LOUIS DE PELSMAEKER TERUG
VAN WEGGEWEEST
PEE KLAK TE MELDERT
6 - 13-8-76 - De Voorpost
Na 23 dagen MONTREAL weer thuis
in het dorp aan de Dender.
Woensdag 4 augustus, in de vroege voormiddag, kwam onze Erembodegemse sportverslag
gever en journalist na bijna een maand afwezigheid terug thuis. Achter zich liet hij het
vierjaarlijkse sportspektakel dat Olympische Spelen wordt genoemd. Met zich bracht hij,
naast een 20 kg. zware tas met een groot stuk «inside information», ook nog een hele boel
aangename en prettige herinneringen mee. Verse herinneringen nog, als wij hem diezelfde
woensdagavond reeds opzoeken, die stuk voor stuk anekdotisch gekruid zijn. Louis is, meer
dan wijzelf het ooit zullen zijn, een man van het vak en het kost ons dus helemaal geen moeite
om precies die dingen te vernemen die hij voor zichzelf reeds in de marae heeft ODaetekend.
Het werd uiteraard een vrij kort gesprek want wij realiseerden ons wel dat hij zeker betere
dingen te doen had, na meer dan drie weken «op den vreemden», dan een plaatselijk
«Voorpost» -korrespondent voor zijn wekelijkse kopij te zorgen. Maar Louis is desondanks
de gastvrijheid zelf en op de koop toe stelden wij vast dat hij het toch eventjes leuk vond om
tot een eerste ordenen van zijn Olympische binnenpretjes te kunnen overgaan. Wij zouden
Hilde, zijn echtelijke thuiswacht, zeker onrecht doen als hier niet nadrukkelijk wordt vermeld
dat zij met de innemendste glimlach neemt dat haar Louis, pas aangeland, door de «horde»
werd opgewacht op zijn eigen terrein.
als in ploegverband werd ge
presteerd bij de springwed-
strijden voor paarden. De ont
zettende ook financiële
inspanningen welke hier van
verschillende zijden werden
geleverd zijn zeker niet ver
geefs geweest. (Het paarden-
transport alleen reeds kostte
800.000 F.) Nochtans had het
Belgisch Olympisch Komitee
niet zo'n belangstelling ge
toond voor deze bij het grote
publiek vrijwel onbekende dis
cipline. Dat de verantwoorde
lijken eveneens ofwel weinig
kaas hebben gegeten van de
geplogendheden in de paarde-
sport, ofwel, wat minder fraai
zou zijn, nogal van uit de
hoogte neerzien op de bij de
paardesport zo noodzakelijke
achterban, het kleine grut, de
zgn. «grooms» ofte paarde-
knechten, bleek uit het niet ver
melden van deze mensen in
het Belgisch Olympisch boek.
Bij de finale heeft Eric Wauters
dan deze stille achtergrond
werkers bij de eer betrokken,
welke de ganse ruiterploeg ten
deel viel, door deze mede op
het erepodium te halen. Hij
maakte hiermede de vergetel
heid van de hoge heren goed.
De prestatie van Franpois Ma
thy met het paard Gai-Luron
krijgt echter nog meer beteke
nis als men weel dat dit paard,
als tweejange nu zeven jaar ge
leden. door Mathy zelf werd
aangekocht van de Boeren
bond te Meeuwen (Limburg).
Wat cfit paard nu heeft gede
monstreerd is in zijn geheel het
werk van Franpois Mathy zelf.
In die voorbije zeven jaar is hij
er in geslaagd dit edel dier af te
richten tot een der besten van
de wereld. Bovendien was er
niets in de antescedenten van
het paard wat een dergelijke
klasse kon laten vermoeden.
(Of misschien toch Franpois
Mathy?) Het paard-ruiter duo
Mathy-Gai Luron zijn van nul af
moeten starten. Het heeft de
moeite geloond en het bewijst
dat er met heel veel doorzet
tingsvermogen nog heel wat
kan worden bereikt.
Het is het bewijs dat met eigen
Limburgse-relatief
goedkope-paarden er meer
dan gewone resultaten kunnen
worden behaald.
