N° 44.
Zondag 29 October 1871.
lste Jaergang.
WEKELYKSCH NIEUWSBLAD.
De Herberg de Vette Os.
Aelst, 28 October.
De Internationale te Gent.
ZY HEBBEN ONS WILLEN VERKOOPEN.
G-azette van Aelst
Het Bureel van liet l>lad Is gevestigd in de liapellestrnet IV0 11, waer allo brieven, g«'lden, enz. vraebtvry moeten toegezonden worden.
Abonnenientsprj's li fr. 'sjuers, voorafbetoelbaer. Voor den bulten kan men inacliryVen in al de postkantooren, en voor de landelykc gemeenten by de briefdragers.
Het is reeds veertien dagen geleden dat de
Internationale hare misleidende poogingen nog
eens op het gentsche werkvolk heelt beproel'd,
en dees mael heeft zy min of meer gelukt. Wy
zeggen min of meer, want hare eigene on-
magt belethaer tegelukken naer haren wensch.
Zy heeft weten beroerte te brengen onder de
sigaerrollers, mecaniekwerkers en andere stie
len, maer al deze lieden hebben hun werk niet
gestaektwant de middelen der sekte zyn ontoe
reikend om eene talryke nietswinnende bevol
king te onderhouden. De meesten zetten hunnen
arbeid voort en het is methuninschryvingsgeld
dat de Internationale een ellendig stuk brood
bezorgd aen de grevisten.
Deze beweging is, tot den dag dat wy dees
artikel schryven, op weinig ernstigs uitgeko
men. De stad is rustig en de bazen, de opsto-
kery der Internationale voorkomende, zyn samen
gespannen; zy hebben hunne conditiën tegen die
der ruziemakers opgebragt, en dreigen hunne
werkhuizen te sluiten, in geval men die condi
tiën niet aenneemt. De werkman mag dus kiezen
tusschcn eene geredelyke daguer, ofwel van
armoede te worden op straet gezet met vrouw
en kinderen. Ook scheen ons deze nieuwe aen-
tyging der Internationale, in zich zelve, niet be-
lankryk genoeg om er gewag van te maken,
hadden wy hier de gelegenheid niet gevonden
<£ïi een denkbeeld te geven van het geen men
noemt een hoofdman der Internationaleeen
aenprediker van wanorde en werkstaking.
Wy geven zyn portret zooals hy te Gent is ge
kend, en gelyk de treffelyke gentsche drukpers
hem afschildert.
De kerel, dien de Internationale weerdig vondt
om te Gent, hare plannen te komen uitvoeren,
heet hy draegt den naem die hem toekomt;
men zou zeggen dat de duivel zyn peter is ge
weest, hy heet De Boos.
Die kerel gelooft noch in God, noch zyn ge
bod. Eens moest hy voor een achtbaren vrede-
regtcr van ons land verschynen en zynen eed
afleggen. Hy weigerde zynen eed te zweeren
door het aenroepen van God, zoodat de vrede-
regter hem moest toeroepen: «Allo! allo! zoo
veel beslag niet, ol pak u weg!
In zyne meetingen valthy uit tegen God, tegen
Godsdienst en Priesters, tegen de patronagien
van 't werkvolk en andere godsdienstige instel
lingen; zoodat die godslastcraer, die alle soor
ten van geluk aen den werkman belooft, hem
zoekt te berooven van den eenigsten en besten
troost in deze wereld, den zoeten troost van den
godsdienst die in alle beproevingen verzachting
aenbrengt, ja zelfs van zyne genootschappen
waer hy zich des zondags in eer en deugd ver-
maekt.
Die De Boos is ook werkman geweest; maer
het schynt dat hy overal weggezonden is ge
weest als een ruziestoker, als een nydigen veny-
nig mensch, slechts goed om een werkhuis te
verpesten. Nu heeft hy het echt briefken gevon
den.
De luyaerd leeft ten kosten vaneenig misleid
werkvolk zonder arbeid te moeten doen. Ter-
Uit het Dagboek van een Landschapschilder.
(4® VERVOLG.)
