"ïöe 75d*iiei MKt de '2Co-tü*tg.
DE WINDROOS
SCHOUWBURG
GROEN
KRUIS
RUBRIEK VOOR
KUNST- EN GEESTESLEVEN
SNIPPERINGEN.
1
JOZEF CANTRE
jozef Cantré, beeldhouwer en houtsnij
der overleed op 66-jarige leeftijd. Hij stond
H'cht bij de expressionistische visie van
Constant Permke. In de jaren '20 heeft hij
Ogenomen aan al de gevechten rondom
het expressionisme. In 1952 viel hem de
hoogste onderscheiding te beurt de we
reldvermaarde Angelo-prijs (Venetië.).
Cantré was een typische Gentenaar
nuchter, geestig, sarcastisch en tegelijk be
schroomd; een man die een heleboel anek
doten vergaard had.
Zeer treffend wordt een portret van de
kunstenaar gemaakt door die andere Gen
tenaar, Freek Dumarais. Ik citeer
IN MEMORIAM JOZEF CANTRE
Zijn handen rusten thans
onwennig in de stilte
herinnering in 't vingerglijvlak
trilt nu noodloos na.
Zijn vinnig oog
omwaasd van nevel
ontdaan van speelse spot
en diep doordachte lijnen
zijn lachen galmt
door de ijlte na
Maar veel van hem
zal ons getuigen
van eerlijke drang
in hout gesneden.
En als mijn hand langsheen
een beeld zal glijden
zal ik hem zien zoals hij was.
voor u en mij, voor allen
de man die ons van vele schijn genas.
Freek Dumarais.
DE ZIEL VAN OOST-AFRIKA
i-I
Door het Ministerie van Koloniën wordt
op geregelde tijdens een studiebeurs ter be
schikking gesteld van letterkundigen
Vlaamse en Waalse voor een reis in on
ze kolonie.
Walschap, P. G. Buckinx, Marcel Coole
en E. Van Hemeldonck, behoorden o.m. tot
de geluksschrijvers, die van het aards man
na reeds mochten profiteren. Wanneer die
schrijvers van hun studiereis terugkeerden,
zetten ze zich onmiddellijk achter hun
schrijftafel om hun «litterair» verslag op te
stellen. Zo ontstaat telkens een product, dat
men tot de zogezegde koloniale literatuur is
gaan rekenen. Doorgaans brengen die
schrijvers het er best van af, letterkundig
gezien althans. Maar of zij door hun ver
blijf van 3 a 4 maand in Kongo de Afri-
kanse psyche weten te benaderen blijft een
zeer open vraag. Men moet jaren in Afrika
doorgebracht hebben om de negerziel te
doorpeilen en om het raadselachtig Afri
kaans landschap te ontsluieren. Er bestaat
reeds een hele bibliotheek van Afrika-lite-
ratuur. Veel boeken hiervan zijn onbe
trouwbaar en hun evocatie van de Afri
kaanse volkeren en van het landschap.
Maar met een zegel van authenticiteit is
het boekje bekleed dat onlangs door het
Spectrum/Utrecht werd uitgegeven en dat
als titel draaft
SIMBA BWANA. De auteur heet Wilson
Mac Arthur. Hij werd in 1903 in de buurt
van Glasgow geboren. Na tal van reizen
vestigde hij zich in Rhodesia, waar hij een
eigen farm drijft. Dit betekent niet dat hij
thuis blijft. Nog kort geleden maakte hij
verscheidene trektochten in Oost- en Cen-
traal-Afrika.
Ik kan niet aan de verzoeking weerstaan
om enkele epigrammatische sententies uit
dit werk te citeren. Men zou met deze for
muleringen een klein boekje kunnen sa
menstellen. Alle bewijzen hoe uitstekend
deze schrijver land en volk kent. Juist door
zijn kennis onderscheidt hij zich gunstig
van de beroepschrijver, die in de meeste
gevallen alleen op zijn literaire vaardigheid
beroep doet. Ik voor mijn part doe een op
tie voor de essentiële kennis, dit voldoet
ten minste mijn weetgierigheid.
Ziehier dan enkele specimina
Er gebeuren vreemde dingen in Afrika.
