v.u.
Arr. Aalst
K.P.
P.V.V.
B.S.P.
Arr.
Denderm
P.V.V.
V.U.
C.V.P.
B.S.P.
VRIJE TRIBUNE
2
De redaktie heeft het recht deze teksten in te korten
DE WOORDEN EN DE
FEITEN
Hoe de politieke toestand er op
het einde van de week zal
uitzien, kan niemand op dit
ogenblik dinsdagavond
22 januari voorspellen.
Wanneer deze «Voorpost» van
de persen rolt. kan het klimaat
reeds heel wat gewijzigd zijn in
vergelijking met het begin van
deze eerste krisis-week. We zijn
geen profeten en we wagen ons
dus aan geen voorspellingen.
Men moet echter helemaal geen
waarzegger zijn om te weten hoe
van BSP-zijde de kolommen
van «Volksgazet» en «Vooruit»
deze week en nog vele weken
lang zullen gevuld worden met
schone, principiële verklarin
gen. Vooral voor Ibramco zal de
wierook van de socialistische
beginselen gebrand worden.
Hete tranen zullen gestort
worden over wat het BSP-partij-
bureau reeds genoemd heeft «de
eerste poging om een openbaar
industrieel initiatief in de
energiesektor tot stand te
brengen». De «kontrole van de
gemeenschap over de energie
sektor» zal er bijgesleurd
worden en nog veel andere
ronkende, goed-klinkende na
men. in de hoop dat de kiezer
het allemaal zal slikken en in
het kieshokje een bolletje zal
zwart maken op een BSP-lijst.
De BSP-woordvoerders zullen
hun partij beschrijven als de
enig-zaligmakende partij voor
al wie in dit land met arbeid in
zijn levensbehoeften moet voor
zien.
Het valt voor de BSP-militanten
te vrezen dat de kiezer het deze
maal niet allemaal als zoete-
koek zal slikken. Het valt voor
de BSP-militant te vrezen dat
de kiezers zich nog al te goed
het RTT-schandaal zullen her
inneren en dat de kwalijkrie-
kende geur ervan hen nog te
zeer in de neusvleugels zal
hangen. Het valt voor de
BSP-militant te vrezen dat de
kiezers het Ibramco-sprookje
nie zullen geloven en zich nog al
te goed de brutale manier zullen
herinneren waarop de BSP hier
getracht heeft haar partij
politieke klauwen te leggen op
een miljardenprojekt dat niet
veel meer was dan een Luikse
BSP-kiesbelofte. maar te beta
len door de hele gemeenschap.
En nog altijd voor diezelfde
BSP-militant valt het te vrezen
dat de kiezers ondertussen
zullen geleerd hebben achter de
gesloten deuren van het BSP-
huishouden te kijken, waar ze
het voortdurend krakeel tussen
co-voorzitter Cools en ex-pre
mier Leburton zullen opge
merkt hebben. Wie van dit
krakeel nog nooit gehoord
heeft, kan er trouwens nog even
het artikel van E. Van Cauwe-
laert in «Het Volk» van
maandag 21 januari jl. op
nalezen. Zeer terecht wordt
hier. in verband met de val van
de regering, aan de vete
Cools-Leburton herinnerd. En
terecht wordt hier de vraag
opgeroepen Wat is de rol van
BS P-co-voorzitter Voois in de
val van de regering Leburton?
De BSP roept hard op
verkiezingen. Het valt zeer te
betwijfelen of de kiezer even
hard op de BSP roept.
Dr. R. VAN LEEMPUTTEN
V olksvertegenwoordiger
BU EEN POLEMIEK
Het kan wellicht ongepast lijken
ons in de polemiek tussen de
heren Van Hoorick en Van
Leemputten te mengen, maar
het betreft hier uiteindelijk toch
een probleem «dat ons allen
aangaat», nl.- de bindingen van
mensen die ook politiek bedrij
ven. met de wereld van zaken en
financiën.