Ik stelde niyn pakje aen de meid ter hand en begaf
my voorloopig naer de gelagkamer. Ik was in lang zoo
kalm niet geweest: ik gevoelde my zoo gelukkig dal ik
nog op de wereld verloofde. Na zooveel vergeefsclie
pogingen was ik myn doel naby; myn gezigteinder
scheen opgeklaerd en ik weel niet, welke vreeselyke
magt ray slaende hield. Ik slak myne pyp aen en luis
terde met den elleboog op de tafel leunende en met
een pintje wyn voor my, naer hel koor uil Freijschiitz,
dat door een troep Bohemers uil het Schwarzwald
aengeheven werd. De trompet, de waldhoorn, de hobo
deden my beurtelings in onbestemde mymeringen ver
zinken en somtyds, als ik uit myne gepeinzen ont-
waekte en naer de horlogie zag, vroeg ik my*zeiven in
allen ernst af, of wat er om my gebeurde ook een
droom was. Maer toen de klepperman ons kwam ver
zoeken, de gelagkamer te ontruimen, rezen er andere
en ernstiger gedachten in my op en volgde ik al pein
zende de kleine Charlotte, die my met een blaker in
de hand voorging.
Wy klommen den trap tol aen de derde verdieping
op. Charlotte gaf my het licht over en wees my eene
dour aen. Daer is de kamer, zegde zy, zich hacstende
om weg te komen.
Ik opende de deur. De groene kamer was eene ka
mer zooals men ze in alle herbergen vindt: de zolde
ring was heel laeg en de bedstede heel hoog. Met een
wyl de werklieden van 's morgens vroeg tot
's avonds laet zich afslooven in de fabriek of op
den winkel, zit hy op zyn gemak aen de bierta
fel bezig met andere werklieden tegen hunne
bazen op te maken, en te blageeren over poli
tiek en religie waer hy het eerste woord niet
van kent.
Wat de achtbaerheid van De Boos betreft, hy
doet, hy en zyne bende, het gentsch werkvolk
inteekenenvoor 2b centiinenterwyldeofïicieele
omzendbrief der Internationale, onderteekend
door al de te Londen in raed vereenigde gede
legeerden, de inteekening als algemeenen regel
op 12 centimen had gesteld. Het is dus ge
weten waer en hoe die mannen het noodige geld
verzamelen om, den grooten heer te spelen en
groote reizen te ondernemen.
De Boos spreekt ook zeer geerne van vryheid
't is by mannen van dien trant de mode; doch
inde meetingvanmaendagverleden acht dagen,
toen een manhaftige jongeling zyne verontvveer-
diging over hem en zynen aenhang wilde uit
drukken, belette hy hem tot drymael toe het
woord te voeren. Die kerels willen de vryheid
voor zich alleen, de vryheid om te lasteren, om
twist te stoken, om de nyverheid te hinderen,
de vryheid van 't schandael en van de eerloos
heid.
Zietdaer nagenoeg het portret van een Inter
nationalen zwetser; komen er ooit in Aelst om
hunne waren uit te kramen gy zult ze herken
nen; komt De Doosniet het zal toch iemand zyn
die er zeer wel naer gelykt.
Maer neen, er zal niemand komen. Ons werk
volk heeft te veel gezond verstand en bemint
zyne meesters.
Als onze werklieden het noodig en reglveer-
dig zullen vinden hunnen toestand te verbete
ren zullen zy die zaek zeiven bewerken, en zich
verstaen met hunne meesters op eene deftige en
kalme wyze gelyk zy het altyd deden, en de
vreemde gelukzoekers met hunne leugens en
hun roode kokarde op de borst ter deur uitzet
ten. De Boos spreekt van vooruitgang en roept:
Leve de CommuneOns werkvolk ook wilt den
vooruitgang, maer zonder de Internationale
zonder bloed, zonder vuer, zonder petrool!
De vergadering van den Werkmansbond,
zondag te Leuven gehouden, werd door alge-
vaerdigden uit alle steden en streken van België,
alsmedeuit Duitschiand enFrankrykbygewoond.
Het was, in den vollen zin des woords, eene
voortrelï'elyke zitting. Een aental belaugryke
punten werden aldaer.ten voordeele der werk
mansklasse en in bestrydingvan deverderlëlyke
Internationale beslist.
De Werkmansbond handelt in den zin, dien
Mgr Dechamps, in zynen brief aen deze ver-
eeniging gerigt, opgeeft: de oogen niet sluiten
voor de werkmanskwestie; maer de gevaerlyke
vraegpunten moedig in de oogen zien en alzoo
deze trachten op te lossen in den zin van regt-
vaerdigheid by de meesters, van huiselyk-,
familie- en kristenleven by den werkman.
Onder de sprekers heett men twee leden op
gemerkt, een Duitscher en een Franschman; de
laetste heeft een diep bedroevend tafereel opge
hangen van den zedelyken toestand, in welken
zyn vaderland zich bevindt en waer de Interna
tionale op nieuw ieverig werkt, om Frankryk
enkelen blik doorzag ik het vertrek en sloop toen naer
hel raem; er was by Fledermaus nog niets te zien; al
leen brandde er achter in een groot, somber vertrek
een lichtje, ongelwyfeld een nachtlicht. Heel goed,
zegde ik by my zclvcn, terwyl ik het gordyn dicht
schoof, ik lïeb den tyd wel.
