Crazy man Koen De Bruyne
en soortgenoten tussen de do en dido
V
MILIEUBEWUSTE KUNSTSCHILDER
GEORG MUYS TE LEDE
STAMPEN EN DAGEN
OPENEN KLEINKUNSTSEIZOEN
IN JEUGDHUIS LEEUWERIK
28 - 1-10-76 - De Voorpost
Jeugdhuis Dido (vind u aan de Oude Heirbaan te Erpe) steekt op
zaterdag 2 oktober een andere pluim op de hoed met het optreden van
de free-jazz-pop en wat nog allemaal Koen De Bruyne-groep.
Zowaar een nieuw en moedige initiatief om steengoeie niet zo popua-
lire dingen te brengen.
Koen De Bruyne is niet de eer
ste de beste, zelfs niet de beste
de eerste nu al lang duidelijk is
dat ook in Vlamingenland
waardering niet altijd gemeten
wordt aan kwaliteit. Met deze
vette kluif ter bezinning is het
de knabbelende lezer ten stel
ligste aangeraden om een mu
zikaal snoepje te komen proe
ven in Dido. Koen De Bruyne
die muzikaal zo goed als geen
uitstaands heeft met broer Kris
het vertederd meisjeshaart
weze verwittigd brengt er
met zijn groep een in onvoor
bereide toestand niet steeds
gemakkelijk verteerbare soort
muziek die we gemakshalve
achter de vaandel van de jazz-
rock zullen opstellen. Oplos
sing voor de toestand van
niet-voorbereid-zijn; u koopt
gauwgauw de elppee «Here
Comes The Crazy Man»; elpee
die wij u sterk aanbevelen
(waarvan ekte in de platenru-
briek «Muziek in 't rond).
Tweede oplossing: u legt zich
te laven aan de gelijkaardige
tonen van pakweg Chick Co-
rea ofte Carla Bley. Derde al
ternatief: u doet niets maar
komt in een bui van overdadige
verstandelijkheid naar de
Erpse jeugdklub.
BIOGRAFISCHE VOER
Koen De Bruyne werd geboren
te Antwerpen op 23 maart
1946. Hij genoot een klassieke
muzikale opleiding aan het
Antwerps Conservatorium, en
behaalde er op 21-jarige leef
tijd de eerste prijs voor piano,
notenleer en harmonie.
Aan het einde van zijn oplei
ding in 1967 werkte hij als mu
zikale klusjesman zowat her en
der tot de sombere vader
landse periode die meestal le
gerdienst wordt genoemd.
Blues en jazz hadden Koen
toen reeds danig te pakken dat
een strikt klassieke muzikale
loopbaan hem niet de nodige
voldoening kon geven. Koen
De Bruyne werd aldus en ach
tereenvolgens pianist-orgelist
bij de groepen «Carriage
Company» en «Jelly Fish»,
sterk ondergewaardeerde
konstellaties van uitstekende
muzikanten. Daar de Angel
saksische rock bij ons niet de
nodige wind-in-de-zeilen
kreeg en een bries van Vlaams
bier en plezier de pogingen in
de moedertaal voortduwde
kwam een andere (bijkomen
de) koers in Koen's karrière.
Begon toen de periode waarin
De Bruyne zich als begeleider
van inheemse artiesten aller
hande verdienstelijk maakte.
Zo verving hij Raymond Van
hetGroenewoud (van «Ik wil de
grootste hebben») toen deze
de groep van Johan Vermin
nen verliet. Koen heeft van
toen af zijn toetsenwerk en ar
rangementstalent met de re
gelmaat van een wel-luidende
klok ten dienste gesteld in het
platenwerk van menig Belgisch
talent (zowat alle Vlaamse
kleinkunstenaars en popzan-
Nu kollega De Groeve het al een tijdlang te bont en te rond
heeft gemaakt en het SVMIRS (Syndikaat der Verenigde
Muziek-in-'t-rond Schrijvers) andere voer op de plank wilt,
graag volgend vynil.
