N° 43. Zondag 22 October 1871. Ist0 Jaergang.
WEKELYKSCH NIEUWSBLAD.
De Herberg de Vette Os.
Aelst, 21 October.
KARL MARX.
G-azette van Aelst
Het Bureel van liet blad Is gevestigd In de Kapellestraet IV0 11, Waep alle brieven, gelden, enz. vrachtvry moeten toegezonden worden.
Abonnementsprys S lr. 'sjaers, vooraf betaelbaer. Voor den bulten kan men Inscliryven In nl de postkantooren, en voor de landelyke gemeenten by de briefdragers.
Wy hebben reeds meermaels gesproken van
den stichter en het opperhoofd der Internatio
nale; onlangs kondigden de dagbladen van Lon
den aen dat hy overleden is. Ziehier eene kort-
bondige levensbeschryving van dien beruchten
en geduchten oproermaker.
Marx werd geboren te Trier in 1818. Na op-
volgentlyk gestudeerd te hebben te Bonn en te
Berlyn vestigde hy zich by de Universiteit dier
eerste stad. Het jaer nadien gafhy deRheinische
Zeitung uit, een blad dat om zyne gevaerlyke
princiepen haest door het pruisische bestuer
werd opgeschorst.
Gedwongen zyn land te verlaten kwam Marx
naer Parys waer hy in betrekking trad met
eenen anderen banneling, Arnold Ruge en zy
gaven gezamentlyk de Deutsche Franzoesische
Jahrbucher uit. Maer zyne artikelen trokken an-
dermael de aendacht van het pruisische kabinet
op zich en, door de tusschenkomst van Alexan
der Humbold, bekwam het van Louis Philippe
dat de stouterevolutionnaireuit Frankryk werd
gedreven.
Marx vluchtte naer Brussel waer hy verbleef
tot 1848 en de Deutsche Zeitung schreef.
De omwenteling liet hem toe naer Keulen
terug te keeren waer hy zyn oud dagblad deed
verschynen onder den tytel van Neue Rheini-
sche Zeitung. Zyne princiepen vorderden dage-
lyks in den zin der Revolutie, en die van juny
vond in hem eenen hardnekkigen verdediger.
In 1849 brak de oproer uit in Baden, Saxen
en Pruisen: het nieuwe dagblad werd aenstonds
opgeschorst en Marx trok terug naer Parys al-
waer men den keus liet tusschcn de opsluiting
of hel ballingschap. Hy verliet Frankryk en
vertrok naer Londen.
Daer leefde hy sedert 1850, op een schoon
buitengoed, te Maitland Park, met zyne vrouw
en zyne twee dochters. Daer nog, in 1864, na
langen tyd de Trade's Unions bestudeerd en
doorgrond te hebben, berekende hy welk
ontzaglyke magt eene maetschappyzou bezitten
die gesteund ging op derzclver princiepen, en
hy schreef de statuten der Internationale Asso
ciatie der iverkers.
Karl Marx leidde een zeer werkzaem leven.
Het was hy die de briefwisseling onderhield met
de afgevaerdigden der Internationaledie het
comiteit voorzat en bestuerde, die de manifes
ten vervaerdigde en de onderhandelingen aen-
knoopte met de Werkerssocieteiten om ze in de
groote Associatie te krygen. Hy heeft het eerste
boekdeel uitgegeven van een werk getyteld:
Het Kapitael; zyne drukke bezigheden van In
ternationale oproerstoker en de dood hebben
hem belet het acngevangen werk te voltrekken.
In de laetste algemeene conferentie der In
ternationale, gehouden te Londen, heeft de be-
rugte Karl Marx een aenzienlyke rol gespeeld.
Er ging beslist worden of de Internationale
zich moest bemoeien met politiek en kiezingen.
Meest al de afgeveerdigden zegdenneen. En
onder die afgeveerdigden waren er van alle
landen des werelds, zelfs, voor zooveel wy het
ons herinneren, zes uit België.
Karl Marx heeft de kwestie opgelost in dezer
voege: De Internationale moet hare vertegen-
Uit het Dagboek van een Landschapschilder.
{3* VERVOLG.)
De oude vrouw hing dit afschuwelykevoorwerp met
eene verwonderlyke behendigheid boven aen het bal
kon en ging toen naer beneden, om het van de bin-
nenplaets te bezien. Een schaterend gelach ontsnapte
aen hare borst.
Zy ging weer naer boven, liep toen andcrmael als
een waenzinnige naer beneden en deed daerby telkens
een akelig gelach hooren.
