N" 21.
Zondag 14 Mei 1871.
lste Jaergang.
WEKELYKSCH NIEUWSBLAD.
De Dorpsduivel
Burgeroorlog te Parys.
Aelst, 15 Mei.
Aen de katholieke Damen.
Buitenlandsch Nieuws.
G-azette van Aelst
Het Bureel vuil liet blaj 1» geveatlgd In do Kupelleetruet 11, waar ..lie brieven, gelden, eni. vroehtvry moeten tneKe>nnden worden.
Abonnen.ent.pry» SS Ir. -.Jner», vooraf betnelbner. Voor den bulten bon ...en ln.ehryven In al de pootkantooren, en voor de Inndelyke gemeenten by de briefdrager..
Vertoogschrift der Belgische Damen aen Onzen
Heiligen Vader Pius IX, ter gelegenheid van
den 25'"'1' verjaerdag zyner beklimming op den
Pauselyken Troon.
Zeer Heilige Vader,
Tusschen de liefdekreten der katholieke wereld, die
den vyfentwintigsten verjaerdag Uwer beklimming op
den pauzelyken troon toejuichen, laet ons toe onze
zwakke stemmen te verheffen, om aen de voeten van
Uwe Heiligheid de uitdrukking onzer liefde, onzer
dankbaerheid en onzer kinderlyke tóegenegenheid te
komen nederleggen.
Chrislene vrouwen, wy aenzien hel als eene on
waardeerbare gunst van onze gelukwenschingen te
mogen uitdrukken aen dien Opperherder onzer zielen,
die alleen de jaren van Petrus, prins der Apostelen,
bereikt heeft.
Kinderen van Maria, wy aenschouwen dit voorrecht
als ecne eerste belocfning aen den uitmuntenden
Opperherder geschonken, die Maria onbevlekt ontvan-
gen heelt, verktaerd, en alzoo aen de maegdelykc
kroon van onze Moeder haren luisterlykslen perel
heeft geschonken.
Dochters van België,, wy willen aen Onzen Heer
Jesus-Christus zelf, inden persoon van ZyuenTlaets-
vervanger, onze dankbacriheid -uitdrukken over de
uitstekende besel&rniiiig waermede de Goddelyke
Voorzienigheid on%aderland heeft overlommerd, om
hel van de onheilen te bevryden die op de naburige
volkeren drukken.
Wy richten onze vurigste gebeden hemelwaerts,
om over Uwe Heiligheid de óvervloedigste zegeningen
af te smeeken en te bekomen dat zy hel geluk moge
genieten van den onfaelbaren zegeprael der Kerk le
zien, en de uiteenschokking zoowel als de bekeering
barer vyanden te aenschouwen.
Gelyk uwen Goddelyken Meester, trekt Gy, beladen
met uw kruis, de stramme voetpaden van den Calvarie
berg op. Gelyk eertyds de dochters van Jerusalem,
volgen wy er *U thans al weenende. Mogten wy geluk
kiger wezen en ook getuigen worden van den luister
der Verryssenis.
Kinderen van een Vaderland wacr hel geloof
heerscht en waer de verknochtheid aen döii H. Stoel
onder alh; eeuwen bloeide, wy zullen aen de edele
overleveringen onzer voorvaderen getrouw blyven.
V«y hebben met vreugd onze echtgenoten, onze kin
deren, onze broeders en naestbestaenden hun bloed
voo- de zaek des Pausdoms zien vergieten. Wy zyn
Jierert, indien het noodig is, om al die zeisopofferin-
gen (e^rnieuweu en voor die zelfde zaek onze goe-
eio;^'' ii onze innigste verkleefdheden te slaehtoffe-
ren.
Als wedergift durven wy den Plaetsvervanger van
Jesus-Christus op aerde smeeken, van ons eenige
woorden van aenmoediging te willen vergunnen, eenc
zegening voor onze familiön- en voor ons vaderland
opdat zy mogen volharden in de zuiverheid van
hun geloof en in hunne onwankelbare verkleefdheid
aen de Hoomsche Calholieke en Apostolieke Kerk.
MADAME,
Wy komen uwe medewerking verzoeken tot
uitvoering van een gedacht van kinderlyke ver
kleefdheid aen den- Vader onzer zielen. Gy weet
het, een overgroote troost staet ons haest te
verblyden: De feest van het H. Hart, Pius IX
zoo bezonder lief, valt dees jaeropden25sten ver
jaerdag van zyn gezegend Pausdom, dat altyd
even vruchtbaer, door eene wondere schikking
der Voorzienigheid, de jaren van Petrus gaet
bereiken en overtreffen.
