Toen rtex klein was
)ieï Liberaal ^Solidarisme.
Buitenland
Waarheid
De Wet op de
Ouderdomspensioenen
Arbeidsvreugde
TWEEDE BLADZIJDE
DE VERPLICHTINGEN DER WERKGEVERS
Door het Ministerie van Arbeid en Sociale
Voorzorg, wordt nogmaals herinnerd aan de
verplichtingen van ieder werkgever tegenover
zijn personeel inzake ouderdomspensioenen.
Bij het in dienst treden van een arbeider,
vraagt de werkgever hem om zijn stortings-
kaart, of, zoo noodig, vraagt hij er om aan den
voorgaanden werkgever. Hij overhandigt een
ontvangstbewijs ervan aan den arbeider. Heeft
hij de kaart niet kunnen bekomen, dan maakt
hij er zelf een op. Hij dient in het register
van het personeel, voorzien bij het Koninklijk
Besluit van 26 Februari 1935, den naam en de
voornamen van den belanghebbende te ver
melden, alsmede de andere voorgeschreven
aanduidingen.
Indien de arbeider bij de Lijfrentkas niet is
aangesloten, dient de werkgever onverwijld tot
de formaliteiten van aansluiting over te gaan.
Daartoe zal hij, door middel van een aan het
uitdrukkelijk voorgeschreven model gelijkvor
mige postkaart, die in de postkantoren wordt
verkocht, aan den Burgemeester der gemeen
te. waar de belanghebbende is geboren, om
een uittreksel uit de geboorteakte vragen.
Wanneer dit bescheid hem zal geworden
zijn, zal hij het aan de Algemeene Spaar- en
Lijfrentkas te Brussel toesturen onder toevoe
ging van een roze bordereel, model 0.35a, dat
in de postkantoren kan worden verkregen.
Het nummer der rekening door de Lijfrent
kas opgegeven, zal door den werkgever op de
stortingskaart en de eenzelvigheidskaart wor
den vermeld.
Bij de eerste uitbetaling van het loon in den
loop der maand houdt de werkgever de per
soonlijke storting van het loon van den verze-
keringsplichtige af en voegt daarbij een werk
geversbijdrage van hetzelfde bedrag. Deze som
men. waarvan het bedrag schommelt naar ge
lang het beloop van het loon, worden omge
zet in lijfrentzegels, die op de stortingskaart
worden geplakt de zegels worden ongeldig
gemaakt door daarop den datum van het plak
ken en de handteekening van den werkgever
te schrijven of door middel van een datum
stempel, waarop den naam van de firma of
van den werkgever is vermeld.
Elk jaar wordt de stortingskaart behoorlijk
in regel gesteld, aan de Lijfrentkas overge
maakt binnen de eerste vijf en twintig dagen
van de maand volgend op de verjarings-
maand van den belanghebbende. De verzen
ding geschied hetzij door den werkgever, het
zij door den arbeider zelf, of door een mutua-
liteitsvereeniging.
In dit laatste geval wordt het aan den be
langhebbende aangeraden zijn kaart bij het
begin der maand aan de vereeniging af te ge
ven, ten einde het laatstgenoemde mogelijk te
maken de formaliteiten van het overmaken
binnen de gestelde termijnen na te komen.
Wanneer een arbeider den dienst van den
werkgever verlaat, dient laatstgenoemde hem,
tegen ontvangstbewijs, zijn kaart te overhan
digen, erop den datum van buiten diensttre-
ding te hebben vermeld.
De aandacht der werkgevers wordt er op ge
vestigd, dat zij zelfs voor de arbeiders van
meer dan 65 jaar oud, stortingen dienen te
verrichten, doch voor laatstgenoemde is alleen
de werkgeversbijdrage verschuldigd. Geen en-
ke'e som mag dus uit dien hoofde op het loon
der arbeiders worden afgehouden. Daarenbo
ven is de werkgever alleen belast met het
overmaken der kaart.
In geval van overlijden van een arbeider,
maakt de werkgever de kaart onmiddellijk aan
de Lijfrentkas over. na erop de plaats en den
datum van overlijden te hebben vermeld.
De verzekerden in Maart geboren zullen er
voor zorgen dat hun kaart voor 26 April aan
de Lijfrentkas wordt overgemaakt.
N.B. Voor alle inlichtingen kan men zich
wenden (zonder eenige kosten) bij den Sekre-
taris der Liberale Pensioenkassen Meester
Vanden Weghe.
treden op het Noorderlijk front deerlijk toe
getakeld en in haast vervangen op bevel van
generaal Franco. De Duitsche overheden, wel
ke den burgeroorlog en de bewegingen der
soldaten volgen verklaren rechtuit, dat de
Italiaansche soldaten bepaald minderwaardig
zijn dus geen aangenaam vooruitzicht voor
een moge'ijk bondgenootschap.
