4
HOPOUVEL TERUG TE ME1IERT
v.u.
VRIJE TRIBUNE
K.P.
ONZEROLEN
ONZEHOOP
P.V.V.
EEN
BESLISSENDE
WARME
HERFST
STICHTING
LEEFMILIEUKOMITEE-
AALST
B.S.P.
«VRIENDEN
VAN DE
BOEREN»
20 JAAR
VOLKSUNIE
C.V.P.
WH KUNNEN
DE
WAARHEID
NIET MEER
VERBLOEMEN
,L
ft
2 - 30/8/74 - De Voorpost
Ui- redaktie heeft het recht de/e teksten in te korten
Portugal, Spanje, Griekenland,
Italië, vier landen die tijdens de
jongste maanden opvallend in
het nieuws gekomen zijn, vier
landen ook waar de Kommunis-
tische Partij een zeer positieve
rol hebben gespeeld.
Over Portugal waren en zijn alle
waarnemers het eens: de KP
wordt er door het volk op de
handen gedragen vanwege haar
illegale strijd en voor al wat zij er
toe bijgedragen heeft tot in het
leger en de marine toe, om aan
het fascistische regime een einde
te stellen en dit zonder bloed
vergieten. De zware verant
woordelijkheid die zij vandaag
in de moeilijkste ekonomische
en politieke omstandigheden
verder op zich neemt, zijn een
bewijs van haar rijpheid en haar
opofferingsgeest ten bate van
het volk.
Spanje: de grote bijeenkomst
van de Spaanse kommunisten in
het buitenland deze zomer te
Genève, en de verklaringen die
er door de sekretaris-generaal
Carrillio werden afgelegd, heb
ben bij velen grorte verwonde
ring gebaard. Wij mogen gerust
zeggen vooral dank zij de
inspanningen van de Spaanse
KP, bestaat vandaag in Spanje
een verbond van alle demokra-
ten die in hun land naar een
demokratisch regime willen
zonder dat er opnieuw bloed
vloeit Carrillio wees er op de
positieve rol van sommige ver
antwoordelijken in de Katolieke
Kerk en op diepe positieve
gedachtenstromingen in het le
ger. De Spaanse KP heeft
niettegenstaande vervolgingen
en moord op talrijke van haar
beste militanten, haar grote zin
voor verantwoordelijkheid en
liefde voor het volk bewezen.
In Griekenland is de illegale
kommunistische beweging nog
niet opnieuw wettelijk erkend,
ook al hebben vooraanstaande
leiders van het centrum zich
daar voor uitgesproken. Ook al
hebben de voorwaarden van de
illegaliteit tot in de kommunis
tische beweging moeilijkheden
met zich gebracht, de kommun
isten spelen in de huidige voor
waarden ook in Griekenland een
uiterst positieve rol. Essentieel is
voor hen, dat de nog wankele
regering van Karamanlis het
fascistisch gevaar blijft weren,
en dat de vreedzame overgang
naar een demokratisch stelsel
kan verwezenlijkt worden.
Italië staat voor enorme moei
lijkheden op ekonomisch ge
bied. Het geschikte moment
voor een demagogische politiek.
De neo-fascistcn plegen de ene
terroristische daad op de an
dere. Ze bouwden hun organi
satie uit dank zij de hulp van de
rechtsen in de kristendemokra-
tie. De Italiaanse KP heeft zich
intussen uit al haar krachten
ingespannen voor de verzame
ling van alle progressistische
krachten. Zij bewijst tenvolle
haar zin voor verantwoordelijk
heid en haar diepste verzuchting
met het volk naar een betere
samenleving op te marseren.
Ziehier vier voorbeelden uit de
jongste maanden. Voor degenen
die steeds geloofd hebben in het
beeld dat anderen hen van de
kommunisten hebben opgehan
gen. is er heel wat te leren. De
kommunisten zijn niet de man
nen die ten allen prijze hopen op
moeilijkheden en het geweld
liefhebben. Ook in ons land gaat
de dreiging niet van hen uit,
noch de chaos. Het geweld, de
uitbuiting en verdrukking, het
afremmen van de vooruitgang
op elk gebied, zijn het werk van
degenen die zich vastklampen
aan voorbijgestreefde normen
en systemen die zich zelf
overleven, de verdedigers van
het aftands kapitalisme dat
alleen op winstbejag is gesteund.
