pi,,
OSCAR CALLEBAUT BRUGWACHTER VAN ST.ANNA - REDDE EN HIELP REEDS VELE MENSEN
ei-
1
guiHAD MEN AFDANKINGEN KUNNEN VERMIJDEN BIJ DE N.V. TEINTURIA?
1
AUTORALLY te MELDERT
De Voorpost - 16-4-76- 11
lormaal is er een brugwachter van 6 uur 's morgens tot 19 uur 's
voud.s. Anderzijds is het geen zeldzaamheid, om ook 's nachts dient
doen, bvb om drie uur. Het tij in Dendermonde speelt een
(langrijke rol. Zij varen als het ware op het «tij» en de doorvaart is
:r belangrijk om zich aan het tij te Dendermonde aan te passen,
mdat ze alleen maar de Schelde kunnen opvaren wanneer deze op
'n hoogste is.
s een van de aspekten,
i aarmee Oscar Callebaut te
I jaken heeft. Reeds 18 jaar lang,
aarvan drie jaar sluiswachter
Denderleeuw. Hij spreekt met
voorbijvarende schippers een
reemd «Gebarentaaltje».
laarnaast heeft hij regelmatig
ontakt met de schippers zelf,
ie hem allerlei inlichtingen
yjomen vragen.
©ver de scheepvaart, de Dender,
brug, het werk, de onder-
joudswerken en al wat er mee
Imengaat, valt veel te vertellen.
Maar dat is voor een andere
keer. De reden van het gesprek
gaat om de «mens» Oscar
Callebaut en niet de officiële
funktionaris. Om Oscar
Callebaut als hulpvaardig per
soon te benaderen, moet je een
beetje geluk hebben. Zijn
palmares staat nergens ge
schreven. Medailles voor moed
en zelfopoffering zijn er alsnog
niet bij. Hij komt alleen tevoor
schijn wanneer er zich iets
dringends op rampzalig voor
doet om onmiddellijk hulp te
verlenen. Zonder veel uitleg.
terugwachter Callebaut (el)
zonder veel woorden, zonder
nadenken en zonder een fraktie
van een sekonde te aarzelen de
kwalijk riekende Dender te
springen. Met het dure uurwerk.
Met de mooie klederen. Zonder
dank. Om en rond het water ziet
en hoort hij veel. Teveel.
Sporadisch haalt hij enkele
gevallen aan. Een van de zeer
vele. Een simpel opgezet verhaal
zoals het zich voordeed: zoals de
autobus met toeristen uit het
Antwerpse, die aan de Sint
Annabrug stopte en waar een
man zich doodgemoederd naar
de voetgangersbrug begaf. Hij
had zich. behalve van z'n
onderbroek, van alle kledij
ontdaan en z'n aangezicht was
roodgeverfd door z'n vrienden
uit de autobus. Stomdronken
begaf deze figuur zich naar de
voetgangersbrug en sprong
promt het water in. Oscar zag
het allemaal gebeuren en kwam
onmiddellijk in aktie om deze
randfiguur van een gewisse dood
te redden. Hij kon de man terug
bij de mensen in de autocar
brengen en... kreeg nog verwij
ten te horen ook, omdat de
zogezegde show te vlug eindigde
en kreeg nog meer liefs te horen,
omdat de autocar van de politie
niet mocht vertrekken.
Een van de vele andere gevallen:
een vrouw komt per fiets
aangereden, pardoes en recht
streeks de Dender in. De
brugwachter en een schipper
halen de vrouw er uit met veel
moeite, want de vrouw vroeg en
smeekte om haar te laten
verdrinken. Na verzorging door
de brugwachter werd ze uitein
delijk naar het ziekenhuis over
gebracht. Een dank U, laat
staan een erkenning voor moed
en zelfopoffering was er niet bij.
Maar daar is Oscar Callebaut al
lang aan gewend...
Ook te Denderleeuw zag hij
letterlijk een vrouw in het water
springen. Hij kwam net met een
emmer uit het sashuis en
intuïtief voelde hij aan, dat er
iets te gebeuren stond. Hij ziet
het nog voor zich: «het was een
heel dikke vrouw, ze sprong
plots en totaal onverwachts het
water in». ZOnder nadenken
sprong ik haar onmiddellijk na.