Er deed zich gerucht aen de deur hooren; de oude
sprong op, maekte de ledcpop los, nam hacr mcê,
kwam terug, en over de leuning gebogen, luisterde
zy met uitgerektcn hals en vonkelende oogen; het ge
luid stierf in de verte; de spieren van haer gelact kwa
men tot ontspanning, zy haelde diep adem; er kwam
een rytuig voorby.
Het helsche wyf was bang geweest. Dacrop trad zy
de kamer andermael binnen en hoorde ik haer het
koffer weder dichtslaen. Ik kon my dit zonderlinge
tooneel maer niet uit het hoofd zetten: wat moest die
ledepop beteekenen? Ik werd nog oplettender dan ik
tot hiertoe geweest was.
Fledermaus was met hare sluitmand de deur uilge-
gaen, ik zag hacr na, tot dat zy den hoek der straet
omsloeg; zy was nu weer hel strompelend oud vrouwtje
woordigers hebben in de parlementen van elk
land, niet alleen om de zaek der werklieden te
verdedigen, maer ook om de gouvernementen
te wederhouden in hetgeen zy zouden aenvan-
gen tegen de Internationale.
En vervolgens viel hy uit tegen Mazzini, den
koningsmoorder, die, volgens hem, nog zoo
kindsch en zoo onnoozel was om in God te ge-
looven
DE DOENWYZE DER INTERNATIONALE.
De volgende brief, geschreven uit Brussel
onder datum van 11 dezer, aen de Hainaut van
Bergen, behelst allerbelankrykste inlichtingen
over de wyze waerop de Internationale te werk
gaet in de gewigtige zaek der werkstakingen.
Die brief luidt als volgt
Een achtbaer nyveraer dezer stad, wiens naem ik
spy tig ben uit bescheidenheid te moeten verzwygen,
ging, weinig tyds geleden, door de galerie Sl-Hubert,
toen hy acngesproken werd door een hoog beambte
der Internationale.
Hebt gy de Liberie van vandaeg nog niet gelezen,
vroeg hem de socialiste?
Neen; maer waerom die vraeg? antwoordde de
nyveraer.
Omdat in de Liberté van dezen morgen een brief
is verschenen die u gestuerd is door uw werkvolk.
Hel is een laetste oproep dien zy doen tol u vooraleer
hun werk te slaken.
Hun werk staken? Waerom nu zouden myne gas
ten dat doen?... In alle geval ik heb niets ontvangen,
en....
Oh! gy zult het ontvangen morgen.... op 't aller-
laetste, en de democraet groet den nyveraer met een
beschermend gebaer en verdvvynt.
Onze nyveraer gaet de Liberté koopen en vindt, op
de eerste bladzyde.degewaende uitdagingzyncr werk
lieden; haest zultgybegrypen waerom ik zeg gewamde.
Natuerlyk, de brief overdreef de zaken, hy loog en
bevatte niets dat ernstig was; ook verfrommelde de
nieuwe lezer der Liberté zyn gazet, en, al naer huis
gaende overdacht hy hetgeen hy kwam te lezen.
Myn werkvolk, zegde hy in zich zeiven, heeft te
veel gezond verstand om zulke dwazigheden uit te
kramen; van den anderen kant tref ik in den brief
zekere zinsneden aen welke eigen zyn aen kerels die
den groolen man pogen te spelen met hoogdravende
en holklinkende stadhuiswoorden te gebruiken. En
dan, is het niet vreemd dat een brief welke my bc-
stemd is, in de gazetten verschyne vooraleer ik er
kennis van kryge?.... Ik riek hier een deugenielery;
maer, laet ons den brief afwachten.
De brief kwam 's anderendags toe. Na hem aendach-
tig overlezen te hebben vond de nyveraer de preuf dat
zyn argwaen van vorigon dag gegrond was. Hy begaf
zich naer zyne fabriek waer zyn werkvolk samen was
en, na ze allen voor hem te hebben doen verschynen,
zegde hy hun
Vrienden, gy hebt my dezen voormiddag ge
schreven?
Ja, antwoordden de gasten.
Eh wel, ging hy voorts, wat gy my schryft is
ongegrond, hel is onwaer, en ik ben zeker dat gy, eer
my uwen brief Ie sturen, niet wel overwogen hebt
wat gy sehreeft. Weet gy wat in dien brief stael?
Neen, antwoordden de werklieden verwonderd,
wy weten niet wat er geschreven is.
Welhoc, hernam de meester, gy weet niet meer
wat gy my eergisler sehreeft.
