UW WOORD
DUO
MONITORENKURSUS VOOR OPLEIDING
MINDER-VALIDE KINDEREN TE HOFSTADE
10 - 21-3-75 - De Voorpost
VOORWAARDEN VOOR
EEN STEDELUK AALSTERS
MUSEUMBELEID
Ik zal de waarheid geen geweld
aandoen, wanneer ik hier ver
klaar dat er van een 'redelijk'
museumbeleid in deze stad geen
sprake is. Dit vindt zijn oor
sprong in een aantal bepalingen
welke hoofdzakelijk van politie
ke en biologische aard zijn.
RUIMTE
De plaats om een beginnend
museum te laten ontwikkelen in
zijn ruimste betekenis, is er. Het
prachtige en rustige kader van
het Oud-Hospitaal loont de
moeite, en is vandaag ruim
schoots voldoende om aan de
dringendste behoeften te vol
doen.Er is verder een perso
neelskader met beperkte bezet
ting maar naar mijn bescheiden
mening startensklaar. Verder
beschikt de stad over een aantal
andere mogelijkheden die des
gewenst kunnen worden aange
wend; de zalen in het Belfort en
eventueel de inkomhal of een
gedeelte van de feesthallen.
Daar zit dus niet direkt het
probleem. Met een beetje goede
wil kan er iets van komen.
POLITIEK
Ik ben echter bang dat de
politieke invloedsferen nog te
sterk hun stempel op het beleid
drukken. In deze stad met een
'centrumfunktie' moet de on
dernemende organisator nog
steeds gaan aankloppen bij een
politiek verkozen mandataris.
Hij kan de geschiktheid van het
aanbod afwegen. De risiko's zijn
grootHet kan vooreerst gezegd
worden dat deze ambt uitvoer
der - Schepen van Kuituur - niet
alsdusdanig om zijn artistieke
inzichten, door het volk werd
verkozen. Verder rijst de vraag
of hij wel bevoegd kan worden
verklaard om over een artistiek
beleid op kunstgebied te oorde
len. Hij kan goed vooraf
Schepen in een andere funktie
zijn geweest of een beroep
hebben uitgeoefend welke hele
maal niets met kuituur te maken
heeft gehad. Zijn ervaring met
kunst kan nihilrzijn. Wij kunnen
hem dit echter niet kwalijk
nemen. Maar dan moet hij
eerlijkheidshalve afstand nemen
van zijn politieke macht, welke
het beleid kan oriënteren. Ik heb
stellig dc indruk dat exposeren
in een stedlijke zaal politiek
afhankelijk wordt gemaakt.
Precisie van mijnentwege kan
volgen.
NOODZAAK
De vraag is gesteld en kan
worden beantwoord de beleids
voerder van een museum moet
een man in het vak zijn. in
dienstverband konservator ge
noemd. Aan hem moet het
specifieke kunstbeleid worden
toevertrouwd. Zijn begroting zal
j voorleggen aan zijn schepen
.elke op zijn beurt zal oordelen
over de mogelijkheden. Dit is
trouwens de werkelijke taak
welke uit dit ambt voortvloeit.
Maar U zal zeggen dan wordt
het beleid toch nog afgestemd op
de willekeur van een enkel
persoon. Het spreekt vanzelf dat
dit niet mogelijk is. Een kleine
groep met ervaringsgerichte
personen met bewezen praktijk
zal de konservator ideeniatig
moeten bijstaan. Dit systeem
wordt in Nederland toegepast
in de Stedelijke Musea. Het gaat
zelfs zover dat bij vervanging
van de konservator zijn opvolger
onder de komitee leden kan
verkozen worden. Hun advies is
beslissend. Maar tot dergelijke
daden rijkt het politiek klimaat
in dit land nog niet.
HET BELEID
Het hedendaags Museum beleid
moet funktioncel werken. Dit
houd drie basisideën in zich 1
het moei een koliek tie verwer
ven. 2 het moet alle vormen van
hedendaagse kunst aan bod
laten komen. 3 het moet
eduktief gericht zijn op de
bevolking. Aan het verwerven
van een eigen kollektie heeft
men in Aalst de voeten geveegd.