Louis De Pelsmaeker drukt de
hoop en de wens uit dat de
paardensport nu eindelijk in
Vlaanderen de aandacht zal
krijgen waarop zij recht heeft
en niet langer als de sport der
Franstaligen zal worden beke
ken. Aan goede paarden is er
in Vlaanderen (Limburg) blijk
baargeen nood, het wachten is
nu op de ruiters en het publiek.
Laat nu in hemelsnaam ook
wat belangstelling groeien voor
de «echte» paarden naast de
overdreven belangstelling
welke tot op heden alleen maar
werd opgebracht voor «het ij
zeren paard».
Wie ook «beregoed» presteer
den waren onze lopers Ivo Van
Damme, Fons Brijdenbach en
Smet. Van Ivo Van Damme
zegt Louis De Pelsmaeker te
recht dat hij twee maal slechts
door de allerbeste werd ver
slagen en dat kunnen velen
niet van zichzélf vertellen,
Fons Brijdenbach is dan op de
400 meter toch de eerste
niet-zwarte, de eerste Euro
peaan (Roger Moens zegt het,
naar wat gefluisterd wordt, nog
iets sterker en noemt Brijden
bach de eerste «mens»). Zon
der de val van Smet was er een
reële kans dat ook deze revela
tie uit Mortsel een ereplaats
kon bereiken. Over Gaston
Roelandts gaan wij niet veel
zeggen dan dat hij dan toch in
de kijker kwam toen de Cana
dese poltfie hem als verdacht
individu had opgepakt. Zijn we
lige baard- en haargroei had er
voor gezorgd dat de veilig
heidsdiensten dachten met
een Palestijn te doen te heb
ben. Deze man heeft het alle
maal reeds eerder gepresteerd
VERSLAGGEVER
VOOR BRT EN NOS
Terwijl er toch nog heel wat
mank liep, bij de aarzelende
eerste coördinerende pasjes in
de Olympische berichtgeving,
werd deze maal toch een ern
stige poging gedaan om, door
gemeenschappelijke reporta
ges voor verschillende natio
nale TV-zenders, de reeds
aanzienlijke uitgaven niet nog
meer te laten oplopen. Al was,
op Fred De Bruyne na die met
de Tour de France en Mere-
naar Van Impe de handen vol
had, heel de TV-sportredaktie
naar Montreal uitgezonden,
toch bleek onze BRT met de
laagste bezetting ter plaatse.
Alle andere TV-stations had
den meer mensen te Montreal.
Ook de RTB, die naast de ei
gen 8 medewerkers nog 3
franstalige Zwitserse hulpjes
ter beschikking had. Op één
man na was gans de BRT-
sportredaktie uithuizig. Rik De
Sadeleer, Daniel Mortier, Ro
ger Moens, Ivan Sonck, Hugo
Symons en onze gastheer
Louis De Pelsmaeker. Door
gedeeltelijke samenwerking
met de NOS werd het op deze
wijze mogelijk om, met een
toch nog behoorlijk bij te hou
den aantal disciplines per re
porter, voor de kijkers thuis
praktisch alle onderdelen van
nabij te verslaan Of onze
enige Belgische boogschutter
ook voldoende aandacht kreeg
laten wij hier in het midden.
Door, bij rechtsreekse reporta
ges, tegelijk én op Brusselse
én op Hilversumse antenne «te
zitten» kon het dan wel eens
gebeuren dat, terwijl op de
BRT-lijn reeds de recht
streekse uitzending was afge
broken en er tussen Jan
Schodts te Brussel en Louis De
Pelsmaeker te Montreal nog
wat privé werd nagepraat, dit
onderonsje op het Neder
landse scherm in zijn geheel
door kwam Bij het verslaan
van de springwedstrijden voor
paarden kreeg Louis De Pels
maeker ook weer ongewoon
grote belangstelling vanwege
de Nederlandse kijkers, zoals
kon worden vastgesteld bij het
overschakelen van meer dan
500.000 boven-moerdijkers
naar de BRT, voor het volgen
van de «jumping»- finale. Ter
wijl eerst deze sporttak voor
zien was om door onze NOS-
verslaggeverte worden gevolgd,
werd deze opdracht tenslotte
aan Louis toevertrouwd, zeer
naar zijn zin overigens.