De Spaansche regeering heeft protest aan-
geteekend tegen de beslissing van het «niet-
mmengingskomiteit» waarbij de bewaking van
de Oostelijke kust toevertrouwd wordt .aan
Duitsche en Italiaansche oorlogsschepen. De
Spaansche regeering vreest, en met reden, dat
dan de inmenging maar voor goed zou begin
nen. Verder werd een protestnota gezonden
aan den Sekretaris van den Volkenbond te
Genève tegen de verregaande Italiaansche in
menging. Zoo kan deze kwestie een nieuwe
phase intreden en het zal voor den Volken
bond weer een zware pil worden, waardoor
Italië zich nog verder zal terugtrekken uit de
vredesgemeenschap der volkeren. Naderhand
werd evenwel gemeld dat de Spaansche regee
ring haar protestnota misschien wel zal terug
trekken op aandringen van Engeland en
Frankrijk, omdat men vreest dat de zaak een
nieuw verlies aan prestige zou meebrengen
voor den Volkenbond.
Men laat verder veronderstellen, dat de po
sitie van generaal Franco niet zeer rooskleurig
is. De herhaaldelijk aangekondigde inname
van Madrid bleef maar steeds uit, de berichten
van de verschillende fronten wijzen op ernsti
ge successen van de regeeringstroepen de
kontrool op de niet-inmenging beteek ent voor
de opstandelingen een zwaren slag de Italia
nen zijn slechte soldaten gebleken en de mis
noegdheid is groot in de rangen van Franco.
Volgens de laatste berichten werd nu een
same., sweering ontdekt tegen den generaal,
waarbij meer dan duizend personen betrokken
waren. Meer dan drie honderd, waaronder
vee! officieren, werden terechtgesteld.
De beweging op zee voor de handelsschepen
is zeer gevaarlijk. Herhaaldelijk worden booten
aangevallen en aan een onderzoek onderwor
pen met of zonder recht, binnen en buiten de
Spaansche wateren. Dit is een zeer ernstige
toestand, waartegen Engeland krachtig pro
test aangeteekend heeft.
JOU GO-SLA VIE. We hebben in een vorig
nummer gemeld, dat een politiek akkoord tot
stand kwam met Italië. Jaren lang waren de
verhoudingen tusschen beide landen troebel en
deze spanning bereikte haar hoogte punt na
den moord op Koning Alexander. De Italiaan
sche expantie politiek in Albanië werd met
achterdocht gevolgd en den steun welke Mus
solini aan Hongarie beloofde scheen een nieu
we verwijdering i,e moeten meebrengen. Nu,
het pakt werd in breeden zin opgevat en is
vooral een overwinning voor de regeering van
Jougo-Slavie, alhoewel binnenlandsche bewe
gingen zich tegen Italië afteekenen.
In Duitschland begroet men de Italiaansche
politieke aktie, alhoewel men weet. dat de
werking eenigzins tegen den Duitschen in
vloed gericht is. Nochtans wijzen de bladen
op een vermindering van prestige van de
«Kieine-Entente» en ook op een vermindering
in waarde van het militair akkoord met
Frankrijk, en dit is natuurlijk hoofdzaak voor
Duitschland.
Ook Engeland staat sympathiek tegenover
dit akkoord, alhoewel men wijst op het kon
trast met de houding tegenover Spanje.
ITALIË. Talrijke berichten verschenen in
de pers over de gruwelen te Addis-Abeba als
gevolg op den aanslag tegen Graziani. Zelfs
werd gemeld, dat de Italianen in hun woede
hun eigen volk niet hadden gespaard.
De kinderen van Dr. Martin, welke gezant
te Londen is voor Abessinie, werden eveneens
vermoord
Protest werd gericht te Genève, tegen de
Italiaansche wraakneming.
Men weet niet of de afgevaardigden van
Abessinie toegang zullen krijgen tot de verga
dering van den Volkenbond, welke binnen kort
zitting zal houden.
KORTE BERICHTEN. Men beschouwt de
positie van de Fransche regeering Blum als
versterkt na de stemming in verband met de
besprekingen over de opstandige manifestatie
te Parijs.
We hebben in een vorige bijdrage gewezen
op het groot gevaar voor internationale ver
wikkelingen dat het Spaansche drama met
zich kan brengen.