Er was toevallig heel veel goor in
de Dender en het was moeilijk
werken. Toch kon hij hulp
bieden en de kunstmatige
ademhaling toepassen, om haar
naderhand met de 900 naar het
ziekenhuis te laten vervoeren.
Opnieuw had Oscar een leven
gered en een duizend frank
onkosten op zijn rekening, die
door niemand vergoed werden.
Hij weet trouwens zelf niet wie of
wat de betrokken persoon is. En
naderhand hoort hij er evenmin
nog iets van. Het zijn zo van die
dingen die gebeuren en waar je
ale mens niet onderuit kunt.
Zonder nadenken, gewoon
springen en helpen waar het
kan. Zoals vroerger, toen er nog
in de Dender kon gezwommen
worden en hulp diende geboden
bij zwemmers in nood. Maar het
is voor Oscar Callebaut soms wel
teleurstellend vast te stellen hoe
weinig dankbaar de mensen
zijn. Niet om een geschenkje en
nog veel minder een flinke som
te krijgen, maar gewoon, een
doodgewone merci kan er niet
af.
Ditzelfde kan hij gelukkig niet
zeggen bij zijn recentste wapen
feit. toen hij de brand ontdekte
in een nabijgelegen koffie
branderij. Oscar Callebaut zat
met zijn zoon en zijn vriend
Alfons De Smet in de brug-
wachterskabine en zag wat er in
de Molenstraat gaande was.
Oscar sprong onmiddellijk naar
buiten en liep wat hij lopen kon
naar de koffiebranderij, zo snel.
dat hij nog vlugger dan zijn
vriend ter plaatse kwam, die
notabene zijn fiets genomen
had.
Met snelheid van een flits rukte
hij een brandblustoestel uit en
aldaar geparkeerde kamion en
schoot naar binnen. De brand
was tamelijk erg en de rook
vormde een hinderpaal. Zo snel
hij kon en zo laag mogelijk tegen
de grond, spoot hij er op los.
Terug naar buiten, ademhalen,
terug binnen, tot driemaal toe.
Ook z'n zoon had een blustoestel
uit een wagen gehaald of god
weet waar vandaan en spoort er
mee op los. Ondertussen nam
z'n vriend de flessen alkohol weg
uit de winkel.
De brugwachter raakte overigen
licht gekwetst aan het oog en
diende zich naderhand te laten
verzorgen. Gelukkig liep het
allemaal goed af dank zij
tegenwoordigheid van geest,
opmerkingsgave en snel in
grijpen.
«Deze mensen hadden wel
respekt voor wat ik gedaan heb»
zegt Oscat Callebaut, die het
niet alle dagen meemaakt dat hij
een «dank U wel» krijgt en zelfs
nog de dokterskosten terug
krijgt!
Een van de andere aspekten die
regelmatig opduiken: gekwet
sten helpen bij ongevallen,
mensen helpen die in moeilijk
heden zijn met hun wagen. Ook
wanneer hij op reis gaat en
iemand langs de weg in nood
aantreft met een panne, of wat
dan ook, staat Oscar Callebaut
prompt klaar om te helpen.
Gratis en als totaal vreemde.
Dezelfde brugwachter maakte
ook het nog niet zo oud
«karnavaldrama» mede. toen
een wagen de Dender inreed. Hij
was een der eersten die kon
aanwijzen, waar de feiten zich
hadden afgespeeld, hij was er
bestendig bij in een bootje en
hielp de brandweer.
Een ander luguber werkje:
«lijken opvissen». Zoals op een
St. Maarten, toen hij hoorde
vertellendat iemand zich ging
verdrinken. Een zelfmoordpo
ging die eens temeer een
interventie van Oscar Callebaut
nodig had om hem uit het water
te halen.
LububerQ werkjes doen zich ook
op andere niveaus voor. Toen
een kamion met een vat van 200
liters vol darmen het goedje op
de brug verloor en het vuil
stinkend goedje mocht opge
ruimd worden.
Kinderen langs de Denderboor
den zijn niet altijd zo braaf, een
paar belhamels hadden gewoon
de kabels van een schip losge
maakt. Oscar Callebaut zag het
abnormale van de zaak en kon
de schipper tijdig verwittigen
dat zijn schip gevaarlijk afdreef.