«De V.U..» zo schrijft de h. Van
Leemputten in het vorige
nummer van De Voorpost, «telt
40 kamerleden en senatoren.
Zes onder hen maken deel uit
van een of meerdere beheerra
den. Daar is niets misdadigs
aan. Daar is niets geheimzin
nigs aan. Het zakenleven is in
België niet buiten de wet
gesteld. Die mensen komen er
trouwens voor uit dat zij zaken
doen en financiële belangen
hebben».
We noteren dus dat men in de
V.U. die bindingen normaal
vindt. Ons verwondert dit
trouwens niet. We hadden er al
een en ander over gehoord bij
een zaak van grondspekulatie in
het Antwerpse en we kennen
Lode Claes van de Bank
Lambert. Elk zijn mening,
maar voor ons staat het vast dat
een partij door dergelijke
bindingen gemarkeerd wordt,
dat dit invloed heeft op haar
stellingen en aktie. Wij geloven
niet in heren met een engelen
kroontje en een kinderzieltje,
die haarscherp hun belangen en
deze - van de gemeenschap
kunnen scheiden.
In feite geeft' de h. Van
Leemputten ons gelijk toen we
reeds vroeger schreven dat met
de komst en de groeiende
invloed van deze heren bij de
Volksunie, steeds maar duide
lijker naar voor is getreden dat
de Volksunie zich opwerpt als
de beste verdediger van de
belangen van de geldmuur in
Vlaanderen. En dat zij daarbij
de arbeidersbeweging een on
verbiddelijke haat toedraagt.
Het Vlaams romantisme is voor
de kleintjes, om hen te lokken
of op toeren te houden.
Dit gezegd zijnde, willen wij er
aan toevoegen dat ook wij Van
Hoorick hadden kunnen ant
woorden. toen hij in deze
kolommen schreef, dat de BSP
de enige partij was die omtrent
kumul en bindingen met
bepaalde kringen de zaken zo
scherp stelde.
Wij verkozen daar niet op in te
gaan. omdat dit toen van
bijkomstig belang was. We
willen er nu wel op wijzen, dat
in de KP een sterke financiële
discipline bestaat die elke
invloed van de geldmuur
onmogelijk maakt, en gezien de
wedde van de bezoldigde
militanten tot parlementair
en de voorzitter toe het loon
van een geschoolde arbeider
niet overtreft, ook elke opstape
ling van persoonlijk fortuin
uitschakelt.
Maar om tot ons betoog terug te
komen, wal de h. Van
Leemputten bij zijn verwijzen
aan de BSP vergeet, is het
essentieel verschil tussen de
kleinburgerlijke partij V.U.
(ook al maken werkers en kleine
lieden er deel van uit), en de
BSP, due. historisch en door
degenen die in overgrote
meerderheid van haar leden en
kiezers zijn. een arbeiderspartij
is.
Wanneer de binding met de
financiewereld dus bij de
Volksunie een beginsel is de
rijken en de armen achter
hetzelfde nationalistisch vaan
del is dit bij de BSP een
afwijking, een verwording die
totaal zou moeten uitgesneden
worden, omdat zij met andere
zaken nog de aanleiding kan
zijn tot verregaande vergissin
gen en fouten, omdat zij een
deel van de arbeidersbeweging
verzwakt ten overstaan van de
klassevijand, die in feite trou
wens meer en meer de
volksvijand wordt.
Het is onze wens, vooral nu het
kapitalisme aan een zo diepe
krisis toe is en voor de gestelde
problemen geen geldende op
lossingen kan bieden, dat de
basis van de BSP van haar
leiding zou afdwingen aan
dergelijke afwijkingen kordaat
een einde te stellen.
RAY DESMET
Voorzitter KP-Dender
EEN NIEUWE REGERING
OF VERKIEZINGEN
Na een week vol vraagtekens en
een marathon ministerraad,
gevolgd door het Iraans tele
gram. hebben de socialistische
ministers hun ontslag aangebo
den en de regering verlaten. De
reden door BSP-minister Vlaes
aangehaald is dat de socialisten
geen voldoening hebben gekre
gen inzake Ibramco. de Luikse
raffinaderij, waardoor ze de
realisatie van een doctrinepunt
zagen verloren gaan.