Het Afrikaanse gedachtenleven wordt
gedomineerd door tovenarij en zwarte
kunst. Duister het was inderdaad een
duistere gedachtenwereld, die er de heer-
schappij voerde. Plij had te dikwijls er-
varen welk een macht de magie heeft
over mensen om er te licht over te den-
ken. Hij kende de duivelse gewiekstheid
van de dorpstovenaar, die zijn patiënt
of zijn slachtoffer kon laten geloven
wat hij wilde. De blanke geloofde niet j
aan tovenarij; maar een verstandig man
mocht niet over het hoofd zien welk een
belangrijke plaats de magie innom in de
Afrikaanse wereld...
Het was alles volkomen logisch en be-
grijpelijk, als men de Afrikaan goed
kende. Zoals bijvoorbeeld de overtuiging
dat als een man sterft hij bepaald ver-
moord moet zijn. In de natuur immers
sterft niets door hoge ouderdom. Het is
het noodlot van alles om te worden ge-
dood. Dus, als een man sterft, verwacht
men op hem de sporen te zien van de
manier waarop hij werd gedood; als er
geen sporen te zien zijn, dan is het duide-
lijk dat hij of vergiftigd is of gedood
door tovenarij...
GENEESKUNDIGS ZOND AG DIEN ST
Bij AFWEZIGHEID van de huisdokter
kan men zich voor DRINGENDE gevallen
wenden
ZATERDAGNAMIDDAG 26 OKTOBER en
ZONDAG 27 OKTOBER 1957
Dr. A. DE WAELE, BINNENSTRAAT,
86. Tel. 211.24.
oOo
ZONDAGDIBNST DER APOTEKEN.
IS ALLEEN OPBN
ZONDAG 27 OKTOBER 1957
van 9 tot 12 en van 14 tot 18 u.
In de week, voor DRINGENDE GBVALLEN
en DIENST NA 7 uur 's avonds
APOTEEK HAECK, MEULESCHETTE
STRAAT, 91. Tel. 232.82.
De Apotaken der stad zijn gedurende de
WEEK OPEN van 8,30 tot 12 uur en van
13,30 tot 19 uur.
oOo
MARKTPRIJZEN DER STAD AALST
Aardappelen 2,50; ajuin 5; hoeveboter 88
melkerijboter 94; eieren 1,60-2,70; braadkie-
kens 35; soepkiekens 55; konijnen 32; jon
ge duiven 45; oude duiven 25.
oOo
ALS DE DRANK IS IN DE MAN
Zekere E. M. uit onze stad ,reed met zijn
rijwiel over het Vaartplein. De fietser die
zichtbaar onder de invloed van de drank
verkeerde had al de moeite van de wereld
om de goede weg te houden. Ten lange
laatste kwam hij dan toch tegen de straat
stenen terecht. Hij werd hierbij tamelijk
erg gekwetst in het aangezicht. De politie
wilde hem ter verpleging overbrengen naar
een ziekenhuis, maar dit was echter niet
naar de zin van de dronkelap die zich he
vig te weer stelde. Het vroeg dan ook heel
wat werk van onze agenten om hem op te
brengen.
ZONDAG
MAANDAG
OKTOBER te
OKTOBER te
'T LAND VAN RIEM voert op
Toneelspel in 4 taferelen door COSTA DU RELS.
Niet een facet van de onmenselijke maar tevens zo heerlijke taak welke de pries
ter-arbeiders op hun jonge schouders hadden genomen, maar als het ware een
syntese van die aktie, een blijvende hulde aan de beste onzer broeders die, naar
het voorbeeld van Kristus, niet aarzelden neer te dalen tot de laagste trappen van
de maatschappij, om in godvergeten arbeidsmillieu de strijd aan te binden tegen
het materialistische Marxisme.
In een superieure regie van MEESTER STAF BRUGGEN
onder wiens ervaren en artistieke leiding een Vlaamse Keurgroep een geweldig
succes behaalde op het Internationaal Festival voor Toneelliefhebbers te Monaco.
DE BANIER VAN DE KONING is een pareltje voor de Toneelliefhebber, een vlot
te en adembenemende dialoog en een diep-menselijk, aangrijpend gebeuren.
