SOMMIGE GENEESHEREN DOKTEREN AAN HUN REKENING
DE INSTUIFWERKING
VANJEUGDKLUBS
se
10 -13-8-76 - De Voorpost
De beslissing om de artsen er toe te verplichten vanaf 1 september het gevraagde
honorarium op de formulieren van verstrekte hulp te noteren, heeft heel wat kwaad
bloed gezet bij de... dokters.
Voor de patiënt is het een hele opluchting. In feite verandert er voor hem niets. Het
zijn de geneesheren die vanaf 1 september andere formulieren zullen gebruiken, die
voorzien zijn van twee vakken. Een eerste om het bedrag van de ontvangen erelonen
in te schrijven en een tweede vak waarin het bedrag moet worden ingevuld van
eventueel nog verschuldigde erelonen.
Dit attest kan de zieke, zoals dit vroeger het geval was, overmaken aan de mutuali
teit.
ABKADABRA
Voortieen werd de patiënt niet
wijs uit de dokterstarieven. Ze
ker niet omdat men een stelsel
toepaste dat enkel bestond uit
een kodenummer, naargelang
de aard der verstrekking. De
patiënt betaalde gewoon het
bedrag dat de geneesheer
vroeg en had geen meet
waarde of het kodenummer in
derdaad in overeenstemming
was met de geleverde presta
tie. Vooral specialisten konden
nog al eens goochelen met
nummers.
Volgens het Belgisch Verbond
van de Syndikale Artsenka
mers is het huidig systeem van
fiskale kontrole van de ge
neesheren het strengste van
alle vrije beroepen. Het belet
des te doeltreffender fraude
omdat 85 procent van het me
disch korps de verbintenis
heeft onderschreven en werkt
aan bekende ereloontarieven.
Volgens ditzelfde verbond
brengt een nachtbezoek, na af
trek van de belastingen, een
huisarts minder dan 225 F
netto op.
Indien we niet de inkomsten
van een arts moeten nagaan,
dan met men anderzijds toch
vaststellen, dat bij de verzor-
genverstrekking een resem
misbruiken bestaan-
In De Voorpost van 30 januari
1976 brachten wij een verslag
uit onder de titel: «verrassende
verklaringen tijdens kwb bij
eenkomst St. Anna omtrent de
dokters».
Toen reeds kwam het Abaka-
dabraaan het licht waar patiën
ten niet wegwijs geraken uit de
overtalrijke kodenummers en
bleek ten overvloede de be
staande misbruiken.
Ook de mutualiteiten en ver
zorgingsinstellingen zijn niet
vrij te pleiten. Er bestaat voor
hen niet alleen de verplichting
de niet verbonden geneeshe
ren mede te delen (te Aalst 17),
maar bovendien ook nog om
de naam van de geschorste
geneesheren in hun lokalen
bekend te maken door het toe
gestuurde dokument «ver
plicht» uit te hangen.
Ook vanwege de mutualiteiten
is er een te zwakken, omzeg
gens geen, aktie om beroep te
doen op de tgeneeskundige
kontrole wanneer er misbrui
ken zijn.
SCHRIK
Spijtig is, dat de patiënt ener
zijds moeilijk wegwijs geraakt
uit de kodenummers en de
daaraanverbonden tarieven,
maar bovendien en veelal,
wanneer hij misbruiken vast
stelt, niet durft op te treden te
gen de geneesheer. Men heeft
die dokter immers nog nodig...
en de bewijsvoering is moeilijk.
Men heeft niet altijd de durf om
een klacht in te dienen bij de
geneeskundige kontrole of bij
de orde van geneesheren.
Nochtans is er een kentering.
In het bijzonder het Antwerps
Gezondheidskomitee (meteen
dienst te Aalst) is bijzonder ak-
tief en waakzaam om dossiers
in behandeling te nemen. Uni-
versitairen uit medische, nota
riële en juridische kringen ver
lenen hun medewerking om
patiënten die het slachtoffer
waren van misbruiken kostel-
los bij te staan. De dienst is
volledig gratis en men hoeft
ook geen lidgeld te betalen.