Deze socialistische daad weegt
zwaar door op de Belgische
politiek en men kan zich
afvragen in hoeverre de BSP de
belangen van onze gemeen
schap en onze bevolking boven
enggeestige partijpolitiek en
Luikse verkiezingsbeloften
plaatst.
Midden een periode vol sociale
en ekonomische moeilijkheden,
inflatie, werkloosheid en daling
van de koopkracht, trekken de
socialisten uit de regering en
laten het land onbestuurd. Dan
wordt er nog niet gesproken van
gewestvorming en de decentra
lisatie waarvoor deze regering
tot stand kwam. Ook de
onderwijspolitiek, het school-
pakt en de pluralistische school
worden door de BSP geofferd.
De BSP heeft een daad gesteld
die getuigt van weinig verant
woordelijkheidsbesef door, voor
een nadeling, maar BSP-verkie-
zingsprojekt. na de RTT-zaak,
het land in de steek te laten.
Vandaag zijn twee oplossingen
mogelijk een nieuwe regering
of verkiezingen. De nieuwe
regering is weinig waarschijnlijk
want gelet op haar duur (amper
1 jaar. de parlementaire ver
kiezingen zijn voor mei 1975)
zal weinig tot stand kunnen
brengen en anderzijds zijn de
standpunten van de partijen
uiteenlopend en zullen de
partners elk ogenblik elkaar
met de vekiezingskoorts bespie
den. Nieuwe verkiezingen kun
nen een regering van langere
duur tot stand brengen. Daarbij
zal dan de keuze van de
bevolking duidelijk gesteld
worden een keuze voor een
verdere verstaatsing met een
marxistisch socialistisch dirigis
me. waarbij de mens ten dienste
zal staan van de staat, ofwel een
liberaal humanistische visie
waarbij in de staat aan de mens
de voorrang wordt gegeven.
Tussen beide oplossingen en de
wijze om morgen het land te
besturen, zal moeten gekozen
worden. De PVV moet zeker
geen schrik hebben voor nieuwe
verkiezingen. Haar aanwezig
heid in de regering was positief
voor het land en de bevolking en
vooral voor de sociale kategorie-
en. Zo zegt zij als partij nog
steeds haar verantwoordelijk
heid te willen opnemen in het
belang van de bevolking mid
den de krisisperiode waarin we
staan. Wat ook de keuze of de
oplossing weze die aan deze
krisis wordt gegeven, de P.V.V.
ziet met vertrouwen, mede door
de strijdvaardigheid en het
dynamisme van haar militan
ten, de toekomst tegemoet.
DIANE D'HAESELEER
WAAROM EN WAT NU
Maandenlang hebben de CVP.
PVV en de V.U. een gekoncer-
teerd offensief gevoerd tegen
Leburton. de socialistische mi
nisters en de BSP. Nu de
socialisten op de Ibramco-
kwestie de regering hebben
verlaten jammert men overal,
doet men beroep op de BSP om
toch maar de gebroken potten
te lijmen en vindt men dat men
de BSP in de regering nodig
heeft op het ogenblik dat zich.
ingevolge het kapitalistisch
systeem, een ekonomische ach
teruitgang. stijgende werkloos
heid en nog grotere prijsstij
gingen aankondigen.
Ibramco was voor de socialisten
een princiepskwestie. Wij heb
ben steeds voorgehouden dat
onze maatschappij, in het
belang van alle werkende
mensen, ekonomische struk-
tuurhervormingen nodig heeft.
Voor de BSP betekent dit een
soepele maar volledige planning
van de ekonomie. de nationa
lisatie van de energiesektor en
de kontrole van de werknemers
in de ondernemingen. De PVV
die de kapitalistische ekonomie
voorstaat is daar vanzelfspre
kend niet voor te vinden. De
kristen-demokraten spreken
wel dikwijls een vooruitstreven
de taal maar in de praktijk
stellen zij zich op achter het
privé-initiatief en de patroons.