Dit gevaar ligt voor het oogenblik in de on
mogelijke houding van Italië dat aan verre
gaande inmenging doet en dat nog na de on-
derteekening van het «niei-inmengingsak-
koord» te Londen. Te Parijs en te Londen be
zit men inderdaad onweerlegbare bewijzen
waaruit blijkt dat Mussolini gansche leg era f-
deelingen gezonden heeft naar de spaansche
fronten.
Die soldaten van het regelmatige leger welke
dus geen alleenstaande vrijwilligers zijn kwa
men uit Abessinie. Zoo beschikt Mussoiini over
het leven en o/er de bestemming van duizen
den menschen. Eerst naar Oost-Afrika in een
brandende hitte. Na maanden van moord en
ellende worden ze ingescheept naast de andere
oorlogsmonsters, naar een ander oorlogsveld,
weer om te dooden of zich te laten dooden...
En dat alles in naam van de beschaving.
Op de laatste vergadering te Londen werd
de kwestie besproken van het terugtrekken
van al de vreemde strijders uit Spanje.
Toen heeft Grandi, de Italiaansche gezant
te Londen op die vergadering verklaard, dat
Itaüe er nooit zou in toestemmen dergelijke
maatregel te onderschrijven.
Het zal wel een oogenblik ernstig stil ge
weest zijn na de uitspraak van deze al te ka-
tegorieke weigering. De reaktie is dan ook met
uitgebleven. De Fransche en de Engelsche pers
waren volkomen eens om te verklaren, dat
dergelijke ongehoorde uitdaging krachtdadig
moest beantwoord worden zelfs werd een de
monstratie van de Fransche en Engelsche
vloot in 't vooruitzicht gesteld. De Fransche
Minister van Buitenlandsche Zaken heeft een
bespreking gehad met den Engelschen en
Duitschen gezant, waarin hij gewezen heeft op
den ernst van den toestand door de Italiaan
sche houding op het wantrouwen en de on
gerustheid welke in Frankrijk ontstaan zijn
na de berichten uit Italië. Die berichten wer
den zelfs ontstellend men sprak immers van
een leger van 60.000 man, 200.000 man welke
naar Spanje gingen vertrekken.
De Italiaansche pers liet verder weten, dat
Rome nooit een kommunistische vorming in
Spanje zou kunnen dulden. In die omstandig
heden vreesde men terecht voor een mogelijke
verandering in de houding van Frankrijk. En
hot moet gezegd worden, dat de Fransche re
geering niettegenstaande een begrijpeliike
sympathie voor het Spaansche Volksfront, 'al
het mogelijke gedaan heeft om inmenging en
moeilijkheden te vermijden.
Nochtans de krachtige houding der Westelij
ke mogendheden heeft te Rome en te Berlijn
wel indruk gemaakt. In elk geval kwam te
Londen uit Rome de verzekering dat geen
nieuwe troepen meer naar Spanje zouden ge
zonden worden. Maar die welke er nu zijn zul
len toch voedsel en oorlogsmateriaal moeten
b'ijven ontvangen ook onderrichtingen of
Lever bevelen. Dat blijft dan toch inmenging.
Je Italianen hebben verder niet veel succes
gehad in Spanje. Ze werden bij hun eerste op-
Minister Daladier begeeft zich naar Enge
land, waar hij zal handelen met Eden en an
dere regeeringsleden over de herbewapening en
de overeenkomsten der Fransche en Engelsche
militaire staven.
De Engelsche Koning heeft Koning Leo
pold IIL den eeretitel verleend van kolonel van
hetzelfde regiment Dragonders waarvan Ko
ning Albert I ook kolonel was.
De Koning en de Koningin van Italië bege
ven zich op 8 April naar Budapest.
De spanning tusschen het Vatikaan en de
Duitsche leiders neemt maar steeds toe. De
Bisschoppen zetten de ouders openlijk aan om
hunne kinders aan de Nationaal-Socialistische
kuituur te onttrekken. Ook de Protestanten
nemen de gelegenheid te baat om hun onte
vredenheid te laten hooren. Men veronderstelt,
dat Hitier zich toegevingen zal moeten ge
troosten teneinde een binnenlandsch konflikt
tc vermijden.
KOMMISSIE.
EENSGEZIND OM ALLE POLITIEK UIT DE
BESPREKINGEN TE WEREN.
EEN UITEENZETTING VAN DEN MINISTER
VAN OPENBAAR ONDERWIJS
De schoolkommissie, door de regeering aan
gesteld, en bestaande uit Volksvertegenwoordi
gers en Senatoren van de drie regeeringspar-
tijen, is Woensdagvoormiddng voor de eerste
maal bijeen gekomen in de Kamer, en heeft
kennis genomen van een uiteenzetting van den
Minister van Openbaar Onderwijs over de
werkzaamheden van de kommissie.
