lil-miiUi]
VRIJE TRIBUNE
P.V.V.
UW WOORD
11 JULI EN HET PAARD
VAN TROJE
V.U.
C.V.P.
K.P.
B.S.P.
AALSTENAARS NAAR HET
JONGERENKONCILIE
2-12-7-74 De Voorpost
!n rid.ikti»' heeft het reeht tle/e teksten in te korten
HARD EN VOORUITSTRE
VEND PARLEMENTAIR
WERK
Midden de verlofperiode
heeft het parlement op
nieuw belangrijke beslis
singen genomen.
Enerzijds werd de legerher-
vorming met de verminde
ring van de dienstplicht
goedgekeurd. Eenieder
weet dat aan die wet, zoals
aan alle wetten keerzijden
van een medalje. Niets
is perfekt, maar een langbe-
trachte stap in de richting
WERE-DI TEGEN GEWELD
PLEGING
De h. Willy Cobbaut, lid van
Were-Di, reageert op de
Zwart op Wit van verleden
week waarin gezegd werd
dat «het moeilijk wordt
Vlaamsgezind te zijn». In
verband met de verwijzingen
naar Were-Di schrijft de h.
Cobbaut o.m. het volgende:
1Were Di is een demokra-
tisch geleide vereniging, wij
hebben op dat stuk van
niemand lessen te ontvan
gen.
2. Were Di is een volkomen
zelfstandige organizatie die
van binnenlandse noch bui
tenlandse groepen enige
richtlijn te ontvangen heeft.
dat wij onz zouden «alinië-
ren» met Rex-groepen of
met het British National
Movement is bepaald on
waar: wij hebben met die
organizaties noch organiza-
torische, noch ideologi
sche, noch feitelijke bindin
gen.
3. Were Di verwerpt (zelfs
statutair) elke geweldple
ging. De «geest van volsla
gen intolerantie» die Johan
Velghe ons aanwrijft, is ons
volkomen vreemd.
4. Dat wij verkrampte kon-
servatieven zouden zijn, js
een belachelijke bewering.
Ook op dit stuk trouwens
hebben wij van niemand
lessen te ontvangen.»
Betreft: Het wordt moeilijk
Vlaamsgezind te zijn (VP
5/7/74)
Hogergenoemd artikel heeft
mij op zijn zachtst uitge
drukt erg geschokt. Als het
in uw bedoeling lag de
Ijzerbedevaart in diskrediet
te brengen dan bent U daar
helemaal niet in geslaagd,
integendeel. Anderen heb
ben dat reeds eerder gepro
beerd met even weinig suk-
ses. Wilde U echter mede
huilen in het georganizeerd
keerd der zogezegde pro
gressieven die vooral uit
blinken in het zoeken van
spijkers op laag water dan is
dat uw zaak, gebruik echter
andere argumenten.
In Vlaanderen is het altijd
moeilijk geweest Vlaamsge
zind te zijn en er voor te
ijveren. Het volstaat de ge
schiedenis van de Vlaamse
Beweging open te slaan en
op elke bladzijde zult U
vervolging en broodroof
aantreffen, dan laten wij hen
die er hun leven bij inge
schoten hebben nog met
rust. In elk geval ben ik er
zeker van dat de aktiefzijde
van de Vlaamse Beweging
voor wat U betreft maagde
lijk blank is.
Huilt U ook maar verder
rustig mede met allen voor
wie alle rechtse diktaturen
slecht en alle linkse goede
zijn. Vergelijk maar eens
ernstig de demokratie (sic)
van Zuid Afrika met deze van
Zaire. Als U het materiële
waaraan uw linkse inspira
tors trouwens zeer gehecht
zijn vooropstelt dan komt
Zaïre er erg belabberd uit.
Gelukkig kunnen zij nog
alles wat misloopt in de
schoenen van de blanke
schuiven.
