LAND VAN RIEM" TERUG GROOTS
FILM BIJ ONS
VOLKSHUIS AAN
HOUTMARKT
OPENGESTELD.
CLOCHERET EN DE BLOK
IN KULTUREEL CENTRUM AFFLIGEM
AALSTERSE AKKEFIETJES
U VINDT
LEVENSVERZEKERINGEN
EEN DURE ZAAK?
■sE*'
De Voorpost - 25-4-75 - 3
Met de 'Kribbebijter' een ijzige titel voor een uiterst komisch
stuk bespeelde «Het Land van Riem» voor zijn tweede produktie
lichtere toetsen. Aan het stuk zei» moet niet zwaar getild worden,
de bedoeling is amusement brengen... zonder meer. En al heb
ben wij nooit onze tegenzin voor komedies en kluchten onder
stoelen of banken gestoken, wij moeten ditmaal eerlijk beken
nen dat zo'n forse komedie, vertolkt door een uitstekende ploeg
ons zowaar wist mee te sleuren in een lichte lentestemming.
zoek van Baron Nico van Bla-
sewits, oom van Willy, die in
het gezelschap van Willy's zus
Truida voor vader van Hegers-
huizen een huishoudster moet
De auteurs Max Reimann en
Otto Schwarz zijn in de to
neelwereld goed bekend om
hun tientallen luchtige stuk
ken Van hen zijn ondermeer
«Beurskoorts», «In de radio»,
«De sprong in het huwelijk»
en het veel gespeelde «De
Voetbalkoning».
Het stuk speelt zich af, deels
te Brussel in het appartemen
tje van de jonggehuwden Wil
ly en Clara van Hegershuizen,
en deels op het landgoed van
Koenraad van Hegershuizen,
Willy's vader.
Om met Clara te kunnen hu
wen heeft Willy het ouderlijk
huis in ruzie met zijn vader,
verlaten. Maar erg naar zijn
zin heeft die geboren buiten
jongen het in een stad als
Brussel nu weer niet. Op de
dag van hun eerste huwelijks-
verjaardag krijgen zij het be
zoeken. Op diezelfde dag ver
klapt advokaat Meerenhout aan
Clara dat Willy zijn baantje als
bankbediende kwijt is. Clara
neemt resoluut het roer in han
den, legt een briefje op tafel
en verdwijnt naar het landgoed
van haar schoonvader, een
driftig man, die haar niet kent
en niet wil kennen en 'er te
gelijkertijd een koppig voor
oordeel op nahoudt Willy ziet
hij getrouwd met een nietsnut-
tige Brusselse modepop.
En dan komt het misverstand.
Koenraad van Hegershuizen
ziet in de bevallige Clara de
verwachte huishoudster* en is
onmiddellijk wild entoesiast o-
ver de jonge vrouw.
Oom Nico vindt voor alles een
aanvaardbare uitleg als Willy
ten tonele verschijnt op zoek
naar zijn vrouw. Hoogst ko
mische situaties want de heer
des huizes verzoekt de advo
kaat dringend te komen om
belangrijke familiezaken te re
gelen, in welke oproep deze
zijn intieme verloving met
Truida bevestigd zie, maar wat
in werkelijkheid een verzoek
inhoud om de echtscheiding
van Willy te bekomen.
Konflikttoestanden... Maar de
toeschouwer kent de ware toe
dracht van de zaak, begrijpt
perfekt wat er op scène ge
beurt, vandaar een komische
situatie van de beste soort. De
ontknoping Vader van He
gershuizen ziet in Clara de i-
deale tweede vrouw voor Wil
ly en kan van zijn verrassing
moeilijk bekomen als het jon
ge paar bijgestaan door de al
tijd even spraakzame oom Ni
co, de juiste toedracht bekend
maakt. Truida die niets voelt
voor een gedwongen huwelijk
met de landeigenaar Schim
melman maakt van vaders ver
warring dankbaar gebruik om
ook haar liefde voor Meeren
hout te bekennen. De gelukki
ge vader kan nu eindelijk rus
ten.
De akteurs van het Land van
Riem hebben met dit stuk de
beste vertolking gegeven die
wij van hen ooit te zien kre
gen. Zij vormden een sterk ho
mogene ploeg, waren zeer
goed op elkaar ingespeeld, re
plikeerden vlot dank zij hu(i
goede rolkennis. In 't kort
hun spel was af.
Willy De Swaef beeldde voor
treffelijk de mopperende bru
te Koenraad uit. Myriama Bock-
stael als Clara ontpopte zich
als een begrijpend liefhebbend
vrouwtje, haar toneelechtge
noot Freddy Lespierre deed het
al even goed. Martien Verrey-
cken als de bevallige Truida
heeft zich in haar rol ten vol
le kunnen uitleven. Het spel
van Leo Huylebroeck (Baron
Nico van Blasewits), van Noel
De Smedt (August Schimmel
man) en van Luc Noel (advo
kaat Meerenhout) stond op 'n
hoog peil.
