(Aalsterse Flitsen)
GRAMSTEREN
BURGEMEESTER DE BISSCHOP
EN HET KNAPENKOOR
GUNSTIGE MARKTPRIJZEN
TE AALST
11 JULI BALLON TOT IN DUITSLAND
OM 'T RAPSTE
BINNEN
TREITERBEESTEN
'v y, - ysp pPMppjpn
De Voorpost - 6-8-76 - 5
Aan alle oud-skouts en -gidsen
SKOUTSFEEST TER LINDEN,
ZATERDAG 11 SEPTEMBER 1976
Als je in het land van Aalst geboren werd, als je jonger bent dan
80 lentes, als je ooit eens skout of gids zijt geweest en als je nog
iets behouden hebt van dat jonge hart en die kameraadschap van
toen, dan wordt je verwacht op Ter Linden.
Ter Linden. De Gentse steenweg lag er nog in grijze kasseien, en
de stoomtram stommelde lui langs sporen en over dwarsliggers.
Er rolden nog karren met paarden ervoor, en triporteurs met een
zwetend zakenman op de pedalen.
Er was een lange assebaan recht aan op het hoge hekwerk, als het
dooide kon je er alleen met gummilaarzen door. Er waren
groente-velden en weiland en de huisjes van de poel, waar nu
breed beton en vele booglampen, verkeerspalenen villa's staan.
Van het hek naar de grote beuk en de boogbrug en het achtkantig
poorthuis lag de laan en de grasperken en de rozenstruiken, net
als nu. Nog steeds staat er de orangerie met haar hoge ramen en
de palmstruiken in reuzepotten. En rechts de wagenstallen en ons
vuurstamhuisje, met hagen ervoor en een vlaggemast en een
vuilhoop ernaast. Met binnen de open haard van zwarte blok-
steentjes, met de schildering van kleurige skoutssymbolen op de
mantel. Met de molensteentafel die onverzettelijk was, en de
scheve zitblokken. En de gammele trap naar de zolder waar je
niet roken mocht en je voeten bedachtzaam neerzetten moest,
vanwege het stro en vanwege de rotte planken in de vloer. De
reuk van houtvuur en vochtige muren en soms goedkope wijn.
En het verwachtend gevoel van de vrienden die er al waren of
komen zouden straksEn het spel van de vlammen en de rook in
de haard en in je ogen, en van flarden droom en avontuur, en van
steeds hervertelde verhalen, en van altijd nieuwe en andere
plannen en verdere tochten en grotere daden.
Hoevelen hebben daar vergaderd. Ronde tafel noemden we dat,
elke zaterdagavond. We kwamen Ter Linden binnen gereden op
stoere velo's van voor den oorlog, met skoutshoeden breed als
een regenscherm, met een hemd van het amerikaans leger en een
floeren broek die meegroeide met je benen. We vergaderden met
vlaggegroet en skoutsgebed en krachtige leuzen. We bereiden
ons voor en stonden paraat om de wereld beter te maken, met of
tegen de goesting, want wij waren skouts en wilden voortrekkers
wezen.
Er waren ook open-lucht- aktiviteiten op Ter Linden. Bosspelen
in het park, hindernis-koersen over de perken. Met brekende
takken, gekneusde bloembedden, vertrappeld gras en opge
schrikte eenden. Met krijgsgejoel van dertig welpen en krijsende
akelas en loeiende baloes. Met benden snaterende verkenners en
snerpende leidersfluiten. Met achterlaten van chocoladepapier
en versnipperde opdracht-briefjes en welpenpetjes en één san
daal en dij? vuile neusdoeken en eetj jproeksband in een hog2
boom.
Etienne Geerinckx
Maar het park en het bos errond was toen groot. En de verdraag
zaamheid van de familie Geerinckx was nog groter. En het
geduld van kommissaris Etienne die het allemaal zag en op
ruimde en vermaande en vermaand werd, was en bleef het
grootste.