Het zou wenselijk zijn dat op zijn
minst de eigen kunstenaars
gesteund worden met regelmati
ge aankopen. Dit is geen
weggesmeten geld maar
doelbewuste investering in wat
later het kunstenaars patrimo
nium van deze stad kan uitma
ken. Het laten aan bod komen
van alle kunstgenres is eveneens
een noodzaak. Wij leven in
invloedsferen van hoge techni
sche welvaart en waarbij de
individuele en groeps media in
expansie zijn. Zij gaan niet
onopgemerkt aan ons oog voor
bij en zijn mede bepalend voor
de kunstproduktie van deze tijd.
Een selektie of keus dringt zich
natuurlijk op. Bij het ontbreken
van de vooraf aangehaalde
beleidspunten is het bijgevolg
logisch dat er van een edukatieve |etj<
tege
Kun
aan
«Str
Ted
tisc
erna
lijk
wijs
einc
van
groi
bez
Het
een
mer
drai
biel
met
de
oprr
voo
hok
nog
siga
aanpak geen sprake kan zijn.
Hoe de geografische ontwikke
lingvan onze stad zich ook moge
aanmelden, wij moeten met een
stevig uitgebouwd museum'
voorzien in de noden van eenl De
gebied welke zich uitstrekt vanj arr(
Dendermonde tot Zottegem en
Geraardsbergen. Tussen deze
steden in. rekruteren wij een
publiek voor ons onderwijs en de
middenstands handel. Dit kan wer
akte
en
hel[
mal
gen
zus
onz
dat
diel
sch
tiek
pro
blin
Will
in
een
bezoek aan de stad uit te breiden! ma;
nog vérder reiken. Het toenmali
ge theater gezelschap Kern '63
ontving publiek van ver buiten
onze streken. Een museumbe
leid zal er toe bijdragen het
en de bevolking te informeren.
Een museum kan dus ook
ekonomisch gesitueerd worden.
dei
KUNST
De positie bepaling van 'kunst'
in deze maatschappij is ook
belangrijk. Kunst kan bijvoor
beeld zijn een reaktie. illustra
tie van de feiten, uitbraaksel,
verheerlijking, kortom tijdsge
bonden. Als men boekjes met
oude prentkaarten en foto's
omtrent onze stad publiceert! 'e
dan heeft dat zijn funktie. Als er I
vandaag een schilder oude! egr
stadgezichten zou produceren q6;
dan is dit mis. omdat ze er a j j0J
werkelijkheid niet meer zijn
hij aldus namaaksels vervaar-
digt. Wel zou het eens belangrijk
kunnen wezen indien iemand de
protesten en uitlaten rond bijv.
de zaak van.de N.V. Betonwe-
genbouw zou vatten in een
kunstwerk. Daartoe zou een
museum in zijn edukatieve
funktie zeker kunnen bijdragen.
JEUGD
Ik denk hier vooral aan de
opleiding van de jeugd welke
zich hoe dan ook het best mei
verf en papier in een museuq
kan uitleven. Ik ken ouders dit
van uit Aalst naar Brussel ol
elders gaan om hun kinderen te
laten deelnemen aan de expres
sie-ateliers. Het instellen van een
dergelijk atelier in een museu
beleid, houd meteen in dat de
jeugd zich konstruktief kan
ontwikkelen en aanknopings
punten vindt met de kunst van
vandaag. De resultaten kunnen
een belangrijk deel van de
verzameling uitmaken. Eeen
dergelijk museum zou eveneens
richtinggevend kunnen funktio-
neren voor onze akademie. Onze
akademie leidt spijtig genoeg
aan een armoede-kwaal kunst
is aldaar nog steeds verf. doek,
steen, klei en dies meer. De
achterstand van onze akademie
(afdeling plastische kunsten)
met andere plaatsen zoals bijv.
Gent is bijzonder groot. Het is
dramatisch en verontrustend
Ook daar moet naar meer
openheid gezocht worden.
SLOT
Het spreekt vanzelf dat het
hierboven samengevatte opstel
slechts beperkend is van inhoud.
Het heeft tot doel de aandacht te
vestigen op enkele dringende
punten welke een ontluikend
beleid in de weg staan. Het is
voor verdere uitwerking vatbaar.
Maar het loont de moeite zich
over de toestand te bezinnen.
