UCIEN VAN IMPE,
Mere
l$E KONINGSADELAAR bestormt
Joop bluft
Parijs
VAN IMPE
VASTER IN HET GEEL
„IK REED VROEGER
NOOIT OM
TE WINNEN
Na de tijdrit
te Auche:
Reporter Lucien
It
landen
JPRINGPLANK
Sen korte efcap
leindig
Toen die rakkers de kloof
hadden geslagen, kwam uit
de achtergrond het bevel
„Aanvalllen". Pokerspeler Gui-
mard gooide zijn kaarten op
tafel. Pientere Lueien Van
Impe demarreerde. Keek
even om en zag zijn scha
duw niet Joop Zoetemelk
zat niet in zijn zog.
Als springplank gebruikte
Luoien de door de ongena
dige Porti llon uiteengeslagen
leden van wat eerder een
homogeen kopgroepje was.
De een na de andere fietste
hij voorbij. Ongenadig, zon
der omkijken.
Naar de Peyresourde toe
sloeg hij de brug naar Luis
Ocana en Waiter Ricomi, de
enige overlevenden van de
vroege vlucht. Slechts de uit
stof en as verrezen Ocana
kon mee dn zijn spoor.Op de
top was de plots uit zijn
sloffen geschoten Zoetemelk
'twee en een halve minuut
achterop.
HARD TEGEN HARD
In de vlakte, na de afdaling
van de Peyresourde en voor
de klim naar Pla d'Adet,
werd keihard gefietst Van
Impe, Ocana en Riccomi te
gen „jager" Zoetemelk en
zijn gezellen.
Met z'n beidjes zaten ze voor de camera's van de Nederlandse
teevee Lucien en Joop. Van Impe, kalm, bescheiden, zelf
zeker maar toch nog de deur op een kier zettend tussen
Pla d'Adet en Parijs kon nog een en ander gebeuren. Tour
winnaar is een renner slechts als op de Champs Elysées de
allerlaatste kilometer is ingegaan.
Zoetemelk was eigenlijk een
beetje onder de indruk van
de gebeurtenissen van de
„koninginnerit". Aangeslagen.
Hij geloofde zichzelf niet als
hij over zijn kansen praatte
de tijdrit van dinsdag en de
schrikaanjagende klim naar
de Puy-de-Dome. In die tijd
rit kreeg hij trouwens een
klap.
Hij blufte zelfs Joop, zo ont
stellend gemakkelijk als hij
kan „schaduwrijden". Over
zijn verhitte zitvlak praatte
hij niet Al sukkelde hij op
dat moment reeds met dat
kwaaltje. Zondag moest hij
dan toch zijn „groot geheim"
prijsgeven. Als op de dokter
een beroep wordt gedaan, be
tekent dit dat er wat scheelt.
Zoetemelk die zich forceerde
in de zaterdagetappe, hield
er sporen aan over. Van een
„putsch" op de „vestiging
Van Impe" komt niets meer
in huis. Het keesje heeft zijn
ambities beperktals het
enigszins kan, meerijden tot
Parijs. En zijn tweede plaats
veilig stellen.
(mm)
Ocana, in een dag zoals de
Castillaan er die jongste ja
ren nog zelden een kent,
was groots. En fair. Hij
zoog zich niet vaat aan de
strijder die naar de gele
■trui greep. Integendeel hij
werkte. Zwoegde om de ach
teraan zwalpende Thévenet,
de man die vorig jaar tot
het troetelkind van de chau
vinistische Fransen was ge
promoveerd, in de vernieti
ging te duwen. Om een
plaatsje bij de eerste tien
te veroveren. Om „la douce
France" en Spanje te be
wijzen dat hij terug een ve
dette wordt.
In hem vond Lucien Van
Impe een dankbare bondge
noot. Riccomi vertolkte een
figurantenrol.
Op zeven kiiometer van de
finish was Ocana's bobijntje
af. Hij bezat de veerkracht
niet meer om te reageren
op een spinnijdige demarrage
van Lucien Van Impe. Zijn
hoofd zakte nog wat dieper
tussen de schouders. Hij
moest Zoetemelk en Riccomi
nadien nog voorbijlaten.
