Vrije Tribune
h
WEGENIS BARON MOYERSOENPARK
NOG STEEDS NIET OVERWOGEN
BERGEKOUTER PARKZONE
OF BOUWZONE?
SPOEDZITTING VAN GEMEENTERAAD
AANLEG WEGEN:
BEZWAREN
AFGEWEZEN DOOR
HET HOF
VAN KASSATIE
2 - 16-7-76 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
PROEFBALLON OVER
KOALITIE
NA GEMEENTERAADS
VERKIEZINGEN
In «De Gazet van Antwerpen»
verscheen begin dezer maand
een uitvoerig artikel onder de
titel met een vraagteken:
«Staat C.V.P.-B.S.P.-koalitie
te Aalst reeds vast?». Steller
ervan meent dat het er naar
uitziet dat de teerling voor de
volgende bestuursmeerder-
heid te Aalst «bijna definitief» is
geworpen. Hij steunt zijn voor
opstelling op het feit dat de
ACW-strekking quasi de al
leenheerschappij in de Aals-
terse CVP heeft veroverd en
dat «al wie met het tot stand-
komen van de huidige koalitie
(CVP-VU-PVV) in 1970 te ma
ken had, thans werd geweerd».
Dit is natuurlijk een bewering
die wij aan de opsteller van het
artikel overlaten en die toch wel
bij het haar is getrokken. Maar
tot daartoe. Een tegenstrijdig
heid in dit artikel is dan dat
wordt gewezen op «een zekere
terughoudendheid van de kant
van de BSP» en op het feit dat
de socialisten er niet zouden
mee gediend zijn dat van
CVP-kant Henri Van Der Ve-
ken als burgemeester wordt
vooropgesteld. Dat de BSP, na
de gebeurtenissen van 1970
terughoudend is, weet ieder
een. Wie door zijn eigen partij
als kandidaat-burgemeester
wordt vooropgesteld gaat de
BSP niet aan. De socialisten
hebben nooit veto's gesteld,
wat niet iedereen kan beweren.
Het artikel eindigt dan met een
verwijzing naar «bepaalde
kringen die het niet nemen dat
het ACW de middenstand en
burgers miskent» en besluit
«dat het er dus zeker nog warm
zal aan toegaan endatdeAals-
terse CVP ernstige moeilijkhe
den tegemoet gaat».
Zoals men kan merken blaast
de correspondent van «De Ga
zet van Antwerpen» tegelijker
tijd koud en warm en bedient hij
zich van tegenstrijdigheden.
Zoals wij in onze titel schreven
is het geheel niets anders dan
een proefballon die handig is
opgelaten. Ongetwijfeld zullen
er nog andere de lucht worden
ingelaten De veronderstellin
gen, berekeningen, geruchten
en weddenschappen zullen nu
wel meer en meer hun gang
gaan.
Er zijn meerdere koalitie-
formules mogelijk. Bestuurs-
meerderheden in Groot-Aalst
zijn immers mogelijk tussen de
CVP en de BSP; tussen de
CVP en de PW; tussen de
BSP en de PVV en de VU, of
zelfs tussen de CVP-BSP-PVV
of tussen de CVP-PVV-VU.
Wie weet?!
Van BSP-zijde hebben wij en
kel te bevestigen dat wij geen
exclusieven stellen. Maar onze
leuze is: «Met de BSP in het
bestuur». Of wij dit waar zullen
kunnen maken, zal afhangen
van de uitslag van de verkie
zingen en van de nacht of de
dag die er zal op volgen.
Bert VAN HOORICK
WAS HET SLECHTS EEN
MANOEUVER?
De BS P-co-voorzitters Cools en
Claes zijn de jongste dagen
geweldig in de weer. Hun
voorstel omtrent de communau
taire problemen kan zeker geen
positieve waarde ontzegd wor
den, maar wat er op gevolgd is
begint meer en meer te gelijken
op een antwoord van de BSP op
de toenaderingspogingen van
rechts enkele weken geleden met
het oog op een «vergelijk» na de
gemeentelijke verkiezingen,
waarbij de BSP zou aanvaarden
in de redering te treden.
Het lijdt niet de minste twijfel,
dat daar vanwege rechts een
poging achter schuil gaat om de
arbeidersbeweging te verdelen.
