Beno Mich iels:
prof
KAV Dendermonde:
herrie om Bertels
Dirk
Hiel:
belofte
Revelatie
Johnny
De Nul
DIRK HEIRWEG EN
ETIENNE DE BEULE: OLYMPIADE
FRANK ARIJS:
DOORBRAAK
Etienne Van der
Snickt: terugkeer
JOHN DE CROOCK;
PIEPJONG
KAMPIOENTJE
Stunts
ROBUR MOERZEKE
MIST JEF ROELS
13
Renner Johny De Nul een van de revelaties 1975.
Geen reus die door zijn gestalte imponeert. Eeerder
het type van een klimmer, maar of hij als een berg
geit de steilste flanken „overwint", zal later blijken.
Als hij eens met een échte col gekonfronteerd wordt.
Intussen weten we dat Johny De Nul over onloochen
bare kwaliteiten beschikt hij spurt razendsnel en
speelt nooit verstoppertje. De Schoonaardenaar is een
ontembaar vechterke, een jongen die meer overwin
ningen uit het seizoen 1975 had gepuurd als hij meer op
zijn aangeboren snelheid had gespekulleerd.
Doch „leperds" leren niet „afzien", niet lijden. Als
puntje bij paaltje komt, kunnen weinigen een uitge
breider „zegebulletin" voorleggen slechts „wonderkind"
Jean-Luc Vandenbroucke, Eddy Van Haerens, Pol Ver-
scuere en Ferdi Van den Haute gaan hem vooraf.
Met 19 ruikers is Johny nummer vijf op de „hitparade".
De Nul debuteerde als een meteoor bij de junioren,
maar moest fabrieksarbeid met wielrennen kombineren.
En dat schoot hem een beetje in de keel. Nadien werd
het soldaatje spelen.
In 1975 koncentreerde hij zich honderd procent op de
sport. De resultaten liegen er niet om. Als piepjong
amateurke schuimde hij niet alle klassiekers en „grote"
wedstrijden af. Daar heeft hij nog de tijd voor. Vanaf
volgende lente. Maar dat Johny De Nul noch afstand
noch tegenstanders vrezen moet, is duidelijk gebleken
tijdens de door zijn vriend en klubmaat Etienne Van
der Ifelst gewonnen topper te Nieuwerkerken waar hij
een fantastische prestatie weggaf.
Of ze mettertijd aan de ko
mende Olympische Spelen
deelnemen, kan vandaag nog
niet voorspeld. Belangrijk is
vandaag dat zowel Heirweg
als De Beule tot de gepre-
selekteerde renners behoren.
Een erkenning van hun in
trinsieke fogelijkheden.
Heirweg won in 1975 uitgere
kend 17 koersen. Dat is niet
weinig, vooral omdat hij de
kompetitie een poosje links
moest laten ligen om te trai
nen en te „testen" voor het
wereldkampioenschap tijd
rijden per ploeg.
De Beule klopte onder het
spandoek van Brussel-Opwijk,
een zware voorjaarskoers, een
aantal „namen". Onderscheid
de zich in de klassiekers en
streed met een totaalinzet
die getuigt van zijn liefde
voor de wielrennerij en zijn
taai karakter dat hem moet
toelaten eens of later als
prof wat te bereiken.
Frank Arijs deed zoals Dirk
Heirweg eerst studeren en
pas nadat hij een diploma op
zak had alles op het „velo-
ke" koncentreren. Hij heeft
geen ongelijk. Het werd vo
rig jaar een poosje wachten
op de allerbeste Arijs. Toen
de kleine Aalstenaar er kon
en mocht „invliegen" spurtte
hij van zege naar zege. Klap
op de vuurpijl was zijn in
het oog springende tweede
plaats in de „Grote Prijs
Meert" te Nieuwerkerken.
Ambitieus als niet een, goed
uit de doppen kijkend en
allesbehalve de eerste de
beste als het op spurten aan
komt, behoort Frank Arijs
tot het selekte groepje ama
teurs dat aan de vooravond
staat van een profcarrière
waarvan hij meer mag ver
wachten dan de rol van
schaduwloper.
De Berlaarse amateurrenner
is van ver teruggekomen.
Als iemand aanspraak zou
kunnen maken op de titel
van „moedigste doorzetter",
dan is Etienne Van der
Snickt kandidaat nummer
één. Met zijn legerdienst
deemsterde hij weg. Vechten
om de verloren plaats bij de
Hij keck even achterom om de afstand tussen zichzelf en de
dichtste achtervolgers te meten. Hij bleek gerust in de goede
afloop, want nog voor de streep in zicht was, groette hij zijn
fans die in trosjes achter de nadarafsluitingen samentroepten
en luidkeels zijn naam scandeerden.