Voor de leiders, masters en assistenten en al zij die reeds wijze
ervaring bezaten en gezag droegen en rode of groene schouder
linten en dito haarborsteltje op de hoed, voor hen was er soms
vergadering bij Etienne, op het kasteel. Over de vierkante koer
met rode grint, naar de grote zaal met het open vuur. De hoge
zoldering met eiken balken, de stille schilderijen in brede lijst, de
rijke meubels en de prachtige haard. En jij, melkbaard, in een
diepe zetel met een romer rode wijn en de warme belangstelling
van de kommissaris voor wat jij dacht en voelde en zegde. Het
was toch enig.
Ter Linden. Er waren ook de auto's van de kommissaris. Na de
oorlog de kleine zwarte Standart décapotabel, die met ons fiet
send peleton meegereden is tot in Zwitserland, tot aan de Pila-
tusberg. Het was de eerste keer in ons verwonderd leven dat we
bergen zagen, van 30 kilometer ver kon je de sneeuwflanken en
de reuzenblokken tegen de hemel hangen zien. En we reden er
heen en keken en zwegen. Dat waren de bergen. En het autootje
volgde ons en het leek ook een berg, van pakken en zakken en
brood en tomaten en flessen drank en een kapotte fiets en een
kapotte cyclist en soms twee.
Later waren erChevroletseneen Dodge. En ze reden met onsen
een aanhangwagen erachter waarop de vlam van de vuurstam
geschilderd was. Hoevelen jaar na jaar zijn meegegaan? Naar
Herbeumont voor het winterkamp in de ruige hut Le Sanglier.
Naar Frankrijk, Zwitserland, Italië, Noorwegen voor de grote
zomertrek.
Wat al tochten zijn vertrokken uit Ter Linden. En wat keerde
terug: de gescheurde tenten, de geblutste potten, de gebroken
bijlstelen of bokkepoten, de vuile dekens, de gerafelde koorden.
En het werd hersteld en bewaard voorde volgende ploeg, voorde
volgende tocht, in het magazijn naast het poorthuis. Wat je
beleefd had, het grote en jonge avontuur langs de wegen en met
de vrienden, dat bewaar je nog diep in je hart.
Ach Ter Linden, we kunnen doorgaan zo; telkens andere herin
neringen drijven aan. En we zijn met velen zo, oud-skouts en
dito-gidsen.
Daarom wordt nog één keer verzamelen geblazen, je weet wel:
vier keer lang. 11 september, vanaf 16 uur.
Verzameling op Ter Linden, bij kommissaris Etienne.
Ter Linden is wel anders geworden. Het is kleiner. Er staan
hoogbouwdinges die je van ver ziet grijs worden. Maar het
kasteel ligt er nog, wat dromerig en wat triest tussen zijn waters.
Er staan nog oude bomen rond. En het vuurstamkotje leunt nog
beverig tegen de stallingen aan; de moderne Jins zitten, skouts en
gidsen samen, in de vroegere boerderij. Er komen nog altijd
skoilts op Ter Linden. Maar het is niet meer zoals in onze tijd.
Ook de kommissaris is anders geworden. Wat ouder, wat ver
strooid en bezorgd om allerlei dingen die ons allemaal wat
verstrooid en bezorgd maken. Wij zijn niet meer jong, ons
kinderen worden groot, we weten het allemaal niet meer zo
zeker, er zijn zoveel zaken die we verzuimd hebben en andere
dingen zijn we vergeten, en onze haren grijzen.
De kommissaris denkt er aan het kasteel te verlaten. En eer die
twee uit elkaar gaan. Ter Linden en Etienne, wilden ze ons nog
één keer samen beleven rond de rode bloem der herinnering.
Vergeet het niet, kijk goed toe, het inrichtend komitee.
Inschrijven voor 15 augustus 150 F. per persoon te storten op
rekening «Skoutsfecst Ter Linden» 293000636619.
NIEUWS UIT AMERIKA
Met enkele dagen vertraging, de
afstand is ook zo groot, kregen
wij van burgemeester De Bis
schop, die het koor Cantate
Domino vergezegt op hun Ame-
rikareis, een verslagje van een
aktiviteit.
Benevens de optredens, die met
zeer veel entoesiasme onthaald
worden, zijn er ook een aantal
nevenaktiviteiten gepland.