Dit zou het opzet van rechts en
van de uitgesproken verdedigers
van de belangen van de geld-
muur zeker aanzienlijk verge
makkelijken. Wellicht zouden
enkele scherpe hoeken moeten
afgerond worden, maar het
.essentiële van de politiek van
Tindemans zou behouden blij
ven. Wie herinnert zich niet de
periode na de grote staking van
1960-61 en de traps- en stuksge
wijze doorvoering van de een
heid swet?
Deze manoeuvers komen niet uit
de lucht gevallen, heren als
Leburton en Simonet bijv.
hebben zich nooit bij de
oppositie van de BSP neerge
legd. Er is sedert 1974 aan de
BSP-top steeds een frakite
geweest die mee wou in de
regeringssloep. Hoe dan ook...
Men is steeds slimmer wanneer
men van de markt terugkomt, zo
zeggen onze volksvrouwen. Wel
nu. de feiten die wij hierboven
weergeven, en menig gesprek
sedert 'n paar maanden, doen
ons vermoeden dat deze houding
van de BSP-nationaal waar
schijnlijk niet vreemd is aan het
niet verwezenlijken van een
gezamenlijke BSP-KPB-lijst te
Aalst, bij de a.s. gemeentelijke
verkiezingen. Officieus verna
men we toen, dat het de
BSP-afgevaardigden der fusie
gemeenten waren die na de
positieve reaktie van de lokale
BSP-Aalst-afdeling een moge
lijk vergelijk verworpen hadden.
Was dit wel de volledige
waarheid?
Er zijn stevige redenen om
daaraan te twijfelen, wanneer
men naderhand verneemt of
vaststelt, dat mensen die tot de
grote tegenstanders zouden
hebben behoord niet eens op de
BSP-lijst staan. De twijfel ver
groot nog, wanneer men de bal
van de ene naar de andere ziet
kaatsen, wanneer een officieel
antwoord er niet komt, wanneer
een verklaring omtrent het
uitblijven van enige vorm van
verzet vanwege de toch veruit
sterkste Aalsterse afdeling ten-
overstaan van de veel minder
belangrijke afdelingen der fu
siegemeenten, niet wordt gege
ven. Wanneer, tenslotte, over
het geheel geen woord in de
BSP-pers verschijnt.
De KP-Aalst is zeker niet
zinnens van deze kwestie het
middelpunt van haar verkie-
zingskampagne te maken, maar
ze is in deze voorwaarden,
waarbij men terecht of niet aan
een manoeuver kan denken om
haar kieskampagne af te zwak
ken, ook niet zinnens te zwijgen.
De socialistische militanten
moeten weten wat zich nationaal
afspeelt en daaromtrent zou de
KP ook met een lokaal akkoord
toch nimmer gezwegen hebben
maar ze moeten ook weten,
hoe te Aalst de kansen van links
met een mogelijke opening
naar de kistendemokratie toe -
worden verzwakt.
Is er vanwege de nationale
leiding drukking geweest? Wou
men bij het vormen van een
mogelijke bestuursmeerderheid
niet met een kommunist aan het
been zitten? Of was het geheel
slechts een manoeuver?
Hoe dan ook, wij menen dat we
na voldoende geduld te hebben
gehad het recht en de plicht
hebben de kwestie te stellen.
Zoals we van oordeel zijn, dat
het verloop van deze kwestie
weliswaar in niets ons vertrou
wen in de socialistische werkers
en in de mogelijkheden in de
toekomst aantast, doch ons wel
doet twijfelen aan de werkelijke
bedoelingen van sommige BSP-
verantwoordelijken.
RAY DE SMET
O.C.M.W.
Met een paar dagen vertraging
op de Senaat is ook de Kamer
van Volksvertegenwoordigers op
reces gegaan, nadat de meer
derheidspartijen twee belang
rijke wetten hadden gestemd: de
ze op de openbare centra voor
maatschappelijk welzijn en deze
op het politiek verlof.
Vanweg de socialisten vooral is
er nog al wat misbaar geweest.
