Vrije Tribune HET ONWETTIG STORTEN VAN GEMEENTE EREMBODEGEM IN HET NATUURGEBIED OSBROECK ONDANKS VERBOD WORDT ER TOCH GESTORT OP DE OSBROECK 2 - 26-11-76 - De Voorpost de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten. DIALOOG De voorzitters van alle politieke partijen hebben er zich verleden week toe verbonden een globaal communautair akkoord na te streven. Daartoe zal op dinsdag 30 november het gesprek van gemeenschap tot gemeenschap aanvangen. De standpunten van de verschillende partijen zijn bekend. De Waalse partijen, de franstalige Brusselaars en de B.S.P. willen de uitvoering van artikel 107 van de grondwet, dat drie gewesten voorziet. De C.V.P.. de VU en de P.V.V. willen een grondwetsherziening precies om te voorkomen dat drie gelijkwaardige gewesten zouden tot stand komen, waardoor de Vlamingen defini tief in een minderheidspositie zouden worden gedrongen. Het is duidelijk dat er in Vlaanderen geen meerderheid zal gevonden worden voor de tot standkomingvan een definitieve gewestvorming zoals zij, mede door de Vlaamse socialisten, wordt voorgestaan. Wij be grijpen ten andere niet goed de B.S.P. Of is haar houding opnieuw een uiting van haar omslachtige oppositietaktiek? Wij weten het niet. Eén zaak staat echter vast. van CVP-zijde moeten geen toegevingea wor den verwacht. De CVP zal niet aanvaarden dat het land in drie gelijke delen wordt verdeeld. De CVP wil een regionalisatie, maar zij wil ook een vereenvoudiging van de instellingen, met o.m. de samenvoeging van gewestraad en kultuurraad. En dit vereist een grondwetsherziening. Wij kunnen als Vlaamse Kristen- Democraten aanvaarden dat Brussel een afzonderlijk gebied is wat de grondgebonden ma teries betreft, maar voor de persoongebonden problemen zijn er slechts 2 kuituurgemeen schappen! Omwille van de belangrijke inzet en omwille van het feit dat de Vlaams-Waalse standpunten de laatste weken en maanden niet dichter bij elkaar zijn gaan liggen, moet de gemeenschapsdialoog in een sfeer van vertrouwen kunnen worden gevoerd. Nu eerste minister Tindemans erin ge slaagd is alle partijvoorzitters rond de onderhandelingstafel te brengen, zouden wij het ten zeerste betreuren moesten de socialisten, door hun onhandige houding, het klimaat vertroe belen. Maar ligt de oorzaak van de socialistische houding niet precies in de onhoudbare situa tie die binnen de socialistische partij heerst, door vast te houden aan een voorbijgestreef de «nationale» struktuur? Een hypotheek die niet alleen weegt op de Vlaamse socialisten, maar eveneens op het gemeenschaps- overleg als zodanig. Hoe dan ook is het duidelijk dat. afgezien van de samenstelling van de verschillende partijdele gaties. een basis kan gelegd worden voor het verder onder handelen over een nieuwe staatsstruktuur. Wij hopen dat geen partijvoorzitter, van om welk even (electorale) reden dan ook. het relatieve vertrouwen zal pogen te ondermijnen. Dat zou zich uiteindelijk toch tegen hem keren... THEO VAN SANTEN Arr. Voorz. CVP-Jongeren JA, VOOR EEN TEWERKSTELLINGS- KONFERENTIE, MAAR.... De tweede vraag in ons me- jnorandum aan de nieuwe bestuursmeerderheid enke le weken geleden, luidde als volgt«Wat denkt de bestuursmeerderheid te doen voor de ekonomische bntwikkeling van ons ge west, en onmiddellijk tegen ïie werkloosheid?». JHet doet ons dan ook ge noegen in de PVV-rubriek van de vrije tribune van «De Voorpost» te lezen: «In de ze moeilijke ekonomische tijd waarbij vooral ons ge west zeer zwaar wordt ge troffen. alleen al door de aard van zijn