Het is onze hoop, ja onze
zekerheid, dat steeds meer
mensen dit uiteindelijk zullen
inzien, en bereid zullen blijken
samen met ons te strijden voor
een wereld van vrede en sociale
vooruitgang.
RAY DE SMET
De vakantie loopt op haar
laatste dagen. De scholen her
nemen en ook de aktiviteiten
hervatten. Dat zal ook zo zijn
voor de politieke aktiviteiten. De
regering keert terug en moet
beginnen aan de uitwerking van
de principes die ze in haar
beslissingen van juli heeft gezet.
In de eerste plaats zal dat de
strijd zijn tegen de levensduurte.
Alleen het afkondigen van de
maatregelen zal zeker niet
volstaan. De regering zal de
uitwerking ervan op de voet
moeten volgen en kontroleren
om desnoods met nieuwe midde
len de stijgende levensduurte in
handen te houden.
In de eerste plaats zal de
regering zichzelf moeten beheer
sen in de uitgavenpolitiek die ze
voert. Men weet dat dit in ons
land niet gemakkelijk is omdat
het staatsapparaat zeer moeilijk
handelbaar en controleerbaar is.
Daarnaast zijn er de steeds
aangroeiende eisen van partijen
en groepen. Niet altijd kan
worden gezegd «neen» aan de
gestelde eisen. Een zeer verant
woorde keuze zal moeten wor
den gedaan om aan de werkelij
ke sociale noden tegemoet te
komen. En rekeninghoudend
met de krisisperiode waarin wij
leven zullen de niet dringende en
noodzakelijke eisen moeten
worden afgewezen. Dat zal
moed vergen van de bestuur
ders. Daarbij zullen de eisende
partijen begrip moeten opbren
gen en beseffen dat vanieder
offers zullen gevraagd worden
om de financiën in evenwicht te
houden.
De regering zal trouwens nieuwe
inkomsten verhalen om de
begroting van 1975 sluitend te
maken. De nieuwe inkomsten
zijn verdeeld over de bevolkings
lagen en men weet dat daarbij de
grote winsten en het bedrijfsle
ven tot het maximum zijn belast,
in tegenstelling met wat door
sommigen ook mag worden
beweerd. Een nog zwaardere
belasting van de economie zou
zeer zware gevolgen hebben op
de ekonomische groei, op de
sociale welvaart en op de tewerk
stellingen. En nu reeds heeft het
land af te rekenen met sociale
konflikten, zij het dan op gewes
telijk vlak. Daarom ook zal de
regering de komende weken de
strijd moeten aanbinden tegen
de werkloosheid en middelen
moeten aanwenden om de krisis
zoals in de landbouwsektor op te
lossen.
Buiten die dringende problemen
zal het tevens noodzakelijk zijn
dat de regering een en al
aandacht besteed aan de andere
grote vraagstukken als leef
milieu, ordening en morele
problemen.
De komende herfst zal daarom
voorde regering en het land zeer
Nadat eind juni, onder impuls van Luk Van der Helst, uit het
kontakt dat groeide na de studienamiddag Leefmilieu,
georganiseerd door de Stichting Lodewijk de Raet, een eerste
kennismaking eindigde met het nemen van eerste praktische
schikkingen teneinde te komen tot de oprichting van een
Leefmilieu-komitee-Aalst, gaat de stichtingsvergadering van dit
Aakters komitee dat zich de zorg voor het stedelijk leefmilieu tot
doei en taak stelt, door op dinsdag 10 september a.s. om 20 uur in
'tApos telken (Mijlbeek). Naast de verkiezing vaneen bestuur van
het Leeüniiieukomitee-Aalst, zal tijdens deze eerste vergadering
bet programma van het werkjaar 74-75 voorgesteld worden.
Het nieuwe komitee meent dat een van haar eerste taken ligt in
het begeleiden en koördineren van wat momenteel verenigingen
in buurtverband uitwerken. Verder zal het komitee de begroting
van stad Aalst voor het jaar 1974 onder de loep nemen teneinde de
verwezenlijkingen en de plannen van het stadsbestuur voor dit
jaar te onderzoeken. Ludieke akties liggen eveneens volledig in de
lijn van de werking, dit met het oog op het sensibiliseren van de
bevolking voor de milieuproblematiek. In zeer ruime mate zal er
samengewerkt worden met Raldes, het Regionaal Aktiekomitee
Leefmilieu Dender- en Schelde. (JV)
beslissend zijn. Dat het een zeer
warme herfst zal worden staat
vandaag vast. Door haar hou
ding tijdens de voorbije maan
den geeft de regering echter
vertrouwen om de moeilijkhe
den op te lossen en het krisisgetij
te doen keren.
