1/
Voor het eerst in ons land EEN
DEKANAAL WEEKEINDE TE AALST
gesprek met "^ZV^.'EDe cYYredemptorist:
Het gevoelen dat de medezeggingschap
in de praktijk niet gebeurd
ONAFHANKELIJK REGIONAAL WEEKBLAD
Vrijmoedigheid
De leeftijdgroep 25 a 40 jaar:
DE GAZET VAN AALST
NEC SPE, NEC METU.
23sta jaargang nr 19 Zaterdag 9 mei 1970 Redaktie en Beheer Schoolstraat 26 - 9300 AALST - Tel. 241.14 6,50 fr het nummer
Men is pro of contra de Dolle
Mina's hé mannen, maar er is
geen enkele reden waarom we
zondag as. alle moeders, van wel
ke leeftijd ook, niet letterlijk en fi
guurlijk in de bloemen zouden
zetten. Als men bedenkt dat nog
maar een zeer kleine, bevoorrech
te minderheid van onze moeders
bv. over een automatisch afwas-
machien beschikt...
In de aktualiteit van dit lange
weekeinde staat te Aalst de inhul
diging door Mgr. Van Peteghem
van het nieuw «Groen Kruis» com
plex, met ook de festiviteiten ter
gelegenheid van het 60 jarig be
staan van de Koninklijke Fanfare
«Kunst en Vermaak», met show
parade, majoretten en wat al
meer...
Terwijl in de Aalsterse «Rue
Neuve» nu ook de maxi-dametjes
flaneren, kan men in de Vrouwen
rubriek van ons blad de konklusies
lezen van een Duitse petroleum
firma betreffende de mini-jurk.
«PRIESTERS EN LEKEN MOETEN NIET VECHTEN
OM HUN RECHTSPOSITIES,
MAAR OM HUN WERKPOSITIES,
SAMENWERKEN VOOR DE MENSEN
VAN DEZE TIJD».
VAN het Weekeinde van het De-
kanaat Aalst, precies in het bis
dom Gent, is er in ons land ei
genlijk geen enkel precedent.
De man die, in opdracht van
Deken C. De Vos, sedert drie
maand de voorbereidingen tot dit
weekeinde koordineert en akti-
veert: Dr F. de Maeseneer, re
demptorist, 38, streekgenoot want
geboren Meerbekenaar.
Na zijn priesterwijding 3 jaar
Academia Alfonsiana te Rome. Au
teur van «De Methode van de
Theologie volgens Erasmus» en
«De Toekomst van de Parochie»
dit laatste werk de weerslag van
een streekmissie in 't Land van
Waas.
Een bescheiden kantoor in de
Aalsterse Posthoornstraat Een
man, een priester, met wie een
gesprek alle richtingen kan uit
gaan. Midden de realiteit van de
Kerk en deze tijd. Tussendoor: «Ik
geloof niet erg in de mogelijkheid
van de vestiging van grote bedrij
ven in de Denderstreek. Het is
jammer genoeg een bewuste poli
tiek die men te Brussel voert,
waar men de werkkrachten, de fo
renzen uit de Denderstreek niet
zal loslaten».
Herhaaldelijk weerklinkt in het
gesprek de overtuiging dat de
Kerk zich moet richten naar de
noden van de mensen van deze
tijd.
V. In Nederland is een nationaal
concilie gehouden. Is het initiatief
van de «Kerk van Aalst» hierdoor
geinspireerd?
A. Niet door geinspireerd. Dus
geen nabootsing op lokaal
vlak. Maar we oordelen wel
dat de vrijmoedigheid waar
mede priesters en leken tot
elkaar kunnen spreken, kun
nen zeggen wat ze wensen,
ons wel inspireerde.
Wij menen dat de uitwisse
ling van gedachten en sug
gesties deugddoende kunnen
zijn voor de Kerk.
In Nederland is tengevolge
van het Concilie heel wat
verwijten aan bisschoppen en
priesters verminderd. Hun
woorden worden er thans
meer gewaardeerd. Er is
meer openheid. Minder ge
heimzinnigheid. Het beleid
kan er zich verantwoorden.
V. Wat is dan eigenlijk de moti
vering van deze driedaagse kon-
frontatie?
A. Er is vooreerst wel een drie
voudige aanleiding: Een dub
bel weekeinde te Roosdaal
(Pamel) over het Doopsel,
een pastoraal colloqium te
Heverlee en tenslotte heb ik
hier te Aalst, twee jaar gele
den, de Missie geleid. Ik ge
loof dat vanuit deze ervarin
gen het besluit gegroeid is
om de ganse situatie van de
Kerk in het Dekenaat Aalst
te onderzoeken.
Uitgangspunt «Dat de kerk
van Aalst niet is wat zij zou
moeten zijn. De klonfliktsitua-
ties uitpraten.
De vragen, de problemen die
rijzen zijn talrijk. Vanuit een
organisatorisch standpunt
Wordt er niet te veel geim-
provizeerd.
In hoeverre zijn de parochies
nog representatief. Dient het
parochiesysteem niet doorbro
ken? Een reeks doublures
kunnen ongetwijfeld verme
den worden: in dat perspek-
tief denke men maar aan het
socio-kulturele leven, het
schoolwezen, klinieken.
vervolg op blz 3
V. Hebt U tijdens deze drie
maanden van voorberiding
geen specifieke indrukken op
gedaan in het Dekenaat van
Aalst?
A. Wel, als ik bv vergelijk
met 't Land van Waas,
waarmede ik goed ver
trouwd ben: de gemeen
schap hier is minder ho
mogeen.
Het is een verschijnsel
dat wellicht inhaerent
is aan het forenzenge-
bied dat de Dender
streek dan toch bij uit
stek is.
Wat me biezonder wel
treft, maar wellicht is
dat geen lokaal aspekt,
De leeftijdsgroep, meer
bepaald de gezinnen tus
sen 25 a 40 jaar hebben
minder onvoorwaardelijk
kontakt met de Kerk.
Het is natuurlijk deze
leeftijdsgroep die in on
ze konsumptiemaat-
schappij af te rekenen
heeft met de grootste
gezinszorgen.
Zij hebben daarenboven
het gevoelen dat de me
dezeggenschap in de
praktijk niet gebeurd...
V. Ontgoocheld
A. Ik geloof wel: In de prak
tijk stuiten zij op zekere
inconsequenties van Ker
kelijke instanties.
Er is ook nog een ander
99'
aspekt: Bij de gelovigen
in het algemeen is er
en kentering inzake de
eerbied voor de priester.
Men vraagt thans ook
menselijke garanties. Het
is m.a.w. niet meer vol
doende priester, pastoor
te zijn om gewaardeerd
te worden. Er is een
voorwaardelijke eerbied.
De priester heeft dan
ook een voorwaardelijk
gezag.
V. En kontakten met de
niet-gelovigen of zo u wilt
met de niet-kerkelijken?
A. Ja... ik heb het liever
over de niet-korkelijken.
Het merendeel van onze
mensen zijn tenslotte
toch gedoopt:
Men moet wel een on
derscheid maken:
De ouderen, diegenen
die «de priester» sedert
lang hebben afgeschre
ven. Bij hen wordt men
gekonfronteerd met de
oude, toch wel voorbij
gestreefde anti-klerikale
argumenten.
Anders ligt m i. de si
tuatie bij de jongere
generatie uit die bevol-
kingsfrakties die men
dan rekent bij de niet
kerkelijken. Hun opvat
tingen stoelen meer op
ideologische argumen
ten. Maar met deze jon
geren zijn er zeker dis-
kussiemogelijkheden.
