DAT IS PREKARNAVAL
ER IS MEER DAN 1 KANDIDAAT PRINS KARNAVAL
DENDERMONDE
DE POEF-A-TA-PAFFERS WILLEN HÉT ELK
JAAR FIJN DOEN
D'ELASTIEKE
SJINJIPPEN Vervolg van blz. 16
nog het Levend Schaakspel
herinneren. Hoewel ze zui-
vere amateurs blijven,
groeiden ze spijts alle wel
en wee, tot een der rijke
I karnavalgroepen uit, wat
zeker bevestigd werd in '72
toen de Draak van St.-Mi-
chaël uitgebeeld werd. Kar-
navalist en Elastieke Sjinjip
bij uitstek, Alfons De Coo-
man, heeft er net als aan
de Zwarte Man van '73 in
«500 jaar boekdrukkunst te
Aalst» nog nare herinnerin
gen aan, want tweemaal
was hij de eenzame die
hoog vastgebonden op de
draak zat en vorig jaar bo
venop de wagen met rie
men vastgehaakt was en
bleef toen alle spitsbroe
ders lekker pintjes gingen
nemen. Openden zij vorig
jaar met de Dirk Martens-
wagen de optocht, dan wil
len zij dit jaar niet opnieuw
van prioriteiten genieten
want al bij al, het was vorig
jaar wat te kultureel en... te
dorstig, zodat nu «Schot
land door een Aalsterse bril
bekeken» wel wat vrolijker
i worden zal.
straat, dan staat hun naast
de stoet dit jaar nog een
zwaardere taak te wachten.
Een der leden, Antoine Van
der Heyden, stelt zich kan
didaat prins-karnaval. Aan
d'Elastieke Sjinjippen deze
kandidatuur met hand en
tand te verdedigen. Inspira
tieloos zijn ze in alle geval
niet, want met het Drieko
ningenfeest klinkt reeds
het eigen karnavallied '74:
Mor as g'isch wist wa dat
ons stad
oon poef nog moe betooien
ver den berou van Willems
ze moeten 't ieverst holen
Het belfort dientj geresto-
reird
Het hangt nie meir onien
Dus met de kabelteleviezje
emment oon ons bien
Ach, beste vrienden, lois-
tert na
wilt na isch resoneiren
de vestiaire op den osbroek
die kost zonder chicaneiren
droi of zes of ting miljoeng
Ken trek mé da nie oon
Zulang dat onze karnaval in
't stad
moor bleift bestoon.
zelfstandige. Voor loon
trekkende prinsen, die op
hun werk afwezig zijn,
brengt dit wel financiële
moeilijkheden mee.
Zoals voor een paar jaar
heeft deze kandidaat weer
een showprogramma van
de bovenste plank klaar.
Wat het is, blijft evenwel
geheim.
Ook wanneer hij niet ver
kozen wordt zal hij zijn pro
gramma afwerken. Alle lo
kalen en herbergen mogen
zich aan een bezoek van
Jean-Paulverwachten.
Het blijkt dat verschillende
personen zich verzetten te
gen het feit dat een oude
prins zich opnieuw kandi
daat stelt. Dat vindt Jean-
Paul wel onlogisch. Vol
gens hem moet het ieder
een vrij staan wanneer en
zoveel maal hij wil zijn
kandidatuur te stellen.
Niettegenstaande een fan
tastische karnavalminnen-
de burgemeester vindt hij
het niettemin spijtig dat de
Prinsen Caemere zo'n hoge
financiële last op de schou
ders krijgt. Hun kostuum
kost zo maar eventjes
10.000 fr. Er werd zelf voor
gesteld door die «Caemere»
om een standplaats op de
jaarbeurs tè krijgen om zo
doende hun materiaal te
kunnen bekostigen. Zelfs
dit bleek niet mogelijk. Als
het er op aankomt om iets
te doen voor mensen die
reeds zoveel voor karnaval
presteerden, dan is het on
mogelijk.
Is het dan te verwonderen
dat er van jaar tot jaar
steeds minder belangstel
lenden op de titel van Prins
Karnaval afkomen. De hoge
financiële kosten schrikt de
jeugd af, want bedenk dat
karnaval toch maar drié da
gen beleefd kan worden!
Volgende week komen wij
terug op de kandidaat van
de Dekenij Koolstraat: An
toine Van der Heyden.
ROEL VAN DE PLAS
De eeuwig jonge Gustaaf De Stobbeleir en de Gillis dansen.(jdl)
Het is niet onze bedoeling hier publiciteit voor één kandi
daat prins-karnaval te maken. Wij wensen alleen het Aal
sterse publiek ervan op de hoogte te stellen dat wel dege
lijk meer dan één prins-karnaval kandidaat bestaat.
Op driekoningenavond hadden we een kort gesprek en
later een langer met Jean-Paul De Boitselier, Prfns-Karna-
val 1967 en 1970.