Wie er ook aan het bewind is.
maar ieder jaar is het steeds
hetzelfde liedje: de laatste dagen
vóór het parlementair verlof
moeten er tal van wetsontwerpen
nog worden goedgekeurd, moe
ten daarvoor avondzitting wor
den ingelegd of moet er buiten
de normale dagen worden ver
gaderd. Dit is niet nieuw, de
wet-Collard werd indertijd
goedgekeurd in de vroege och
tenduren van de nationale
Feestdag! Wij kunnen deze gang
van zeken moeilijk goedkeuren:
ergens hapert er iets met de
synchronisatie tussen het werk
in de commissies en de voltallige
vergadering, tussen Kamer eh
Senaat die beide om beurten alle
wetsontwerpen moeten her
kauwen. Dit gezegd zijnde
begrijpen wij niet goed de stugge
obstructie van de socialisten
tegen de O.C.M.W. Of was het
er alleen maar om te doen Jos
Van Eynde zijn gekend num
mertje te laten opvoeren tegen
Minister De Saeger die hij niet
kan uitstaan? Wij kennen
Minister De Saeger al vele jaren
en hebben bewondering voor de
inderdaad koele, maar vlijm
scherpe analyse of betoog waar
mee hij de problemen benadert.
Hij is zowat de antithese van de
impulsieve ex-B.S.P.voorzitter
en het is dan ook niet verwonder
lijk dat beide personen telkens
opnieuw botsen, waarbij Van
Eynde meestal aan het kortste
einde trekt, zoals verleden week.
Het imago van de B.S.P. wordt
in alle geval niet gediend met de
nu al lang gekende nummertjes
van Jos Van Eynde.
De wet op de openbare centra
voor maatschappelijk welzijn
die straks de wet op de C.O.O.'s
moet vervangen, is geropen een
van de grote sociale verwezen
lijkingen van de volgende decen
nia te worden. De wet op de
C.O.O.'s dateerde van 1925 en
was ongetwijfeld vooruitstre
vend voor zijn tijd en heeft
enorm veel verdiensten gehad.
De laatste jaren is men evenwel
tot de overtuiging gekomen dat
welvaart niet het hoogste doel is,
dat er nog altijd een steeds
groter wordende groep is die
door de mazen van het wel-
vaartsnet glipt, dat de gevoerde
politiek heeft geleid tot wat men
de «niet bedoelde gevolgen van
de welvaartspoltiek» heeft ge
noemd: de moderne armoede
(de marginalen in de huidige
maatschappij), de overbelasting
omwille van het te hoge ritme
van het produktieproces, de te
complexe sociale wetgaving,
waardoor een gevoel van rechts
onzekerheid is ontstaan.
Er is in ons land geen tekort aan
instellingen en voorzieningen
voor welzijnszorg. Anderzijds
moet worden toegegeven dat
heel wat problemen slechts
deelsgewijs worjden aangekpakt
en opgelost, gewoon omdat er
geen tekort is aan instellingen en
die de problemen in hun
algemeenheid aankunnen. Op
het lokale vlak is er tekort aan
coördinatie en samenwerking, is
er geen uitwisseling van gege
vens en ervaringen. Bij de
«kliënt» rijst vaak een vertrou-
wensprobleem, gewoon omwille
van het te groot aantal personen
dat zich met zijn probleem
inlaat.
In de huidige C.O.O's was er, in
de meeste gevallen, een gebrek
aan beroepsmensen en aan
financiële mogelijkheden: er
kwam derhalve weinig in huis
van de opdracht de nood te
voorkomen. Nu is het de
bedoeling een zeer ruim alge
meen dienstbetoon volgens mo
derne werkwijzen in te richten.
In de toekomst zal elk geval, hoe
het ook wordt aangebracht,
moeten onderzocht worden,
maar de maatschappelijke wer
ker heeft tot taak zichzelf zo vlug
mogelijk overbodig te maken.
Dit zal een groter overleg en
coördinatie vereisen.
Het is onbegonnen werk de
belangrijke wet op de O.C.M.W.
ook maar te willen samenvatten.
Het verzet van de socialisten die,
nadat hun obstruktiepolitiek
was mislukt vaandelvlucht
hebben gepleegd op het ogen
blik van de stemming, was
voornamelijk geaxeerd op twee
punten: het gevaar voor priva
tisering van de openbare onder
stand en de nieuwe lasten op de
shouders van de gemeenschap.
Alles aan de overheid willen
toevertrouwen, is een slechte
poltiek. Honderden voorbeelden
zijn daarvan te geven. Ander
zijds kanm en niet voorbij aan
het feit dat nu reeds een groot
deel van de maatschappelijke
hulp en begeleiding uitgeoefend
wordt door allerlei privé-instan-
ties. Dat er gestreefd wordt naar
een nauwere coördinatie, ten
bate van de hulpbehoevende, is
een redelijke wens.