DIANE D'HAESELEER
thans prediken op de rug van de
landbouwers en de verbruikers.
GEORGES SPITAELS
dd. Federaal Secretaris
Jaren geleden reeds stelden de
socialisten hun «handvest voor
de landbouwstand» op, handvest
dat fundamenteel onze land-
bouwekonomie wilde hervor
men.
Dit handvest is toenertijd met
alle middelen bekampt gewor
den door diegenen die zich toen
met veel brio «vrienden van de
boeren» noemden.
De Belgische boeren die men
gedurende jaren in ruststand
heeft gehouden met grote ver
klaringen over een pariteitspoli-
tiek zien nu hun inkomen dat in
1972 93 had bereikt van het
gemiddelde der andere aktieve
lagen van de bevolking, terug in
sneltempo achteruit glijden. De
pariteitspolitiek is volledig mis
lukt niettegenstaande de vele
miljarden investeringsschulden
van de aktieve landbouwers,
niettegenstaande het verdwijnen
van tienduizenden bedrijfsuit-
baters. Ook de ruilverkavelings-
politiek waarvan men wonderen
had verwacht i.v.m. de renda
biliteit van de uitbatingen kun
nen we gerust klasseren in het
dossier «mislukkingen».
Aan dit alles is de landbouwer
niet schuldig. Hij wordt onvol
doende beloond voor zijn werk
ziet zijn bedrijf in gevaar, ziet
geen toekomst.
De landbouw wordt kunstmatig
in leven gehouden. Subsidies
alhier heffingen aldaar. Even
tueel vernieling van duizenden
ton goed voedsel zonder reke
ning te houden met de honder
den miljoenen hongerlijders uit
de ganse wereld. Deze politiek is
niet blijvend en heeft alleen het
resultaat dat de landbouw
problemen ten laste van de
ganse gemeenschap komen te
liggen.
Ons landbouwproduktiesysteem
is dringend aan een gecontro
leerde produktieplanning toe.
Wanneer de Europese vlees
stapels weggewerkt worden aan
prijzen ver beneden de produk-
tiekosten, dan moet het verschil
door de belastingsbetalers bijge
past worden. Wanneer de Bel
gische regering beslist uit de
staatskas twee miljoen toelagen
aan de landbouw te besteden om
de boeren te kalmeren dan zijn
het nogmaals wij allen, de belas
tingsbetalers die er voor op
draaien, nochtans genieten wij
niet van de veel te lage prijzen
die men aan de landbouwers
voor hun produkten geeft.
Elkeen dient toe te geven dat er
ergens iets mank loopt, vooral
dan wat betreft de tussen
personen, die veel te veel geld
verdienen op. de rug van de
landbouwers en van de verbrui
kers. Wat jaren geleden is het
«BSP-handvest voor de land
bouwstand» werd gesteld is nog
steeds aktueel.
Het is thans de geschikte tijd dat
diegenen die zich toen «vrienden
van de boeren» noemden dit
handvest gaan hernemen om
aldus een punt te stellen achter
de «boerenpolitiek» die zoge
naamde landbouwerspecialisten
De Volksunie organizeert op
zondag 3 november ek. een grote
feestviering en heeft daarvoor
het Gents Sportpaleis afge
huurd. Reden en tema van dit
feest: De Vlaams-Nationale
partij bestaat 20jaar!
De buitenstaander bekijkt dat
vanzelfsprekend met een zekere
onverschilligheid. De Volksunie
is een van de vier belangrijke
politieke partijen in Vlaande
ren. Elke verkiezing opnieuw
verschijnen haar affiches naast
die van de anderen, haar
kandidaten zijn kandidaat naast
die van de andere partijen en
haar uitslagen kunnen ook naast
die van de anderen geplaatst
worden. De Volksunie maakt
deel uit van het politiek leven in
- het land en men stelt zich daa
verder geen vragen over.