Ibramco was een bescheiden
poging om het algemeen belang
voorrang te geven op het
privé-belang, om de alleenheer
schappij van de oliemaatschap
pijen te doorbreken, om inzicht
te verwerven in de prijsvorming
van de petroleumprodukten
waarop de gemeenschap thans
geen toezicht kan uitoefenen.
Ibramco was het eerst openbaar
industrieel initiatiefin ons land.
Het was dan ook te verwachten
dat de grote kapitalistische pe-
troleummaatschappijen alles
zouden doen wat zij konden om
Ibramco te kelderen. Het
Verbond van de Belgische
Ondernemingen, het Vlaams
Ekonomisch Verbond en de
overeenstemmende patroonsor
ganisatie in Wallonië en Brussel
hebben zich duidelijk uitge
sproken tegen elke openbare of
gemeenschapsonderneming in
de industriële sektor. De
Belgische. Vlaamse en franko-
fone patroons zijn het roerend
eens voor hun gemeenschappe
lijke belangen en winsten drie
handen op dezelfde buik.
Welnu het is met het binnen
lands kapitaal en met de
buitenlandse petroleummaat-
schappijen dat de CVP en de
PVV. gesteund door dc V.U..
hebben samengeheuld. Van bij
den beginne hebben zij Ibramco
gesaboteerd en stokken in de
wielen gestoken. Zij hebben
Ibramco opzettelijk gekelderd
omdat het groot-kapitaal dat
wilde. Het is het anti-progres-
sistisch front dat zich heeft
doen gelden.
In deze omstandigheden heeft
de socialistische aanwezigheid
in een regering met de CVP en
de PVV geen zin meer. Het land
staat inderdaad voor een
moeilijker wordende ekonomi
sche situatie. Deze is aan het
kapitalisme te wijten. Daarom
zegt de BSP dat de kiezer zich
dringend moet uitspreken op
dat uitgemaakt worde welke
weg moet worden opgegaan:
deze van de ongekontroleerde
en onbeheerste kapitalistische
ekonomie of deze van de
voorrang van het gemeen
schapsbelang op de winstzucht
van het kapitaal zoals de BSP
vooropstelt.
Hoe sneller het kiezerskorps
zich daarover uitspreekt, hoe
beter. Daarom vragen wij de
onmiddellijke ontbinding van
de Kamers en verkiezingen. De
BSP is de half-en-half-oplos-
singen die alles paraliseren beu.
Wil men het groot-kapitaal de
baas laten, welnu dat de CVP
en de PVV en eventueel de V.U.
dan maar regeren. De BSP blijft
steeds bereid haar verantwoor
delijkheden op te nemen, maar
dan uitsluitend op basis van een
vooruitstrevend regeerakkoord,
op ekonomisch en sociaal
gebied en ook op het terrein van
een konsekwente gewestvor-
ming.'Aan de kiezer echter dit
uit te maken.
BERT VAN HOORICK
Volksvertegenwoordiger
EINDE VAN EEN TOREN
VAN BABEL
Spectaculaire ineenstorting van
een staatsbedrijf
Het was gepland sedert 1968.
Toen reeds had de heer
Leburton een voorstel gedaan
aan Iran om een olieraffinaderij
te vestigen in het Luikse.
Tot daar was er geen vuiltje aan
de lucht. Het bedrijf kon
immers worden uitgebaat op
privaat initiatief.
Andere socialisten zagen de
zaken echter anders.
Deze onderneming zou de
reuzekans worden voor sommi
gen onder hen om. zonder enige
risico-last. zonder persoonlijke
investering, met de hulp van
alle Belgische belastingbetalers,
aan het hoofd gesteld te worden
van een zaak met miljarden
omzet.
Daarom moest de beruchte
Belgische raffinaderij een
staatsbedrijf worden.
En het werd. op papier althans,
«Ibramco».
