KERSTDAG
Blaffende Honden
en SiiÊende Honden
m
Waarheid
BIJ DIT BLAD BEHOORT EEN BIJVOEGSEL.
BLADZIJDE BEN
PRIJS PER NUMMER 50 CENTIEMEN
DE LIBERAAL
WEEKBLAD DER LIBERALE PART IJ VAN HET ARRONDISSEMENT AALST.
NEGENDE JAAR -
ZATERDAG 25 DEC.
1937 Nr 52
vv>a
AT
AANKONDIGINGEN 1.00 fr. per regel (voor kleine) voor groote aan-
ejndigingen, prijs volgens te vragen tarief. Aankondigingen en artikels
^e weigeren is voorbehouden. ALLE toezendingen moeten onderteeksnd
zijn. RECHTERLIJKE AANKONDIGINGEN 3 frank de regel.
Voor aankondigingen binnen het Arrondissement Aalst, wende men zich
rechtstreeks tot de Redactie «GRAAF EGMONT», Aalst, Tel. 370, Fostch.
Rek. 41.11.44. Voor aankondigingen buiten het Arrondissement Aalst,
wende men zich tot den DRUKKER.
KIJK OP DE WIJDE WERELD.
AMERIKA DITMAAL GEMAKKELIJK
TEVREDEN TE STELLEN.
Onverbeterlijke optimisten en we
geneeren ons niet, om ons wel een beet
je tot dè hunnen te rekenen gron
den hun vertrouwen, dat het nog niet
zoo gauw tot een grooten oorlog komen
zal, op het feit, dat er zooveel van ge
sproken wordt.
Begin Juli van 1914 nog, werd door
de publieke opinie over heel de wereld
een oorlog nog niet zooveel naderbij ge
acht als het uitdooven van de zon, en...
drie weken later zaten we er middenin.
En bij al de zoo hooge en dreigende
golvingen van de internationale poli
tiek en het voortdurend alarm, denken
we thans nog al gemakkelijk aan de
honden die des te minder bijten, naar
mate zij harder blaffen.
Voor de regeeringen, de diplomaten,
zouden we 't in dezen tijd nog anders
en misschien nog juister kunnen
zeggen
Dat zij des te luider schreeuwen over
oorlog, naarmate zij zeiven er banger
voor zijn.
Indien Spanje al ruim een jaar lang
een schotel kokende brij is, dan zien we
de mogendheden ook al zoo lang gelijk
voorzichtige katten eromheendraaien.
Woorden zooveel ge maar wilt, doch
geen daad, geen feitelijk ingrjpen dat
tot een algemeenen oorlog zou kunnen
leidien.
Maar om te kunnen vechten, moet
men altijd met z'n tweeën zijn, en nu
wordt het gevaar voor een nieuwen
oorlog op groote schaal wel hoofdzake
lijk bezworen, minstens vertraagd, door
het feit, dat men de vechtlustigen voor-
loopig nog alleen laat staan.
...Met het gevolg, dat hun driestheid
met den dag toeneemt.
Zeer scherp kenteekenend hiervoor,
is wel het verschil, tusschen de reac
ties, die verwekt werden door aanvallen
op neutralen in den Spaansch...Spaan-
sehen, en in den nog altijd niet ver
klaarde, maar vrijwel al uitgevochten
Japansch-Chineeschen oorlog.
Hier komt dan het klaarst het onder
scheid, tusschen de bijtende en de blaf
fende honden aan het licht.
Toen op een Duitsch oorlogschip, dat
in de Balearen-archipel voor anker lag,
een bom was geworpen uit een vlieg
tuig, dat maar verondersteld werd, aan
de roode regeering te behooren, steven
de het heele Duitsche smaldeel naar de
kust, en schoot de stad Almeria vrijwel
plat.