Zo ook een uitstap die gemaakt
werd naar Cherokee, North
Caroline. Een trip van 320 km.
vanuit Belmont waarde groep in
de Benediktijner abdij tot eind
juli verbleef.
We laten burgemeester De
Bisschop zelfverhalen:
De «Cherokee People» indianen
stam die vroeger als jachtgron-
den bezat de volgende huidige
U.S. States: Kentucky, Tenne-
see, plus delen Nothan South
Caroline.
Op dit ogenblik is hun reservaat
nog 56.000 Acres. Dit reservaat
wordt volledig door hun stam
beheerd. Blanken mogen er geen
grond bezitten maar ze huren
wel grond om er amusements-
lokalen en verkoopskantoren op
testellen.
Hét kost 2,50 dollar om in het
dorp Indianen te zien werken,
maar dat alles is zuiver chiké,
niets natuurlijks meer.=
De Cherokees hun aantal was
steeds vijftigduizend, verdeeld
over zeven stammen. Ze hadden
een eigen taal en zelfs een
geschreven taal.
Maar ze zijn allen verameri-
kaanst, hebben van de Amerika
nen alles over genomen, taal,
religie en ongelukkig ook de
«America way of live». Tot daar
nieuws uit Amerika.
RVDP
POREI, ANDIJVIE EN SELDER
GOEDKOPER DAN RICHTPRIJZEN
WORTELEN EN UIEN DUURDER
IN HET ALGEMEEN MINIMUM DER RICHTRIJZEN
TOEGEPAST
BIJ een onderzoek naar de toepassing der prijzen op
groenten, komt de weekmarkt te Aalst er zeer goed uit.
Porei, andijvie en selder zijn zelfs goedkoper. De overige
groenten prijzen zich met het minimum tarief zoals ekono-
mische zaken ze als minimum aangeeft. Uitzondering
op de weekmarkt voor wortelen en uien, die duurder
uitvallen dan het maksimum van de richtprijzen.
Naast een onderzoek op de
wekeiljkse markt werd de
kleinhandel en een groot
warenhuis getest. De ver
schillende priizen werden
vergeleken. Ook aan de
hand van de normale prij
zen, medegedeeld door het
Ministerie van Ekonomische
Zaken.
Winkels en warenhuizen
komen niet altijd fraai uit
de bus. Sommige winkels
lopen gelijk met de prijzen
op de weekmarkt.
Eigenaardig is wel. dat de
prijzen die hoger liggen
dan de richtprijs van eko
nomische zaken, bijna
overal hoger liggen.
Wortelen bijvoorbeeld.
Richtprijs tussen 24 en 25
frank. Markt en winkel prij
zen beiden 28 fr. en een
grootwarenhuis 25 fr. Uien
krijgt een aanduiding van
20 tot 22 fr. Maar markt en
warenhuizen zijn het una
niem eens om 24 fr. het
kilogram aan te rekenen.
Princessen en snijbonen,
die niet voorkomen op het
ministeriële lijstje, schom
melen in hoge mate. Een
winkelier vraagt 190 fr. het
kg. Een warenhuis 148 en
de marktprijzen tussen 140
en 160 fr. of een flink stuk
goedkoper. Snijbonen on
dergaan hetzelfde lot. Een
warenhuis 148, een winke
lier 150 en de zaterdagse
markt tussen 140 en 160 fr.
het kilogram.
De tomaten, merkelijk duur
der in een warenhuis (44 fr)
lopen zowel in winkel als
markt gelijk 45 fr. Het mi
nisterie geeft twee diverse
prijzen op naargelang de
kwaliteit, van 36 tot 38 fr.
en van 30 tot 32 fr.
Sla is een heet hangijzer.
Een grootwarenhuis prijsde
normaal, de winkel prijst
tussen 30 en 39 fr. en op de
markt kon men het beste
zaken doen, namelijk tus
sen 13 en 30 fr. Het minis
terie geeft als richtprijs tus
sen 25 en 30 frank.
Bloemkool kent op de
markt het maksimum, 45 fr.
