FILM BIJ ONS
EILINGEN BIJ ONS
IALST BOVEN DE MOERDIJK
IESLAAGDE TENTOONSTELLING VAN HOBBY-KLUB K.B.G.
De Voorpost - 16-4-76 - 23
;rjEZE DAME MAG DAT WEL
S...OF MAG DAT DE DAME VAN WIEZE ZIJN?
zachte lentewind voert ons naar vele veilinghuizen die in deze
n kke maanden hun veilingen een speciaal tintje pogen te geven via
der F,crPen van fiJner kwaliteit en een niet te versmaden
enticiteit. Ook worden de veilingen zelf rond één of ander_tema
~)£*gebou wd, porseleinen voorwerpen of oude en moderne schilderijen
(oorbeeld. De twee galerijen die we er deze week uitpikten zijn
lerij Lievens en Galerij Van de Steen, deze laatste hield op zondag
opril een buitengewone gekatalogeerde veiling met als speciaal
mtrekkingspunt een rijke kollektie van oud Chinees en Japans
selein en een verzameling oude Oosterse tapijten. Deze keer in dit
ikel geen afbakening van de respektievelijke terreinen van de
erijen onderling, zodat de prijzen, behaald bij beide galerijen
;ras door elkaar vermeld worden.
!M CANTON
DED VOOR 3000F
men we alvast een paar
nton vazen, 18de eeuw familie
je, als uitgangspunt, dan
bben we meteen te maken met
hoogste bedrag neergeteld
beide veilingdagen. Deze
•e Canton vazen waren goed
lor de ronde som van 230.000
rirl zowat 3.000F (met de onkos-
ii) per cm hoogte vermits deze
'nfyen elk 90cm hoog zijn. Een
"T,< ari vaas met nog groter
U neting: l,25m. zorgde ook
ve g voor de nodige suspens, deze
rgt is kreeg uiteindelijk 85.000F
ige gewezen. Prachtige eksem-
h< iren waren de twee kolomva-
I in Canton die 24.000F
everden. Twee Chinese Imari
vlgfeen. door de galerij gedateerd
g,istreeks het begin der 19de
q.iw. brachtten een verkoop-
;e(j js van 70.000F op. Een ander
'^1 selein, een bord 18de eeuw in
ïn Long toendertijd in bezit
de Indische Compagnie werd
,000F. geveild, en goede koop
s zeker het opdienblad met
•Ikleurig dekor van bloeiende
tken en bloemen en met
iëfdekorvan paars en wit, een
d chulpte rand. gedateerd rond
9' 50: 6 .400F. Een paar stelpot-
ireb. Kien Long. veelkleurig
/aifsierd met figuren in een
interieur en op terassen, op
blauwe achtergrond met bloe
men en vlinders Mandarin
dekor. werd verhandel voor
40.000F. De klassieke Sébres
vazen die zowat op elke veiling
aanwezig zijn kenden als hoog
ste prijs een 50.000F voor twee
gemerkte eksemplaren. Interes
sante koopjes voor de kleine
verzamelaar waren verder: twee
borden in Berlijn 19de eeuw:
1.600F, bord in Delft met de
'Papegaai' erop en gekenmerkt
1DM: 3.500, een verzamelstuk
in 18de eeuwse Canton, een
beker, en dit voor 4.500. een
goede prijs haalden de twee
vazen Oud Wenen, gemerkt met
de 'Bijenkorf26.000F en een
grote potiche in keizerlijke
Imari: 30.000F. Twee zeldzame
Kutani vazen. 19de eeuw op
sokkel, werden toegewezen bij
19.000F.
Bij de ivoren noteren we
alleszins de 44.000F betaald
voor een Chinees monoblok in
ivoor. Kien Lung van de tijd,
geskulpteerd en ongeveer 50cm
lang. Dit stuk kreeg de naam
'De karavaan' mee. Twee oude
ivoren godinnen 35 cm hoog,
waren samen goed voor 57.000F
Een ander ivoor 'Meisje' in
opengewerkt gesneden ivoor met
reliëfdekor, 45cm hoog en
omstreeks het begin van 1900
haalde 28.000F.
WIEZE ANNO 1901
Een prachtige beeldengroep in
het witte Carraramarmer door
Samuel, voorstellende de kin
deren van de toenmalige bewo
ners van het kasteel te Wieze,
gedateerd 1901, kreeg 16.000.