Ik maekte myn pakje los, zette eene Vrouwenmuts
met breede linten op, nam een stuk kryt in handen en
ging voorden spiegel slaen om my zeiven rimpels te
geven. Dit werk hield my een goed uer bezig. Maer
toen ik den japon aengetrokken en den grooten doek
omgeslagen had, begön ik haest bang van myn zeiven
te worden: het was Fledermaus, die my uit den spie
gel aenkeek. Op dit oogenblik riep de klepperman het
uer van elven. Ik nam de ledepop, die ik had meêge-
bragt spoedig in handen, trok deze insgelvks dcrgc-
lyko kleeren aen als die het helsche wyf droeg, en
schoof de gordyn half open.
Zeker had, na al wat ik van die oude gezien had,
bare helsche list, hare voorzichtigheid, hare behen
digheid, niets my vrees moeten aenjagen, en toch was
ik bang. Dat licht, hetwelk ik in hare kamer gezien
had, dat onbewegelyke licht wierp toen zyne llauwe
stralen -op de pop, die den boer uit Nassau moest
voorstellen. Deze zat op de hurken met het hoofd op
de borst gebogen, met zyn grooten hoed in zyne oogen
gedrukt, mot slaphangende armen, en scheen in wan
hoop gedompeld te zyn.
De duisternis liet niet toe, iets anders te zien dan de
omtrekken der tiguer; alleen het roode vesten zes
groote knoppen kwamen uilde duisternis te voorsóhyn;
maer 'twas de stilte van den nacht, 'twas de volstrekte
roerloosheid van die pop, 'twas dat somber voorkomen
dal zich met eene ongehoorde magt van de verbccl-
nog dieper te doen zinken dan het reeds gezon
ken is.
Sedert de gedwongene verhuizing van Napo
leon 111 uit dcïuileriën, zyn in dit paleis talryke
en zonderlinge schriften gevonden; onder ande
ren een, waarde annexie van België aen Frank
ryk werd besproken. Dit schrift komt van oenen
Belg, den genaemden Oscar Lessines van Ber
gen, die den Echo du Parlement in den tyd
hielp opstellen.
Er is rond dit ellendig gewrocht veel gerucht
gemackt, veel te veel, want mynheer Oscar is
waerlyk het ïawyt niet waerd; ook wat ieder
een verwonderd is dat de uitgeschudde keizer
dien melkbaerd vooreen ernstig man heeft
kunnen aenzien.
Dan, België moest aen Frankryk komen, en
het schrift van Lessines, die gewigtige zaek on
der alle opzigten verhandelende, bewees aen
den keizer dat. zulks zeer mogelyk was. Optre
dende als opperste regter zyncr landgenooten
wikt en oordeelt hy al wie in België ecnen rang
bekleedt: Bisschoppen, ministers, gouverneurs,
dagbladschryvers, politieke mannen van alle
gezindheid, ja prinsen en koningen, daegt hy
voor zyne vierseliaer en ontvangen lof of blaem
uit den onfeilbaren mond van dien achtsten
wyze van Griekenland! 't Is ellendig om lezen.
Doch, voor het oogenblik mogen wy gerust
zyn. Napoleon III zit in Engeland, en uivnheer
Oscar, den troonschachelaer is, wy weten niet
waer henen. Het is waer er blyft nog Pruisen
dat er ook een tandje naer heeft om ons in te
slokken en ook al veel te dikwyls voor onze
rust, van natuerlyke grenzen droomt.
Een Franschman heeft het middel gevonden
om zyn land eens echt gelukkig te maken en al
de politieke gezindheden te voldoen. Hy stelt
voor dat Frankry k voortaen bestuerd worde
's Maendags door de Bourbons;
's Dynsdags door de Orleans;
's Woensdags door Bonaparte;
's Donderdags door de gematigde Republiek;
's Vrydags door de radikale of gevorderde
Republiek;
's Zaterdags den dag van den sabbat of
heksendans door de... Commune;
's Zondags.door niemandDien dag is ieder
een meester en haelteens in volle, zuivere rege
ringloosheid zyn hart op.
Maendag is de te serie van den 4don zittyd van 1871
der assisen van Oosl-Vlacnderen geopend,onder voor
zitterschap van den heer De Pauw, raedsheer. Dc zetel
van bet openbaer ministerie wordt bekleed door den
lieer J. Lamecrc.
