Visueel gehandicapte uit Lede naar Toronto
ERIC SMEKENSlangs de sport om willen
we ons integreren bij de validen
Sportmagazine
200 uren met de koersfiets op losse rollen
IN WICHELEN DINGEN „DE VLIEG" EN
ROLAND DAELMAN NAAR NIEUW REK0RD
FTKTTTTPIBd
Her Ie vingers kregen
nieuwe klasseringen
NATIONALE LOTERIJ
Trekking
van de 27ste tranche
VAKANTIETRANCHE
15
Mensen, wat heb ik Eric al bewonderd. Die man heeft een
ijzeren karakter. In zijn plaats had ik reeds lang de moed
opgegeven", zegt Rita Smekens over Eric, haar blinde
echtgenoot die over enkele dagen naar Canada vliegt. Naar
Toronto, waar hij deelneemt aan de Olympiade voor visueel
gehandicapten.
Rustig, onverstoorbaar bijna vertelt Smekens zijn „story".
Toen hij drie en een half jaar oud was werd hij blind. Hij zat
plots in een donkere wereld opgesloten. Hij maakte van zijn
leven geen lange jammerklacht een gehandicapte is even
veel waard als een valide. Maar hij krijgt minder kansen.
Hij moet vechten om ergens te komen.
Dat deed Erin Smekens. Van
daag is hij kinesiterapeut.
„Vooraleer hij met zijn diplo
ma huistoe kwam, heeft hij
daar keihard voor gewerkt,
weet Rita. Met dat papiertje
op zak nam Smekens een
nieuwe start „Je zit niet
van de eerste dag dik in de
patiënten. Je moet je tijd
nemen. Als later blijkt dat
je een „goeie" bent, komen
ze bij trosjes over de drempel.
Eerst werd het werken in een
hospitaal drie dagen per
week naar Eeklo. Op zijn
eentje naar het station. In
Gent Sint-Pieters overstappen
en daarna in Eeklo zelf nog
een half uur te voet".
Tien maanden heeft hij dat
volgehouden. Nu hoeft hij
niet meer de deur uit. Alleen
voor huisbezoeken gaat hij
g nog weg. Doch ook om te
trainen. Want Eric Smekens
is een sportbeoefenaar.
het verspringen nog steeds
geen aanloop nemen.
„Een valide heeft maar na te
apen wat zijn leermeester
hem toont. Wij moeten alles
„op het gevoel" doen. Als een
niet-gehandicapte 500 maal
ben in Gent plaats „Ik ben
nog een van de bevoorrech
ten zo heel lang zit ik niet
op de trein vooaleer ik op
mijn bestemming arriveer.
Anderen, mensen die in Brus
sel, Brugge, Antwerpen of
verder wonen, hebben het
lastiger".
TE WEINIG
WAARDERING
„Ik vraag me af hoe het
komt dat de inspanningen
van de gehandicapte sport
mensen zo weinig door de
massa gewaardeerd worden.
We hebben het al zoveel las
tiger dan de anderen om wat
te bereiken. En toch staat
gende Olympiade beter kun
nen voorbereiden".
TE WEINIG KOMPETITIES
Visueel gehandicapten doen
ook aan torbal. Een spel van
drie tegen drie. Er worden in
Europa internationale tor
nooien gehouden en in ons
landje is er een kompetitie.
Ook voor de atletiek is meer
internationaal kontakt ge
wenst „Waarom geen we
reld- of Europese kampioen
schappen
Misschien komt mettertijd al
les wel op zijn pootjes, doch
voorlopig blijft alles beperkt
tot individuele inspanningen
al
EEN RAKKER
Ik heb nooit kunnen stilzit
ten. Ik was altijd een rakker
die graag ravotte. Lopen vond
is steeds prettig. Ik speelde
met andere kinderen mee en
voetbalde zelfs. Meer naast
de bal dan erop trappen na-
;uurlijk. Maar daar was niets
m te doen. Ik kon me uit
leven".
'as toen hij 13 was, ging
,.hij naar een school voor
"visueel gehandicapten. In de
„'buurt van Brussel. Naar Wo-
I|«luwe. Daar werd toen reeds
y*een minimum aan sport be-
idreven. En omdat ik onder-
IVond dat ik flink mijn stuk
:on staan, vooral als het op
lopen aankwam, bleef ik niet
jin de hoek zitten. Later wer
den sportklubs opgericht. Dat
laatste beantwoordde aan een
Ég noodzaak".
Visueel gehandicapten beoefe
nden praktisch dezelfde disci-
lplines als de validen. Geen
5yS-_"-
Rita Smekens „Ik bewonder
neergelegd.
