en omstreken
Is agglomeratie Aalst rijp voor kuituur
- Malaria in 1966 -
«Galerie DE KEIZER»
Vlaanderenstraat 6
AALST - Tel. 242.81
Geen geld... Geen medezeggingschap...
Morgen
Missiezondag
WIJN 1966:
«Goed van kwaliteit»
HANDELSPOCKET
Frans Breckpot
wordt gehuldigd
te MoorseI
1
NEC SPE, NEC METU
Gazet van Aalst
BINNENHUIS
VERSIERINGEN
INGANG VRIJ
22ste JAARGANG Nr. 82
ZATERDAG 22 OKTOBER 1966
MET BIJVOEGSEL
2,50 F HET NUMMER
Enkele dagen geleden werden de Dirk Martensprijzen uitgereikt.
Drie laureaten werden gekroond. Zij waren afkomstig uit Aalst,
Hekelgem en Hofstade en volgen de cursussen in de Academie
van Aalst. Over enkele dagen worden van dezelfde academie
filialen geopend in Erembodegem, Denderleeuw en Zottegem.
Aalst zal het nodige personeel ter beschikking stellen en de ge
meenten moeten de leerlingen behoorlijk huisvesten en het no
dige didactisch materiaal verstrekken. De intercommunalisering
van de academie is dus op alle fronten voltrokken.
Betekent dit een stap naar de realisatie van de agglomeratie
Aalst op kultureel gebied Hierover hebben wij 'n kleine enquête
gehouden in verscheidene gemeenten van het Aalsterse.
UITGAVEN TE HOOG
GEMEENTEFINANCIEN
De eerste vaststelling is positief alle
«sprekspartners hebben toegegeven dat
.balst werkelijk een «verzorgende rol»
yfceft die zware eisen stelt. Zij beseffen
it de Dirk Martensstede niet bij machte
de evolutie van de moderne tijden te
dgen op de domeinen die ook voor de
"juliggende gemeenten worden openge-
"ndd. Maar zij schrikken terug voor een
I beslissing waarbij de -kuituur in alle
vormen ook op het financiële vlak zal
verdeeld worden. De gemeentefinancien
laten niet meer toe excessen te doen. De
uitgaven klimmen zo hoog en de belastin
gen nemen zo'n vlucht dat hier en daar
zelfs NU al de vrees bestaat voor de ver
kiezingen van over vier jaar...
Maar algemeen verklaarde men toch dat
het probleem uit het politieke leven moet
losgeschroefd worden. In een kleine statis
tiek over de uitgaven die worden gedaan
voor het kulturele leven, is het opvallend
dat het krediet voor recepties allerhande
overal meer dan vijf keer hoger ligt dan
de bedragen die voor kuituur aangewend
woeden. Men houdt er dus nog meer aan
een kampioen in «kaaskeschiet» te vieren,
dan kulturele prestaties van eigen mensen
te bekronen.
Prijzen het succes van de literaire
prijs Dirk Martens is er een bewijs van
zijn praktisch nergens bestaande. Zelfs
niet bij de prijsuitreiking in de gemeente
scholen daar waar de Staat nog met de
overname deed wordt enige aandacht
besteed aan de kulturele ontwikkeling van
de leerlingen. Wel prijsboeken voor ijver
en tucht en... aanwezigheid, maar geen
kroontje voor de jonge man die flitsen
geeft van een talent. Wel onderscheidingen
voor de laureaten van de opstelprijskamp
«Hoe leer ik fietsen», maar geen bijzondere
woorden voor de jonge man die op het doek
of op het banale tekenpapier ogen van
kunstmensen kan boeien.
De konclusie van dit financieel aspect
is dus tweevoudig er is geen geld om een
hand toe te steken, maar er wordt ook
niets gedaan om een kruimeltje los te
maken...
INITIATIEVEN
Wel heeft men ons overal gezegd dat
alle gemeentelijke verenigingen op subsi
dies mogen rekenen van kaartmaatschap-
pijen tot verenigingen die hondenkoersen
inrichten en dat zij hierdoor ook een
werking kunnen aanvatten. De bedragen
schommelen van vijf tot twintig duizend
frank. Elders, waar de aktiviteit minder in
het kraam van de dorpspolitiek past, zelfs
niets...
