Het Roode zaad schiet op
Ons Vorstenhuis
H
OPROEP
>X
Zondag, S September, gaat
onze Oude Garde naar
Blankenberghe.
Men kan zich laten in-
schrijven in het Liberaal
Huis.
Alle liberale vrienden
worden tot deze reis zeer
vriendelijk uitgenoodigd
Economische Kroniek
BIJ DIT BLAD BEHOORT EEN BIJVOEGSEL.
BLADZIJDE EEN
PRIJS PER NUMMER 50 CENTIEMEN
VRIJHEID
SOLIDARITEIT
VERANTWOORDELIJKHEID
DE LIBERAAL
WEEKBLAD DER LIBERALE PART IJ VAN HET ARRONDISSEMENT AALST.
NEGENDE JAAR
ZONDAG 29 AUG. 1937
Nummer 35
AANKONDIGINGEN 1.00 fr. per regel (voor kleine) voor groote aan
kondigingen, prijs volgens te vragen tarief. Aankondigingen en artikels
te weigeren is voorbehouden. ALLE toezendingen moeten onderteekend
zijn. RECHTERLIJKE AANKONDIGINGEN 3 frank de regel.
Voor aankondigingen binnen het Arrondissement Aalst, wende men zich
rechtstreeks tot de Redactie «GRAAF EGMONT», Aalst, Tel. 370, Postch.
Rek. 41.11.44. Voor aankondigingen buiten het Arrondissement Aailst,
wende men zich tot den DRUKKER.
SPAANSCHE KINDEREN.
Pogingen zijn gedaan geweest om
den schoolstrijd, die reeds zoovele ja
ren ons politiek leven vergiftigt eens en
voor goed van de baan te ruimen.
Tijdens de besprekingen der laatste
schoolwetten werden door de meestge-
zaghebbende leiders van alle partijen
verklaringen afgelegd die van oprech
ten goeden wil getuigden en langs
weerskanten werd den weg der weder-
keerige tegemoetkoming betreden.
We mogen zeggen dat de liberalen
vooral het verst den weg der inschik
kelijkheid zijn opgegaan.
Nu had men ook mogen verwachten
dat op dit gebied de wapens voorgoed
zouden neergelegd worden.
We moeten met spijt vaststellen, dat
dit van katholieke zijde geenszins het
geval is.
Dagelijks zien we weer eens in ka
tholieke gazetten artikels verschijnen
waarin de verachtelij kste argumenten
worden gebruikt om de officieele school
te kleineeren en om diegenen verdacht
te maken die er voorstanders van zijn.
We beweren niet, dat de verantwoor
delijke bladen van de katholieke re-
geeringspartij deze onkieschheid be
gaan, maar de honderden lokale-, ar-
rondissements-, patronaatgazetjes die
wekelijks, maandelijks van de kristelij-
ke persen komen, gaan waarlijk de pa
len wat al te ver te buiten.
Iedereeen prijst zijn waar, dat be
grijpen wij, dat recht eischen wij voor
onszei ven op, dat is vervat in het be
grip «eerlijke mededinging»
Maar 't is geen eerlijke mededinging
meer wanneer men niet de deugdelijk
heid van zijn eigen waar prijst-, maar
de waar van den mededinger als be
dorven en vergiftigd afschildert.
Die oneerlijkheid begaan de katho
lieke gazetjes waarover wij het hier
hebben.
We gaan hen in dien weg niet vol
gen.
We laten het lasterlijk aantijgen
voor diegene die in hun blind fanatis
me denken daarmede hunnen hemel te
verdienen.
Wij zullen de vrije katholieke scho
len laten voor wat zij zijn en ons enkel
't Is de verjaring van den afschuwe
lijken en niet te vergeten dood van
onze teerbeminde Koningin Astrid. Zij
was de hoogste belichaming van
schoonheid, van vriendelijkheid, van
goedheid en van liefde. Haar glimlach
had alle harten veroverd. Haar minne
lijke gedachtenis zal in het geheugen
van het volk blijven voortleven. Nim
mer zal Belgie zijn geliefde Vorstin
Astrid kunnen vergeten. Haar bekoor
lijk beeld blijft een lichtstraal in onze
geschiedenis. Die Koningin te vroeg
verdwenen te vroeg ontrukt aan de
teedere liefde van echtgenoot en kin
deren, was als een legende-prinses in
ons land gekomen, plotseling ver
dwijnt. Zij te midden van de algemee-
ne verslagenheid barer trouwe onder
danen.
