S-Viet Moereels en het paard
EEN KIJK IN HET FABRIEKSKEN,
IN HAAR DOELEINDEN,
IN HAAR VISIE OVER
DE GEMEENTEVERKIEZINGEN
ALSTERS FOTOGRAAF MARC VAN DE PUTTE
iXPOSEERT TE GENT
De Voorpost - 10-9-76 - 13
ie kl
htig
elke Aalstenaar kent niet de naam van Piet Moereels? De man met zijn
ne, vlijmscherpe humor. Met zijn radde tong. Met zijn voorliefde voor de
Jassieke letterkunde. Piet Moereels is geen jockey of bekend ruiter, al kan de
n|el dit misschien wel laten vermoeden, het is daarentegen een van de
orname personen in de kommerciële afdeling van de firma «Gibeco
goöbarden hebben wel steeds een belangrijke rol gespeeld in zijn leven.
drafsl(
lan n
ind
stoni
uitei
g a"lh
n hel
pocra
1 'Aardenhandel
paardn Piet Moereels kan men niet
gen dat hij op het paard gebo-
itekeJi is, maar dan in alle geval toch
jast het paard. Toen hij op de
entaiporselbaan voor het eerst het le-
Jislicht aanschouwde mocht hij
paar». onmiddellijk de zoete geuren
>aardL) het edele paardenras opsnui- 1
Thuis was het immers een i
^rdenhandel. Het paard scheen
de familie Moereels wel één
i de lievelingsdieren te zijn.
bewjjn tante had op de Ledebaan een
Lrdenstoetcrij. in deze stoeterij
muzfrden rashengsten gekweekt.
Marquis de Dargis, een paard
t Brussel no-i ccr-*" over
lijn finishte tijdens de Natio-
|e Prijs. Het werd door de be-
Ihouwer Poteau als het ware
oteri^r de deur van zijn stal verceu-
:d. Wie dit beeldhouwwerk wil
(tijken kan nu nog altijd terecht
|de Ledebaanop de pl aats waar
paardenstoetcrij Matthijs
'fcrheen gevestigd was.
4ard
.tamfi Tro'e
:ds als student was Piet Moe-
fie dl's goed ter tong. Onder andere
»ter. Mc Maertcnsklub en in de
Sjdentenklub. Als praeses van
te laatste klub kon het ook niet
rs of het moest iemand zijn
het kon zeggen».
Ier kwamen er dan 't Schar-
ikeleen poppenteater, waarin
groep talentrijke jonge men-
zich uitleefden in de pop-art.
,ele namen: Ward Bauwens.
jston Bruyndonckx, Frans Van
Taelen. Modest Van Mulders
:ed voor deze poppenkast de
ipen en Carlos Coninek ont-
rp en bouwde de dekors. Car-
Coninck behaalde achteraf
de prijs van jong architekt van
jlgié, niet omdat hij bij het
p.mninkel de dekors bouwde,
lar omdat het een zeer bekwaam
i was. Ook de anderen hebben
n hun domein bewezen dat zij
wame persoonlijkheden wa-
repertoire dat door het
itrminkel gebracht werd was
•ral gericht op de klassiekers.
erhaaltje werd in grote lijnen
louden maar daarrond werd
?p een parodie geschreven die
bestal terug sloeg op toendertijd
■atselijke en aktuele proble-
in. Tot de voornaamste paro-
k''"Tu/.e stukjes behoorden: Iwijn
r Aelst», -Maria Stuart-«Tijl
lenspiegel - en. daar heb je het
ter. Het Paard van Troie»ge
nreven door Ward Bauwens en
et Moereels.
n klubje waannee men regel-
atig op stap ging was de Flira-
l^^ui/en- De/.e naam die wc nu
terugvinden inonze lange lijst
^Hnavaigroepcn, heeft daar niets
Ho te maken. Voor die tijd was
merkwaardige aan dat klubje
tl dat het gemengd was. dit wil
een jongens en meisjes namen
jnen deel aan aktiviteitcn. Men
Ik er met de fiets op uit naar het
iog Inkmeer, men trok naar de
'nder in Hekelgem. men ging
emmen, men wandelde naar
lardegeme.d. meer. MeldeFli-
nuizen stond Piet Moereels ook
ps op het toneel te Denderhou-
n. Het stuk was: -Het Tcsta-
:nten stond onder de regie van
Guns, later speler van de KVS
(ussel.