Het verbaast ons uit socialis
tische mond te horen dat de
gemeenschap zal moeten op
draaien voor het individu. Ge
woonlijk verdedigen zij een
tegenovergestelde stelling. Het is
inderdaad juist dat nu reeds de
tussenkomst van de gemeenge in
de C.O.O.-begrotingen va
tot jaar stijgt en dat zulks
toekomst, spijtig genoeg, nid dg
verminderen. Maar, is het
de mooiste vorm van solidai
wanneer de meer-bedeelden
hun welstand wat meer afsi
aan de minstbedeelden, aai
hulpbehoevenden, aan de in'
reel ontredderden, aan d<
die dreigen af te zakken naa
zelfkant van de maatschappi
Wij zouden hier willen aanh ,L
wat rof. Leemans, voorzitter 'a'
de C.V.P.-senaatsfractie,
vóór de stemming als besluit
het debat zei: «Voor ons lijr
de O.C.M.W. een zeer beltie'
rijke schakel in de uitbouw
de maatschappelijk dienst
lening vooral op het lokale
Wij hebben, voor sommigei
een betwistbare wijze, een n
op maatschappelijk diens'
toon ingeschreven... Wij vin|n v
deze organieke wet een
kader, ook al zal vooral
praktijk ze moeten
maken».
Hubert Van WamljVl
Arrond. Voorzitter C.
v ïte
9<
Het Baron Moyersoenpark is een riante villawijk nabij de
Aelbrechtlaan. Het is er heerlijk wandelen en wonen in de
prachtige lanen. Maar sinds jaren vraagt men aan de stad om
het wegennet van dit woongebied over te nemen.
Het is overigens een overeenkomst in de voorwaarde met de
verkavelingsvergunning.
Men moest het woongebied he
lemaal uitrusten en dan zou de
stad het gratis overnemen en
verder onderhouden.
Ondertussen is het zeven jaar
geleden. Onder de vorige legis
latuur reeds. Van een over
name is nog steeds geen spra
ke, terwijl iedereen ruim ge
bruik maakt van de bestaande
wegenis.
Reeds in 1970 stuurde een
voormalig verantwoordelijk
schepen een brief met de me
dedeling dat er nog 'n aantal
administratieve zaken te rege
len waren. In augustus 1970,
op een ogenblik dat het vorige
bestuur bijna aftrad.
Het nieuwe bestuur weigerde
beslist tot overnam'e van dit
wegennet, alhoewel dat de
burgemeester en stadssekre-
taris uitdrukkelijk geschreven
hadden dat er een akkoord
was. Er was echter één twist
punt, men beweerde dat men
voetpaden moest aanleggen.
Uiteindelijk wordt deze zaak in
nauw kontakt met de stad gere
geld, plannen worden doorge
geven en het lastenkoher
wordt door de stad praktisch
opgemaakt. Het is de stad die
de aannemer aanduid, enz. In
het lasten kohier was trouwen
geen sprake van die voetpa
den, begrijpelijk, omdat er
geen voetpaden, maar wel
wandelpaden zijn.
Maar een ambtenaar besliste
er anders over en schreef dat
er voetpaden moesten aange
bracht zijn.
Over het geschil ontstaat er
een protest en de toenmalig
verantwoordelijke schepene
schrijft een brief zeggende:
«wij zullen de overname voor
stellen zonder voetpaden.»
Het is een officiële brief, met
handtekening van burgemees
ter en sekretaris. Ondanks dit
zegt men nu dat de datum van
deze officiële brief zou verzon
den zijn - zonder dat er (op die
datum van antwoorden) sche
pencollege is geweest.
Anderzijds dient opgemerkt,
dat de stad zelf, in de nog -
gratis over te nemen wegen -
straatverlichting plaatste.
Twee jaar geleden stelde men
de vraag: «wat wilt ge dat ik
doe?». Maar na t ee jaar kwam
er van de stad nog geen ant
woord. Van niemand.
Uiteindelijk werden enkele
mensen in beweging gezet.
Volgens onze zegsman zou de
meerderheid van het schepen
kollege akkoord zijn de over
name te verrichten zonder de
voetpaden. Bij deze laatste
vooropstelling raadpleegde
men 't Verbond van Steden en
Gemeenten. Maar ondertus
sen is er reeds vier maand
voorbij en men wacht nog
steeds op het antwoord van het
jro
one
schepenkollege. Onze zjP1
man weet anderzijds te vecQC
len dat in maart of april rtsI
een antwoord zou gekoLn,
zijn. 9
Men vroeg ook inzage vai
stukken, de dokumenten',
plannen enz., maar men v
nog steeds op het antwoc
Ondertussen ligt de baarL
wordt bereden en gebruikt
moet verder onderhout,
worden.