«Here comes the crazy man»
Wanneer men in deze Lage Landen een boompje opzet
over het tekort aan ware kansen dat onze eigen muzikan
ten wordt geboeden durft de naam van Koen De Bruyne
wel eens vallen. Wel, deze koene toetsenridder heeftter
gelegenheid van zijn optreden in Dido gezegd een LP
kunnen volstouwen met vier brokken hoogstaande jazz-
rock. Onder de verzamelnaam «Here comes...» en met de
hulp van het kruim (o.m. drummer Jean-Pierre Onraedt,
fender bassist Ketje Desouter, trompettisten Richard
Rousselet en Gerard Sabbe) valt er te genieten van rus
tige tot woelige dialogen, sololoopjes enzomeer die nu en
dan doen denken aan wat Chick Corea aan de andere kant
van de plas in de losse groeven heeft gezet.
Het begint allemaal met het steengoeie entreenummer
«And here comes the crazzy man». Een klassiek getinte
melodie opent. «The silver eye was brown». Het gelijkaar
dige rustige beign van de free-jazz -Pathetic Dreams» leidt
tot het inlassen van een introspection-achtige (cfr. Thijs
Van Leer) vrouwenstem terwijl het slotnummer «Unanswe
red Questions» de weg opent voor een climax aan virtuosi
teit van hoofdvertolker Koen.
(Vogue 9002)
Abbaja
Nu het Zweedse kwartet Abba, konstellatie van Björn,
Benny, Anna en Annafried, met hun «Dancing Queen»
zowel de love queens als de zwoele dansers laat meehup-
pelen staat een «Abba Greatest Hits» bij de platenboer ter
beschikking. Van Abba weet u dat zij geen globe-trotters
wensen te zijn en dus alle energie willen stoppen in het
maken van weluitgekiende krakers. Van hen krijgen we dus
een Zweeds eksportprodukt dat alle ingrediënten bezit om
het West-Europese oor tussen soep en patat te vleien
^Fernando» (van de drums, weetjewei), «S.O.S.», «I Do, I
Do, I Do, I Do, I Do» en andere meezingers.
Zowaar the top os the Euro-pop.
(Vogue LDY 28047)
Pratt op de mat
Een verbazend affe en boeiende elpee is zonder twijfel de
derde van Andy Pratt: «Resolution», een late zomeront-
dekking van het SVMIRS.
Na «Rekords are like life» en «Andy Pratt» is deze schijf een
staalplaat van Andy's kunnen: goeie tekst, de nodige hu
mor (in «Karen's song»), onverwachte harmoniën («If you
could see yourself»), mooie stem en pnma omlijsting door
producer Arif Mardin. Een imponerend popprodukt van
hetzelfde niveau als wat ene Elton John deed voor ie zich
als een losgelaten hijgend rockzwijntje tot ster knorde.
Andy's pianogetokkel onderstrepe een onmiskenbaar ta
lent. Warm aanbevolen.
(Nemperor Records ST-NE-763606)
Love Me. 't is maar een woord.
Jessy Joyce, volgens haar platenfirma de «Edith Piaf van
de rock», levert na het uitpakken uit de prikkelhoes (waarop
twee koppels slappe borsten en het smalende «Love Me»
niet de «eksitatie» die de foto eventueel zou kunnen op
wekken. Met Jessy Joyce is het blues, jazz-rock tot zelfs
bossa-nova geblazen met nummers die wellicht doen den
ken aan haar soortgenoten Nancy Wilson, Elis Regina,
Sarah Vaughan maar die stranden in een totaal gebrek
aan orignaliteit (althans voor wat de songwriters bijdroe
gen Jessy laat haar sensibiliteit reizen over funky-ritmes
naar slows, een reisje dat zelf haar hoogtepun^es leidt: het
simpele en van drie akoestiese gitaren voorziene «Hey
Blues», het vreemde «Only in my dream en het Janis
Joplin-geïnspireerde «Welcome to my dream»
(Barclay BE 120-330.017)
RDW
gers, Adamo, onze eigenste
Stampen en Dagen, enz.)
Naast deze professionele bij
drage op de muzieksien, heeft
Koen een moeilijker pad geko
zen voor het opbouwen van
een eigen karrière. Met een
aantal jonge jazz-
gelnteresseerde muzikanten
rondom zich treedt hij nu gere
geld op. Met dezelfde Koen De
Bruyne Groep, aangevuld met
andere virtuozen, werd een
eerste elpee «Here comes the
crazy man» gemaakt. Zowaar
een staalkaart van het bewan
delde muzikale terrein tijdens
de optredens, nu en in de toe
komst.