Een monoblok met het bas-reliëf
van de Kasteeldame vond een
koper. Om het bij de beeldende
kunsten te houden meteen een
overzicht van de voornaamste
bronzen: 'Het eerste bad' een
brons van Henri Plé ging door
tot 37.000F; een Venus doof J.
Walz 30.000F; 'De ijzergieter'
van Van Gent werd voor 10.000F
weggeschonken. Een geschenk
was ook een 'Bronzen vogel' op
voet van J. Moigniez: bereikte
13.000F. Van Marnix D'Have-
loose was een 'Jonge naakte
vrouw' aanwezig en kreeg daar
mee toch nog 26.000F, een
bronzen beeld met bruine patina
'Rustende strijder' 65cm vereis
te een uitgave van 30.000 en dit
voor een beeld getekend Paul
Dubois.
Bij de schilderijen en grafiek
vinden we andermaal een grote
vertegenwoordiging terug van
het genreschilderij met veel
goede doeken erin die dan
welverdiend een goede prijs
meekregen. Een groot werk van
P.B. Ommeganck 'Landschap
met dieren' kaapte zowat de
hoogste prijs weg: 100.000F.
Een Interieur schildersatelier'C
van de bedreven Toutenel kreeg
50.000F. Steenhouwer van de
Hollandse School bereikte met
een Sneeuwlandschap 32.000F,
met een 'Havenzicht' 28.000F.
en met een doek getiteld
'IJspret' 30.000F. De dier- en
landschapsschilder Louis Robbe
(1806 - 1887) een tijd lang
advokaat en vrederechter ge
weest, behaalde met een werk uit
1843 12.000F. Deze Kortrijkse-
Brusselse figuur is steeds be
koord geweest door het warme
van de wollige pels en het groene
gras. De Franse school, aanwe
zig met een doek 'Terugkeer van
de markt' van Frangois Boucher
(1703-1770) haalde 45.000F.
binnen. Fr. Xavier Roffiaen,
Belgische school, was aanwezig
met twee werken: een schilderij
op paneel, een berglandschap
30x40cm. inkasseerde 28.000F,
een akwarel van hem 'Herfst
dag' (16x11) 1.900F. Piet Gillis
werd voor een doek 'Boerin aan
de oogst' uit 1927 9.500F
betaald. Een doek op paneel,
school van Ostade 'Kaarters'
kreee 15.000F en 28.000F werd
betaald vooreen 'Aanlegsteiger'
van Bochuys. Bij de modernen
vinden we een krachtig werk van
Hubert Malfait terug, de akwa
rel 'De maaier' in een paar
vluchtige trekken geschilderde
(17x24) cm hoger dan de
neergetelde 15.000F; 'n
subliem werk van de pointillist
René Loiselle (1889-1943) vond
een koper bij 11.000F, drie etsen
waaronder een kleurenets (4 op
100) Tinitiatrice' van Langas-
kens gingen van de hand voor
2.400F, een vroeg werk, een
landschap van Piet Mondriaan
ging weg voor 5.500F, een
kompositie van René Guiette
die meestal met gouach zijn
stillevens, landschappen en
komposities in abstrakte of
Picasso-stijl schildert, voor
10.000F, een bescheiden toewij-
zingsprijs voor een kleine pot
loodtekening van één van de
voorlopers van de Jugendstil in
Nederland: Jan Toorop, 3.000F
voorde'Boodschap' 10op 11 cm
en tenslotte een artiestenproef
'Organische vorm' van Octave
Landuyt55 x 43cm: 3.500F. Een
paar werken van Aalstenaar
Theo Praet deden, het Begijnhof
terug heropleven: een zicht op
het Begijnhof met het St.-
Antoniuskapelletje uit 1932:
22.000F; een zicht op enkele
Begijnenhuisjes: 5.000F; een
Begijn, werk uit 1910,: 8.500F.
Een stilleven met koperwerk
eveneens van Praet kreeg
18.000F toegeroepen.
Een scène, waarbij wij het
nogmaals mee maakten verwoed
tegen elkaar opbieden, leverde
uiteindelijk 13.000F op en dit
voor een boek 'Signatures et
monogrammes des peintres de
toutes les écoles' uitgegeven bij
Louis Lampe in 1895 te Brussel.
Dit werkje werd ingezet bij
400F... Een volume over de
Wereldtentoonstelling te
Brussel in 1935 bracht 120F op;
La Belgique et la guerre, drie
volumes 1927 kregen 1.100F
toegewezen. Dit alles voor de
bibliofielen onder ons. Een
sfeervolle luchter in pate de
verre Nancy, getekend Muller,
met drie armen versierd met
smeedijzer werd geprezen met
7.000F. Een luster in Canton,
midden 19de eeuw: 32.000F.