Voorbarig had een dagblad gepubliceerd dat er slechts
één kandidaat 1974 was, namelijk Antoine Van Der Hey
den uit de Koolstraat.
mische groepen toendertijd
in spoedvergadering bijeen
kwamen om er o zo vlug
toch nog enkele te kunnen
bijvoegen. Want, stel je nu
toch een prinsenverkiezing
met één kandidaat voor,
zonder het supportersge-
joel, zonder de nodige elek
trische spanningen, en de
heilige sportiviteit!!
Er werd toen aan Jean-Paul
1 de raad gegeven in het ver-
volg tot op het laatste mo
ment te wachten om zijn
deelname bekend te ma
ken. Waarom 3 keer al? Is
het ook zijn bedoeling de
keizerstitel te behalen zoals
destijds zijn vader Fransky
De Boitselier, die nu nog
bloemen op zijn graf krijgt
elke zondagmorgen van
karnaval.
«Zeker niet», aldus Jean-
Paul. «ik vind Kamiel Ser
geant, de man die reeds
zoveel voor karnaval geij
verd heeft, de ideale per
soon.»
Terloops gezegd, we verna
men dat de titel van keizer
na 3 maal prins niet meer
toegekend wordt in Aalst.
We wisten nooit beter of
een prins moet Aalst overal
vertegenwoordigen. Daar
gaat Jean-Paul wel mee ak
koord, maar hij vindt het.
enkel mogelijk voor een
Jean-Paul, reeds tweemaal kar-
navalprins, nu wat in de kontra-
mine met zijn kandidatuur.
Inderdaad, slechts op vrij
dag 11 januari diende Jean-
Paul zijn kandidatuur bij de
sekretaris van het feestko-
mitee in.
Waarom zo laat? Niet om
dat hij er zo lang over hoef
de na te denken. Neen, het
was bij Jean-Paul een vorm
van sportiviteit. Inderdaad,
in 1970 had hij met zijn
«haastig zijn» een minder
plezierige ervaring. Toen
stelde hij zich kandidaat in
november 1969 met het ge
volg dat geen anderen meer
kwamen opdagen en het
feestkomitee en de ko-
VEEL EERSTE PRIJZEN
Hun eerste karnaval 1970,
werd met «Tijl Uilenspie
gel», als poppenteater,
reeds een schot midden in
de roos, want in hun kate-
gorie werd meteen een eer
ste prijs behaald. Het twee
de karnavaljaar werden ze
verrijkt met een vaste wa
gen en zullen velen zich
In de Fiberfleethalle staat
wagen vier voor wat de
ruwbouw betreft klaar, al
leen moet het monster van
Loch Ness nog wat bijge
werkt worden.
NIET ALLEEN
DE OPTOCHT
Zorgen de Sjinjippen niet
alleen voor de Zomerkarna-
val in samenwerking met
de Dekenij van de Kool-
Dendermonde heeft wel niet zo'n grote karnavaltraditie als
Aalst, toch zijn er ook elk jaar mensen die een groot deel
van hun vrijetijd en dikwijls van hun zakgeld opofferen om
toch wat sfeer te scheppen tijdens de karnavalstoet, die
gelukkig gedurende de laatste jaren crescendo gaat.
Zowel wat de publieke belangstelling als de deelneming
betreft, mag de stoet zich verheugen in een stijgend
sukses. Niet vreemd daaraan zijn de enkele Dendermond-
se koddige groepen, die dikwijls met zeer bescheiden
middelen een goede prestatie leveren. Wij denken dan
onmiddellijk aan de pompiers, die elk jaar met iets fantas
tisch voorde dag komen, aan de jeugdklubs als Zenith en
Sako (dat spijtig genoeg verdwenen is) en aan de mensen
van de Donckstraat en de Zep. Een groep die het echter
steeds beter tracht te doen en zich niet laat verleiden tot
triviale uitbeeldingen, is de «Poefatapaffers», een naam,
afgeleid van die van het lokaal Patapoef, gelegen op de
Grote Markt te Dendermonde.
een mager prijsje en in dat
verband trok de Voorpost
van leer tegen de grote be
dragen die aan buitenlan
ders worden uitgekeerd,
terwijl onze eigen goede
groepen het met een akke
fietje moesten stellen. Ge
lukkig is daarin nu reeds
veel veranderd. Het jaar na
dien vonden wij de Poefata
paffers terug in 't prison,
«'t Prisong» zeggen ze in
Dendermonde. De eigenlij
ke benaming van de groep
was toen: «Het vonnis der
Poefatapaffers». Er kwam
een heuse gevangenis aan
te pas, met boeven in
streepjespakken, gendar
men en een bende staande
Het «prisong» zoals hel werd voorgesteld tijdens de stoet van 1972.(v)
De Poef-a-ta-Paffers hebben al leute vooraf in hun lokaal, tijdens de voorbereidende vergaderingen.!v)
en zittende magistraten.
