N" 21. Zondag 14 Mei 1871. lste Jaergang. WEKELYKSCH NIEUWSBLAD. De Dorpsduivel Burgeroorlog te Parys. Aelst, 15 Mei. Aen de katholieke Damen. Buitenlandsch Nieuws. G-azette van Aelst Het Bureel vuil liet blaj 1» geveatlgd In do Kupelleetruet 11, waar ..lie brieven, gelden, eni. vroehtvry moeten tneKe>nnden worden. Abonnen.ent.pry» SS Ir. -.Jner», vooraf betnelbner. Voor den bulten bon ...en ln.ehryven In al de pootkantooren, en voor de Inndelyke gemeenten by de briefdrager.. Vertoogschrift der Belgische Damen aen Onzen Heiligen Vader Pius IX, ter gelegenheid van den 25'"'1' verjaerdag zyner beklimming op den Pauselyken Troon. Zeer Heilige Vader, Tusschen de liefdekreten der katholieke wereld, die den vyfentwintigsten verjaerdag Uwer beklimming op den pauzelyken troon toejuichen, laet ons toe onze zwakke stemmen te verheffen, om aen de voeten van Uwe Heiligheid de uitdrukking onzer liefde, onzer dankbaerheid en onzer kinderlyke tóegenegenheid te komen nederleggen. Chrislene vrouwen, wy aenzien hel als eene on waardeerbare gunst van onze gelukwenschingen te mogen uitdrukken aen dien Opperherder onzer zielen, die alleen de jaren van Petrus, prins der Apostelen, bereikt heeft. Kinderen van Maria, wy aenschouwen dit voorrecht als ecne eerste belocfning aen den uitmuntenden Opperherder geschonken, die Maria onbevlekt ontvan- gen heelt, verktaerd, en alzoo aen de maegdelykc kroon van onze Moeder haren luisterlykslen perel heeft geschonken. Dochters van België,, wy willen aen Onzen Heer Jesus-Christus zelf, inden persoon van ZyuenTlaets- vervanger, onze dankbacriheid -uitdrukken over de uitstekende besel&rniiiig waermede de Goddelyke Voorzienigheid on%aderland heeft overlommerd, om hel van de onheilen te bevryden die op de naburige volkeren drukken. Wy richten onze vurigste gebeden hemelwaerts, om over Uwe Heiligheid de óvervloedigste zegeningen af te smeeken en te bekomen dat zy hel geluk moge genieten van den onfaelbaren zegeprael der Kerk le zien, en de uiteenschokking zoowel als de bekeering barer vyanden te aenschouwen. Gelyk uwen Goddelyken Meester, trekt Gy, beladen met uw kruis, de stramme voetpaden van den Calvarie berg op. Gelyk eertyds de dochters van Jerusalem, volgen wy er *U thans al weenende. Mogten wy geluk kiger wezen en ook getuigen worden van den luister der Verryssenis. Kinderen van een Vaderland wacr hel geloof heerscht en waer de verknochtheid aen döii H. Stoel onder alh; eeuwen bloeide, wy zullen aen de edele overleveringen onzer voorvaderen getrouw blyven. V«y hebben met vreugd onze echtgenoten, onze kin deren, onze broeders en naestbestaenden hun bloed voo- de zaek des Pausdoms zien vergieten. Wy zyn Jierert, indien het noodig is, om al die zeisopofferin- gen (e^rnieuweu en voor die zelfde zaek onze goe- eio;^'' ii onze innigste verkleefdheden te slaehtoffe- ren. Als wedergift durven wy den Plaetsvervanger van Jesus-Christus op aerde smeeken, van ons eenige woorden van aenmoediging te willen vergunnen, eenc zegening voor onze familiön- en voor ons vaderland opdat zy mogen volharden in de zuiverheid van hun geloof en in hunne onwankelbare verkleefdheid aen de Hoomsche Calholieke en Apostolieke Kerk. MADAME, Wy komen uwe medewerking verzoeken tot uitvoering van een gedacht van kinderlyke ver kleefdheid aen den- Vader onzer zielen. Gy weet het, een overgroote troost staet ons haest te verblyden: De feest van het H. Hart, Pius IX zoo bezonder lief, valt dees jaeropden25sten ver jaerdag van zyn gezegend Pausdom, dat altyd even vruchtbaer, door eene wondere schikking der Voorzienigheid, de jaren van Petrus gaet bereiken en overtreffen. In