N° 62.
Zondag 3 Maert 1872.
2de Jaergang.
WEKELYKSCH NIEUWSBLAD.
De oude Praktizyn.
Aelst, 2 Maert.
Biiitenlandsch Nieuws.
Gazette van Aelst
liet Bureel van liet blad I» gevestigd in de Kupellestract 11, waer alle brieven, gelden, enz. vraclitvry moeten toegezonden worden.
Aboniicnienleprye CS fr. *s Jaers, vooraf betuelbaer. Voor den bulten kail men inseliry veil In al de poalkantooren, en voor de Inndelyke gemeenten by «le briel'drngei-M.
GRAEF DE CHAMBORD IN BELGIE.
In de zitting der Kamer van dynsdag laetst-
leden verklaerde de heer minister van buiten-
landsclie zaken, in antwoord op eene tweede
interpellatie aen het gouvernement gestuerd
betrekkelyk de tegenwoordigheid van den fran-
sehen Prins op belgischen bodem, dat Graet' de
Chambord Antwerpen had verlaten. Den zelfden
dag meldde de lelegraphe dat hy vertrokken was
naer Holland.
Dit vertrek, ingezien de droeve omstandig
heden welke het hebben veroorzaekt, is eene
nieuwe schande voor België.
Wat was hier Graef de Chambord?
Enkel een vreemde Prins, die, even als menige
anderen van zynen rang hebben gedaen, ons de
eer verschafte zich, onder de bescherming onzer
vryheden en onzer alom geroemde gastvryheid,
te komen nederzetten. Hy verbleef te Brugge en
te Antwerpen. Daer ontving hy in volle vreed-
zaemheid zyne vrienden, en' het door de be
leefdheid verplichtend bezoek van eenige byzon-
deren. Dezelfde Prins is bloedverwant van on
zen Koning, hoewel noch het gouvernement van
't land noch welkdanig openbare amblenaer of-
ficieelerwyze het minste deel hebbe genomen
in de betuigenissen.van achting en vriendschap
welke de Graef hier heeft ontmoet.
Waerom dan heeft hy zich gedwongen ge
zien te vertrekken?
Een lid der linkerzyde, met name Defré, is
opgestaen in de Kamer en heeft uitgeroepen
dat Graef de Chambord hier eene samenzwe
ring aenhield tegen het huidige bestuer van
Frankryk; dat de vrye doening welke men hem
hier liet ons land in gevaer bragt tegenover
Frankryk; dat het de pligt was van het gouver
nement hem maer elfen over de grenzen te zet
ten.Moest er hier iemand van conspiratie niet
spreken, hel is wel Defré, alias Bonifaes, die
geschreven heeft en houdt staen dat hy gereed
is blootvoets, en tot het uiteinde der wereld
Mazzim te volgen, Mazzini,den grooten conspi-
r.iteur onzer tyden!
Men heeft Defré geantwoord, men heeft hem
zonneklaer bewezen dat Graef de Chambord
geen conspirateur is, noch het ooit is geweest;
dat, ware hy het, de helft der leden van het
fransche parlement, die hem te Antwerpen zyn
komen bezoeken, even plichtig waren als hy;
dat de Graef geen banneling meer is en het hem
vry stond op franschen bodem te leven zooals
hy leefde in België, zonder dat het Iransch be
stuer er het minste zou tegen hebben in te bren
gen; dat het fransch bestuer, hoe scherpzinnig
ook, geen de minste samenzweering in zyne
doenwyze had ontwaerd, en geen de minste
klacht had ingediend; dat derhalve het ministe
rie van België genoeg schranderheid en patrio-
(le VERVOLG.)
Magriet sloot grommelend de deur achter hen. De
oude meid was slecht gezind omdat haer meester
vergeten had haer te zeggen om welke rede hy zoo
ontydig nog uitging en waerhenen hy zich begaf.
Sedert dertig jaren in dienst hy den praktizyn, was
zy hem uil ganscher harte verkleefd, zy was hem ver-
siaefdmaer, lei' belooning harer trouwe en lang be
proefde genegenheid eischte zy dat de doktor geen
geheimen had voor haer. Het viel zelden voor dat
Gunten, de 'goede man, haer niet ten minsten gedeel-
telyk voldeedmaer decs mael vond zy zich gansch
te leur gesteld. Ook beloofde zy zich stellig haren
meester al te wachten, al ware het tot den morgend,
eiëvafi hem te weten wal er gaende was.