zo belandde hij dan in 't Land
i Riem. Daar is hij jaren als
lief amateur-aktcur werkzaam
tal
lar fciev
Een
de schoonste
inden die hem hiervan bijge-
is was een avond met Staf
Bruggen Wine- "uiman,deze
laatste aan het klavier. Nog een
ander hoogtepunt was toen hij in
de Beurs van Amsterdam het
woord mocht voeren naar aanlei
ding van het honderdjarig bestaan
van deze toneelvereniging.
Hiermee is de toneelkarrière van
Piet Moereels echter nog niet ach
ter de rug. Hij doorliep te Aalst
ook nog de toneelschoolDit was
in de tijd van kamiel Van Geert,
Tuur Van den Brulle, Christiane
Borms en Rosa Corthals. De klas
stond toen onder leiding van Gas
ton Van den Bossche.
Paardenzitting
Een nieuwe periode, waarbij ue
verre klassiekers wat op de ach
tergrond geraakten was toen Piet
Moereels bij de Draeckeniers ver
zeild geraakte. De hoogtepunten
die hij zich hiervan herinnert zijn
de opvoering van «Genoveva van
Brabant» waarin hij samen met
Jan Beeckman en Nicole Sche-
linck een parodie bracht op de stijl
1900, de Dirk Marlens-
tentoonstellingen de fameuze
Paardenzitting. Deze paardezit-
ting, gehouden in de raadszaal
van het stadhuis te Aalst, naar
aanleiding van het naar buiten
komen van het Dèndermondse
Ros op 25 mei 1975. zal vele gui
tige kamavalisten nog jaren in het
geheugen blijven steken. Wie her
innert zich niet die avond die door
onze" burgemeestér Marcel De
Bisschop zo typisch geopend
werd. De avond waarop prof. Van
Hese in geleerde woorden de riva
liteit tussen Aalst en Dender-
monde trachtte te verklaren. De
avond waarop Pol De Paepc uit de
doeken deed hoe men destijds
poogde het edele Dendermondse
Ros te schaken. De avond waarop
Piet Moereels zijn klassiekers
nogmaals boven haalde en
-woordspelend» ieder in het ga
reel van de lach wist te houden.
De avond, waarop het uit Aalst
afkomstige Dendermondse boer-
ken hét paard achter de wagen
spande en luidkeels vertrappeld
werd door het nog luider zingende
Corum Alostum Imperiale. De
avond waarop de Dendermondse
afgevaardigden, schuchter, hun
entreegeld, een ajuin, in de hand.
de raadszaal binnentraden. De
avond waarop de Dendermondse
schepen Wiemeersch en de Den
dermondse burgemeester Cool
hun boerendorp aan de Dender
met alle mogelijke pk's verdedig
den. maar voorbijgestoken wer
den door de Aalstenaars. De
avond ook waarop de bierstad
Aalst en de kopvleesstad Dcn-
dermonde hartelijk verbroederden
onder het eten van kopvlees en
onder het drinken van een pint
schuimend bier. Een onvergete
lijke avond.
Een jaarlijkse traditie in Aalst is
ook hel Gele Boekje van dc
Draeckenieren. Ook hieraan ver
leent Piet Moereels zijn mede
werking. Vooral zijn humoristi
sche rijmelarij, zijn sterk opmer
kingsvermogen en zijn bijtende
spot komen hier goed van pas.