Onlangs deed het hof van cassatie een uitspraak, waarbij een
aangelande van de Bergekouter dient te betalen wat deze
parkzone betreft.
Het is een oud zeer, dat reeds jaren aansleept.
Men verbeterde de Bergekouter en hiervoor diende de aange
lande zijn grond af te staan. Dit gebeurde vrijwillig.
Anderzijds heeft men het reg
lement op de verhaalbelasting
toegepast en verhalen nu op
het eigendom de prijs die de
stad daarvoor betaalde. De
aanleg van de nieuwe baan
was een kostelijke grap en het
gaat in heel deze zaak over
een half miljoen frank, ten laste
van de aangelande,
't Reglement zegt dat die beta
ling wordt uitgesteld (dus niet
vrijgesteld wanneer 't gaat om
gronden waarop niet mag of
kan gebouwd worden. De filo
sofievan heel de verhaalbelas
ting is dus: «gij profiteert van
dat werk voor een waardever
mindering van uw eigendom»,
dus moet gij daartoe bijdragen
en moet gij de volle pot beta
len.»
Anderzijds maken duizenden
van diezelfde weg gebruik en
profiteren van de geschapen
toestand. De waardevermeer
dering wordt gemeten aan de
verhoging van de bouwwaar-
de, als men niet kan of mag
bouwen, dan moet men niet be
talen. Tenzij men er binnen 20
of 30 jaar toch zou bouwen.
Maar de stad stuurt er op aan
om toch te doen betalen. Dit wil
zeggen de kosten van aanleg
der wegen en modernisering.
Hier gaat men van de veron
derstelling uit, dat daartoe de
eigendom in waarde stijgt en
de maat van die waardestijging
is de verhoging van de bouw-
waarde. Indien er niet mag ge
bouwd worden, dan dient men
niet te betalen.
Welnu, gans het domein is ge
klasseerd als Parkzone. Dit be
tekent voor heel het familiaal
patrimonium een geweldige
minder waarde.
Ondanks dit feit stelt men
voorop dat men toch moet be
talen, ook als is het tegen
argument: «het is een parkzo
ne».
Het antwoord was even ver
rassend als absurd: «Gij moogt
niet bouwen, maar er mag ge
bouwd worden. Vermits men in
een parkzone 'n hospitaal
of kliniek mag oprichten
Indien de aangelande het niet
in zijn hoofd haalt om een der
gelijke instelling op te richten,
wordt hij er in feite voor ge
straft. Het is immers het enige
bouw-alternatief in een park
zone. Voor alle andere gebou
wen is er een absoluut ver^J
om deze op te trekken.
Bijgevolg heeft het patrir'P
nium nu een min-waardeaé'
heeft men ook nog geen reruc
ning gehouden met de koèch
van het onderhoud. (ij s
Bovendien: drie jaar gelek m
was het er i.p.v. parkzfflt v
landbouwzone. Nog een oec
sluitsel om er te kunnen btf hi
wen. Toen zegde men datiet i
reglement ging verandef.V.I
Men veranderde het inderdtant
en het werd nog moeilijkei/ij.
Brki
NIEUWERKERKEN
AALST
Nadat de wijk Bergekouter op het einde van de zestiger ji
werd voorzien van mooie wegen, werden de aangelandei
1969 verzocht hun aandeel te betalen zoals dit door het ta)
reglement van de stad is voorzien.
etf
eke
en.
n zi
one
ieri
un
P9<
■e k
fit z
UIC
Vorige vrijdag werden de raadsleden van onze gemeente in
spoedzitting bijeengeroepen. De raad werd voorgezeten
door Schepen De Winter omdat burgemeester Hooghuys
reeds aan vakantie toe was.
De spoedzitting stond in ver
band met de vraag van het
steunkomitee om het door
brand geteisterde gezin
Schutijzer-Van den Broeck
daadwerkelijk te steunen in de
wederopbouw van hun woning.
Daar de raad moeilijk voor
slechts één (alhoewel belang
rijk genoeg) puntje kan bij el
kaar geroepen worden, wer
den er nog enkele andere za
ken aan toegevoegd.