Oh! viel een meesterknecht in, wy zyn het niet
die den brief hebben geschreven. Zie, zoo is het
gegaenOver eenigc dagen, op 'tuer dat wy de fabriek
verlieten, stapte een wel geklccddc heer, met eenen
hoed op, uil een rytuig en kwam tol ons:
Zyt gy tevreden van uw meester, mynheeren,
vroeg hy?
God dank, hebben wy geantwoord, dat gaet niet
al te slecht.
van vroeger, zy ging voel je voor voetje en dracide
haer hoofd van tyd lot tyd halverwege om, ten einde
een steelschen blik achter zich te werpen.
Vyf lange uren bleef zy weg; ik liep af en aen naer
de plaets, van waer ik haer kon bespieden, ik was
diep in gedachten verzonken; die vyf uren waren voor
my eene eeuwigheid; de zon brandde op de pannen
en deed my het zweet uitbreken.
Ik zag den man, die de kamer der dry opgehange-
nen betrokken had, voor zyn raera staen. 't Was een
boer uit Nassau met een grootcn drykanten hoed op
en een vuerrood vest aen. Ily had ecu vroolyk en plei-
zierig gezicht, en rookte doodbedaerd zynl'Imer-pypjc,
zonder iels kwaeds te vermoeden. Ik had wel lust ge
had om hem toe te roepenPas maer op, vriendje!
Laet u niet door die oude vrouw betooveron, vertrouw
haer niet! maer hy zou my toch niet begrepen hebben.
Omstreeks twee ure kwam Fledermaus weer t'huis;
het dichtslaen der deur weerklonk luide in den om
trek. Daerop vertoonde zy zich op de binncnplaets en
ging op de onderste trede van den trap zitten. Zy
plaetstc hare sluitmand naest zich en haelde er eerst
cenige bussels kruiden en eenige groenten uit, daerop
een rood vest, vervolgens een drykanten hoed, een
bruin fluweelen slacplyf, eene duffelsche broek, een
paer grove wollen kousen, het geheele kostuem van
den boer uit Nassau.
Alles draeide my in de rondte. Het werd my groen
en geel voor de oogen. Ik dacht aen die afgronden,
welke iemand met eene onweèrslaenbare kracht aen-
trekken; aen die putten, welke men heeft moeten
dempen, omdat de menschen er in sprongen; aen die
Zoo,zoo! riep de heer verontwaerdigd,gy zoudt
niet willen dat uw ellendige dagloon verhoogd vvierd
en uw droeve, lange werkuren verminderd?
Zeker ja, wy zouden het willen!
Goed zoo, zegde ons de heer met den hoed, komt
dezen avond in het lokael der Internationale op de
groote markt; wy zullen uwe grieven tegen den mees
ter onderzoeken, en, voor gyuw werk staket, zullen
wy hem eenen brief sturen die effekt zal doen, ik be
loof hel u.
Des avonds zyn wy naer de Louve gegaen, en, ter-
wyl wy een glas dronken,bevonden er zich daer twee
of dry heoren die schreven op eenen lessenaer. Dan,
toen wy op het punt waren Ie vertrekken heeft men
geroepen: Stil! stil! en eene mynheer, die op eene
tafel was gesprongen, las ons iets voor dat niemand
heeft verstaen. Nogtans heb ik my laten gezeggen dat
het een brief was voor u, om het lol van den werk
man te verbeteren.
Zoo dus, onderbrak de meester den brief too-
nende, niemand van u weet wat er is geschreven?
Doodsche stilte.
En nogtans, gy hebt byna allen den brief getce-
kend; hier heb ik tachtig handtcekens die van de uwe
zyn.
Iloe! hoe! handtcekens, riepen de werklieden
in verontwaerdiging uil; niet ééne van ons heeft ge-
leekend.
Zietdaer uwe namen, wees de meester.
Namen zooveel gy wilt, maer wy zyn het niet
die ze geschreven hebben; wy zyn gereed het op eed
te bevestigen.
Nu, wy moeten elkander wel verstaen. Ik zie dat
degenen die den brief heeft geschreven er met de
zelfde hand een aenlal namen heeft onder gezel; maer
by elk eenen van die namen staet een kruiskeniets
wat het handteeken is van degenen die niet schryven
kunnen.
En al de werklieden te gelvk: «Wy hebben niels
geschreven !Wy hebben ons handteeken niet gegeven!
Niet ééne van ons heeft een kruislcen gezet! Niemand
heefteen pen in de vingeren gehad!
Bygovolg zyn de kruiskens zoo valsch als de
handtcekens?