Een ramp kon vermeden worden
door de werkzaamheid van deze
brugwachter, ook de schotbal-
ken van het sas werden door
kinderen moedwillig losge
maakt. Ook hier werd het een
zoeken naar deze balken, die her
en der afdreven, een merkwaar
dige anekdote is het verhaal,
toen hij voor z'n eksamen
zwemles nam te Brussel en een
van de toekomstige redders, bijn
verdronk in het zwembad.
Sneller dan de zwemleraar
haalde Oscar Callebaut deze
jongen uit het bad.
Het is trouwens typerend voor
deze man, dat hij steeds
onmiddellijk het initiatief
neemt. Of het nu gaat om
ongevallen op de brug of in het
water. Ook het verkeer regelen
komt er soms bij en... werd
daarbij het slachtoffer van een
verkeersongeval, toen hij door
een onvoorzichtige autobe
stuurder aangereden werd en
boven op het dak van de wagen
terecht kwam. Een incident dat
zich voordeed tijdens de repara
tie van de brug en een ander in
goede banen moest geleid wor
den...
Oscar Callebaut zit vol verhalen,
hij gaat er nochtans niet diep op
in en nog veel minder over het
soms spektatkulare aspekt. Na
18 jaar maakte hij reeds zoveel
mee, dat elke optreden iets als de
gewoonste zaak is. Dankbaar
heid is er nochtans nimmer bij
dat weet deze brugwachter
beslist wel en is dit teleurstel
lend, bij een volgende gelegen
heid zal hij beslist niet wachten
om een onbekende losbol, of een
ongelukkige met pech of ongeval
een dienst te bewijzen. Ook al
moet hij het niet doen en kan hij
zich rustig in zijn kabine
ophouden en desnoods de ogen
dichtknijpen. Maar dag aan dag
zit hij midden in het straat en
scheepvaartgebeuren, hoort en
ziet veel. Nooit zal hij aan de
onwillekeurige drang om te
helpen kunnen weerstaan. Ook
al loopt hijzelf averij op en moet
hij in de stinkende Dender
springen of z'n leven riskeren bij
een brand of ander ongeval,
medailles voor moed en zelfop
offering heeft hij niet. Winst
evenmin. Een groot edelmoedig
hart heeft hij wel. en dit is te
waarderen in deze tijd.
EAR
Brugwachter Callebaut op de plaats waar hij eens iemand redde (el)
De brugwachter en zijn brug (el)
md
er^)rie jaar geleden kwam Teinturia in het nieuws. Titels in de
-9%ers onderstreepten de toestand: «Teinturia in de steek gela-
^gjen» - «diepere motieven komen naarboven» - «Avo kontro-
/eTe», en dergelijke brachten een lichte beroering bij de pu-
g^lieke opinie. De Rode Vaan benaderde op 25.10.73 het dichst
3 dpe werkelijke kern en achtergronden in een uitvoerig artikel
enjran Ray De Smet, die verwees naar het aandeel van de
lulfranse groep en AVO, om op 'n elegante wijze de likwidatie
irtioor te voeren. Maar de beroering was Konsionaig en net
otüakte als een pudding in mekaar. Men kan zich afvragen of
dinen niet blunderde en de mogelijke blunders niet of onvol-
j jrfloende opgevangen werden door gebrek aan vooruitzicht of
djnzicht. Was 't te vermijden dat men in oktober 1975 79 van de
!50 werknemers moest afdanken en 15 bedienden hun voor-
3zeg kregen?
'aarom kwamen de syndikaten niet Intensiever tussen in
4974 en 1975 bij de eerste afdankingen?
1972 telde het bedrijf nog 268 werklieden en ongeveer 45
dienden. Liep er iets mis met het beleid en wat gebeurde er
ecies te Parijs waar notabene de Belgische beheerraad een
lar maal zetelde.
datzelfde Parijs, waar men op 30.10.75 in het verslag van de
theerraad letterlijk schreef:
vajndien het rythme van het
igjuiidige verlies zich hand-
hehaaft zullen wij, tegen het
mpinde van het jaar, waar-
tchijnlijk onze reserves op-
Hepebruikt hebben en meer
d lan de helft van het kapitaal.
ep )nder deze voorwaarden
e( :ijn de dagen van de ven
nootschap geteld.