Een tin de siècle houten kapstok
3.000F. Een kollektietapijt uit
Anatolië, midden de 19de eeuw,
Millas, gemaakt van plantaar
dige verfstoffen die heller uit
stralen dan de chemische kleur
stoffen werd 22.000F betaald,
afmetingen 117x118 cm; een
tapijt Kirman uit Perzië kreeg
deels door de grote afmetingen,
390x273 cm, 50.000F. Een
ongelooflijk knap geskulpteerd
dressoir uit Birma ging voor
50.000F de veiling uit... en ik
ben ook het artikel uit. Tot
midden juli, afspraak!
PAUL BALMAN
^a$ achttien Aalstenaars (of uit de omstreken althans) die
in kunstwerken tentoonstellen te Bergen in Noord-Neder-
eefid, hebben heel wat stof doen opwaaien bij onze kunst-
cinnende noorderburen. Getuige hiervan een artikel dat wij
lernemen uit het «Noordhollands Dagblad» van 3 april. Op
ia een halve pagina schreef men over: «Grote verschei-
iheid bij - die van Aalst -»
van Aalst zijn in Bergen
deze Belgische plaats-
im hoort bij Bergenaren
i vertrouwde klank te zijn
Immers Bergen heeft sinds
rin aantal jaren een spe-
sal kontakt met deze
%amse stad, nadat een ka-
lon-klok in Bergen was
itdekt, die in de oorlog uit
alst was ontvreemd,
at terugbezorgen hiervan
j de Vlamingen leidde tot
^nkultureel kontakt tussen
i beide plaatsen, wat tot
tdrukking kwam in een
ntoonstelling van 14 kuns-
aars uit Bergen en omge-
in 1974 in Aalst en nu in
ekspositie van 18 Bel-
in Bergense Kunste-
rscentrum en het Ge
ntehuis.
Het was de bedoeling, dat
tegelijk met de opening van
de ekspositie één van de
bekendste inwoners van
Aalst, de schrijver Louis
Paul Boon, een literaire a-
vond zou verzorgen, maar
deze liet het op het laatste
moment afweten. De schrij
ver staat er dan ook om
bekend, dat hij bijna niet uit
Aalst is weg te lokken.
Met «die van Aalst» worden
dus bedoeld, de beeldende
kunstenaars van deze eeu
wenoude kleine stad in
Oost-Vlaanderen. Als kuns
tenaars uit eenzelfde stad zo
als groep worden gepresen
teerd, heb je ook onwille
keurig de neiging naar iets
gemeenschappelijks te
gaan zoeken. Over het ge
heel genomen bleek dat niet
op te gaan, want er is een zo
grote verscheidenheid aan
werk, stijlen en technieken,
dat echt één gemeenschap
pelijk kenmerk niet te ont
dekken is. Wel viel het me
op, dat er onder die van
Aalst zulke opmerkelijke ke
ramisten zitten. Zonder an
deren te kort te willen doen,
is dat toch wel het meest
boeiende in deze groepsten
toonstelling. Luc de Block,
Leon Boel, Herman Muys en
Frank Steyaert laten kera
miek zien, zoals je die maar
weinig tegenkomt. Zij blij
ken allen leerling of leraar
aan de Akademie voor Scho
ne Kunsten in Aalst te zijn.
Je zou haast zeggen, dat er
sprake is van een kera
mische school, want alle
vier gebruiken ze de klei
vooral als beeldend mate
riaal. Er zijn ook wei enkele
schalen, maar verder gaat
het vooral om plastieken en
panelen. Luc de Block ge
bruikt de klei echt als mate
rie in zijn in aarde-kleuren
gehouden panelen. Bijzon
der sterk van uitdrukking
zijn ze.
Leon Boel maakt meer beel
den, maar dan van een bij
zonder symbolisch karakter.
In de klei drukt hij struktu-
ren, zodat het lijkt alsof hij
verschillende materialen ge
bruikt. Herman Muys laat
knappe, kleurige werkstuk
ken zien, die door hun
mystiek een parodie lijken
op bepaalde katolieke heili
genbeeldjes. Van Frank
Steyaert tenslotte valt voor
al de zeggingskracht op, die
hij weet te leggen in de ver
doolde ruiter, een in zand
kleur en bruin gemaakt ke
ramisch meesterwerkje.