En Zoetemelk Dat weten
we al langer dan sinds gis
teren, strandde op meer dan
3 minuten van de konings
adelaar (mm)
Politieke mandatarissen in een geanimeerd gesprek met de Van Impes... Mere is nu immers
wereldberoemd. (R.V.)
Een berggeit We geloven dat we Lucien zo niet meer
mogen noemen na zijn indrukwekkende demonstratie die
begon bij de klim naar de top van de Portillon, over de
Peyresourde liep en uitmondde in een grandioze apoteose
op het hoogste punt van de Pla d'Adet.
Lucien Van Impe is een koningsadelaar. De heerser van
het hooggebergte. De superstar. De ongenaakbare. Vroeger
huppelde hij langs de steile flanken omhoog. Uitdagend.
De konkurrenten met plaagstootjes diets makend dat ze
hem niet aankonden op „zijn terrein". Doch hij beperkte
zijn ambities. Hij wilde slechts het bergkoninkje zijn. Een
titel die (financieel) rendeerde, maar niet naar geel, de
droom van elke Tourkoereur, leidde.
Niet gewapenderhand zoals destijds imperator Napoleon niet
zijn rovende soldeniers onze gewesten bestormde, rukt Mere
zaterdag op naar Parijs. Naar de Champs Elysées, waar
Lucien Van Impe, zonder onvoorstelbare verwikkelingen, in
het geel paradeert voor duizenden bijeengestroomde apoteose-
kijkers.
Volle autocars, overbevolkte personenwagens getooid met gele
vlaggen tuffen naar het zuiden. Hénin-Liètard, Roubaix.
En dan die eindeloos lijkende kilometers langs de autosnel
weg. Zoekend in de wirwar van straten en boulevards naar
de „plaats van het buitengebeuren". Met een dik pak zware
franken op zak. Geld dat moet dienen om lavende en verblij
dende drankjes te kopen in de drankwinkels en bistrots waar
je een cocktail van kraantjeswater en bier duur betaalt. De
versneden pilsjes smaken flets, maar je wordt er minder vlug
dronken van.
te kort 611 bier te weinig (R.V.)
Ondanks alle geruchten omtrent de fameuze zitvlakzweer van
Joop Zoetemelk, deed de Nederlander het uitstekend in de
tijdrit van Fleurance naar Auch over een afstand van 38,750
km. „Jopie" zette er uitgerekend 54 minuten en 47 sekonden
over. Een meer dan behoorlijke tijd. Beter dan sommige
specialisten.
Indrukwekkend was weer de show die Lucien Van Impe
opvoerde. Met zijn 53.32 fietste hij één minuut en vijftien
sekonden sneller dan zijn dichtste rivaal. Daarmee dreef
hij zijn voorsprong op tot 4 minuten 33 sekonden.
Het wordt nu wachten naar de fameuze beklimming van de
Puy-de-Dome. Slaat Lucien nogmaals toe, of legt Cyrille Gui-
mard hem een andere taktiek op
(mm)
~*Het thuisfront, een „bedevaartoord" te Mere
'red De Bruyne werd destijds „ontdekt" door Maurits Dieu-
lonné, een man die voor de BRT het Europa der wielrenners
in voetballers doorkruiste,
tussen is Fred al een poosje uit de pelotons verdwenen,
ir hij bleef in de aktualiteit. Als teeveeverslaggever. Be-
jvoegd tot en met. De Bruyne is een self-mademan. Door de
mlange ondervinding, zijn kennis van de koereursstiel en
pijn radde tong is hij niet weg te denken achter mikrofoon
tmonitor.
Van Impe doet ons, tijdens de interviews met radio-
'tftelevisiemensen, terugdenken aan De Bruyne van zoveel
geleden. Even vlot en in een beschaafde taal die de
in uitsteekt, antwoordt hij nuchter, zonder pose en zinnig
de vragen die op hem uit alle hoeken worden afgevuurd.