ROGER D'HONDT
schrijven, niét de minste
ambitie, geen schandaaltje
te bespeuren. Hoewel, mis
schien het feit dat ze nu nog
met het maft idee rondlopen
dat er hog wel mensen
zouden kunnen zijn zoals zij,
rustig, genietend, non-kon-
formistisch, mensen die er
met andere woorden ook
voor voelen om in hun sfeer
muziek te maken. Bijvoor
beeld iemand die zich met
perkusieinstrumenten weg
wijs weet. of mogelijks een
hele koreografiegroep?
Want een avondvullend pro
gramma brengen is dan wel
een beetje hun droom. Nu is
dat kwasi onmogelijk, ze
kunnen wel gedurende een
tweemaal dertig minuten
een zaaltje stil krijgen voor
hun overwegend sfeer-
scheppende muziek en de
vier zeldzame teksten die
instrumentaal begeleid wor
den.
(Kandidaten schrijven een
gele briefkaart naar de re-
daktie)
Soit, wie een beetje rust en
vrede nog weet te waarde
ren, kan gerust naar het duo
eens gaan luisteren en ik
geloof dat je daar tijdens het
volgend C.S.V.-weekend in
't fabrieksken reeds de kans
toe krijgt?
Lieven Matthieu
landse kampen waar de nad
ruk ook ligt op het bezichtigen
van de natuurlijke schoonhe
den (zoals men ze organiseert
door Nationaal Werk Hulp aan
de Jeugd nu Topvakantie)
qua praktische uitwerking gro
tendeels verschilt van voor
noemde kursus. Maar toch blijft
het duidelijk dat de basisopties
die hier zullen naar voren ko
men, zoals daar zijn het ont
plooien van de menselijke per
soon in groepsverband aange
past voor alle soorten van
kampen grotendeels zullen
gelden: we nemen dit voorbe
eld ook omdat hier vooral de
volledige inzet van alle kader
personeel hoogstnodig blijkt
voor het welslagen van het
kamp.
KURSUS y
De kursus die we nu van na
derbij gaan bekijken wordt in
gericht door het Beschermko-
mitee van het RIBTO, een ver
eniging met als voornaamste
doelstelling: op a-politieke
wijze voor het gehandicapte
kind bepaalde organisaties op
touw zetten, zodat de ontploo
iing van hen, die op sociaal ni
veau achtergesteld door een
fysische of mentale handicap,
kan verbeterd en bestendigd
worden.
De verantwoordelijke inrichter
is de heer Alfons Schorreel, die
door een twintigtal hulp-
instruktoren wordt bijgestaan
bij de opleiding van een veer
tigtal jongeren vanaf 17 jaar.
Tijdens het jaar van de Vrouw
past het er even op te wijzen
dat het merendeel van de kur-
sisten meisjes zijn en dat de
mannelijke sekse hier zeker
ondervertegenwoordigd blijkt
te zijn. Een viertal weekends,
telkens van zaterdagmiddag
tot zondagmiddag wordt inten
sief gewerkt aan de opleiding
van de kursisten en dit alles
geschiedt in het «kasteel» aan
de Zijpstraat te Hofstade
(naast het jaar van de Vrouw
ook het jaar van de Monumen
ten!) waar men naast grote
werkruimten ook buiten de ge
schikte terreinen ter beschik
king heeft.
De kursisten leren hier eerst en
vooral zichzelf te situeren in
hun natuurlijke omgeving:
deze zelfkennis is steeds van
belang daar het overbrengen
van eigen levenservaringen en
de eigen fundamentele waar
den op het niveau van het kind
één van de pedagogische
doelstellingen van het kamp
uitmaken: het is duidelijk dat
het kind tijdens de kolonie
meer open kan staan voor aller
lei levenservaringen dan tij
dens de rest van het school
jaar, wanneer hij gedrongen in
het keurslijf van de schoolse
strukturen ook niet door be
paalde speltechnieken wordt
gestimuleerd om bepaalde
verantwoordelijkheden op te
nemen of om bepaalde hande
lingen emotioneel te kunnen
beleven. Wij mogen niet verge
ten dat de kursisten tijdens het
vakantiekamp met een heel he
terogene groep zullen te doen
krijgen.