De eerste zaek is degene van Vicllefont onzer stad.
Dc beschuldigingsakte wordt gelezen. Ziehier ditstuk:
AKTE VAN BESCHULDIGING.
I)e procureur-generael by't hof van Appel, te Gent,
geeft te kennen, dal hetzelfde hof, kamer van beschul
diging, by arrest van 2!) september 1871 voor liet As
sisenhof der provincie Oost-Vlaenderen verzonden
heeft.
Veillefont, Pieler-Joannes bygenaemd Philcfon, oud
41 jaer, wever, geboren en woonende te Aelst, als be
schuldigd van: A beraemde moord; B diefte; C van
dc moord begaen te hebben om de diefte te vergemak-
ding des toeschouwers moest meester maken. Hoe zou
het dan met dien ecnvoudigen buitenman gegaen zyn
als hy-dit zoo onverhoeds gezien had? Hy zou van
schrik verstyfd zyn, hy zou hel gebruik van zyn
vryen wil verloren hebben en de zucht tot navolging
zou het overige hebben gedaen.
Nauwelyks had ik de gordyn weggeschoven, of ik
zag Fledermaus voor haer raem op den uilkyk slaen.
Zy kon my niet zien. Ik deed hel raem zachtjes open;
ook hel raem aen den overkant ging open, daerop
scheen de pop langzaem in dc hoogte te ryzen
en naer my toe te komen, ik ging er op af, nam in de
eene hand myn licht en sliet met myne andere het
raem open.
Dc oude stond tegenover my: want, van schrik ver
styfd, had zy hare pop laten vallen. In ons beider blik
ken stond hetzelfde afgryzen te lezen. Zy stak hare
hand uil, ik stak myne hand uil; hare lippen bewogen
zich en ik bewoog de myne: zy slaekto een diepen
zucht en ik deed hetzelfde.
Het is my niet mogelyk, dit looneel in al zyne ver-
schrikkclykheid af te leekenen. Onze toestand grensde
aen krankzinnigheid! Er had eene worsteling plaets
lusschen twee willen, tusschcn tweehoofden, tusschen
twee harten, waervan het eene hel andere wilde ver
nietigen, en in dien stryd behield myn wil de over
hand; de slagtoffer» stonden my in die worsteling ter
zyde.
Na gedurende eenigeoogcnblikkcn aide bewegingen
van Fledermaus nagevolgd te hebben, haelde ik eene
koord van onder mynen japon te voorschyn en bond
die aen de stang van het uithangbord vast. Dc oude
vrouw zag met open mond naer mv. Ik deed de koord
om mynen hals. Er kwam gloed in hare dofte oogen,
kelyken of om er do straffeloosheid van Ie verzekeren:
misdaden voorzien by dc artikelen 392, 393, 394, 4(51
en 475 van hel strafwetboek. Vervolgens heeft do on-
dergeteekende procureur-generael dc tegenwoordige
akte van beschuldiging opgestold, by welke hy ver-
loont, dal uil de processtukken do volgende daden on
omstandigheden voortvloeien.
De zes en twintigsten juny 1800 een en zeventig,
om vyf ure des namiddags, ontdekte men in het door-
gaen van een stuk masteluin teErembodegem een
naekt dood lichaem, dat op den rug, en met oenen arm
omhoog geheven, plat lag; het was hel lyk van eenen
onbekenden manspersoon van omtrent de twintig ja
ren. Een afgrysclyke misdaed moest de dood van dien
persoon veroorzaekt hebben; do regterlyke gences-
hecren stelden vastdat de doodhetgevolg was geweest
van verwurging, gepleegd met hel drukken van dc
hand op den hals. Al de kleederen van het slagtoffer
waren verdwenen; de moord was bedreven geworden
om de diefte van de kleedercn en van helgene het
slagtoffer bezat, te vergemakkelyken of om erde straf
feloosheid van teverzekoren. Daegs te voren, te weten
den zondag vyf en twintigsten juny, had men daer-
omtrent twee onbekende mansporsoonen gezien, dio
in de rigling der plaets, waer het lyk gevonden werd,
zich begaven. De eene was iels langer dan de andere;
hy had eenen blauwen afgesleten kiel aen; zyn gezel
had ecnen bruinen jas aen en droeg knevels.
