JAN CAUDRON
TOEKOMSTIG SCHEPEN
VAN ONDERWIJS
licentie
14 - 19-11-76 - De Voorpost
Troetelpop van Sara mag op papa's schoot.
Geboren te Anderlecht, wanneer
kwam je naar Aalst?
Enkele maanden na mijn geboorte. Ik
heb er geen enkele herinnering aan.
Hebt U speciale herinneringen
overgehouden aan uw studententijd
te Aalst?
Er zijn natuurlijk veel herinneringen,
ernstige en grappige. Mijn tweeling
broer Luc en ik waren nogal sterk in
het uithalen van kattekwaad Wij wa
ren haantjes de voorste. Het ging zelfs
zover dat wij van school werden ge
stuurd in de vierdes. We hadden ech
ter het geluk dat die prefekt die dit
besluit genomen had zelf werd ver
plaatst naar één der buitengemeenten,
bij de Jezuïeten is dat nogal eens de
gewoonte. De rector kwam dan bij
onze ouders, wij mochten terug keren
Na de vakantie inspireerde dit voorval
ons om te zeggen, kijk jongens, wij
zijn niet buitengegooidmaar de pre
fekt is aan de deur gezet.
Naast de studie hebben wij ons geën
gageerd gevoeld om in te staan voor
allerlei karikaticve werken. Ik herin
ner mij nog dat we elk jaar gingen
leuren met almanakken om die pro
apostolis van deur tot deur te gaan
verkopen, om wat voor de missies te
bedelen. In de poësis werden wij aan
geduid om in de toenmalige barakken
van Mijlbeek huisbezoeken af te leg
gen. Dit werd uiteraard met gemengde
gevoelens onthaald. Het was wel inte
ressant werk, in die zin dat je in een
totaal ander midden kwam. We kre
gen elk een familie aangewezen en
hielpen die mensen zowel materieel
als moreel. We weiden er aangespro
ken als «de broeder-Ik had een gezin
met twaalf kinderen, de vader dronk
veel en vertoefde nogal eens in de ge
vangenis. Daar zag je werkelijk ar
moe. Maar geld mochten wij nooit
geven. Trouwens, hulp als brood en
klederen waren ook uiterst welkom.
U waart nogal bedrijvig in de stu
dentenmiddens, een fijne tyd ge
had?
Wij hebben het goed meegenomen,
zoals dat heetIk was lid van Uni versi-
tas en zelfs drie keer voorzitter. Maar
in Leuven zelf was ik ook zeer aktief
in het studentenleven, vooral op het
gebied van vertier. Ook kultureel,
maar we hebben ons toch hoofdzake
lijk geamuseerd. Ik was ook praeses
van «de Domper- de klubvande Aals-
terse studenten. Ik ben jaren voorzitter
geweest van de Oostvlaamse Gilde,
dit was een overkoepelend orgaan van
de verschillende studentenklubs van
Oost-Vlaanderen Daar werd meer
aan kuituur gedaan. Bomans is twee
keer uitgenodigd geweest vooreen le
zing en dat was een groot sukses.
Hebt U minder goede herinneringen
aan uw jeugd?
Dat dateert van heel vroeg. Mijn ou
ders en gans mijn familie waren
Vlaamsgezind. Na de oorlog kwam de
repressie Hoewel vader niet gekolla-
boreerd had is hij toch na de oorlog
door de Belgische Staat behandeld
geweest als dusdanig. Dat betekent
dat hij opgepakt werd en zes maanden
in de gevangenis van Lokeren ver
bleef. Als kind heb ik het moment
'meegemaakt toen ze hem kwamen af
halen. Het is een beeld dat ik nooit
meer kan vergeten. Toen mijn vader
gestorven is, dat is nu elf jaar geleden,
kreeg ik ook een sterke klap.
Hebt U anekdotes te vertellen over
het stuk van de oorlog dat u meege
maakt hebt?