In opdracht voor de radio
schreef Koen ook een symfo
nie «GAMES». Naast de ste
vige reputatie die Koen heeft
opgebouwd in de Belgische
muziekmiddens, bestaat er
ook in het buitenland belang
stelling voor zijn jazzeksploten.
Het jazzlabel EMC, met name,
zou interesse hebben voor zijn
volgend solowerk. Het was dan
ook in die kontekst dat hij te
zien en te beluisteren was op
het Bilzen Jazz Festival, als
enige Belgische vertegen
woordiger.
Een week na broer Kris, we
schrijven 1 juli 1976, kreeg
Koen De Bruyne de BRT-eter
kadoo voor een «Muzieksien-
spedal». Voor de BRT wel niet
normaal, maar kom...
KOM DAN
NAAR MADELON
De onverzadigde melomaan
kan na het optreden van Koen
Koen De Bruyne
De Bruyne de avond muzikaal
mooi afronden met het gqan
bekijken van twee andere
Vlaamse formaties: Tjens-
Couter en wat veel beter is,
Karei Bogard's Highway
Band. Men begeve zich hier
voor naar ene zaal Madeion,
Grote Markt, Aalst alwaar ene
politieke partij de fusionerende
jeugd de oren zal kietelen. Af
spraak: 22 uur (althans voor
het muzikaal gedeelte). Inkom:
niks.
Tjens en Couter ofte Arno
Tjens en Paul Couter vormen
samen dat Oostends duo dat
zich de laatste maanden een
zekere bekendheid heeft eigen
gemaakt. Hun elpee «Who Ca
res», onder het label DWARF
uitgebracht, heeft hiertoe in
niet geringe mate bijgedragen.
De band met Karei Bogard is
wat hen betreft niet ver te zoe
ken. Vooreerst speelde Karei
de rol van produser op «Who
Cares», DWARF is een kreatie
van voorgenoemde en ten slot
te, Tjens-Couter en Karel Bo
gard's Highway Band zijn
meestal samen op het podium
te zien. Bogard kennen we van
Kandahar, Gentse groep die
hij samen met Jet De Vis-
scher, boven de doopvont had
gehouden. In de lente van dit
«memorabel» jaar '76 werd
Kandahar omgevormd tot «Ka-
rel Bogard's enzoverder».
De Highway Band was samen
metTjens-Coutérte bekijken in
Dido, enkele maanden terug.
En voor wie het week-einde
muzikaal wil inzetten is er op
vrijdag 1 oktober te 20 uur ge
legenheid om tussen andere
politie speeches te genieten
van een heel ander muzikaal
programma. Zullen er zijn in
Keizershallen te Aalst: o.m. het
charmeduo Nicole Josy en
Hugo Sigal, de Aalsterse
groep Is Cuma Liom (thans
bestaande uit Kris, Hugo en
Willem), het koor 't Snoerke en
wat wellicht het muzikaal hoog
tepunt zal zijn, de volksmu
ziekgroep 't Kliekske.
René De Witte
Zaterdagavond werd de tentoonstelling van de werken van
kunstschilder Georg Muys, uit St-Lievens-Esse, onder vrij grote
belangstelling geopend. De tentoontelling, naar aanleiding van de
kermis, wordt gehouden onder het motto 'symolisme in landschap en
stilleven'.
ZEER PRODUKTIEF
De tentoonstelling werd ge
opend door gastspreker Jozef
Gravez. Burgemeester van Lede,
die echter wel een tegenvaller
was als spreker voor dergelijke
aangelegenheid. Maar ja. de
verkiezingen zijn immers op
komst. Zeer opvallend was dat
bijna alle tentoongestelde wer
ken dateren van dit jaar. Een erg
produktieve kunstenaar met
zeer veel inspiratie. Of zou hij
wat door het commerciële ge
dreven worden, vooral te wijten
aan ht modethema dat milieu
problematiek op dit ogenblik
toch wel is?
DE SCHILDER AAN HET
WOORD
Over zijn werk zegt de kunste
naar: 'door de eeuwen heen.
heeft de mens de aarbodem,
bron van alle behoeften, afge
knaagd zonder zich ooit te
storen aan het eventuele verlies
van het evenwicht in de natuur.