Volgens de moderne begrip
pen van de ortopedagogiek
worden de kinderen ingedeeld,
niet meer naar I.Q. (debielen,
imbecielen, idioten enz
maar men vraagt zich af welke
facetten van het mens zijn bij
de gehandicapte goed en
welke minder goed ontwikkeld
zijn. De persoonlijkheid van de
mentaal gestoorde wordt hier
dus pnmordiaal gesteld en het
staat centraal zodat de monitor
zich voortdurend moet aan
passen en open moet staan
voor alle affekties die het kind
kan vertonen. Naast bovenge
noemde menselijkheid komt bij
deze groep van kinderen ook
de kreativiteit sterk tot uiting: bij
de opleiding wordt hier een
grote nadruk op gelegd: wij
zien dat verscheidene uren be
steed worden aan manuele en
verbale expressiespelen: de
kursisten worden tijdens deze
kursis in de plaats van de kin-
deren gesteld zodat zij beter de
situatieschets zouden kunnen
maken van hun begeleidings-
taak, iets wat nu door de in-
struktoren wordt voorgedaan:
door deze voorbeelden leren
zij op realistische manier een
team vormen en voelen ze be
ter aan hoe kinderen kunnen
reageren als ze in hetzelfde
leefpatroon worden gestopt.
Naast manuele expressie (zie
foto's) komt ook het verbale
(verhalen vertellen) en het mu
zikale kreatief zijn op de voor
grond: als de monitoren dit bij
de kinderen kunnen opwekken
wordt er toch al één facet van
de kinderen ontwikkeld. Naast
het gedeelte kreativiteit staat er
ook spel en sport op het pro
gramma: het uitwerken van
grote spelen, naast binnen- en
buitenhuisaktiviteiten wordt ni-
iet zozeer theoretisch dan wel
praktisch aangeleerd: men
zegt niet alleen hoe het moet,
men doet het voor en de moni
toren leren uit hun praktijk hoe
alles het best wordt ingekleed
(vb. thema-werking) en naar
voren gebracht (op originele
manier). Op pedagogisch vlak
wordt vooral de orthopedago
gische begeleidingstechniek
opgevolgd, enkele andere ti
tels van de eerder teoretische
sessies: de algemene proble
matiek van de mentaal gehan
dicapte: sexualiteit (belangrij
ker dan men denkt, daar het
onderdrukken van sexuele no
den bij deze mensen, secun
daire neuroses en volledig apa-
tische optreden kan veroorza
ken).
Ook praktische tips, zoals bur
gerlijke verantwoordelijkheid
van de monitor worden naar
voor gebracht. Dit alles niet in
kathederstijl maar gewoon in
groepsdiskussie, daar de on
derlinge ervaringsgegevens
steeds tot een goede synthese
van het gegeven kunnen leiden
en ook een goede voorberei
ding zijn op de evaluatieverga
deringen die elke avond van de
Guido Van Der Spiegel en
Robrecht Keymeulen zijn de
namen verbonden aan dit
Aalsters duo. Twee jongelui
die er hun hobby van
maken om week in week uit
wekelijks muziekstukjes te
kreëren en die af en toe
tijdens een of andere klein-
kunstavond in het program
ma brengen. Het zijn geen
pubbers meer die van pa wat
geld kregen en nu denken de
tophits te veroveren, het zijn
ook geen profs in spé (hun
naam zegt genoeg) maar
gewoon mensen die houden
van muziek. Met het verhaal
tje hoe ze ooit het illustrere
idee kregen om respektieve-
lijk naar een akoestische
gitaar en een hele resem
soorten blokfluiten te grijpen
zullen we jullie maar niet
vervelen. Als je't weten wil,
vraag je't hen zelf maar eens
en dan zal je horen dat dat
weinig om het lijf heeft, hpt
altijd in hun gezeten heeft en
verder 'een aaneenschake
ling vormt van banaliteiten
waar je enkel een top-hit-
krantje publiek mee kan
interesseren.
Alleen over hun debuut op
de Aalsterse kleinkunstscè-
ne kan wat gezegd worden,
dat komt omdat we'r toen,
en dat is als ik me niet vergis
toch wel reeds twee jaar
geleden, zelf bij waren.
Eigenlijk trok de raadselach
tige naam van het duo, op de
affiche ons meer aan dan het
optreden van de kadullen
met hunnen boemelala en
letsetataen je weet wel...
