Volk van Vlaanderen Het Marxisme heeft de Dictatuur voorbereid Het betaald verlof. Zult gij U laten vertrappen door Hitleriaansche Zwendelaars 1 Een strenge beoordeeling De Jonge Arbeiders moeten behoorlijke loonen verdienen. Ontbreekt het aan geschoolde werkkracht BU DIT BLAD BEHOORT EEN BIJVOEGSEL. PRIJS PER NUMMER 50 CENTIEMEN VRIJHEID SOLIDARITEIT VERANTWOORDELIJKHEID I DE LIBERAAL WEEKBLAD DER LIBERALE PART IJ VAN HET ARRONDISSEMENT AALST. NEGENDE JAAR 21 FEBRUARI 1937 AANKONDIGINGEN 1.00 fr. per regel (voor kleine) voor groote aan kondigingen, prijs volgens te vragen tarief. Aankondigingen en artikels te weigeren is voorbehouden. ALLE toezendingen moeten onderteekend zijn. RECHTERLIJKE AANKONDIGINGEN 3 frank de regel. Verantwoordelijke Uitgever EMIEL VAN LIL, Groote Markt, AALSjJF. DRUKKERIJ Michel BRACKE-DUBOÏS ST- GILLIS - DENDERMO NDE Voor aankondigingen binnen het Arrondissement Aalst, wende men zich rechtstreeks tot de Redactie «GRAAF EGMONT», Aalst, Tel. 370, Postch. Rek. 41.11.44. Voor aankondigingen buiten het Arrondissement Aalst, wende men zicih tot den DRUKKER. WIJ HEBBEN ER GENOEG VAN Het was lang geleden, dat wij ons met de ploerten van Rex hadden bezig gehouden, omdat er in het dagelijksche ie ven, in de verhoudingen onder de menschen, in het opbouwend werk, waaraan een sociaal denkend' mensch zijn steun verleent, groote en edele waarden zijn te vinden aie de snuffe laars in de politieke varkenspest uit de herinnering verdrijven. Enkele dagen geleden evenwel deed zich in den Senaat een incident voor, dat weer de aandacht en de veront waardiging van alle rechtzinnige heden heeft opgewekt. Een zekere meneer de Grunne, dra ger van een grafelijk blazoen, die op 25 Oktober 1936, liet melden dat hij door de politie onthoofd was, heeft reeds herhaaldelijk de rol van nar gespeeld in de Hooge Kamer, waar hij nochtans, te midden van dit weelderig dekor zich zou moeten de waardigheid en de 'oe- teekenis van zijn blazoen herinneren. Hij heeft zich evenwel op de knieën gelegd voor Leon Degrelle, leider van Rex, tooneelschikker van het verschij- ningstooneel van Beauraing, zoon van een genaturaliseerden Franschman, gelduitzuiger uit de ziel van het kind, handelaar in mirakelen, boezemvriend van Mussolini en Hitier, vervolgd we gens laster, vervolgd wegens valsche bi- lans, zaaier van haat en nijd. In den Senaat heeft de grafelijke de Grunne, volgens de tooneeischikking v-Ji zijn meester onzen liberalen Minis ter Marcel-Henri Jaspar op beestachti ge wijze beleedigd. Waarom Omdat Marcel-Henri Jaspar gewei gerd heeft zich dioor Degrelle te laten omkoopen. Omdat de ajivokaten-orde van de Balie te Brussel aan Degrelle een sner pende kaakslag heeft gegeven. Omdat het Brusselsche parket aan Degrelle een striemende zweepslag heeft toegekend. Allen die den strijd, om hun overtui ging om de overwinning -van hun gees telijke strooming voeren op-het- terrein van de politieke eerlijkheid en den hoo- gen zedenadel, zijn niet allen in het Parlement, maar ook in het land, ver ontwaardigd opgerezen. Het was dan ook een. ontroerend too- neel toen pater Rutten. de geestelijke en politieke leider van de kristene ar beiders, naar den liberalen Minister liep, om dezen de hand te drukken. Het was eens te meer een diepe en verdiende vernedering voor het grafe lijk blazoen. Dat was dan ook de reden waarom ■wij den volgenden Zondag ons bezig hielden met het rexistisch gesjacher te Erembodegem, waar wij stonden tegen over een rexistisch Volksvertegenwoor diger, die een toespraak hield, waaruit de leegheid, de rotheid en de onrein heid van het rexistisch fascisme bleek. Een nieuw incident, in de Kamer dit maal, heeft de maat doen overloopen. DE BOKSPARTIJ IN DE KAMER Dinsdag was het de beurt aan de Ka mer van Volksvertegenwoordigers, om het tooneel te worden van een spekta kel dat alles, behalve appetijtelijk was. Men weet hoe, naar aanleiding van het