'iC :en redresseringsplan werd
^opgemaakt, maar in geval
liet onvoldoende resultaten
"lou opleveren om de ven-
lootschap in stand te hou
den, zou er niets anders
®'neer overblijven dan tot de
d 'ereffening van de vennoot-
Is chap over te gaan. In dit ge-
ek 'al is de raad verwittigd dat
w Ie onderneming haar so-
'O :iale verbintenissen waar-
ichijnlijk niet zal kunnen na-
romen en dat zal dienen be-
in oep te worden gedaan op
iet sluitingsfonds.
)ver gans de toestand rondom
einturia maakten we een ba-
ans op aan de hand van gege-
'ens die ons uit diverse bron-
len werden medegedeeld,
let pamflet dat in oktober 1975
lan de werknemers van dit
ekstielbedrijf werd uitgedeeld
inder de titel «Teinturia zwaar
:iek» en waar bijzondere in
spanningen gevraagd werden,
iracht niet veel baat.
5ROEI
■>e firma Teinturia is in feite ge-
Hjroeid uit de Soc Viscose
■Fabelta» Wat er inmiddels
■net Fabelta gebeurde, is vol-
doende bekend.
In 1964 komt Teinturia onder
het beleid van «Alsberghe en
Van Oost met 51 Maar AVO
(in feite een konkurrent van
Teinturia) bestaat uit de groep
«Teinturia Beige (Ronse), De
Backer - De Ridder (Gent,
Kwatrecht, Wetteren), Sobelta
(Leuze), La Moderne (Kluis-
bergen) Teinturia en Vitapack
(Aalst) bovendien nog Mecavo-
loc, Tavamo en ververij -Belgo
Suisse (in likwidatie)
Bijgevolg was in de groep het
totaal aandelen groter dan dit
van Teinturia alleen (AVO
aandelen 1.054 - 535).
Indien men de groep in ogen
schouw neemt, dan stelt men
vast dat Teinturia in kompetitie
moest komen als konkurrent
van de groep.
Anderzijds hing AVO af van Gil
let - Thaxon in Frankrijk, maar
is nu Pricell France, een multi
nationale met een uitgebreide
gamma aktiviteiten: voeding,
textiel, chemische produkten,
enz.
PRODUKTIE
Aanvankelijk stond Teinturia er
niet zo slecht voor. In 1963 was
er een produktie van 3 miljoen
417 duizend kg. In 1964, het
jaar van ommekeer, 3 miljoen
189 duizend kg. In 1966 3 mil
joen 300 duizend kg.
In 1970 gaat het zienderogen
achteruit. Slechts 3 miljoen kg
en in 1974 nog maar 2 miljoen
en een half kg om in 1975 mis
schien 2 miljoen kg te halen.
BELEID
Er is duidelijk wat mis met het
beleid sinds 1964 en vooral
wanneer in 1969-70 de groep
AVO begon te beslissen en
speicaal de AVO kontroles op
29.10.73. Insiders vertellen, dat
het kliënteel duidelijk begon te
verminderen.
Wat er precies mis loopt moet
tot uiting komen in 1966, toen
er een voorstel gedaan werd
om een spanraam aan te ko
pen, omdat men te Aalst inzag
hoe de evolutie in het buiten
land was en in de Benelux.
Men hoopte met een drastisch
en snel ingrijpen een zeer gun
stige toestand te schapen.
Maar pas i n 1971toen het veel
te laat was, kwam men tot een
besluit...
De konkurrenten konden in
middels in hun vuistje lachen.
Ook in '67 viel er de AVO be
slissing geen moderne machi
nes te plaatsen, daar waar er
drie gevraagd werden. Maar
men kreeg wel oude machines.
Sommigen schrijven dit als
oorzaak toe, dat daardoor sys
tematisch vrouwen dienden
afgedankt te worden bij Teintu-
BESLISSINGEN
In 1973-74 werd er beslist om
een einde te stellen met het
draadverven op Teinturia. Au
tomatisch gingen alle kliënten
bij de konkurrentie en het
meest markante, aan de ge
nomen beslissing werd geen
enkele ruchtbaarheid gege
ven. De kliënten wisten ge
woon van niets.
Sommigen durven voorop stel
len dat deze beslissing enkel
tot doel had om Teinturia in een
slecht licht te stellen.