Lieve Boulonne heeft bewijs
geleverd van een uitstekend to
neeltalent als Katrien de keu
kenmeid evenals de postbode
Rik Van Hoorde en Piet Rom-
bout als Frans, de knecht.
Toch enkele foutjes Lespier
re die zich af en toe ver
spreekt Myriame die wel eens
haar laatste lettergrepen op
slokt Martien die niet echt
genoeg kan schrikken Noel
De Smedt die er ouder uitziet
als hij moest zijn en de maar
al te sappige Gentse klanken
van Willy De Swaef. Wij zien
ze graag door de open ge
spreide vingers maar het zijrv
irsploeg van «Het Land van Riem»
details die een vitter van ons
soort natuurlijk treffen.
Verder een levensgrote pluim
voor het zeer verzorgde voor
komen, kleding, accessoires v.
oorbellen tot ringen, maquilla
ge, kapsel van de aktrices.
Het dekor was goed aange
past, licht en geluidswerk ver
zorgd. Dit alles hielp mee om
de goede afloop van dit spel,
door Willy De Swaef op een
natuurlijke, vlotte beweeglijke
wijze gekonstrukteerd, op een
zeker niveau te brengen.
Verschillende open doekjes,
jm)
daverend applaus, gelach aan
de lopende band zijn de ver
diende beloning voor een
groep mensen die hard ge
werkt hebben.
Een Land van Riem op dit peil
kan triomfantelijk het nieuwe
seizoen ingaan. Even een on
deugend klinkende raad: zoek
het volgend jaar één trapje ho
ger dan wordt Het Land van
Riem wéllicht weer 'n «naam»
die het voor onze schrijvers-
tijd schijnt gehad te hebben.
Roel Van de Plas.
In het Kultureel Centrum te Affligem kan men het werk bewon
deren van de in Aalst geboren kunstenaar Luk De Blok, thans
woont hij te Meldert en van de in Asse verblijvende Hugo Clo-
cheret. Beide vrienden eksposeren meestal samen en hebben
een gezamelijk atelier te Essene. Het zijn jonge artiesten, beide
25 jaar, voor wie de toekomst veelbelovend open ligt.
Luk De Blok is keramist, hij
studeerde plastische kunsten
aan het Sint Thomasinstituut
ie russel, waar hij onder meer
van Jan Heuninckx les kreeg.
Aan de Aalsterse Akademie
behaalde hij het diploma voor
keramiekkunst, Vindevogel was
er zijn leraar. Hij is werkzaam
in het onderwijs als leraar te
kenen en schilderen aan de
Aalsterse akademie en leraar
wetenschappelijk tekenen aan
het Sint Jozefkollege te Aalst
en het Erasmuskollege te
Schaarbeek.
Professor Frans Vyncke schil
derde het werk van Luk De
Blok als volgt«In de brede
keuze van keraniiekscheppin-
gen, die Luk hier eksposeert,
kan men een bepaalde evolu
tie waarnemen. Zijn vroeger
werk was meer uitgesproken
figuratief dan het huidige.
Luks voorkeur ging toen voor
al naar koppen, die hij vrij
heftig interpreteerde. Pateti-
Week van vrijdag 25 april tot en met donderdag 1 mei 1975.
Drie interessante films deze week. Vooreerst is er «JONA
THAN LIVINGSTON SEAGULL» die nog een week wordt
doorgespeeld in cinema Feestpaleis. Meer over deze prach
tige film van Hall Bartlett kon U in de vorige editie reeds le
zen. Toch nog even herhalen dat de film gebaseerd is op het
gelijknamige boek van Richard Bach. De muziek, die wonder
baarlijk goed harmonièert met het beeld, is van Neil Diamond
en Lee Holdridge. De film vertelt het ongewone verhaal van
een jonge zeemeeuw met revolutionaire meeuwen-ideën.
Aangeraden omwille van de prachtige fotografie en de sfeer
volle muziek, de rest (het verhaal dus) vergeet U maar.
In cinema Alfa is men aan een herneming toe. En wat voor
één Mensen die gevoelig zijn voor namen als Vivian Leigh,
Clark Gable, Leslie Howard en Olivia de Havilland kunnen er
hun hartje gaan ophalen aan «GONE WITH THE WIND». Een
oude film (1939) dus. gerealiseerd door Victor Fleming. Toch
lijft deze 'Gejaagd door de wind' interessant voor jong en
oud omwille van de gebruikte methodes, want het is werke
lijk een superproduktie zoals dat vroeger hoorde. Dergelijke
films moesten steunen op een steengoede romance (in dit ge
val een liefdeshistorie tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog),
een aantal grote namen, dure technische procédés, enzo
voort. Het was bovendien een periode dat films lang moesten
duren (oorspronkelijk 220 minuten).