Beeldhouwer Mare de Bruyn
sluit met zijn werk wel aan
bij de keramisten. Naast
sprekende vormen is ook bij
hem zeker zo belangrijk de
struktuur en sfeer, die je met
het materiaal kunt bereiken.
Verweerd koper en ijzer
brengen heel bijzondere
kleuren en lijnen in de plas
tieken.
Bij de schilders, tekenaars
en grafici is, zoals gezegd,
de verscheidenheid naar
stijlen zo talrijk, dat ik er
geen gemeenschappelijke
lijnen in heb kunnen ontdek
ken, of het zou moeten zijn,
dat het allemaal nogal ern
stig van sfeer is. Maar dat
lijkt me meer een teken des
tijds dan een teken van
Aalst. Het is gewoon een
gevarieerde kollektie, waar
in waarschijnlijk elke be
zoekers wel zijn speciale
voorkeur kan ontdekken.
Tot daar het artikel uit het
«Noordhollands Dagblad».
Het stemt ons verheugd dat
«die van Aalst» daarginds
dus toch alleszins niet on
opgemerkt zijn gebleven.
Als deze santen in eigen
land ook zoveel erkenning
mogen ontvangen, staat hen
nog een mooie toekomst te
wachten.
zaterdag 10 en zondag 11 april hield de hobby-klub van de
istelijke Bond van Gepensioneerden, afdeling Nieuwerkerken,
w eerste tentoonstelling. De nog zeer jonge vereniging toonde haar
ennte resultaten aan een talrijk opgekomen publiek. Het moet echter
tegd worden, de tentoongestelde voorwerpen getuigden van een
vafbluffendc schoonheid.
01
33 ekspositie was een verwezen-
da ing van de afdeling Nieuwer-
hf ken doch de meeste gemeen-
ntetvan het gewest Denderleeuw
nfa 'ben hun steentje bijgedragen
e1 bet welslagen van deze
erneming. Kerksken, Ter-
I^qj en, Haaltert en Denderleeuw
rjgl.samen met Nieuwerkerken.
(jn pden voor een groot aantal
en 'bt'ge voorwerpen, vervaar-
e(T ten koste van heel veel tijd
nog meer geduld. Vrijdag-
nd werd de tentoonstelling
^rT1 iciëel geopend. Meerdere
'en>minenten hadden er aan
ouden dit opgemerkt ge-
iren bij te wonen. Ook van de
ensioneerden viel er een
Ddl le opkomst te noteren. Het
jm konistwoord en de openings-
;nS e werden uitgesproken door
fel ondissementsverantwoorde-
e Maria Coppens. ?Het doel
en'de KBG. aldus de spreek-
,,te is de bejaarden uit de
wei/aaniheid tc halen, en dit
allerlei klubs om: bv. de
.en Kklubs, de fietsklubs, de
n "byklubs enz. De hobbyclub
ïaa r"uwens cen van de meest
tiende takken. De bejaarde
r| zichzelf uiten in een
ighcid waarin zijn sluime-
jef"le kreativiteitszin naar bo
ven gehaald wordt. Jammer
genoeg kennen deze hobby-
klubs meer bijval bij de dames
dan bij de heren, in zoverre dat
de verhouding dikwijl niet in
evenwicht is wat bij sommige
werkjes wel eens problemen
schept. Langs dit hobbywerk om
kan de bejaarde zich beter
integreren in zijn familiekring
en tegelijkertijd in de ganse
maatschappij. «Na deze felge-
HOEOUDG'JOOHZUT
DDEUHTIUETUUTU
smaakte toespraak mocht mevr.
Coppens een warm applaus in
ontvangst nemen. Hierop volgde
dan het doorsnijden van het
traditionele lintje en de erste
rondgang. Meer dan eens werd
er bewonderd gemurmeld voor
het een of ander prachtig
kunstwerkje. Vooral de schit
terende resultaten die met
afvalmateriaal kunnen bereikt
worden, vielen op. De uitgestal
de voorwerpen waren zeer be
scheiden van aard: gehaakte
sjaals, rieten stoeltjes, kunst
bloemen. smir na-tapijten,
schilderijen, enz..., in feite te
veel om op te noemen. De meeste
van deze voorwerpen werden in
een grote tombola verloot.
Als we de balans opmaken en
alles nog eens overschouwen,
zien we zeer duidelijk in dat de
jongeren veel te vlug de ouderen
afschrijven. Zeer velen stonden
werkelijk verbaasd over de
prestaties waartoe deze mensen
nog in staat zijn!. Zij, die niet
eens een kijkje zijn komen
nemen hebben ongelijk.