Zeker, zeker, riep men langs alle kanten; wy
zullen het zwoeren voor wien men wilt
Dc meester was ontsteld; maer, zoohaesl hy bo-
dacrd werd, las hy den famcuzcn brief zyn werkvolk
voor dal, met groote aendachtigheid luisterde. En dan
vroeg hun de meester of hetgeen die brief bevatte niet
leugenachtig was, onredclyk en ongegrond.
Allen bekenden het; zy vroegen verschooning voor
den misstap welken hun de mynheer met zynen
hoed had doen begaen, en beloofden en zwoeren
dat men hen geen tweede inael in 't net zou vangen.
Nu wist onze nyveraer volstrekt wat hem te doen
stond. Hy bezat handschriften, al te schoon, al te bc-
lankrykom ze in handen van den procureurdes konings
niet over te leveren.
De zaek is wacrsehynelyk reeds aen het geregt
overgelaten. Hopen wy dat men zoohaesl moge-
lyk den mynheer met den hoed zal ontdekken, dat
men zal weten wie hy is en hoe hy heel, wanneer
zyne trawanten voor de reglbank zullen te verant
woorden hebben voor schri ft ver valsching.
Dit verhael is echte waerheid.
Zietdaer met welke middelen da Internationale
liaei' doelwit zoekt te bereiken.
Ellendige treken!
Ellendiger degenen die zich laten verleiden.
Men zoekt den werkman op te maken, men
bedriegt hem op alle wyzen; men verzekert hem
zynen loon voor eiken dag dat hy zyn werk zal
staken en wat geelt men hem?..... Een glas ge-
never, terwyl vrouw en kinderen kryten om
een stuk brood!
Deze week zeiven hoorden wy eenen werk
man spreken en wy vroegen hem wat hy dacht
over de Internationale. De nutionalen, zegde
hy, zyn ruziemakers. Willen ze my dagelyks vyf
boomenwelke men heeft moeten om verhouwenomdat
zoo velen er zich aen ophingen; aen dataenslekelyke
van zelfmoorden, modrden, diefstallen op zekere tyd-
stippen door bepaeldeoorzaken;aen dien zonderlingen
invloed van het voorbeeld, dat doet geeuwen, als men
ziet geeuwen, dat doet weenen, als men ziet weenen,
dat zelfmoord doet plegen, omdat anderen zich om
het leven brengen, en myne haren rezen te berge!
Hoe had die Fledermaus, dal afschuwelyke schep
sel, het bestaen van zulk eene onveranderlykc naluer-
wet kunnen vermoeden? Hoe had zy het middel kunnen
vinden om deze tot de verzadiging van haren bloed
dorst aen te wenden? Dal kon ik niet begrypen, dat
ging al myne bevatting te boven; maer zonder langer
over dit geheim na te denken, besloot ik onmiddellyk,
die noodlottige wet tegen haer zelve te keeren en dc
oude vrouw in hare eigen strikken te vangen; zoo vele
onschuldige slagloffers schreeuwden luide om wraek!
Ik ging er dus op uit. Ik liep de huizen van al de
oud-kleërkoopers van Neurenbergaf, en kwam 's avonds
met een groot pak onder den arm aen dc herberg der
dry opgeliangenen. Nickel Schmidt kende my reeds
sedert vele jaren; ik had zyne vrouw, een dikke tante,
vroeger gcpotrelteerd.
Wel, mynheer Christian! riep hy uit, terwyl hy
my de hand schudde, waeracn heb ik het genoegen te
danken, u hier te zien?
Beste mynheer Schmidt! ik zou heel gcerne den
nacht in die kamer doorbrengen.
Wy stonden voor de deur der herberg, en ik wees
hem naer de groene kamer. De goede man zag my
met een wantrouwend gezicht aen.
franken geven incl dc voorwaerde niet meer to
moeten werken ik ben hunne man; maer nog
geld moeten toeleggen en gevaer loopen van
eens in 't rasphuis te geraken, neen, dank voor
de brokken! Myn meester is een ecrlyk man en
ik heb hem twintig jaer lang regtveerdig gediend,
wy zyn samen beste vrienden, en dit zullen wy
blyven.
Inderdaed het zyn slechts de aenlciders, do
hoofdmannen, de opstokers, die by de Interna
tionale winnen. Zy rotsen en reizen, preken en
schreeuwen, zetten de wereld 't onderste boven,
en smullen en drinken en leven op hun gemak
gelyk hunne patroon Karl Marx op zyn buiten
goed te Maitland Park. En, worden ze niet
gauw genoeg ryk naer hun goeste, dan steken
ze met de kas op van 't werkvolk zooals het
voorgevallen is verleden jaer in het Walenland.