Ik herinner mij nog weinig. De anek
dotes die ik nog weet zullen misschien
wel verkeerd overkomen. Wij wan
delden in het park, mijn ouders, mijn
broer en ik. Er was een Duitse soldaat
te paard. Hij nam mij op en'zette mij
op zijn paard Als klein kind besef je
niet, je beseft de achtergrond van de
geschiedenis niet. Ik zie nog altijd de
Duitse soldaten voor me in hun mooie
uniformen. Ik had een zeker respekt
voor die mannen, ze konden immers
prachtige muziek maken Wij woon
den toen in de Sint-Jorisstraat, rechto
ver het Groen Kruis, daar was de
kompagme gekazerneerd. Zij maak
ten prachtige muziek. Dat het onze
Manon, Jan, Jeroen en Sara, een gelukkig gezin
In hun buitenverblijf te Erpe, zit de familie Caudron rond het open
vuur byeen, toekomstige schepen van onderwijs en kuituur, zijn
met de muzikale naam Manon, zijn twee schattige nakomelingetjes,
koningswens, Sara (3 jaar) en haar broertje Jeroen (18 maand).
Ze hebben de grote ogen van papa en de lieve lach van mama.
In de gezellige ieefkamer, een Perzisch tapijt, oude Vlaamse meubelen,
antiek, een oude koffer als klankinstallatie omgebouwd, zitten zjj met een
geurige koffie en een gebakje, om dit jonge gezin beter te leren kennen,
anders niet meer van de jongste, hij werd in 1937 te Anderlecht geboren
bracht zijn jeugd en adolescentenjaren door op de schoolbanken van
Jezuïeten in de Pontstraat te Aalst.
Met een diploma Grieks-Latijn op zak, trok hij naar de
Leuven om er lichamelijke opvoeding te gaan studeren, tussendoor heel
studentenlol boven te halen en naar Aalst terug te keren met een
lichamelijke opvoeding en een graduaat in kinesiterapie. Hij wachtte tot
vijfendertigste om de vrouw van zijn leven te vinden. Hij ontmoette
op een karnavalfeest in 1972, zij huwden wat later. «Een late roeping»
Jan lachend.
Uiterlijk is Jan Caudron het type van de briljante politicus. Hij praat
heeft het voorkomen als van iemand die jaar in jaar uit de vakantiezon in
poriën draagt. Een eerder opvallende uiterlijke verschijning, wat de
wel eens het type van de play-boy noemen. Niets is echter minder waar.
Caudron valt net op door zijn bescheidenheid en eenvoud. Zo eenvoudig zij
houding en voorkomen zijn, zo eenvoudig lijken ook zijn denkbeelden
verband met zijn toekomstig schepenambt. Jan Caudron is een kalme pel
soonlijkheid, die de zaken niet wil overhaasten, duidelijke ideeën er a;
nahoudt, en zich met hart en ziel inwerkt in zijn toekomstige taak, waar va
hij de belangrijkheid en de moeilijkheid zeker niet onderschat.
vijanden waren, besefte je toen als
Wanneer kwam een eind aan je
vrijgezellenleven?
In 1972 ben ik gehuwd met Manon
Accou uit Aalst Je kunt het een late
roeping noemen, ik was immers al vij
fendertig jaar. Ik leerde ze kennen op
karnaval van ditzelfde jaar.
Dan hebt u goed genoten van uw
vrijgezellenleven?
Juist voldoende geloof ik. (Algemeen
gelach.)
Uw beroep als medisch afgevaar
digde heeft eigenlijk niets te maken
met uw studies. Gaf U ooit les?
Ik heb drie maanden les gegeven in
lichamelijke opvoeding in het Sint-
Maarte nsinstituut, in de Vrijheid
straat, in het lager onderwijs. Nadien
vond ik een betrekking bij een farma
ceutisch bedrijf waar ik nu nog altijd
Onze vrije uren brengen wij meestal in de natuur door. Toch maar eens kijken of er al vogeltjes won
denkt Sara.
werk. Ik ben er medisch afgevaardig
de, wetenschappelijk medewerker.