Uit de dossiersbehandeling
blijkt overduidelijk welke prak
tijken sommige geneesheren
toepassen. Maar bovendien,
voor de geneesheren die ver
volgd worden, hoe zwak de
sankties soms zijn. Omdat de
feiten niet of meestal niet
aan de grote klok hangen, is
weinig geweten over de dage
lijkse toestanden en misbrui
ken die zich voordoen.
FEITEN
Uit het informatieblad van het
A.G.K., halen wij een aantal
praktijkgevallen aan. Ook van
enkele toestanden zich te Aalst
voordeden. Zoals de genees
heer specialist die in de lade
van de patiënt, op de zie
kenkamer zijn «tarief» legt
en weinigen tegen deze prak
tijken e iets durven onderne
men.
Op 15 februari vertrekt er een
klacht tegen een geneesheer
specialist die het vrolijk afstapt
naar Thailand maar het werk
(zijn werk) overlaat aan z'n
personeelsleden en... de pa
tiënten ontvangen niettemin
een attest van verstrekte hulp
met «Pzijn» handtekening. Er
is niet eens een vervangende
geneesheer. Ook nog te Aalst
laat een instelling bij deur-
waardersbrief 905 F innen voor
onderzoeken waarvan men
niet weet dat ze inderdaad
plaatsgrepen. Een onderzoek
van het komitee stelde een
einde én aan de gevraagde be
taling én aan deze lounche
praktijken.
De zogenaamde vergissing in
het stedelijk hospitaal kent
men inmiddels ook zoals een
kollega dit omschreef in zijn
blad. Een verpleegster, deed
gewoon de verzorging en...
een dokter vroeg de ëorri van
265 Fzonde r dat' deze er bij
te-pas kwam. Onze kollega
schrijft: «Naar aanleiding van
dit gebeuren werden door ons
een aantal personeelsleden
van de C.O.O. of bij de dokters
rechtstreeks tewerkgestelden
benaderd. Telkens kregen wij
de indruk dat dergelijke vergis
singen misschien niet zo zel
den voorkomen als beweerd
werd. De sekretariaten van de
dokters van de dienst heel
kunde hebben toegang tot de
administratieve diensten van
het ziekenhuis, waar van de
behandelde patiënten de ge
gevens, o.a., rekwisitorium,
beschikbaar zijn. Zij kunnen
gemakkelijk naam en adres no
teren zonder dat zij in feite we
ten of deze patiënten werkelijk
door de dokter gezien of be
handeld zijn. Blijkbaar is het
voldoende genoteerd te staan
om prompt een doktersreke
ning toegestuurd te krijgen.
Teoretisch houdt dit in dat om
het even wie diebij wijze van
spreken voor een kloddeken
rond zijn vinger beroep doet op
de diensten van de verband-
zaal, zonder daarbij een dokter
te betrekken, een doktersreke
ning kan toegestuurd krijgen.
En onze kollega besluit zijn ar
tikel in E3 Groot Aalst met: Een
goede raad. Wie soortgelijke
ervaringen zou ondervinden,
legt best klacht neer. Bij erken
nen van de gegrondheid ervan
wordt het betalingsverzoek ge
klasseerd als een zeldzaam
voorkomende vergissing. De
rekening hoeft niet betaald te
worden. De mutualiteit hoeft
dus ook niet terug te betalen en
de gemeenschap moet dus
ook niet opdraaiën voor de ver
regaande «hebberige» non
chalance van sommige van
haar eminente leden die met
gemeenschapsgelden langdu
rige en dure studies kunnen
ondernemen om diezelfde ge
meenschap te «dienen» in de
gezondheidszorg.
Een ander Alsters dossier is
hangende van een (weeral)
geneesheer specialist die
doodleuk 111 F per patiënt te
veel vraagt. Op de koop toe
blijkt dat, wat het medisch
rapport betreft de grootste
nonchalance in acht werd ge
nomen en er uitspraken ge
daan werden op gegevens, die
onvindbaar bleken maar...
normaal zouden zijn. Een re-
konstruktie van de rapporten
wees het tegenovergestelde
uit.
Het zijn slechts een paar voor
vallen van recente datum en uit
het Aalsters Maandelijks en
sinds verschillende jaren
publiceert het agk een vaste
kroniek van de ongewone
«gewone voorvallen».