bedrijven, is •de ekonomische toestand van de Denderstreek een uitdaging voor al de be stuurders die vandaag en morgen verantwoordelijk heid dragen in onze ge meenten». Men kan daarop replikeren dat die uitdaging ettelijke jaren bestaat, maar daarme heeft men nog niets opge lost. En we hebben dus veel liever met grote aandacht gelezen wat er verder in de ze bijdrage van 19 november te vinden was. Ten eerste, stelt Diane D'Haeseleer vast dat de aard en de keuze der bedrij ven van groot belang is. Ten tweede, wordt er terecht op gewezen dat het probleem in het verleden veel meer gebruikt en misbruikt is ge worden «om pluim op de hoed te steken. Ten derde wordt de noodzaak onder streept van een brede sa menwerking in alle open heid. En ten vierde, wordt het zeer konkreet voorstel gedaan van een regionaal overleg, «een kleine sociaal ekonomische tewerkstel- lingskonferentie» om de in ventaris op te maken, de akties te koördineren en projekten uit te werken». Daarbij moeten allen be trokken worden, van de jeugd en het onderwijs over de arbeidersbeweging tot de f inanciële middens en de investeerders», zo luidt het. Onze eerste reaktie: dat moeten we doen. Maar die per op de kwestie ingaande, zullen we ook goed moeten onderzoeken welke de te kortkomingen waren in het verleden, en welke de reële kansen van slagen zijn met een Denderstreek die geen eiland is en dus af te reke nen heeft met de omstan digheden van algemene kri- sis die voor het ganse land en ook voor de ganse kapi talistische wereld een feit zijn. Er zijn positieve resultaten geweest vanwege het Komi- tee voor Ekonomische Ekspansie, maar we moeten vaststellen dat de verwach tingen niet ingelost wor den. Er.is een tweede komi- tee geweest waarvan de ini tiatiefnemers blijkbaar wat anders op het oog hadden, want het is nooit werkelijk van de grond gekomen. Er is ook ooit al een soort te werkstel lingskonferent ie gehouden, maar meer als «pluimen op de hoed ste ken» is er nooit uitgeko men. De objektieven van het nieuwe voorstel zullen dus zeer klaar uit de doeken moeten worden gedaan en de voorwaarden van samen werking niet minder. De openheid is inderdaad een eerste vereiste. Daarom trent kan bijv. onder meer het geval «Amylul» tot na denken dwingen. Ons schrikt het geenszins af inzake aktie voor waar borgen of scheppen van nieuwe tewerkstelling met anderen samen te werken wier mening we voor de rest niet delen. Maar een derge lijke aktie mag geen illusies verwekken. Ook in Kortrijk - in het PVV-artikel als voor beeld gesteld - is de werk loosheid groot en het is geen toeval dat de Katolieke Arbeiders Jeugd er een ak- tiedag tegen de jeugdwerk loosheid hield. Men kan en men moet dus wel pogen in het raam van de bestaande omstandig heden en machtsverhou dingen er voor de Dender streek méér uit te halen dan inderdaad bij gemis aan samenwerking in het verle den het geval was. Maar de grenzen van de mogelijkhe den zullen ook moeten ver schoven worden. In andere woorden, handiger zijn dan in het verleden, andere ge westen inzake inplanting van nieuwe bedrijven een verscherpte konkurrentie aandoen, volstaat niet. Een dergelijke aktie van uit öns gewest moet ook op het oog hebben de overheid verder te dwingen dan ze op dit ogenblik inzake bestrij ding van de krisis gaat: ge plande investeringen reke ning houdend met de ach teruitgebleven gebieden, meer overheidsinvesterin gen, overheidssteun onder geschikt maken aan kon- traktuële en gekontroleerde waarborgen inzake behoud of verhoging van de tewerk