Over Brusselse
wegwijzers IPI
Krijgen autovrije straten ooit
een kans in onze stad
naar de
Dirk
Martensstede
ONAFHANKELIJK REGIONAAL WEEKBLAD NEC SPE, NEC METU
April moge de lente tarten.toch
maar op wandel tussen de bomen.
DE GAZET VAN AALST
29e jaargang nr 15 zaterdag 14 april 1973 Redaktie en Beheer: Schoolstraat 26 - 9300 AALST Tel. 241.14 8 fr het nummer
STEDELIJKE VERKEERSKOMMISSIE VERGADERDE
AUTOVRIJE straten in Aalst zijn blijkbaar niet voor de onmiddellijke
toekomst. Er werd andermaal over gesproken tijdens de vergadering
van de verkeerskommissie, maar zo eenvoudig is het dan ook weer
niet en zoals elke kommissie die zichzelf respekteert werd besloten
dit punt ter studie te nemen.
De kommissie blijft verder haar standpunt handhaven t.o.v. van de
aanvragen voor gele lijnen uitsluitend uit hoofde van het privé-belang.
Njet
AUTOBUSSEN
De verkeersregeling van de
N.M.B.S. autobussen in de stad
is sedert jaar en dag een pro
bleem. Men denke maar aan de
talrijke halten die voor de andere
autovoerders niet zonder gevaar
zijn.
Inmiddels zijn daar ook de nieu
we verkeersregelingen bijgekomen
o.a. het eenrichtingsverkeer, het
beurtelings stationeren in sommi
ge straten enz.
De N.M.B.S. zal een nieuw situ
atieplan voorleggen waarop alle
wijzigingen voorkomen die ze wil
len toegepast zien. Dit plan zal
dan ook door de stedelijke politie
onder de loep worden genomen.
VERKEERSREGELING
BURGEMEESTERSPLEIN
OMGEVING
In de Van Langenhovestraat
(richting Burgemeestersplein)
A. Nichelsstraat van De Gheeststr.
tot Houtmarkt, (richting Hout
markt) wordt de enige richting
voorgesteld.
Verder de verbreding van De
Gheeststraat met 4 rijstrokeen,
waarvan 1 voor stationeren. Sta-
tioneerverbod in A. Nichelsstraat,
tussen De Gheeststraat en Oude
Dender. Het stationeerverbod blijft
van kracht in de Van Langenhove
straat.
LANGE EN KORTE
ZOUTSTRAAT
Het verkeer in de Zoutstraten
vlot niet. Er doen zich opstoppin
gen voor. Het luidt dat de Korte
Zoutstraat te smal is voor 3 rij
stroken. De groene fazen van de
verkeerssignalisatie moeten door
Bruggen en Wegen aangepast
worden.
Voor het kruispunt Esplanade -
Vrijheidstraat en Kattestraat wordt
de verbreding op 2 rijstroken tus
sen de verkeerslichten vooropge
steld, derwijze dat 2 auto's naast
elkaar de richting naar de Vrijheid
straat kunnen nemen.
Eventuele wijziging van het een
richtingsverkeer aan de Eikstraat
zal aan een nieuw onderzoek wor
den onderworpen.
Op de werf zal men «schijf ver
plicht» invoeren langsheen het
Postkantoor en de Apoteek Del-
becq.
En de voetgangers krijgen hun
geel zebrapad tussen Belfort en
de Graaf van Egmont. Een strate
gisch punt waar tot dusver nie
mand had aan gedacht. Hoe kan
hét
HOE onze autowegbouw en -be
wegwijzering er is op vooruitge
gaan kan men merken door de ver
gelijking van de uitrit uit Brussel
op de nieuwe weg naar Leuven en
de oude, met een derde strook op
gelapte weg naar Aalst.
Vanaf Woluwe een zeer brede
baan, met een apart deel van twee
of drie stroken voor het snelver
keer naar Leuven, duidelijk, soms
met een berm, afgescheiden van de
rest en over de hele breedte met
lichtborden gesitueerd. Leuven de
eerste stad waar de autoweg langs
komt, staaf reeds in grote letters
aangegeven.
NU de oude weg naar Aalst. Socio
logisch een even belangrijk cen
trum, met een klein overwicht voor
de agglomeratie Leuven en een
merkelijk voor de stad Aalst (cij
fers uit het Staatsblad van 2 sep
tember 1972 stad Aalst 46.459,
stad Leuven 30.623 met de aan
palende gemeenten Aalst 92.066,
Leuven 94.308 inwoners.
Zcais Leuven is Aalst de eerste
stad die de autoweg aandoet. Wie
vaak op beide invalswegen naar
Brussel rijdt weet ook dat de auto
weg naar Aalst steeds drukker
bezet is dan die naar Leuven.