Als het in bedoeling ligt uw
blad zelf te kelderen, geeft U
ons dan regelmatig dergelij
ke artikels en dan gaat U
gegarandeerd kapot.
de Grom Richard
Inspekteur Posterijen
Broekstraat 16
9473 Welle
van de vermindering der
legerdienst is een belangrij
ke en zeker vooruitstrevende
beslissing. Men tracht daar
bij, vooral dan de tegenstan
ders van de huidige rege
ring, te wijzen op het gevaar
van een beroepsleger. Is een
beroepsleger een gevaarlijk
wapen in de handen van de
machthebbers, dan lijkt der
gelijk wapen in ons demo-
kratisch systeem onbruik
baar wanneer werkelijk de-
mokraten 's lands bestuur
waarnemen.
Naast die legerhervorming
werden de eerste maatrege
len tegen de inflatie door het
parlement aanvaard. Daar
mee is de regering dan
gedeeltelijk gewapend om
de strijd aan te gaan tegen
de levensduurte. Het ver
trouwen dat Tindemans van
daag heeft zal grotendeels
voor de toekomst afhangen
van het sukses van de strijd
van zijn regering tegen de
levensduurte. Daarom drin
gen andere- maatregelen
zich nog op en dient vooral
door de regering de hand te
worden gehouden aan de
getroffen beslissingen.
Een schaduwzijde op het
regeringsbeleid is de breuk
tussen CVP-PVV en de
V.U. In deze laatste partij
heeft inderdaad de konser-
vatieve vleugel het gehaald
op de vooruitstrevende en
tot regeringsdeelname be
reide vleugel. De V.U. heeft
de kans om deze houding
nog te herzien in de openba
re vergadering. Indien ze
blijft weigeren aan de voor
bereidende taal tot gewest
vorming mee te werken dan
verklaart ze zich volledig
voor de toekomst tot oppo-
tiepartij en verliest ze haar
imago die ze de laatste
maanden had.Daarmee weet
men dat de opbouwende
krachten in de V.U. het
onderspit heeft gedolven
voor de traditionele opposi
tiestrekking van deze partij.
Het B.S.P.-voorstel dat in
zake gewestvorming in de
senaatskommissie werd in
gediend had evenmin een
kans. Het regeringsvoorstel
geeft inderdaad meer waar
borgen aan de Vlamingen
dan het Socialistisch voor
stel.
Alleen het gevaar bestaat
dat de definitieve gewest
vorming dode letter blijft
door de V.U. houding of dat
morgen de regering door
dezelfde houding standpun
ten moet aanvaarden die
nadeliger zijn voor de
Vlaamse gemeenschap, in
dien men toch tot een ge
westvorming wil komen.
Diane D'Haeseleer
UW WOORD
Elf juli is onze nationale
feestdag. Ook zonder de
dekretering van dat feit door
de Kultuurraad voor de Ne
derlandse Kuituurgemeen
schap, zijn wij gerechtigd
dit te schrijven. Elf juli 302 is
immers een onvergelijkbare
datum in de geschiedenis
van de Nederlanden en van
geheel Europa. Het huidige
België dat zijn naam en
wapenschild bij de oude
Nederlanden heeft ontleend
- is ondenkbaar zonder de
Groeninge-overwinning van
1302.
De Groeninge-slag is geen
met chauvinisme gekleurd
en opgepept verhaal. Het is
de historische konfrontatie
tussen een sterk en over
moedig bezettingsleger en
het bezette volk -van een
wingewest. Een slag als die
van Waterloo heeft met
Groeninge slechts de verlie
zer gemeen: het annexatie-
dolle Frankrijk. In Waterloo
werd Frankrijk teruggewor
pen door een verenigd West-
Europees leger, bij Groenin
ge werd de overwinning be
vochten door een volk, een
volk, de Vlamingen.
Volk heeft hier een bijzon
dere betekenis. Het Vlaam
se volk zond geen leger uit,
het had zichzelf bewapend
en was niet eens verzekerd
van de logistieke steun van
hen die met de oorlogsvoe
ring vertrouwd warende
edelen en de ridders van de
lagen landen bij de Noord
zee. Op het allerlaatste o-
genblik ontving het die
steun toch en het dankte er
zijn roemrijke overwinning
aan. Het zou meteen de
enige echte overwinning van
het Vlaamse volk op zijn
(sindsdien talloze) overwel
digers worden, omdat het de
enige keer in de geschiede
nis werd waarop Vlaanderen
een solidaire strijd heeft
gevoerd.