Om alle konkurrentie bij de
samenstelling van de beheer
raad te vermijden, werd de olie
zwangerschap van moeder BSP
zolang mogelijk geheim gehou
den. Slechts wanneer de statu
ten volledig waren klaarge
stoomd en de beheerraad
waterdicht was samengesteld,
werd stiekum de bevalling van
dc olievrucht bekendgemaakt.
Enkel en alleen BSP-ers waren
in de leiding opgenomen
Vermits het toch een «staats
bedrijf». dit wil zeggen een
bedrijf van gans de Belgische
Staat zou worden, was het heel
normaal dat wij allen minstens
een geruststellend antwoord
zouden bekomen op de vraag,
of de door Iran geleverde olie
wel een goede kwaliteit zou
hebben, en of de prijs van de
ruwe olie niet hoger zou zijn
dan deze van andere oliemaat
schappijen.
De PVV stelde zeer hoffelijk
deze vragen.
Toen kwamen de mollen uit
hun pijpen.
De BSP voorstanders konden
geen afdoend antwoord ver
strekken. De olie-sjeiks uit Iran
waren zelfs erg boos. In plaats
van te antwoorden maakten zij
kortweg een einde aan gans het
Ibramco-plan.
De vinger was op de wonde
gelegd. Ibramco was een
gouden zaak voor Iran, maar
een aderlating voor de Belgische
liskus.
Zij die in de zakenwereld staan,
trokken hieruit een nuchtere,
alledaagse konklusie het was
een slecht initiatief, een zaak
om spoedig te vergeten en
andere plannen te ontwerpen.
Voor de BSP initiatiefnemers
betekende de ineenstorting van
hun oosterse toren van Babel.
een onoverkomelijke ramp.
Hun woede kende geen grenzen.
De regering moest vallen en zij
eisen zelfs nieuwe verkiezingen.
Zij die de leiders wilden zijn van
een staatsbedrijf, zijn niet eens
in staat te redeneren als een
kleine partikuliere ondernemer,
die gewoon is regelmatig zware
tegenslagen te torsen en onaf
gebroken moet zoeken naar
nieuwe, renderende initiatieven
om verliesposten uit te schake
len.
Onbegrijpelijk, temeer daar alle
Vlaamse socialisten zonder enig
voorbehoud hun Luikse kame
raden zijn nagehold in hun
vaandelvlucht.
Bij dit alles, kan het hen geen
barst deren of het land in een
zware krisis wordt gestort, die
niemand had gewild, en zeer
nadelig kon uitvallen voor de
arbeidende bevolking.
Wij worden bedreigd met een
snelle prijsstijging en een
toenemende werkloosheid. Bo
vendien weet niemand hoe de
gewestvorming zal moeten uit
gevoerd worden. Nochtans was
het de hoogste tijd geworden om
het land te verlossen van deze
hypotheek.
De BDP liet aan de kiezer een
slechte indruk over haar staats
bedrijven. Zij toonde bovendien
haar hopeloos verval. Zij heeft
alles in de steek gelaten om het
aangezicht van enkele tenoren
te redden.
Zij wil een herscholing doorma
ken Misschien zal zij hierbij
niet haar toevlucht zoeken tot
het aanscherpen van de be
staande problemen, en staking
na staking uitlokken, zonder
zelf een oplossing voor te
stellen.
Deze taktiek zal door de grote
meerderheid der kiezers niet
meer aanvaard worden.
Zij is te simpel. Zij zou aan het
land teveel kosten en ook de
kleine man is veel meer
ontwikkeld, beredeneerd en
nuchter geworden, dan in de
tijd van vadertje Anseele.
Voor de PVV staat het
onwrikbaar vast dat het land
niet mag op drift gelaten
worden. De PVV wil spoedig
een nieuwe regering, desnoods
zonder de socialisten.
In die zin hadden wij trouwens
reeds een artikel gepubliceerd
in dit blad. nog vóór de vorming
van de huidige drieledige
regering.