éénzelfde beweging uittest en
inoefent, dan, hebben wij
blinden, daar minstens 1.000
„repetities" voor nodig".
In Toronto, waar de Olym
piade begint als in Montreal
de vlam wordt gedoofd,
neemt Eric Smekens deel
aan drie disciplines de hoog
te- en de vertesprong en de
60 meter snelheid.
„Bij het lopen gaan we op
een geluidsbron af. Wijken
we te veel naar links of
Eric, in zijn plaats had ik er reeds lang het bijltje bij
(VS)
K. Eric Smekens „Langs de sport om wil de gehandikapte
in zich bij de validen integreren". (VS)
wlstok of hinkstap. Wel ko-
[elstoten, schijfwerpen, ver
in hoogspringen. En lopen,
ipurt over 60 meter. Om een
«venkamp mogelijk te ma
ten, komt daar nog gooien
net de zware medecineball
lij
Voor de krachtnummers
cwam daar aanvankelijk
weinig techniek bij kij-
tenhoe kun je een paar
nalen rond je eigen as
kaaien en dan de diskus of
'e kogel in de goeie richting
anceren als je niet ziet
En de vertesprong Eerst
gebeurde dat zonder enige
[aidoop. Met beide voeten
laast elkaar geplaatst. Nu
tomt daar, en dat is ook zo
voor het hoogspringen, een
aanloop van drie passen bij.
Internationaal mag je voor
naar rechts af, dan roept ie
mand door de megafoon hoe
het moet. Er bestaat dus
geen enkel gevaar ergens te
gen te botsen".
Sport bedrijven is uitstekend.
Maar hoe kan een visueel
gehandicapte dat
Eric Smekens „In de buurt
is een school waar ik vrijuit
mag trainen. Tijdens het
schooljaar gaat dat natuur
lijk niet gedurende de les
uren. 's Morgens rond zes
uur ben ik op weg. En
's avonds, als de leerlingen
huistoe zijn, trek ik er op
nieuw naartoe. De jongste
tijd gebeurt het vaak dat die
avondtraining erg laat start
soms zelfs na halftien, als de
laatste patiënt buiten is".
De nationale oefeningen heb-
zelden of nooit waf over een
of ander tornooi in de krant.
De joernalisten komen af en
toe even goeiedag zeggen,
maar na een paar minuutjes
zijn ze weer spoorloos ver
dwenen. Voor de man uit de
straat zegt een hoogtesprong
van 1,20 meter absoluut niets,
maar niemand vraagt zich
af wat de blinde moet doen
om dat te bereiken."
Eric Smekens liep destijds,
ondanks zijn handicap, de 100
meter in 11.3. Een tijd waar
van sommige „ziende" atleten
slechts durven dromen. Nu is
zijn snelheid wat afgebot
studeren kluisterde hem vast
op een stoel, hij haalde meer
op de weegschaal en daarna
duurde het een heel poosje
voor hij weer een pak over
tollig vet had weggetraind
„Liever zou ik een 1.500 of
een 3.000 meter lopen. Maar
die proeven staan niet op het
programma".
IN EXTREMIS
Eric Smekens is nu 28. Zijn
twee kinderen Geert (6) en
Veerle (5) hebben, gelukkig
gezonde ogen. Ma Rita niet
„Ik zie net te weinig om au
to te kunnen rijden. Anders
kon ik Eric naar het oefen
terrein of naar de wedstrij
den brengen. Nu moet het
met de trein. Of met vrien
den." Eric Smekens roept niet
graag de hulp in van ande
ren „Slechts één mens biedt
spontaan een ritje met de
wagen aan mijn schoonva
der. Anderen moet je het
vragen. En dat ligt me niet
erg. Al mag ik niet klagen
nog nooit heeft iemand me
iets geweigerd."
Dat pa nu „naar Amerika
mag", vindt Geertje reuze.
Hij gaat er terecht fier op.
En toch meent Eric Sme
kens dat hij, niettegenstaan
de de reis naar Canada hem
aanspreekt, liefst beter voor
bereid naar de Spelen zou
zijn gevlogen „Puttemans,
Brydenbach en al die ande
ren weten reeds jaren dat
in 1976 Olympische Spelen
zouden georganizeerd wor
den. Wij kregen slechts dit
jaar de zekerheid dat voor de
allereerste keer een Olympia
de voor visueel gehandicapten
zóu plaats vinden. In maart
was het nog zoeken en tas
ten. Niemand wist wat en
hoe. Er is ten slotte een
preselektie gehouden op ba
sis van de Belgische kam
pioenschappen 1975. Pas in
april werd me meegedeeld
dat ik meemocht. Daarna
werd het gauwgauw voorbe
reiden. In ijltempo. Elke
sportman die wat presteren
wil, moet zich op een top-
evenement kunnen koncen-
treren. Er naartoe kunnen
leven. Dat missen wij. Ik
hoop alleen dat we er goed
uitkomen en daarna de vol-
en nationale kampioenschap
pen.