Het Bestuur van 't Land van Riem deelt mede dat dit gezelschap ALLEEN EN
EERST de officiële toelating bekomen heeft om DE BANIER VAN DE KONING
op te voeren te Aalst. Tot op heden werd aan geen enkele andere plaatselijke
Toneelvereniging toelating tot opvoering verleend.
MAAK VAN DEZE GELEGENHEID GEBRUIK OM DE BANIER VAN DE KO
NING TE KOMEN BEWONDEREN. U KRIJGT WELLICHT NOOIT DE KANS
MEER.
KAARTEN IN HET LOKAAL «LAND VAN RIEM, Grote Markt, en aan de ingang
der zaal GROEN KRUIS de dag der vertoning.
GROEPEN EN LEDEN VAN KULTUURVERENIGINGEN EVENALS SCHOLEN
GENIETEN EEN BELANGRIJKE VERMINDERING.
STATISTIEK DER
VERKEERSONGEVALLEN
VAN 14 TOT 20 OKTOBER 1957
Tijdens de week van 14 tot 20 oktober
hebben zich op de wegen en in de agglome
raties waar het toezicht op het verkeer
door de rijkswacht wordt verzekerd 793 on
gevallen voorgedaan waarbij 11 personen
om het leven kwamen, 129 zwaar en 358
licht gewond werden.
Gedurende het weekeinde hebben 303 on
gevallen, 4 doden en 61 zwaar gewonden ge
vergd.
De oorzaken van de ongevallen met do
delijke afloop zijn de volgende overdre
ven snelheid, 1 dode; miskenning van de
*•*£90 «••©©.©«©©©©•©©©©©©©©©©Ö&S
Ah... Aan den Verbranden Eik. Om
negen uur ongeveer. Akkoord
Akkoord, 'n Geschikt plekje, jongen.
Daag
Ziezo, zei ik daarna tot mijn verbaas
de liefje nu hebben we 't paradijs voor
ons alleen. Fijn gelapt, he
'k Versta er niets van, verzekerde ze
schijnheilig. Waarom zendt ge nu Elsje
weg
Wil ik ze terugroepen
Te laat. Ze zou 't niet meer kunnen
horen, gij rakker I
Nogal glad. Maar waart ge wat vlug
ger ter tong geweest...
Als door 'n wesp gestoken, vloog ze
overeind.
Breng me dadelijk terug bij mama,
riep ze bevelend, kwaad als 'n horzel, da
delijk, verstaan
Verstaan, bevestigde ik koelbloedig.
Daarop bracht ik haar langs den kortsten
weg waar ze wezen moest, aan den Ver
branden Eik, namelijk
En hier zitten we thans nog. Veilig, hoog
voorrang 4; niet rechts houden 1; oordeel-
of aandachtfout, 1; slippen 1; aandachtfout
van voetganger 1andere omstandigheden 2.
De verdeling der ongevallen per provin
cie ziet er uit als volgt Brabant 107,
West-Vlaanderen 71; Oost-Vlaanderen 74;
Antwerpen 79, Limburg 89, Luik 108, Lu
xemburg 62, Henegouwen 137, Namen 66.
oOo
LOTENLENING 1953
Bij de 237e trekking van de Lotenlening
1953 is een lot van 1 miljoen fr. gevallen op
obligatie reeks 2923 ummer 205 en een lot
van 500.000 fr. op obligatie reeks 1989 num
mer 144.
De andere obligaties van die reeksen zijn
terugbetaalbaar tegen 1.000 frank.
Mozes kon het, meent Nolla, jam
mer is hij al overleden.
Was het wel wijlen Mozes twijfel
ik, het mooie hoofdje tegen mijn schouder
strelend.
Jonas dan
Jonas loopt rond. Die zat op dat
ogenblik in den walvis te koekeloeren.
Ach ja, die Jonas...
Een vleermuis cirkelt om den boom. 't Is
het enige levende wezen dat getuige is van
het begin van onze idylle. Maar ze stoort
ons niet, niemand stoort ons.