In blydere tyden ware zulks een huiselyke en
ongemengde vreugd geweest voor al de kinde
ren der Kerk. Heden schynt het een strengeren
pligt op te leggen en edelmoediger poogingen
van ons te eischen. Want, daer de gansche Kerk
met verbazing het schelmstuk aenschouwt dat
te Rome gepleegd is en voortduert, geeft ons
Haer eerbiedwaerdig Opperhoofd te kennen dat
de gedurige blyken van hoogachting en kinder
liefde die van alle zyden naer hetVatikaen toe-
stroomen, Hem tot ware vertroosting strekken.
Ja, zeker, dit buitengewoon feest vordert van
ons een buitengewoon betoog.
Reeds vereenigen zich de christene vrouwen
van ons doorkatholiek land in ééne en dezelfde
betuiging van liefde en verkleefdheid. Ja, met
blydschap hebben wy mans, zonen, broeders
hun bloed zien vergieten voor de zaek des Pau
zen Maer wat gedaen om in die edelmoedige
zelfsopoffering deel te nemen Bevoegde Reg-
ters, wier goeddunken ons steeds eene beslis
sing is, erkennen dat eene geld-inschryving on
gepast zou zyn. Daerover is men het eens. Maer
zyn daermeê onze harten te vrede? Voelen zy
niet dat er ons iets te doen staet buiten het in
zamelen van geld? Het hart is vernuftig, stout
moedig; het kent geen hinder of palen. Laten
wy het dan spreken en handelenBereids heeft
het eene oplossing gevonden, waer de geest
niet aen denken zou.
Daer is een gedacht ingevallen, eenvoudig,
heerlyk, snel als de liefdeMagdalena's heilige
verkwisting na te volgen: Gelyk zy, zonder acht
te slaenop de ingevingeneener verkeerde voor-
zigtigheid, iets ten offer te brengen van het over
tollige onzes levens, om eenen balsem van liefde,
eerbied en getrouwheid te storten op het Hoofd
van het mystiek lichaem des Heeren; kortom,
aen de voeten van Christus Plaetsvervanger een
deel ten minste van onze sieraden neer te leg
gen, om er Hem eene dryvoudige kroon, eene
tiara van te maken, zinnebeeld van het dryvou-
dig koningschap des Pauzen. Hoe krachtig eene
bevestiging tegenover dc loocheningen en euvel
daden der hedendaegsche goddeloosheidHoe
levendig eene Geloofsbelydenis tegenover de
onverschilligheid der staetkunde! Ja, dat het
goudstuk des ryken en het penningsken des
«-ene geschiedenis uit onzen tyd.
("20* VERVOLG.)
Zal hy er het leven afbrengen? vroeg hy eindelyk
niet bevende stem den doktor, toen de zwaersle won
den verbonden waren.
Wy willen het beste hopen, antwoordde de dok
tor ontwykendc.
Zeg my de waerheid rond uit, heer doktor,
ging.hy voort. Ik wil my met geene hoop vleijen, als
er niets meer te hopen is. Niet anders dan de waer
heid wil ik welen.
Twyfelachlig haelde de doktor de schouders op.
Hy is zwaer zeer zwaf',- gewond, antwoordde
hy. Nog kan niemand weten, hoe het afloopen zal.
iiy sterft hy sterft! riep de oude door sniert
overweldigd uil en bedekte zich met beide handen het
aengezigL
Te vergeefs zocht de doktor hem tot bedaren te
brengen. Voor hein bestond er geen troost, want aen
hel .leven zyns zoons hing zyn geheel geluk en zyne
toekomst. Het was niet dan weerstrevend, dat hy zich
zelf liet onderzoeken. Voor hem was de dood eene
gewensehlc zaek, ais George niet in 't leven bleef.
Zwygend had'Hendrik daerby gestaeu. By hel gezigi
van dén zwaer gewonden George was ieder gevoel
van wrevel uil zyne ziel geweken. Hy had geen hoop
dal zyn leven behouden zou worden.
Ily dacht aen de sniert des landbouwers, die zelf
door zyneu val van binnen erg bezeerd scheen te zyn,
Wel vond de doktor by het onderzoek geen enkel tee-
keii van verwonding, maer de toestand waerin by zich
bevond leverde hem het bewys van het tegendeel. Hy
wist hoe hard en ongevoelig voor liehamelyk smert
deze was, en zag, hoe veel moeite hy deed, om die te
beheerschcu.