blydere tyden ware zulks een huiselyke en ongemengde vreugd geweest voor al de kinde ren der Kerk. Heden schynt het een strengeren pligt op te leggen en edelmoediger poogingen van ons te eischen. Want, daer de gansche Kerk met verbazing het schelmstuk aenschouwt dat te Rome gepleegd is en voortduert, geeft ons Haer eerbiedwaerdig Opperhoofd te kennen dat de gedurige blyken van hoogachting en kinder liefde die van alle zyden naer hetVatikaen toe- stroomen, Hem tot ware vertroosting strekken. Ja, zeker, dit buitengewoon feest vordert van ons een buitengewoon betoog. Reeds vereenigen zich de christene vrouwen van ons doorkatholiek land in ééne en dezelfde betuiging van liefde en verkleefdheid. Ja, met blydschap hebben wy mans, zonen, broeders hun bloed zien vergieten voor de zaek des Pau zen Maer wat gedaen om in die edelmoedige zelfsopoffering deel te nemen Bevoegde Reg- ters, wier goeddunken ons steeds eene beslis sing is, erkennen dat eene geld-inschryving on gepast zou zyn. Daerover is men het eens. Maer zyn daermeê onze harten te vrede? Voelen zy niet dat er ons iets te doen staet buiten het in zamelen van geld? Het hart is vernuftig, stout moedig; het kent geen hinder of palen. Laten wy het dan spreken en handelenBereids heeft het eene oplossing gevonden, waer de geest niet aen denken zou. Daer is een gedacht ingevallen, eenvoudig, heerlyk, snel als de liefdeMagdalena's heilige verkwisting na te volgen: Gelyk zy, zonder acht te slaenop de ingevingeneener verkeerde voor- zigtigheid, iets ten offer te brengen van het over tollige onzes levens, om eenen balsem van liefde, eerbied en getrouwheid te storten op het Hoofd van het mystiek lichaem des Heeren; kortom, aen de voeten van Christus Plaetsvervanger een deel ten minste van onze sieraden neer te leg gen, om er Hem eene dryvoudige kroon, eene tiara van te maken, zinnebeeld van het dryvou- dig koningschap des Pauzen. Hoe krachtig eene bevestiging tegenover dc loocheningen en euvel daden der hedendaegsche goddeloosheidHoe levendig eene Geloofsbelydenis tegenover de onverschilligheid der staetkunde! Ja, dat het goudstuk des ryken en het penningsken des «-ene geschiedenis uit onzen tyd. ("20* VERVOLG.) Zal hy er het leven afbrengen? vroeg hy eindelyk niet bevende stem den doktor, toen de zwaersle won den verbonden waren. Wy willen het beste hopen, antwoordde de dok tor ontwykendc. Zeg my de waerheid rond uit, heer doktor, ging.hy voort. Ik wil my met geene hoop vleijen, als er niets meer te hopen is. Niet anders dan de waer heid wil ik welen. Twyfelachlig haelde de doktor de schouders op. Hy is zwaer zeer zwaf',- gewond, antwoordde hy. Nog kan niemand weten, hoe het afloopen zal. iiy sterft hy sterft! riep de oude door sniert overweldigd uil en bedekte zich met beide handen het aengezigL Te vergeefs zocht de doktor hem tot bedaren te brengen. Voor hein bestond er geen troost, want aen hel .leven zyns zoons hing zyn geheel geluk en zyne toekomst. Het was niet dan weerstrevend, dat hy zich zelf liet onderzoeken. Voor hem was de dood eene gewensehlc zaek, ais George niet in 't leven bleef. Zwygend had'Hendrik daerby gestaeu. By hel gezigi van dén zwaer gewonden George was ieder gevoel van wrevel uil zyne ziel geweken. Hy had geen hoop dal zyn leven behouden zou worden. Ily dacht aen de sniert des landbouwers, die zelf door zyneu val van binnen erg bezeerd scheen te zyn, Wel vond de doktor by het onderzoek geen enkel tee- keii van verwonding, maer de toestand waerin by zich bevond leverde hem het bewys van het tegendeel. Hy wist hoe hard en ongevoelig voor liehamelyk smert deze was, en zag, hoe veel