Een vijfde van de Vlaamse
kiezers kijkt evenwel toch met
een bijzondere belangstelling
naar het doen en het laten van de
vlaamse nationalisten. De reden
hiervan is duidelijk: Dat vijfde
heeft de jongste jaren voor de
Volksunie gestemd. Dat is een
belangrijk verschijnsel in ons
politiek leven en het mag hier
zeker nog eens onderlijnd wor
den: Alhoewel de VU geen
machtige sindikaten en zieken
fondsen heeft, geen machtige
mantclorganizaties die op alle
mogelijke manieren het geld uit
de staatskas kunnen pompen en
daar direkte of indirekte kies-
propaganda mee voeren, toch
kan de Volksunie vast rekenen
op één vijfde van het Vlaams
kiezerskorps. Dat is des te
merkwaardiger, omdat een be
langrijk deel van deze mensen
lid zijn van de kleurzieken-
fondsenen kleursindikaten. Met
andere woorden: Alhoewel deze
mensen dus voortdurend be
werkt worden door politieke
tegenstanders, stemmen ze toch
Volksunie!
Hoe ingeburgerd de Volksunie
in het politieke van vandaag ook
mag zijn, om het zover te
brengen zijn merkwaardige din
gen nodig geweest. Ook dat
willen wij vandaag nog eens
benadrukken.
Vooreerst is nodig geweest dat
een vaste kern nationalisten, in
de jaren die onmiddellijk op de
tweede wereldoorlog gevolgd
zijn en toen de anti-vlaamse
repressie nog geen verleden was,
de moed hebben opgebracht om
verder op het vlaams-nationale
aambeeld te blijven hameren,
om recht te blijven staan in de
repressie-storm die tegen hen
ontketend werd en waarover
niemand van de uitvoerders
vandaag nog fier durft te gaan.
Die mensen hebben verschillen
de jaren lang, tot in 1961,
gevochten met de moed der
wanhoop, maar met de vaste
zekerheid dat het vlaams-natio-
nalisme toch eens opnieuw de
wind in de zeilen zou krijgen.
Wat inderdaad ook gebeurd is.
En wat voor gevolg heeft gehad
dat de Vlaamse Beweging weer
vat gekregen heeft op het
politieke leven in het land.
Ondanks de kapitualties van de
traditionele partij-besturen en
parlementsfrakties!
Want dat zal de geschiedenis
ons moeten geven: Dat het de
Volksunie geweest is en met
haar het vlaams-nationalisme,
die de Vlaamse Beweging uit de
impasse van de na-oorlog heeft
gehaald.
Wij krijgen later nog de kans om
hierop terug te komen. Maar
deze historische rol van de
vlaams-nationale partij sinds de
tweede wereldoorlog wensten wij
hier vóór alles in het licht te
stellen.
DR. R. VAN LEEMPUTTEN
Volksvertegenwoordiger
Toen in maart 1972 het inmid
dels berucht geworden «Rapport
van de Club van Rome» ver
scheen, klonk dit als een
donderslag aan onze «klare»
hemel: WIJ ZULLEN TEN
ONDER GAAN AAN ONS
EIGEN VUIL ALS WE ER
NIET VLUG WAT AAN DOEN
De milieuproblematiek, zoals
wij haar vandaag meemaken, is
niet een fenomeen dat zich nu
plots voordoet, maar het gevolg
van een langzaam groeiend
historisch en ekonomisch
proces.
Een zeer verscheiden patroon
van menselijke, dierlijke en
plantaardige evoluties, zowel de
direkte als de indirekte, de
gewilde als de ongewilde, heeft
een steeds grotere ingreep gehad
op ons fysisch milieu.
Daarbij mag men dan ook nog
de bevolkingsaangroei niet uit
het oog verliezen, evenals de
steeds toenemende ekonomische
groei welke zou moeten uitmon
den in een steeds grotere
welvaart voor de bevolking.
Laten wij dit nu even nader
bekijken. Enerzijds heeft men
dus een steeds toenemende
gerichtheid van de bevolking op
groei, zowel uit bevolkings- als
uit welvaartsoogpunt en ander
zijds een beperktheid van ons
grondareeal en de daarin opge
sloten grondstoffen.
Hieruit kunnen we dus besluiten
dat bij onbeperkte groei en
ongewijzigd milieubeleid, vroeg
of laat, één of meerdere reserves
opgebruikt zullen zijn, wat tot
ineenstorting van onze huidige
ekonomie en tot rem op onze
welvaart zou kunnen leiden.