Stukje voor stukje heeft onze
natuur zijn eigen ik verloren en
ja nu. na vernedering en
verarming van onze bodem en
na bezoedeling van onze lucht,
komen hier en daar enkel
groepen mensen, als witte pad
destoelen in een verschroeide
weide, ons waarschuwen voor al
datgene dat reeds onherroepe
lijk verloren is gegaan. Ze
schudden ons wakker om te
redden wat nog te redden is. Als
enkeling met slechts mijn wer
ken als medium, wou ik er mijn
steentje toe bijdragen om ook U,
kunstliefhebber of eventuele
belangstellende bezoeker, ervan
bewust te maken hoe dringend
het is. de natuur die ons nog rest
te beschermen en alle pol-
luerende faktoren te bestrijden.
In sommige van mijn werken leg
ik vooral de nadruk op de
kwetsbaarheid van onze natuur
en op de broosheid van het ons
zo vertrouwde groen.
In andere werken tracht ik u een
beeld op te hangen van wat eens
uw landschap zal zijn binnen
onbepaalde tijd. ten prooi ge
geven aan milieuvervuiling en
niet gecontroleerde industriële
uitwasemingen. Wij wensen van
de 20ste eeuw, moeten plichts-
bewust samenwerken om deze
etterende buil onder controle te
krijgen en om zo onze grootste
schat op aarde, de natuur, niet
alleen gaaf te houden maar ook
te verrijken, tot aller welzijn.'
MONDEGENDT
Georg Muys stelde tentoon.(el)
Zaterdag 2 oktober loopt het 9de kleinkunstseizoen van sta
pel in jeugdhuis Leeuwerik. Het programma, alhoewel nog
niet volledig op zijn poten, ziet er zeer gevarieerd en aantrek
kelijk uit. Het zijn dus Stampen en Dagen die zaterdag het lint
zullen doorknippen.
Deze skiffelgroep uit Lede die
zijn successen te danken heeft
aan de Ontdek de Sterwed
strijd, aan haar «Marie-Claire»
en aan haar songwriter Rudy
de Koker, is ooit van wal gesto
ken in het Jeugdhuis, nu zowat
een 7 8 jaar geleden Onder
tussen zijn er uiteraard heel
wat veranderingen gebeurd
qua bezetting en repertoire,
doch het zal wel zeer interes
sant zijn deze mensen nog
eens bezig te horen. Voor het
vervolg van het kleinkunstpro-
gramma zijn de juiste data nog
met bekend, maar kunnen we
toch reeds heel wat interes
sante namen op een rijtje zet
ten. Eerst en vooral zijn er dit
maal terug een aantal mensen
bij die reeds vroeger in het
Jeugdhuis waren en die door
het grote succes welke zij toen
behaalden een garantie vor
men voor dit jaar In het rock en
blues genre krijgen we dan Ro
land en his Blues work shop en
5th Ball Gang Als vertegen
woordigers van het kabaret zul
len we Luc De Smet en Fret
Hekket aan het werk te zien
krijgen. Verder zal er nog een
Leedse figuur in het pro
gramma voorkomen en meer
bepaald reeds de vrij bekende
Jan De Wilde. Ook de mime-
kunst komt aan bod in de figuur
van Zwi Kanaar met het pro
gramma van Jezus. Rond
Nieuwjaar wordt dan eveneens
een Vrij Podium geprogram
meerd. Dus zoals te zien is er
wel heel veel verscheidenheid
in het programma, iets wat de
belangstelling zeker niet zal
schaden. Ten andere bij vorige
gelegenheden werd er reeds
bewezen dat het kleinkunst
seizoen van Jeugdhuis Leeu
werik een zeer grote aantrek
kingspool vormt en gedurende
de jaren een gevestigde
waarde is geworden in de
MON DE GENDT
SKY RIDERS
van Douglas Hickox(USA, 1975)
met James Coburn, Susannah York, Robert Culp,
Charles Aznavour, John Beck en Steven Keats.