HET OLYMPISCH CIRKUS
Al mag dit dan wel een sterke
uitdrukking lijken toch heeft dit
Olympisch vertoon, misschien
meer nog dan tot op heden,
veel van het totaalspektakel
wat zo eigen is aan cirkussen
Bij de Olympische Speten wil
inderdaad iedereen graag be
trokken zijn en het touwtrekken
om het al of niet opnemen van
marginale disciplines is wel al
gemeen gekend. Ook Louis De
Pelsmaeker maakt zich wel
enige bedenkingen omtrent de
wenselijkheid van het in stand
houden van een onbetwistbaar
al te overladen Olimpisch ge
beuren. Voor het gastland en/
of de gaststad betekent dit in
het huidige stadium, een on
overkomelijke opgave en een
huizenhoge financiële last.
Geen wonder dat de «Quebe-
qois» weinig entoesiasme ver
toonde voor deze spelen, hij
wist maar al te goed dat hij het
was die de rekening zou ge
presenteerd krijgen. Samen
zowat 11.000 mensen opvan
gen, waaronder een 8.000 =tal
atletenis ook voor een stad als
Montreal met zo maar een zaak
van niks. Bestond niet de vrees
dat Montreal niet klaar zou zijn,
voor de spelen? En inderdaad,
al was er naar buiten uit amper
iets te merken van alles wat
nog niet klaar was gekomen,
toch was Montreal eerder met
de hakken in de sloot geble
ven. Was de onafgewerkte
stadiontoren met zijn vlechtij-
zeren skelet niet de stille ge
tuige van de grens van het
Olimpisch mogelijke, van het
uiterste van het inrichtend kun
nen? Louis De Pelsmaeker
denkt dat er aan de huidige
formule toch zal moeten ge
dokterd worden. Persoonlijk
zou hijzelf er eerder voor voe
len dat de spelen én in de tijd
werden gespreid én door ver
schillende landen samen zou
den worden ingericht, zoals
bvb. de Beneluxlanden, de
Scandinavische landen, enz.
Ook zouden de ploegenspor-
ten volgens zijn opvatting, ge
rust mogen wegvallen. Dit
zelfde zou al evenzeer mogen
gelden voor die sporttakken
waarbij op vaste tijden interna
tionale kompetities of wereld
kampioenschappen worden
gehouden.
Anderzijds gelooft Louis dat
Montreal niettemin over heel
de lijn ontzettend is meegeval
len. Natuurlijk gooit men vooraf
best een hele lading idealisme
over boord; maar dit geldt
reeds van voor deze spelenf
Het is onder meer ook best dat
men vooraf de te Montreal
8000 maal gezworen Olympi
sche meineed vergeet. Het is
ook best dat men zich niet al te
veel ergert aan de echte guerrilla
welke onder de verschillende
sportmerken, via de atleten,
wordt uitgevochten!
Ook niet te diep ingaan op het
feit dat het Olympisch dorp er als
een grote gevangenis uitzag.
Men vergeet ook nog liefst dat
de zó geprezen Olympische
geest het zowel binnen als bui
ten de sportvelden maar al te
dikwijls moet afleggen tegen
minder hoog verheven bedoe
lingen. Dat de atleten zich
maar al te vaak laten gebruiken
als nuttige idioten, zowel voor
politieke als voor zuiver kom-
merciéle doeleinden is ook een
van die vaststellingen waarbij
men nog amper durft door te
denken.
THUIS
TE QUEBEC
Of dit nu pleit voor onze eigen
situatie binnen het Belgisch
bestel, het is een feit dat men
als Vlaming te Montreal zich
heel gemakkelijk met de plaat
selijke toestand kan vereen
zelvigen. Alleen merkt men
dan ook meteen hoe ridikuul
het soms wel aandoet dit op de
spits gedreven afwegen van
zoveel voor de ene en zoveel
voor de andere. Vul voor het
Belgische Frans het Canadese
Engels in en voor het Belgische
Nederlands het Canadese
Frans en elke verdere gelijke
nis is louter toevallig. Was het
niet opmerkelijk hoe angstval
lig deze evenwichtsmanie zelfs
aan zijn trekken kwam bij de
openingsceremonie toen de
Olimpische vlam gezamenlijk
door een Franstalige en een
Engelstalige Canadees het
stadion werd ingelopen.