De zon is ondergegaan, doch in 't westen
staan de wolken nog in bloed. Zacht ritselt
de wind tussen de bladeren en rondom ons.
We zijn alleen op de wereld. Een sprook-
jesdroom.
Vele malen heb ik hier gezeten, in gezel
schap van mijn pijp. Nooit hebt ik iemand
dit heerlijk zitje verraden. Niet eens mijn
vrienden Udo en Glilis. Wanneer ik hier
kwam ,was het om mezelf te vinden, om
den goeden avond over de aarde te zien
toevouwen en om na te denken over den
DOOD AANGETROFFEN.
De alleenwonende jonggezel, Jean Hoe-
beeck, van de Paperodendries, werd leven
loos naast zijn bed aangetroffen. Het stof
felijk overschot werd naar het stedelijk
dodenhuis je overgebracht.
oOo
WIELRIJDSTER IN BOTSING MET
AUTOBUS
Ter hoogte van het Station werd de wiel-
rijdster M.M. uit onze stad, langs achter Eist Gustaaf, Vinck René.
CENTRALE DER OPENBARE DIENSTEN
IN FEEST.
In de mooi versierde zaal van het Groen-
Kruis, had verleden zondag een prachtig ge
lukte feestvergadering plaats, ingericht
door de afdeling Gemeente- en C.O.O-per
soneel.
Op de voorgrond prijkte de vlag tussen
de groene strijdvlaggen van het A. C. V.
Spoedig was de zaal volzet en de muzi
kanten brachten onmiddellijk de gepaste
stemming met een openingsstuk.
Na het gebed begroette de h. Uvin, voor
zitter de leden en de talrijke personalitei
ten.
Na een bondig activiteits ver slag over het
verlopen jaar door de h. Van der Eist, se
cretaris, had de verkiezing van de helft van
het bestuur plaats.
De uittredende bestuursleden Van der
Corten Gustaaf,
aangereden door een autobus, bestuurd
door C. H. uit Ottergem. Zij kwam hierbij
zwaar op de straatstenen terecht en liep
verwondingen op aan beide benen en arm.
oOo
BEDIENDE VAN HET GROEN KRUIS,
NA VAL MET ZIJN RIJWIEL
OVERLEDEN
Pas was de 32-jarige Jean Coeck, wonen
de Churchillsteenweg, te Terjoden, met zijn
fiets van huis weggereden om zich naar zijn
werk op het Groen-Kruis te Aalst te bege
ven, of hij stuikte ten gronde waarbij hij
bewusteloos bleef liggen. Dokter Daem van
Terj ode oordeelde de toestand van het
slachtoffer zo ernstig dat hij hem deed
overbrengen naar de O. L. Vrouwkliniek
van onze stad. In de kliniek kwam de on
gelukkige weer tot het bewustzijn maar
nadien verergerde zijn toestand derwijze
dat hij in de vooravond overleed. Het over
lijden zou te wijten zijn aan een inwendige
hersenbloeding. Dit tragisch afsterven
bracht een algemene verslagenheid teweeg
op de wijk Ter joden en in de middens van
de kristelijke sociale werkers.
Deze jammerlijke gebeurtenis stort een
voorbeeldig jong gezin, met vier kleine
kinderen, in de diepste treurnis. (R.D.P.)
rit-M00.®,',11 d6n b°°m' verscllolen tussen de 'zin van dit leven. Deze boom is mijn boom.
cnte takken, gezellig bij elkaar gehokt op En daarom zei ik daarstraks tegen Nol-
en bemosten binnenrand van den half uit- la
geholden eik.
Op mijn uurwerk is het reeds halfnegen.
e snappen er geen spier van, dat het al
zo laat op den dag is; waarschijnlijk loopt
mijn horloge een paar uren voor.
Konden we even de zon doen stilstaan,
2ucht ik verdrietig.
Ziet ge, hier ben ik thuis. Deze kron
kelende beek, die oude windmolen daar, die
zeven tatelpopulieren ginds op den heuvel,'
het ganse landschap dat alles is het mijne,
mijn heimat. Is het hier niet schoon, vol
vrede en stilte
Inderdaad, zei Nolla, maar ik zie
nergens mama.
