EEN FERMETTEKENOP DE
BUITEN
DE ZEEMACHT WERFT AAN
EEN RAGE...
r*'t Siuiskenis een
vuilnisbelt
ige
'ervolg van Ie bladzijde
IEN jaar geleden kon het nog,
ier en daar echte, onvervalste
leine hoevekens Aan een min of
ïeer behoorlijke prijs. Het is al-
smaal vlug gegaan. Eigenlijk be-
effen de mensen nog maar enkele
rad |ren, dat onze steden stenen
)ve loestijnen zijn geworden waar
st( ien nog kan huizen, maar niet
peer kan LEVEN,
tan het woord is een man, die
ig( en behoorlijk fortuintje heeft ver-
iend in het immobiliênwezen
pecialiteit «hoevekens».
al - Ik ben daar zeer toevallig,
ïei^ls stielman in de bouw, in ver-
seild geraakt.
erst vroeg men me hier en daar
por het opknappen van allerlei
karweitjes, kleine herstellingen
ian oude huizekens op de buiten,
oen kwam ik in kontakt met man-
en uit het Brusselse die zich uit-
luitend met aankoop en verkoop
«hoevekens» in Oost-Vlaande-
fn en Brabant bezighielden
r Ik had de zaak rap door. "k
chakelde over en werd vertegen
woordiger.
o; voor vier a vijf jaar en vooral
de jaren zestig kon je nog voor
een appel en een ei in afgelegen
dorpen van die «doeningskens»
kopen. Je betaalde vrijwel alleen
de grond, want de eigenaars of de
erfgenamen lieten de rest, het
huisje voor wat het waard was.
Waarom wij het kochten. Daar
voor gaven we telkens wel een
speciale versie op. We werkten
met een «stroman» om de verko
pers niet te wijs te maken. Dat
kon natuurlijk niet blijven duren.
Als die dan later hoorden aan
hoeveel hun inmiddels ietwat op
gefrist huisje - binnen een zeer
korte termijn - werd verkocht aan
een of ander gezin uit de stad,
keken ze soms wel wat kwaad.
Maar dat is «commerce»
Het werd dan geleidelijk een
rage. De vraag, aanvankelijk via
advertenties kunstmatig gestimu
leerd, overtrof reóel het aanbod.
Ik ken het geval van een man
die zo in '68 een «hoaveke»
kocht voor nog geen 200.COO
F. Een «hoeveke» is natuur
lijk veel gezegd. Je kent dat
soort oude huizekens, Een
woonkamer, een schotelhuis
je en twee slaapkamers be
neden. Een stal, een water
put, een koolkot. Goed om te
slopen. Maar rond de 10 a.
met een mini-boomgaardje
daarin, een bloemen- en een
groententuintje. Maar het
zicht deed het.
Als het dak maar goed was I
Daar hadden zo doorgaans
wel oog voor. En nu moeten
al die «fermetjes» aangevre
ten zijn door a'les en nog
wat, «reumatiek» tot in de
muren, zoals onze mensen
zeggen, maar da daken ervan
zijn over het algemeen ste
vig. In het slechtste geval vol
stonden hier en daar wat
nieuwe dakpannen. Hoofd
zaak was hot zicht. Daarom,
pas gekocht, werd het door
ons in eon behoorlijke kleur
gezet. Witte, groene, rose
plastiek verf.
Desnoods zouden wij het no
dige gedaan hebben om er de
memel in to zetten. Zoals ze
dat doen met nagebootste an-
tiekmeubelen. Ge weet wel
hé.
Wel de man die dat spel van
200.000 F. toen heeft gekocht
sis buitenverblijf, is het on-
iangs zonder enige moeite
kwijt geraakt voor 900.000 F.
't Is fb'sschien niet te geloven
maar ik kan je precies aan
duiden waar het daar staat.
De mensen worden zot.
De wijze waarop die dikwijls ge
kocht werden, niet altijd natuurlijk,
deed me altijd denken aan de ver
halen van autoverkopers. Een bui
tenverblijfje, wat het ook moge
zijn is zowat een status geworden.
Het sentiment speelt ook een rol.
Vooral bij'stadsmensen. Want ge
loof me vrij, aan mensen van de
buiten - hier en daar uitzonderin
gen niet te nagesproken en dan
voor sloping - verkocht je zo
geen «fermetteken».