Die individuele - inspanningen
mogen niet onderschat „Bij
de trainingen is een visueel
gehandicapte gebonden aan
een vast trajekt. Hij kan
niet zomaar langs de straat
beginnen lopen, anders heeft
men steeds een begeleider no
dig. Ikzelf trek mijn plan.
Mijn lotgenoten eveneens".
OP ZOEK
NAAR INTEGRATIE
„Alle gehandicapten hebben
complexen Wie het anders
zegt, liegt. Dat komt omdat
we niet geïntegreerd zijn in
de wereld van de validen.
We leven op een eiland. Die
ring willen we doorbreken.
Langs de sport om. Wij,
blinden bievoorbeeld, vragen
niet populaire sporthelden te
worden, men moet ons na een
topprestatie niet om hand
tekeningen verzoeken. We
willen gewoon mensen zijn
zoals de andere. Niets meer
niets minder. We lopen, we
springen, we gooien met bal
len. Zoals de valide. Ten kos
te van onvoorstelbare inspan
ningen. Maar we DOEN het.
Dat is het belangrijkste. Het
ergste wat ons overkomt is
behandeld te worden als een
sukkelaar men helpt ons,
met goeie bedoelingen welis
waar, op en van de trein.
Waarom Als we in nood
zijn zullen we hulp vragen.
Maar men laat ons, in het ge
wone leven dikwijls links lig
gen. Dèt doet ons pijn. Op de
sociale ladder geraken we
moeilijk omhoog. Twee pas
sen voorwaarts. Eén achter
uit. De valide neemt de trap
veel gemakkelijker. Voor de
gehandicapte is het leven een
dagelijkse kompetitie. Op
straat stekken ze je vast om
dat ze vrezen dat je tegen
een of andere hindernis gaal
botsen. In het dagelijkse le
ven doen ze meestal hetzelfde
met jou. Maar het hindert je
inplaats van je te helpen. In
het Akademisch Ziekenhuis te
Gent bievoorbeeld is de beste
kinesist een blinde. Maar hij
krijgt geen promotie."
Eric Smekens is een vechter.
„Een man met een stalen ka
rakter", zegt zijn vrouw. „Ik
bewonder hem. Ik vereer
hem".
Zowel in zijn beroep als in
de sport strijdt Eric voor een
plaatsje onder de zon die hij
weliswaar niet zien kan, doch
die dezelfde is als de uwe en
de mijne. In Toronto, vele
uren van de Stationsweg te
Lede waar hij woont en
werkt, bouwt hij voort aan
de verwezenlijking van zijn
droom de integratie van de
gehandicapte in de voor hem
vreemde wereld van miljoe
nen nietbegrijpende validen.
Mare MARCEL.
106
Roland Daelman (rechts) en „De Vlieg"
rollen te fietsen.
(links), hopen 200 uren lang op de losse
(VS)
Ze hebben het aan hun broek, de twee Amerikaantjes die
dachten dat ze levenslang wereldrekordhouders op losse
rollen blijven.
Twee Wichelenaars zijn bezig die 115 uren te verpulveren
en stevenen regelrecht op een unieke prestatie af om het
uur elkaar aflossend wiUen ze 200 uren overeind blijven.
Aan hun proefstuk zijn ze
niet, stoere Roland Dael
man en „De Vlieg", een man
die niet door het leven kan
als Leonard Vereecken zoals
op zijn identiteitskaart staat,
en pas in zijn sas is als hij
wat buitenissigs kan uitspo
ken. In zijn bewogen leven
„stuntte" hij al een wagon
lading oude vehikels naar
het kerkhof, was een onver
vaard autocrosser en werd
zelfs karnavalprins.
Eerder zaten de Vlieg en
Roland al 106 uren op de
fiets. Na afloop van die uit
puttingsslag werden ze door
tehoopgelopen fans gevierd
alsof ze met de gele en groe
ne trui uit de 'Tour de Fran
ce" huistoe kwamen. Achter
af gleed een wolkje over
hun vreugdetwee nazaten
van Uncle Sam veegden hun
met zweet doordrenkt rekord
van de lijst.
Dure eden hebben ze toen
gezworen op tijd en stond
zouden ze die knapen mores
leren. Om vijf uur woens
dagmorgen was de kaap van
de 115 uren achter de rug.
Stoppen deed het duo niet
na dit eksploot „We duwen
door tot zaterdagavond",
pronostikeerden de twee
sterke jongens.