Met samengebundelde krachten
is de laatste week gewerkt om op
zaterdag 21 april het nieuwe
lokaal «Het Volkshuis» aan de
Houtmarkt te kunnen openstel
len.
Dit gebouw waar de leden van de
socialistische partij vergaderen,
diskussies voeren of gewoon een
pintje komen drinken, kwam
slechts nipt klaar. Inderdaad om
zeventien uur diezelfde zaterdag
stak binnenhuisarchitekt
Herwig Van Holsbeeck met zijn
staf helpers de bijna laatste
hand aan de inrichting van de
gelagzaal. Het is een streling
voor het oog geworden, een
•geheel met als hoofdkleuren
bruinen rood. Vooraleer Victor
Van Der Heyden, voorzitter van
de B.S.P.-Aalst, de sleutel op de
deur ging steken, werd een
kleine optocht gehouden door
Aalst, de vlaggen waarop, op het
muziek van harmonie 'Hand in
hand', marcheerde een talrijke
groep. Met de gebalde vuist
omhoog werd vooreerst de
Internationale gezongen, vervol
gens kon het publiek door de
erehaag van zes vlaggen naar
binnen komen, waar het al heel
vlug moeilijk werd een pint te
bemachtigen.
Onder de aanwezigen bemerk
ten wij volksvertegenwoordiger
Bert Van Hoorick, Senator
Vernimmen. mandatarissen
Van Droogenbrroeck. Van Der
Veken. De Smet. De Bruecker,
Petit. Steenhout. Arijs en verder
Martin Hutsebaut en Carla
Galle.
ROEL VAN DE PLAS
De pracht en praal van toen is weliswaar wel wat afgesleten,
doch dat neemt niet weg dat «Gone with the Wind» een heer
lijke film blijft.
In cinema Palace loopt een recentere film (in vergelijking
met de vorige is 1951 toch iets dichterbij) van Walt Disney
«ALICE IN WONDERLAND». Tekenfilms van Disney hoeven
eigenlijk weinig kommentaar omdat zij telkens weer op het
zelfde stramien zijn gebouwd. Nochtans is deze Alice interes
santer omwille van de eigenaardigheden, eigen aan het ver
haal van Lewis Carroll.
Disney heeft de surrealistische sfeer deze keer niet ver
knoeid, het scherpe satirische uit het boek zit ook in de film.
Dat maakt dat deze Disney misschien wel meer genietbaar is
voor volwassenen dan voor kinderen, alhoewel die er ook best
pret zullen aan beleven.
Guy De Lombaert.
sche vervormingen, soms tot
op de rand van het groteske,
gaven aan het menselijk hoofd
een fantastische wrong, vol
wanhoop en kwelling.
Luks recent werk is minder fi
guratief, hoewel de binding
met de mens niet opgegeven
wordt. In de grond zijn het nog
steeds menselijke figuren,
maar dan gereduceerd tot so
bere, organische vormen. De
pathetische, ontwrichting moet
wijken voor een kloekere aan
pak van het materiaal. Bij Luk
is een ontwikkeling waar te
nemen van het partikuliere
naar het algemene.
De geest van het werk blijft
echter dezeflde, namelijk een
bepaalde sfeer van afbraak
en verwording. Zie bijvoor
beeld zijn torso's. Zij hebben
een monumentale allure, maar
de organische vouwen en uit
steeksels evenals de vele
scheuren en kloven, verwek
ken een indruk van afbrokke
ling, van afwurgen van geeste
lijk leven. Het koloriet ligt in
dezelfde sfeer. Overwegend
zijn de donkere kleuren (goud,
violet, bruin) die zich in een
rijkdom van tinten over de vor
men verspreiden.
Een overgangsstadium naar de
schilderijen vormen Luks re
liëfspaneeltjes in keramiek. Zij
maken wellicht het origineel
ste deel uit van zijn werk, in
die zin dat dergelijk werk bij
andere kunstenaars weinig of
niet voorkomt. Hier is de
breuk met het figuratieve radi-
kaler. Ik zou ze innerlijke land
schappen noemen met hun
afwisseling-van organische en
geometrische vormen, en hun
pikturaal spel van nuances bin
nen een beperkte gamma van
sekundaire kleuren.
Verwant met de reliëfpaneel
tjes zijn de schilderijen, die
eveneens een visionaire we
reld van chaos en verwording
uitbeelden, en evenzeer in de
opbouw een speling van or
ganische en geometrische vor
men vertonen. Eigen aan de
schilderijen is wel een zekere
dreiging, wegens de vele ste
kels en spitsen die in het spel
van de vromen de voorrang
genieten. Anderzijds wordt die
sombere sfeer enigszins ver
drongen door een op het este-
tische afgestemde vormgeving.