DIRK DE PAUW
De tentoonstelling van K.W.G. Nieuwerkerken.(EL)
Na de vette weken komen we onvermijdelijk, gezien het
kommerciële distributiesysteem in enkele magere weken
terecht. Alhoewel, mager en mager is twee natuurlijk. En
gelukkig kunnen we ons troosten met enige steengoede films
die nog op komst zijn. De magere weken, dat betekent meteen
ook weinig tekst en veel foto's, indien daar de nodige ruimte
voor beschikbaar is tenminste. Ik geef U de titels in volgorde
van mijn afkeer. Uw oordeel kan daar uiteraard van
verschillen.
SHADOW OF THE DRAGON (Er was eens Bruce Lee)
van Jun Gallarde
met Ramon Zamora, Eddie Garcia en Jeanne Young.
Voor zover ik weet is er niettegenstaande de titel in gans
deze film geen spQor van Bruce Lee te bespeuren. Een handige
zet dus vanwege de filmverdeler (ter verduidelijking: de
verdeler is niet de bioskoopuitbater!), die hiermee helaas de
onwetende Bruce Lee-fan bij de neus neemt. Een verfoeilijke
praktijk, maar niemand kan er wat aan doen, er is geen enkele
wet die zegt dat filmtitels niet misleidend mogen zijn. De film
op zichzelf heeft niets te betekenen en dus is er geen enkele
reden om hem te gaan zien. tenzij U absoluut, tegen beter wet
ten in, in de boosheid wil volharden.
(Cinema Alfa)
ON A RETROUVE LA SEPTIEME COMPAGNIE
Van Robert Lamoureux (Frankrijk 1975)
met Robert Lamoureux, Jean Lefebre, Pierre Mondy en Henri
Guybet.
Wie zowat een jaar geleden enige pret beleefde aan Tonino
Valeri's «My name is nobody» zal waarschijnlijk vol
verwachtingen naar het vervolg gaan kijken. (Het lijkt wel of
het de week van de vervolg-film is?)
En w aarschijnlijk zal hij dan net als ik enigszins teleurgesteld
zijn na het zien van Damiani's «A genius, two partners and a
dupe». Het wordt stilaan tijd dat filmproducenten eens gaan
inzien dat je met Terence Hill alleen geen goede film kan
maken. Af en toe geeft die weliswaar zijn nummertje ten beste,
maar daar heb je als kijker eigenlijk geen boodschap aan, je zit
cr op de duur wat beteuterd naar te kijken, en terecht.
(Cinema Feestpaleis)
HELP
van Dick Lester (Groot Brittanië 1965)
met Ringo, John, Paul en George, alias The Beatles.
Er valt gelukkig nog enige echte pret (filmpret) te beleven in
jcugdklub Tuf. tuf. en dan nog wel op Pasen, zondag 18 april
om 20.30 uur. Een film daterend uit de glorietijd van The
Beatles, en tevens ook uit de beginperiode van de Engelse
(alhoewel in Amerika geboren) grootmeester van de absurde
nonsensikale humor. Lester heeft heel wat prachtige dingen
op zijn aktief, niet in het minst zijn juweeltje «Petulia», zijn
ernstige' film. Voor hij «Help» maakte realiseerde hij ook de
eerst Beatles-film. «A hard day's night». Al Hine schreef het
scenario. The Beatles maken muziek, wat wil een mens nog
meer. er mag deze week wel eens gelachen worden.
Rcnde/.-vous in de Tuf Tuf dus reeds.
A GENIUS, TWO PARTNERS AND A DUPE
Van Damiano Damiani (Italië 1975)
met Terence Hill, Miou-Miou, Robert Charlebois, Klaus
Kinskietc.
muziek: Ennio Morricone.
Eens te meer een Franse pseudo-humoristische film, vervolg
op «Oü est done passé la septiéme compagnie?». Al even
ridikuul en vervelend produktdat mij op geen enkele moment
heeft kunnen boeien, laat staan aan het lachen brengen. Zelfs
geen krampachtig geproduceerd grimlachje! Zoals het weer er
tegenwoordig uitziet kan U beter wat van het zonnetje
genieten of naar de Wies Andersen show kijken, daar zorgt
Johan Antierens tenminste voor wat leute. En zelfs indien U
Anthierens niet kan uitstaan, dan is die nog grappiger dan de
grollen van Robert Lamoureux.
(Cinema Palace. jawel)