Groeninge heeft alle ge
schiedschrijvers van het Eu
ropa van toen fel opgewon
den, tendele omdat het win
nen van zo'n ongelijke strijd
tot de verbeelding sprak,
maar vooral omdat het feit
een einde stelde aan een
ekonomische en kulturele
roofbouw die Frankrijk op
de Nederlanden pleegde.
Elf juli is daarom een natio
naal feest, een bevrijdings
feest. Een feest dat wij
vandaag in 1974 - toch
niet mogen vieren zonder
wat wrangheid op onze lip
pen. Want terwijl wij deze
regels schrijven heeft onze
regering het Europees ka-
priolerende Frankrijk uitge
roepen tot de leider van
West-Europa. En diezelfde
regering vraagt ons intussen
ook dat wij een Belgische
gewestvorming zouden
goedstemmen die, alle o-
genverblinding ten spijt -
Vlaanderen terugdringt bin
nen de grenzen en bevoegd
heden die vele maten te
klein zijn. Misschien wordt
het thans eenieder duidelijk
dat in de voorbije jaren de
hegemonie van de Franse
Kuituur- met de erbij horen
de sociale en ekonomische
konsequenties - als een
soort houten paard van Troje
tot diep in de Nederlanden is
gebracht en dat de infiltratie
geraffineerder dan ooit
wordt doorgevoerd? Is het
dan werkelijk het lot van de
Vlamingen het wingewest te
zijn hen die altijd maar
nemen en nooit iets terug
geven?
Als het op die manier verder
gaat, wordt het vechten voor
een autonoom Vlaanderen-
binnen-Belgische-grenzen
morgen een grijpen naar de
zon!
Frans-Jos Verdoodt
K.O.O. Aalst: onbekend!
onbemind?
De Kommissie van Openba
re Onderstand van de stad
Aalst treedt - bewust gewild
- weinig voor het voetlicht.
Ze werkt in bescheiden stil
te, maar haar aktiviteitster-
rein is zeer uitgebreid
Acht kommissieleden, ver
kozen door de gemeente
raad op 26 april 1971, en
geholpen door meer dan 500
personeelsleden, zijn ver
antwoordelijk voor de globa
le werking.
Dagelijks worden 400 pa
tiënten verpleegd en 170
valiede en 90 mindervaliede
personen van de derde leef
tijd in twee rusthuizen ver
zorgd. Een dertigtal kinde
ren, die om sociale of finan
ciële redenen voorlopig niet
in eigen gezin kunnen opge
voed worden, zijn op kosten
van de KOO in vier tehuizen
met familiale sfeer te Gijze-
gem en Lebbeke onderge
bracht.
Aan een honderdzestigtal
gepensioneerden met be
scheiden inkomen worden
elke werkdag en op zon- en
feestdagen diepvriesmalen
dagen diepvriesmaaltijden
bezorgd. Onder vorm van
één of meervoudige tege
moetkomingen werd aan
142 gezinnen gezins- of be
jaardenhulp verst rekt.
Dergelijke waaier van
dienstverzorging vergt niet
alleen een onafgebroken en
volledige inzet van de kom
missie en haar personeel,
maar ook enorme financiële
uitgaven. Het KOO-zieken-
huis St.-Elisabeth sloot zijn
rekeningen van 1973 af met
een tekort van 60 miljoen fr.
De kommissie moest voor
hetzelfde jaar van de stad
Aalst een toelage van 28,6
miljoen fr ontvangen om
haar toereikendheid aan in
komsten te bestrijden.
Zo wordt de KOO Aalst met
haar kernfunktie langzaam
maar zeker verplicht haar
patrimonium (momenteel
143 ha waarvan 12 ha be
bouwd) te verkopen en van
jaar tot jaar zichzelf te verar
men. Dit alles bij gebrek aan
voldoende tussenkomsten
van de staat en van de
omliggende gemeenten
De omvangrijke werking van
de KOO maakte een ruime
verdeling van de funkties
tussen de acht leden van de
kommissie noodzakelijk.