De minister heeft vastgesteld dat alle leden
bezield zijn door goeden wil, om in een af-
zienbaren tijd tot een oplossing te komen die
door allen aanvaardbaar is.
De Kommissie heeft eveneens haar tegen
stand geuit tegen elke indringing van de poli
tiek op schoolgebied.
Zij zal alle praktische oplossingen onder
zoeken, die haar zouden voorgelegd worden,
om dit beginsel in de graden van het onder
wijs te doen eerbiedigen.
De kommissie heeft vervolgens het program
ma van haar werkzaamheden nagegaan het
welk o.m. omvat, het vraagstuk van d? pen
sioenen en de ontwikkeling van het onderwijs
in het algemeen.
De eerstkomende vergadering zal plaats
hebben, begin April.
Doe uw blad open en leg er het rijvoegsel
in, dan zult U gemakkelijk het vervolg vinden.
Alle bladen zijn aangeduid met eerste, tweede,
derde, vierde, vijfde en zesde bladzijde, van
boven.
VOORWOORD.
Alle rechtschapen menschen, tot welke partij
zij ook behoorden, schonken hun goedkeuring
aan Léon Degrelle, toen hij de misbruiken van
allerlei aard aankloeg en algemeene politieke
zuiverheid eischte. Welke ook de reden van op
treden moge geweest zijn matelooze zucht
om er te komen, overtuiging, wraak en nijd,
liefde of haat, hij bewees het Land en aan de
Partijen een onloochenbaren dienst.
Na de verkiezingen van 1936 hadden we
graag de Rex-partij een ernstige, opbouwende
oppositie zien voeren oppositie die noodig
was, aangezien een drieledige regeering ge
vormd was en er dus onbetwistbaar een stren
ge controle noodig was.
Helaas driemaal helaas
Rex was dc naam van een katholieke uitge
verij, wier bestuurder Degrelle is geweest en
wier naam hij gestolen en aan zijn beweging
gegeven heeft. Een beweging, het z.g. Rexisme,
dat men juister het Degrellisme zou kunnen
noemen en dat ontaard is tot een walgelijk
brouwsel van durf en lafheid, oprechtheid en
leugen, schijnbare nederigheid en zwakkeloozen
grootheidswaanzin, schijnbaar anti-clericalis-;
me en afschuwelijke kliekjes-verheerlijking,
blind wallingisme en vlammende vlaamschge-
zindheid, idealisme en gemeenheid, autocratie
en demagogie, z.g. vaderlandsliefde en verraad.
Het succes van het Rexisme bij de jongste
verkiezingen was toe te schrijven aan de heer-
schende algemeene misnoegdheid, aan de be
gane fouten, aan de behendige gewetenlooze
politiek van Degrelle.
Het Rexisme had geen politiek verleden en
kon dus gerust afbreken, daar het zijn kunde
in het opbouwen nog niet had behoeven te be
wijzen, daar het nog geen stelling had moeten
nemen in het oplossen van nationale en inter
nationale vraagstukken, en dus geen vat gaf
aan kritiek.
Aan dc Walen en de Franschgezinde minder
heid in Vlaanderen, beloofde het Rexisme het
einde van het Vlaamsch Nationalisme en aan
dc Brusselaars, de vrijwaring der hoofdstad te
gen dc plannen der «flaminboehes».
Zijn rangen werden versterkt door een aan
tal politici, die men in twee soorten verdeelen
kan diegenen die de misbruiken wilden uit
roeien en degenen die rexist werden, omdat ze
bij de groote partijen geen goede plaats op de
lijst hadden gekregen, of omdat ze met som
mige katholieke voormannen een veete hadden
uit te vechten.
De heeren Kluyskens van Gent, De Clercq
van Ninove, Moyersoen van Aalst en Orban
van St-Niklaas, zouden ons beter dan wie ook
kunnen zeggen, waarvoor een Duysburg, een
Paul de Mont, een Deris en een Van Haelst
verwoede Rexisten zijn geworden Zoo werd
de Rexpartij tamelijk sterk.
Uit het Rexisme is thans alle eerlijkheid ver
bannen. Het is volksbedrog op groote schaal
geworden. Zonder blikken of blozen smeedt
het wapens van persoonlijkheden, laster, en
oogverblindende leugens. Het beschikt over
vee! geld en over een machtige pers, totdat het
een gevaar wordt voor drie dingen die ons lief
zijn dc democratie, het Land en het gezon
de Vlaamsche rechtsherstel. Voor de democra
tie, omdat het dc principes van Hitler in toe
passing wil brengen en omdat het allen eer
bied voor het gezag bij de massa ondermijnt
voor het Land omdat het met V.N.V. een
(geheim gehouden) aceoord sloot en dat het
V.N.V. de dood van Belgie in zijn programma
geschreven heeft, en aldus het wallingisme
verstrekt en de katholieke partij doet over
hellen naar het federalisme voor het gezon
de Vlaamsche rechtsherstel, omdat het sinds
zijn geboorte in Vlaanderen enkel gehoor ge
vonden heeft bij de verfranschte burgerij die
eigenlijk volksvreemden zijn en dat die men
schen het Vlaamsch ideaal noch dienen kun
nen, noch dienen willen.