SANKTIES
Artsen kunnen wegens inbreuk
op de reglementering van de
Ziekte- en Invaliditeitsverzeke
ring (ZIV) gesantioneerd wor
den door de «Beperkte Kamer
van de Dienst voor Genees
kundige Kontrole» of door de
«Kommissie van Beroep».
De inbreuken, waan/oor de
geneesheren het meest ge-
sanktioneerd worden, betref
fen meestal geknoei met ge
tuigschriften voor verstrekte
hulp (bijvoorbeeld het uitreiken
van deze bescheiden voor niet
verleende verstrekkingen).
De sankties bestaan hienn dat
de ziekenkassen voor een be
paalde periode (van één dag
tot één jaar) niet mogen tus
senkomen in de kosten voor
verstrekkingen die door ge-
sanktioneerde geneesheren
werden verleend.
De strafbepalingen hebben in
de praktijk een klaarblijkelijk
nul-resultaat (in sommige ge
vallen zijn de patiënten nog de
sigaar).
In 1975 werden er in totaal 15
geneesheren gesanktio-
neerd, meer bepaald 8 specia
listen en 7 algemeen genees
kundigen. Vier onder hen lie
pen een sanktie op van 1 dag, 1
een sanktie van 3 dagen, 1
eentje van 5 dagen, één 7 da
gen, één 8 dagen, twee twee
weken, twee 2 maanden, twee
6 weken en één 3 maanden.
Met andere woorden, de doel
treffendheid (en dan nog) van
de sanktie had alleen betrek
king op 5 geneesheren. Voor
de anderen betekende de
sanktie alleen een gewone va
kantieperiode.
In dezelfde periode werden 21
andere zorgenverstrekkers
bestraft (tandheelkundigen, ki-
nesterapeuten, bandagisten,
verpleegkundigen...). Op tien
duizend zorgenverstrekkers
zijn er in 1975 dus welgeteld 36
sankties in toepassing, en dit
terwijl het een publiek geheim
is dat er door duizenden van
die zorgenverstrekkers gesto
len wordt als raven.
Onder druk van de
gezondheids-aktiegroepen en
van andere organisaties zoals
de KWB, maar vooral omwille
van de noodzaak dat er wat
orde dient geschapen te wor
den op de «gezondheids-
markt», is er momenteel een
wetsontwerp in de maak.
In dit ontwerp wordt ondermeer
bepaald:
verlenging van de mini-
mumduur van de sanktie van
één dag tot één maand, in
voege brengen van een boete
san ktie (administratieve boete)
van 5.000 F tot 50.000 F
termijn van de mogelijkheid om
in beroep te gaan te herleiden
van 15 dagen tot 8 dagen.
De stok om te slagen wordt
zwaarder gemaakt. Maar het
voornaamste ontbreekt nog:
de mutualiteiten weigeren, en
dit om diverse redenen (be
hoefte aan een medische vre
de, financiële belangen, e.d.)
om met die stok het genees-
herenkorps binnen de perken
van de wettelijkheid te ramme
len.
Hieruit kan niets anders beslui
ten dan dat de aktieve sociaal
verzekerden hun mutualiteiten
met meer nadruk voor hun ver
antwoordelijkheid moeten
plaatsen. Méér gezondheids-
aktiegroepen, méér aandacht
voor het probleem van het ge
zondheidsbeleid in de basis
verenigingen van de mensen,
want het geld dat met miljarden
van de lonen van de mensen
wordt afgehouden verdient een
betere bestemming dan de
bankrekeningen van de me
dische stand. Aldus een artikel
in het I.B. blad van 15 juni 1976.
ZIEKENHUIZEN
Ook de verzorgingsinstellingen
zijn een probleem. Niet alleen
omwille van de zorgenver-
strekking en rekening op ge
neeskundig vlak. Een voorbe
eld uit het Antwerpse volgens
een I.B. informatie van 31 juli
1976.
Een maandag-avond om
streeks half zes. Een ver
keersslachtoffer wordt gehos
pitaliseerd in hét Algemeen
Ziekenhuis Stuivenberg, be
heerd door de KOO.- Antwer
pen.