Een paar voorbeeldjes van derge
lijke slogans: «Treedt uit de mas
sa, sluit aan bij onze 600.000 le
den- Dc dikken leven korter,
maar eten langer» en dan die be
grafenisondernemer die tot een
van zijn klanten zegt: «Oh. mijn
heer, ik heb er al zoveel uit de put
geholpen.-
Veeartsenij
kunde
Laat ons het palmares van Piet
Moereels even vergeten en nog
eens een stukje lichten uit zijn
biografie. Als student heeft hij 2
jaar kandidatuur wetenschappe
lijke en 2 jaar veeartsenijkunde
gestudeerd, daarna is hij er mee
gestopt. Aan zijn legerdienst, die
hij vervulde in Ierland, is mis
schien wel een opmerkenswaar-
digé anekdote verbonden: Na de
tweede wereldoorlog had de Be
lgische regering te Londen een
akkoord gesloten dat 6 brigades
hun opleiding zouden krijgen in
Ierland. Piet Moereels behoorde
tot de 6'" brigade, de tweede reeks
van 3 brigades die naar Ierland
gingen voor hun legerdienst. Al
vorens naar Ierland af te reizen
logeerden ze eerst nog een tijdje
bij burgers hier in België en het
toeval wil nu dat twee bekenden,
beiden zeer handig met het
woord, toen bij dezelfde burgers
onderdak genoten. Dat waren Ben
Caini. die vorig jaar de Dirk Mar-
tensprijs voor literatuur ontving,
en Piet Moereels.
Achteraf, in Ierland, verloren be
iden elkaar uit het oog omdat ze
daar in verschillende onderdelen
ondergebracht werden.
De nar
Een reeks optredens, voorstellin
gen en speeches, waar Piet Moe
reels nog blijde herinneringen aan
overgehouden heeft, waren o.a
de viering van de verdienstelijkste
Vlaming in de kalvaar, een jaar
lijkse prijs, toegekend door de
Marnixring, en een terugblik op
de onderwereld van Louis De
Lentdeckcr, naar aanleiding van
een etentje, georganizeerd door
de Oud Domper.
De eerste viering betrof de hulde
aan de Vlaamse volkskundige
Renaat Van der Linden uit Zotte-
gcm. Deze man, die reeds heel
wat gepresteerd heeft op volks
kundig vlak, werd door dc Mar
nixring, evenals zovele andere
verdienstelijke Vlamingen, op
een bepaald moment eens bijzon
der in de bloemetjes gezet. Naast
het ernstige gedeelte zorgde Piet
Moereels voor de luchtige noot
van het geheel.
De tweede maal staken de leden
van de Oud Domper de voeten
onder de tafel na een spreekbeurt
door Louis De Lentdeckcr over de
misdaad, meer bepaald over de
onderwereld. Achteraf toen ie
dereen zijn broeksriem al een paar
gaatjes verder gezet had, stond
Maurice Lambrecht op van de ta
fel en kondigde aan dat Piet Moe
reels nu op zijn beurt eens ging
spreken over de onderwereld van
Louis De Lentdecker. Dat wad
voor Piet wel een verrassing. Hij
was immers op deze show niet
voorbereid, maar gelukkig kende
hij de personen aan tafel vol
doende en had hij genoeg van de
rede van Louis De Lentdecker
onthouden om het tot een goed,
lachend einde te brengen.
Ook op ander plaatsen in het bin-
neland was Piet nog van de partij.
Te knesselare hield hij een
spreekbeurt voor de Rederijkers
kamer van Sint-Elooi. Een prach
tige pot met het rederijkerssym
bool prijkt nu nog als herinnering
in zijn kast. Te Ronse trad hij op
voor de Vlaamse Vriendenkring,
dit op aanvraag van Raymond
Vindevogel. Rond de jaren 1948
was hij te Gent ook de feestrede
naar bij de herstichting van de
Domper Gent. Ook op talrijke
vroegere Driekoningenavonden
werd hem het parool verleend.
Zijn laatste, meest bekende optre
den was wel ti jdens dc voorstel ing
van het groot Aalsters kamaval-
boek.
Ook in het buitenland is hij een
graaggezicne gast. Ondanks hij
geen germanist noch romanist is
slaagt hij er toch in de toehoorders
aan het lachen te brengen. «Ik be
heers de taal niet volledig,» zegt
hij zelf, «maar het is humor en
daar mag je de bal eens misslaan.
Het komt er op aan dat ze je ver
staan. Als voornaamste gesprek-
savonden in het buitenland kun
nen we aanstippen: het Holy Tri
nity College in Dublin. Hier be
vond hij zich op gekend terrein,
denk maar aan zijn legerdienst.