De doktor beval den, land bouwer de meest mogelyke
rust en te bed te gaeïi*maer zyn blik bleef onafgewend
op George gevestigd, alsof hy iederoogenblik vreesde
dal het leven hem ontvlieden zou.
Hy wenkte Hendrik tol hem te komen.
armen voorts godvruchtigblyvegestort worden
in de geheiligde spaerkasse van den Huisvader.
Wy zullen toch deR loopdaervan niet stremmen
met het kostbare vat te breken vol balsem, die
het hart van onzen Vader zalven moet! Niet al
tyd zal by by ons blyvenPius IX heeft ons
meermaels streng berispt wegens onze over-
drevene pracht: Vallen wy inzynen zin dan niet,
met daer iets van af te nemen om het op den
autaer der kinderliefde te offeren?
Zy dus die schoone juweelen in bezit hebben
denken eens aen het eervol gebruik dat ze er
van maken kunnen.De vrouwenen jonge doch
ters uit het volk zal men vast blymoedig, om
Christus wil, een kruisken,eenen ring, een klein
medaillon zien ten offer brengen. Voor allen zal
het verzaken aen die ydelheid, dubbel aengenaem
zyn aen Jesus en zynen Stadhouder.
Doch uw hart, beter dan wy, zal u zeggen
wat gy te geven hebt. Laten wy milddadig zyn:
Heelt onze Zaligmaker,daer Hy ons het voor
beeld van zyne groothartige minnares, de Boe
telinge van Bethania, tot het einde der wereld
wil laten voorhouden, ons tevens niet willen
aenmoedigen om denzelfden weg in te slaen?
En kost het wat moeite deze, of gene kleinig
heid af te leggen, die ons lief is, wel denken
wy dan dat zy, op de aenstaende zegedagen der
Kerk, de dryvoudige koningskroon zal versieren,
die het hoofd omgiinstert van onzen Vader! Dit
voornemen is van hooger hand gezegend en
aengemoedigd geworden, en de gedachte dat
de bevoorregte dochters van Belgie den Vader
der Christenheid eene tiara zouden opdragen
lacht alle harten toe, draegt aller goedkeuring
weg; het is een grootsche, edelaerdige en trei
lende inval: tevens hoogst gepast, katholiek en
nationael. Echter moet de uitvoering èn den
Vader i\a de liefde der kinderen waerdig zyn.
Ook moet dit gedacht spoedig, en als in ééne
vlucht uitgevoerd worden; de dag immers na
dert, er is haeste.
De giften kunnen by Madame LEIRENS-
ELIAERT besteld worden.
Alles wordt in dank acnvaerdGoud, zilver,
émail, briljanten, gesteenten; ook verouderde
juweelen, onbruikbaer goud- en zilverwerk;
kruisen, medailles, medaillons, enz.
Mn" Paul Bethune.
Mme De Hert.
Mme Leirens-Eliaert.
M"" De Wolf-Cosyns.
M""" Van den Hende.
Mme Van Wambeke.
M':,lc Wolffers.
MclleVan Achter.
Weet myue vrouw reeds van het ongeluk? vroeg
hy fluisterend.
Zy zal het zeker wel reeds gehoord hebben, ant
woordde Hendrik.
De landbouwer dacht eenige oogenblikken zwygend
na.
Zy moet het in ieder geval vernemen, al weet zy
het nu nog niet, vervolgde hy. De smert kan haer niet
bespaard blyven. Begeef u zoo spoedig mogelyk lol
haer, Hendrik, zeg haer zoo voorziglig mogelyk hoe het
er mede is, zeg haer de waerheid en breng haer dan
zonder uitstel hier. Zy zal niet veel tyd over hebben,
wanneer zy hem nog levend zien wil.
En hoe gevoelt gy u zelvcn? vroeg Hendrik.
Goed, goed, met my heeft het niets te beduiden
niets! antwoordde hy driftig en verried reeds door
zyn drill, dat hy de waerheid niet sprak.
Spoed u tot myne vrouw spoedig!
Vol ongeduld gal' hy hem met de hand een teeken
om le vertrekken.
Zonder te wachten begaf Hendrik zich op weg naer
hel dorp, hoe laet in den nacht het ook wezen mogl.
Hy leende een wagen van den weerd en met dezelfde
peerden die den landbouwer opeen endenzelfden dag
zooveel vreugde en zoo veel leed veroorzaakt hadden
reed hy naer huis.