Wat ertoe heeft bijgedragen
dat Louis De Pelsmaeker zich
dicht bij huis kon voelen is zijn
ontmoeting daar met de «Que-
beqois» uit Aalst, Hugo De Pot.
Louis getuigt van hem wat ie
dereen nu stilaan wel zal we
ten, n.l. dat er nooit eerder een
dergelijk schouwspel werd ge
boden dan datgene wat onder
Hugo De Pof s leiding tot stand
kwam. Eén ding staat vast, als
Hugo De Pot straks in onze
kontreien weer aanlandt, komt
hij zoals beloofd, ook te Erem-
bodegem bij de De Pelsmae-
kers even aanlopen.
WIJ DEDEN
HET PRIMA
Vooral de paarden waren een
echte revelatie En niet alleen
voor Louis De Pelsmaeker die
onmiskenbaar ergens een
voorliefde voor deze sport
heeft. Ook de andere Belgen te
Montreal waren onder de in
druk van wat zowel individueel
zodat dit Canada-tripje er als
beloning wel af mocht. Erger
gesteld was het met het «en
fant terrible» van onze loop
sport, ons aller Miel Putte-
mans. Deze jongen was, noch
fysisch noch psychisch op Mon
treal voorbereid. Net als vorige
jaren had Bloso niet minder
dan 160.000 F hiervoor ter be
schikking gesteld. Het restje
aan energie wat onze nu haast
legendarische «leegloper» nog
had opgespaard gebruikte hij
voor prettiger disciplines.
Miei's viriliteit is straks al even
legendarisch.
Om nog even bij de atletiek te
blijven sluit Louis dan de rij met
een eresaluut aan de vriende
lijke Limburger, Karei Lismont,
die in de maraton in de kijker en
in het brons (-groen) liep. Deze
uitstekende lange-afstand lo
per hebben wij meer dan waar
schijnlijk een der laatste keren
aan het werk gezien. Naar ver
luid zou Lismont voorgoed met
het lopen stoppen om nu aan
zijn «opklim» in de ambtenarij
te beginnen.
Dat wij niet alleen een «Tour de
France» kunnen winnen, maar
ook nog Olympisch van ons
Kunnen afbijten in de wielren
nerij, bewees die andere Lim
burger Michel Vaerten. Louis
moet bij het meemaken van de
wegrit anderszijds zodanig on
der de indruk, van het gebeu
ren en van de prestatie van De
Wolf, zijn geweest dat hij er bij
vergat de uitslag mede te de
len Deze moesten wij dan van
zijn gesprekspartner Fons Brij
denbach vernemen. Dit kan nu
eenmaal de beste gebeuren en
De Wolf reed er niet minder
goed om.
Bij het kanovaren deden onze
dertig plussers, Bumie en
Hoekstra het zeker niet slecht.
Bij deze sport ontbreekt het
ons duidelijk aan jong talent.
Bij de finale van deze sporttak
zag Louis De Pelsmaeker het
van nabij gebeuren hoe de fa
voriet, de Duitser Kolbe, zijn
gouden medalje verspeelde.
Het was om je ogen niet te ge
loven zegt Louis. Vlak voor de
eindstreep viel deze kanoér
volledig stil en slaagde er zelfs
niet meer in om de roeispaan
op te halen. Gelukkig voor hem
werd hij slechts door één ach
tervolger ingehaald en voorbij
gestoken zodat hij tenslotte
nog naar een zilveren medalje
toedreef, zo groot was zijn
voorsprong op de andere deel
nemers geweest. Vóór de aan
vang van de wedstrijd had
Louis nog met hem gesproken.
Aan niets kon worden waarge
nomen dat er wat abnormaals
aan de hand was met deze 22-
jarige atleet. Nadien bleek dat
de zogeheten medische bege
leiding de oorzaak (en de
schuld) was geweest van deze
plotse -verlamming».
De atleten worden allemaal
opgepept in een of andere
vorm, meent Louis De Pels
maeker. Men noemt dit echter
«Medische Voorbereiding».
Men moet echter niet altijd en
overal het doping-spook zien.