Ik ook niet, bekende ik, doch kom,
ik moet u nog mijn boom tonen.
Ah, dat is dus de Verbrande Eik
Jawel ,kind, dat is de Verbrande Eik...
Hij is ten minste een paar eeuwen oud.
Kijk, hoe zijn stam helemaal is uitgerot,
hoe de mensen hem met mortel en cement
hebben opgelapt. Hij is bemind en geërd
om zijn geweldigen ouderdom, zijn taaiheid
en zijn onverwoestbaren levenswil. Kom,
we klimmen er in...
Ja maar, en mama dan
Ge krijgt uw mama terug, óp mijn
woord van gentleman.
Dat hakte den knoop door. Ze gaf alle
tegenstand op. Daarenboven boezemde het
avontuur haar danig belang in. Ze huichel
de natuurlijk, als ieder fatsoenlijk meisje,
dat ze van den prins geen kwaad wist, dat
ze niet wist hetgeen haar te wachten
stond.
Maar hoe geraak ik er in vroeg ze
geboeid, die ouwe soldaat is wel drie me
ter hoog.
Doe uw schoenen uit, beval ik stap
op mijn rug en grijp dien dikken tak
daar...
Ze trok haar schoenen uit, kroop op mijn
rug, greep den tak...
En ze was gevangen
Ze zat in den boom. Zonder mijn hulp
kon ze er niet meer vandaan. Nu kon ik kie
zen: haar laten zitten in den letterlijken zin
van het woord, of ook in den eik klimmen
Dumont Jules, Mertens Theofiel, en de he
ren Van Impe Jozef en Van Mol Frits der
politie werden verkozen met eenparige
stemmen.
De h. Robert Van de Weghe gaf dan een
overzicht over de syndicale verwezenlijkin
gen en de onderhandelingen met het stads
bestuur.
In zijn feestrede uitte de h. De Riemaec-
ker, nationaal voorzitter, zijn bewondering
voor de stichters der afdeling en de ver
dienstelijke leden voor hun 25-jarig en 40-
jarig lidmaatschap.
Hij reikte volgende onderscheidingen
uit zilveren ereteken IJsebaert Petrus;
bronzen eretekens Van Goethem Benoit,
Van Acker Maurits, Verhulst Benoit en
Rubbens Desiré. Tot slot feliciteerde hij de
h. Mertens, stichter, die hij het gouden ken
teken van het A.C.V. op de borst spelde.
Ze ontvingen vanwege de centrale en het
gewestelijk vakverbond een gewaardeerd
geschenk.
Na het vaderlands lied en de erewijn op
de gezondheid der vereremerkten en hun
dames sprak E. H. De Vos nog een humo
ristisch slotwoord uit. Met de Vlaamse
Leeuw eindige in de beste stemming deze
feestvergadering, die tussenin nog opgeluis
terd werd door enkele puike muziekstukjes.
®©©®®©©©©©©<9©©©©©©©©©©©©©©©©©©e
en de dingen hun gang laten gaan.
Een poosje bleef ik haar dubbend staan
aankijken.
Ze lachte me lokkend toe
Maar kom toch, Stefaan
En uw mama
Mama Heug...
Een ogenblik later was ik al bij Nolla in
den boom, gaf haar een kus en kreeg er een
terug. Dadelijk, onder omwegen. Ze was
ook het wachten moe, beleed ze me daar
even, verlangde al lang om aan de beloofde
idylle te beginnen. Ja, en na den oorlog zou
den we trouwen, als ik weer geld verdien
de. Geld is ook de zenuw van... 't huwelijk.
Op de naastenliefde kunt ge helaas niet re
kenen, doch voor 'n handjevol duimkruid
staat iedereen ten uwen dienste. Te dien
einde werden de dollar, het pond, de frank,
enzovoort uitgevonden. Allemaal surroga
ten En we zouden beproeven zo geluk
kig mogelijk te zijn wanneer ik heel veel
van haar hield, zou ze ook een beetje van
mij kunnen houden. Ze was er bijkans ze
ker van. Ik was wel een stuk vlegel, niet
bijster ernstig, maar...
