klein logboek
Merkwaardig recital door Ulrich Stierle
in Aalsterse Sint-Martinuskerk
SCHRIJVEN
De Rijkslagere school v. Buitengewoon
Onderwijs te Erpe
de gazet van aalst
Lezersbrieven en eventueel onge
vraagde artikelen die In deze ru
briek verschijnen, vertolken uit
sluitend het standpunt van de
betrokken korrespondent.
Naamloze ingezonden stukken
worden niet opgenomen.
Alleen op uitdrukkelijk en gemoti
veerd verzoek kunnen brieven ge
publiceerd worden zonder naam
en adres.
OOK EEN JOURNAL
D'EUROPE MOET ADIEU
ZEGGEN
DE RLS-ERPE REEDS
TWAALF JAAR
ONPARTIJDIG EN OP
WETENSCHAPPELIJKE
BASIS IN DE BRES VOOR
HET GELUK VAN DE
MENTAAL
GEHANDICAPTEN
Gezien de bijzondere zorg,
waarop de minstbedeelde leerlin
gen van pnze. scholen recht heb
ben, meen ik dat het uiteindelijk
tijd is geworden dat hun ouders
niet meer overspoeld worden met
onjuiste en misleidende lektuur en
dat hun lot in handen wordt gege
ven van personen die bezield zijn
met de wil en beschikken over de
nodige kennis en bevoegdheid om
hun toekomst met kans op welluk-
ken voor te bereiden.
Is het misschien omdat de RLS-
Erpe nooit op de straat komt dat
men spreekt over een onlangs op
gerichte Rijksschool te Erpe
De Rijkslagereschool Erpe, de
pionier van het Buitengewoon On
derwijs in het Aalsterse, doet
reeds twaalf jaar aan opvoeding
en onderwijs van licht mentaal ge
stoorde leerlingen in alle ernst en
rust, binnen de muren van de
school. Bovendien wilde ze, ge
steund op samenwerking met de
nijveraar uit de streek, reeds
tien jaar geleden een voor de
Staat kosteloos beroepsonderwijs
uitbouwen met grote kans op
werkgelegenheid voor haar oud
leerlingen. De RLS-Erpe heeft zich
dan met pijn, maar bezield met de-
mokratische principes, neergelegd
bij de negatieve beslissing van de
toenmalige Minister zonder er ka
baal over te maken.
De honderdtallen eerlijke ouders
van leerlingen die de RLS-Erpe be
zochten en alle eerlijke personeels
leden die er ooit werkzaam waren
zullen aan al wie het horen wil
verkondigen dat men aan deze
school de vaste overtuiging heeft
dat opvoeding en onderwijs ver
buiten de politiek moeten staan
en dat er zelfs nooit werd ge
poogd de politieke kleur van
iemand te achterhalen, alleen de
wijze waarop het personeel zijn
taak vervult in het belang van ELK
kind werd en wordt steeds aan de
RLSErpe belangrijk geacht. De
RLS-Erpe streeft naar pluralisme
Een echte opvoeder en onderwijzer
kent geen kleur in zijn praktijk wat
een demokratisch land toch ook
recht heeft er een filosofische, po
niet uitsluit dat hij als mens in
litieke en sociale mening op na te
houden. Of wil één partij soms
het Rijksonderwijs monopoliseren?
Het spijt ons dat sommigen,
vooral degenen die zich eerst be
zondigden, die lijn niet kunnen
trekken. Zo komt het dat ze peda
gogie, meer gehandicaptenzorg en
politiek jammerlijk door mekaar
haspelen. Te Erpe is de gehandi
captenzorg, tot geluk van reeds
zovelen, in de pedagogie inge
bouwd door een pluralistisch team
dat respect vertoont voor de ern
stige opvattingen van allen.
Wat er verder onmenselijk aan
de overheveling zou zijn begrijp ik
niet.