In die droevige dagen schaart Belgie
zich eens te meer rond zijn Vorsten
huis.
Het heeft begrepen welke plaats Ko
ning en Koningin in het nationaal le
ven innemen.
Het is ons een plicht aan den zoo
zwaar beproefden Koning te doen ge
voelen hoe innig wij deelnemen in zijn
diepe leed.
De rol van een Koning, die, zooals
Leopold IEL, zijn plichten verstaat, is
een der moeilijkste uit het maatschap
pelijk leven. Hij moet zich gedurig be-
heerschen. Hij moet zich op de hoogte
houden van omvangrijke en talrijke
vraagstukken. Zijn grondwettelijken
plicht laat hem niet toe rechtstreek-
sche voetstappen aan te wenden. Hij
is verplicht in alles en gedurig de mees
te omzichtigheid aap den dag te leggen.
En toch is Hij de hoogste bewaker
der groote nationale belangen. Zooals
de loods, die het schip op de onbepaal
de zeewegen leidt, moet hij verder en
dieper zien op den politieken gezicht
einder, dan de politieke persoonlijkhe
den die hem omringen. Want zij zijn
immer, min of meer door partijgeest
gedreven. Hij is de man, die aan de toe*
er bij bepalen de degelijkheid aan te
toonen van de officieele school, die ten
allen tijde onze voorkeur heeft gehad.
De liberale partij is de ontwerpster,
de inrichtster van de officieele school
geweest in ons land.
Zij heeft haar gewild zooals zij wer
kelijk is Eene nationale, moderne,
degelijk uitgeruste school, welke be
kwaam is eene zedelijk en lichamelijk
sterke en terzelf dertij d intellectueel
ontwikkelde jeugd te vormen eene
school welke de toekomstige burgers
voorbereidt tot het volbrengen van
hunne plichten als van een berede
neerd gebruik hunner maatschappe
lijke rechten. Een school, bediend door
een personeel dat van Belgische natio
naliteit is, verplicht den eed van ge
trouwheid aan den Koning en gehoor
zaamheid aan de wetten van het Bel
gische volk af te leggen. Eene school
waarin men de kinderen leert, niet
alleen eerbied te hebben voor 's lands
instellingen, maar ook achting voor
diegenen die opgeleid werden volgens
andere filosofische of godsdienstige
begrippen.
Eene school waar niet geduld wordt
dat men andermans overtuiging aan
valt.
Eene school waar men goede burgers
vormt welke hun land beminnen en
zich wederkeerig achting leeren toe
dragen. Eene school, waarlijk toegan
kelijk voor iedereen.
Dat is de officieele school zooals wij
die gewenscht en gewild hebben en
zooals zij is.
Wij richten ons tot alle rechtzinnige
burgers om deze school in hunne gunst
aan te bevelen en hen te verzoeken
zich geenszins door verachterlij ke las
terpraatjes van de wijs te laten bren
gen.
Laat katholieke menschen de vrije
school verkiezen, dat is een recht dat
wij hen geenszins willen betwisten,
maar laat ook vrijzinnige burgers hun
voorkeur geven aan de officieele school,
dat is hun plicht
tegenover hen zelve
tegenover hunne overtuiging
tegenover hun kroost.
komst moet denken. Zijn streven vindt
zelden een onmiddellijke belooning. De
geschiedenis alleen zal bepalen zoo Hij,
met eer en trouw, zijn taak vervulde.
Nooit zullen de Belgen genoeg besef
fen welke schuld, zij jegens hun Vorsten
hebben aangegaan.
Onze opvolgende Koningen Leo
pold I, Leopold II, Albert I toonden
zich waarlijk de hoeders van ons klein
landeken.
Koning Leopold HI leverde reeds het
bewijs dat Hij de traditie van Zijn
groote voorgangers zou getrouw blij
ven.
Hij bezit het evenwicht van zijn
vader en de wilskracht van Koningin
Elisabeth.
En ach Zulk een leider hebben wij
heden bitter noodig.
Wij zijn door gevaren omringd
buitenlandsche en bmnenlandsche ge
varen. Daar, die internationale politiek
die aan de vóóroorlogsche bedreigin
gen doen terugdenken. Hier onze in
nerlijke twisten, een lange krisis die
de menschen verbijsterd heeft en hun
den zin der mogelijkheden heeft doen
verliezen.