Middelerwy! volgde de doktor zynen leidsman zoo
vlug hy kon. Na een kwaert ucr gaens hielden zy ein-
delyk stil in een afgezonderde en eenzame stege, voorb
een klein bouwvallig huisje.
Hier is hel, sprak de bode.
God zy geloofd, hygde de gryzaerd; laet ons
binnen gaen.
Langs eenen smallen, duisteren trap kwamen zy in
een nauw vertrek onder de dakpannen waer alles
sprak van de bitterste armoede.
In eenen hoek, op een handvol stroo lag een nog
jonge man te zieltogen. De doktor twyfcldeeen oogen-
blik of hy niet reeds voor een lyk stond en keerde
zich om met het inzicht zynen onbekenden leidsman
te ondervragendeze was verdwenen.
Maer de zieke was ontwnekt en de tegenwoordig
heid van den praktizyn wekte in hem een laetsten
ïevenssprankel op.
Doktor, zuchtte hy, ik ben gelukkig dat gy ge
komen zyl. Gy kent mv niet; ik, ik ken n van over
tisme bezat om het gevaer, bestond liet, te ont
dekken, en hetzelve af te weeren; enz. enz.
Het antwoord was doorslagend; maer hier
golden reden noch bewyzenVoor Defré en zy
nen aenhang was en bleef de Chambord een
conspirateir, en in weerwil van de stemming
der Kamer die het gedrag van het ministerie
goedkeurde, in weerwil der schande welke hier
ons vrye en herbergzame vaderland bedreigde,
de Chambord moest weg van hierzoo hadden
het de framayons besloten.
Het ordewoord was gegeven en weergalmde
door gansch het land en zelfs tot over de grenzen
Als hy tooverslag zag men de muitersbende
van november laetst, welke beslissend in Bel
gië schynt nest te, bebben genomen, onder de
vensters van het Hotel St-Antoine samengerot:
straetloopers, studenten der Universiteiten van
Brussel, Gent en Luik, snotjongens uit de
Athentea, opgeleid door heerkens met gegla
ceerde handschoenen, vreemd gespuis en fran
sche Communards. Zy riepen: Weg met de
samenzweerders! Chambord naer de grenzen!
Maer vermits de Chambord geen samenzweer
der is, vermits zyne tegenwoordigheid geen-het
minste gevaer was voor het land, waerom zulke
onbeschoftheden Wat kwacd heeft die Prins
gedaen aen Defré en zynen aenhang, aen de
logiën en haer leger?
Niets en veel.
Niets, want Graef de Chambord is te wel, als
vreedzaem en argeloos mensch gejtend. Hy is
een man van princiepen, maer laet eenieder
vry in zyne manier van denken.
Veel, want Graef de Chambord is een by uit
stek christen en godvruchtige Prins. Beklimt
hy ooit den troon, hy zal er den Godsdienst op
nederzetten en Frankryk redden, zooveel het
nog redbaer is.
Dit weet de logie, dit weet de revolutie, en
daerom haet en vervolgt zy hem. Heelt men te
Antwerpen ook niet geroepen.4 bas la calotte,
ti bas le jésuite'! Is men de kloosters niet gaen
stooren;er de ruiten breken en de bel afrukken?
Ten tweede de Graef was te Antwerpen en
het Huis-Antwerpen had sedert lang wat te
goed van zekere politieke party welke niet kan
vergeten dat dit Huis ze reeds twee-eh-der-
tig opvolgende malen heeft geklopt en met zoo
eene luisterlyke manifestatie zynen vromen ver
tegenwoordiger Jacobs komt te vereeren. Kon
die party een schooner gelegenheid vinden om
eens duchtig bare gal uit te braken tegen bet
Huis-Arilwerpen?
