Ve
en
omstreKen
KONING BOUDEWIJN
Informatief
bezoek
aan
Denderstreek.
fMH
Ontvangst op
Aalsters Stadhuis
Konfrontatie
met
Streekproblemen
Betoging in Dirk Martensstede
kende rustig verloop
WOENSDAG 1 JUNI
Tentoonstelling met
internationale allure
Wandtapijten in 't Oud Hospitaa
DE BEROERING ROND DE K.U.L.
Motie
Slogans
Motie van de
C.V.P.-Jongeren
Raadslid
Jan Caudron vrij
ZWITSERS KENNEN VIER TALEN
MAAR GEEN TAALSTRIJD
LIEVE VAN DER WEEËN
Gazet
NEC SPE, NEC METU..
van Aalst
22ste JAARGANG Nr. 41
VERSCHIJNT TWEEMAAL
PER WEEK
Kantoor
Schoolstraat 26. Aalst
Telefoon: 241.14
Postrekening: 901.72
3 maandab. 62.50 F
6 maandab. 120,F
Jaarabonnement 230,F
DONDERDAG 26 MEI 1966
2,50 F HET NUMMER
Woensdag as 1 juni zal Koning Boudewijn een werkbezoek bren-
gen aan de Denderstreek.
In het vooruitzicht hiervan werden maandag II. verschillende
gemeentelijke en streekinstanties op het paleis te Brussel ontbo
Voor de vorst is het in feite de eerste kennismaking met de stad
BMeVa,n„,reedek?ertGeP;tnth0Ud aa"'aidia9 d'
De vorst zal te 9.30 uur op het
stadhuis aankomen, alwaar een ont
vangst is voorzien van de parlemen
tairen uit het arrondissement en de
Aalsterse gemeenteraadsleden.
De streekproblematiek zal in een
drietal toespraken worden toegelicht
o m. de ruimtelijke ordening, de in-
frastruktuur en de waterwegenkwes
tie.
Na de ontvangst op het stadhuis
zal de koning -een bezoek brengen
aan het Industriepark.
Het bezoek aan de Denderstreek
wordt vervolgens voortgezet via Ni-
nove, Geraardsbergen, alwaar de
vorst een lunch wordt aangeboden
in het toeristisch centrum.
In de namiddag rond 15.15 uur.
gaat de tocht terug noordwaarts
naar Dendermonde, Zele en Moer-
zeke.
SPECIALE RIJKSWACHTPELOTONS WAREN OVERBODIG
De speciale rijkswachtpelotons die
in het kader van de vigerende opvat
tingen omtrent de Gendarmeriestaat
ook naar Aalst waren gekomen met
verfkanonnen, friese ruiters en noem
maar op, zijn onverrichterzake naar
hun kazerne mogen terugkeren.
De protestoptocht tegen de bekende
beslissing inzake de Leuvense Univer
siteit, kende inderdaad een rustig, we
ze het studentikoos, verloop. EnkeL
lang niet onsympathieke, weze het
indrukwekkend gehelmde politieagen
ten, konden kalm en belangstellend
toekijken en dienden slechts tussen
te komen, na middernacht, om naar
Plaatselijke geplogendheden, de nog
talrijk plntelierenie Aalstenaars, tot
nachtrust aan te manen.
korte bijeenkomst belegd in een stadsgeie-
genheid waar de afgevaardigen van de ver
schillende partijen en verenigingen zich
akkoord verklaarden over een hiernavol
gende motietekst.
De hiernavolgende Aalsterse kulturele
verenigingen, samengekomen in vergade
ring op 23 mei 1966, en handelend in naam
van duizenden Aalstenaars,
Aanzien het als hun harde plicht met
klem te protesteren tegen de beslissing
van Hunne Excellenties de Bisschoppen
van Belgie, inzake de toekomst van de
Katolieke Universiteit van Leuven.
Aan deze optocht, die maandagavord
vanaf 8 uur doorheen het stadscentrum
,ro Wercl deelgenomen door meer dan
duizend betogers, afkomstig uit de meest
diverse po:uieke en syndikale organisaties,
U urele verenigingen, onderwijsinstellin
gen alsmede vanzelfsprekend een afvaar-
'g'ng van Leuveflse studenten.