De weg waeróp zich weinige uren tevoren nog zoo
veel menschen en rytuigen bevonden, was nu eenzaam
en vertalen. Hel was hem onmogelyk zyne gedachten
by iets anders te bepalen, dan op de gebeurtenissen
van dien dag, en steeds trad de landbouwer hom voor
den geest, hoe hy, de rykste man in hel dorp, thans
als de ellendigste daer in de stad ter neder lag. lteeds
eeumael had hy zyn halve verinogen voor de redding
zyns zoons gebóden; opditoogenblik zouhy misschien
alles geven, indien hy zyn leven daerdoor kon behou
den en toch vermogt hom niemand te helpen!
Hy vond de vrouw des landbouwers in volkomen
slompen byna bevvusleloozcu toestand. De schrik en
smert by de lyding van hel ongeluk hadden haer al te
sterk aangegrepen. Nauwelyks bemerkte zy dat Hen
drik by haer in de kamer trad. Zy zag hem strak aen,
terwyl hy tol haer sprak, zonder naer haren man of
naer haren zoon Ie vragen.
Zelfs toen Hendrik haer zegde, dal haer man haer
wenschte te zien, dat er hykans geen gevacr bestond,
en dal zy met hem naer de stad zoude ryden, ant
woordde zy geen enkel woord. Onbewegelyk bleef zy
zitten, alsof zy geen zyner woorden verstaan had.
Hy wist nieVwat te beginnen. De toestand des land
bouwers zou zeker verergeren, wanneer hy zyne vrouw
in zulk een staet zag, en toch moest hy haer tot hem
brengen, daer hy wist hoe ongeduldig hy op haer
wachtte.
Nog eenmael trad hy op haer toe en deelde haer
den vvenseh hacrs eehlgenoots. mede. Zy antwoordde
niet; hy verzocht haer mede paer de stad te gaen, zy
volhardde in haer slilzwygen.
Dó wagen, die haer naerde stadzou brengen, stond
reeds voor de deur. Minuet na minuet verliep, terwyl
Hendrik niet wist wat hy beginnen zou, en in de stad
lag de landbouwer met toenemend ongeduld, het oog
op den langzaem voörtgaendonuerwyzer gerigt, en op
George, wiens levensuer nog maer met minuten te
rekow-n was.
>^/+rom, kom, sprak Hendrik eindelyk tot haer, ter-
w.yFliy weder hy haer kwam. Ga met my mede naer
de stad!
Hy nam haer by den arm, hiel haer langzaem van
haren stoel en bragt haer naer den voorde deur slaen-
den wagen. Zy volgde hem zonder wederstreven,
•even als een kind, ol'iemand die kindscli is.
Hy had een even gemakkelykc als warme zilplaets
voor haer in den wagen gereed gemaekt, en liet een
der dienstmeiden napst haerplaels nemen, toen sprong
hy zelf op den wagen en reed zoo snel mogelyk naer
dc stad.
Intusschen was demorgen reedsaengebroken, toen
hy aldaer aen kwam. Geen enkel woord had de zoo
zwaer beproefde vrouw gedurende den gansehen weg
gesproken, ook nu liet zy zich zwygend en werklui-
gelyk door Hendrik in de herberg voeren.
Hy zelf spoedde zich naer boven in dekamer, alwaer
de landbouwer en George lagen.
Friese zat regt op in bel bed en hield het oog vra
gende op hem gerigt, toen hy binnentrad.
Zy is daer,begon Hendrik—beneden in de kanie
—ik wilde haer niet hier brengen—ik wilde eerst zien'
Te laet te laet! riep de landbouwer uit. Zy
treft hem niet nicer levend aen!
IHA.YKHYK.
De commune zet hare verwoestingen voort
verwoestingen die des te hatelyker zyn, dewyl
zy tot niets leiden en integendeel het princiep
der commune nog afschuwelyker doen voorko
men aen het redeneerend Europa.
De commune doet ons het elfekt van eenen
dronken lap, die in zyn huis al zyne meubelen
aen stukken slaet, omdat zyne vrouw en kinde
ren hem tot de orde en tot twerk terug roepen.
Niet alleen de Vendóme-kolom staet hem in
den weg, maer ook het beeld van Hendrik IV,
op de Pont-Neut'; zelfs de kapel, ter nagedach
tenis van Lodewyk XVI opgerigt, moet worden
afgebroken
Door de oprigting van het borstbeeld van
Robespierre, door de albraek der boete-kapel,
willen de mannen der commune het werk der
bloedhonden van 1793 regtvaerdigen.