Als Volksunie-mandataris
werd ons voorzitterschap
van het komitee van Finan
ciën en Personeel en het
Komitee van de Rustoorden
toevertrouwd. Tevens ma
ken wij deel uit van het
Bijzonder Komitee van het
Ziekenhuis, het Vast Bu
reau, het Steunkomitee en
het Komitee van Verzoe
ning. Wij zijn ook gelast met
het kasnazicht van de pen
ningmeestervan het zieken
huis en met het wekelijks
kontroleren van het mede
ondertekenen van alle be-
stelbonsen mandaten.
Vanaf ons intreden in de
KOO op 1 juli 1971 hebben
wij er steeds hardnekkig
naar gestreefd elke werking
te depolitizeren, elk pro
bleem vanuit een louter
menselijk en sociaal stand
punt te benaderen en op te
lossen en de financiële
moeilijkheden op grondige
en eerlijke wijze aan te
pakken.
Mocht het erin alle openbare
diensten even proper aan
toe gaan als in de KOO van
Aalst.
Frans De Brul
KOO-lid Aalst.
VEILIG VERKEER
Hoe men het draait of keert,
het staat als een paal boven
water dat de om ekonomi
sche reden toegepaste snel-
heidsberperking het verkeer
vei I iger heeft gemaakt
Het was voorde Minister van
Verkeerswezen geen gemak
kelijke beslissing de snel
heidsbeperking te behou
den, zij het dan ook in een
minder strenge vorm. wij
verklaren hierbij openlijk dat
wij voor de verenigde kom
missie van Verkeerswezen
gepleit hebben voor het be
houd van de zoveel veiliger
gebieken grens van 80 en
100kl/u, en dit in tegenstel
ling tot een aantal kollega's
uit de Hoge Vergadering, die
de Minister in een petitie
verzochten de snelheids-
grens op te trekken tot 140
km/uur.
De eminente filosoof Ga-
briël Marcel maakte de vol
gende bemerking«De laks
heid van de publieke opinie
tegenover het bloedbad op
de wegen waarover pers en
radio ons na ieder weekein
de inlichten, is een schan
daal waarvan men de ernst
niet genoeg kan aanklagen.
Veel minder begrijpen wij dit
van vertegenwoordigers van
het volk, bij wie bovenal het
bewustzijn moet aanwezig
zijn van heilige eerbied voor
het leven.
Geen enkel gegeven noch
psychologisch, noch finan-
ciëel of ekonomisch weegt
op tegen de waarde van het
leven.
Iemand die U lief is verliezen
in het moordend verkeer:
«Ca n'arrive qu'aux autres!»
zoals de titel van een pran
gende film zegt. Tot de
snelheidsmaniak ook bij U
aanklopt. Dan pas beseft
men het ondraaglijke leed
dat de ene mens de andere
kan aandoen door het feit
dat de techniek het in deze
wereld maar steeds meer
haalt opde mens...
«Ik ben er bang voor»
schreef Einstein kort voor
zijn dood «dat de mens zijn
menselijkheid verliest, ter
wijl de stoffelijke vooruit
gang zichzelf enorm zal be
vestigen. Ik ben bang voor
de dwaasheid van de mens.»
Het is daarom onze vaste
hoop dat Minister Chabert
na de drie beloofde proef-
maanden en na een stren
gere verkeersreglemente
ring in het vooruitzicht te
hebben gesteld, niet toe
geeft aan welke druk dan
ook.
Verre van ons het probleem
van de verkeersveiligheid te
minimaliseren. Het is kom-
pleks en zeker niet samen te
vatten in slogans noch in
zo'n krantenartikel.
Wij willen hierbij echter
verwijzen naar het voorbeeld
van de Verenigde Staten (in
1965 bedroeg de veiligheid
op de weg hier 3,4 tegen
13,5 in Italië en 9,1 in Frank
rijk) waar een geheel van
uitgebouwde regels en het
aanleren van een verkeers-
moraal de mens de machine
heeft leren beheersen.
De bijzonderste aan te wen
den middelen om de veilig
heid op de weg te bevorde
ren zijn: techniek, opvoe
dingen reglementering.