De patiënte had nog niet gege
ten, maar van het aanbieden
van een eetmaal was geen
sprake. De bezoekende echt
genoot moest eten gaan vra
gen, met als resultaat dat één
boterhammetje kon losge
maakt worden.
Dinsdag: 2 x koude koffie en
tijdens het middagmaal koude
soep (de rest van het middag
maal wa seetbaar).
Woensdag: nogmaals koude
soep en een soort van frieten,
die het best als zeer bruin en
uitgedroogd zouden kunnen
omschreven worden.
Wanneer men boterhammen
bijvraagt bekomt men één
sneetje, zonder boter want het
mini-mini pakje volstaat
slechts voor de eerste snede.
Voor dergelijke «gastronomi
sche klucht» dient het zieken
fonds en de ziekteverzekering
1.983 F per dag te betalen aan
de KOO Antwerpen.
Punt 5 van de funktionele nor
men die geformuleerd zijn in de
wet van 23 december 1963
zegt:., «de maaltijden moeten
warm aan de zieken opgediend
worden».
Nog te Antwerpen werd door
leden van het AGK aan de in
gang van de Sint Camiliuskli-
niek aan de Lockaertstraat te
Antwerpen een pamflet ver
spreid. Ongeveer 200 patiën
ten en hun familieleden werden
op de hoogte gesteld van be
paalde rechten van sociaal
verzekerden. Meer bepaald
werd gewezen op hun ver-
haalmogelijkheden tegenover
4 overtredingen die regelmatig
door de St. Camilius-
administratie gemaakt worden:
Men laat de zaalpatiënten
voorschotten betalen; Men
verplicht de ontslagen patiën
ten te betalen vóór het verlaten
van de instelling; Het mineraal
water wordt apart aangere
kend; De patiënten dienen 300
tot 350 F te betalen voor (niet
bepaalbare) medische kosten.
In het St.-Rafaél Akademisch
Ziekenhuis te Leuven stelde
men uiteindelijk toch een einde
aan een slechte gewoonte. In
de dienst inwendige genees
kunde van het Akademisch
Ziekenhuis St.Rafaèl te Leu
ven nam men het niet zo nauw
met de bepalingen inzake het
afleveren van het getuigschrift
voor verstrekte hulp. De niet
gehospitaliseerde patiënten
betaalden de raadpleging,
maar kregen slechts vele
maanden later het getuigschrift
voor verstrekte hulp. Zo is een
geval bekend van een laattij
dige aflevering van 10 maan
den.
Aan de direktie van de betrok
ken verpleeginrichting werd
een brief gericht waarin gewe
zen wordt op de onwettelijk
heid van de voor de patiënten
zeer slechte gewoonte.
In haar antwoord aan het komi
tee verklaarde de direktie dat
de nodige schikkingen werden
getroffen om een einde te stel
len aan de onwettelijke manier
van getuigschriftenaflevering.
Het strekt dit hospitaalbestuur
tot eer dat het zo onverwijld te
gemoetkomt aan de vinger
wijzing.
Anderzijds dient er meer en
meer de aandacht op getrok
ken, dat het getuigschrift voor
verstrekte hulp wordt afgele
verd, vóóór de betaling. In een
I.B. van twee jaar terug haalt
men het geval aan van «de drie
vette zwijntjes van het St.-
Elisabethziekenhuis te Turn
hout».
Wij nemen de tekst letterlijk
over:
«Een vet zwijontje is een heer
schap dat van een of andere
machtspositie gebruik maakt
om zich vet te mesten op de
kosten van de eenvoudige
mensen. Drie van dergelijke
individuen vormen een me
disch trio dat praktizeert in het
Turnhoutse St.-
Elizabethziekenhuis, beheerd
door de KOO van Turnhout.