Verder was er ook nog «Immer
Plaan in Aken». Deze kamava-
leske gebeurtenis, waaronder an
dere de bekende Buten Reden ge
houden worden was een oord
waar Piet ook heel wat belangstel
lende luisteraars vond. Na Ierland
en Duitsland is er ook nog Neder
land. Een spreekbeurt voor een
Rotterdamse studentenklub en
een rede op het Kongres van de
Nederlandse Universiteiten te
Gent. Opdeze laatste manifestatie
in het Gravensteen vertolkte Piet
Moereels de rol van een nar-
voorzegger in een middeleeuws
stukje.
Deze nar.is naast het paard, één
van de terugkerende elementen in
Piet Mocrecf leven. In 1958 werd
onder andere in Aalst een oud
Wagenspel opgevoerd, waarin
Piet, hoe kan het anders, de nar
uitbeeldde. Een fragment werd
door de BRT op film vastgelegd
en een paar maal op de televisie
vertoond.
Als laatste hoogtepunt van zijn
amusementskarrière nog een ver
haaltje over de historische stoet
van 1950. waarin Piet Moereels
ook aanwezig was, als heraut
te paard In deze historische stoet
had Jef Van Herreweghe een
groep waarin hij een bereden her
aut nodig had. Daarvoor had hij
iemand nodig met een goed stem
geluid, die bovendien ook nog
moest kunnen paardrijden. Hoe
kon het ook anders of hij dacht aan
Piet Moereels. Zoals haast altijd
stemde deze toe. Al rijdens moest
Piet Moereels een ode geschreven
door Albert Baeyens, ook schrij
ver van toneelstukken zoals «Een
mandeken Fruit» voorlezen. Tij
dens de stoet oogstte Piet heel wat
sukses door een onvoorzien
nummer. Toen hij voor de tribune
aan zijn perkament wou beginnen
schrok zijn paard plotseling en
begon te steigeren, dc akte viel op
de grond. Ondanks alle rommel,
zoals zwaard en andere attributen,
wist Piet de oorkonde toch nog
van de grond op te pikken en ge
woon verder te spelen. De mensen
dachten dat het een ingestudeerd
nummer was en het applaus bleef
dan ook niet achterwege.
Piet Moereels is een man waar je
uren kunt naar zitten luisteren
zonder je te vervelen. Wanneer je
hem in een zaal hoort, of vooreen
publiek, valt je steeds zijn rake
humor, zijn satirische toon en zijn
parodiërende stijl op. In de loop
van de jaren is zijn wijze van op
treden wel wat veranderd, hij is
mecgeëvolueerd met de tijd.Zijn
toehoorders zijn echter nog altijd
even entoesiast als vroeger. In de
loop der jaren heeft hij wel opge
merkt dat er hoogten en laagten op
te merken vallen in de humor. De
ene maal kan het maanden aansle
pen voor men je nog eens vraagt
en dan gebeurt het dat men je elke
week zou in beslag nemen.
Het moeilijke in de satire is dat
men moet van dc situatie op de
hoogte zijn. met woorden moet
kunnen spelen en een goede ach
tergrondkennis bezitten. Daarbij
mag men ook niet kwetsen. Wel
raak mikken, maar met kwetsen.
Dit is een eigenschap die toege
kend wordt aan echte Aalstenaars
en wanneer we ons baseren op de
satirische spot van Piet Moereels.
dan kunnen we één zaak met ze
kerheid zeggen, en dat is: «Piet
Moereels heeft echt Aalsters
bloed in de aderen.- j
«Wij zijn rood, geel, blauw, witis niet zomaar een ijle uitspraak waarmee het «Centrum
voor Samenlevingsvernieuwing», in de volksmond «'t Fabrieksken», graag naar de mensen
toegaat. Wel nee, voor het pluralistische CSV is het niet zoals voor de schilder die niet weet
welke kleur van z'n palet te nemen; het is kleur bekennen voor de openheid en voor de
vriendschap. Dit was althans de indruk die we na enkele bezoeken achter de groene poort aan
het nummer vijfenveertig in de Wellekensstraat te Aalst hadden. Beter dan het hier te lezen,
kan u best zelf eens binnen springen en zien wat er zoal in het buurtcentrum gebeurt aan
aktiviteiten. Belangrijk leek ons hier, de geest, de achtergrond van 't Fabrieksken duidelijk te
maken aan de al dan niet nieuwsgierige lezer. In deze woelige tijd van politieke beloftes zeker
een interessante uitwisseling van gedachten
In het centrum is men voor de zoveelste keer druk aan het werk om de bestaande lokalen aan
te passen aan de behoeften van een steeds groeiend publiek. Tussen de hamers en verfbor-
stels tekenden we volgend gesprek met een paar verantwoordelijken op. Uit oogpunt van
objektiviteit geven we het hier woordelijk weer.