Welke opties kan men nu nemen
bij het uitstippelen van een
milieubeleid? Kan men stellen
dat het milieuprobleem een
louter technologisch probleem is
en dat men zich moet beperken
tot het opsporen van eventuele
schadelijke neveneffekten van
de verschillende produktle- en
evolutieprocessen om ze nader
hand te bestuderen en trachten
te neutraliseren?
Naar mijn mening lost dit in
essentie niet veel op. men is
weliswaar reeds ver gevorderd
met de ontwikkeling van de Eco-
technology, de wetenschap die
dit soort van oplossing voorstaat
maar men zou het toch meer
moeten gaan zoeken in de
richting van de Soft-technology.
Deze wetenschap staat nog in
zijn kinderschoenen en omvat de
studie van alternatieve indus
triële processen, die meer duur
zame goederen zouden moeten
voortbrengen en waarbij men
rekening houdt met de recyklage
van de verschillende vrijgeko
men grondstoffen.
Wij zouden dus veeleer moeten
streven naar een maximale
verbetering van het gemeen
schappelijk welzijn dan naarll
maximalisatie van de winstj
bepaalde industriesektoren.
Wegens de complexiteit vaA
de ganse IeefmilieuprobleA
tiek zal men de oplossingen t(v<
zomar van de ene dag opfce
andere kunnen vinden.
heeft immers nog steeds gf
antwoord op belangrijke vrai
zoals bijvoorbeeld de zelfrel
gende mogelijkheden van
tuurlijke en biologische o
nismen. De natuur is perma:
in beweging en lost een gi
deel van zijn problemen zelf j
Dooreen overgrote koncentrAf
van giftige en onnodige stoffep
ons milieu uit evenwi
geraakt; wij moeten dus
nodige hulp leveren om H'
evenwicht te herstellen.
Wij mogen niet uit het
verliezen dat in de natuur
opgeslagen ligt wat wij br<
nodig hebben voor ons besta:
Graag wens ik hier wel evei
aandacht te trekken op
LEEFMILIEU 9-DAAG!
welke doorgaat te Aalst vanbei
t.e.m. 29 september ek. Enliei
zeer vooraanstaande spreliai
werden uitgenodigd om »er
klaarder inzicht in deze prollen
matiek te verstrekken. fle
Tot slot wens ik de volgeL°
conclusie te trekken. De op|ia
sing van het milieuprobleem
niet op de eerste plaats
kwestie van technologie 3
maar wel een probleem
politieke keuze. Men zal mot
kiezen tussen individuele
vaart en gemeenschappe
welzijn. Het is hoog tijd dat
stoppen met onze sprinkha
politiek inzake ekonomie
milieu en dat we terugke
naar onze oorspronkelijke ta
nl. het gebruiken maar
STANDHOUDEN van wat
gekregen hebben.
DIRKBAE
Arr. Voorzi
C.V.P.-Jonge
De Voorpost op de Aalsterse jaarbeurs
n
pE!
Jitg
Fg'
eni
;ra)
f*P
Iloej
Ie h
Bracht je net als deze kandidate bloemenfee reeds een bezoekj
aan de stand van De Voorpost op de Aalsterse Jaarbeurs? J<
krijgt er niet alleen een eksemplaartje gratis, je kunt er je even
eens aan uiterst voordelig prijs abonneren. Van l.n.r. op defoto:|
mevrouw A. Heyvaert, bloemenfee-kandidate Hilda Baes, Andiï
Heyvaert en Johan Velghe (Ib)
De gemeente Essene, een buur
gemeente van Meldert, verbroe
derde met de Franse gemeente
uit de streek van Montpellier,
Saint-Guiihem-Ic Désert, vorig
week-end. Met een bus kwamen
ongeveer 50 personen uit deze
kleine gemeente (400 inwoners)
te Essene aan verleden vrijdag
en werden er bij de Essenaren
ondergebracht. Op «Clerckens-
hof», Domentstraat, werd hen en
aan gans het omliggende een
groot feest aangeboden. Op
vrijdagavond, enkele uren na de
aankomst, was er een grote
receptie doch op zaterdag begon
dan het eigenlijk publiek feest.
Een groot verbroederingsbal
met Samantha had plaats in de
reusachtige feesttent terwijl op
de binnenkoer en in het hofres-
taurant spijzen werden geser
veerd.