Als eerste punt werd er ver
meld: goedkeuren rekening
der kerkfabriek 1975, iets wat
in feite een vergissing was. Er
moest daarentegen gestaan
hebben: goedkeuren begroting
kerkfabriek 1977. Het punt
werd dan ook verdaagd om re
den dat het Schepenkollege
geen voldoende inzicht hiervan
genoten had voor de aanvang
van de zitting.
Het tweede punt was de pensi
oenaanvraag van de heer Wij-
nant, schoolhoofd van de ge
meenteschool van Ediksvelde,
en dit met ingang van 18 april
1976. De aanvraag werd inge
willigd. Enkel raadslid Scheer-
linck (CVP) stemde tegen.
De raad verklaarde zich even
eens akkoord om het kontrakt
met de firma Kegels, voor het
ophalen van het huisvuil, en
dat normaliter afloopt op 31
december '76 te verlengen
voor de duur van één jaar. Om
dat de gemeente op één ja
nuari 1977 fusioneert met Aalst
bestond er immers de moge
lijkheid dat er een tijdlang geen
huisvuil zou opgehaald wor
den. Hieraan is nu verholpen.
De beslissing werd genomen in
overleg met de stad Aalst. De
kosten voor één jaar bedragen
360.750 frank, vermeerderd
met de index. Voor het vervoer
naar de stortplaats te Burst
moet nog eens een supple
ment van 150.000 frank (en in
dex) betaald worden.
GEHEIME ZITTING
In geheime zitting werd dan het
voorstel van schepen Meule-
man op aanvraag van het
steunkomitee behandeld
Dit voorstel strekte ertoe hulp
te verlenen aan het gezin
Schutijzer-Van den Broeck. Na
bespreking werd er beslist, in
toepassing van de wetgeving,
dat hulpverlening alleen ver
strekt kan worden door de
C.O.O. Dit organisme werd ge
vraagd hiervoor het nodige te
doen. Door de voorzitter en te
vens raadslid, Oskar De Rijck
(CVP) werden de nodige inlich
tingen verstrekt. Er werd be
slist een voorlopig bedrag van
50.000 frank toe te kennen.
IEDEREEN HELPT
De laatste dagen is er in onze
gemeente een spontane aktie
opi gang gekomen om het
zwaarbeproefde gezin dat vijf
kinderen telt (het oudste tien en
het jongste drie jaar zijnde) te
steunen. Het steunkomitee
slaagde erin niet minder dan
415.000 frank in te zamelen
Men moest dan ook nog reke
ning houden met een gemid
delde afwezigheid van 10%, te
wijten aan de vakantieperiode.
Met dit bedrag haalt men het
fenomenale gemiddelde van
zeventig frank per inwoner! Be
langrijk is dat verscheidene
firma's en zelfstandigen hun
steun in natura hebben toege
zegd, waaronder: meubelen,
ter waarde van 10.000 frank;
het opmaken van een bouw
plan; het leveren van behang
papier, van binnendeuren, van
huishoudtoestellen, enz
Zoals je ziet is naastenliefde
toch nog geen ijffel woord in
onze maatschappij.
DIRK DE PAUW
Hiertegen dienden Ludovic,
Nicole en Monique Moyersoen
bezwaren in, die o.m. waren
gesteund op de bewering dat
op hun gronden die aan de
nieuwe wegen lagen niet kon
gebouwd worden.
Opmerkelijk is dat, in strijd met
hun bewering, wel gebouwen
op deze gronden staan waarin
de reclamanten zelfs wonen en
er hun domicilie vestigden.
Terwijl Nicole en Monique vol
ledig in het ongelijk werden ge
steld door de Bestendige De
putatie van Oost-Vlaanderen,
onderging Ludovic Moyersoen
hetzelfde lot voor zijn aansla
gen tot beloop van 168.287 fr.
maar werd zijn bezwaar inge
willigd voor een som van
141.787 fr.
Tegen deze uitspraak voor
het stadsbestuur zich iri kas
tie.
Het Hof van Kassatie ven
tigde het besluit van de
stendige Deputatie van 0<
Vlaanderen «voor zover
bezwaar van L. Moyersi
werd ingewilligd en ontlas
werd verleend voor de somtr
141.747 fr.».
Bijgevolg bleef het totale
drag verschuldigd door L.
yersoen. Zopas heeft ook
Bestendige Deputatie
West-Vlaanderen, waarna
zaak door het Hof van Kass<
werd verwezen, het bezw
van L. Moyersoen geheel
gegrond verklaard, aldus
zienswijze volgend van hetl
van Kassatie.