Ons kliènteel bekeek dat al
lemaal nogal idyllisch. Wat door
ons in de hand werd gewerkt. Er
waren er die het soms jammer
vonden dat het huisje aangeslo
ten was bij het waternet Ze
gaven de voorkeur aan een water
put. Dat is ten minste puur en
zuiver water.
Ik heb er geweten die vroegen of
er een «haard» was. Nee, wel
een gewone schouw" en elektrici
teit. Mis.
Ten lange laatste hebben we hoe
vekens verkocht waar we eeh imi
tatie-oude haard installeerden. Dat
rendeerde.
En dan dit Op een gege
ven moment had ik twee fer
metjes te koop. Eén dat
inderdaad meer dan een eeuw
oud was. Een stal nog met
leem gemetseld en een strooi
en dak. Maar rot.
Het tweede was in een betere
toestand, maar met een grijs
pannendak. Madame, wan-
het was de vrouw die beslis
te koos en kocht het eerste
Goede raad was hier nutte
loos. Dat dak deed haar den
ken aan Kongo waar zij sa
men met haar man enkele ja
ren had verbleven....
Ik geloof dat de rage fel gaat
afnemen. Het is natuurlijk een
kwestie van ingesteldheid. Maar
het voortdurend veranderen van
eigenaars wijst er soms ook op
dat heel wat mensen wanneer het
er op aankomt in feite zich niet
kunnen aanpassen aan het werke
lijk landelijk leven.
Met andere woorden op een gege
ven moment het komfort missen
Al v/as het maar de telefoon.
Er zijn er natuurlijk ook anderen.
GRENSGEBIED
AALST -
'NIEUWERKERKEN
TERWIJL processcnverbaal wor-
on den opgemaakt tegen de vervui
lt Iers van de Affligemdreef - waar
du:sedert jaar en dag konsumptie-
ge afval allerhande tot en met de
a bekende afgelegde matras, aan
do rand van deze weg wordt
s! fjastort is nu ook de omgeving
«'t Siuisken» een nieuwe
vuilnisbelt, met inbegrip van de
beek zelf.
Het moge dan de bedoeling zijn
laagliggende beemden langs
heen de linkerzone van deze
beek - eenmaal een populair
-~s ontspanningsoord voor de jeugd
Jze van weleer met deze afval op
vullen en er - voor welke
IJdoeleinden ook effen terreinen
te maken het minste wat men
kan verwachten is dat dit op
een verantwoorde wijze gebeurd
en het vuil regelmatig met een
grondlaag wordt bedekt.
Zoals het nu is, biedt deze om
geving een beeld van vervuiling,
en zet de slogan «België is het
lelijkste land ter wereld» toch
wel ietwat kracht bij.
Het bevordert natuurlijk nog
meer dan voordien de aantrek
kingskracht voor ratten.
In elk geval het respekt voor
de vaderlandse gronden is wel
beneden het nulpunt. Tenzij die
gronden mettertijd kunnen ren
deren.
Toekomstbeeld Flatgebouwen
in deze groene grenszone
Aalst - Nicuwerkerken. Een goe
de verbinding via de Ringlaan
naar Brussel en Gent enz. Dat
zijn natuurlijk maar visioenen.
Eerlang wordt dan wei het ge
westplan goedgekeurd enz enz.
Nieuwe schepen vergen heel wat specialisten.
Dc Zeemacht vraagt GEEN ENKEL DIPLOMA, leidt op
en BIT3T waardevolle BEROEPEN waarmede u later aan
uw trekken komt in het burgerleven of in de
Zeemacht zelf.
Maak van deze HERNIEUWDE START gebruik
Word mecanicien, dekmatroos, electricien, telegrafist, wapenmonteur
e.a. bij de Zeemacht
Een beroep naar ieders mogelijkheid en kunnen wordt U geboden!
Voor nadere inlichtingen schrijf naar
Public Relatie na Zeemacht, Kazerne Prins Boude wijn 1Ö30 Brussel.
of kom aan boord van do riviersnelboot «SAMBRE» die van 19 (12 u.)
tot 21 april (9 u.) aanstaande te AALST zal gemeerd liggen aan de
SINT ANNABRUG.
Een rekruteringsspecialist zal er U te woord staan. Op weekdagen van
10 tot 12 en van 16 tot 20 uur op zaterdag en zendag Vftn 10 tot 12 en
van 14 tot 17 uur.