moeite hy deed, om die te beheerschcu. De doktor beval den, land bouwer de meest mogelyke rust en te bed te gaeïi*maer zyn blik bleef onafgewend op George gevestigd, alsof hy iederoogenblik vreesde dal het leven hem ontvlieden zou. Hy wenkte Hendrik tol hem te komen. armen voorts godvruchtigblyvegestort worden in de geheiligde spaerkasse van den Huisvader. Wy zullen toch deR loopdaervan niet stremmen met het kostbare vat te breken vol balsem, die het hart van onzen Vader zalven moet! Niet al tyd zal by by ons blyvenPius IX heeft ons meermaels streng berispt wegens onze over- drevene pracht: Vallen wy inzynen zin dan niet, met daer iets van af te nemen om het op den autaer der kinderliefde te offeren? Zy dus die schoone juweelen in bezit hebben denken eens aen het eervol gebruik dat ze er van maken kunnen.De vrouwenen jonge doch ters uit het volk zal men vast blymoedig, om Christus wil, een kruisken,eenen ring, een klein medaillon zien ten offer brengen. Voor allen zal het verzaken aen die ydelheid, dubbel aengenaem zyn aen Jesus en zynen Stadhouder. Doch uw hart, beter dan wy, zal u zeggen wat gy te geven hebt. Laten wy milddadig zyn: Heelt onze Zaligmaker,daer Hy ons het voor beeld van zyne groothartige minnares, de Boe telinge van Bethania, tot het einde der wereld wil laten voorhouden, ons tevens niet willen aenmoedigen om denzelfden weg in te slaen? En kost het wat moeite deze, of gene kleinig heid af te leggen, die ons lief is, wel denken wy dan dat zy, op de aenstaende zegedagen der Kerk, de dryvoudige koningskroon zal versieren, die het hoofd omgiinstert van onzen Vader! Dit voornemen is van hooger hand gezegend en aengemoedigd geworden, en de gedachte dat de bevoorregte dochters van Belgie den Vader der Christenheid eene tiara zouden opdragen lacht alle harten toe, draegt aller goedkeuring weg; het is een grootsche, edelaerdige en trei lende inval: tevens hoogst gepast, katholiek en nationael. Echter moet de uitvoering èn den Vader i\a de liefde der kinderen waerdig zyn. Ook moet dit gedacht spoedig, en als in ééne vlucht uitgevoerd worden; de dag immers na dert, er is haeste. De giften kunnen by Madame LEIRENS- ELIAERT besteld worden. Alles wordt in dank acnvaerdGoud, zilver, émail, briljanten, gesteenten; ook verouderde juweelen, onbruikbaer goud- en zilverwerk; kruisen, medailles, medaillons, enz. Mn" Paul Bethune. Mme De Hert. Mme Leirens-Eliaert. M"" De Wolf-Cosyns. M""" Van den Hende. Mme Van Wambeke. M':,lc Wolffers. MclleVan Achter. Weet myue vrouw reeds van het ongeluk? vroeg hy fluisterend. Zy zal het zeker wel reeds gehoord hebben, ant woordde Hendrik. De landbouwer dacht eenige oogenblikken zwygend na. Zy moet het in ieder geval vernemen, al weet zy het nu nog niet, vervolgde hy. De smert kan haer niet bespaard blyven. Begeef u zoo spoedig mogelyk lol haer, Hendrik, zeg haer zoo voorziglig mogelyk hoe het er mede is, zeg haer de waerheid en breng haer dan zonder uitstel hier. Zy zal niet veel tyd over hebben, wanneer zy hem nog levend zien wil. En hoe gevoelt gy u zelvcn? vroeg Hendrik. Goed, goed, met my heeft het niets te beduiden niets! antwoordde hy driftig en verried reeds door zyn drill, dat hy de waerheid niet sprak. Spoed u tot myne vrouw spoedig! Vol ongeduld gal' hy hem met de hand een teeken om le vertrekken. Zonder te wachten begaf Hendrik zich op weg naer hel dorp, hoe laet in den nacht het ook wezen mogl. Hy leende een wagen van den weerd en met dezelfde peerden die den landbouwer opeen endenzelfden dag zooveel vreugde en zoo veel leed veroorzaakt hadden reed hy naer huis. De weg waeróp zich weinige uren tevoren nog