Techniek: een degelijk we
gennet, een duidelijke weg-
marketering, goed opge
stelde, eenvoudige weg
wijzers, verkeerstekens, een
intens doorgedreven signa
lisatie en afsluiting van o-
verwegen, beter en vooral
veiligerwagens: kortom een
geheel van technische voor
zieningen in dienst van de
mens.
Opvoeding: doorgedreven
verkeersopleiding en opvoe
ding (wat heel wat meer
betekent) in de scholen.
Voorlichting, beïnvloeding
en gedragingen van de mens
t.o. de machine.
Reglementering snelheids
beperking, alcoolemie, be
straffing en beteugeling:
een geheel van maatregelen,
die de mens moeten behoe
den zichzelf en zijn mede
mensen leed en schade te
berokkenen.
Veel van deze zaken zullen
op het politieke vlak moeten
verwezenlijkt worden. Zij
zullen van de verantwoorde
lijke Minister heel wat poli
tieke moed vergen. Minister
Chabert heeft bewezen dat
hij in niet geringe mate over
deze gave beschikt. Op CVP
leden van de Kommissie van
Verkeerswezen mag hij al
vast rekenen.
Paula D'Hondt-
Van Opdenbosch
Senator CVP
Een bericht in de Franse Pers
en dat natuurlijk niet tot de ko
lommen der Vlaamse kranten
doordrong. Op 1 juli jl. werd
een delegatie van het linkse
«Front Commun», en onder
hen een afvaardiging van de
Franse KP onder de leiding
van G. Marchais, algemeen
sekretaris, op het kongres van
de JOC (bij ons de KAJ (Kato-
lieke Arbeiders Jeugd) als ge
nodigden ontvangen, en dit in
tegenwoordigheid van vier
Franse bisschoppen. Bij het
herinneren aan de grote
overwinningen van de Franse
arbeidersbeweging, werd door
de ganse zaal de «Internatio
nale» en de «Jonge Garde»
gezongen. Natuurlijk gingen in
de Franse reaktionaire kran
ten ook stemmen op om te
waarschuwen tegen de ge
vaarlijke weg die de JOC op
ging. De Franse Kajotters, in
dien we ze zo mogen noe
men, zullen er zich weinig aan
gelegen laten. Een reeks
Franse bisschoppen trouwens
als evenmin. Want de hulp
bisschop van Lyon, monseig
neur Ancel die in 1954 op zes
envijftig jaar nog als maneu
ver ging werken om de arbei
ders beter te leren kennen,
verklaarde in volle kampagne
voor de presidentsverkiezin
gen aan kommunistische par
tijmensen. Maar er zijn er bij
hen gemeenschappelijke
elementen: de weigering uit
gebuit te worden, het besef
van de waardigheid als wer
ker.» En verder: «De berus
ting is niet kristelijk. Berusten
in zijn lot is een gebrek aan
liefde. Men kan de berusting
voor zich zelf aanvaarden.
Maar niet voor de anderen. Ik
heb aldus stelling genomen
tegen de gruweldaden in Chili,
want voor de rechtvaardigheid
moet men zich durven enga
geren. Alle mensen van
goede wil moeten zich vereni
gen voor een meer rechtvaar
dige en meer broederlijke we
reld.»
Het is zeker niet mijn bedoe
ling de toestanden in twee
landen zo maar naast mekaar
te leggen. Maar ik mag dan
wellicht ook wel zeggen dat
de kristenen in Frankrijk reeds
een stap verder staan dan bij
ons, een reeks van bisschop
pen inbegrepen. Ook in ons
land is een en ander veran
derd en nemen meer en meer
kristenen stelling in belang
rijke problemen die men niet
meer uit de weg kan gaan.
Denken we maar aan de rol
van de multinationals, die zich
boven alles en allen willen
stellen en waarvan zelfs
«Kerk en Leven» schrijft, dat
zij door hun kapitaalskracht
en hun machtsvorming de
staatshuishouding beheer
sen.»
Men kan wellicht aan be
paalde linksen verwijten dat
zij er zich onvoldoende van
bewust zijn dat de samenwer
king met en van de kristen-
demokraten nodig is om hier
in ons land dieper ingrijpen
de sociale en demokratische
hervormingen af te dwingen,
maar ook van een reeks van
verantwoordelijken van kris-
tendemokratische organisa
ties zou in die richting wel
meer begrip mogen worden
verwacht.