Richtprijs van het ministe
rie, tussen 40 en 45 fr. De
winkelier speelt het klaar
om bloemkool aan de man
te brengen met vijf frank
minder het stuk, 40 fr.
De warenhuizen daarente
gen lopen met de aardap
pelen hoog op, 22 fr. het
kilogram, de markt vroeg
18 fr. en ekonomische za
ken tussen 17 en 19 fr. Het
bedoeld warenhuis, dat z'n
aardappelen zaterdag prijs
de aan 22 fr., prijsde die
zelfde aardappelen vrijdag
aan 18 fr. het kilogram.
Omtrent de paddestoelen
is men het in het algemeen
eens. Bijna overal 25 fr.
De konklusie is eenvoudig.
Wie wil winkelen moet uit
kijken. Prijzen vergeiljken.
Ook en niet in het minst de
kwaliteit.
Tussen elk kaf is er koren.
Zo is het geweten dat som
migen - en de ekonomische
inspektie stelde dit vast -
winstmarges maken die bij
na onvoorstelbaar zijn. Voor
andijvie tot 81 ten honderd.
Wortelen tot 93% winst.
Tomaten 79, sla 63, bloem
kool 71 en ajuin tot 88 ten
honderd winst op de aan
koopprijs. Men kent zelfs
een geval van 169 ten hon
derd winst.
Deskundigen zijn het er
over eens dat de schaarste
in verband met bloemkolen
te wijten is aan de droogte
en wanneer het nog langer
droog bleef, men in het ge
heel geen bloemkolen zou
voortgebracht hebben. Voor
de salade moet men de
invloed van de regen nog
afwachten. Dit zal men
slechts over enige tijd we
ten. Het geldt trouwens
voor alle volle gronds-
gronden.
Indien men over enkele we
ken een grotere aanvoer
kent, zou men een prijs
daling mogen verwachten.
Men is het er ook over
eens, dat er thans half zo
veel gekocht wordt door de
vrebruikers.
Reden van de abnormale
prijzen schrijft men toe aan
de te kleine aanvoer. Win
keliers drukken er vooral
op dat men rekening moet
houden met het verlies en
bederf der waren. (Maar
was dit vroeger ook niet
zo
Algemeen zou men mogen
aannemen dat er een mini
mum winstmarge van 25 th
toegepast wordt en hierbij
gefet men volgend voor
beeld wat sla betreftaan
koop 380 fr. per kist en 6
btw is 405 frank inkoopprijs
en de verkoopprijs was in
dit geval 30 fr. per krop.
In tegenstelling tot de me
ning van ekonomische za
ken dat markten en waren
huizen niet noodzakelijk
goedkoper zijn, moeten we
tegenspreken wat de markt
te Aalst betreft.
De handelaars, die noch
tans een ambulante handel
verzekeren en heel wat bij
komend werk hebben alvo
rens hun waren te kunnen
verkopen, komen uit ons
onderzoek uitermate gun
stig uit en het pleit voor
hen, dat niet alleen de mi
nimum prijzen van het mi
nisterie van ekonomische
zaken in 't algemeen toege
past werden, maar dat zij
dikwijls stukken goedkoper
waren dan de richtprijs.
Uit het onderzoek bliikt
bovendien en vooral, dat
het uitkijken blijft naar de
verschillende prijzen en
een straatje om nooit geen
kwaad kan om kwaliteit en
prijs te kontroleren alvo
rens te kopen. E.A.R.
De Kaiserlijkcke Souvereine Caemere der Draeckenieren tot Aalst
die op 11 juli de jeugd een gratis ballonwedstrijd verschaften, kennen
op het ogenblik reeds enkele uitslagen. Het is nochtans geen massale
terugzending geworden en de ballonnetjes kwamen hoofdzakelijk
in eigen land terecht.
Slechts één uitschieter uit Au-
berhausen-Berchiem in Duits
land. Andere plaatsen zijn
Haacht, Boort Meerbeek, Putte
bij Mechelen, Mere, Melle en
zelfs een terugzending uit de
Broekstraat te Aalst en een uit
hetKoninging Astridpark en de
Langestraat.
