Yoga voor jongeren
DE BENDE VAN
JAN DE LICHTE
Yoga Aalst
start
met lessen
voor
jongeren
LOUIS PAUL BOON
4
Het is de bedoeling te komen
tot twee afzonderlijke groepen,
omdat die een totaal andere aan
pak vergen. Enerzijds kinderen
van 8 tot 12, de lagere schoolleef
tijd, en anderzijds van 12 tot 15,
kinderen uit het lager secundair
onderwijs.
Aangezien alle begin moeilijk is
en er nog heel wat initiatieven uit
de praktijk zelf moeten ontspruiten
zullen we aanvangen met één
groep, nl. van 12 tot 15. Nader
hand zal de andere groep ook in
geschakeld worden.
Met deze hoogste leeftijdsgroep
te starten, heeft zijn welbepaalde
redenen. We hebben zeker niet de
gemakkelijkste leeftijd gekozen om
mee te beginnen! Maar wij gelo
ven dat de noodzaak aan Yoga
zich vooral in deze kritieke perio
de doet gevoelen. Vele ouders on
derschatten de moeilijkheden die
hun opgroeiende kinderen te ver
werken krijgen. Ze denken aan
hun eigen «puberteit» en menen
dat dezelfde principes nog van
toepassing zijn. Maar de tijden
zijn veranderd! Eveneens de aard
van de problemen en de eisen die
het leven aan jonge mensen stelt
Dat de school, die zo graag met
de woorden «opvoeding» en «per
soonlijkheidsvorming» schermt,
hier geen enkel resultaat bereikt,
bewijst het stijgend aantal jonge
ren dat zijn heil zoekt in seks,
dancings, drugs enz. Niet de jonge
mensen treft een verwijt, maar wel
hun opvoeders. Dit wordt maar al
te gauw vergeten. Dus, voor onze
tweede groep (12-15 j.) stellen
we ons drie doeleinden, die opge
vangen worden door een integrale
Yoga.
LICHAMELIJK is deze periode
van biezonder groot belang. De
beginnende werking van bepaalde
klieren veroorzaakt een overprik
keling van het organisme, wat on
ze jonge kinderen een hoop nutte
loze schuldgevoelens en spannin
gen bezorgt. In de ervaring is be
wezen dat een juiste keuze van
Asanas (Yogahoudingen) die
spanning kan wegnemen. Boven
dien stimuleren ze een harmo
nische ontwikkeling en een goede
hormonale werking.
MENTAAL beogen we twee za
ken. Enerzijds een vaak overbela-
den geest ontspannen en rust
brengen. Koncentratieoefeningen
hebben hun weerslag op alle men
tale funkties: een helder geheu
gen, scherpe aandacht enz. Als
de balast uit de geest is verdwe
nen, kan hij pas efficient beginnen
te werken!
Anderzijds willen we pogen het
kind tot zelfstandig denken aan te
zetten. De school is nog al te dik
wijls een luisterschool. Horen,
zien en zwijgen! In elke les zal er
daarom een korte periode naden
ken (Manana) vorozien worden,
waarbij de kinderen over eikaars
problemen kunnen nadeken. In
groepsdiskussie worden dan de
resultaten besproken. Hierbij leert
het kind luisteren naar anderen,
de mening van zijn medemens naar
waarde schatten, iets wat door de
kompetitieve en individualistische
instelling van de school vaak ver
waarloosd wordt. Op dit punt put
ten we uit praktische ervaring met
groepsdiskussie-technieken.
SPIRITUEEL: Zijn de twee voor
gaande punten van belang, dit der
de is het zeker Dit is de spil
waarrond onze aanpak draait,
maar het is bovendien (iet deli-
kaatste en moeilijkste. Wereldbe
schouwelijke en religieuze proble
men kwellen vele kinderen op deze
leeftijd. Vroeger waren er nog uit
laatkleppen voor deze nijpende
behoefte: de godsdienst, de jeugd
bewegingen met hun idealen en
heroische liederen. Maar nu is dat
alles veeleer een chaos geworden,
en het kind weet niet meer waar
het zich moet aan houden. Vele
van deze oprechte bedoelingen
eindigen in agnosticisme of drugs.