Het betreft de anestezisten
Vaes, De Vel en Soetens, die
de onhebbelijke gewoonte ten
toon spreiden om de patiënten
die zij verdoofd hebben op to
tale wijze te doen wakkerschie-
ten als zij hun rekening prezen-
teren. Het zijn wat de gewone
mensen «afhaalders» plegen
te noemen. De geschiedenis:
in september van verleden jaar
rekenden Vaes en co. 2.000 F
aan voor een anestezie. Rond
getal, dus te veel. Aan de be
trokken verzekerde gaven wij
de raad te proberen het getuig
schrift voor verstrekte hulp te
bemachtigen. De kontrole van
het getuigschrift laat ons im
mers toe juist datgene te beta
len wat voorzien is in de tarie
fovereenkomst. Dat weet het
trio natuurlijk ook en zij vertik
ten het om het getuigschrift af
te leveren vóór de betaling, al
hoewel dit van overheidswege
dient gedaan te worden. In
plaats van het getuigschrift af
te leveren daagden zij onze
sociaal-verzekerde voor de
vrederechter te Antwerpen. Zij
spekuleerden hierbij vanzelf
sprekend op de algemene af
schuw die gewone mensen
aan de Vlag leggen ten over
staan van deurwaarders, ge
recht e.d. Maar een beschei
den tussenkomst van het komi
tee was voldoende om Vaes,
Soetens en De Vel met hun ad-
vokaat erbij op de loop te ja
gen.
Op verzoek van deze laatste
werd de zaak voor onbepaalde
tijd uitgesteld... En al heeft
onze sociaal-verzekerde zijn
getuigschrift nog niet, het trio
heeft evenmin zijn geld, laat
staan het teveel gevraagde
geld.
Verleden maand een nieuwe
kwestie met de zwijentjes: zij
rekenen 3.500 F aan voor een
algemene verdoving. Weer dat
afgerond getal, dus... De soci
aal verzekerde die bij de zaak
betrokken is vraagt het getuig
schrift aan, maar weigeren
weer dit officieel bewijs af te
leveren. Hetzelfde liedje dus,
want ook nu wordt met een ad-
vokaat gezwaaid. Door het ge
zondheidskomitee werd naar
de drie gezondheidsspekulan-
ten een brief geschreven
waarin enkele puntjes op de i's
worden gezet. Het komitees-
chrijven wordt bondig besloten
op een manier die niets aan
duidelijkheid te wensen over
laat: «eerst het getuigschrift,
dan de betaling. En het is juist
deze manier die wij wensen
mede te delen aan alle mensen
die zich niet willen laten doen
door geneesheren - oplichters:
samen met het komitee optre
den betekent dat zij niet meer
overgeleverd zijn aan de finan
ciële willekeur van dit soort
dokters. (J.K.)
Deze en tientallen andere
voorbeelden vormen regelma
tig een weinig eervol dossier.
HET VRAGEN
VAN VOORSCHOTTEN
IN ZIEKENHUIZEN
Vóór enkele maanden organi
seerde het AGK een rondvraag
in verschillende Antwerpse
ziekenhuizen i.v.m. het betalen
van voorschotten bij opname in
het ziekenhuis.
Al vlug bleken de resultaten
van deze rondvraag zeer uit
eenlopend. Deze konkrete en
veel voorkomende vraag is een
juist en duidelijk antwoord
waard.
Daarom werd deze vraag ge
steld aan de Nationale Kom
missie Ziekenhuizen - Mutuali
teiten. Bij dit schrijven voegde
het AGK de twee voorbeelden
van het St.-Augustinus en het
St. -Camiliusziekenhuis, die
aan iedere patiënt een voor
schot van 2.000 F vragen.
Toen uit het antwoord van deze
kommissie de onwettelijkheid
van deze maatregel bleek (zie
verder aangehaalde wetten),
bracht het AGK beide zieken
huizen en het Verbond der
Verpleeginstellingen op de
hoogte. Uit een heen en weer
schrijven tussen de ziekenhui
zen en het V.V.I. kwam geen
duidelijkheid: geen van deze
had het bij het rechte eind. Im
mers het antwoord van de Na
tionale Kommissie meldt in
haar antwoord: Voor opneming
in een gemeenschappelijke
kamer mag in geen enkel geval
een voorschot gevraagd wor
den (wet van 9 augustus 1963,
wet van 23 december 1963 en
uit de bepalingen van de Na
tionale Overeenkomst tussen
Verpleeginstellingen en verze
keringsinstellingen.