In afwachting dat wij gereed komen met 'n
uitgebreide studie over het Degrellisme, hebben
wc het wenschelijk geoordeeld, in een brochu
re de samenvatting te geven van de herinne
ringen van een gewezen medewerker van De
grelle, den Heer Robert de Vrcylande. Sommi
ge gedeelten van «Quand Rex était petit» wer
den in hun geheel vertaald, andere samenge
vat, zooveel mogelijk met de eigen woorden
van den auteur, terwijl we steeds op het oog
hadden, van onze brochure een samenhangend
geheel te maken.
Het slaat ons tegen, het over het persoontje
van Degrelle te hebben. Toch hopen we dat de
ondankbare voedsterzoon van Mgr Picard, de
beruchte metteur-en-scène en profiteur van
Beauraing, Banneux en Onkerzele. de Mexi-
kaanschc reiziger, de held van Berlijn en Tu
rijn, wiens politiek geen andere basis heeft
dan laffe persoonlijkheden die Van Zeeland
uitschold voor een clown, Bovesse voor een
ezel, M.H. Jaspar voor een dief, generaal De-
nis voor een lafaard toch hopen we dat
Degrelle, die niets of niemand, noch levenden
noch dooden eerbiedigt, ons niet kwalijk zal
nemen dat wc iets anders dan lof betuigingen
over zijn persoontje in het licht zenden. Hij
zou toch eens moeten begrijpen beter laat
dan nooit dat hij, Leon Degrelle, ex-bestuur-
der van wijlen het uitgeversbedrijf Rex, in
plaats van anderen de les te willen spellen in
zake Eerlijkheid, Bevoegdheid, Zuiverheid, en
wat weet ik al, best zou doenmaar liever
in alle zalen te twijgen
Om. te besluiten een woord van dank aan
den Heer R., die me bij het samenstellen van
deze brochure een handje heeft willen toeste
ken. (Vervolgt). Firm. VERBRUGGHEN.
WAT IS EN WAT WIL HET
LIBERAAL SOLIDARISME
Het LIBERAAL SOLIDARISME erkent in
dc eerste plaats de groepsbelangen. De maat
schappij moet deze erkennen en bevorderen
boven die van het individu. De werklieden
hebben him speciale intresten, de werkgevers
eveneens de burgerstand heeft als dusdanig
zijn belangen te behartigen, de boerenstand
evenzeer. Er is bij iedere menschengroepeering
een niet te loochenen so'idariteit, een solidaris-
me als gij wilt er is dus een werkliedensoli-
darisme, een burgers-, een werkgevers-, een
boerensolidarisme, die ieder zijn werkkring heb
ben. Het syndikalisme, dat veelal door de
schuld der socialisten een geur van klassen
strijd kreeg, was een eerste uiting van die be
langengemeenschap het mutualiteitswezen
was er een andere.
Waarin verschilt nu het LIBERAAL SOLI
DARISME van de andere Doordat het de
bestaansreden erkent van de verschillende be
langengemeenschappen doordat het verkon
digt dat de verschillende solidarismen in zich
zelf niet tegenstrijdig kunnen noch mogen
zijn en dat de belangen van het eene het an
dere niet uitsluiten maar harmonisch moeten
samenwerken doordat het Liberaal-Solidaris-
rne overtuigd is, dat uit de samenwerking dier
belangengemeenschappen, door hun ordening
en regeling, de grootste ontvoogding van het
menschdom, de vrijmaking van den mensche-
lijken geest en ook de grootste stoffelijke wel
vaart te bereiken is.
Het LIBERAAL SOLIDARISME staat dus
regelrecht tegenover ieder zich zoo noemend
absoluut en exclusief so'idansme tegen de
solidariteit in fascistischen of socialistischen
zin. Deze laatste zijn slechts een nieuwe naam
voor het oude sectarisme dat geen andere opi
nie dan de zijne kan dulden.