Hugo Clocheret studeerde aan
het Sint Lukasinstituut te Brus
sel, aan de akademie voor
Schone Kunsten te Aalst en te
Gent waar hij Paul Van Gijse-
gem en Jan Burssens als le
raars had. Hij behaalde reeds
twee Drijzen laureaat Lijn en
Kleur in de Pro Civitatewed-
strijd 1970, eerste prijs in de
André Toutenel-wedstrijd 1974.
Hij is in de eerste plaats
kunstschilder van niet-fotogra-
fisch realistische portretten,
maar veeleer schilderkundige
interpretaties. Zijn werk schetst
professor Vyncke als volgt
«De personages worden zeer
sober voorgesteld. Vaak zitten
zij roerloos neer, in een karig
milieu met slechts enkele be
geleidende objekten. Voor
beelden een reeds oudere
man zit in een zetel, aan de
wand van de gesloten ruimte
een ovalen foto, naast hem 'n
hond. Een jonge man zit aan
een tafeltje, waarop een glas,
verder alleen nog de leuning
van een stoel. Een jonge
vrouw zit in een kamer met
naakte wanden, boven rechts
ziet men een minuskuul kop
je.
Het centrale element is steeds
de blik van de personages,
een blik die naar de toeschou
wer gericht schijnt en onzeker
heid, innerlijke twijfel, geeste
lijke eenzaamheid vertolkt.
Rond die blik is eigenlijk het
ganse schilderij opgebouwd.
Hij staat in het centrum van de
sobere kompositie die zeer
oordeelkundig is, en vaak de
diagonaal als hoofdas heeft.
Werd het café van het «Huis der Socialisten» reeds vorige
zaterdag «ingehuldigd», voor zover men deze term voor
een café kan hateren, dan gaat de officiële inhuldiging
van het gehele kompleks aan de Houtmarkt door op
zaterdag 24 mei vanaf 16 uur. Plechtigheid waarop
delegaties van alle partijen, het stadsbestuur en het BSP
nationaal bureau uitgenodigd zijn. Een gedenksteen zal
bij die gelegenheid onthuld worden. De viering van
twintigjarig parlementair mandaat van volksvertegen
woordiger Bert van Hoorick heeft plaats in de tweede
helft van juni.
Het totaal aantal uitleningen van platen en boeken in de
diverse filialen van de stadsbiblioteek voor de periode
januari-maart van dit jaar, in vergelijking met de
uitleningen voor dezelfde periode van 1974, ging van
88.810 naar 101.546. Het aantal boeken ging van 76.068
naar 83.935 en het aantal fonoplaten van 12.742 naar
17.611. De uitleningen in de Centrale van de Kattestraat
gaan van 34.335 voor 1974 naar 37.949 voor dit jaar, dit
alles voor een periode van januari tot en met maart. In de
leeszaal daalde het aantal uitleningen van 3.360 naar
2.746. De jeugdafdeling steeg van 7.587 naar 10.820.
Uitleningen in het rustoord: van 277 naar 256. Filiaal 1
Sint-Job daalde van 4.654 naar 4.425. Filiaal 2
Binnenstraat van 8.464 naar 8.126. Filiaal 3, Oude
Gentbaan steeg van 4.496 tot 5.447. Filiaal 4 Ten Berg
steeg eveneens van 5.051 naar 5.244. Het aantal
uitleningen in filiaal 5, Moorselbaan daalde van 3.906 tot
3.665, terwijl in filiaal 6 Dr. De Moorstraat het aantal
uitleningen steeg van 3.938 tot 4.257.
Hij konditioneert de sfeer van
het schilderij, de innerlijke ge
ladenheid, die echter door de
karig uitgekozen details, de
roerloosheid van de persona
ges en het beheerste koloriet
in mineurtoon gehouden wordt.
Opvallend is dat deze perso
nages uit allerlei milieus stam
men en tot alle leeftijden be
horen. In de geest van de
schilder overvalt die verlam
mende levensonzekerheid dus
iedereen, onverschillig tot wel-
kel generatie of tot welk so
ciaal milieu hij behoort.
Luc De Blocken Hugo Clocheret (1b)
Hoeft helemaal niet, dank zij een spectaculaire
nieuwe formule!!!
Oordeel zelf:
Voor een 30-jarige.
Kapitaal bij overlijden: 800.000 F (dubbele uitkering
bij ongeval) en leven op 65 jaar: 1.311.000 F.
Vroeger 19.280 F - Nu 10.896 F
p ta.'<s taks Beginpremie
Vraag nu nog, volledig vrijblijvend een gratis ontwerp
aan specialist:
N.V. KANTOOR RAVYTS
Dendermondesteenweg 53 Aalst
Tel. 053-21.63.64.
Wij, komen aan huis.