Op een jeugdigen man van zes en
dertig jaar, door een zorgvuldige oplei
ding tot zijn rol voorbereid, berust de
verantwoordelijkheid van Belgie's toe
komst.
De Ministers veranderen. Hij blijft.
Vroeger, na de dagelijksche zware taak
wanneer Hij naar Stuyvenberg terug
keerde, vond Hij er een teerbeminde
gemalin, die voor troost en ontspan
ning zorgde.
Nu staat Hij alleen.
Alleen Neen, Zijn volk staat rond
Hem geschaard, dat volk door Hem
beschermd en op wiens onafhankelijk
heid Hij waakt.
Op den steun van alle Staatsburgers
moet Hij mogen rekenen. Hij moet al
toos het gevóel hebben 4at de oogen
Verantwoordelijke Uitgever
EMIEL VAN LIL, Groote Markt, AALST.
DRUKKERIJ Michel BRACKE-DUBOIS
ST-GTT <T JS-DENDERMONDE
van Zijn volk, in volle vertrouwen, op
Hem zijn gericht.
In zijn troonrede verklaarde Hij, dat
Hij «aan Belgie tot in de ziel verkleefd
was». In alle omstandigheden heeft
Hij getoond, dat deze woorden aan een
werkelijkheid beantwoorden.
In meerdere mate nog dan vroeger
hebben de Belgen heden een heilige
plicht te vervullen.
Door hun daden, door hun vader
landsliefde moeten zij aan den Koning
hun vurige sympathie, hun algeheele
verkleefdheid betoonen.
Toekomende week meer hierover.
WOORDEN EN FEITEN.
(Vervolg)
DE TOESTAND
De Fransche, Engelsche Amerikaan-
sche verklaringen van September 1936,'
waardoor den groepslee; werd gelegd
van samenwerking op monitair gebied
en waarin tegelijkertijd werd gewezen
op het belang van het neerhalen van
het zoo noodlottig systeem van kontin-
genteering en wisselcontrole, was een
goede inzet. Maar vergeten wij het
niet. Het was slechts den eersten stap.
Immers in de verklaring stond te le
zen dat de deelgenooten «het recht heb
ben met de eischen van de binnenland-
sche welvaart, volledig rekening te hou
den», wat wil zeggen, al te doen, wat
zij noodig achten om hun rechtstreek-
sche en particuliere belangen, zoo goed
mogelijk té dienen.
De verklaring bevat dus Elkander
tegenspreken, de nationale en interna
tionale doelstellingen. En de ondervin
ding heeft geleerd, welk groot gevaar
.daaraan verbonden is.
De Fransche frank is inderdaad ge
vallen als slachtoffer van de botsing
tusschen beide doelstellingen.
EN HET GOUDPROBLEEM
Het goud blijft naar één kant stroo
men. Naar de Vereenigde Staten.
De landen waarheen het goud
stroomt, geraken steeds in grootere
moeilijkheden, omdat zij gevaar loopen
in dat goud, of liever in de door zijn
aanwezigheid vereischte hoogere uit
gave van biljetten, te stikken. Zij zijn
er bijna zoo erg aan toe ais de arme
landen.
De «nieuwe verdeeling van het goud»,
waarover door sommige naieveling
wordt gesproken, is onzin, want het
staat als een paal boven water, dat het
goud in den vorm van groote en econo
mische bruikbare hoeveelheid, slechts
dan kan terugvloeien, wanneer kans op
goeie belegging en welvaart aanwezig
is en, juist deze voorwaarde ontbreekt.
En door goudaxmoede en door voortdu
rend goudverlies.
Het staat vast dat de geest van het
drieledig monitaire akkoord, niet vol
staat, om hierin verandering te bren
gen.
De eenigen die uit den bestaanden
toestand werkelijk voordeel trekken,
zijn, de Kapitaal - exportateufen en
munt-spéculatiën.
De economische medewerker van het
I.V.V., merkte dan ook zeer terecht op,
dat men zich wel eens zou kunnen af
vragen wanneer zulks mogelijk is, niet
tegenstaande de geest van de verkla
ring, of het nog wel nuttig is, verder
pluimen te laten. Te meer daar, luidens
de mededeeling van den Volkenbond de
«géografische verdeeling van den wa
renruil van sommige 'landen, in zeer
groote mate, niet door de prijs-invoer
van de uitvoermarkt wordt bepaald,
maar door den willekeur, die de han
delspolitiek toestaat, natuurlijk groo-
tendeels voor landen met «Wisseleen -
Zij die, uit politiek, of eenvoudig
maar uit gewoon menschelijk medelij
den, Spaansche kinderen herbergen,
hebben zich al bitter weinig van hun
gastvrijheid te beloven.