Mijn werk bestaat er in de dokters te
bezoeken en ze te trachten overtuigen
van de kwaliteit van onze produkten.
Het onderwijs beviel me wel, maar
mijn huidig beroep eveneens.
Nu komt u terug in het onderwijs-
midden.
Langs een-heel eigenaardige weg kom
ik er inderdaad terug in, de weg van de
politiek.
Wanneer bent u in de politiek ge
komen. Hoe is dat gegaan?
Effektief in de politiek, dat dateert van
1964. Dat is zo gekomen. Ik ben altijd
flamingant geweest. Zelfs vanaf mijn
prille jeugd. Ik heb dat van mijn ou
ders gezien. Zij waren vooruitstre
vende Vlamingen, zonder ooit speci
aal buiten te komen of te manifeste-
Bij de Jezuïeten kregen we toch ook de
opleiding dat we Vlaamsbewust wer
den indien dat nog niet het geval was.
In Leuven ook
Wij zijn altijd vooruitstrevend
Vlaamsgezind geweest. Er was geen
enkele Vlaamse betoging of wij na
men er aan deel
Wij organiseerden ze. Wij waren wel
Vlaams geëngageerd. Bij de gemeen
teraadsverkiezingen in 1964 werd ik
aangezocht als oud-student om op de
lijst te gaan staan. Na een korte aarze
ling, ik was nog maar een jaar tewerk
gesteld bij dat Brussels (franstalig)
farmaceutisch bedrijf, heb ik toch ja
gezegd en men bood mij de vierde
plaats aan. Ik had wel gevraagd, zet
me ergens vanachter, dat het niet 00-
Vail, uat ik met kan verkozen worden,
dat mijn bazen er geen weet van heb
ben. Wij verwachten één twee ver-
kozenen. Het toeval wilde dat wij vier
verkozenen hadden en met de hakken
over de sloot was ik verkozen metéén
fraktie van een stem, want toen was
panacheren nog mogelijk. Toen zat ik
er in, de wagen was aan 't rollen, ik
was gemeenteraadslid
U bent een -braaf» gemeenteraads
lid geweest, dacht ik? Rookverbod
in de raadszaal, uitgezonderd.
Ik heb het nogal kalm opgenomen. Ik
was eerder een goed propagandist. Ik
heb wel hard gewerkt, kalme interven
ties waren er wel.
Een jaar nadien kwamen de parle
mentsverkiezingen, toen verzocht
men mij de eerste plaats op de provin
cieraad in te nemen. Ik was ook ver
kozen. Dat was niet zo moeilijk. Mijn
voorganger was mijn naamgenoot,
Jan Caudron, uit Moorsel, die toen
voorbij de zeventig was en het politi0
toneel vaarwel zegde. Het bestij
dacht toen dat dit wel elegant was a
diezelfde naam te gebruiken, ik <f
toch al verkozen was als gemeenlj
raadslid
Ik was provincieraadslid gedurere
negen jaar
Provincieraadslid, vindt U dit a
aangename taak?
Neen, dat vind ik niet, het is gcf
opwindend mandaat.
Wat wel interessant moet zijn, del
ik, is het ambt van bestendig afg
vaardigdedat is de uitvoerende mad
van de provincieraad. Ik geloof n
dat er veel provincieraadsleden v
die negentig zijn die met hart en zi
zeggen, ik ben provincieraadslid enf
doe het heel graag, daar kunt ge w
kclijk iets doen. Uitzonderingen n
schien bij diegenen die zelf in G
wonen en die de dossiers kunnen n|
kijken en de zaken meer op de v
kunnen volgen. Het ambt van provij
c ie raad slid heeft mij nooit erg j
boe id.
Was U kandidaat- volksvertege
woordiger?
Ik ben sinds 1968 plaatsvcrvange
volksvertegenwoordiger: eer
plaatsvervanger.