En wat doet thans de groote Ameri-
kaansche republiek, wier nationale eer
door de Japanners een nog enorm bloe
diger beleediging werd aangedaan
Een harer oorlogschepen, op de Jang-
tse-rivier gemeerd, wordt niet meer ge
havend, doch tot zinken gebracht teza
men met nog drie tankschepen die er
omheen lagen en volgens de jongste
telling, zullen hierbij zoo wat honderd
menschenlevens verloren zijn gegaan.
En als de regeering te Washington
thans de eischen stelt, dat Japan een
volledige schadeloosstelling betale aan
de slachtoffers, de schuldigen in zijn
eigen vliegdienst bestraffe, zijn veront
schuldigingen aanbiede en waarborgen
geve tegen een herhaling van dergelij
ke feiten, dan heet het thans dat de
ze regeering een kranige houding aan
genomen heeft
Toen in 1916 een Duitsche duikboot
de «Lusitania» tot zinken had gebracht,
die onder haar passagiers ook enkele
Amerikaansche butgers telde, vroeg de
regeering van Washington aan deze
van Berlijn geen excuus geen schade
loosstelling, geen bestraffing van de
schuldigen, maar verklaarde Duitsch-
land kort en goed den oorlog.
Nochtans was de «Lusitania» niet
eens een Amerikaansch, maar een En-
gelsch schip en dan hebben de Duit-
schers zich altijd kunnen exuseeren
door het feit, dat zij, voor de afvaart
ervan uit New-York, de passagiers ge
waarschuwd hadden, voor liet gevaar
van torpedeering, omdat, volgens hun
overtuiging, de «Lusitania» oorlogstuig
voor de geallieerden aan boord had.
Nu kan men wel zeggen, dat het tot
zinken brengen van dezen Cunarder de
druppel geweest is, die de kom der Ame
rikaansche grieven tegen Duitschland
overloopen deed, maar het feit blijft er
niet minder om, dat aan de wraakple-
ging over een aanval tegen een Britsch
schip, de Amerikanen honderdduizen
den hunne soldaten en milliarden van
hun dollars geofferd hebben.
...Terwijl zij thans, nu toch hun vlag
op de meest bloedige wijze werd ge
hoond, bereid zijn, om zich met geld en
goede woorden tevreden te stellen.
Zijn we er op vooruit of achteruit
gegaan
Het antwoord op deze vraag hangt af
van het standpunt, waarop men zich
wil stellen.
Maar dan kan een «Ja» al zoo weinig
afdoende zijn als een «Neen».
Van pacifistisch dus hoog-men-
scheLijk standpunt beschouwd, zou men
van een vooruitgang kunnen spreken,
indien een zoo sterke vermindering van
de prikkelbaarheid der «nationale eer»
een algemeen verschijnsel ware.
...Indien, bij ieder zoo gevaarlijk in
cident in dezen aard. elke regeering al
les liever deed dan het tot een oorlog
laten komen, en zich met schadeloos
stelling en verontschuldigingen afsche
pen liet.
Maar... ook van pacifistisch stand
punt beschouwd, beteekent een lank
moedigheid, als in dit geval door de
Amerikaansche regeering aan den dag
wordt gelegd, een achteruitgang, als we
toch moeten zien, dat die gouverne
menten, welke het behoud van den vre
de, niet aan 't hoofd van hun bekom
mernissen hebben geplaatst, er slechts
driester door worden.
Om het met den titel van dit artikel
te zeggen dat de honden die bijten
willen, des te stoutmoediger op oorlog
aansturen, naarmate de blaffende hon
den duidelijker te kennen geven, dat zij
er bang voor zijn.