Verschillende terugzendingen
waren ongeldig en werden
gewoon - zonder post-afstempe-
ling - in de bus gestoken.
Een ballonnetje kwam terug uit
Zonhoven met afstempeling te
Zottegem, maar de deelnemer
heeft vergeten om z'n te bewaren
strookje er af te halen...
Vallen hoogst waarschijnlijk in
de prijzen tijdens de aanstaande
handelsfoor (tijdens de kinder
namiddag), de volgende num
mers: 29.949 )Duits!and) -
29.843 - 29.925 - 28.540 - 29.923
- 28.585 en nummer 29.913.
Omdat bij het samenstellen van
deze bijdrage de sluitdatum nog
geen feit is en er eventueel nog
Er was eens... een voerman met een ezel. Om het dier
beter, sneller en doeltreffender z'n karretje te trekken
hield de voerman, via een lange stok en koord, een wortel
voor de muil van langoor. En het beest liep zich bekaf.
Als ge naar de Olympische Spelen kijkt lopen, springen,
zwemmen, boksen, ballen, schermen, schieten en nog
zoveel meer goedwillige en bekwame atleten achter een
stukje brons, zilver of goud tot grote eer en glorie. Ge
moet het er maar voor over hebben. Ge moet het kunnen
en willen. Ge moet er zelfs vier jaar lang op wachten. En
dan nog is er maar ene die van de schaarse, oogst mag
meeschransen in de hoogste eer. Gigantische werken.
Fenomenale bedragen, om een stukje metaal.
En de laatsten? De teleurgestelden? Daar spreekt niemand
over. De wortel was misschien niet appetijtelijk genoeg.
Het schavotje, dat geen schavotje is, was voor hen niet
groot genoeg.
Zij keren naar hun land en klub terug. Niemand ziet verder
nog naar hen om.
Deelnemen is belangrijker dan winnen zei een de
Coubertin.
Hij heeft alvast deelgenomen en gewonnen, om er velen te
laten verliezen.
Ook al hebben wij geen atleten met een olympische
begaafdheid, toch zwollen de aders in onze keel, van fierheid,
bij de (efkens naakte) slotseremonie van de Kanadese spelen,
waarbij onze «vriend» Hugo De Potter, zich weer in de kijker
regisseerde. Voor de sluitingsceremonie gooiden Hugo De Pot
en Michel Chartier de deuren wijd open voor de verovering van
de nieuwe wereld door de Indiaanse stammen.
Een intervieuw met Hugo De Pot staat alvast, bij zijn
thuiskomst, op ons programma. Hij wordt half oogst te Aalst
verwacht.
Maakten alle ballons een even grote trip b de vraag die wij ons,
natuurlijk nog veel te vroeg gaan stellen. We hebben het over
de elf juli ballons die door bemiddeling van de Draeckenieren
met internationale draagkracht in de lucht belandden. Waar
kwamen zij terecht? Wie met een even nieuwsgierige neus
behept is, werke met ons samen!
Kiesnieuws komt van het CVP frong, waar de lijst aangevuld
wordt. De burgemeester van Baardegem Robert De Pauw
kont op de zesde plaats
Lijstduwer wordt de eerste schepen van Moorsel Jozef Pieters.
Op de derde plaats prijkt burgemeester Uyttersprot van
Moorsel. De voorlaatste plaats is voorbehouden aan onze
burgervader Marcel De Bisschop, voor afgegaan door
volksvertegenwoordiger Ghis Willems.
Blijkbaar b de bevolking nog niet genoeg op de hoogte van de
wet op het bestaatsminimum. Ieder heeft volgens de wet recht
op een minimum inkomen. Bij de K.O.O. kan men terecht om
hierover meer inlichtingen te verkrijgenm
RVDP
De regen, noch de hitte heeft er niemand of
bijna niemand van weerhouden om enorme
investeringen te plaatsen in het opslaan van de
meest uiteenlopende levensbehoeften.
Verzopen de aardappels: het was me wat.
Droogden onze waters uit: het was me wat. Plots
lustte niemand kraantjes water en had iedereen
de idee om bronwater uit binnen en buitenland
aan te schaffen. Liefst met grote, zeer grote
hoeveelheden. Zoveel, dat er niet genoeg was
voor iedereen. Zoveel dat men rantsoeneerde.