In 1973 ontpopt er zich een
nieuw fenomeen en komt er
een invasie van Avo personeel
op alle vlakken. Men eist een
komplete inzage en alle stuk
ken moeten doorgezonden
worden aan AVO, die ook in
zage eiste van het klantenbe
stand.
Toen Teinturia 30 miljoen
vroeg, kon dit niet doorgaan,
omdat de ganse groep er 300
wenste.
Op 4 jaar tijd werd van dit tek-
stielbedrijf een arme firma ge
maakt zegt ons een «insider»
PERSONEEL
Ook in de volutie van het per
soneel is dit merkbaar, daar
waar er in maart 1972 nog 268
werklieden werkelijk aan het
werk zijn en 45 bedienden ak-
tief, slinkt in 1975 het aantal tot
een handjevol mensen van
100, die mogelijks in oktober
1976 weggezonden worden.
Men zou dit aantal nog behou
den om met een minimum van
mensen gemakkelijker te kun
nen sluiten. Ons telefoontje
met de di rektie van Teinturia op
1.4.76 geeft hun visie weer met
de nadrukkelijke mededeling,
dat de 100 werknemers beslist
en vast blijven.
Men geeft wel toe dat «Vita
pack» overgenomen kan wor
den door een Fransman, maar
men nog geen volledige zeker
heid heeft.
SLUIT1NGSBEDREIDING
1973: een zegsman weet ons
te vertellen dat men Teinturia
wou likwideren, tegenover het
sluiten van Fabelta. Men wou
doen geloven dat het gebrek
aan water de oorzaak zou zijn.
Maar het vroeger water pro
bleem is opgelost en zou
slechts een voorwendsel zijn
om Teinturia te kunnen sluiten.
In 1975, al wat draad aangaat
werd bij Teinturia praktisch op
geheven en enkel de lopende
kontrakten zouden nog uitge
voerd worden voor de Ververij
en strengen. Konage en Bobi-
nage verdwenen, met het ge
volg, afdankingen van perso
neel.
Op 7.10.75 komt de beslissing
«door Parijs» om de werkne
mers te ontslaan en in de pers
heeft men over dit ontslag en
kele mededelingen kunnen
vinden
SYNDIKATEN
Lieten de syndikaten een steek
vallen? Kon men niet vroeger
ingrijpen? Tans zien we overal
en voor minder misschien, be
langrijke akties om de werkge
legenheid te behouden. Ron
dom Teinturia was het steeds
betrekkelijk stil.
Logischerwijze staken we ons
licht op bij de verschillende
syndikaten te Aalst om hun vi
sie te kennen. Aan allen stel
den we dezelfde vragen.
Sommigen kwamen rond voor
hun mening uit. Anderen waren
iets voorzichtiger. Het dossier
Teinturia is nog niet volledig
dichtgeklapt. Men is bezig de
scherven bijeen te vegen.
Er werd wel geheimzinnig ge
daan en het is allemaal niet
normaal zeggen ons sommi
gen. Maar het klopt allemaal
wel met de verminderde aktivi-
teit Men staat perpleks over
het sluitingsfonds.
Als pleister op een houten
been voegt men er aan toe: er
zijn toen wel vipg spinnerijen
en weverijen dichtgegaan.
Anderen vroegen een onder
zoek van de RVA en zijn voor
zichtig, zolang er geen gemoti
veerd verslag werd overge
maakt. Anderzijds beschouwt
men de gang van zaken niet
abnormaal.
Men kent 't AVO probleem, die
tot reorganisatie wou overgaan
en alleen het veredelen van
weefsels. Het is spijtig dat men
trapsgewijze tot afdankingen
overging zo zegt men ons, om
aldus buiten de wet van de kol-
lektieve afdankingen te vallen.
Maar de wet op de sluiting van
de bedrijven wordt toegepast.
Sommigen zien er geen graten
in dat de Belgische beheerraad
in Parijs bijeenkwam. Anderen
beweren dat België niet in
Frankrijk mag zetelen, maar de
ondernemingsraad was er bij
betrokken. Maar tijdens de
syndikale verkiezingen in de
maand mei heeft een syndikale
afgevaardigde bepaalde vol
machten en is nu kaderlid.
Aan sommigen werd door Tei n-
turia gevraagd, om op te treden
bij streekekonomie en 20 mil
joen te vragen om de werkne
mers te kunnen betalen. Ron
dom Teinturia blijft er ergens
een naar gevoel over.