's Zondags was er reeds vanaf 12
uur (men zegt dat de laatste
vertrekker van 's zaterdags dan
nog maar drie uur weg was,
gevoerd op een kruiwagen,
schijnt het) eetgelegenheid en
daarna begon een volkskunst
namiddag. Alfred den Ouden en
Kristien zorgden voor een sfeer
volle prestatie, de vendeliers van
Opwijk van de K.L.J. vergastten
het talrijk publiek op enkele
mooie figuren op de aanpalende
weide en het zangkoor CKM van
Meldert zorgde voor een half
uurtje meerstemmige Vlaamse
liederen. Te 18 uur zou dan de
Harmonie «Pro Deo et Patria»
van Essene optreden en vanaf
19.30 uur Ferry Bergho and his
Take Five. Op de binnenkoer
steeds optreden van de klein-
kunstgroep Pepijn terwijl door
lopend de tentoonstelling met
werken van Bert De Keyser
bezocht werd.
Er was dus zeer veel voorzien en
alles liep van een leien dakje en
kende geweldig veel bijval.
Wat echter niet voorzien was: de
Meldertse Hopduvel kwam plots
voor de pinnen! Nog maar pas
had het Meldertse Zangkoor zijn
optreden beëindigd of fanfare
muziek op de weide lokte de
aandacht. In een mooie formatie
marcheerde de puik gekostu
meerde muziekmaatschappij en
daarachter kwam.... de hopdu
vel! Verrassing! Uitbundige
blijdschap! Spektakel!
Toegejuicht door een duizend
koppige menigte werd de hop
duvel binnengebracht in de tent
en stond er, ongeschonden, te
pronk voor alle aanwezigen.
Eugeen Van den Broeck. schrij
ver van de hopspel «De Hopdu
vel gevangen», die toevallig in de
tent aanwezig was, sprong naar
de micro om zijn blijdschap te
uiten over het weervinden van
deze blikvange van de Meldertse
Hopfeesten. Naar het schijnt zou
Burgemeester Louis Verdoodt
tot de kidnapping zijn overge
gaan, naar zijn verklaring om de
hopduvel, die naar het schijnt op
zijn hoge schalk zat te verdor
sten. te kunnen laven met
Brabants gerstennat. «En is de
dorstigen laven niet een werk
van barmhartigheid?», vroeg
Louis. In elk geval, iedereen was
tevreden de duvel terug te zien,
in goede gezondheid en onge
schonden.
Voor de rest van de avond werd
hij dan opgesteld op de binnen
koer en werd ook het erbij
passend bord vastgehecht.
Einde goed. alles goed
Hierbij dan nog de tekst van ee
n gelegenheidslied met tekst van
de burgemeester op de zangwij
ze «Daarbij die molen». Gesten
cilde teksten werden aan het
publiek uitgedeeld en het zang
koor van Meldert, dat uiteraard
deze tekst ook nu voor het eerst
onder ogen kreeg, zong voor.
«Ik weet een heerlijk plekje
grond, daar waar de duivel
stond,
Waar Meldert toch zo fier op
was, dat is maar al te kras.
Een duivel uit 't Payottenland,
die voelt zich embetant,
Payottenland, mijn hoppeland,
Meldert maakt U ten schand.
Refrein:
Daar op het dorpsplein, het
Meiderts dorpsplein.
Daar zat de duivel niet erg op
zijn gemak.
Daar op heet dorpsplein, het
Meiderts dorpsplein.
te in
*rk,
mge
ëns
ien(
Werd hij gestolen door EsseBp^
Piet Hein.
Mijnheer Pastoor van MeId|roc
sliep ter ere van de vree igev
En die van Moorsel zei, o i
daaraan doe ik niet mee.
Maar Paster Jansen, onze r
die zei: «het moet, het kan», lege
De duivel die zei ook niet neAosi
zaagde dapper mee. Oord
ich
De duivel spoedde zich te pat
o Here wat een vaart.
Naar Essene op 't Clerckens
en spreekt nu nog met lof
Van 't schuimend bier,
hoppenat, en dronk
daad lijk zat
En Essene dat juicht en feest|"/a
ere van dit beest. ,a
pud
Meldert. Iaat 't U een lesse zj
en dit is geen venijn.
Een duivel uit 't PayottenUL
maakt zich niet zo ten schandT
Als straf zult g' altijd feesten
en drinken met ons saam l
Met Essene, het duivelsoordjl.:
I 1 1f®»
't kraaien van de haan.
J[