Een «Centrum voor Samen
levingsvernieuwing» heeft
waarschijnlijk wel politieke
opvattingen. Hoe staan jullie
tegenover de gemeente
raadsverkiezingen?
Er moeten in elke partij, ik on
derstreep: in élke partij, wel
mensen te vinden zijn die nog
met een eerlijk gezicht kunnen
naar buiten komen, mensen
die het welzijn van de samen
leving op het oog hebben. Het
CSV wil een plaats zijn waar
deze mensen mekaar eventu
eel kunnen ontmoeten, zodat
zij zich wat minder geïsoleerd
voelen. Misschien kunnen zij
hier ook wat moed opdoen om
zich binnen hun eigen partij ra-
dikaler op te stellen.
Het CSV houdt zich dus pas
sief, buiten het strijdgewoel?
Misschien wel buiten het strijd
gewoel, alhoewel dan nog.
maar zeker niet passief. Sa
men met een materiële inrich
ting, die al enorm veel energie
opslorpt, werken wij met een
kern van mensen ook hard aan
de sfeer, de emotionele open
heid die precies alles moet
mogelijk maken.
Wat bedoelen jullie eigenlijk
met «alles»?
Ja, ik zou zeggen, een nieuwe
mentaliteit die bijvoorbeeld
oude vijanden tot vrienden kan
maken en waaruit ideeën en in
itiatieven kunnen groeien in het
belang van de gewone mens.
Is dat pacifisme van het CSV
niet een gemakkelijkheids
oplossing?
Helemaal niet. Wanneer bij
voorbeeld controversiële
groepen of personen, of zelfs
bekende politiekers van een
bepaalde kleur, het CSV bin
nenstappen schrikken zij er
niet van terug met hen een fun
damenteel gesprek aan te
gaan. Bovendien brengt dat
wel eens spanningen en con
flicten mee bij de in het CSV
gehuisveste groepen. Dat
vraagt allemaal een enorme
aandacht en begeleiding, wil
len wij onze droom niet zien
uiteenspatten als een zeepbel.
Het CSV heeft die «droom»
nog niet veel in politieke taal
omgezet?
Neen, dat is juist. Maar hij is
ook zo veelzijdig. En boven
dien worden woorden zo slecht
begrepen. Wij willen niet in de
zoveelste ideologische verloe
dering terecht komen, je weet
wel, het schermen met termen
en begrippen. Voor ons geldt
minder wat iemand zegt dan
wat hij echt doet.
Wat moet een goede politie
ker of partij dan eigenlijk
doen?
Eerst en vooral naar de men
sen luisteren en dwars door
heen hun grieven en wensen
hun eigenlijke diepste verlan
gens opsporen. Tegelijkertijd
ijveren voor de middelen om
het simpele buurtleven kansen
te geven en anderzijds plannen
op lange termijn en voor rui
mere gehelen ter discussie
voorleggen. Tenslotte zoveel
mogelijk macht en verant
woordelijkheid delegeren. Veel
politiekers besteden al te veel
energie aan het in stand hou
den van zichzelf. Dat is het zo
in een notedop.
Slaagt het CSV erin de in
spraak van gewone mensen
te verwezenlijken?
Neen. Wij moeten dat allemaal
nog leren. Ge zoudt dat kunnen
vergelijken met een weeskind
dat gans zijn jeugu in tehuizen
heeft doorgebracht. Zo'n kind
kan zich moeilijk het leven in
een warm gezin voorstellen.
De mensen uit de buurt van het
CSV, en misschien wel de
meeste CSV-bezoekers. grij
pen inderdaad de hen geboden
kansen niet aan om dingen
voor zichzelf op touw te zetten
en hun eigen lot te leren bepa
len. Wij hebben dat ooit de
«geestelijke impotentie» ge
noemd. Daarop werken wij
vooral. Het CSV moet een
soort laboratorium van de
echte democratie worden.