Hoe ziet die oude autoweg eruit
na de modernizering
In Groot-Bijgaarden een baan,
soms half zo breed als de Leu
vense die geen onderscheid kent
tussen snelverkeer naar Aalst en
verbinding met tussenliggende
gemeenten. Geen enkele beweg
wijzering bovenaan, slecht ver
lichte zijborden en wegwijzers,
waarop zelfs elke vermelding
van de eerstkomende stad, Aalst
volkomen ontbreekt.
DIT is 1973, waarin gedurende de
maanden september en oktober een
druk toeristisch verkeer naar Aalst
wordt verwacht, waar tentoonstel
lingen, muziekuitvoeringen, televi-
sieuifzendingen, toneel, sport en
folklore atfraktiepolen zullen zijn
van een internationaal gekoördi-
neerde feestviering rondom het eer
ste «Belgisch boek», vijfhonderd
jaar geleden te Aalst gedrukt.
We hebben ons even in de huid en
in de wagen van de buitenlanders
gestoken die op weg zijn naar die
feestelijkheden, b.v. van de Capella
Antiqua uit München, die te Aalst
gasteert, of van een medewerker
uit het Gütenbergmuseum te Mainz
en hebben onze ogen goed open
gezet om te zien wat zij zien.
ZIEHIER het resultaat: Ik ben Herr
Schmitt en im van Mainze, ik weet
dat ik naar Brussel moet en van
daar naar Aalst, 25 km. ten wes
ten van Brussel. Tot Brussel alles
prima. Op het einde van de auto
weg uit Leuven, op de grens van
Woluwe en Schaarbeek rijst een
eerste probleem ik heb keuze tus
sen centrum, noord en zuid. Ik
kom uit oost, naar west schijnt on
bestaand. Het centrum wil ik ver
mijden. Gelukkig heeft mijn Aal-
sterse gastheer me vooraf geschre-
van dat ik voor het westen best
het noorden neem. Vooruit dus. Zo
kom ik op het Meiserplein. Ogen
open. Ik zie een twintigtal wegwij
zers, maar geen enkele met de ver
melding Aalst. Gelukkig helpt me
een agent de Generaal Wahislaan
in, zodat ik het andere verkeer niet
langer ophoud.
Ik volg deze laan en de Lamber-
montlaan, hopend dat ik op de
goede weg ben. Aan de Haachtse
Steenweg wijst men me rechtdoor.
Aan de Teichmanbrug X aantal weg
wijzers, geen naar Aalst. Ook op
de Van Praetbrug. Ik begin mijn
vertrouwen te verliezen want de
richting is nu pal noord. Mijn ver
moeden wordt bevestigd want ik
blijk op een autoweg te komen die
naar Antwerpen loopt. Dit is zeker
verkeerd. Zo vlug mogelijk, dit bij
de eerste afrit, want ik mag hier
niet stilstaan, moet ik terug.
Eindelijk een afritnaar Gent. Ik
moet Gent niet hebben, maar voor
uit dan maar. Ik zit weer op een
autobaan, maar vermoedlijk kom
ik hier wel ergens een aanduiding
tegen, die een afrit voor de baan
naar Aalst aangeeft.
Ik merk weer niets tot ik aan de
grote verkeerswisselaar van Groot-
Bijgaarden kom, waar ik willens
nillens verder moet. Ik kies dan
maar de richting west, hoewel ik
blijkbaar op hef verkeerde pad
ben op de bewegwijzering geen
spoor van Aalst. Ondanks het ver
bod stop ik onmiddellijk rechts era
ga op verkenning. Te voet.
Op de verkeerswisselaar, niets dat
me helpt. Dan maar terug naar de
stad toe, En inderdaad, dit ver
moeden wordt beloond; na een tien
tal minuten lopen zie ik niet één,
maar twee wegwijzers Aalst.
EINDELIJK. Ik haast me terug,
zondig even tegen het reglement
met tien meter terug te rijden en
zit na een paar minuten op de Zei-
likse en nadien op de Oude Gentse
Steenweg. Geen prachtige baan,
maar er zijn weer hulpzame chauf
feurs, zodat ik vrij vlug door Asse
geraak en eindelijk in het huis van
mijn gastheer in de Dirk Martens
stede beland.
Die heeft me nadien uitgelegd dat
ik me best niets van de wegwij
zers had aangetrokken, want dat
die twee, de enige welke er staan
me alleen de verkeerde weg heb
ben opgestuurd. Ik had rustig moe
ten verder rijden.
Maar wie kan dat nu als buiten
lander weten Daarvoor moet je
toch Belg, toch rasecht Aalsfenaar
zijn.