Wij behoeven er niet aan te twijfe
len. of Amerika zal zijn voldoening
krijgen. Maar, laat voor de honderd
dooden enkele millioenen yen worden
uitbetaald, iaat den daders van dezen
aanslag vanwege hun regeering een
blaam treffen, die natuurlijk als een
hooge onderscheiding bedoeld zal zijn,
en laat de Japansche gezant te Was
hington uit Tokio opdracht krijgen, om
Pesident Roosevelt excuses te gaan aan
bieden, met de belofte dat het nooit
meer gebeuren zal de bloedige smet
op de «stars-and-stripes» geworpen, zal
er niet om uitgewischt zijn en als de
Japansche regeering op die manier
eens de nationale eer van Uncle Sam
heeft kunnen peilen, eens heeft kun
nen nameten, tot hoever zij wel gaan
kan, zonder gevaar om uit Washington
een oorlogsverklaring te ontvangen
nu, dan zal zij deze proef met zulk een
hoop geld en zulk een vloed van schoo-
ne woorden, niet te duur betaald heb-
ben- 1 RIP.
VRIJHEID
SOLIDARITEIT
VERANTWOORDELIJKHEID
VREDE OP AARDE AAN DE
MENSCHEN VAN GOEDEN WIL
KERSTAVOND
In de Vlaamsche huizen worden wa
fels of pannekoeken gebakken. Na een
lekkere smulpartij vergaderen de huis-
genooten rond het vuur en luisteren
gretig naar de oude Kerstverhalen.
Op het platteland gaat nu ook de
sterreman rond, met een houten ster,
welke door middel van een touwtje aan
't draaien wordt gebracht. De sterre
man is steeds in gezelschap van nog
een paar andere broers, die van deur tot
deur gaan en volgend liedje zingen
Wij komen van 't Oost
en wij komen van ver
Wij zijn de drie koningen
met de ster
Ze herinneren alsdan aan de aanbid
ding der wijzen, welk onderwerp zoo
menig meester van de oude Vlaamsche
schilderschool heeft bezield.
KERSTNACHT
Heel stil en zacht zal de Kerstnacht
over de witte wereld neerbuigen. En...
al is het nu anders, denk dat zij wit
ligt, zooals zij altijd wit heeft gelegen,
in alle hoeken, op alle prenten en op
alle doeken, waarop geschreven stond
Kerstmis.
Over de gebulte wegen, over de schra
le hagen, over de nijdige greppels, over
den gebulten haat, over de dorre bitter
heid, over de greppelige jaloerschheid
ligt de witte vrede, die alles effen maakt
met fluweel voor alle voeten en voor
alle gedachten.
Tusschen de witte wereld en den he
mel, en van mensch tot mensch, hangt
nu Kerstmis.
Met zilveren klanken trillen door de
ijskilie lucht, de heldere slagen van het
torenklokje. Voorzichtig staan de men-
schen op en door de half-geopende deur
over krakende sneeuw en hardbevroren
grond, trekken allen als pelgrims ter
kerstmisse.
In de kerk, een wachtende menigte,
gekuch en knetterend geflikker van
waskaarsen. Buiten is het stil, 'n hei
lige stilte... Daar bonzen twaalf zware
slagen over het eenzame landschap.
Middernacht het uur der spoken, het
uur der misdaad, het uur der kwaden.
Het slaat alle driehonderd vijf en zestig
nachten op onzen toren en telkens
wordt dan de duisternis dikker.
Op dezen eenen nacht van Kerstmis
zal de toren twaalfmaal slaan, het uur
van het goede, van vrede, van licht en
van liefde,
De menschen gaan.
Ze gaan naar het kind, waar ze allen
elkander zullen ontmoeten, elkander
zullen aankijken, en in elkander broe
ders zullen erkennen broeders in el
lende, in verdoofdheid, in zoeken, in
zwakheid en in nood om elkanders
steun.
Bij het kind worden zij allen weer als
het kind. Zij weten hoe het nu de tijd
is voor allen die van goeden wil zijn...
De witte maan kijkt toe.
De wereld voelt zich weer klein, en
eenvoudig als het kind.
De wereld voelt zich weer arm, allen
samen arm van wereldsch goed, maar
in zich hebbende dien rijkdom, die de
uitkomst is van alles, de krans voor
goedheid en voor liefde Vrede.