Ook al krijgt men van de Tein-
turiadirektie de vaste belofte
dat de huidige werknemers be
slist in dienst blijven en wat het
sluitingsfonds betreft, de firma
zal 2.075 F betalen en een Prix
Majore van 65
De bediende hebben zichzelf
de das omgedaan, verzekerde
men ons in een syndikaat.
Het personeel tekende een
brief met akkoord voor een mi
nimum wettelijke opzeg. Toen
kwamen de syndikaten tussen
en eisten 10
Maar in diezelfde brief staat dat
het sluitingsfonds zal tussen
komen en indien het sluitings
fonds niet tussenkomt, Teintu
ria 65 zal geven.
VITAPACK
In deze afdeling werken nog
een 30 tal werknemers. Bij
Teinturia geeft men toe dat de
kans bestaat dat een Frans
man de machines zou over
nemen en ook bij de syndika
ten blijkt men deze geruchten
te kennen.
Het opkopen van deze machi
nes staat los van Avo of Gillet
en vreemd aan de multi natio
nal.
Het zou gaan om een zeer
kompetente man, die verschil
lende Oscars verwierf met een
speciaal procédé.
Aanvankelijk zou de voor
waarde zijn de machines te ko
pen en 10 werklieden en 5 be
dienden over te nemen. Maar
de koper zou zich niet willen
binden en zou zijn eigen voor
waarden stellen.
Maar ook bij Vitapack zou het
niet altijd perfekt op wieltjes lo
pen bij de aankoop van materi
aal. Weel wijst m'n naar AVO
met een beschuldigende vin
ger om alle produkties niet te
kunnen uitvoeren zoals som
migen het wensen. Men zou
voorgesteld hebben een ma
trijs te kopen van 180.000 F om
10 miljoen potjes te vervaardi
gen voor een klant
De investering zou als «ver
lies» de mist ingaan en de klant
kon ergens anders z'n potjes
kopen.
IMMOBILIEN
Een immobiliën maatschappij
schijnt anderzijds zeer veel in
teresse aan de dag te leggen
en weten dat het ganse Teintu
ria en Vitapack alleen waarde
krijgen indien men beide sa
men kan opkopen.
Ook bij sommigen van de syn
dikaten kijkt men met een
schuins oog naar deze steeds
belangstellende immobiliën
groep.
Specialisten beweren dat de
groep AVO voor 20 milj. het
kompleks Fabelta, met 12 ha,
had moeten kopen om met
nieuwe aktiviteiten te starten
buiten de tekstiel. Er zouden
genoeg nieuwe projekten ge
weest zijn. Onder andere met
het wassen van werkkledij,
waar ze dan opnieuw veel te
laat mee begonnen zouden
zijn.
GEEN EENVOUDIG
PROBLEEM
Het vrijwaren van werkgele
genheid is geen eenvoudige
opgave. Er spelen tal van fak-
toren. Toch blijft de prangende
vraag of er niet te verhelpen
viel.
Men weet voldoende dat
enorme bedrijven met hebben
en houden overgebracht wor
den naar ontwikkelingslanden,
dat er manipulaties zijn.
Was er een gebrek aan voor
uitzicht kon er vroeger opge
treden worden vanwege de
syndikaten? Waarom werden
bepaalde mensen uitgeran
geerd of verplaatst?
In de ganse kontekst blijft het
een onverkwikkelijke zaak.
Jammer dat men de mens zelf
al te gemakkelijk vergeet, die
om des brodes wil achter de
machines staat en zij het on
derspit moeten delven tegen
beslissingen die hen recht
streeks aangaan.
E.A.R.
Eenvoudige toeristische autozoektocht formule C.
Rit van «Bezemwagen» geldend voor Nationaal Kampi
oenschap.
Vrije start aan 't Parochiecentrum tussen 12.30 u. en 14 u.
Alles zonder naslagwerk ter plaatse oplosbaar.
Afstand maximaal 35 km.
Inrichting: J. Muylaert.
Kontrole: Piet Ghristleven
Supervisie: B. Baudonck.
Deelnemingsprijs 250 fr.
VAB 25 fr. korting.
50.000 fr. prijzen.
Voor inlichtingen: J. Muylaert
Tel. 052-35.65.16.