Een pastoor hoorde de laat
ste biecht der veroordeel
den en als wij ons niet ver
gissen was het opnieuw de
fameuze «Vatsj» die de ver
oordeelden hun laatste zie-
leheil verzorgde met een
«Jan Cremer» in plaats van
een bijbel onder de arm.
In 1971 werd alles op de
fuzie gezet en toen kregen
zij een derde plaats, hoe
wel zij volgens scribent
K.M. een betere rangschik
king verdienden. Een slo
gan uit die stoet: «Wair
wille fuze, gien ruze». Op
de wagen werden grote ka
rikaturen aangebracht van
de drie fusieburgemees
ters.
De Poefatapaffers dragen
nooit maskers. Zij grimeren
hun aanschijn,, zodat het
past bij de kledij, die zij
meestal huren. In '72 was
dat echter niet nodig, want
toen beeldden zij München
'72 uit. Ge weet wel, de
Olympische Spelen. Daar
voor waren alleen enige
sportuitrustingen nodig en
de onvermijdelijke zieken
wagen. Op die wagen von
den we de geschilderde
hoofden terug van Pauline-
ke Danijs, Pee-den-oap,
Roelle Pieters en bazin Na-
dine, we gewaagden zo
waar bijna van «Dender-
mondse figuren».
Miel Raveyts was bokser,
Jef Jacobs infirmier, Luc
Peersman verdedigde de
rood-witte kleuren, terwijl
Frank Praet zijn oud KAVD-
plunje had aangetrokken.
Tijdens de laatste karnaval
ging het er eerder luguber
aan toe. Toen verschenen
een dertigtal onvervalste
vampiers in de stoet. Titel:
«Het Vampierenklooster».
Onder leiding van Dracula
huppelden de vampiertjes
rond een dodenwagen, die
helemaal gestofferd was in
zwart en purper. De bloed
zuigers waren gekleed in
wit en zwart, zodat de
groep, ondanks het maka-
bere onderwerp toch op
nieuw een zeer verzorgde
indruk maakte.
Voor dit jaar konden wij het
dus niet te. weten komen.
En dat is best begrijpelijk.
Reeds maandenlang wordt
er over alle mogelijke on
derwerpen gefluisterd en
vanaf volgende week begint
men aan de wagen te wer
ken. Het resultaat van zo
veel werk geeft men niet
prijs voordat er duizende
toeschouwers kunnen van
genieten.
Hopelijk krijgt deze fijne
groep bij de uitspraak van
de jury waarop hij recht
heeft. De Poefatapaffers
zijn immers «karnavalzot-
ten» die nog zo zot niet zijn
en een positieve inbreng
willen doen in het totaal
van de karnavalstoet, die
eerlijk gezegd dikwijls on
der elk peil stond. Met en
kele meer van deze groepen
zou het stijgend sukses van
het Dendermonds karnaval
in een sneller tempo verlo
pen".
Wij hebben de Patapoeffers
dan maar gerust gelaten in
hun vergadering, in hun
overpeinzingen en plannen
en vooral tussen hun bier,
want ook dat hoort reeds
bij de karnavalstemming,
die nu ook stilaan in Den
dermonde ontluikt.
gelijke groep kost veel
geld. Bovendien is ons kar-
navalkomitee niet van de
rijkste zodat de prijzen
maar een klein deel van de
onkosten dekken. «Zeg
maar gerust dat wij een
steunlijst openen om te be
delen voor geld», zegt ba
zin Nadine. Zij is zowat de
meter van de bende jonge
lui.
In 1969 reeds zagen wij de
groep voor het eerst en
het werd een verrassing.
Keurig uitgedost in rood en
wit de stadskleuren
met een mooi versierde wa
gen, vormden zij de attrak-
tie van dev stoet. Zij beeld
den het jaar 2069 uit onder
het motto: «Eeuwfeest van
de BTW». Hetzelfde jaar
trokken zij ook naar Oude-
gem, waar zij evenveel suk
ses oogstten. Was het nu
omdat de groep maar voor
de eerste keer te voorschijn
kwam, wij weten het niet,
in elk geval werd het maar
Dinsdagavond werd de eer
ste vergadering gehouden
in verband met het komen
de karnaval. In een rokerige
hoek zaten ze samen. Af en
toe brak er een bulderend
gelach los, maar wij kon
den toch niet te weten ko
men waarmee ze dit jaar
gaan uitpakken. Dat is zo
iets als een fabrieksge
heim. Wij citeren voor de
vuist weg enkele namen:
Ann Abbeloos, Frank Praet
met blonde verloofde
Miel Raveyts, in 't Dender
monds de «Vatsj» en nog
een tiental anderen, allen
geboren en getogen sa
menzweerders als het om
leute gaat, echte karnava-
listen die sinds 1969 elk
jaar opnieuw een puike
groep voor het stadhuis
kunnen brengen.
Of er iets mee te verdienen
valt? Niets, integendeel.
Ge moet nog betalen om er
te mogen bijkomen, want
de uitrusting voor een der-