Wees niet bang dat we u w
kind «zijn geloof zullen doen ver
liezen». We hebben gezocht naar
een zo neutraal mogelijk aanpak,
die ieders overtuiging ten goede
kan komen. We willen de kinde
ren gevoelig maken voor de es
sentie en de schoonheid van hun
eigen overtuiging of godsdienst.
De techniek voor dit gevoelig ma
ken is Yoga. Laat hun geest ge
vuld worden met positieve ge
dachten.
Heeft uw kind speciale proble
men, vertel ze ons gerust. We zul
len pogen op een diskrete manier
hier rekening mee te houden, en,
voor zover het mogelijk is, er
eventueel op in te werken.
We hopen dat u onze diensten
wil aanvaarden. Bent u niet tevre
den, of hebt u er nog iets aan toe
te voegen, uw opbouwende kritiek
is altijd welkom.
We starten de eerste woensdag
van september in de Sivananda
Ashram, Arbeidstraat 66, van
17u45 tot 18u30. Alle jonge men
sen van 12 tot 15 zijn welkom
Inschrijving op de dag zelf.
Prijs Gratis voor kinderen
van de leden.
Kinderen van niet-leden: de
ouders worden verzocht een abon
nement te nemen op «Licht van
Sivananda».
Lesgevers Nirmala, licentiate
in ontwikkelingspsichologie, Yoga-
lerares Y.A.A.
Renoe, Yogalerares Y.A.A.
VERVOLGT 47 NADRUK VERBODEN
X EEN ANDERE WERELD
Waar de lezer een wereld wordt
Ingeleid, die niets te maken heeft
met de grauwheid en triestheid
van het Vlaamse landschap een
kamp van bohemers. Gelijk
vreemdbtoeiende en exotisch aan
doende paddestoelen groeien hun
tenten en barakken cp, ergens aan
de rand van het met bramen door
woekerde bos. Het riekt er naar
rotheid en verderf. Het riekt er
naar de gouden appeltjes van Sa
ra, dat bohemerskind naar de
dampen die uit het moeras op
stijgen, naar de antikrist die zich
met spoken en tovenarij bezig
houdt, naar zinnelust en dood.
Als wij aan de verlaten uithoek
boven Oordeghem toekomen zien
wij er slechts een lege plaats,
waar gisteren nog het kamp der
bohemers stond. Wij zien er dat
rottend en geelgeworden gras,
waarop hun tenten hebben ge
staan. Wij zien er de geschonden
bomen, en ook de kuilen waarin
men inderhaast de overbodig ge
bleken rommel heeft gegooid, En
de motregen zabbert daar stil en
troosteloos overheen.
En toch, met ons verstand een
weinig te gebruiken, hadden ook
wij wel kunnen denken, dat de
bohemers zich zouden in veiligheid
gebracht hebben... dat zij liefst
zeker zouden gespeeld hebben, al
hoewel het onwaarschijnlijk is dat
de weinig talrijke politie zich zo
ver naar Oordeghem zal wagen.
Trouwens, wat zouden ze daar bij
de bohemers komen doen? Van
wat zou men hen kunnen beschul
digen? Zij waren immers op de
kermis hun kunsten komen verto
nen, om daar wat luttel geld voor
in te zamelen? En het was toeval
lig dat een hun onbekende bende
een zekere Jan de Lichte uit de
toren kwam verlossen en de stad
kwam plunderen. Maar toch... ze
ker is zeker.
Neen, zij zijn inderhaast uit
Oordeghem vertrokken en hebben
de baan gevolgd die ergens naar
Erweteghem of Maria-Oudenhove
voert. Weer voert een slijkerig
pad ergens een bos in. En ginder
achter de bomen, op een open
plek, kan men de rookslierten zien
van een pas ontstoken kampvuur.
Daar komen Pieter en Adriaen
het kamp binnen, en stappen en
kele smerige en gelapte tenten
voorbij, die inderhaast scheef en
schots werden opgericht. Zij wis
selen enkele woorden met andere
bohemers, die met stukken van
planken een barak aan elkaar flan
sen met resten en brokken die ze
van Oordeghem hebben meege
bracht, maar ook met allerlei
bruikbaar materiaal dat ze hier
in de omtrek reeds gegapt hebben
gelijk mussen die hun nest aan het
maken zijn.
Alleen voor de overtalrijke buit
voor de pakken flanel en lakense
stof die uit Aalst werden meege
bracht en zo gauw mogelijk tegen
de regen moeten beschermd wor
den, haasten ze zich. Maar voor
de rest...