Wij staan inderdaad op een
kruispunt in de geschiedenis,
waarop berusting en zichzelf
afzonderen of laten gevangen
houden door rechts, zeer ver
gaande en gevaarlijke gevol
gen zou kunnen hebben voor
de demokratische en wer
kende bevolking. Aan de re
gering deelnemen (en hoe!) is
niet alles!
RAY DE SMET
WETSONTWERP GEWAAR
BORGD INKOMEN: SLAG
IN HET WATER
Bij het lezen van het wets
ontwerp dat thans ter be
spreking ligt, heb ik onweer
staanbaar moeten denken
aan wat ik kort geleden als
dat luidde als volgt:
«Het voorliggende ontwerp
stelt eigenlijk een bijstands
regeling in, die nochtans
een bijzonder kenmerk ver
toont omdat ze een verplich
tend karakter heeft en dus
afdwingbare rechten
schept. In grote trekken kan
gezegd worden dat de
krachtlijn van deze regeling
hierin gelegen is dat de
gemeenschap tegenover
haar leden erkent dat zij de
verplichting heeft om hen te
beschermen tegenover be
hoeftigheid. Ingevolge de
erkenning van deze funda
mentele gemeenschapsver
plichting strekt de regeling
zich uit tot de ganse bevol
king welke ook sociale of
professionele groep moge
zijn waartoe de betrokkene
behoort of moge behoord
hebben en welke ook de
oorzaak moge zijn van zijn
behoeftigheid. De erkende
bijstandsverglichting
brengt mede dat, dan een
onderonske omtrent de be
staansmiddelen, deze zul
len aangevuld worden tot
een bepaald levensmini
mum.
Dat stelsel wordt gefinan-
ciëerd uit de Rijksmidde
len.»
De aldus gegeven omschrij
ving van de regeling die ik
hiervoor aanduidde geldt
niet het wetsontwerp dat nu
aan onze beraadslagingen
wordt voorgelegd maar be
treft de sociale zekerheids
wet (social security act) van
1938 van Nieuw Zeeland.
Er kan dus gezegd worden
dat wij in België tot een
systeem komen dat in
Nieuw Zeeland ongeveer 40
jaar vroeger werd ingevoerd,
doch dan als uitgangspunt
voor de verwezenlijking van
één van de doelstellingen
van de sociale zekerheid,
namelijk de verzekering van
een levensminimum, terwijl
dit in België, gelukkig maar,
veeleer als een aanhangsel
van ons sociaal zekerheids
stelsel voor de daarin niet
opgenomen groepen kon
beschouwd worden.
EEN ONTWERP VAN LIEF
DADIGHEID
Het voorliggend ontwerp,
net zoals het gewaarborgd
inkomen voor bejaarden, be
hoort m.i. dus tot de sector
van de bijstand aan het
individu dat in een noodtoe
stand verkeert, dat dus be
schikt overeen inkomen dat
nog lager is dan wat het
absolute minimum geacht
wordt.
Het verlenén van bijstand
aan diegene die in een
dergelijke toestand verkeerd
kan uitgaan van het ene
individu tegenover het ande
re, men dan spreekt men van
de privé liefdadigheid of van
karitatieve handelingen,
waarvan de ondoelmatig
heid wel niet zal moeten
onderstreept worden omdat
ze geen enkele waarborg
biedt noch wat haar besten
digheid noch wat haar om
vang betreft.
Het feit dat men gans de
procedure instelt langs de
K.O.O. bewijst eens te meer
dat men in konservatieve
kringen «barmhartigheid»
nog steeds ingang kan
vinden.
Het is trouwens duidelijk
dat de K.O.O. nu reeds veel
hogere bedragen betalen
dan deze voorzien in de wet.
De ingestelde normen van
toekenning zoals onderzoek
naar bestaansmiddelen en
andere zullen vooral de
K.O.O. van kleine gemeen
ten voor een onmogelijke
taak plaatsen.