Deze houding van de gemeentebestuur
ders is dus louter afgestemd op het privé-
initiatief dat zelf al niet overdadig wordt
gesteund.
Precies hierin bestaat nu een grote kloof
tussen Aalst en de gemeenten Er kar wel
licht even in de tekst worden gekeken die
door schepen Van Hoorick werd gebruikt
in verband met de week voor Kunst en
Kultour. De zevende en laatste die
nu loopt wordt als het eindpunt beschouwd
van een werking die louter als een kata
lysator werd gepland. Eenieder gaat im
mers akkoord over het feit dat de voor
gaande inrichtingen bij veie verenigingen
de spoorslag hebben gegeven om ook wat
te doen. En die organisaties klimmen nu
zo hoog dat de week voor Kunst en Kuituur
zelf in de schaduw staat van deze initiatie
ven. Dus wordt van volgend jaar af ge
streefd naar een manifestatie die alleen
is, maar voldoende groot om iedereen te
boeien...
Kan DAT niet in de gemeenten van het
Aalsterse verwezenlijkt worden Kan men,
op beperkt vlak, niet een aantal organisa
ties overwegen, die vele sluimerende gees
ten kan wakker schudden Nu vergenoegt
men ziih met het optreden van een ballet
groep, een voordracht door een gekende
figuur en daaruit moet het allemaal ge
beuren. Want tenslotte ligt daar de kern
van een intercommunale kuituurwerking.
Het heeft ons getroffen hoe weinig ver
antwoordelijke personaliteiten begrip er:
kennis hebben over de huidige kulturele
stromingen, de geboden mogelijkheden en
de financiële inspanningen die moeten ge
leverd worden. Hoe kan men in de agglo
meratie Aalst dan tot een intercommunale
kuituurwerking komen indien dezelfde
kuituur door niemand wordt begrepen.
Neen, die houding moet beslist veran
deren. Of mag het ook niet even gezegd
worden dat de filialen die in de gemeen
ten Erembodegem, Denderleeuw en Zotte
gem werden opgericht alleen met een plak-
briefje en een krantenbericht aan de
ouders ter kennis werden gebracht. Kon
het niet met een beetje voorlichting in de
scholen zelf door bevoegde personen
Hopen wij maar dat de leerlingen voor
zij deze voorbereidende cursus hebben
doorlopen, weten welke mogelijkheden voor
hen open liggen
BIBLIOTHEEK
Uiteraard kan er in de volgende jaren
dus weinig veranderen in de huidige gees
tesstromingen. Alleen op het domein van
het bibliotheekwezen schijnt er een andere
mening te groeien. De experimenten in
Velzeke eri Baardegem hebben de ogen
geopend. Men begrijpt nu meer cn meer
dat het boek niet langer een pronkstuk is
op de schouw of tussen een garnituur van
pronkende vrouwtjes. Het is voor velen de
cel van het kulturele ,,-en. Maar wanneer
er dan een enkeling zou aan denken een
boek met standing te vragen, zou hij in
vele gemeentelijke bibliotheken voor het
muurtje moeten staan. Resultaat Een sa
menwerking tussen de bestaande bibliothe
ken en Aalst, maar voorafgegaan door een
grondige sanering...
Tenslotte geloven wij dat de woorden
van een van de burgemeesters uit de om
geving de vinger in de wonde leggen
«Waarom zouden WIJZELF de stap moeten
doen tot de intercommunale kultuurwer-
king Wij hebben ook niets te zeggen in
de plannen die ontworpen worden in Aalst,
onder meer met het kuituurcentrum. Zij
(n.v.d.r. die van Aalst) stellen ons voor
voldongen feiten en dan verwijt men ons
niets te doen. Maar ik ga volledig akkoord
dat wij meer naar Aalst moeten kijken
om enkele vruchtbare initiatieven te ne
men...»
Het begin van de wijsheid of een stap
terug om zich nog meer op de anderen te
verlaten
...De kennismaking is geen meevaller
geweest, 't Begon na Pasen geen brijzei
kracht meer, een stoel verzetten, Mis lezen,
een brief schrijven alles wordt u te veel.