Nu, toen brachten ze't er niet
zo kwaad van af, het was
eens een nieuw geluidje
tussen de rage naar volks
muziek die toen wel hoogtij
vierde. Ze brachten zuiver
instrumentale nummers,
mooi, oosters-misschien wel
- eigen - zeker en vast-,
boeiend- dat bewees het
enthoesiasme van het pu
bliek overvol. De kroniek
schrijver van de intussen
reeds opgedoekte jeugdklub
die de avond organiseerde
waren we zelfen die had het
over een geslaagd optreden
en ditjes en datjes van dien
aard.
Intussen hebben ze'r wel al
een aardig partijtje voorpro
gramma's en free-podiums
opzitten en wat belangrijk is,
ze bestaan nog, wat inder^
daad eerder een zeldzaam
heid is. We vermoeden dat
de gemiddelde levensduur
van Aalsterse groepjes
schommelt tussen de twee
weken en een half jaar, zodat
het soms een karwei is om er
iets over te scrijven voor
dezelfde mensen weer in een
nieuwe formatie met een
andere naam spelen. Maar
enfin, we houden ook van
een beetje verandering, hoe-
kolonieduur met het volledige
kader zullen gehouden wor
den. Dit is een klein en sum
mier overzicht van een welbe
paalde kursus, die een speci
fieke voorbereiding is van een
kamp voor mentaal gehandi
capten dat in de tweede helft
van juli zal doorgaan in een va
kantiedorp in Leopoldsburg
Algemeen in het Vlaamse land
worden er overal specifieke op-
leidingskursussen georgani
seerd, waarvan sommigen
recht geven om na een gelukte
stage een officieel brevet van
monitor te bekomen, zodat
men overal in het land bij gelijk
welke organisatie in het kader
kan opgenomen worden. Ad
ressen zijn overal te bekomen
bij mensen die in kadervorming
werkzaam zijn geweest. En die
zullen u ook kunnen vertellen
hoe positief een monitorschap
voor hun eigen persoonlijkheid
is geweest.
Een goed opgeleide monitor is
tevens voor het kamp een
steunpunt tot het welslagen
van de periode en voor de ou
ders die hen hun kinderen toe
vertrouwen een waarborg dat
hun opvoedingstaak voor een
paar weken door bevoegde
mensen kan overgenomen
worden.
Dirk DAELEMANS
wel we toch nog niet de
laatste dag van het Duo Zero
zouden wensen.
O ja voor we t vergeten en er
boze lezersbrieven toestro
men, er heeft ooit een meisje
als zangeres samengewerkt,
zodat het duo eigenlijk geen
duo meer was. Die tijd is
voorbij, het lieve kind is er na
een tijdje weer uit gegaan
zodat het duo weer duo was.
Foert, nu hebben we werke
lijk genoeg gezwetst en
geven we wat serieuze
informatie.
Een associatie tussen het
studeren van talen van
Guido en het betokkelen van
zijn gitaar of studie van de
psycho-pedagogische we
tenschappen door Robrecht
er> het persen van zijn
levensadem door de rieten
van alle mogelijke soorten
fluiten is er moeilijk te
maken. Het feit dat ze een
beetje pinkfloyt (of hoe
schrijven ze dat)-achtige
nummers hebben is ook
zuiver toeval. Een echte
inspiratiebron hebben ze
niet. Het komt er meer op
aan een beetje te eksperi-
menteren en ruimte te laten
voor improvisatie. Als je dat
allemaal reeds verteld heb
ben kan je moeilijk vragen
waarom ze geen blues of iets
dergelijks spelen. Dat komt
omdat ze dus andere muziek
maken waarvan ze enkel
maar hopen dat er nog
enkele ander mensen dan
zijzelf zullen van kunnen
genieten. Wat de blues of
folk en ander via Engeland
overgewaaide stromingen
betreft zijn ze immers van
mening dat wat hier bij ons
door amateurgroepjes ge
presteerd wordt toch maar
prutswerk is. Het is vaak het
plagiaat van een plagiaat en
wat is daar nu origineels
aan?
Of ze met hun weinig
ambitieuze naam toch niet
hopen in onze huis-diskothe-
ken terecht te komen? Ja
wie droomt daar niet van,
eens een LP-tje te persen.