feit dat Kamervoorzitter C. Huys- mans weigerde zicïi door de fascisten van Rex en van het V.N.V. de les te la ten spellen, de bewonderaars van Hit- Ier en Mussolini een rumoer hebben in gezet dat tenslotte in een algemeene vechtpartij is ontaard. Men moge over de reis die den heer Huysmans naar Spanje heeft gemaakt, denken zooals men wil wij kunnen er zelfs aan. toevoegen dat het misschien vanwege den h. Huysmans eenigzins onvoorzichtig is geweest, zonder voor afgaande verklaring, bij de pers, naar het vechtende Iberische schiereiland te vertrekken, niettemin kan men niet ontkennen dat hij, als burger, vrij is te doen en te laten wat hij wil, zoolang hij geen delikt pleegt. Men zal ons niet verwijten eenige sympathie te voelen voor het kommunisme, wel integendeel, omdat het al even vernietigend en ze deloos is als het fascisme Er is evenwel geen mensch in het land te vinden die op zijn paard springt, wanneer een of ander Staatsman een bezoek brengt in het buitenland, hetweze in Engeland of in Frankrijk. Welnu dan, waarom gebeurt het wel wanneer iemand zich naar het roode Spanje begeeft, waar het onbetwistbaar de rooden zijn die, misschien niet de machtigste, maar dan toch de WETTE LIJKE Regeering vormen Daarenbo ven is het toch begrijpelijk dat het hart van een socialist -klopt in gelijken ader slag met de harten van diegenen 'die in Spanje dezelfde overtuiging als hij zelf verdedigen En dan vraagt men zien af waarom al dat spektokelgedoe noodig is geweest. Het zijn de rexisten en de Vlaamsche nationalisten, samen met enkele kleri- kalen van het kaliber van Sap die het lawaai hebben ingezet. Daarna is het handgemeen begonnen op initiatief van een VLAAMSOH NA TIONALIST, op bevel wellicht van de rexistische franskiljonsche bazen. Is dat Vlaamsche fierheid Is dat Vlaamsche waardigheid Is dat Vlaamsche persoonlijkheid Is dat Vlaamsche zedenadel Is dat Vlaamsche grootheid ARM VLAANDEREN Arm Vlaanderen, dat cle zoogezegde verdedigers van zijn geestelijke waar den moet zoeken bij dezen van over den Rijn, die tijdens den oorlog blijken heb ben gegeven van hun kennis van den beenhouwersstiel. Wij kunnen niet weerstaan aan de verleiding eenige beschouwingen over het wezen van den Pruissischen geest en het marxisme onder de oogen onzer lezers te brengen. Deze werden ont leend aan een studie van den Duitschen omwentelingsgezinden poëet Erich Musham, welke door de «nazis» werd «gezelfmoord» in de concentratiekam pen. Er werd al méér op gewezen dat het edelmoedige, menschelijk socialisme der Fransche theoretica heel wat noodlot tige veranderingen heeft ondergaan door de verbastering met de theorieën van Karl Marx. In Belgie is het vooral M. Van der Velde, die de verantwoordelijkheid draagt dezer teutonisatie van het socia lisme. Voorzeker zouden de socialisten als Royer, Hector Denis, Destrée hunne partij op minder materialistische ba nen geleid hebben, als M. Van der Vel de, de dokter der heilige marxistische wet, hen niet misleid en medegetrog- geld had. De overwegingen van den ongelukki- gen Erich Musham zijn dus wel waara in ons land gelezen te worden In Duitschland, zegt hij, hebben de geest van het Prussianisme der Ho- henzollems en de invloed van Hegel diepe indrukken gelaten, zelfs in de rangen der verdrukten. Het begrip «vrijheid» is vreemd ge bleven bij het volk en het was een Duitscher (de Jood Karl Marx) welke de werklieden het historisch materia lisme voorhield... Bismarck wilde het beginsel van het kapitalisme verzekeren door de volma king van het raderwerk eens autoritai- ren staat Marx predikte tot het prole tariaat de noodzakelijkheid zich de ma terialistische theorie eigen te maken met het doel een socialistischen Staat te scheppen, gegrondvest op een onbe grensde centralisatie van het gezag. Dit zijn, ten slotte, twee verschijnse len van een zelfde ziekte en die speci fiek Duitsch is. Ik noem ze «het Mis- mandsme Dat het