Bloedloze wangen, lippen, handen,... dui
zeligheid na één lepel rijst is de eetlust
geremd... gij voelt u op de rand der totale
uitputting. Gij mijmert ik ga bergaf, ben
kapot, versleten, onbruikbaar in dit berg
land; ge wordt droefgeestig, zwartgallig,
wrevelig, ziet van de mensen liever de
hielen dan de tenen. Noodgedwongen neem
ik wat rust.
Einde mei roepen alle schoien om de
pastoor voor de eerste communikanten,
roepen alle dorpen om de pastoor want er
wordt overal getrouwd; en als kinderen
sterven ongedoopt omdat gij uw toemee
te lang hebt uitgesteld, dan gaat het eigen
geweten u uitschelden.
Met frisse tegenzin de bergen in. De
paarden staan gezadeld en zes weken lang
sleep ik mij als de grootste luilak naar
alle plaatsen in hitte, uren en uren te
paard hobbelen, slapen met ongedierte,
aan trouwers, twee, soms drie preken, groot
ondervraging der catechumenen, instructies
en klein dopen, scheiding van tweede
vrouw regelen, uren ongemakkelijk biecht
horen, noden en ziekten verhelpen, dat
alles is het volle pond van de patrouille
naar een kampong. Maar ditmaal wordt
het een ongewoon zware last, deprimerend,
want malaria wroet ongenadig dieper in
mijn lijf.
Dinsdagavond, programma afgewerkt.
Het bezoek aan Mbero-Waru was troostend
geweest, maar de terugtocht naar Waérana
Terwijl de wijnen van het jaar 1965
van slechte tot zeer slechte kwaliteit
zullen zijn, worden die van dit jaar
voortreffelijk genoemd.
Drie weken zonneschijn in septem
ber zouden volgens kenners wonderen
hebben verricht, al zal de kwantiteit
kleiner zijn dan normaal.
De wijnboeren uit Frankrijk rekenen
op 55 miljoen hectoliter tegen 65 mil
joen hectoliter vorig jaar. Van de
Beaujolais-oogst is ongeveer 20 procent
vermeld door hagelbuien, maar het
restant zou heel behoorlijk zijn. De
Bordeaux daarentegen zou meer dan
behoorlijk zijn. In de Elzas zijn de boe
ren er zeker van een wijn van zeer
hoge kwaliteit te kunnen leveren. Wat
de Bourgogne betreft, deze is te ver
gelijken met die van het jaar 1961,
een in de wijngeschiedenis beroemd
jaar.
Goed zullen voorts de wijnen van
de Cotes du Rhone en de Provence zijn
terwijl de champagne heel goed moet
worden. T)e oogst in het laatste gebied
is echter zeer klein,'hetgeen de han
delaars zorgen baart. Vorig jaar is de
verkoop van de champagne alleen in
Frankrijk al met 15 procent toegeno
men en de wijnboeren overwegen dan
ook hun wijngaarden uit te breiden.
Een gids die U wegwijs maakt voor uw
Bouwplannen Finantiele verrichtingen Verzekeringen
Brillen Komfortabele schoenen Auto's Huishoudartikeien,
vindt U verder in dit blad.
verloopt loom. Met dankbare liefde aai ik
de nek van Belgi, mijn beste paard, gooi
stinkende klederen van het klamme rillen
de lijf. Nu nog een wens liggen, rusten,
niks voelen, alles vergeten. Maar koorts
overweldigt als een zondvloed; eten en
drinken walgt mij, ik braak voortdurend.
In het hoofd en in alle ledematen vlammen
hete vuurtjes altijd hoger, hoge doses anti
biotica worden ingespoten, maar de tem
peratuur blijft 39o, 40o en meer, aanhou
dend. Met eindeloze toewijding maar in
hulpeloze onmacht waakt Agnes dag en
nacht.
Ik val in woedende razernij tegen mij
zelf «Stommerik, hier ligt gij nu, ver
van een dokter, ver van eigen vo.k; gij
vecht tegen een kwaal, tevergeefs; tegen
een monster waartegen geen verweer is.»
