DE GROTE
BEGANKENIS
il
De vreugde van
Fred De Bruyne
DE SLECHTE
POKERSPELER
DE EIGENAARDIGE ZET
VAN SCHAAKMEESTER
GUIMARD
-
10
MERE ZATERDAGAVOND, Mere is Mere niet meer.
De landelijke gemeente werd plots een bedevaartoord. De
in de namiddag doodse straten (iedereen zat toen als in
trance voor het teeveescherm) worden bijna stormenderhand
ingenomen. Iedereen, rent de deur uit. Voor de open ramen,
langs de gevels en ergens op een vlaggemast hangen gele
truien. Bijna onbeweeglijk het is windstil onder de;
schroeiende zomerlucht. In het café van de Van Impes
arriveren de eerste bedevaarders. Ze feliciteren pa Jef. An
deren zeulen met grote bloementuilen, kussen moeder Van
Impe en pinken ontroerd een traan weg Lucien zit weer
in het geel. In de meedogenloze klim naar de nijdige Pla
d'Adet, en eerder, op weg naar de top van de Peyresourde,
heeft Lucien Van Impe de Tour opgeblazen.
Een keihard gevecht werd naar de Magerstraait. Maar
het. Man tegen main. De- daar Steken plichtbewuste
lisle is ontmaskerd. De rijkswachters hun rode
Fransman stond in zijn zwaaistok voor en wuiven
blootje als het bergop de vierwielers de andere
Jef kon de spanning niet
dragen. Vreugde, opgekropte
fierheid en daarna de emo
tie, resulteerden in een
plotse appelflauwte. Een
prikje uit de spuit van de
dokter en een poosje re
laxeren buiten het gewoel,
hielpen er hem bovenop, 's
Avonds is hij opnieuw paraat,
bij zijn familie en zijn trou
we vrienden.
Over Mere is de avond ge
vallen. De frietkramen doen
gouden zaken. Een pientere
hotdogverkoopster heeft
rechtover het café Van Impe
haar gasvuurtje ontstoken.
De hete worstjes gaan als
Een raadseltje, wat betekent het zakje botermelk (J.M.)
gaat, kun je niet in het zog
van behulpzame motards
naar een veilige voorsprong
stayeren. Dan moet Je du
wen en blijven duwen Pas
in zo 'n momenten, als je
gekonfronteerd wordt met
richting uit. Het wordt zoe
ken naar een parkeerplaats.
Ontelbare wagens versmallen
de reeds nauwe Meerse stra
ten.
In het Van Impecafé heerst
enige bezorgdheid vader
frisdrank van de hand. De
gele truien aan de gevels
hebben een irreële kleur nu
de straatverlichting brandt.
Ergens heeft een echte Vla
ming gepoogd het zwart
van zijn leeuwevlag onder
het „geluwe veld" te ver
stoppen. Op de vooravond
Een bergkoning te voet, of
hoe kom ik nou in 's hemels
naam aan de Pla d'Adet
je eigen kunde of onmacht,
geschiedt recht. Je bent
reddeloos verloren als je, zo
als Zoetemelk, plots ontdekt
dat je het zélf moet doen,
dat ja gedesoriënteerd bent
omdat je dat vertrouwde
achterwiel van Lucien Van
Impes fiets kwijt bent. Je
geraakt dan minuten achter
op, ondanks lofwaardige
inspanningen.
Na de buren, de échte Me-
renaars, strijken honderden
andere Van Impe-fans in het
„gele dorp" neer. Ze willen
PYRENEES 2000. DONDERDAGAVOND. Algemene kon-
sternatie bij de Belgische en Nederlandse teeveereporters
en joernalisten. Raymond Delisle, de bliksemafleider van de
ploeg Thévenet, fietst eenzaam (nou ja, eenzaam als je de
motards vergeet die hem omzwermen) naar een ophefma
kende overwinning. De 33-jarige hotelbaas boet op een
bepaald moment wat van zijn indrukwekkende voorsprong
op het pelotonnetje met de favorieten in. Nadien wordt de
kloof weer eensklaps groter. Onoverbrugbaar. Bijna zeven
volle minuten. Tussen de „potentiëlen" en die Delisle
„hangen" enkele in extremis weggelopen outsiders. Zoals
een Pollentier bievoorbeeld. Doch die tellen niet mee.
Thévenet geeft geen krimp.
Van Impe evenmin. Zoete
melk zeker niet. Di'e zoekt
steeds een plaatsje in de
schaduw.
De teevee toont geen beel
den van de sensationele De-
lislevlucht. Waarom niet
Slechts flitsen van de man
die op weg is naar
geel sijpelen af en toe door.