Voorlopig dTeigen ze niet,
overmand door vermoeidheid
en slaap, tegen een stukje
wereldbol te vallen op
een paar dagen van de „fi
nish" zagen ze er nog zeer
fris uit. Geen kunstmatige
frisheid. Want van doping
kunnen we ze niet verdenken
nu we met onze eigen ogen
hebben gezien welke pep-
middeltjes ze Slikken drui-
vensuiker van een zeer cou
rant merk. En geen alcohol.
Een stevige pint slurpen ze
na het welslagen van hun
onderneming wel.
Mare Marcel
Tijdens het voorbije weckend werden door het PC Oost-
Vlaanderen de nieuwe individuele klasseringen bekend ge
maakt voor het seizoen 1976-77.
Grote verschuivingen zijn er niet, maar toeli belangrijk
genoeg om te kunnen uitmaken dat Herleving volgend
seizoen met een gans gewijzigde basisploeg zal aantreden.
Rekening houdend met het feit dat er volgend seizoen ook
twee reeksen van tweede provinciale zijn is het voor Her
leving belangrijk twee evenwaardige teams te kunnen in
lijn bregen en zulks blijkt het geval te zullen zijn.
Kopman Marcel De Bruyne,
vorig seizoen slechts spora
disch op post, zal regelmatig
aantreden.
Omdat ook Hubert Van Lan-
genhove en Jean Boudou D2
werden, zal de basisploeg ge
vormd worden door Marcel
De Bruyne (C6), Bob Bou-
döu (D2). Jean Boudou
(D2) en Herman Pieters
(D2).
De tweede ploeg, die even
eens in 2e provinciale uit
komt, zal als baasspelers
hebben, Hubert Van Lan-
genhove (D2), Guido Ring
(D2), Roger Tecqmenme
(D4) en Guy Van Malderen
(D6)
In 3e provinciale krijgen we
Detlef Steiger (D6), Con
stant Vermeulen (D6), Fred
dy Van Damme (NK) en
Valeri Boudoncq (NK)
In 4e provinciale zal Herle
ving dan kunnen uitkomen
met o.a Jan Van Belle. Eu-
gène Moens, Luc Boudoncq,
Eddy Verschelden, Maurice
Verbeeren en de nieuwko
mers.
Er wordt ook gedacht aan
deelname in de dameskom-
petitiie omdat er kans bestaat
dat Linda Van Langenhove
(C4) opnieuw zal aantreden,
wat voor Nadia Tecqmenne,
Carine en Nicole Van der
Steen een flinke versterking
zou betekenen.
Wanneer dan ook Gerda
Boudoncq en Christine Kin
dermans kunnen hervatten
moet Herleving ook in de
jeugdkompetitie een goed
figuur kunnen slaan.
Is het nog iets te vroeg
om reeds bepaalde gevolg
trekkingen te maken uit de
nieuwe klasseringen en mo
gelijkheden die ze 'Herleving
biedt, dan is het toch zo.
dat Herleving zijn werking
nog aanzienlijk zal uitbrei
den en hierbij vooral aan
dacht zal hebben voor de
jeugd. Vanaf 10 augustus
zullen de trainingen worden
hervat en onmiddellijk zal
worden gestart met een klub-
kriterium, waarbij alle leden
volgens de handikaptabel te
gen elkaar zullen uitkomen.
Alle- nadere inlichtingen in
zake trainingen, interklubs,
aansluitingen enz. kunnen
steeds bekomen worden op
het kilubsekretariaat, Wegge
voerdenstraat 48, 9330 Den-
dermonde. Tel. 21.29.64.
V.C.
GESLAAGD TORNOOI VAN
FC EN RK DONCKSTRAAT
TE DEXDERMONDE
De twee voetbalklubs uit de
Donckstraat organiseerden
een voetbaltornooi waaraan
12 klubs deelnamen geduren
de drie weekends.
Voor de eindstrijd wisten FC
Donckstraat Nachtegaal Ham-
me, Politie Dendermondc en
FC Walraeve aich te plaat
sen.
Nachtegaal en Walraeve be
twistten de finale. FC Donck
straat en Politie Dendermo i-
de de troosting.
Voor de 3e en 4e plaats
kwamen er extra-times bij
te pas en hierin toonden de
Dendermondse politiemannen
zich de sterksten. Zij zege
vierden met 2-1. De fina'c
zelf kende slechts één half
uur spanning. Tot dan s'aag-
de Walraeve erin ge'ijke
tred te houden met de Ham-
menaars die met 4-0 hel
tornooi wonnen
I
DONDERDAG 22 JULI 1976
TE 19.10 U.
KEIZERSHALIEN te AALST