Het exclusieve solidarisme der werklieden,
zooals de socialisten het voorhouden erkent
slechts EENE belangengemeenschap, die der
werklieden, versmolten in een reusachtig eta-
tisme, zooals wij zulks in Rusland zien. Het
Marxisme wil daarom slechts EEN ENKELEN
WERKGEVER, namelijk de collectiviteit, den
Staat. De belangengemeenschap der patroons
en der burgers erkent het niet het zijn stan
den die moeten verdwijnen. De leus «eigen
dom is diefstal», die voorioopig op zak gesto
ken wordt is er een sprekend bewijs van.
Het KLERIKAAL SOLIDARISME is al even
sectarisch de huidige maatschappij heeft wel
iswaar de katholieke partij gedwongen zich
aan te passen, maar in de ziel erkent zij geen
enkel solidarisme van een andere geloofsbelij
denis. De kristelijke Staat zooals zij hem
droomt en zooa's hij bestond in Frankrijk, ten
tijde van het absolutisme, mag geen enkelen
eeredienst erkennen noch bevorderen, dan den
hunne.
Het LIBERAAL SOLIDARISME integendeel
gaat uit van de stelling, dat de Staat geen on
derscheid mag maken en dat hij iedere ge-
loofssolidariteit, die niet strijdig is met de orde
en de zeden in dezelfde mate moet bevorderen.
Het NATIONAAL SOLIDARISME, een an
dere naam voor nationaal solidarisme, erkent
s'.echts de primauteit van 't eigen ras, het uit
verkoren volk, de natie. Het is wat wij nu zien
in Italië en Duitschland aan de vruchten
kent men den boom, het geeft aanleiding tot
oorlog en tot aller'ei uitspattingen. Het natio
naal solidarisme loochent trouwens de meeste
vormen der individuee'.e vrijheid, en evenals
het socialistisch solidarisme, kan het zich
slechts handhaven door de dictatuur.
Het LIBERAAL SOLIDARISME echter ont
staat uit begrijpen van andere belangen en op
vattingen het steunt op verdraagzaamheid
het wil aan den menschelijken geest de groot
ste mate vrijheid gunnen, maar het steunt op
den voorrang van het gemeenschappelijk be
lang.
Het LIBERAAL SOLIDARISME maakt front
tegenover eiken vorm van sectarisme, fascis
me, haat, nijd. broedermoord door het huldi
gen der drie nieuwe princiepen
VRIJHEID,
VERANTWOORDELIJKHEID,
SOLIDARITEIT,
verheid aan haar belangen dienstbaar heeft
gemaakt en de vrije mededinging belet, moec
definitief worden gebroken. Eindelijk nog, moet
het stelsel der naamlooze vennootschap volle
dig gewijzigd, want die vennootschap ook ver
leent een premie aan de onverantwoordelijk
heid zij laat toe, ontzaglijke winsten te ver
wezenlijken, zonder evenredig gevaar voor
verliezen.
VRIJHEID. SOLIDARITEIT en VERANT
WOORDELIJKHEID is dus de drievoudige
spreuk, die wij. Liberaal-Solidaristen op onze
strijdvlag in gulden letters aanbrengen.
Vooruit voor het Liberaal-Solidarisme
ER MEE TER ZEGEPRAAL
soa
VRIJHEID
Reeds hebben wij er op gewezen, hoe VRIJ
HEID re atief moet opgevat worden, om den
be angrijksten factor van het geluk tot zijn
volste macht te brengen.
Wij staan niet alleen, wij zijn niet in een
engen kring besloten. Wij maken deel uit van
de gemeenschap. Het liberalisme, dat de vrij
heid boven alles huldigt, heeft duidelijk be
paald, iioe wij ons door dat begrip dienen te
laten leiden, om te beproeven het heil van de
Natie te bevorderen. Evenals lucht, water,
vuur, onbeperkt aan zichzelf overgelaten,
s'eahts verwoestingen kunnen aanrichten, zoo
heeft de losbandige vrijheid, slechts vernieling
voor gevolg. De «ijverende elementen haten
't gewrocht van 's menschen hand», zegt Schil
ler in zijn LIED VAN DE KLOK, «wanneer zij,
vrije doehteren der natuur, onoewaakt, losge
laten, spottend met eiken tegenstand, hun
eigen gang onbelemmerd gaan». Maar de
mensch heeft met zijn vindingrijk vernuft,
wat om liem heen tot vijand bestemd scheen,
ontwapend en tot zijn bondgenoot gemaakt.
Aldus is de vrijheid, door wijsheid be-
heerscht, de beweegkracht geworden van al
wat groots en goeds tot stand komt.
SOLIDARITEIT
De geest van solidariteit, waarmee wij de
nieuwe generatie willen doordringen en aan de
maatschappij van de 20e eeuw een nieuw le
ven schenken, is het tweede princiep dat onze
actie moet bezielen.