DE KERSTBOOM
Volgens de geschiedenis is de Kerst
boom afkomstig uit Duitschland. Onze
buitenmenschen zagen verwonderd op,
toen ze tijdens den oorlog Duitsche sol
daten op hun manier met een Kerst
boom «Weihnacht» zagen vieren.
De Kerstboom zal komen uit het
bosch, en er om heen zal nog hangen de
frischheid van vele winden, en de stilte
van vele nachten buiten. De Kerst
boom. Gij zult er aan vastspijkeren een
vergulde zon, het symbool van Frey,
den ouden Zonnegoud, en een zilveren
maan die het beeld is van Freya, de
oude, wonderschoone godin der liefde.
Gij zult er aan vastprikken vele sterre-
kens en in alle kleur zijnde de teekens
van de Elfen, die de meest poëtische
wezens van fantazië zijn door de men
schen van 't Noorden en van alle he
melstreken ooit verzonnen.
Gij zult er aanhangen, speelgoed, al
lerhande en blinkende tooverslingers.
Ge zult festoenen aken van hulst met
schelbladen en korallijnen besjes, van
gevorkte marentakken met groene le
pelblaadjes en blanke matte parels.
Laat dan uw kinderen komen, en zie
naar hun oogjes
De kinderen, door de deur der ver
wachting, naar den boom waar de
mensch in liefde voor hen heeft opge
hangen de zon, de maan, de sterren,
de geschenken der wereld, den zegen
van licht en marentak.
Van mensch tot mensch, van kind tot
kind, tusschen hemel en wereld, drijft
Kerstmis.
OUDE LIEDEREN EN SPREUKEN
De volksliederschat bezit veel Kerst
liederen in naïeve taal gesteld, doch
daarom niet minder schoon. Een zeer
bekpnd liedje is het volgende
Verantwoordelijke Uitgever
EMIEL VAN LIL, Groote Markt, AALST.
DRUKKERIJ Michel BRACKE-DUBOIS
ST-GHJjIS-DENDERMONDE
Herderkens van buiten,
Met trommels en met fluiten,
zoo spelen wij over de beem
Zoo trekken wij naar Beddeleem
Naar Beddeleem die schoone stad
Waar Maria met haar kindje zat
't Kindje heeft zoo lang geleefd,
Dat 't hemel en aarde geschapen heeft,
Hemel en aarde en al te gaar
'k Wensch U ne zaligen Nieuwe jaar
De boeren hebben ook talrijke spreu
ken betrek hebbende op Kerstmis. De
meest gebruikte zijn Ne warme
Kerstmis is 'ne koude Paschen
Geeft Kerstmis warmen zonneschijn,
dan zal er te Paschen nog houtvuur
zijn Vliegen op Kerstdag de mug
gen rond, dan dekt op Paschen sneeuw
den grond Is de Kerstdag vochtig
en nat, ton en schuur dan niets bevat
De boeren zorgen ook dat steeds vóór
Kerstmis de rapen van 't veld zijn,
want Is 't kindeken geboren, 't raap-
ken zijn smaak verloren
Vrede zij den menschen van goeden
wil
Met ontroering denken wij terug aan
hen onder onze vaders en onze broeders
die vier maal te reke dien nacht van
Goedheid en Verbroedering, den Kerst
nacht van het gansche aardrijk door
brachten bij moordtuigen en in bloed-
grachten. Vrede zij hen allen
Zij streden en leden, en hoopten op
een betere, zonniger toekomst, niet in
de eerste plaats voor hen zelf, wier le
vensdraad wel tienmaal daags brutaal
kon afgesneden worden door een moor
denden kogel, maar vooral voor hen al
len die zij hadden moeten verlaten.
Vrede zij hun allen die het offer van
hun leven brachten voor hun duurbaar
Vaierland.