John De Croock fietste op
de finish af. Fris als een
hoentje. In Mettet werd het
een „Gijzegemse namiddag"
de hoogopgeschoten 17-jarige
neo-junior was landskam
pioen.
De eerste bloemen en geluk
wensen kwamen van zijn
dorpsgenoot prof Wilfried
Wesemael. Wilfried die pas
laat de doorbraak forceerde
en moest wachten tot hij be
roepsrenner was voor zijn
talent erkend werd. Ook al
veroverde hij als amateur
een mas3a nationale pisteti-
tels. John De Croock startte
in die trikoloorrace niet met
het moreel van de winnaar.
Hield zich eerder afzijdig tij
dens de allereerste en eigen
lijk nutteloze schermutselin
gen.
Nadien trad hij op het voor
plan. En alhoewel hij nog
maar pas zijn nieuwelingen
licentie voor een juniorenver
gunning had geruild, bleek
hij sterk genoeg om de kilo
meters te „verteren". John,
eerder een sterke jongen
dan het prototype van de
alles overrompelende sprinter,
sloeg keihard toe in de aller-
laaste hektometers. De „fine
fleur" van ons Belgisch ju
niorenkorps was geklopt.
De Croock heeft achteraf die
prestatie bevestigd. Hij liet
zich ook als cyclocrosser gel
den. Hij fietst en loopt niet
door velden en beemden om
een crack in die specialiteit
te worden. Hij doet het veel
eer om fit te blijven.
John trok, na een zwaar sei
zoen voor een vijftal weken
naar Tenerife. Die vakantie
is intussen afgelopen. Precies
op tijd om stilaan de training
voor volgend seizoen aan te
pakken.
John De Croock Nationaal junioreskampioen.
„Het wordt kiezen of delen". Beno Michiels heeft ge
kozen. Voor de amateur uit Dendermonde was 1975 een
belangrijk jaar de jongere die we op een goeie dag
eens als „renner van het jaar" hadden uitgeroepen
omdat hij toen nog junior in het oog springende
resultaten had geboekt, stond voor een tweesprong
langs zijn prestaties om een profkontrakt loswerken
of stilaan naar wat anders uitkijken.
Outsiders weten dat misschien niet, maar wie met bei
de voeten middenin de wielrennerij staat, beseft maar
al te best welke dure grap koersen als hobby betekent.
Michiels kwam op het „goede pad" terecht. Vooral in
lastige koersen kwam hij aan bod. Hij fietste zelfs
naar een officiële titel die van Oostvlaams kampioen.
Bij Flandria vond hij onderdak voor 1976. Niet onmid-
delijk als kopman eerst zal Beno moeten tonen wat
hij er als lakei van erkende vedetten van terecht
brengt. Hij bezit evenwel het talent dat hem moet
toelaten als koersend de boterham te verdienen.
Een felle en bijnu tot op de eindstreep uitgevochten titelstrijd.
KAV Dendermonde klimt naar Derde Nationale. Een nieuwe
glansperiode begint. Oudere fans kijken belangstellend uit
naar de destijds tot de verbeelding sprekende matchen tegen
Eendracht Aalst.
Een walk-over naar de „liga" wordt het overstapje niet. Maar
van een dubbelslag had niemand durven dromen een ere
plaats veroveren was objektief nummer één. Het lukt.
In de dode periode tussen
het voorbije en aan gang
zijnde seizoen flitst plots een
bliksemschicht trainer Eddy
Bertels blijft niet bij paars
blauw. De donderslagen
echoën na, schokken de Den-
dermondse voetbalmiddens.
Er wordt gepleit en geargu
menteerd voor de Antwerpe
naar die KAVD eerder naar
de titel loodste. Er zijn ook
contra's. Bertels gaat. Teu
gels komt.
Wie is Teugels
Is de man verantwoordelijk
voor de aanvankelijk weinig
overtuigende resultaten van
de fanionploeg
Heeft hijzelf het taktisch
bord veranderd na de bene-
denmaatse kompetitiestart
1975-76
We maken niet graag het
proces van een man die in
in eigenlijk ondankbare om
standigheden een „stielman"
als Bertels moet doen ver
geten.
Belangrijker is dat KAVD de
jongste derby tegen „eeuwige
rivaal" Aalst won. En nu ook
een puntje weggraaide te
Rotselaar, de superthuisploeg
Ontdekte Dendermonde nu
ook een goalgetter De
jongste „exploten" van Ronny
Van de Voorde beginnen dit
vermoeden et bevestigen.