Het voorschot dat gevraagd
wordt voor de 1- en de 2- per
soonskamer, mag enkel die
nen om het supplement van de
kamer te betalen, en niet voor
medisch technische prestaties
of voor de ereloon nota's. Dezt
laatste worden immers slecht
betaald na aflevering van he'
getuigschrift voor verstrekte
hulp.
Ter inlichting willen we noc
vermelden dat het supplement
voor de twee persoonskame
ten hoogste 50% mag bedra
gen van de normale ligdagprijs
Het supplement mag echte
het bedrag van 296 F per dag
niet overschrijden (K.B. 22 da
cember 1966). Dit bedrag is af]
hankelijk van de stijging var
het indekscijfer.
Eveneens is het van belang tg
weten dat hij twee persoon
skamer gewone ereloonnota's
gelden (dezelfde alsof u op eer
gemeenschappelijke kame(
lag).
De ereloonnota's voor perso
nen die op een eenpersoon
skamer liggen mogen wel ver
meerde rd worden, maa
«slechts» met 100 procer
maksimum.
Deze en geen andere maatre
gelen zijn wettelijk van krachtii
een ziekenhuis. Indien u om
trent deze kwestie van «voor
schotten in het ziekenhuis
meerdere inlichtingen of ver
duidelijkingen wenst, uw plaat!
selijk ziekenfonds moet u op df
hoogte stellen van deze maat
regelen.
maat
ï.A.R
Begin juli vond u in De Voorpost een bijdrage n.a.v. recente
politieïnvallen in Aalsterse jeugdkafé's. Zowel politiekommis-
saris Van Cauter als de verantwoordelijke voor jeugdzaken
Walleze motiveerden die invallen (opgedragen door de ge
rechtelijke overheid) als volgt Het spijbelen en het jeugd-
alkoholisme moeten tegengegaan worden. In de loop van het
gesprek werd de mening geopperd door deze politiemensen
dat jeugdklubs belangrijke alternatieven zijn. Ook de heer
Talloen, van de Vereniging voor Sociale Jeugdbegeleiding,
mende dat jeugdklubwerking aan een nood beantwoordt en
een degelijke alternatief is voor het «vrijblijvende kafeeamu-
sement». We vonde het. nuttig in een aparte bijdrage wat
dieper in te gaan op bewust alternatief de instuifwerking
van jeugdklubs. Is die werkelijk het wondermiddel dat jeugd-
alkoholisme, onkreatief oppervlakkig leven van jongeren, ver
veling en eenzaamheid en wat nog allemaal kan doorbreken
Ofschoon het niet in onze be
doeling ligt met oijfer- en en
cyclopedisch materiaal volle
digheid na te streven, willen
wet och in jeugdklubs meer
zien dan louter vervangingen
van jeugdkafées. In werke
lijkheid zijn ze ook veel meer.
Hun funkties moeten gezien
worden in het geheel van
jeugdbegeleiding en jonge
renwerking in Aalst, Dank
baar maakten we hiervoor ge
bruik van het eindwerk van
Guido Moens (1971, Sociale
school, Gent) «Het jetfgdbe-
leid te Aalst». Het werk be
treft een opinieonderzoek bij
de gemeenteraadsleden en de
hoofdverantwoordelijken uit
het vrije jeugdwerk over het
toekomstige Aalsterse jeugd
beleid.
NOOD AAN KREATIEVE
ONTSPANNINGSVOBMEN
In 1971 werden door de Ste
delijke Jeugdraad een in-
spraakweekeinde («Zeg uw
ze») en enige wijkinspraak-
avondèn («heb uw zeg») in-
geriPht. Opvallend is dat 4e
besluiten die toen genomen
werden nog helemaal niets
verouderd zijn. Sindsdien zijn
mer jeugdklubs ontstaan, zijn
door diverse organisaties ini
tiatieven genomen, maar de
kern van de problematiek
met betrekking tot jongeren
van ongeveer 14 tot 25, is
nog steeds dezelfde.