Ten derde er zyn menigvuldige kiezingen
aenstaende. Die kiezingen zullen, naerallewaer-
schynlykheid, reeds bedoelde parly weinigguns-
t.ig zyn. Daerom moet bet terrein van nu af be
reid en bewerkt worden. Het land wil men
verontrusten en de vreedzame treffelyke kiezers
jaren. Gy zyt geleerd cn ervaren, maer il^ heli geen
hoop meer in rle kunde, il< hen veroordeeld. Hel) ik
u doen roepen het is alleonlyk omdat ik weet dal gy
de eerlykstc burger zyt van heulen. Neem die Icsch
brieven. Open ze na myne dood: gy zult er stukken
vinden van het allergrootste belang. Na alles doorzocht
le hebben zuil gv handeion naer uw goeddunken.
Alleenlyk smeek ik aen niemand ooit le zeggen dat gy
den ongclukkigen Oswald hebt gezien en gesproken.
Geheim, doktor, of gy ontneemt my dc rust der laetste
ucr.
Vrees niet, Mvnheer. een geneesheer is een
biechtvader. Maer onderzoeken vvy eerst uw ziekte.
Geef u die moeite niet, het is te laet. Dank, dok-
lor, en vaerwel....
Oswald wilde hem de hand reiken, maer viel uit
geput aen krachten op zyn stroo terug. Vyf minuten
nadien was hy dood.
De praktizyn verborg de brievenlosch in zyn kleed
cn keerde hüiswaerts terug, gansch ontsteld van dit
jrarhielyk en vreemd bezoek.
griet stond ongeduldig op den doktor le wachten.
Zoo laet op de slraet, zegde zy binnensmonds, als er
niet meer loopen dan slroopers en dieven; eens ge
rankt gy aen een ongeluk; 'l is zeker; maer zeggen
helpt ér niet aen. Als ik nu slechts maer te weten
kom wat er alweder gaende is.
Gunten trad binnen en werd onthaeld onder* eene
stortvlaeg-van ondervragingen. Nooit had zy hem zoo
bleek en zoo ontsteld gezien en zy beloofde hem stel
lig dal hy's anderendaegs zou ziek zyn. Maer de dok
tor antwoordde aen de nieuwsgierige oude dat by
niets mogt zeggen en hy sloot zich op in zyn kabinet.
Hy zette zich by het vuer op de zelfde plaels waer
wy hem hebben ontmoet twee uren geleden. Ilyhaelde
Oswalds brievenlesch cip cn trok or een schrift uit dat
luidde als volgt;
Keulen, 13 april 1773.
Myne uren zyn geteld, ik voel de dood naderen,
bang maken. Er is te Antwerpen, in de mui-
tersmeeting, gezegd dat liet alzoo zal voortdu
ren tot na de kiezingen
Dan, Graef de Chambord is gedwongen ge
worden te vertrekken, en dit vertrek, wy her
halen bet, is eene nieuwe en onafwisclibare
schande voor België.
Wel is waer, liet magistraet van Antwerpen
heelt moedig zyne pligt gekweten, bet waren
vreemdelingen die den oproer aenleidden en
vreemde dagbladen die denzelven aenvuerden;
noch Graef de Chambord, noch iemand die bet
echt België kent zal de vernieuwde schandalen
van Brussel onze nationale gevoelens ten laste
leggen. Maer het onverbiddelyk leit is daer:
de oproer heeft gezegepraeld, en daerin ligt de
schande.
Een ander feit en een meerdere schande is
deesHet is reeds de derde mael sedert 1837
dat de oproer zich in de straet vertoont, en
telkens heeft hy gezegepraeld. Hy verheft zich
en zetelt in het land als eene tot dan onbekende
magt, magt die Koning en Kamers, Grondwet
en regt heelt doen wyken. De Chambord is weg
en met liern het voorwendsel van den antwerp-
sclien oproer. Maer die magt is niet dood, zy
leeft en zy woelt en, telkens zy er baet in vindt,
zal het land met haer te rekenen hebben....
Waerop zal dit eindelyk uitkomen?
Men leest in eene partikuliere korresponden-
tie uil Rome
De koning is te Rome wedergekeerd. Het
dagblad La Capitala behelst hierover een artikel
dat waerd isvertaeïd te worden. Gezegd artuel
luidt aldus
Er is iets byzonders op handen, dat is zeker.
De koning komt opzettélyk uit Napels om
prins Frederik-Kare) le begroeten. Generael
von Moltke is naer Napels gereisd en vandaer
zal hy terug naer Rome vertrekken, indien hy
er nog niet aengekomen is.