Frankrijk moet dringend
een beroep doen op de lief
dadigheid om een tweede ca
mera te kunnen kopen.
Er moet niet eens op de
aankomst van het groepje
Van ImpePoutódorZoete
melk gewacht worden om
de balans op te maken. Lu
cien Van Impe is alles kwijt.
Gele trui. Bollekensshirt. Ra
dioreporters bazelen over
het ontbreken van een do
minerende figuur in deze
Tour. Kunnen de vedetten
niet beter Beloeren ze me
kaar Waarom verdedigt
Lucien Van Impe zijn posi
tie niet
Het antwoord, op al die vra-,
gen geeft Lucien zelf. Kalm.
Zonder enig misbaar „Sport
bestuurder Guimard had me
verboden achter om het even
Fred De Bruyne is aan zijn 21ste Tour de France toe. Hij was
in zijn tijd een rittenkaper, geen klimmer. De man uit Ber-
lare moest het van klassiekers hebben. Daarin vestigde hij
zijn faam.
van de G uldensporenherden-
king kan dat nog, vooral
omdat gans Mere door de
geelkoorts is aangetast. Een
groepje jongelui, duidelijk
verblijd door de alcohol,
zingt spottend „En Jopie bo
ven, en Jopie boven, en Jo
pie bovenal".Na de „pointe",
het langgerekte boven -
aaaal", barsten de „koor
zangers" in een honend ge
lach uit.
UIT HET FLESJE
De ongeveer twintig werk-
grage handen kunnen in de
Van Impeherberg het tem
po niet aan. Iedereen wil
uitgerekend daar en nergens
anders een pintje. Omdat
plots alle beschikbare glazen
„in omloop" zijn, drinken de
klanten uit inderhaast ont
stopte flesjes. Als heit maar
bier is. Tegen het plafond
hangt een plaat „We lus
ten geen zoetemelk, wél
berggeitemedk".
Uit Aaigem is Roger De Bol
le gearriveerd. Zijn voorkeur
voor gele Lucien heeft hij
om duistere redenen op zijn
trui veritaliaanst of ver-
spaanst „Viva Van Impa".
Frans Van Impe („nee, ik
ben geen Merenaar, maar
kom uit Haaltert") loopt
met een plastieken zak rond.
Binnenin zit een witte
vloeistof „vandaag overge-
smokkeld uit Nederland.
Echte zoete melk was het
toen. Ik heb zo lang geklutst
tot het zure melk werd".
Ma Julia Van Impe glundert.
Jef is van de „alternatie"
bekomen. Door de Mager-
straat banen we ons een
weg naar de plaats waar
onze auto staat. De grote
begankenis blijft duren. Ei
genlijk jammer dat niemand
op het idee kwam gele
kaarsen te verkopen. Het
zou een uniek spektakel ge
worden zijn. Een kaarskens-
processie met duizenden be
devaarders.
Mare Marcel
De Bruyne was een intelli
gent renner, iemand met
„brains". Die logisch rede
neerde, zelden of nooit gokte.
Die een pionier van de „nieu
we generatie" mag genoemd.
Nog wel een „dwangarbeider
van de weg", want in de wiel
rennerij moet je kunnen lij
den, tot het uiterste gaan.
Maar toch een man die de
antipode was van de „Flan-
driëns", de rauwe zielen die
als het ware de „voorhistorie"'
van de wegrensport schreven
en waarover legendarische en
door de romantiek verkleurde
verhalen de ronde doen.
Later werd (en daarmee ver
tellen we niets nieuws) die
zelfde De Bruyne teeveere
porter. Een deskundig ver
slaggever. Die over koersen
en kóereurs kan praten zoals
Rik De Saedeleer over voet
bal. Geen chauvinist zoals de
Fransen en de Nederlanders.
Zijn "objektiviteit steekt schril
af tegen wat anderen langs
hun mikrofoon om voor
waarheid willen verkondigen.
Fred weet wat een renner
kan of niet kan. Jarenlang
reeds is hij er heilig van
overtuigd dat Lucien Van Im
pe een ronde van Frankrijk
kan winnen. Die overtuiging
heeft hij met al zijn overre
dingskracht willen overbren
gen op Van Impe. Ook al om
dat hij die altijd goedgemut
ste vedette sympatiek vindt.
Toen de „kleine" als een i
vleugelde adelaar naar j
hoogste bergtoppen wiekte i
een optie op de zege nar
moest men niet eens een ps
choloog zijn om uit De Bru;
nes kommentaar te konkli
deren dat hij gelukkig wi
met deze gang van zake
ONZE vreugde was blijkbai
ook de grote vreugde vi
Fred De Bruyne.