begrip «vrij heid» voor de groote meerderheid van het Duitsche volk onbekend gebleven is, weten wij maar al te wel edoch het eens te hooren zeggen door een Duitsch demokraat, revolutionnair en... marxist, is zeker interessant. Erich Musham bewijst er ons de groote vergissing van het socialisme meie, bovendien het misprijzen der vrijheid door het socialisme en dezes misdaad jegens de menschheid door het ontwikkelen der macht van het Duitsch proletariaat, en van de gansche wereld, buiten den vrijheidsgeest om. Musham zegt verder De modelstaat, door Hegel voor gesteld en welke het verpruiist Reisch der Hohenzollerns heeft getracht tot stand te brengen, heeft geleid tot het onvermijdelijk gevolg oorlog en in storting. Wat de Duitsche marxisten betreft, zij zijn gestrand daar waar hun «cen tralisme» en hun «etatische zotternij» hen hebben geleid: tot een zuiver ma terialistische opvatting der roeping van het proletariaat, tot het failliet der oude socialistische begrippen, tot de be vestiging van den oorlog, en heden tot het verlies der weinige machtsposi ties, welke ze hadden kunnen bemach tigen, ten koste van een totale verloo- ning van den waren socialistischen geest. Dank aan deze «Bismarxistische» gewoonten, denkt en voelt men alleen lijk door hun het grofste materialisme, en dat. is waar voor alle Rolitieke mid- aens in Duitschland, of hel nalionaai- socialisten betreft, welke de ergsten zijn op dit gebied, of de communisten, welke er hoog mede oploopen. Maar de ziel der Duitschers, in het materialisme verzonken, hunkert naar het verfrisschende de: idealistische phraseologie. Zij vraagt dat nut aan brengende dingen voorgeschoteld wor den onder een romantisch tooisel en verrechtvaardigd doe miestieke rede nen. Van daar de bijna zieke neiging der Duitschers voor het uniform van daar ook de gewoonte hunne oversten te be zingen in een taal, welke een poëtisch enthousiasme ademt en hunne tegen strevers te veroordeelen als helsche trouweloozen. Doch, wijl ze weten wat ze verplicht zijn aan Hegel en Marx, aan Bismarck en den «Staat», is dit romantisme hun ner houding slechts «een saus, welke het meest verachterlijk materialisme verstopt...» En wij voegen er bij van daar ook dat het marxisme zijn aanhangers voorbereidt tot het autoritair regiem, tot de diktatuur, waaraan «hun» vrij heidsgeest geen aanstoot ondervindt, wijl deze hen onbekend is, althans hen ontbreekt. De eerste beste Cesar, die opdaagt, en hen dezelfde stoffelijke voordeelen be looft als het marxisme, maar er de on middellijke verwezenlijking van voor stelt door geweld, in plaats van te wachten naar de evolutie, door Marx als niet te ontwijken voorspeld, zal deze massa's medeslepen. Het is Karl Marx, welke het terrein voor Hitier geëffend, heeft en het is het marxisme dat overal de diktatuur heeft voorbe reid. zijn, men moet beginnen met geen eist te noemen om het werkelijk te zijn men moet beginnen met geen marxist te zijn. Zullen onze socialisten dat begrij pen DE WET ZOU MOETEN HERZIEN EN VERALGEMEEND WORDEN. De wet van 8 Juli 1936, betreffende het betaald verlof moet heröen wor den. De wet van 8 Juli kan willekeurig toegepast worden. De laatste twéé voorstellen van artikel één bepalen, dat alle ondernemingen die ten minste 10 personen gebruiken buiten de toepas sing van de wet vallen. Men heeft er nochtans voor gezorgd, daaraan toe te voegen, dat een Koninklijk Besluit aan die wet een uitbreiding kan verleenen, die zich uitstrekt tot de ondernemingen die ten minste 5 personen in het werk stellen. Die uitzonderingen, waardoor werklieden van kleine ondernemingen van de wet kunnen genieten, zijn om zoo te zeggen uitgesloten door de twee de alinea van artikel 4 van de wet, die zegt dat, op voorstel van een minister raad, de Koning, de overeenkomsten gesloten in paritaire commissies betref fende de wetsbepalingen op de verschil lende nijverheden uit de productie en