Sedert enkele dagen zeer aktuele slogans
even uiteraard niet achterwege, af en
°e klonk ook de eis tot invrijheidstelling
van het Aalsters V.U.-raadslid J. Caudron.
Nadat de optocht in dc late avond op de
r° e arkt werd ontbonden, werd nog een
P-
De Aalsterse Kulturele verenigingen
sluiten zich aan bij het standpunt van de
Vlaamse organisaties, verenigd in het Ak-
tiekomitee Leuven, alsmede bij dat van de
vereniging van Vlaamse professoren en
van de Vlaamse Leergangen te Leuven,
hetwelk volgende eisen omvat
een vol.edig autonome Nederlandstalige
universiteit te Leuven;
Vrijwaring van het Nederlandstalig ka
rakter van Vlaams-Brabant door ver
plaatsing van de Franstalige afdeling
van de K.U.L. naar Wallonië.
De Aalsterse kulturele verenigingen
wijzen er Hunne Excellenties de Bisschop-
pen op, dat elke andere regeling onder
druk van diverse Franstalige instanties
ernstige reakties teweegbrengt bij de
Vlaamse openbare opinie in het algemeen
en bij de Vlaamse kato.ieke intellectuelen
in het bijzonder.
Afschriften van deze protestmotie wer
den gestuurd aan de Rektor van de K.U.L.,
aan de Eerste Minister, aan de Voorzitters
van Kamer en Senaat, aan alle parlemen
tairen van het arrondissement Aalst en aan
de pers.
De C.V.P.Jongeren der stad Aalst, in
vergadering van 20 mei 1966, stemden vol
gende motie
1. betreuren de toon en de inhoud van
de bisschoppelijke verklaring in ver
band met de Leuvense Alma Mater.
2. rekenen op een besliste houding van
alle Vlaamse C.V.P.-mandatarissen.
Gemeente- en provincieraadslid Jan Cau
dron werd dinsdag 11. in vrijheid gesteld.
Zoals men weet werd hij vorige week
opgeleid tijdens de beroering te Leuven.
De Raadskamer van Leuven had vrijdag
11. zijn aanhouding voor een maand beves
tigd.
Af en toe gebeurt het wel dat een of
ander Aalsters initiatief er toe strekt
de perspektieven van het rustige tra
ditionele kultureel leven te verruimen.
Zo de reeks tentoonstellingen die door
het bankraaecenaat samen met enkele
dynamische jonge Aalstenaars in de
voorbije maanden tot stand kwam.
Weze alvast gezegd dat de laatste in
de reeks, een tentoonstelling van ver
rukkelijk mooie wandtapijten van de
bekende Gaspar Dewit een meer dan
gewone belangstelling verdient.
Zaterdagnamiddag werd deze tentoonstel
ling geopend in aanwezigheid van «gans
de stad», mede tal van belangstellenden
van over de lokale grenzen.
Op het internationaal karakter van deze
kunstmanifestatie werd door verschillende
sprekers gewezen, waarbij even ook werd
herinnerd aan het feit dat de Aalstenaar
Pieter Coucke een niet te miskennen bij
drage zeverde tot de ontwikkeling van de
Vlaamse tapijtweefkunst in het verleden.
Omdat de Vlaming wikt maar het hoger
gezag beschikt, kon Theo Léfèvre zijn non-
konformistische lofzang met houden, wat
voor diegenen die minder voor de tapijten-
«xpositie waren gekomen blijkbaar een
teleurstelling was.
Dies sprak kunstkritikus Karei Ge rlandt
gevolgd door L. Camu, president van de
Bank van Brussel, en schepen Van Hoorick.
Een openlucht-receptie op de binnenkoer
van dit toch wei mooie oude gebouw,
bracht de aanwezigen samen in die pret
tige, pikante Aalsterse sfeer die het onmis
bare sausje is bij gelegenheden als deze.
Kort en bondig Lezer ga naar 't Oud
Hospitaal en bewonder er de schoonheid
en techniek van deze tapijtweefkunst.
Proef, meteen rasecht Ajuin, de rust
van dit onvolprezen Aalsters oord.