De planten lieten hun kopje hangen en het was
me wat. De konservenindustrie kende weer
grote dagen. De voorraden geraakten uitgeput.
De hamereraars geraakten eveneens totaal uit
geput, vanwege het slepen met de vrachtjes die
in ijltempo bijeengescharreld werden.
Maar de wijzen keken sip met hun gebruikelijke
dagelijkse boodschappenlijstje. Zij schoten (en
verschoten) er deerlijk over.
Wie toch zijn deze ragisten? De lopende, ijlen
de, vliegende brigade der opkopers.
Aan deze elite-paniekzaaiërs krijgt ge kop noch
staart. Het ontstaat ineens, plots en vanzelf. In
de opslagplaatsen van de warenhuizen worden
hele gapende gaten geslagen. Bressen die getui
genis afleggen van de kettingreaktie der heb
zucht.
Niemand kan precies voorspellen wat morgen de
kooplust hoog zal doen oplaaien. Lucifers, sui
ker, koffie. We hebben het allemaal al gezien en
meegemaakt om nog meer mee te maken.
Een plotse sneeuwbal in een lawine van gekom-
pliceerde mensen in een gekompliceerde we
reld, die het nog moeilijker maken dan het al is
Om er over te gramsteren.
kaartjes kunnen teruggezonden
worden, geven we deze voorlo
pige uitslagen onder alle voorbe
houd.
En elk jaar, elke zomer, elke avond en iedere keer b het weer
hetzelfde. Ze zijn er, die smerige tuigen van een culex pipiens. En t
zijn dan vooral de wijfjes die het u lappen. Het b nu niet om van een
mug een olifant te maken. Maar het b een ongelijke en oneerlijke
strijd.
Ge zit of ligt op uw gemak. Ge
zijt bijna in slaap en ge kunt er
aan beginnen. Elk wijfje kan
niet alleen tussen de 40 en 400
eitjes leggen om er zeker van te
zijn bij een eventuele sneuvel-
partij u nog verder te plagen,
maar sommige soorten brengen
in een jaar tijd ook nog 12
generaties voort.
Begin er maar aan. Spuit ge in
het rond met stinkbussen, dan
krijgt ge hoofdpijn en kunt niet
slapen. Spuit ge niet dan vliegen
ze om uw oren en is het een
verloren slag. Keer op keer.
De vrouwtjes leven van uw
bloed, ze spuiten li vloeistof in
uw bloed en hun gif veroorzaakt
het ongemak van zwelling en
pijn.
Ze zijn weinig dankbaar. En het
ergste van al, hun gezoem
rondom uw oren is voor dat beest
van zeer grote betekenis, want ze
roept er haar partners mee.
Met al dat lawaai en ongemak
kunt ge er zeker van zijn dat het
een onbegonnen werk is om een
rustige avond, laat staan nacht
door te brengen. Als ge ze hoort
zoemen moogt ge er zeker van
zijn dat het een bijter is. Een
wijfje met haar vlijmscherpe
monddelen, er op uit om u te
treiteren. Het is een hele
geruststelling te weten, wanneer
ge een mug tegenkomt met op de
kop gevederde voelsprieten, dat
het dan een mannejte is en het
niet zal steken. De mannetjes
schijnen te leven van planten
sappen. Maar de wijfjes van de
langpootmuggen, motmuggen,
dansmuggen, knutten, steek-
muggen, kriebelmuggen, pad-
destoelmuggen en galmuggen
vergallen uw schone avond.
Het is dan allemaal goed om
weten. Treiterbeesten zijn het.
Klein en geniepig. U te slim af.
Hun aanwezigheid en aanval is
niet te voorzien. En zeggen dat
er gelukkigen zijn die van de
stekerijen geen last hebben en
bij het gezoem alleen hun oren
hoeven te stoppen.
Maar de treiterbeesten vinden
altijd wel een slachtoffer. Ze
moeten toch ook leven. In
gezoem en welzijn en welweten
de dat zij de sterkste zijn.