Centraal staat 4e grote be
hoefte bij jonge mensen voor
gesprek groepsdiskussie en
ontmoeting. V.S.J. 4 ie toen
dien toen een enquête uit
voerde kwam zelfs tot de
vaststelling dat die behoef
te aan «psychische kracht
meting» nu zelfs reeds voor
komt bij veertien - vijftien
jarigen. Vroeger was dit
slechts vanaf 17, 18 jaar. Dit
kan wellicht verklaren dat
steeds jongere mensen op
kafée gaan. Algemeen inm-
mers worden kafées gezien
als ideale ontmoetingsplaat
sen men vindt er gezellig
heid, men is in een ontspan
nen sfeer samen met ande
ren, en is er vrij (in tegen
stelling tot in de school), men
verdrijft verveling, enz
Hoe relakserden kaféebezoek
ook kan zijn, toch is het zo
dat onder invloed daarvan bij
jongeren een onverschillig
heid, een fantasieloze en wei
nig kreatieve houding in de
hand gewerkt wordt. Dit
komt sterkst tot uiting bij
hen die ENKEL in bars, dan
cings of herbergen hun ont
spanning zoeken. Iedereen
moet we' toegeven dat die
mensen iets «missen». Veelal
wordt m dancings en bars
de jeugd ook financieel en
moreel uitgebuit. Hiertegen
kan enkel op twee manieren
gereageerd .worden maatre
gelen van overheidswege (bv.
politiekontroles) en op een
andere manier betere ontmoe
tingskansen scheppen (bv.
door instuif).
Misschien klinkt het voor
gaande nogal teoretisch of
zelfs overdreven.
Wat kan iemand er tegen
hebben dat jonge mensen eens
een pintje drinken Niets na
tuurlijk. Het Probleem ligt
echter dieper. He.t betreft hen
die enkel en alleen ontspan
ning in dancings en bars zoe
ken en enkele wandelingen
van Korte Nieuwstraat naar
Grote Markt maken. Percen
tages zijn hierover niet be
kend maar' feit is dat die
vrijblijvende ontspanning een
zodanige vervlakking en
soms verloedering in de hand
werkt dat ze eerder negatief
inwerkt. Een formule nu om
wel de ontspanning en het
ontmoetingsaspekt te bewa
ren, maar om de negatieve
aspekten ervan te vermijden
heet «instuif».
INSTUIF
In jeugdklubmiddens is «in
stuif» een vertrouwde term.'
Het betekent gewoon een
avond waarop je zomaar het
lokaal kan binnenwandelen,
wat drinken, babbelen, kaar
ten. pingpongen, lezen als je
dat wil, lachen, terwijl op de
achtergrond wat plezierige
muziek klinkt. Er zijn geen
speciale aktiviteiten georZa-
niseerd (bv. thé-dansant)
maar als je dat wil, kan je
gewoon zomaar beginnen dan-
Net zoals in kafées en bars
ben je dus samen met ande
ren, kan je mensen ontmoe
ten en leren kennen, praten
over stiertje, koetje en kalf
jes; iets drinken. Wat weg
valt is de vanzelfsprekende
kommerciële sfeer in een ka
fée. Wat erbij komt zijn
het kunnen spelen als je zin
hebt (gezelschapsspel, kikke
ren, pingpongen, biljarten,
pitjesbak, vogelpik,...) het
kunnen inkijken van tijd
schriften en bochures voor
jongeren, en ja. die typische
sfeer van mensen die in- en
uitstuiven. Gewoonlijk wordt
het instuiflokaal ook gekop
peld aan andere lokalen die
jongeren toelaten gemeen
schappelijke interesses te
hebben en uit te voeren (hob
bies, kulturele aktiviteiten,
sociale aktie, sporten, enz.)
Deze keratieve mogelijkhe
den zijn dn een kafée gewoon
onbestaande
Instuif is dus één van de ant
woorden (er zullen er nog
wel zijn natuurlijk op de
voornaamste behoeften van
jongeren van 14 tot 25 de
nood aan kontakt met andere
jongeren, doorbreken van
eenzaamheid en verveling,
samenzijn, samen iets doen,
enz.
Van instuiflokalen wordt ver
wacht dat ze open, openbaar
en sfeervol zijn. Toch( en dit
kan als punt va" kritiek gel
den op de aktuele jeugdklub
werking) zijn instuiflokalen
in de realiteit vaak te dekor
van gesloten kliekjes waar
zelden andeer figuranten over
de drempel komen of opge-
ke
te<
all
tet
he
tre
Si-
Ni
Er
ke
nomen worden in de vrienj G(
dengroepjes. Willen jeugdj hu
klubs hun meerwaarde be (je
vestigd zien ten opzichte val.
jeugdkafées en bars dan moei
hieraan gesleuteld worden.