En hoe kan het anders? Die mannen gelooven
noch in God, noch zyn gebod. Welk ver
trouwen mag men in hen stellen
Zy hebben geen princiepen, en kerels die
geen princiepen hebben, houden voor eenig
princiep hen eigen wel te doen en, gedurende
hun kortstondig leven op aerde, te zorgen voor
hun moeders kind.
Iets, dat over dertig jaren geschreven werd.
Wy nemen hier eenige regelen over uit een
Engelsch protestantsch dagblad, dc Timeshet
schreef deze over dertig jaren, tydeos de
moordaanslagen gepleegd te Parys op Koning
Lodewyk-Philips:
leis zekers en vast, schreef tic Times in 1841, is
dat de openbare geest in Parys en in Frankryk ziek is;
de boom van wyshcid, zonder guilsdienst, groeit en
bloeit in het land van Volney en van Voltaire. De ver
wantschap, die er bestaet lussehcn dal stelsel en de
daedzaken, die daer plaets grypen, is gonoegzaem
bewezen in het werk des heoren Bulwer, over Frank
ryk; in dat boek betoont hy, met onbetwistbare be-
wyzen, dat, in de departementen waer het onderw.ys
verst gevorderd is, daer ook de misdaden talrykst zyn»
Ware het wel mogelyk dat eene bevolking, die alzoo
opgebragl wordt, niet ondeugend en goddeloos zy?
Moet zy niet een ondeugend voorwerp van onrust zyn
voor hare besluerders?
Koning Lodewyk-Philips bevindt zich in zulk
eenen toestand, dal hy dien niet verlaten kan, niet al
leen zonder gevaer voor zynen eigenen persoon,maer
nog zonder alles wat hem omringt, en dc nuttigste
instellingen van 't land in gevaer te stellen. Wat mid
del dan tegen zooveel gruwelykheden? De opvoe-
ding, die men nuttig noemt, 'l is te zeggen, doop»
voeding zonder godsdienst, heeft het land in den
gevaervollen toestand gebragl, vvaerin hot zich be-
vindt.
Die opvoeding heeft lot hiertoe magt voortge-
bragt, maer 't is de magt der woeste dieren en niet
deze van redelyke schepsels.
Wal moei men verwachten van een volk, dat in
godverloochening opgevoed wordt, en volgender
wyze raisonneert: Laet ons maer eten en drinken,
want wy kunnen morgen sterven. Als alles eindigt
met hel leven, waerom moet do eene mcnsch werken
en de andere de vruchten van zyn werk plukken
Waerom loopen hertogen, prinsen en koningen met
goud en purper bedekt, terwyl wy van honger en
ellende vergacn?
Zulke gedachten komen natuerlyk voor by
socialisten en godloochenaers, en zyn juist vol
gens hunne grondbeginselsOm dit kwaed tegen
te houden, om aen die rampvolle wanorde een
einde te stellen, is er maer een middelde
christene godsdienst, 't Is een vreemd protes
tantsch dagblad, dat zulks aen de Franschen
Och! wees maer niet bang, zegde ik lot hem, ik
heb geen plan om my op te hangen.
Dat wil ik hopen! dat wil ik hopen! want rond
uit gezegd, hel zou myspytcn, zoo'n verdienstelyk
kunstenaer. En wanneer verlangt ge die kamer te
betrekken, mynheer Christian?
Van avond.
Onmogclyk, zy is bezet.
Mynheer kan die kamer onmiddellyk betrekken,
deed zich eene stem achter ons hooren; ik ben er vol
strekt niet opgesteld.
Wy keerden ons verwonderd om. Hei was dc boer
uit Nassau, met zyn grooten hoed op het hoofd en zyn
stok, waeraen zyn pakje hing, over den schouder. Hy
had van de dry menschen, die zich opgehangen had
den, gehoord cn trilde van woede.
Kamers zooals die van u! riep hy al slot lerende
uit, maer... maer 't is een moord, zeg ik; ge verdicn-
det naer de galeien gestuerd te worden!
Wacht eens, wacht eens! bedaer wal, zegde de
herbergier, ge hebt er toch goed geslapen.
By geluk, antwoordde de boer, had ik, voor dat
ik te bed ging, myn avondgebod gedaen. Had ik dit
verzuimd, waer zou ik nu dan zyn? waer zou ik nu
dan zyn?
En hy liep met gebalde vuisten weg.
Welnu zegde dc herbergier Schmidt verwon lord,
de kamer is onbezet, maer pas op, dal go my geene
poets bakt.
Ik heb eerder reden om bang te zyn, dat men
my eene poets zal bakken, mynheer Schmidt!
(Wordt voortgezet I