Of ze katholieken zijn, die zich over
Baskische kinderen ontfermd hebben,
of socialisten, die, uit roode solidariteit,
vluchtelingetjes uit andere door de na
tionalisten veroverde gewesten in Span
je hebben opgenomen, allen zijn 't er
over eens, dat ze slechts stank voor
dank ontvangen.
Met die Spaansche bengels is geen
huis te houden.
Om te beginnen beschouwen zij de
gastvrijheid, welke zij hier genieten, als
hun recht, en als den plicht van hun
pleegouders, en dan zullen zij nog al
tijd meenen, dat dezer plicht van in
ternationale solidariteit, bij hun recht
verre ten achter blijft.
De besten onder hen zijn nog die,
welke zich slechts op bedelen toeleg
gen. Het schooien ligt nu eenmaal in
den aard van alle zuidelijke volken, be
hoort als 't ware bij hun landschap, bij
hun tradities en hun folklore.
Maar de lieve Spaansche kindertjes,
voor wie ons hart te weeken wordt ge
legd, wachten hier gewoonlijk niet, tot
dat iets gevallen is, om het op te ra
pen, noch om iets te vinden, voor dat
het verloren werd.
Hierover hebben we al heel wat
klachten gehoord en gelezen van ka
tholieken, die Spaansche kinderen in
huis genomen hadden, maar zoo bont
hadden dezen het toch nog nergens ge
maakt als in het kamp, dat te Saint-
Cloud bij Parijs, door de zorgen van de
communistische Confederation du Tra
vail voor hen is ingericht.'
Daar hebben 1800 kwee kelingen van
het Fiente-popular, over eenige dagen,
op hun beurt en naar 't schoone voor
beeld van hun ouders en opvoeders, een
echte revolutie ontketend.
Het meerendeel hunner, zijn afkom
stig uit Santander en reeds vandaar
weggezonden, in 't vooruitzicht der in
neming van hun stad door de nationa
listen, en toen het, voorloopig nog
valsch gerucht zich onder hen ver
spreidde, dat deze inneming reeds vol
trokken was, maakte een ware vloed
golf van woede, een soort massa-razer-
nij, zich van hen meester.
In de oude fabriek, die hun tot ver
blijf is aangewezen, begonnen zij met
alles te vernielen, wat hun onder de
handen viel en toen ze door de toe-
ziehters naar buiten gedreven waren,
klauterden ze op de muren, om met
gebalde vuisten de gendarmen en mo
biele garden te beleedigen, die de wacht
hielden rond het gebouw.
Want, zoo gezellig was de geest die
sinds eenigen tijd al onder die gastjes
van de «Confederation du Travail»
heerschte, dat deze laatste reeds om
politie en militaire bescherming moe
ten verzoeken had, om ontvluchtingen
te beletten.
Binnen werden de bewakingen en be
diening uitgeoefend door Fransche ar
beiders, die hiervoor nog wel hun be
taald verlof opofferden Voor allen
dank werden zij door de kleine Span
jaard met steenen gebombardeerd.
Een verslaggever van den Parijschen
«Matin», vernam van hen slechts klach
ten over de leugenachtigheid, de onge-
zeggelijkheid en de onzindelijkheid der
kleine Spanjaards.
Vanaf hun aankomst, zoo vertelde
een der surveillanten ontvangen zij de
zorgen van vrouwen, die uit Spanje ge
komen zijn. Alle dagen gaan ze onder
't stortbad, maar dan is hun eerste
werk, zich in 't zand te gaan rollen.
Geven wij hun schoenen, dan hebben
ze dezer, vijf minuten nadien, reeds
over den muur gegooid en loopen ze
trole». (Dan zou het wel eens kunnen
komen met wissel-controle over gansch
de lijn).
HANDELEN.
Wij komen er op terug. Er moet spoe
dig gehandeld worden.
De opdracht, gegeven aan den Heer
Van Zeeland, zou zoo gauw mogelijk
praktische resultaten moeten afwer
pen, te meer, opdat de meeste overhe-
OPVOEDING MET GEBALDE VUIST
weer barrevoets.