Indien het onmogelijk is een
minderheidsregering te vormen
moeten onverwijld nieuwe ver
kiezingen worden uitgeschre
ven.
Het is niet zinnig door nieuwe,
wellicht vruchteloze onderhan
delingen over een regeringsvor
ming, het land lang in de mist te
laten.
F. VERBERCKMOES
V olksvertegenwoord iger
DE «GROTE» REGERING
In januari 1973 werd. na een
langdurige krisis. de regering
Leburton gevormd, de grootste
regering, die België ooit kende,
tenminste wat betreft hun
aantal 36 ministers en staats-
sekretarissen. uit 5 of 6 partijen.
Alle zogenoemd nationale par
tijen waren erbij, of hun
onderdelen CVP. PSC. PVV,
PLP. BSP en PSB. Die grote
koalitie was er nodig, zo zei
men. om de problemen van ons
land de baas te kunnen, vooral
dus de regionalisatie, waarvoor
een 2/3 meerderheid vereist is.
Op 18 januari 1974, bijna een
jaar later, viel die grosze
Koaütion uit elkaar door de
schuld van de BSP.
Het is leerzaam eens te
beschouwen, wat tijdens dit jaar
zo al werd verwezenlijkt...
1. De regionalisatie na 2
regeringskonklaves. na alle
soorten koehandel in Ter
Hulpen staat men nergens. De
meest vooruitzienden van de
regering zeggen openlijk, dat
een nieuwe grondwetsherzie
ning nodig is. dat de vorige dus
niet goed was... Precies wat de
Volksunie reeds zegde, toen ze
weigerde mee te werken aan die
slechte grondwet.
2. Het nieuwe schoolpakt ook
hier was de grote regering
nergens geraakt; het Volksunie-
voorstel van pluralistische scho
len werd door sommigen
overgenomen, maar botste op
het klerikale onbegrip van de
CVP.
3. De zogenoemd ethische pro
blemen kregen geen oplossing.
Het is wel zeker de grote bende
heeft niets positiefs kunnen
uitvoeren; negatieve kanten zijn
er des te meer geweest.
1. De RTT-zaak is ieder van U
voldoende bekend. Door de
schuld van BSP-ministers. en
van BSP-ambtenaren zijn er
honderden miljoenen gelden
voor de gemeenschap verloren
gegaan. Een zaak. waarover we
zeker nog zullen horen
2. Ibramco op 't eerste zicht
geen onmogelijk probleem de
grote bende was alleen aan 't
vitten over detailkwesties: on-
begrijpelijk (op 't eerste zicht)
dat hier juist de reden van de
val van de regering lag.
gekelderd door de BSP.
3. De inflatie galoppeert intus
sen voort, nog gesteund door de
regering, die bijna alle over
heidsdiensten duurder maakte,
bv. de post. de telefoon, het
openbaar vervoer; de loongren
zen voor sociale afhoudin
gen werden verhoogd; en zo kan
men voortgaan...
Als besluit mogen we zeggen,
dat 2 vaststellingen naar voren
komen
1. De grote regering van de
grote partijen was een
mislukking op heel de lijn.
2. Nooit tevoren bleek zo
duidelijk de korrupte kliekjes
mentaliteit van de moderne
maffia, die de BSP geworden is.
W. CORNELIS
WAAROM (NOG) GEEN
IBRAMCO
Ibramco is sedert maanden in
het centrum van de politieke
belangstelling.
De vraag werd gesteld of
Ibramco een Iraans sprookje is
of integendeel een troebele
Baeyens Story.
Een zuiver Iraans sprookje is
het zeker niet. Het is duidelijk
dat de Iranezen. door in
samenwerking met de Belgische
Staat een raffinaderij in België
te bouwen, een goede zaak
wensen te doen. Dit is overigens
hun goed recht.
De Belgische Staat zou voor een
bedrag van 10 miljard B.F.
moeten bijdragen. Dit is na
tuurlijk geen peulschilletje. Van
de Belgische zijde moet dan ook
de waarborg aanwezig zijn dat
dit geld goed besteed is en dat
men er ook van Belgische zijde
geen slechte zaak mee doet.