Als atleten in twee achtereen
volgende zwemwedstrijden,
met tussenin een bijna dertig
minuten lange huldigings
plechtigheid waardoor de atle
ten direkt weer voor de tweede
wedstrijd moeten aantreden,
dan is een direkte «op-pep»
wel uitgesloten. Als dan toch
tweemaal achtereenvolgens
dezelfde zwemster het glans
rijk haalt dan moeten wij wel
aannemen dat alleen het ta
lent, de training en de aparte
langdurige voorbereidingsme
thodes aan de basis liggen van
dergelijke topprestaties en niet
het plaatselijk en tijdelijk toe
dienen van een of ander
spuitje.
Dat er echter op velerlei manie
ren wordt geknoeid kwam aan
het licht bij de affaire met de
veelvoudige kampioen, scher
men met de degen, de Rus O-
nisjenko. Toen L. De Pels
maeker bij het wedstrijdge
bouw arriveerde was dit
gans afgezet door wel dertig ot
veertig politiemannen. Er was
vanzelfsprekend heel wat dei
ning en rumoer ontstaan toen
deze «uitblinker» een geniale
bedrieger bleek te zijn. In zijn
degenhandvat was er een in
genieus sisteem ingebouwd,
dat van op afstand en op eigen
kommando het officiële
«score»-lichtje deed opflitsen.
Toch handige kerels die Rus
sen. Het «misdadige» perso
nage werd door Russische
otticielen direkt op transport
huiswaarts gezet om hiermede
hun eigen afkeuring en distan-
ciering te onderstrepen. Wij
1)
on
De
ge
ak
de
Louis De Pelsmaeker terug uit Montreal.(jm)
wedden er om dat Onisjenko
een gratis Siberisch verlof
toebedacht krijgt om over zijn
deerlijk door de mand vallen de
rest van zijn dagen te medite
ren.
NOG EVEN...
Als je in Montreal komt moetje
Crescentstreet (rue du Cre
scent) zien, had Roger De Cos-
ter ooit eens tegen Louis De
Pelsmaeker gezegd. Nu wou
het dat de BRT-ploeg precies
op de hoek van deze wereld
vermaarde straat in een hotel
ondergebracht was. In hoever
deze straat berucht zou zijn en
waaraan zijn vermaardheid te
danken is mochten wij helaas
niet vernemen want net toen
Louis zijn verhaal ging begin
nen kwam Hilde er bij zitten.
Over het transport van onze
Olympische springpaarden
naar Montreal wist Louis net
volgende te vertellen. Vanuit
Zaventem kunnen geen paar
den worden ingescheept om
door de lucht te worden ver
voerd. Dit kan wel in Frankrijk
en Nederland. De kostprijs
voor het transport vanuit Oriy
en Schiphol ligt echter zodanig
hoog (zie hoger) dat een bege
nadigde geest op het idee
kwam om de vraag te stellen
aan onze eigen Belgische
luchtmacht. Zo gezegd zo ge
daan. Men landde aldus bij ons
aller V.D.B. aan die geheel po
sitief stond tegenover dit ver
zoek en de nodige steun ver
leende zodat de zaak voor me
kaar kwam. Ook de kostprijs
lag stukken voordeliger zodat
iedereen dus redenen te over
had om met deze oplossing ge
lukkig te zijn Nochtans hadden
onze ruiters zonder de waard
iw
gerekend, in deze, het Militj
Reglement. En aanqezienj
dereen weet dat militaire j
glementen niet alleen «heilj
zijn maar bovendien ook r
strikt dienen nageleefd en
opgevolgd en dat dan «n
letter», schrokken
Olimpische ruiters wel
toen zij daar lazen da
«Paarden welke bij vliegtuj
transporten sporen van zen
wachtigheid mochten verton
dienen ter plaatse neergesdj
ten en afgemaaktNa hit
van kennis te hebben gen
men hebben zij toch maar li
ver voor Oriy en Schiphol g
kozen.
Achteraf hebben wij er bij g
dacht: «Zou dit de manier z
waarop sommige worstenm
kers aan goedkoop paardj
vlees geraken?»
E.V.DJ
Volgende twee week ends gaan op de Hoeve Van Cauwelaert, Nieveidriesweg te Meldert, Hoeve diet
reeds voor het Pikfeest werd gebruikt en die voorzeker een van de mooiste van de streek is, de opvoerln|
door van het folkloristisch stuk «Pee Kink».