Jullie werken dus meer aan
een mentaliteit dan aan
strukturen?
Een mentaliteit is een struk-
tuur. een denk- en voelstruk-
tuur! Misschien wel de belang
rijkste van allemaal. Maar in
het CSV is er ook altijd ruimte
en tijd geweest voor groepen
die bepaalde ideeën voorstaan
i.v.m. maatschappelijke en
economische strukturen.
Er zijn groepen in het CSV
die bijvoorbeeld oppositie
voeren tegen het stedelijk
jeugdbeleid. Is dat niet in te
genspraak met het pacifisme
van het CSV?
Het kan niet genoeg onder
streept worden dat de gehuis
veste groepen in het CSV vol
komen autonoom werken. De
Humanistische Jongeren in de
vzw Pan hebben zich op dat
jeugdbeleid geschoten. Teore-
tisch is het denkbaar dat een
andere groep in het CSV dat
jeugdbeleid bijvoorbeeld ver
dedigt en aan de uitbouw ervan
meewerkt.
Dergelijke tegenstellingen
worden van het CSV zelden
gehoord. Mag men daaruit
besluiten dat één bepaalde
strekking er overheerst?
Het CSV is en blijft een plaats,
ik zeg wel: een plaats, voor ie
dereen, Als er nu bijvoorbeeld
300 mensen in een cinemazaal
zitten en daarvan zouden er
200 CVP'ers zijn, dan zal men
toch ook niet gaan zeggen dat
die cinemazaal een CVP-zaal
is? Er zijn groepen die het aan
bod van het CSV het eerst
hebben gegrepen. Zij die weg
blijven en dan van buitenaf
gaan jammeren dat het CSV
«van de anderen» is, hebben
ongelijk.
He Jben jullie er dan een ver
klaring voor dat die andere
partijen blijkbaar niet zo vlot
het CSV g§l>rgiken?
Helemaal juist is dat niet. De
PVV-jongeren bijvoorbeeld
houden elke maand 't Utopie
ken open, en ook zijn er heel
wat jongeren uit katolieke
jeugdbewegingen die zich voor
een of ander projekt of werk
groep stevig inzetten, welis
waar ten persoonlijken titel. Ik
zou het liever in 't algemeen
stellen dat alle traditionele en
gevestigde machten het CSV
van bij het begin met de ge
bruikelijke achterdocht hebben
bekeken.
Waarom dan?
Wel ja, dat is een moeilijke
kwestie, die meer te» maken
nGsfi met "9vqs! dsn met ver
stand. Het langharig werk
schuw tuig en zo, de alternatie
velingen, je weet welWat
men niet ként, gaat men auto
matisch verdenken van allerlei
duistere bedoelingen. Onze
ervaring is dat wie het waagt
een paar keer in 't Utopieken,
of zelfs in de Pan een pint te
komen ^pakken, vrij vlug inziet
dat hij niet met marsbewoners
te maken heeft, maar met
mensen die er op uit zijn
vriendschap te stichten. Zo
simpel is dat.
Is dat wat jullie bedoelen met
«samenlevingsvernieuwing»
Ja, dat is het uitgangspunt of
de voedingsbodem. Echte
vrienden stimuleren mekaar
dan wel om te denken, initiatief
te nemen, akties te ontwerpen,
projekten op te zetten die een
of ander aspekt van de samen
leving kunnen vernieuwen. Er
loopt in Aalst een kapitaal aan
mensen rond met boeiende en
kreatieve ideeën. Waarom vin
den zij mekaar niet? Wat houdt
hen tegen s..men te werken?
Volgens ons: een heleboel
ideologische tegenstellingen
die regelmatig kunstmatig
worden opgeschroefd. En dan
ook een stuk geblazeerdheid.
Wij staan steeds vreemder te
genover het echte leven, de na
tuur, de menselijke passies, de
arbeid, het wonen, enz
Vinden jullie niet dat deze
ideeën ook door anderen,
bijvoorbeeld politieke par
tijen, worden verkondigd?
Wijkraden, buurtcomité's,
omdat de mens belangrijk is,
en zoHet zit toch allemaal
in dezelfde sfeer?