En zou de overheveling van
Erpe naar Aalst dan niet onmen
selijk zijn geweest
Wat de pedagogische normen
betreft weet elke goede opvoeder
dat de pedagogie grotendeels
steunt op de psychologie. De psy
chologische gegevens over de leer
lingen van het RIBTO vóór 1 sep
tember '74 zijn juist van die aard
dat de scheiding van de types een
noodzaak was, meer nog... dat
het samenbrengen ervan nooit ge
oorloofd was.
Gezien de overgrote meerder
heid van de betrokken ouders wij
selijk zonder enige druk, hun kin
deren naar Erpe stuurden en de
protestakties veroordelen zou het
oudercomité er beter aan doen de
onmenselijkheid, die door sommi
gen van hun leden in het leven
werd geroepen, door de dramati
sche toestanden die ze zelf pogen
te veroorzaken, ten spoedigste en
volledig te stoppen.
Mag ik hun de raad geven kon-
takt op te nemen met bevoegde
personen die met ware bezieling
en gesteund op wetenschappelijke
basis, belangloos en onpartijdig,
willen meewerken aan de uitbouw
van de toekomst van hun kinderen
met kans op succes.
P. De Deyn.
Na Vrijdag, een weekblad experi
ment van zeer korte adem, ver
dween een paar weken geleden
ook de Vlaamse Elsevier en zelfs
in de ««Hoofdstad van het Europa
der 12 moet nog een weekblad
Journal d' Europe er het bijltje bij
neer leggen, amper een jaar heeft
het bestaan. Het ziet er niet naar
uit dat dit 't laatste blad is dat
van de Belgische leestafel ver
dwijnt.
Dé toenemende financiële afhan
kelijkheid van de reklame tijdens
de Voorbije jaren houdt voor vele
weekbladen een nieuw gevaar in,
nu belangrijke industriële groepen
duchtig in hun publicitaire budget
ten tjaan snoeien.
En sedert enkele maanden moeten
bv. te Aalst enkele oude liberale
getrouwen het stellen zonder hun
««La Flandre Libérale»». Wij mees
muilen niet eens, want de oude
liberale tante uit het Gentse was
een stuk folklore geworden. En fol
klore houdt men in ere, nietwaar.
Zonder Vooruit zouden vooral heel
wat autentieke Gentse socialisten
het leven eentoniger vinden, en
j»:et alleen zij. Want ten lange laat
ste zal het allemaal ietwat een
zijdig worden. Overigens is De
Vooruit nog een socialistische
weekblad gesticht in 1945
verantwoordelijke uitgever Gustaaf Sanders
kantoor en drukkerij
Schoolstraat 26 9300 Aalst
Tel. 053/21.41.14
postrekening 881.72
3 maandabonnement 125 fr.
6 maandabonnement 240 fr.
12 maandabonnement 445 fr.
op verzoek worden advertentietarieven toegezonden
krantVolksgazet lijkt dat in
steeds mindere mate.
Zou het kunnen dat De Vooruit als
onafhankelijk links blad dan toch
één kans heeft gemist
Dat in Nederland de goede kato-
lieke Tijd dan maar een weekblad
is gev/orden, en De Groene en De
Nieuwe Linie dringend aan staats
steun toe zijn weten de belangstel
lenden onderhands wel.
Over deze gang van zaken moet
zich niemand verheugen.
Inmiddels nu maar afwachten wat
het wordt met dé plannen van nog
een nieuw Oost-Vlaams weekblad
dat alhier de lokale markten wil
veroveren met sensatie van-onder-
de kerktoren.
Op deze zondag van de Media
doen we een schietgebedje voor
deze durvers. Wij zeggen nofc al
tijd hoe meer zielen (konfraters)
hoe meer vreugde.
EEN BRUG TE
EREMBODEGEM
De nieuwe brug over de spoorweg
ter hoogte van het antieke station
te Erembodegem verheugt niet alle
harten van de bewoners aldaar.
Naar luidt is zelfs burgemeester
Boel niet erg ingenomen met wat
sommige weggebruikers - auto
voerders, fietsers en last but not
least voetgangers - als een niet zo
veilige brug betitelen.