Of het allemaal echt gebeurd is of ontsproten aan het1
brein van een of ander fantasierijk scenarist weet ik
niet me zekerheid, zo knap zit deze film in mekaar. Het p
gegeven lijkt wel een beetje kras om zo maar uit hetF
leven gegrepen te zijn, maar in deze tijd weet je
eigenlijk nooit. Wat gebeurt er in «Sky Riders»? Wat is
er zo speciaal aan? De film begint op 15 juni 1975 in
Griekenland (waar de rest van het verhaal zich afspeelt
trouwens). De vrouw en de kinderen van een rijk
Amerikaans industrieël, Jonas Bracken, werden ge
kidnapt dooreen legertje revolutionaire terroristen, zij
worden ergens gevangen gehouden in een afgelegen
en verlaten klooster zoals er in Griekenland blijkbaar
nog veel bestaan. De Atheense politie is erin gesla
het klooster te situeren ergens op de top van
spektakulaire bergformatie. De terroristen zijn echter!
ook niet van gisteren, ze hebben hun schuiloord goed
gekozenhet is zodanig gelegen dat het onmogelijk td
bereiken is zonder dat de heren de indringers lang]
vooraf hebben opgemerkt.
Het is immers op een plateau gelegen en onder dei
buitenmuren zijn enkel steile rotswanden. De Ameri-j
kaanse industriëel wil trouwens niet dat het leven varw
zijn vrouw en kinderen in gevaar wordt gebracht]
Gelukkig zijn er een stelletje onverschrokken kerelg
die aan zweefvliegen doen, niet met vliegtuigjes maarj
met grote vliegers zoals kinderen aan het strand
oplaten. Zij kienen een mooi plannetje uit om de
gijzelaars bij nacht te bevrijden. Dat lukt uiteraard]
mits de nodige dosis spanning en spektakel. AangeL
raden.
(cinema Palace)
(rgc
EEUWIG ZINGEN DE BOSSEN
Ben ik potverdorie toch wel mijn papiertje met dA
naam van de regisseur en de voornaamste akteur*
kwijt zeker. Ik moet dringend wat aan mijn slordigheio
gaan doen. Wel kan ik U vertellen dat deze prachtige
film uit de dertiger jaren gebasseerd is op een boek) d
«Het geslacht Björndal», van een beroemd Noors ohe
Zweeds schrijver waarvan de naam mij natuurlijk ool^g
ontsnapt, ik dacht nochtans dat ik dat boek hie^jn
ergens had maar dat blijkt dus een vergissing te z'jnfe,
verlederf''
Romantische zielen met heimwee naar het
moeten deze film alvast gaan kijken
(cinema Feestpaleis)
TSt
)m
nt«
OPERATION DAYBREAK rs|
van Lewis Gilbert (Gr. Britt. 1975)
met Timothy Bottoms, Martin Shaw, Joss Ackland er} v
Anton Diffring
Geen «must» maar beslist een film die de moeite
waard is. Waarover gaat het? Drie Tjechische vrijwilli]
gers uit het Engelse leger vermoorden Reinhari^
Heydrich, de Tsjechoslowaakse rijksprotektor.
verwachte gevolgen bleken echter verkeerd te zijd
berekend want het lijk van Heydrich is nog niet koud
of er is al een'andere rijksprotektor aangesteld. DiÉ
neemt dadelijk harde maatregelen: Lidice, een onl
schuldig Tsjechisch dorp wordt met de grond gelijl
gemaakt en alle mannelijke inwoners worden terecht
gesteld. Daar had de Britse legerleiding geen rekeninö
mee gehouden, alhoewel de Tsjechische weerstand
daar wel degelijk voor had gewaarschuwd. Als toej
schouwer sta je enigszins buiten het hele gebeurerJ
het wordt allemaal nogal objektief voorgesteld, tradl
tiegetrouw? De waarheid werd echter geen geweld aal-
gedaan: het hele gebeuren werd vrij nauwkeurig
gerekonstrueerd. Wat wel ontbreekt is een waardeT
oordeelwas het sop in dit geval de kolen wel waard?fl
(cinema Alfa)
Op televisie deze week niet veel bijzonders
FORT BRAVO, een Amerikaanse avonturenfilm v
John Sturges, met William Holden en Eleanor Park
(vrijdag 1 oktober om 20.55 uur op de BRT).
LE SAMOURAI, een Franse doorsnee-politiefilm v
Jean-Pierre Melville, met Alain en Nathalie Delon,
familie Delon dus. (zondag 3 oktober om 20.10 uur
Nederland 1)
A DOG'S LIFE. een film van Charles Chaplin (19
alstublieft) waarin hij nog maar eens de arme stu
perd uitbeeldt. Toch aangeraden, (woensdag 6 okt
berom 20.45 uurop de BRT)