Maar om te geloven dat je
hier bij ons van je muziek en
zeker als je naar wat nieuws
zoekt kunt leven, daar staan
ze met hun beide benen te
goed op de grond. Enkel een
dansorkestje kan hier blijk
baar winstgevend zijn, en
dan nog. Trouwens waarom
willen die reporters achter
een gewone hobby nu altijd
een verscholen ambitie zoe
ken. We weten het zelf niet,
het is bijna gewoonte en
traditie geworden zoals een
liefhebber van de kermis-
koersen naar het schijnt ook
altijd hoopt, eens een ekstra-
sportief merk over zijn bi
ceps te mogen trekken.
Eigenlijk is er dus aan dit duo
weinig adembenemends te
Wij treffen bij de vakantiegangers twee soorten van mensen
aan: ouders die hun kinderen naar vakantiekolonies sturen
en ouders die hun kinderen zelf mee op vakantie nemen. De
keuze tussen één van deze twee opties bepaalt in feite reeds
een opvoedingsaspekt: de ontplooiing van kinderen kan ge
schieden in het kader van het gezinsleven, dat ook tijdens de
vakantie in stand wordt gehouden, men kan er ook voor
zorgen dat de persoonlijkheid van de kinderen mede-
ontwikkeld en geschaafd worden tijdens het verblijf in vakan
tiekampen, waar men met leeftijdsgenoten, die men in de rest
van het jaar niet of nauwelijks niet meer zal ontmoeten, op
gezonde en opvoedende manier in een ontspannen sfeer
mee in kontakt zal komen.
De pedagogische waarde van
een vakantieverblijf in kolonies
is voor een groot deel afhanke
lijk van het milieu waarin men
terecht komt. Met milieu kan
men zowel de geografische
plaats als de menselijke omge
ving definiëren en bij deze laat
ste groep kunnen we de (zoge
naamde) leiders of monitoren
aantreffen. Deze laatsten zor
gen eigenlijk voor het welsla
gen van zo'n vakantiekamp,
daar zij met de nodige dosis
doorzicht en doorspekt met de
nodige technische bagage de
deelnemers er toe kunnen be
wegen om zich positief en in
groepsverband in te zetten.
Het aankweken van dergelijke
bagage is voor de beginnende
jonge monitoren niet zo ge
makkelijk: het id duidelijk dat
de ervaring en ook de persoon
lijkheid van deze personen van
primordiaal belang is. Doch
wat zeker niet mag verwaar
loosd worden is het nut dat zij
kunnen halen uit een oplei-
dingskursus welke gespreid
over een veertiental dagen of
over verschillende weekends
hen hun specifieke taak in het
kampleven waarin zij zullen te
recht komen duidelijk kunnen
maken; en dit samen met de
nodige praktische tips zonder
dewelke een zinnige voorbe
reiding op de kampperiode niet
mogelijk is.
Vele ouders aarzelen om hun
kinderen naar vakantiekolo
nies te sturen: zij maken zich
namelijk te veel zorgen over de
manier waarop, in hun ogen,
de kinderen worden begeleid.
Wanneer men over de inner
lijke organisatie met oudere
mensen praat komt het maar al
te dikwijls tot uiting dat zij zich
een kolonie voorstellen als een
imitatie van een legerkamp,
waar de leider zich de taak van
een drilofficier moet aanmeten,
om een goed op het rekwest te
krijgen. Tegenwoordig kunnen
we gerust stellen 'dat deze si
tuaties volledig voltooid verle
den tijd zijn geworden: de taak
van een monitor is geëvolu
eerd tot de taak van begelei
der, iemand die dank zij zijn
hogere leeftijd en zijn techni
sche bagage er moet voor zor
gen dat de kinderen een pret
tige en ook pedagogisch ver
antwoorde vakantie kunnen
doorbrengen. De opleiding van
monitor is nu ook volledig aan
gepast aan deze gewijzigde
maatschappijopvatting: men
legt nu overal tijdens de oplei
ding meer de nadruk op team
work: de aankomende monito
ren leren door eigen ervaring,
hoe de kinderen zich zullen ge
voelen als ze in dezelfde struk-
tuur zullen worden opgevan
gen. Wij kunnen dit het best il
lustreren door het verloop van
een kursus te bekijken die op
het ogenblik aan de gang is.
We moeten wel aanstippen dat
deze dient tot opleiding van
monitoren voor gehandicapte
kinderen. Het is duidelijk dat
een opleidingskursus voor bv
monitor sportvakanties (zoals
ze door Kerelsburcht worden
georganiseerd) of voor buiten-