betreffende een reeks ondernemingen uit hoofde van artikel één, algemeen verplichtend kan maken. Het volstaat, de overeenkomsten gesloten in den schoot der paritaire kommissies te over lezen, om te constateeren, dat de uit zonderingen, ten voordeeie der voor noemde ondernemingen in het doods- boek zullen blijven, en dat integendeel een ordewoord werd gegeven, om de wet op alle geïnteresseerde onderne mingen uit te breiden, welke ook het aantal werklieden is, die zij in het werk stellen. Die verordeningen, die de toe passing van de wet uitbreiden zijn niet alleen voorzien in het Koninklijk Be sluit, regelende de invoering der betaal de verlofdagen in de bouw- en openbare ondernemingen zij worden insgelijks voorzien bij het regelen van de verlof dagen in de volgende ondernemingen de textielnijverheid der beide Vlaande ren, de fabrieken van witgoed der twee Vlaanderen, de borstelfabrieken van Iseghem, de vlasnijverheid, -de klom- penfabrieken van de streek tusschen Samber en Maas, de meubelfabrieken, de steenovens van de Brusselsche agglo meratie, de mandenmakerijen van Temsche en Bornhem, en de scheeps herstellingen te Antwerpen. Van de twaalf regelingen aangaande de toe passing van de betaalde verlofdagen die totnogtoe door koninklijk besluit wer den goedgekeurd, zijn er reeds tien die de toepassing van de wet aan alle be trokken ondernemingen uitbreiden, welke ook hun aantal opgenomen werk lieden is. In de andere twee reglemen teeringen betreffende de mijnen en de mekanieke steenovens uit de streek van Boom wordt daarvoor geen gewag ge maakt om de goede reden, dat er in die nijverheid geen inrichtingen bestaan die min dan tien werklieden in het werk houden. Wij voorzien, dat naarmate paritaire kommissies ontstaan in andere 'onder nemingen en dat die kommissies op hun beurt maatregelen treffen tot toe passing der betaalde verlofdagen, zij dezelfde regel zullen volgen en de wet zullen uitbreiden tot alle ondernemin gen zonder onderscheid, welke ook het aantal betrokken werklieden is. In het grootste gedeelte der bestaande pari taire kommissies, worden er onderhan delingen gehouden, ten einde de wet be treffende het betaalde verlof in 1937 en volgende jaren toe te passen. Uit hoofde van de maatregelen ge troffen voor het jaar 1936, mag men voorzien, dat in 1937 de uitzonderin gen ten voordeeie van de ondernemin gen die min dan tien of min dan vijf werklieden in het werk stellen, prak tisch uitgeschakeld zullen worden, zoo dat de wet zonder onderscheid op alle ondernemingen zal toegepast worden, uitgezonderd deze waarin slechts de leden van éénzelfde familie werkzaam zijn. Anderzijds dient men er op te wij zen, dat in het meerendeel der paritaire kommissies, een neiging bestaat om de betaalde verlofdagen te doen betalen bij middel van zegels, in de verhouding van 2 t.h. van het loon. Wanneer de werkman zijn verlof neemt, mag hij zijn zegels tegen geld uitwisselen in het postkantoor. Menige werkgevers zullen ongetwijfeld van meening zijn, dat die verlofzegels een nieuwe verwikkeling bijbrengen in de loonsbetaling. Inder daad, doch integendeel stipt men aan, dat dit systeem menige oneenigheden zal voorkomen omtrent het berekenen der vacantie-toelage. Laten we hopen, dat dit zegelstelsel tot gevolg zal heb ben het afschaffen der wetsbepalingen volgens dewelke de werkman geen recht heeft op verlof, indien hij niet tenminste één jaar in dienst is bij den zelfden werkgever. Wat er ook van is, dit alles bewijst dat de weinige beperkende maatregelen uit de wet nopens de betaalde verlof dagen de ééne na de andere afgeschaft werden, en dat men, willens of onwil lens, gaat naar een veralgemeening der wet voor alle ondernemingen en nijver heden. Totnogtoe heeft men geen voldoende aandacht gegeven aan het lot der jon ge arbeiders. Te veel onder hen werken tegen hon- gerloonen, volledig ontoereikend om hun een min of meer behoorlijk be staan te