Kinderachtige middeltjes! De val der Ven
dóme-kolom, zal den vechtlust, het chauvinism
in het fransche hart niet uitdooven;
De oprigting van het borstbeeld, aen Robes
pierre, zal dezes daden niet regtvaerdigen, zoo
min als het genade-verleunen aen moordenaers,
deze in eere zal herstellen;
Het afbreken der kapel zal den afschuw niet
dooden, die ieder eerlyk man gevoelt hy 't den
ken aen den moord, op Lodewyk XVI gepleegd;
Het plunderen der kerken, het aenhouden en
lasteren der geestelykheid; het plegen van hei
ligschennis in onze kerken, zal het godsdienstig
gevoel in onze harten niet doodenwel in
tegendeel.
Overigens in dit alles zyn de roode citoyens
alwéér de apen van 1793.
Toen ook veroordeelden en braken zy alles af
wat, zooals zy zegden, tot de oude wereld
scheen te behooren. Zells stelde men onder
andere voor de prachtige O.-L.-Vrouwe-kerk
van Antwerpen, het schoonste gedenkteeken dat
er welligt bestaet, af te breken en voor oud yzer
en afbraek te verkoopen.
Vernielen, verwoesten en in die verwoesting,
stelen en plunderen ziedaer het princiep en
de stilzwygendc regel der commune van Parys,
die zich weêr eene der schoonste namen die er
bestaen heeft toegeëigend, om des te gemakke-
lyker dat princiep in uitvoer tc stellen.
En het is met dat schuim, deels uit de galeien
ontsnapt, dat de vrymetselary verbroedert!
Vrouwenclubs.
De clubsen te Parys verschynen zoo dicht als
paddestoelen. l)e vrouwen spelen er eene groote
rol*en blinken uit in woede en razerny.
Dc korrespondent, die eene vrouwenclub be-
Hy verborg hel aengezigt in beide zyne handen, en
zonk door sniert overweldigd, uitgeput op bet bed
neer.
Hendrik trad aen George's bed. Zyn gewond aengo-
zigt was met een doek bedekt. Hy hqd de hoop niet
gekoesterd, hem nog levend aen te treffen, en nogtbaus
deden hem de woorden des ongelukkigen vaders ge
weldig aen. Niet in de dood zeiven ligt zoo veel ver-
schrikkelyks, maer daerin, dat.de mcusch niettegen
staande al zyne magten al zyne wetenschap tegenover
haer zoo onmaglig staet. Al de kracht en de magt der
aorde is niet toereikend om het eenmael ontvloden le
ven voor een' enkele minuet in het ontzielde ligchaem
terug te roepen.
Vyandig had Hendrik tegenover den doode gestaen,
byna zoo lang als hy zich herinneren kon. George's
trots en overmoed hadden hem dikvvyls zwaer belee-
digd nu dacht hy niet meer daeraen—de dood had
alles verzoend. Sleèhtsden ongelukkige zaghy in hem,
die te midden van een door duizenden benyd leven
werd weggenomen. Hy greep de langs het bed nedcr-
hangende regtérhauddes dooden zv was reeds koud.
Met beide handen oravatto zy haer en hield haer eenige
sekonden lang Vast. Zonder dat hy het bemerkte, liep
er een tracn over zyne wangen.
De landboówer had liet oog op hem gevestigd. De
bovenmatige droefheid, wacracn by ten prooi was, had
nog geen enkelen tracn aen zyn oog ontlokt. De kracht
zyns ligchaems was gebroken, de grootte van het on
heil scheen intusschen zyne ziel met byna wonderbare
bedaardheid en sterkte vervuld te hebben.
Breng myne vrouw by my, zegde hy tot Hendrik.
Zal hetu niette veel smert doen? vroeg Hendrik.
De oude schudde het hoofd, voegde er echter te
gelvkerlyd de vraeg bv:
Wist zv het reeds, toen gv by haer kwaeint?
Ja.
En hoe is zy er onder?
Zy heeft nog geen woord gesproken, antwoordde
Hendrik. Zwygend en onbewegelyk zit zy neder.
- Breng llaer hier, sprak de zieke.
Hendrik liep naer beneden tot zyne meesteres. Zy
zal nog juist zoo a,s ^aei' veraten had.
(Wordt voortgezet.)