Zooals er in éénzelfde wezen onderlinge af
hankelijkheid van de levende cellen oestaat,
zoo zijn er ook tusschen alle menschen sterke
banden, stevige betrekkingen van wederzijd-
sche saamhoorigheid. Op ieder oogenblik on
dergaat elkeen van ons het resultaat van de
werking van andere menschen. Het werk van
den eene is onmisbaar voor de voldoening der
behoeften en der bestaansmogelijkheden van
den andere. Klassenstrijd kunnen we niet aan
vaarden, maar wel een innige samenwerking
van al de levende krachten, van arbeid, kapi
taal en intellect.
Tusschen de wet van de menschelijke soli
dariteit en die van de vrije ontwikkeling van
het individu, bestaat er geen tegenstrijdigheid,
want wij volharden in de bewering dat het in
dividu niet bestaat in funktie van de Maat
schappij, maar wel dat de Maatschappij er is
voor het Individu. Het omgekeerde voorhouden
is vervallen in de groote vergissing van alle
nationalisten, fascisten en zoo meer.
VERANTWOORDELIJKHEID
Om volledig te zijn moeten we nog den na
druk leggen op den faktor VERANTWOOR
DELIJKHEID.
Het regiem waaronder wij leven valt stilaan
uiteen omdat het den zin voor veiantwoorde-
lijkheid verloren heeft. Cp alle gebied is de
individueele verantwoordelijkheid verdrongen
geraakt door de kolle.ctieve onverantwoorde
lijkheid. Om de democratie en het vrijheids
regiem te redden, om het dreigend gevaar
eener diktatuur te keer te gaan, willen wij Li
beraal-Solidaristen, het verantwoordelijkheids
gevoel doen herleven.
Onze administratie, verwurgd door den hiër-
archischen geest, heeft sedert lang elk initia
tief en alle persoonlijke verantwoordelijkheid
zien verdwijnen. Wie een fout bedrijft werpt
ze op den rug van een andere, zoodat de
schuldige niet gevonden wordt of men hem
niet vinden wil. Noodzakelijk en dringend is
een bestuurlijke hervorming, om het driedub
bel doel te bewerkstelligen
1) De huidige hiërarchie van ambtenaren en
bedienden vereenvoudigen
2) De respektieve bevoegdheden zuiver af
bakenen om de ondoelmatigheid te vermijden,
welke de oorzaak is der hedendaagsche be
stuurlijke traagheid
3) Een statuut voor ambtenaren en bedien
den opstellen met omschrijving, niet enkel
van hun rechten, maar bijzonderlijk van hun
verantwoordelijkheden,
Ook de bankconcentratie, die de private nij-
De «Matin» van Parijs verhaalt volgend voor
valletje dat Koning Leopold III onlangs be
leefde in het station van Basel, wanneer hij
met den sneltrein van Boulogne incognito van
Brussel naar Zwitserland reisde, onder den
naam van graaf van Reti.
De vorst maakte gebruik van een opont
houd van den trein, om 6 uur 's morgens, om
zich naar het buffet van het station te bege
ven en er een glas bier te bestellen.
De dienster, welke den Koning niet kende,
weigerde en deed opmerken dat het nog veel
te vroeg was om bier te dnnken.
Onze vorst glimlachte en zonder aan te
dringen, bestelde hij dan liever een glas frisch
water, hetwelk hem dadelijk werd bezorgd,
evenals harde eieren die hij voor zijn morgen-
ontbijt had gevraagd.
De correspondent van de «Times», welke
hetzelfde feit verhaalt, voegt er aan toe, dat
de Koning geenszins de Zwitsersche wet heeft
overtreden, daar er in dat land geen drank
verbod bestaat. Het schijnt echter dat de be
stuurder van het buffet te Basel aan zijn per
soneel heeft aangeraden de reizigers den lust
te ontnemen om 's morgens bier te drinken.
Wat vindt gij van dat verhaaltje beste le
zers DE ECHTE WAARHEID is dat het een
April-visch is Want...
Hoe komt het dat correspondenten bij dat
incognito-tooneeltje aanwezig waren Daar
het zich afspeelde tusschen Koning Leopold en
een buffet-juffer
Dat die correspondenten juist gereed ston
den, om getuigen te zijn van èen onvoorzien
voorval, is maar mogelijk voor groote Fran
sche en Engelsche bladen de gepaten
teerde leugenaars
Sedert de laatste maanden wordt het een
echte strijd tusschen die sensatie-makers, wie
het grootste of ergste voorval zal uitdenken
Gisteren was het «Paris-Soir», die de ijzing
wekkende geschiedenis vertelde van die grieze
lige spokerijen, in een kasteel van Schotland,
veroorzaakt door de aanwezigheid van een
«beentje van een Pharao
Dat de lezers op zulke stommiteiten ingaan,
die de film reeds menigmaal verwezenlijkte, is
het bewijs, dat op gebied van lichtgeloovig-
heid en bijgeloovigheid het volk nog veel te
overwegen heeft.