Den zeven en twinligston juny werd de policlcvan
Aelst verwittigd, dal Pielcr Vicllefont den zondag
avond met eon pak kleederen ondër den arm ten huizo
van zyne ouders gekomen was; de moeder van Viellc-
font werd ondervraegd, zy ontkende eerst dal haer
zoon een pak in huis gebragt had, maer zy eindigde
met te erkennen dal hy, den zondag avond, kleederen
bestaende in eenen kiel, eene vest, eene broek, een
hemd en eenen witten halsdoek niet zwarte titeltjes
haer om vier franks te koop acngeboden had, en dat
zy op zyn aendringen het pak voor dry franks en half
gekogt had. De beschuldigde was thans opgezocht,
uit reden dal hy, in den namiddag van negentienden
juny, zware gewoldadigheden bedreven had; hy was
in het Begynhof aengekomen, was in de woonst van
eene begyn gelreden en had haer aen den hals gevat;
eene andere begyn was ter hulp, op het geschreeuw
van de eerste, komen geloopen endc beschuldigde had
haer ten gronde geworpen op zoodanige hevige wyze
dat zy haer regter been brak. De zes en twinligslcn
juny, omtrent een uer des nachts, werd de beschul
digde ten huize van zynen broeder te Aelst aengehou-
den. Hy verklaerde dal hy den zondag avond Ie Aelst
van Brussel was aengekomen, en dat hy ten huize van
zynen broeder was gaen slapen, na twee minuten ten
huize van zyne ouders geweest te zyn.
Op de vraeg die hem werd gedaen, of hy thans iels
by zich had, anlwoorde hy, dat hy het in het begin
niet durfde verklaren, uit vreeze van zyne moeder aen
mocilykheden bloot te stellen om vreemd goed gekogt
te hebben, maer dat een onbekende persoon, die hem
zegde van Gent te zyn, meteen pakanen kleeren in de
hand stond aen de eerste brug, als hy in Aelst kwam,
en hem vroeg, of hy dit pakske voor hem wilde gaen
verkoopen, inils den prys le doelen. Hel was aldus,
verklaerde hy, dat hy in het bezit van de kleedingst uk
ken was gekomen. Hy voegde er by, dat hy van dien
onbekende niets van den prys, door zyne moeder bc-
laeld, gekregen had, om reden dat die persoon hem
niet kende en hem niets kon doen. De pholografie van
hel aengezigt van het lyk, te Erembodegem gevonden,
werd hem getoond, en hy zegde: lk ken dit aenge
zigt niet. De belichte is reeds een twintigtal koeren
veroordeeld geweest voor diefte en landloopery.
Den negentienden juny, na eene opsluiting van vier
maenden le Hoogstraten, werd hy te Aelst losgelaten.
Het was op den dag van zyne invryhcidslelling, dat hy
de twee begynen te Aelst aengerand heeft. Des ande-
rendaegs,om zeven ure 's morgens, kwam hy te Erem
bodegem op den Brussolschen steenweg eenen 16jari-
gen knaep tegen; hy wierp hem ten gronde en zetto
hare kniëo knikten. Neen, neen! riep zy met eene
kryschende stem, neen!
ik ging met de ongevoeligheid van eenen beul voort.
Toen werd Fledermaus woedend. Oude gekkin!
schreeuwdezy,metdehandenop denreichelleunende,
oude gekkin!
Ik liet haer gcenen tyd om meer te zeggen; ik blies
myn licht eensklaps uit, ik maeklede beweging van
iemand die ecnen sprong wilde doen, en de pop aen-
grypen.de deed ik haer de koord om den hals en wierp
haer toen het raem uil. Een verschrikkelvke kreet
deed zich in de straet hooren; daerna werd alles woór
stil.
Een koud zweet gudsle my van het voorhoofd; ik
bleef lang slaen luisteren. Na verloop van oen kwar
tier hoorde ik in de verte, heel in de verte, de stem
van den klepperman, die riep: Tvvalcf ure heeft dc
klok, twalef!
Nu is hel regl volbragt; mompelde ik, de dry slagl
oflers zyn gewroken. Hcere: vergeef hel my! Om
streeks vyf minuten nadat de klepperman voor het
laetst geroepen had, zag ik, hoe do oiule vrouw,
door haer evenbeeld aengetrokken, met de koord om
den hals uit het raem sprong en aen den stang van het
uithangbord bleef hangen, lk zag, hoe. eene koude ril
ling haer over dc leden ging, en hoe de macn, die juist
boven het dak kwam uitkyken. hare koude en bleeke
stralen op haer loshangende haren liet vallen.
Zoo had ik den ongelukkigen jongeling zien hangen,
zoo zag ik nu Fledermaus zelf hangen. Den volgenden
dag wist heel Neurenberg, dat Fledermaus zich opge
hangen had.
't Was het laetste voorval van dien nerd, dat er in
dc Minnesdngcr Slrasse plaets greep. EINDE.