verzekeren. Als een jongeling 15, 16 of 17 jaar oud is, moet hij geen last meer ?ijn voor zijn ouders. Deze hebben meestal al hun «pluimen» noodig om te vliegen, met andere woorden om hun familie te onderhouden. Het is ten andere een groote dwaling de jongeren in de behoeftigheid te la ten voortbestaan. Vooreerst kan de op brengst van hun werk slechts minder zijn. En indien de patroon er een wei nig over nadacht, dan zou hij begrij pen dat zijn rechtstreeks belang niet bestaat in het betalen aan de jongeren van loonen die slechts almoezen zijn en niets anders Het geldt hier een zaak van waardig heid en van geweten. Men klaagt er over in de industrieele middens dat men geen goede werkkrachten meer vormt, doch ligt de oorzaak daarvan niet in het betalen van belachelijke vergoedingen aan de jongeren. Hun aanmoedigen is het zeker niet, nog minder hun lust aanwakkeren tot het volbrengen van degelijk werk, als men ze niet behoorlijk bezoldigt. Dus hier moet men met gezond ver stand en volharding te werk gaan wil men grootelij ks den huiaigen toestand van zaken veranderen. De jongeren moeten een vergoeding bekomen die hun toelaat volledig in hun behoeften te voorzien. Het moet hun toegelaten zijn zich voor te berei den tot het stichten van een huisgezin, en daarom moeten de jongelieden van 19 en 20 jaar een loon ontvangen waar van zij een kleine som kunnen sparen in vooruitzicht van hun huwelijk. Om zeker te zijn dat wel zoo zal gehandeld worden, kan men zeer gemakkelijk het spaarboekje verplichtend maken en een minimum bedrag bepalen, in verhou ding met de bezoldiging, dat elke maand moet gestort worden. Men zou zoodoende bij de jongeren de lust tot sparen doen ontstaan, die voor de groo te ramp van 1914 zoo eigen was aan onze bevolking. Overal moet er gewerkt worden om aan de jonge lieden van 14 tot 21 jaar behoorlijke loonen te verze keren. Het is een zaak van rechtvaardigheid In verschillende nijverheden zou het aan geschoolde werkkrachten ontbre ken Welnu, in de meeste nijverheden blijft een aanzienlijk aantal werkloozen beschikbaar. Zijn dan al die werkloozen te oud, ziek of gebrekkelijk Het vraagstuk moet opgehelderd worden. Men mag niet eeuwig op de werkloozenlijsten mannen en vrouwen ingeschreven la ten die, om reden van hun ouderdom of van hun gezondheidstoestand, geen kans meer zien ooit weer in vervanging van anderen in den handel of de nij verheid opgenomen te worden. Maar het spreekt van zelf, dat men hun de hulp niet mag ontzeggen waaraan elk menschelijk wezen, dat van zijn werk middelen beroofd is, recht heeft. Men moet aan de oudsten het bekomen van een redelijk pensioen vergemakkelij ken, en voor de anderen een organisme stichten, dat hun den noodigen steun zal verzekeren. De jongsten moet men trachten aan te passen aan de telkens nieuwe eischen die de industrieele techniek stelt. Indien pas werkers, draaiers, sme- ders of elektriekbewerkers van min dan 40 of 45 jaar, bij voorbeeld, in hun beroep geen werk meer vinden, zouden zij zich dan niet kunnen aanpassen aan een ander ambacht, dat er meer ver want is. aan een nieuwe specialiteit die werkkrachten vraagt en die hun een loon zou kunnen verzekeren dat in ver houding zou zijn met hun nooden en bekwaamheden. Toch is het volledig wegnemen van de werkloosheid niet al leen een vraagstuk van aanpassing en beroepsorientatie, maar ook een vraag stuk van economische oriëntatie. DE FAMILIEVERGOEDINGEN Het is niet noodig onderscheid te maken tusschen 1) Een basis van familievergoedingen voor werklieden en bedienden uit priva te ondernemingen 2) Een basis voor de agenten der spoorwegmaatschappij 3) Een basis voor de magistraten. Doch een eenige basis op grond van gelijkheid en rechtvaardigheid tus schen alle loon- of weddetrekkenden en ambtenaren. De familievergoedingen moeten ge" lijk zijn voor allen,

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Liberaal | 1937 | | pagina 1