zoo veel menschen en rytuigen bevonden, was nu eenzaam en vertalen. Hel was hem onmogelyk zyne gedachten by iets anders te bepalen, dan op de gebeurtenissen van dien dag, en steeds trad de landbouwer hom voor den geest, hoe hy, de rykste man in hel dorp, thans als de ellendigste daer in de stad ter neder lag. lteeds eeumael had hy zyn halve verinogen voor de redding zyns zoons gebóden; opditoogenblik zouhy misschien alles geven, indien hy zyn leven daerdoor kon behou den en toch vermogt hom niemand te helpen! Hy vond de vrouw des landbouwers in volkomen slompen byna bevvusleloozcu toestand. De schrik en smert by de lyding van hel ongeluk hadden haer al te sterk aangegrepen. Nauwelyks bemerkte zy dat Hen drik by haer in de kamer trad. Zy zag hem strak aen, terwyl hy tol haer sprak, zonder naer haren man of naer haren zoon Ie vragen. Zelfs toen Hendrik haer zegde, dal haer man haer wenschte te zien, dat er hykans geen gevacr bestond, en dal zy met hem naer de stad zoude ryden, ant woordde zy geen enkel woord. Onbewegelyk bleef zy zitten, alsof zy geen zyner woorden verstaan had. Hy wist nieVwat te beginnen. De toestand des land bouwers zou zeker verergeren, wanneer hy zyne vrouw in zulk een staet zag, en toch moest hy haer tot hem brengen, daer hy wist hoe ongeduldig hy op haer wachtte. Nog eenmael trad hy op haer toe en deelde haer den vvenseh hacrs eehlgenoots. mede. Zy antwoordde niet; hy verzocht haer mede paer de stad te gaen, zy volhardde in haer slilzwygen. Dó wagen, die haer naerde stadzou brengen, stond reeds voor de deur. Minuet na minuet verliep, terwyl Hendrik niet wist wat hy beginnen zou, en in de stad lag de landbouwer met toenemend ongeduld, het oog op den langzaem voörtgaendonuerwyzer gerigt, en op George, wiens levensuer nog maer met minuten te rekow-n was. >^/+rom, kom, sprak Hendrik eindelyk tot haer, ter- w.yFliy weder hy haer kwam. Ga met my mede naer de stad! Hy nam haer by den arm, hiel haer langzaem van haren stoel en bragt haer naer den voorde deur slaen- den wagen. Zy volgde hem zonder wederstreven, •even als een kind, ol'iemand die kindscli is. Hy had een even gemakkelykc als warme zilplaets voor haer in den wagen gereed gemaekt, en liet een der dienstmeiden napst haerplaels nemen, toen sprong hy zelf op den wagen en reed zoo snel mogelyk naer dc stad. Intusschen was demorgen reedsaengebroken, toen hy aldaer aen kwam. Geen enkel woord had de zoo zwaer beproefde vrouw gedurende den gansehen weg gesproken, ook nu liet zy zich zwygend en werklui- gelyk door Hendrik in de herberg voeren. Hy zelf spoedde zich naer boven in dekamer, alwaer de landbouwer en George lagen. Friese zat regt op in bel bed en hield het oog vra gende op hem gerigt, toen hy binnentrad. Zy is daer,begon Hendrik—beneden in de kanie —ik wilde haer niet hier brengen—ik wilde eerst zien' Te laet te laet! riep de landbouwer uit. Zy treft hem niet nicer levend aen! IHA.YKHYK. De commune zet hare verwoestingen voort verwoestingen die des te hatelyker zyn, dewyl zy tot niets leiden en integendeel het princiep der commune nog afschuwelyker doen voorko men aen het redeneerend Europa. De commune doet ons het elfekt van eenen dronken lap, die in zyn huis al zyne meubelen aen stukken slaet, omdat zyne vrouw en kinde ren hem tot de orde en tot twerk terug roepen. Niet alleen de Vendóme-kolom staet hem in den weg, maer ook het beeld van Hendrik IV, op de Pont-Neut'; zelfs de kapel, ter nagedach tenis van Lodewyk XVI opgerigt, moet worden afgebroken Door de oprigting van het borstbeeld van Robespierre, door de albraek der boete-kapel, willen de mannen der commune het