KAVD is kennelijk aan een
wederopstanding begonnen
met de knalzege tegen Cros
sing. Als de verrichtingen en
uitslagen konstant blijven,
finisht paarsblauw in de „top
vijf". Voor de titel zijn de
teerlingen geworpen naar
mate de kompetitie vordert
zal de superioriteit van mil
joenenploeg Union duidelijk
blijken. De rest ls geklopt.
Dirk Heirweg bij de Olympische elite.
elite te heroveren bleek
aanvankelijk boter aan de
galg. Met een derde prijs ach
ter Copmans en het Waaltje
Sonnet in de Ronde Van
Vlaanderen te Denderleeuw
begon de wederopstanding
die ten slotte in hoopgevende
overwinningen resulteerde.
Het gaat niet, goed met
Eerste Klasser K.V. Meche-
len. Maar in „Eerste" blijven
de maneblussers wel. In de
roodgele kleuren van „Ma-
linwa" akteert een jonge
Lebbekenaar. Dirk Hiel.
UEFA-internationaal. Af en
toe bankzitter en op zijn
beurt ook fanionspeler.
Puur talent, maar nog bit
ter jong. Een generatie- en
leeftijdsgenoot van de voor
Anderlecht voetballende Haal-
ternaar Jan Hoebeek.
Hiel wordt terecht niet als-
maardoor voor de volle ne
gentig minuten in de slo
pende strijd gegooid. Zijn ta
lent moet nog rijpen, hij
moet nog naar de volwassen
heid groeien.
Maar wie als tiener een fiat
van de trainer en de selektie-
heren krijgt, is een „echte"
belofte.
Etienne De Beule met Heirweg naar de Olympische Spelen
(ARCH)
DE STUNT VAN HET (TOEN NOG JONGE) VOET
BALSEIZOEN was de zege van outsider Eendracht Zele
tegen het fiere Union, de miljoenenklub die met een
volwaardig team Eerste Klassers naar de titel in Derde
Nationale dingt.
EEN ANDER MERKWAARDIG FEIT WAS DE
DRAWN VAN OPSTAL tegen koploper Kruibeke.
Opstal, dat puntenloos aan de staart van de klassering
in Derde Provinciale bengelde scoorde tijdens dat
anderhalf uur geen enkel goaltje, maar achteraan lie
ten de verdedigers van de Buggenhoutse wijkploeg geen
enkel steekje vallen. Te Grembcrgen kwam geelzwart
met hetzelfde resultaat van het terrein. De rode lan
taarn kwijtspelen zul een bijna onmogelijke odracht
worden voor Opstal. Maar zelfs als Opstal naar „Vierde"
zou degraderen, blijft de verrichting tegen de toekom
stige kampioenen een hele prestatie.
KAVD WON DE DERBY TEGEN EENDRACHT
AALST. Verdiend of niet Dat laten we buiten be
schouwing. Feit is dat de „strijd" tussen beide buren
steeds tot de verbeelding van de voetbalfans uit de
streek heeft gesproken en de massa naar beide stadions
lokte.
„KLEINTJES" IN DE VOETBALMIDDENS, HOFSTA-
DE EN OUDEGEM, zijn goed op weg naar de titel in
Vierde Provinciale. Geen van beide klubs kende voor
nieuwjaar de nederlaag. De „wilskrachtige" blauwwitten
drawnden drie keer. De andere matchen wonnen ze.
De nazaten van filosoof Titten maakten na afloop van
13 wedstrijden het zegegebaar. Eén enkel keertje moes
ten ze vrede nemen met een gelijk spel.
Eens MOEST het gebeuren een ploeg die 18 karaatsvoetbal
produceert blijft niet in alle eeuwen der eeuwen „hangen".
Na afloop van het seizoen 1974-75 werd Robur Moerzeke
kampioen van Derde Provinciale. Een onomstreden kam
pioen, al bleef buur Grembergen lang aanklampen.
De neo-tweede provincialer wordt ook door de „nieuwe" kon-
kurrenten geprezen de Moerzekenaars demonstreren ook
nu fraaie en oogstrelende nummertjes.
Robur mist evenwel een specifieke „afwerker" om regelrecht
naar de top door te stoten. Gentleman-voetballer Jef Roels
is de man die het in een handomdraai allemaal zou kunnen
oplossen. Als ie er was. Omdat voetbal voor Roels voor alles
een hobby is en voor alles op professioneel vlak wat bereiken
wil, trok hij naar Engeland om er zich te specializeren.
Intussen roeit blauwwit met de beschikbare riemen en wordt
bekwaam geacht een rol van „giant killer" te spelen in
„Tweede".