Waarom kon de CVP, geen
onvoorwaardelijk ja zeggen op
de dringende vraag van instem
ming van de socialistische
partner
1. Ibramco zou de eerste
maatschappij zijn, opgericht
door de Belgische Staat en een
vreemde partner.
De statuten van deze maat
schappij moeten dus beant
woorden aan de moderne
opvattingen van een maat
schappij met overheidspartici-
patie.
Vandaar de eis
dat de volledige statuten van
dc maatschappij (en niet alleen
enkele bepalingen hiervan) aan
het Parlement worden voorge
legd en door het parlement
worden goedgekeurd.
dat de maatschappij een
voorbeeld is van ekonomische
demokratie en niet van etati-
sering.
dat de inspraak van de
werknemers wordt verzekerd.
Aan die voorwaarden werd tot
op heden niet voldaan.
2. Dergelijk belangrijk projekt
moet ernstige waarborgen bie
den op gebied van levering van
aardolie op lange termijn en op
gebied van pfijzen.
a. Volgens het weekblad «Der
Spiegel» heeft het Iraans
staatshoofd voor enkele weken
verklaard dat vanaf 1985 Iran
geen liter aardolie meer zou
uitvoeren. Heeft het zin 10
miljard te steken in een
raffinaderij, die eerst in 1980
zou kunnen starten en die vijf
jaar later geen aardolie meer
zou krijgen
b. Tot heden weet men niet wat
de prijs van de geleverde
aardolie zou zijn. De eerste
minister zegt dat het de prijs is
van de Perzische Golf, dit is de
prijs waaraan de grote maat
schappijen kopen (maar die
daarenboven nog een premie
krijgen) terwijl de Iranezen
zeggen dat Ibramco zou moeten
kopen aan de prijs van de
Perzische golf een premie,
omdat een levering over langere
tijd wordt gewaarborgd. Hoe
kan men uitmaken of de
oprichting van Ibramco interes
sant zou zijn wanneer men nog
geen zekerheid heeft over de
aankoopprijs
3. De financiering.
Vermits Ibramco in Wallonië
zou worden opgericht zou het
logisch zijn dat dit zou
gefinancierd worden met gel
den. die op de begroting staan
van het Staatssekretariaat
Waalse streekekonomie.
Maar
a. de staatssekretaris voor
Waalse streekekonomie heeft
zijn begroting voor 1973 reeds
bijna helemaal opgebruikt.
b. Er was voorgesteld dat de
pijpleiding Antwerpen-Lu ik
(die ongeveer 2 miljard fr. zou
kosten) zou worden gefinan
cierd door de zgn. «sectoriële
kredieten» van het ministerie
van Ekonomische Zaken, dit is
met kredieten die eigenlijk
moeten dienen om sektoren in
financiële moeilijkheden te
helpen. De raffinaderijen zijn
nu allerminst een sektor in
«financiële moeilijkheden». Zij
hebben integendeel in 1973
enorme winsten gemaakt. En
gelden, die aan de Ibramco
zouden worden gegeven, kun
nen niet meer worden gegeven
aan de sektoren, die werkelijk
in moeilijkheden verkeren.
4. De vestigingsplaats.
De Waalse socialisten staan er
op dat Ibramco in Ternaaien
zou worden gevestigd. Ibramco;
zou dan gelegen zijn op ong. 10
km. van de Nederlandse grens.'
en namelijk dichtbij de rekrea-
tiezone van de stad Maastricht.
De Limburgse bevolking (zowel
van Nederlands als van Belgiscl
Limburg) is sterk tegen dez<
inplanting gekant. De Neder
landse regering heeft on om-:
wonden aan de Belgischr
regering verklaard dat zij tegen
deze vestiging is en dat het haa
onmogelijk lijkt de onderhan
delingen met België over he
nauw van Bath en het Baal
hoekkanaal (die Vlaanderen ei
vooral Antwerpen interesseren
door het Nederlandse parle
ment te doen goedkeurei
wanneer aan Ternaaien word
vastgehouden.