Het hoofd is gloeiend heet als een smelt
oven, een vurige gnjptang klemt zich vas
ter en nauwer rond de schedel en het
achterhoofd lijkt vol van smeltend lood.
Uren verlopen, braken, wurgen en voort
durend lopen verzengende duvelspoten over
het gelaat. Ik lig te baden midden de hel.
«Wat heb ik toch Wat heb ik toch
smeek ik tot Paul en Agnes. «Kami tidak
tahu». Ik weet het ook met, prevelen zij
meewarig verontschuldigend. Boze plannen
spookbeelden, getreiter, grijnslachen, stil
ten, revolte, gekke invallen, alle huurlegers
van pijnen, angsten en folteringen over
meesteren mij o-m de beurt.
Donderdagavond, koorts 40o en vijf, als
of het hoofd voortdurend wordt open ge
hakt met een bijl«Doe maar op, monster
martel mij, ik ben toch verloren.»
Ineens, schielijk als een bliksemende pijl
slaat een gedachte in mijn afgebeulde op
gebrande hersenen «Jongen, gij hebt ma
laria.» Een licht, een bevel «Agnes.» Als
een engel buigt het goede kind zich over
mij «Resochin van apoteker Beïgmans.»
«6 pillen «Ineens.» Zij reikt nog
een slokje water en sluit weer het muskiet-
net rond n.:jn brits Zij wacht vrezend dn»
alles er weer uitstort.
Razend bekijf ik mijzelf, grommend
«Bij anderen weet gij de diagnose, bij u
zelf niet.» Nu ik wist dat ik malaria had,
zag ik mij zelf als een dolle hond met
scherpe slagtanden aan de keel van de
malariareus zwengelen «Ik laat u niet
los, eindelijk, malaria.»
Vrijdag, eerste morgenuren, slaap ik
zachtjes in, de klemmen rondom de her
senen waren losser gekomen, het vuur iikte
minder in alle cellen. «Ik win de slag.
Bedankt, kakak», waren de eerste vreed
zame gedachten. De temperatuur blijft
hoog, maar het afslachten van mijn aan
valler was kwestie van tijd en wapenen
de juiste dosis medicijn Resochin.
Vrijdagavond. De malariagreep wordt
losser, ik voel mij in opmars naar herstel.
«Bapak, ons beste paard Belgi is doodge
vallen», komt Nico binnen. «Tebus», triom
feert Agnes, «de dood zal u loslaten maar
heeft uw paard als gijzelaar meegenomen...
lekas sembuh... nu wordt gij vlug beter,
zo leert het geloof der oude kampongmen
sen», zegt zij opbeurend.
«Daar is pater Stanis», roept Paulus ver:
wonderd. Mijn buurtmissionaris, een pas
in Flores belande Pool, komt op bezoek.
Zachtjes treedt hij de ziekenkamer binnen.
Toen ik die rijzige gestalte zag, dat frisse
blanke wilskrachtige gelaat, de kameraad
uit Europa, toen kwamen de tranen los.
Zo ontroerd was ik. «Weinen sie nicht»,
zei hij beteuterd tot de oude missionaris.
Maar 't was van geluk omdat ik nu in vei
lige handen was en aan 't genezen.
(van een missionaris uit Indonesië)
De Bond der Vrijwillige Bloedgevers,
afdeling Moorse), organiseert heden zater
dag, 22 oktober, van 15 tot 19 uur een
grote bloedinzamelmg .in de lokalen der
gemeentelijke jongensschool op het Dorp.
In aanwezigheid van de nationale voor
zitter, de heer Louis Steens, zal het ge
meentebestuur hulde brengen aan de Aal-
stenaar, de heer Frans Breckpot, wereld
kampioen der bloedgevers met 1.058 blocd-
giften.
Deze sympathieke Aalstenaar zal er dus
als eregast fungeren en zal door de heer
burgemeester Uyttersprot namens het ge-
meentebestudr een prachtig geschenk wor
den aangeboden.
LANDSCHAP
Retrospectieve tentoonstelling
Maurice Schelck
Oud-Hospitaal
tot 6 november