Ja, maar het gaat om de poli
tieke middelen die men aan
wendt om deze ideeën te reali
seren. Dat begint gewoonlijk
met een machtsstrijd, daarna
wordt het een kwestie van poli
tieke benoemingen op sleutel
postjes en het eindigt met de
plechtige inhuldiging van een
initiatief tot meerdere eer en
glorie van de partij. Opdat die
bij de volgende verkiezingen
nog méér macht zou venver
ven. Welnu, dat systeem
brengt veel meer haat en nijd
mee dan werkelijke samenle
vingsopbouw. Daar willen wij
van afstappen
Distantieert het CSV zich dus
automatisch van alle poli
tieke partijen?
Wel van de partijen, niet van de
personen die binnen deze par
tijen zich inspannen om terug
tot de diepste kern van het poli
tiek bedrijf te komen: het echte
welzijn van de mensen, in hun
buurt, in deze stad.
rc Van De Putte is een geboren en getogen Aalstenaar, 30
r, gehuwd, twee kinderen.
studeerde te Gent aan het HIGRO-instituut en behaalde er
1 diploma grafische kunsten.
fi aangeboren liefde tot de
luur en de mensen, samen
t zijn drang tot creatieve
ibies brachten er hem toe
iressie te zoeken in de foto-
tfie. Dat hij hierin slaagde,
wijzen zijn spoedige he
arsing van materiaal en
ihniek en zijn bijzondere vi-
op én adequate behande-
I van het gekozen onder-
rP
trouw kursist van de foto-
ekends, ingericht door de
kende Leslie Dauw in
inen- en buitenland, leerde
hij ook het «studiowerk» ken
nen, het hanteren van fotomo
dellen. Tevens ook een gele
genheid om zijn technisch
kunnen te perfectioneren en uit
te drukken in een «hardere»
maar aangename printing.
Het verder zoeken naar ex
pressiemogelijkheden (als gra
ficus staat Mare beroepshalve
dagelijks in de drukkersprak-
tijk) evolueerde bijna logi
scherwijze in het kiezen van de
«fotosequentie». Hierbij wordt
uitgegaan van een bepaalde
idee, die dan in opeenvolgende
foto's wordt uitgewerkt tot een
sluitend geheel. Een dergelijke
opbouw kan natuurlijk heel wat
tijd en voorbereiding vergen,
want vooraleer de defintieve fo
to's en hun «opeenvolging» tot
stand komen, wordt een en an
der meestal uitgetekend in tal
rijke schetsen en vóórsstudies.
Een typisch voorbeeld hiervan
zijn enkele «geboorte»-
sequenties, waarvan er een on
langs nog op het Internationaal
Fotosalon te Reims heel wat
succes kende.
Belangrijk in het werk van Mare
Van de Putte is, dat hij aan de
tweedimensionale fotografie
een nieuwe, derde dimensie
weet te geven.
Het vinden van een goed foto
model kan betrekkelijk vlot
gaan, doch een passende ach
tergrond, een geschikt decor of
ander beeldelement is niet al
tijd gemakkelijk. Mare slaagt er
trouwens meestal in zijn «idee»
gestalte te geven en tot uit
drukking te laten komen op
zeer eenvoudige, zelfs witte
achtergronden.
Na te hebben deelgenomen
aan talrijke collectieve salons,
werd de grote stap gewaagd
meteen individuele expositie in
het Centraal Kompleks te Den
derleeuw, ingericht door Par-
nassos van 29 april tot 9 mei jl.
Het werd een verdiend succes,
zowel qua interesse vanwege
de talrijke bezoekers als wat
gunstige perskritiek betreft.
Dit betekende natuurlijk een
stimulans voor deze steeds
verder explorerende kunste
naar en zo worden er dit jaar
nog enkele individuele ten
toonstellingen gepland in
binnen- en buitenland (o.a. te
Gent en in Frankrijk).
Tot 16 september kan men het
werk van onze stadsgenoot
bewonderen in de befaamde
Galerij 5.6, St. Michielsplein 14
te Gent.
Openingsuren: van dinsdag tot
en met vrijdag van 14 tot20 uur,
zaterdag van 14 tot 18 uur.
Zondag van 10.30 u. tot 13.30
Een ongewone sekwens van Marc Van de Putte.