In onze pluralistische mojze
derne wereld is het ook let 9e
zeerste wenselijk dat 4eze lo; In
kalen niet met een bepaald! ze
levensbeschouwelijke of polijstc
tike strekking zouden veijter
bonden zijn. Ook al zijn 4(m(
jeugdklubs gekleurd (bijnf
alle JK's. in Aalst en dl
heeft zijn voordelen) todL—
moet de instuif ook opera
staan voor andersdenkendenrj
De nood aan Instuiflokalelri
komt ook niet alleen tot
uiting bij een onderzoek naa|n
jongeren - kaféebezoekers;ee
jongeren in het algemeei
hebben behoefte aan een rus__
tige ontmoetingsplaats waai00
ze op hun effen kunnen kone
men. ni£
INSTUIFPOLITIEK tot
Wanneer blijkt 4at instuifloeei
kalen nodig en wenselijk zijnrru
hoe moeten ze dan georga'se
niseerd worden Deze vraajmj
werd op de inspraakavonden,
ruim behandeld.
Wat betreft 4e ligging stelf^3
mende volgende oplossingeiK'f
voor de jeugdigen van 14-lpli
jaar blijken een 5 6-tal inhe
stuiflokalen nodig te hebberier
Deze moeten gelegen zijn itye
de grote wijken. Voor
jongvolwassenen opteert meke
voor een drie viertal lajjV
kalen op de rand tusseF
stadscentrum en buitenkan*3
van de stad. Sommigen wajsc
ren de mening toegedaan dafizvy
de instuiflokalen zouden moemj
ten geïntegreerd worden iipo
het ontspanningsleven varjn,
jhet stadscentrum. Zo z°w
men langs persoonlijke konL.
takten dan de jongeren kun;
nen bereiken. Gelet op dl3*'
jeugdbegeleidingsproblema- p11
tiek (zie hoger) en het feijwc
dat momenteel slechts ééjge
jeugdklub (St.-Jorisklub,
dan nog gaat verhuizen)
het centrum gelegen is,
dit gen slechte oplossing
Tot. wie moet bet instuif lo
kaal zich richten Enkele 0(
meenden dat best sommige ini/is
stuiflokalen zich uitsluiten ie
zouden richten tot de jeug
tussen veertien en zeventien 1e
en dat andere zoude |hoetei
voorbehouden zijn aan jonge
ren tussen zeventien en vijf
entwintgi. Anderen legden e
de nadruk op dat deze loka
len moeten openstaan voo
13
de ganse jeugd of voor'do vo
hoogste leeftijdsgroepen sa(je
men (14-17 en 17-25). Meest
al zal de praktijk wel uit
wijzen wat bet beste is.
Vanzelfsprekend is bon
kurrentie tussen de dievers
jeugdorganisaties uit den bo
ze. Aan de jongeren moet eei
wierkelijk alternatief geboee
den worden voor de bars
de dancings. Daarom is
van primair belang de jonge
ren de mogelijkheid te bie
den tot kreatieve ontspan
ning.
Samenvattend er zij nu
1976 te weinig instuifloka
len, vooral dan in het. een
trum, het forum van de stad
de historische ontmoeting^
plek. Op te merken valt 4a
met 4e weinige geldmid4elei
die jeugdklubs en -verenig!»
gen bezitten ze moeilijk eel
stukje van de dure groni
zullen kunnen bemachtigen
zelfs behouden. Zie naar HAI
dat in maart 11. moeten weg'
trekken is uit het Keizershof;
zie ook naar de Sint-JoriS
klub die van hot Keizerlijk
Plein wegmoet en haar toef
vlucht bij Tuf-Tuf-Pub gaat
zoeken (Zonnestraal, dus
der uit het centrum). Een an
der nadeel van jeugdklubs
er zijn slechts beperkte ope1
ningsuren.
kiO,:
1 o'81
ak o,;