De betaling langs de K.O.O.
zou dan alleen te verrecht
vaardigen zijn indien de
reeds zo lang aangekondig
de hervorming van de
K.O.O. zou doorgevoerd
worden. Daar spreekt Mr. De
Saeger echter niet over,
alleen de slogan-politiek
moet ten alle prijzen doorge
voerd worden.
VOOR EEN WERKELIJKE
SOCIALE VOORUITGANG!
Een systeem van gewaar
borgd inkomen is slechts in
die mate rechtvaardig dat
gelijktijdig een.wettelijk mi
nimumloon tot stand komt,
en dat de sociale vergoedin
gen voor ziekte en werk
loosheid gewaarborgd wor
den.
Bij die overweging heet de
socialistische senaatsfrak-
tie mij gelast een wetsvoor
stel neer te leggen waar én
het minimumloon en de
daaraanverbonden vergoe
dingen worden gewaar
borgd.
Nu moet men een keuze
doen!
Het wetsontwerp op een
gewaarborgd inkomen heeft
weinig reakties uigelokt;
het patronaat blijft onver
schillig omdat het toch de
kleine man is die zelf moet
betalen. Het aangekondigde
wetsvoorstel op een wette
lijk minimumloon lokt nu
reeds reakties uit bij al wat
konservatief is, de zogezeg
de sociaal vooruitstrevende
regering Tindemans kan nu
een bewijs van haar vooruit
strevendheid leveren, maar
nu reeds, zijn wij overtuigd
van het tegendeel.
Laat ons hopen dat wij ons
vergissen.
W. Vernimmen
Senator
WEDSTRIJDEN VOOR FILM EN FOTO
De 'wedstrijd voor amateur-kineasten die filmklub Kinova
tijdens de voorbije week van de vrijetijdsbesteding
uitschreef gaf volgende uitslag. Aalstenaar Luk D'Haese
kaapte met zijn reisfilm Tunesië de eerste prijs weg.
Twee andere Aalstenaars, Van Horen en Vlassenroot,
bezetten de ereplaatsen. Nar behaalde plaats gerang
schikt noemen we allen uit het Voorpostgebied die een
vermelding behaalden. Alfons Berghman uit Baardegem,
Nicole Callebaut-Aalst, Samson Marie-Louize uit Lede
en André De Grauwe eveneens uit Lede. Een initiatief van
Kinova dat alleszins herhaling verdient en dan liefst met
een nog ruimere publiciteit.
In de wedstrijd «Foto van het jaar» die de Aalsterse
Fotoklub bij diezelfde gelegenheid organiseerde was
Mark Van de Putte de sterkste van de eigen klubleden.
Alex Van de Wiele en Leon Pinnoo werden ex-aequo
tweede gerangschikt. In de wedstrijd voor niet-leden was
de familie Podevijn aan de eer. Anne-Marie en Frans
behaalden respektievelijk de eerste en de tweede plaats.
Isidoor Van Biesen werd hier derde en Benjamin Van
Oppem vierde.
We hebben soms het gevoel kleine mieren te zijn aan de
voet van een grote eik, die we moeten vellen. Toch wordt ik
er niet wanhopig van. Ik weet dat ik niet alleen sta. Een
snipper uit de Brief van Taizéx. Het Franse stadje kent
iedereen zo onderhand wel Duizenden jongeren trokken de
afgelopen jaren in die richting om doorheen gespreksgroe
pen, persoonlijke ontmoetingen, sobere maaltijden en het
gezamenlijk gebed op zoek te gaan naar kiemen van 'echt
mens-zijn'. Tijdens dit groot verlpf draait het in Taizé rond
'Strijd en aanbidding om mensen in gemeenschap te wor
den'. Meditatie waarvan men hoopt op het thuisfront prakti
sche resultaten te zien. Het hele verlof door begint op
maandagavond een gespreksgroep die zondag daarop ein
digt. Met rug- en slaapzak kan je d'r in je eentje op af. Weet
echter dat nog anderen uit je omgeving hetzelfde doen. Bij
Guido De Bree, Kapucijnenlaan 95 te Aalst kan je meer
vernemen.
(AH)