Voor een Belg die Zwitserland bezoekt
moet, naast al het natuurschoon, één zaak
zeker opvallen, namelijk het feit dat in dit
land waar 5 miljoen mensen wonen, vier
talen worden gesproken, zonder dat men
daar met een taalprobleem, laat staan met
een taalstrijd heeft af te rekenen. Voor
oris, Belgen, moet dat zowat een utopie
schijnen, maar in Zwitserland is dit een
gelukkige realiteit.
Op die vijf miljoen Zwitsers zijn er 3/4
Duitssprekenden, 1/5 Franstaligen, 4
Italiaanssprekenden en 0,5 retoromanen.
Maar nooit is er sprake geweest van enig
akuut taalprobleem of -strijd; zelfs bij de
heethoofdige Jurassiens, die zich van het
kanton Bern willen afscheiden om hun
eigen potje te koken, spelen gans andere
motieven.
PROTOTYPE VAN DEMOKRATIE
Indien er in het viertalig Zwitserland
van 42.000 km2 geen taalstrijd te bespeu
ren is, dan dient de voornaamste reden
voor dit voor ons Belgen schijnbaar onmo
gelijk feit, gezocht in de betrachting van
elke Zwitser die een positieve taalvrede
voorstaat, met alle konsekwenties van dien
en ten koste van alle offers. De taalvrede
is er een voldongen feit en de oplossing
der taalproblemen op demokratische leest
geschoeid, een toonbeeld voor Europa.
De Zwitsers bieden ons gezonde reme
dies tegen de taalstrijd. Inderdaad in het
land van Willem Teil geldt klaar en dui
delijk het «jus-soli»-recht, d.i. het recht
van de bodem. Het demokratisch grond
beginsel, het geheim van de taalvrede is
er territoriaal. De Zwitserse stelregel luidt
er onverbiddelijk «wie zich aan de over
zijde van de taalgrens vestigt, heeft de
morele en civieke verplichting zich aan te
passen.» Uit eerbied voor zijn landgenoten
moet hij zich zoniet laten opslorpen, dan
toch buigen voor de andere taalgemeen
schap. Niets belet dus dat bv. Alemaanse
Zwitsers die naar het zuiden of westen
emigreren, hun moedertaal te praten, maar
zij hebben niet het minste recht om bv.
Duitse scholen voor hun kinderen te eisen
zelfs indien zij na verloop van jaren de
numerieke meerderheid zouden vormen,
het gemeentebestuur te «verduitsen».
VASTE TAALGRENS
Een typisch staaltje van deze vreedzame
koeksistentie is het geval van het kanton
Bern één distrikt (Laufen) is duitsspre-
kend, de overige zijn franstalig. In 1950
werd de Bemer grondwet, ingevolge een
onhandige politiek om dit kanton te ver
duitsen, gewijzigd in die zin dat vanaf dit
ogenblik de voertalen Duits waren in de
distrikten Altbern en Laufen en frans in
de overige distrikten. Tweetaligheid bete
kent er dus dat de vaste taalgrens door
het kanton loopt. In 1950 moesten aldus
in Berii zes Duitse scholen worden geslo
ten, terwijl het volslagen duitssprekend
dorp Mont-Tramelan bv. een franse school
heeft en dito gemeentebestuur dat de be
stuurlijke briefwisseling met Bern in het
Irans moet voeren.
De eigenlijke taalgrens loopt in Zwitser
land door vier van de 25 kantons (Bern,
Freiburg, Valais en Graubunden). En nie
mand zal het wagen die taalgrens te schen
den. Want elke Zwitser kan genoeg res-
pekt opbrengen voor de, vaak ongeschreven
wet die het bestaan en de toekomst van
alle minderheden waarborgt. c.
BELFORTZAAL
AALST
KUNSTSCHILDERES
officiële opening der tentoon
stelling van schilderijen en
mozaieken op Pinksterdag,
29 mei 1966 om 11 uur door
de Hr. Architekt P. Moens
Open van 29 mei tot 11 juni
1966, alle dagen van 10.30 u.
tot 13 u. en van 14.30 u. tot
18 u. 's zondags tot 19 u.