Bijna als een reporter. Als de Merenaar over enkele jaren
g racefiets aan de wilgen hangt, gaat hij misschien dezelfde
,veg op van zijn streekgenoot Al is Lucien zich daar zelf
liet van bewust, hij- bezit evenveel talent om zijn gevoelens
W vertolken als om te fietsen. En dat betekent wat. na de
l! demonstraties op de bergflanken waarnaar hij tijdens de af ge
spen dagen miljoenen fans liet kijken. (mm)
Van Lucien Van Impe mag je niet zeggen dat hij orakeltaal
spreekt, dat hij veel praat en je zo wijs en zo dom achter
laat als voor het gesprek. Lueien is geen politieker. Wel een
jongen met een open karakter, die er niet van houdt iemand
met smoesjes af te schepen. Recht voor de vuist is hij.
„Hoe komt het dat je pas in 1976 voor de eerste keer de gele
trui verovert
„Vroeger heb ik nooit gereden om te winnen. Eén objektief
had ik voor ogen de beste klimmer zijn. De rest liet me
koud."
Geloofde hij toen te weinig in zichzelf? Miste hij de nodige
maturiteit om een machtsgreep uit te voeren Of hield hij
zich gewoon aan de opdrachten van „patron" Stablinski
Waarschijnlijk zal het dat laatste wezen. Want nu Cyrille
Guimard het bij Gitane voor het zeggen heeft, onderging
Lucien een metamorfoze. Als Guimard één jaartje vroeger
sportbestuurder werd en de ploeg coachte, dan zat er voor
Van Impe reeds vorig jaar een zege in. Ook toen was hij de
beste. Doch tussen „kunnen" en „mogen" ligt een gapende
kloof.
Alles over van Impe wordt nagepluisd, het jongetje balt zijn
slecht wordt geschreven... (R.V.)
en wij drinken bier met eeeemerkes... (R.V.)
Zaterdag heeft Lucien, Van
Impe echter een epos ge
schreven. Zonder pen of pa
pier weliswaar, eerder een
abstrakt meesterwerk. Een
epos waarover, zelfs buiten
onze 'landsgrenzen, nog lang
zal worden nagekaart.
enorme kloof 'tussen triomfa
tor Van Impe en hekken
sluiter Jan Raas (dan toch
■niet voor niemendal kampi
oen van Nederland) bedroeg
plusminus 47 (jaja zeven
en veertig) minuten...
Met „Col de Mertte" be-
Dat je spoedig platzak bent in een dure stad als Parijs, laat
de Van Impefans uit Mere en ommeland ijskoud. Ze willen
er bij zijn als HUN idool de mooiste momenten uit zijn ren-
nersbestaan beleeft. Het wordt ook HUN grote dag.
Rita Van Impe is vanzelfsprekend ook prezent. Voor de
tweede keer sinds het Tourbegin trekt ze de landsgrenzen
over. Nu niet meer om zoals te Port Bacares vluchfig
goeiedag te zeggen. Doch om haar Tourwinnaar te omhel» i.
korte etappe eigenlijk.
Saint-Gaudens naar de
d'Adet. 139 km. De af-
van een ordinaire
bij ons, doch
lastiger. Onmense
voor de minder begaaf-
Moordend voor de leeg-
afgetakelde wrak
die zich voortslepen
het schijnbaar oneindig
erre Parijs, naar de indruk-
Champs Elysées
de Are de Triomphe. De
gon het. Een berg van 2e
kategorie. Daar reeds start
te het Van Impefestival
vóór Pollentier, Zoetemelk,
Poulidor, Delisle en Galdos
overschreed hij de streep.
Daarna begon de wanhoops-
vlucht van de outsiders
Heredia, Pessarodona, Rico
mi, Bellini. Nog anderen
sloegen op hol. Namen met
een klank als een klok
Maertens, Ocana, Ovion, De
Witte. En „klanten" Mar
tinez, Danguillaume...