En dan noemt men nog de 20e eeuw de
eeuw van het licht
De Man met 'nen bril.
Door den Heer Robert Hoppoch werd on
langs te New-Oope, een nijverheidsdorp in
Pensylvanie, een onderzoek ingesteld, met als
onderwerp het volgende Verschaft het
werk u genoegen, bevallen U uwe bezighe
den (Het resultaat werd kenbaar gemaakt
in een lijvig boek Job satisfaction --
New-York. London 1935. Zie bespreking in i -
beidsblad, Februari 1937).
Om de belangrijkheid van de resultaten
te meten is het noodig bewust te zijn van de
uitgebreidheid van het onderzoek en van de
omstandigheden waarin het plaats greep. Der-
ge'ijke onderzoeken, hoe weinig uitgebreid ook,
zijn steeds belangwekkend om wille van het
licht dat ze werpen op zekere toestanden.
Inderdaad, laten we maar even denken aan
de werkloosheid en de gevolgen er van op de
verplaatsing der arbeidskracht. In hoeveel ge
vallen kan men nog spreken van beroepskeu
ze
En onder welke omstandigheden hebben
sommige arbeiders hun nieuw beroep moeten
aanvaarden
Een dergelijk onderzoek kan vooral nu van
zeer groot belang zijn in verband met de vraag
in hoever de verplaatsing van de arbeids
kracht, de overgang der arbeiders van ééne
industrie, waar werkloosheid heerscht, naar
andere industrieën inwerkt op den werklust,
en misschien daardoor op het rendement
Men ziet, het vraagstuk is zeer ingewikkeld
en een voldoende uitgebreid onderzoek kan tot
zeer interessante bevindingen leiden, nuttig
misschien om in de toekomst de arbeidsvcrdee-
ling rationeeler te regelen.
Het te New-Hope geleid onderzoek betrof
351 volwassen arbeiders waarvan er 329 in
toestemden op een zeer nauwkeurige en om
standig vragenlijst te antwoorden. De uitslag
er van was heel belangwekkend 66 t.h. van
de arbeiders verklaarden dat hun bezoldigde
bezigheig, hun meer voldoening verschafte
dan hun vrije tijd 9 t.h. toonden zich onver
schillig de anderen waren niet voldaan
Belangwekkend zijn de beschouwingen die
de heer Hoppoch wijdt aan de verschillende
omstandigheden die van invloed kunnen zijn
om bij den arbeider den lust of den afkeer
voor zijn werk op te wekken.
We laten hier enkele dier invloeden volgen
1) De omgeving waarin het beroep uitgeoe
fend wordt. Zoo werd bij een onderzoek ge
constateerd «dat bij de onderwijzers bijvoor
beeld de meesten de stad boven het dorp ver
kozen Waarom Om wille van het hooger sa
laris Misschien omdat de mogelijkheden
voor intellectueel verkeer er grooter zijn
2) In 't algemeen schijnt het salaris, inzake
voldaanheid of onvoldaanheid niet den hoofd
rol te spelen.
3) Zij die met voldaanheid werken slagen
beter dan de anderen, en het zelfvertrouwen
heeft voor hen meer waarde dan een hoog sa
laris.
4) Van zeer grooten invloed kan zijn de
houding van de meerderen of werkgezellen.
Hierbij is de volgende opmerking wel interes
sant de bazen, die er immer op bedacht
zijn hun arbeiders voor het afleveren van een
goed werk te prijzen, verwaarloozcn wellicht
een der meest geschikte middelen om de indi
vidueele krachtinspanning aan te wakkeren.
Wellicht vreezen zij dat door aldus te hande
len, hun ondergeschikten een te hoogen dunk
van zich zelf zouden krijgen. Een feit is het
dat er in deze kwestie met doorzicht dient ge
handeld. Een oude directeur had de gewoonte
te zeggen prijs nooit den man zelf, maar
wel zijn werk. Zoo gij hem vleit, zal hij wel
licht denken dat hij onontbeerlijk is en het
dus niet noodig is hard le werken. Indien gij
echter zijn arbeid prijst, zult ge zijn aandacht
op 't werk vestigen en bij hem het verlangen
opwekken in 't vervolg even goed en nog beter
te doen. Neem in elk geval nooit een minder-
(Zie vervolg Bijvoegsel Blz, 3 van boven),