Pax hominibus bonse volumtatis
Vrede zij den menschen van goeden
wil
Mare. D'HONDT,
De Rexisten zijn erger dan moorde
naars... zij hebben den armen Senator
met het afgehouwen hoofd een tweede
maal onthoofd...!
Ja, beste vrienden, Degrelle in per
soon heeft zelf een lijkrede geschreven.
Groene pier, alias Senator de Grüne,
werd met dien iaagsten dienst buiten-
gep...loft
Dat zal hem nu leeren om met «ar-
mes et bagages» naar den uitersten
linkervleugel van een Reixstische groep
verhuisd te zijn
De arme man had zooveel van kui-
schen en schuren hooren spreken maar
bemerkte eindelijk dat de stal van Rex
waar al zijn strijdpaardekens stonden,
nog vuiler stonk dan bij zijn concuren-
ten.
Hij volgde dus de vroegere ingevin
gen van Degrelle Vrij en Vrank blij
ven, daarom werd hij onafhankelijk,
hij zou nog alleen luisteren naar zijn
geweten om den wil zijner kiezers te
kunnen vertolken
Omdat hij dus te eerlijk werd zette
men hem uit de partij
Xavier de Grunne» zoo lezen we
in deze met tranen geschreven necro
logie van iemand die voor Rex dood is,
is het toonbeeld van den zuivere
En verder dan nog getuigenissen als
Hij had de prachtige boodschap
van REX op prachtige wijze begrepen
voor alle Rexistische arbeiders is
Xavier de Grunne een kameraad en
een broeder en hij zal dat blijven.
Hij streed bij REX zooals hij streed
in den oorlog. Wanneer hij schoot, was
het niet met los kruit. En wanneer hij
storm liep, was het recht voor zich
uit
Hij heeft nederig en discreet gele
den voor REX wanneer dit voor hem
was weggelegd
En dan ook nog dit
Men mag gerust zeggen dat nie
mand misschien Rex meer heeft liefge
had dan Xavier de Grunne. Men vergaf
hem dwaze dingen, buitensporige inci
denten, omdat men van zijn recht
schapenheid overtuigd was
Arme Grunne-pier Hij deed dwa
ze dingen, buitensporige inciden
ten schrijft zijn in tranen badende
jezuiet van 'n baas-Rexist
Maar was het «Le Pays Réel» niet die
hem een koddige beroemdheid gaf, met
-een speciaal verslag over zijn helden
moed en heldendood Het was in
de dagen dat Rex, ondanks het regee-
ringsverbod te Brussel zou betoogen.
Degrelle, de nieuwe Christus, werd toen
ook gesnapt in den hof van tusschen
zijn dikkelijven... o... lijven,., waarom
liet gij hem uit uw midden rukken
Maar hij kreeg geen doornen kroon
Groene pier was daar, en met zwarte
blokletters las men dat de senator door
een woesten sabelhouw was gewond.
Ma..., de Burgemeester deed beter
dan Poncius Pilatus, hij liet Degrelle in
vrijheid stellen...
Om hem te bedanken viel hij hem
in Pays Réel aan en maakte van den
senator, 'n man met het afgehouwen
hoofd.
Hij schreef dwaze dingen en nu leest
men
Hij deed wel e*ns «dwaze dingen»,
verwekte «buitensporige incidenten»,
die men hem «vergaf». Maar het laat
ste «dwaze ding» door hem uitgehaald,
het laatste «buitensporige incident»
dat hij verwekte, heeft «men» dat
wil zeggen de Fuhrer-zelf graaf de
Grunne nu niet meer kunnen vergeven.
Kop af
De aanleiding voor den rexistischen
9den December zal men Vinden in een
redevoering, die Graaf de Grunne
Woensdag bij den Senaat heeft uitge
sproken over het thema Er bestaat
verwarring tusschen godsdienst en po
litiek Verwarring die zou dienen ©jk