunne snelheid op de proef zou
worden gesteld.
Dal behoef ik nog niet te doen, antwoordde Hen
drik lagchcnd. Met een oogopslag had hy den weg
Hoe zullen wy die lieden anders karakteri-
seeren, die, onder bet voorwendsel oppositie te
voeren, vrouwen en kinderen als gyzelaers aen-
houden; die de poorten der stad sluiten om er
als het ware eene groote muizenval van te ma
ken, die iedereen met geweld soldacl, die eiken
hoek van eene straet tot eenehinderlaeg maken?
De verouderde straf, de wedervergelding,
de oude barbaersche wetgeving wordt nog over
troffen door die bandieten, welke onder den
nacm van Commune, in Parys huishouden.
De beschaefdste, de schitterendste, de be-
minnelykste stad der wereld is een pesthol ge
worden, dat iedereen vlucht. De ongelukkigen,
die niet ontsnappen kunnen, zyn verpligt, om
op hun' geboortegrond de hulp in te roeperfder
onzydige mogendheden. Zy zoeken eene scliuil-
plaets in de buiienlandsche consulaten.
In de hoofdstad van Frankryk is het thans
gesteld evenals in de verre landen van het Oos
ten, waer capitulatiën noodig zyn om de Euro
peanen te beschermen tegen de barbaerschheid
van de locale gewoonten en de wreedheid der
inboorlingen.
Afachuwelyk!
Berigten aen het gouvernement melden, dat
het poeiermagazyn, in de rue Beethoven, zich
een kilometer ver uitstrekt onder den Trocadero
en 500 meters onder Passy. Men beweert dat
men er 5 millioen kilogram poeier opstapelt, en
dat deze myn met een elektrieken draed ver
bonden is aen de Vendöme-plaets. Torpillen
zyn regts en links geplaetst.
Onder beweering dat er in de kerken gewe
ren en mitrailleuzen verborgen zyn, gaet men
voort de kerken te doorzoeken en de geestely-
ken aen te houden. En het schoonst van al is,
dat men nergens iets vindtIn de kerk van
Loretten was het volk verontwaerdigd en bui
ten wierpen de vrouwen de grofste scheld
woorden naer het hoofd der schildwachten. In
deze kerk niets vindende, hebben de heeren
rooden zich gewroken op de tafel en den kelder
van den pastoor. Braspartyen zyn op het on
derzoek gevolgd.
Gansch Parys zal gebarrikadeerd worden,
doch op eene regelmatige wyze. Oude barrika-
den worden afgebroken, nieuwe opgerigt.
Amerikanen hebben aengeboden, de Vendóme-
koloin te koopen, l^et brons te smelten en er
des noodig kanons van te gieten.
De inwooners van Neuilly zitten in de kel
ders, om zich tegen de bommen te bevryden.
Er zyn daer familiën, die in dry dagen niets heb
ben te eten gehad.
overzien, hy kendebyna allen, en vvisldal het hem wei
nig moeite zou kosten, hen voorby te ryden. Geen van
hen kon zich met zyne peerden nieten.
In snellen draf had hy reeds de meesten ingehaeld.
Hy bemerkte niet eens, hoe de menschen bleven staen
en hen vervvouderd nazagen. Onrustig en ongeduldig
zwierven zyne blikken verder den straetweg op. Hy
zocht den overwinnaer van het. vorige jaer, een ryken
boer uit een naburig dorp. Dezen, die er op gepocht
had, dat hy zyne peerden nauwelyks warin behoelde te
laten worden, om ook dit jaer de overwinning te be
halen, wilde hy voorby ryden.
Eindelyk bemerkte hy hem aen de spits der lange ry
ryluigen. Onwillekeurig begon zyn hert sneller te
kloppen, en liet hy meer en meerde teugels schieten.
Vliegend ging het nu verder. Half opgerigt stond do
landbouwer in den wagen. Zyne oogen glinsterden,
zyne wangen gloeiden van vreugde. Terwyl andere
hunne peerden met luid geroep aenvuerden, terwyl zy
onder groot geschreeuw en niet veel moeite voor elk
ander uithaelden, kon men het nauwelyksaen Hendrik
bemerken, dat hy de peerden bestuerde. Bedaerd zat
hy, nauw merkbaer bewoog hy de hand.
Friese overlaedde hem met loftuitingen. Dal was
naer zynen zin, dal vleide zynen hoogmoed; geen dui
zend daelders waren hem zoo lief geweest.
Zwygend zal George nevens hem. Hy wilde den
schyn van onverschilligheid aennemen, maer vennogt
hel niet zyne verbittering te verbergen. Inzyne oogen
was Hendriknog steeds nietsineerdan de dorpsduivel;
in dit oogenblik gevoelde hy hoe zeer hy hem haclle.
Zyn vader overlaeddehem metloflituingen, diehy vol
gens zyn inzien, niet verdiende» Hoe geerne was 'hy
opgespriuigen, en had hem de teugels-uil de hand ge
rukt. llyfwas immers de zoon en de toekomstige be
zitter dèr landhoeve! Hendrik zou het niet wagen, zich
tegen hem te verzetten en toch vreesde hy hem,
,9hoe weinig hy zich dit ook wilde bekennen.
Steeds meer en meer waren zv den overwinnaer
van het vorige jaer naby gekomen, spoedig hadden zy
■hem bereikt. Daer kreeg deze hen in't oog, en daer
hy hun voornemen bemerkte, dreef hy zyne paerden
tot snelleren loop aen.
Eerst nu werd den landbouwer Hendrik's doel dui-
delyk. Hy sprong op en boog zich lot hem over,
Wordt oourUjcx.it.)