Maar in waarheid, dat waren feitelijk
zorgen voor overmorgen, beaamde de ver
standige Nolla. Inmiddels waren we nog
niet getrouwd, niet eens officieel verloofd.
We konden elkander dus, in afwachting,
RIJKSWACHTERS TE AALST
ONDERSCHEIDEN
Gewoonte getrouw vierde het rijkswacht-
distrikt Aalst deze week zijn jaarlijks
feest. Stipt te 9 u. 30 werd in de rijks
wachtkazerne verzameld. Vooreerst had de
schouwing plaats der troepen, door kom-
mandant De Maeseneer van de groep Gent,
en kapitein Willems distriktkommandant.
Nadien had een plechtige bloemenhulde
plaats aan de gedenksteen van adjudant
Bouckenare, politiek gevangene. In de St.
Jozefkerk waar een plechtige H. Mis werd
opgedragen noteerden we volgende perso
naliteiten Volksvertegenwoordiger Dhr.
Moriau, de hh. Gustaaff Haeck, Smetreyns,
lste substituut van de prokureur des Ko-
nings, de plaatselijke kommandant kapi
tein Busseneers, kommandant De Maese
neer, kapitein Willems, enz.
Op het stadhuis werd aan de gedenkplaat
van wijlen Hugo Lefevre, politiek gevange
ne, een bloemtuil neergelegd. Aan het ge
denkteken op de Graanmarkt werd het
woord gevoerd door kapitein Willems.
Dan werden door kommandant De Mae
seneer volgende rijkswachters onderschei-*
den adjudant Wijnants van St. Lievens-
Houtem, adjudant Sterck van Haaltert, ad
judant Wauters van Herzele, adjudant
Maes van Zandbergen, lste opperwacht
meester Parewijck van Aalst, lste wacht
meester Houfflain, lste wachtmeester De
Bisschop, lste opperwachtmeester Ney-
rinckx van Aalst, lste wachtmeester Lie-
baert van Denderleeuw, Hofmans van Den
der windeke, Naert en Lanssens van Den
derleeuw, Janssens van Moorsel, Derde van
Lede, Este wachtmeester Maesen van Aalst,
wachtmeester Roger Strobbe van Aalst en
wachtmeester Dierickx.
Na deze plechtigheid werd onder het be
vel van luitenant Marchal voor de overhe
den gedefileerd. Na een receptie voor de
overheden die plaats had in het bureau van
de distriktkommandant, waren allen 's mid
dags rondom de feestdis in het stadhuis
verenigd (R.D.P.)
990C©9®Ö9«0a®®®®©®0©e©9©9©©S0®0
Dan schaffen we ons een tweedehand-
schen bommenwerper aan en smeren hem.
Er is nog wel ergens in deze gekke wereld
'n onnozel eilandje te vinden, waar we ons
rustig met de opvoeding van onze kinderen
kunnen bezighouden. Natuurlijk laten we
uw mama thuis, he
Vanzelfsprekend, Stefaan.
En gulzig snapte ze me bij mijn twee
oren beet en zoende me hartgrondig...
Op 't ogenblik is het nog vijf minuten
vóór negen.
Onder het dichte gebladerde begint het
reeds te schemeren, al is het daarbuiten
nog heldere dag. Het wordt intiemer in
mijn boom, zowat als in een alkoof
Het geurt naar vermolmd hout, maar het
lentegroen va nde jonge twijgjes riekt ster
ker als de avondbries doorheen de takken
speelt.
Onverdroten fladdert de vleermuis heen
en weer, rond en langs den boom.
Stefaan Nolla
Het meisje in mijn armen schrikt op. De
stem is van Elsje. De droom is uit.
Wanhopig als drenkelingen grijpen we
elkander vast in een opperste omhelzing.
Deze voorlopige laatste kus stelt de negen
en negentig vorige totaal in de schaduw.
Over het temperament van mijn lieve meid
behoeft me niemand meer iets te vertel-
zonder enige bijbedoeling, vorstelijk lief- len. Onze roman zal niet vervelend
hebben.
Doch als de oorlog nu eens te lang
aansleept vroeg ze, wat dan
zijn.
'T VERVOLGT.