Wat er ook van zij, het is onver
antwoord vanwege officiële instan
ties deze brug... zomaar open te
stellen voor het openbaar verkeer
zonder de nodige verkeerssignalen
en verlichting.
Hetzelfde geldt voor de nieuwe
baan die vanaf de Kapellekens-
baan aansluit bij voormelde brug.
Pas na enkele ongevallen heeft
men een voorrangsteken aange-'
bracht.
Maar daar blijft het vooralsnog
bij. Want ook deze baan is niet
eens verlicht, vooral dan ten be
hoeve van de fietsers en van de
voetgangers.
Natuurlijk was hot met de oiide
«spoorwegbarelen» niet langer
doenbaar.
Maar men kan de Brusselse hefen
di9 voor deze brug verantwoorde
lijk zijn nu niet precies feliciteren.
Een oude dorpskom werd op de
meest ergerlijke wijze verknoeid.
Alsof het niet anders kon. BELGIE
- Openbare Werken - heeft zich in
deze randgemeente zelfs over
troefd. Men heeft er lang over ge
daan en berekend en nog eens
berekend. Het resultaat is erbar
melijk. Het kan toch niet zijn dat
deze bruggenbouwers nooit heb
ben gehoord van het werk van de
beroemde Zwitserse Ingenieur Ro-
ber Maillart «Een brug is de voort
zetting van een onderbroken weg-
niveau».
De derde orgelcyclus was zon
dag jongstleden aan het tweede
recital toe met de Duitse organist
Ulrich Stierle. Deze musicus speel
de een programma, dat door zijn
rijke verscheidenheid een breed
publiek kon aanspreken, en boeide
bepaald door zijn vertolking van
minder gekende orgelkomposities.
Dit recital, dat werk omvatte
van J.S. BACH, F. MENDELS
SOHN. M. REGER, P. HINDE-
MITH. W. HADER en H. LANG,
trok wel heel bijzonder de aan
dacht van het publiek door een ge
slaagd overzicht van de fugatische
kompostitievormeen waardige
ouverture was beslist het «Prelu
dium en fuga in Es» van J.S.
Bach, met zijn machtig gebouwde,
en tevens zeer aantrekkelijke fuga
over een driebubbel thema hier
naast kon men dan Mendelssohn's
fuga in c, en Lang's dubbelfuga in
H beluisteren, als romantische
voorbeelden in dit genre, terwijl
ook in Hindemith's tweede sonate,
en in Hader's «Fragen für Orgel»
deze vorm was terug te vinden,
zij het dan wel in een moderne
uitwerking.
Snedig geïnterpreteerd kwamen
deze werken doorgaans goed over,
al bleek het orgel voor de gastor-
ganist een delikaat medium de
registratie was soms iets te weinig
akkuraat, een weergalm maakte
het spel wel eens minder doorzich
tig. Dit neemt echter niet weg,
dat het tweede recital een rijke
belevenis was.
Zo denken wij heel graag terug
aan het anonieme koraal «Es ist
das Heil uns kommen her», dat in
het treffende «Aus tiefer Not
schrei ich zu dir» van Max Reger
zijn romantische antipode vond, en
niet in het minst aan Widmar Ha
der's «Fragen für Orgel», - een
werk, dat onbetwistbaar het ko
ninginnestuk van dit recital is ge
weest. Deze recente kompositie
leek zeer gepast en gevat de
psalmteksten te verklanken, die
aan de basis lagen van deze trip
tiek (Toccata Recitativ - Ricer-
car). Precies, geschakeerd en in
slaand vertolkt door de gastorga-
nist werd dit stuk een bijzonder
geslaagde revelatie van het huidi
ge muziekleven te StuttgartUl
rich Stierle heeft zich met dit
werk, en verder nog met de eerder
genoemde kompositie van H. Lang.
als een voortreffelijk kultureel am
bassadeur van deze stad aange
boden.
De afwezigen hadden ongelijk, -
als steeds.
J.P'
zondag 29 september 1974
te 15 u. 30
St. Martinuskerk Aalst
PAUL KEIJSERS
Maastricht