(mm)
VVRNMf/v
Middernacht, nog steeds wordt gefeest en wordt Zoetemej
zuur geklutst. Lucien zal nu wel aan een verdiende naclfi
rust toe zijn. (J.M.)
„Ga er maar vandoor, man", redeneerde Joop Zoetemelk.
Toen Lucien Van Impe, op weg naar de Peyresourde als een
katapult uit het peloton met de overlevenden wegwipte, liet
Joop begaan. „Onderweg ontmoeten we je nog, Lucien,"
dacht het leperdje, dat lonkte naar Thévenet en zijn „witte"
bondgenoten. Die hadden immers wat te verdedigen de
goedkoop veroverde trui van „stroman" Raymond Delisle.
Niet slecht bekeken. Teore-
tisch althans. Maar Zoete
melk bleek achteraf een
slecht pokerspeler. Hij wan
bofte hij zou in de scha
duw van de tegenaanvallers
doqr een lange nuüteloze
vlucht zou niet meer mee
tellen. En hij zou de lieverd
jes van het Franse publiek
voor schut zetten.
Maar Thévenet verroerde
nr
Doch uit zijn vertwijf
tegenoffensief puurde
geen baat. Happend naar e
teugje schaarse zuurstof 1
hij zich voorbij de eindstre
van zijn fiets glijden. Uit0
put. Verslagen. Zijn takt d
was de verkeerde. Zes scl
mele sekondjes had hij g
te maken bij de start te Sa
Gaudens. Een peulschille
Na de 139 beslissende
meters over de Col de Mt
te, de Portillon en de Pe\
Wat is er hier nou aan de hand, burengerucht wordt in Mere niet vermeden (J.M.)
welke outsider te jagen.
Slechts de „graten" moest
ik in het °°g houden".
Frankrijk glorieert. Delisles
baas Maurice De Muer is de
held, de meester-taktikus.
Houw zijn beeltenis uit het
hardste graniet. Zet een
standbeeld voor die man in
Pyrenées 2000. Vereeuwig
hem. Hij heeft de konkur-
renten met een knock-out-
slag geveld.
Cyrille Guimard slikt een
karrevracht kritiek. Hij
heeft zijn poulain in de ne
derlaag gestort.
Maar Guimard kent het
klappen van de zweep, is
een lepe vos. Zijn bevel
redde zijn troefaas Van Im
pe. Een impulsieve sportdi-
rekteur had de zweep ge
hanteerd, zijn beste man
achter „haas" Delisle ge
stuurd. Precies dat laatste
was het waar De Muer op
aanstuurde. Van Impe zou
zich achter Delisle kapot
hebben gefietst. Eenmaal dat
doel bereikt moest Thévenet
toeslaan. Simpeler kon het
niet.
Guimard liep niet in de val.
De eigenaardige tegenzet
van schaakmeester Guimard
is achteraf de goeie geble
ken. De Tour is niet afge
lopen te Pyrenées 2000. Wél
in Parijs.
Al kan nog heel wat ge
beuren in de laatste etap
pes. Het spel wordt ge
speeld in de sleutelritten. Zo
als in de niet zo heel lange
maar superlastige tocht over
de vier cols, met als orgel
punt de klim naar de Pla
d'Adet. De rit die de Tour
1976 dooreenschudde, waar
de afgetakelde Thévenet ve
lé minuten na Van Impe,
de beste naoorlogse klimmer,
over de streep sukkelde.
Waar Delisle werd ontmas
kerd Waar Zoetemelk meer
dan drie minuten in het
krijt stond. Waar de kleine
Van Impe, de grote triomfa
tor werd. En Cyrille Gui
mard in eer hersteld
(mm)
Rita Van Impe zit er glunderend bij, men zou het voor minder. Droomt haar dochtertje
papa
meerijden. En toeslaan op
het gepaste moment als de
Fransen zich hadden leeg-
gefietst zou hij „ontploffen".
De klim naar Pla d'Adet zou
ZIJN greep naar de macht
worden Van Impe, uitgeput
niet. Delisle bleek het niet
te kunnen. Zijn eigen „team
broeder", de lijdende Poupou
evenmin.
Dus moest hij het zelf doen.
Hij „ging". Uit volle kracht.
Want hij kan wat, die Joop.
sourde naar de Pla d'A
waren het al meer dan di
volle minuten. Joop Zoel
melk kon reeds ekskuses I
denken om zijn striemen
nederlaag goed te praten.
(mm)
Van Impe bestormt de bergen, de supporters bestormen het hier, en Zoetemelk toch stil;
zuur.... (R.V.)