Voor de rest blijven de kinderen
naakt rondlopen in de regen... Een
jongen en een meisje hebben Pie
ter en Adriaen bemerkt en komen
hen door het hoge gras tegemoet.
Pieter grijpt het meisje vast en
rolt haar om en om, zodat zij
hoog en schetterend lacht om de
kille kriebeling van het natte gras
aan haar blote buik en benen.
Hen achterna komen ook twee
vrouwen, de wijde rokken geheven
om zich aan de overzijde der open
plek in het struikgewas, een rustig
zitje uit te kiezen. Wij als gentle-
mans, zijn een ogenblik genegen
om ons terug te trekken. Maar
Pieter en Adriaen stappen gewoon
door en de reeds neerhurkende
vrouwen beginnen met hen een
praatje te slaan.
«Hoe is de reis afgelopen?»
vragen ze.
Veel praat echter krijgen ze niet
Pieter en Adriaen stappen immer
door. Nu langs andere vrouwen,
die morsig en met de rokken even
eens geheven, een groot vuur
trachten te doen oplaaien, om een
zware waterketel aan de kook te
krijgen. Maar hoe zij er ook bij
neerhurken en de vlammen aan
wakkeren, het is meer rook dan
vuur.
Doch laten wij hen in hun iet
wat vreemde bezigheden. Het is
maar omdat dit spektakel bo
hemers die hun tenten aan het op
slaan zijn voor ons een weinig
ongewoon is, dat wij er ietwat
langer bij stilstaan. Het zijn geen
beschrijvingen die ge vraagt, waar
de lezer. Er moet actie zijn, we
moeten Jan de Lichte hebben!
Pieter en Adriaen geven een
der vrouwen, welke met opgebon
den rokken voor het rokende kamp
vuur gebukt staan een klets op de
ontblote billen, en werpen een
losse en achteloze groet naar de
mannen onder de tent. Zij kijken
uit naar het plaatsje, waar hun
familieleden zich hebben gevestigd
Zij vinden hen aan de verste uit
hoek van de open plek, waar zij
met de gauwte tussen een paar
boomstammen het afdak van een
zeli hebben gespannen. Het zeil
hangt boven hun hoofd reeds door
gezakt van de regen, die er zich
tot een grote plas in verzameld
heeft.
En zich met een vlugge blik
verzekerd hebbend, dat ze hier
allen onder elkaar zijn, begint
Pieter te vertellen hoe hij met nog
anderen van de bende weest in
breken is bij een pachter te Meu-
lebeke. En hij lacht zijn schitteren
de witte tanden bloot, als hij aan
het uitweiden is hoe men de man
en de vrouw met koorden had
vastgebonden, om hen met ge
weld te doen bekennen waar de
poen verborgen zat.
«Iemand onder ons heeft haar
de blote voetzolen gekitteld met
gloeiende houtspaanders, maar ik
gaf haar een vuistslag in het ge
laat dat mijn hand er pijn bij deed
Ik vind dat zo opwindend. Ik heb
daar een niet te beschrijven ple
zier in met de vrouwen, die niet
van ons ras zijn, mijn gewrongen
vuist in het aangezicht te slaan.
Ik weet niet, maar ik heb daar
meer genot van, dan dat ik met
hen in een bed zou liggen...»
En zijn oudere zuster onder
breekt hem nadat zij toch
eerst heeft toegeluisterd met hei
melijk plezier. Zij onderbreekt
hem omdat hij toch immer dezelf
de blijft, met zijn vreemde afwij
kingen.
«Gij zijt gelijk vader!» zegt ze
«Die moest ons ook altijd aftroe
ven vooraleer hij met moeder sla
pen ging. Weet ge nog hoe hij me
steeds met een stoel in de hoek
drumde, en dan met de pikkel van
de stoel mij op de kleine borsten
kwam stampen? En weet ge nog
hoe hij, met de hand in zijn sloef
gestoken, me over het ontblote lijf
sloeg en sloeg?
Maar nadat zij die herinnerin
gen heeft opgediept, voegt zij er
toch ook aan toe, dat Jan de
Lichte deze dingen niet verdragen
wil. «Ge weet toch, dat hij abso
luut niet wil hebben, als er wreed
heden worden begaan!»