En de zegsman van den «Matin» zei,
dat men meer dan een engelengeduld
moet hebben, om deze kinderen te be
waken. Gij kunt u niet inbeelden, ver
telde hij, hoe moedwillig ze zijn. Alles
wat men hun verbied, kkkkkz z z
liefst
Zoo zien we dus door een vuurrooden
C.G.T.-ist, alles bevestigd, wat de Belgi
sche pleegouders van Spaansche kinde
ren in ons land ervaren wordt.
En ziedaar dan het communistisch
zaad dat in Spanje opschiet.
Dat i£ dan de jongste generatie. Het
geslacht, ontsproten aan het regiem,
dat het koningdom omverwierp om een
repuDliek te'stichten, die alras degene
reerde tot een dictatuur van het prole
tariaat.
Dat zijn dan de uitslagen, de vruch
ten van de opvoeding met de gebalde
vuist.
Van eenige moraliteit is bij deze in
oommunistischen grond opgekweekte
jeugd niets te bespeuren. Men heeft
haar slechts gesproken van haat, van
wraak en vooral van rechten. Niemand
heeft haar nog voorgehouden, dat de
mensch in de eerste plaats plichten te
vervullen heeft, en slechts door een
trouwe vervulling van deze plichten,
rechten verwerven kan.
Men heeft hun alles wat zij begeeren
en niet bezitten, voorgesteld als hun
onrechtmatig onthouuen en ontstolen,
en aldus in hun geesten de begrippen
van «mijn» en «dijn» volkomen ver
wisseld.
En zoo komen ze er dan toe, zich ook
veiongeiijkt, tekortgedaan, bestolen te
achten, daar waar ze uit mensohlie-
vendheia opgenomen zijn.
Er is geen enkeie reden, waarom
van nature, het Spaansche kind zoo be-
geerig en opstandig, en vooral zoo to
taal van ieder begrip van dankbaarheid
gespeend zou wezen. De jonge Spaan
sche generatie, waarvan we thans zul
ke jammerlijke staaltjes te zien knj-
gen, is het product van de opvoeding
thuis, maar vooral in de school, onder
het nieuwe regiem in haar land.
En laat, met hun altijd, toch meer
Noordelijke begrippen, onze socialisten
het niet zoo erg meenen, toch is het
dezelfde richting, welke ze het nieutoe
geslacht ook hier met hun gebalde
vuist uitwijzen.
Een gebalde vuist kan slechts een
dreigement beteekenen. Zij stoot aprio-
ri iedere geopende hand terug. De ge
balde vuist is de hand van hem, die al
le gelijk, alle recht, alle vrijheid voor
zichzelven opeischt en niemand het be
staan gunt, die niet denkt en doet als
hij. De kinderen de vuist leeren ballen
is in hun week gemoed voor 't heele
verdere leven den stempel drukken van
nijd en van haat.
En, als de Spaansche «arbeiders»,, on
der het regiem van het Fren te-popular,
hun kinderen op die manier zelf heb
ben opgekweekt en in de school laten
opkweeken als wilden, dan kunnen we
er leedvermaak van hebben, dat de be
wonderaars van dit Frente-Popular en
supporters van het Marxisme in Span
je, in het buitenland, de eersten zijn,
om door dit beklagenswaardig kieine
canaije gebeten te worden.
Uit Parijs .wordt gemeld, dat twee
honderdvijftig van de jeugdige «revo-
lutionnaiien» te Saint-Cloud verwijderd
zullen worden en naar Belgie gestuurd.
Zeer waarschijnlijk zullen .dat. dan
wel de belhamels zijn.
Dit cadeautje zendt hèt Franscho
Volksfrontgouvernement ons zeker als
vergoeding voor den trafiek, dien het
onze havens van Antwerpen en Gent
wil afnemen, ten voordeele van Duin
kerken. RIP.
den overtuigd zouden zijn over de fon-
damenteele hoofdzaken of oorzaken, die
den wereldhandel in den weg staan. De
verbinding tusschen het Ottowablok en
de Vereenigde Staten dient tot stand
gebracht. De kleine landen dienen
voort te werken in den geest van Oslo
conventie nr 2.
De Vereenigde Staten moeten voort
gaan met hun handelspolitiek.
Want een a cc oord zoo als het ac-