VOORBEREIDING
Geboren Moorselaar als Karei
De Rop inderdaad was, wordt
hij voor het voetlicht gebracht
door de «Claerhaegse Comedie»,
mannen en vrouwen meestal
wonende op de wijk Klaarhaag,
wijk die burgerlijk tot Meldert
doch kerkelijk tot Moorsel
behoort, «levend Meldert en
dood Moorsel», zegt de volks
mond.
Dagelijks wordt er druk gerepe
teerd op deze Brabantse Hoeve
met ruime binnenhof door een
gezelschap van verscheidene
tientallen actrices, acteurs en
medewerkers allerhande.
AUTEUR EN REGISSEUR
Bewerker van de best-seller van
wijlen Benoit Putteman (van
Baardegem) en promotor en
bezieler van de ganse groep is
Fons De Koninck die met de
bewerking voor toneel wel voor
een moeilijke taak stond. Re
gisseur is Arnold Van de Perre,
als regisseur een nieuweling
doch als acteur iemand die het
professionele benadert en zulks
reeds bij vele gelegenheden zo te
Aalst als in de omgeving heeft
getoond, vooral dan verleden
jaar nog bij de reeks suksesvolle
opvoeringen van «Het gezin van
Paemel» van Cyriel Buysse.
VERTOLKERS
Mark De Wever wordt dan de
inkarnatie van de volksfiguur
Pee Klak en we zijn ervan
overtuigd dat bij hem de
vertolking in goede handen is en
dat hij zich volledig in die rol zal
kunnen inleven.
Verder zijn er een hele schare
medespelers en -speelsters. Luk
raak door mekaar vermelden
we, in een lange rij, Oktaaf
Fieremans, de vader van Pee,
Lieve De Croes, de vroedvrouw,
José De Croes. de pastoorsmeid,
Rudy Verdoodt, pastoor van
Moorsel, Roger Van Nuffel als
Lange Seppe, vriend van Pee.
Lieve De Koninck en Pierre
Opdorp, buren van Pee, Rosa
Moeyersoons als moeder van
Pee, Staf Fiers als de bakker van
Asse, Jeannine De Koninck als
de bidster. Mare De Croes als de
oom van Pee. Gustaaf Triest als
lijkbidder. Eddy Meer, Pol
Marcoen en Piet Bernaert als
broers van Seppe, Jan Moens als
de sjampetter.
Arnold Van de Perre ais
bedelaar en Fons De Koninck
als fakteur, Pierre De Croes en
MJ. Moeyersoons als buren van
Pee, apotheker Luc Cooreman
en als dokter en verdere figura
tie, broers en zusters en buren
van Pee. Dirk Lernaert. Luc
Moeyersoons, Theo Moeyer
soons, Veerle Bernaert, Lutgart
De Koninck, Sonja Opdorp,
Christiane De Croes, Herna De
Croes, Jos Mannaert en
Emilienne Willem.
ANDERE MEDEWERKER/
Voor het dekor staan in G
Moens, Mare De Croes, Piel
De Croes, Jos Mannaert j
Pierre Opdorp.
Voor de geluidsmontage n(
o.a. opnamen van ouderen, v
kinderen, van klokkengelui e
Danny Plets en Patrick Van
Perre. Voor de grime J
Mannaert. het licht Jos V
Belle, de kostumering Avoth
en M.J. Moeyersoons.
Voor de public-relations zod
Piet Bernaert en voor j
rekwisieten Mare De Wever j
Luc Cooreman.
Restauratie ligt in de bevoea
heid van Rosa Moeyersoons
Pierre Opdorp en de tentooi
stelling met o.a. werken vj
Kamiel Van de Velde
Gustaaf Van de Perre.
Voorzeggers zijn Dina
man en Jeannine en Lieve
Koninck.
VOOR LEVENSVREUGDE
Vermelden we tenslotte nog dj
de opvoeringen doorgaan
14.15,21 en 22 augustus, telki
te 20 uur. op de Hoeve Vi
Cauwelaert en dat de
Klak-bar» telkens open is vai
17uur.
De vertoningen gaan door
voordele van «Levensvreugd!
tehuis voor gehandikapten
Aalst.
L.
'elde I
a Coon I
Lieve E' i
De hoeve waarop Pee Klak opgevoerd wordt.(jm)