Voegt hierby de tegenwoordigheid der ame-
rikaensche generaels, de kortelings verwachtte
aenkoinst van prins Napoleon, M. von Beust,
enz., en men zal hieruit moeten besluiten, dat
de politieke gezichteinder opnieuw duister
wordt.
Frankryk en Oostenryk zoeken listen uit
om zich op Pruisen te wreken, en Pruisen
vreest dat Italië zich met die twee rnogendhè-
den vereenige.
Het italiaenscli kabinet kan ook ongeruste
vermoedens getoond bebben, om door Frank
ryk langs de zee te worden aengevallen, en dit
zou de aenkomst van generael von Moltke uit
leggen, die de eerste oorlogsbouwkundige van
onzen tyd is.
Wy wenseben van harte dal Italië in Duitsch-
land een steun vinde, omdat Duitschland, die
vyand van het Pausdom is, in deze worsteling
maér, Gode zy dank, ik voel nog kracht genoeg om
eenen grooten plicht le kwyten vooraleer het eeuwige
met het tydelykc te verwisselen. Geruster zal ik vcr-
schynen voor den oppersten ltegter wanneer ik het
groot onregUwaervan hel geheim my bezwaert, zal
hebben aen den dag gebraglniet de vaste overtuiging
dat men alles in het werk zal leggen om hetzelve te
doen herstellen. Ik zal korl zyn: de tyd mogt my ont
breken.
Het was in 1763.
Eene lalryke bende struikroovers verontruste sedert
dry jaer de kust van Spanje, tusschen dc Sierr^ Nevada
en de middcltandsehe zee; zy had haer hoofdkwartier
in een der ongenaekbare spelonken van dit gebergte
en stond onder het bevel van den gednehten Marsico.
Van die bende maekte ik deel. Eens, na den gansclien
dag te hebben gedwaeld cn vruchteloos op buit le
bebben geloerd, overviel ons den nacht en wy namen
bezit van eene boerenwoning, welke wy overweldig
den cn waer van wy bet huisgezin, aen handen en
voeten gebonden, in den kelder sloten. Wv stelden
ons voor er in rust den nacht over te brengen; maer
een onweder, gclyk men er slechts in die berglan ien
aen treft,'barst los boven onze schuilplaels en belette
ons het oog te sluiten. Wy zalen niismoedigd rond de
tafel, pogende in den wyn beteren luim of den slaep
te vinden. Eensklaps stad Marsico regt, gebiedt stilte
en wyst met den vinger in de richting der baen die
leidt van Ardalcs naer Malaga; vvy bevonden ons in de
nabybeid der eerste stad. Tusschen de donderslagen
hoorden wy een postwagen die in snelle vaert over
de hobbelige baen vooruil rolde.
Makkers, juichte Marsico, wy gaen den verloren tyd
inwinnen; onze dag zal nog goed eindigen. Spant uw
geweeren en vooruil!
Wy liepen reeds in de richting van hel rytuig, en
haesi hadden wy bel ingehaeld. De twee paerden
vielen onder den steek onzer dolken en de postillon
werd van de rots in den afgrond geworpen. Binnen
onze wezenlyke vriend wordt, en dezelfde be
langen heeft te verdedigen als wy.
Maer dan moeten Lanza, Venosta en al de
voetkussers zoodra mogelyk vertrekken.
Ten andere gelooven wy dat het italiaen-
sche volk zich geene andere hondgenootschap
pen zou laten opdringen, dan die met zyne be
langen overeenkomen; hiervan hebben wy een
hewys gehad in 1870. Dus, dat de patriotten
oppassenOnze vyanden zyn in het Vatikaen en
hy hunne bondgenooten.
Op het eerste gezicht weêrspreken de woor
den der Capitala elkander, het begin stemt niet
met het einde in,en noglans zyn er al de gevoe
lens der revolutie in uitgedrukt, omdat zy allen
naer liet zeilde doel jagende uitroeiing van het
Pausdom.
Voor La Capitala en soortgelyke bladen is
dat, wat er op handen is, van geen belang, dan
onder een godsdienstig, of beter gezegd onder
een ongodsdienstig oogpunt. Daer zy zien dat
Duitschland vyandig is aen het Pausdom, wil
len zy zich by Duitschland aensluiten; maer in
dien Duitschland morgen den Paus voorstond,
zou Duitschland uitgejouwd en gescholden wor
den zooals Oostenryk, Frankryk, België en al
die landen, welke nog niet vei staen den Paus
geheel op te offeren, aen datgene wat hunne
diplomatie behouden heeft in achting en eer
voor liet kathol icism.