werk der bloedhonden van 1793 regtvaerdigen. Kinderachtige middeltjes! De val der Ven dóme-kolom, zal den vechtlust, het chauvinism in het fransche hart niet uitdooven; De oprigting van het borstbeeld, aen Robes pierre, zal dezes daden niet regtvaerdigen, zoo min als het genade-verleunen aen moordenaers, deze in eere zal herstellen; Het afbreken der kapel zal den afschuw niet dooden, die ieder eerlyk man gevoelt hy 't den ken aen den moord, op Lodewyk XVI gepleegd; Het plunderen der kerken, het aenhouden en lasteren der geestelykheid; het plegen van hei ligschennis in onze kerken, zal het godsdienstig gevoel in onze harten niet doodenwel in tegendeel. Overigens in dit alles zyn de roode citoyens alwéér de apen van 1793. Toen ook veroordeelden en braken zy alles af wat, zooals zy zegden, tot de oude wereld scheen te behooren. Zells stelde men onder andere voor de prachtige O.-L.-Vrouwe-kerk van Antwerpen, het schoonste gedenkteeken dat er welligt bestaet, af te breken en voor oud yzer en afbraek te verkoopen. Vernielen, verwoesten en in die verwoesting, stelen en plunderen ziedaer het princiep en de stilzwygendc regel der commune van Parys, die zich weêr eene der schoonste namen die er bestaen heeft toegeëigend, om des te gemakke- lyker dat princiep in uitvoer tc stellen. En het is met dat schuim, deels uit de galeien ontsnapt, dat de vrymetselary verbroedert! Vrouwenclubs. De clubsen te Parys verschynen zoo dicht als paddestoelen. l)e vrouwen spelen er eene groote rol*en blinken uit in woede en razerny. Dc korrespondent, die eene vrouwenclub be- Hy verborg hel aengezigt in beide zyne handen, en zonk door sniert overweldigd, uitgeput op bet bed neer. Hendrik trad aen George's bed. Zyn gewond aengo- zigt was met een doek bedekt. Hy hqd de hoop niet gekoesterd, hem nog levend aen te treffen, en nogtbaus deden hem de woorden des ongelukkigen vaders ge weldig aen. Niet in de dood zeiven ligt zoo veel ver- schrikkelyks, maer daerin, dat.de mcusch niettegen staande al zyne magten al zyne wetenschap tegenover haer zoo onmaglig staet. Al de kracht en de magt der aorde is niet toereikend om het eenmael ontvloden le ven voor een' enkele minuet in het ontzielde ligchaem terug te roepen. Vyandig had Hendrik tegenover den doode gestaen, byna zoo lang als hy zich herinneren kon. George's trots en overmoed hadden hem dikvvyls zwaer belee- digd nu dacht hy niet meer daeraen—de dood had alles verzoend. Sleèhtsden ongelukkige zaghy in hem, die te midden van een door duizenden benyd leven werd weggenomen. Hy greep de langs het bed nedcr- hangende regtérhauddes dooden zv was reeds koud. Met beide handen oravatto zy haer en hield haer eenige sekonden lang Vast. Zonder dat hy het bemerkte, liep er een tracn over zyne wangen. De landboówer had liet oog op hem gevestigd. De bovenmatige droefheid, wacracn by ten prooi was, had nog geen enkelen tracn aen zyn oog ontlokt. De kracht zyns ligchaems was gebroken, de grootte van het on heil scheen intusschen zyne ziel met byna wonderbare bedaardheid en sterkte vervuld te hebben. Breng myne vrouw by my, zegde hy tot Hendrik. Zal hetu niette veel smert doen? vroeg Hendrik. De oude schudde het hoofd, voegde er echter te gelvkerlyd de vraeg bv: Wist zv het reeds, toen gv by haer kwaeint? Ja. En hoe is zy er onder? Zy heeft nog geen woord gesproken, antwoordde Hendrik. Zwygend en onbewegelyk zit zy neder. - Breng llaer hier, sprak de zieke. Hendrik liep naer beneden tot zyne meesteres. Zy zal nog juist zoo a,s ^aei' veraten had. (Wordt voortgezet.)

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Gazet van Aalst | 1871 | | pagina 1