De C.V.P. is en blijft voorstanl
der van een overheidstusseni
komst in de energiesektor eij
van een ernstige kontrole op;
deze sektor.
Zolang echter bovenvermelds'
grote bezwaren niet zijn opge-j
ruimd kon zij haar goedkeuring
niet geven aan het projekt.
Mislukt dit. dan is die
mislukking overigens op de
eerste plaats te wijten aan de
partijpolitieke en stuntelig^
manie waarop het werd aange-j
pakt.
M. DUERINCK
Volksvertegenwoordiger;
EEN KLARE KEUZE
Dat de fatale afloop van da
Ibramco-zaak voor de Sodalis!
ten de deur dichtte hoeft'
niemand te verwonderen.
Sedert 1969 wordt over he(
projekt gesproken, nadat met
Belgische. Duitse en Ameri-j
kaanse firma's over de oprichj
ring van een raffinaderij werf
gehandeld. Enkele ervan warei
niet geïnteresseerd, anden
trokken zich na lang beraa<
terug.
Aldus werd kontakt genomei
met de «National Iranian Oi|
Company» (N.I.O.C.). waarovei
meermaals tijdens vergaderin
gen van het beperkt ministerieel
komitee werd gepraat.
Dit ministerieel komitee boog
hem de eerste maal op 6 mei
1970 over het probleem en
besliste meer dan anderhalfjaar
later. nl. op 6 december 1972
over te gaan tot de oprichting
van een gemengde studieven
nootschap met de NIOC.
Het kapitaal zou 6 miljoen
belopen waarvan de helft tén
laste zou vallen van het Belgisch
Ministerie van Ekonomische
Zaken. In uitvoering van die
beslissing, mede getroffen dooi
4 nog in het ontslagnemend
kabinet zetelende ministers
werd dan op 21.12.1972 eer
overeenkomst met de NIOC
afgesloten.
Ook in het regeerakkoord
tussen BSP. CVP-PSC. PVV ei
PLP werd aan de oprichting vai
genoemde gemengde maat
schappij aandacht besteed. d«
oprichting van een raffinaderij
te Luik werd er eveneens
vermeld.
De eerste moeilijkheden dokei
op rondom de aanwezigheid vai
als socialisten gekende ambte
naren in de beheerraad van di<
maatschappij. De beheerraad)
werd in zijn samenstelling
gewijzigd, liberalen en katolie-
ken deden er hun intrede.
Bovendien werd door de Rege-j
ring ingegaan op de eis een!
rentabiliteitsstudie over het:
projekt te laten ondernemen enj
achteraf nadat deze gunstig
bleek werd door de tegenstan
ders van het projekt nog een
tegen-expertise geëist.
Vóór 15 januari 1974 werd dan)
ook een beslissing van onze!
regering gevraagd.
Iedereen kent nu het vervolg,
omwille van andere en bijko
mende te vragen ophelderingen
kon geen beslissing worden
getroffen... de NIOC stelde een
einde aan de overeenkomst met
de Belgische regering.
De problemen inzake onze
oliebevoorrading en daarmede;
nauw samenhangende werk-'
verschaffing, de prijzen van de
olicprodukten en de bescher-:
ming van de verbruiker bleken
voor menig katholieke en
liberale politici minder belang
rijk dan de belangen van de
multinationale privé-onderne-
mingen.
Men kon niet verteren dat'
Ibramco een overheidsonder-
neming zou worden in een:
konkurrentiële sektor.
Dat werd nu precies voor ons!
socialisten fundamenteel ge
acht.
De grote vraag die aan de kiezer
zal worden gesteld is nl. of er!
overheidsondernemingen mo-i
gen tot stand komen en het
algemeen belang er wordt door,
gediend.
Zelden stond dc kiezer voor zo'n
klare keuze.
G. BOEYKENS
Volksvertegenwoordiger