De Capitala cn andere dagbladen van dezelfde
kleur beginnen met beleedigingen om het volk
voor te bereiden' tot het gebruiken van pelrool,
het vergieten van bloed cn het inhuldigen der
Commune. Eenige voorbeelden: in. een dorp
naby Rome, met naem Colonna, is de syndikus,
op eene brutale manier in de kerk* gedrongen
oin eene missael te stelen, waérop hy een paer
dozyn nationale garden wilde doen zweeren,
die onder zyne hevelen geplaelsl zyn.
Te Monte-Porzio heeft men de poort van het
geslicht der Zusters ran Pius met petrool be
goten en daerna in brand gesteken. Nogtans
scheen dit niet voldoende, want des anderen
daegs is het canaille met gesveld in dat gesticht
gedrongen en heeft de geestclyke Zusters ver
jaagd. De syndikus van dit dorp hield zich ziek,
terwyl* de buzzurris hunne kloeke daden vol
voerde.
Te Rome hebben de stractschuimers volle
vryheid om de priesters, monikken en kloos
ters, zelfs in bywèzen der policie,aen te vallen.
Eindelyk voldoet de opschorsing der kloos
ters aen het gouvernement niet.
Tegen de nog bestaende kloosters worden
alle mogelyke plageryen uitgedacht orn liet
leven der kloosterlingen ondragelyk te maken,
zoo zal men op liet binnenplein dér Predikhec-
ren, te Santa-Maria-di-Minerva, eene publieke
markt oprigten. Kan men de onbeschoftheid nog
verder dry ven.
Z.H.de Paus heeft, in het vrydag gehouden
konsistorie, 28 nieuwe bisschoppen benoemd,
als: 20 voor Italië en 8 voor't buitenland. Onder
de laetstgenoemden zyn er 2 voor Rusland, 1 voor
Stiermarken, 1 voor Polen; de 2 overigen zyn
inpartibus infidelium benoemd.
in hel rytuig vonden wy slechts twee reizigers; een
jonkman cn eenen gryzaerd. Den gryzaerd joeg men
een mes in de borst en men zond hein den ongeluk-
kigen koetsier achterbalen. De jongeling had gepoogd
den gryzaerd en zich zeiven te verdedigen; maer zes
onzer mannen wierpon zich op hem en honden hem
digt. Wy plunderden den wagen en keerden hem op
den grond nevens de geslachte paerden; den jongeling
sleurden vvy gevangen by Marsico, die alleen de boe
renwoning niet had verlaten.
Marsico aenzag-hem strak en sprak niet. De gevan
gen scheen er een jongeling uit van een twintigtal
jaren, ryzig van gestalte, schoon van wezenstrekken,
met fyne blonde naren die op zyne schouders in licf-
lyke krullen bewogen. Geene vrees was op zyn aen-
zicht te lezen hoewel ook zyne hemelblauwe oogen
geen uitdagenden trots verrieden.Hy was wacrlyk in
drukwekkend om zien, hy boezemde my behing in,
en, had men kwaed gewild ik voelde da: ik hem zon
verdedigd hebben.
Marsico scheen over zyn onderzoek te vredenhy
grimlachte en zegde:
Signor, gy zyt vreemdeling in deze streek.
.Ik ben vreemdeling, Signor.
Noem my kapitein; ik ben Marsico.
Uwe beruchtheid, kapitein Marsico, is my niet
onbekend. Nu, wat wilt gy.
U eerst welkom heeten in 0119 midden." Zit neer
en aenveerd een glas wyn.
Ik lust geen spaenschei) wyn.
Ik had hel moeten radenik ben zeker dat gy
liever Rhynwyn drinkt, want gy zyt een duitacuer,
Meinher.
Ik ben duilseher inderdaed.
En edelman! en wel de schoonste type van den
duitschen adel welke ik ooit hebbe ontmoet.
De jongeling antwoordde niet.
Gy zyt prins?... hertog?... graef?... von?,..
De gevangen bleef zwygend.