stelling, overheidsinitiatief waar de privesektor tekort schiet enz. enz. Men kan hierbij denken dat wij weeral tever gaan, maar men verUsze daarbij niet uit het oog, dat vele boekdelen kunnen gevuld worden met de honderden goede voor nemens en beloften van de jongste twintig jaar. De uit daging is een feit, maar het antwoord moet in verhou ding zijn met de kwaal die men wil bestrijden. Ray De Smet DE TOEKOMST FORCEREN Iedereen voelt dat we op een keerpunt gekomen zijn op verschillende terreinen van onze samenleving. We bevinden ons midden in een zich wijzigende maatschappij en wereld die naar een nieuwe vorm van samenle vingen herleving zoeken. Heilige huisjes, onaantastbaar gewaande waarden worden om- gegroeid of zijn nog bouwvallige huizen die eerstdaags zullen ingebeukt worden. Het is zo voor morele begrippen en denken we maar aan de wijzigende houding tegenover de abortusproble matiek. Het is ook zo voor strukturen. Het beste voorbeeld is de struktuur van ons eigen land waarover eenieder het eens is dat hij moet worden herdacht. Het is ook zo op economisch gebied waar de ongebreidelde expansie een einde heeft geno men en omgeschakeld wordt van het kwantitatieve naar het kwalitatieve. En midden deze grote en algemene wijzigingen worden ook onze gemeenten omgevormd en naar een schaal vergroting gebracht. Daardoor ook kunnen onze bestuurders op gemeentelijk vlak niet voorbij gaan aan de wijzigende maat schappijgeest. Deze verantwoor delijken zullen binnen hun regionaal beleid moeten re kening houden met de verandere geest en het zoeken in de eerste plaats naar gezondere leefpa tronen waarin vooral naar de hogere kwaliteit van het leven zal gestreefd worden. Hier kunnen de bestuurders de passieve houding aannemen en afwachten waarheen de ver nieuwing ons zal brengen. Ofwel, en dat is hun plciht, zullen ze de toekomst van onze gemeenschap forceren. Dit houdt in dat vandaag moet bestuurd worden niet voor de eerstvolgendejaren alleen en het moge er dan nog zes zijn, maar wel voor de volgende decenia en het jaar 2000. Inderdaad de hervorming van de gemeenten die we nu meemaken zal zich niet meer herhalen de volgende twintig jaar. Daarom moeten de plannen die we nu maken deze zijn voor de volgende twintig jaar. Zeker zal dit zo zijn voorde ruimte-indeling binnen onze gemeente, voor de woningbouw en voor de openbare werken. Maar ook de nutsvoorzieningen en de nijverheid, land- en tuinbouw vallen onder deze begrippen. Cultureel en socio- cultureel moeten tevens de basis opgelegd worden voor de vol gende twintig jaar. Een neit gemakkelijke opdracht voor de bestuurders die de nieuwe steden in handen krijgen en waarbij ze moeten rekening houden met wat op meer dan regionaal plan wordt geprojek- teerd in het Europa van morgen, zowel geestelijk als praktisch. Het is neit door het verleden in te roepen, dat men verouderde sturkturen of voorrechten kan blijven verdedigen indien ze niet langer dienstig en gerechtvaar digd zijn. Het is met efficiëntie, doelmatigheid en durf dat moet bestuurd worden met het oog op de toekomst. Men moet bewust en zinvol besturen naar maat schappelijke opbouw en ge meenschapsontwikkeling en de voorwaarden scheppen voor economische, sociale, kulturele en totaal menselijke vooruit gang. Dat eist een harmonisch, globaal en gecoördineert beleid dat de bevolking bevordert en verwezenlijkt. Dat kan niet zonder de bevol king in het groeiproces in te schakelen en met haar de toekomst te forceren. Samen moeten bestuurders en bevol king het nieuw leven brengen. DIANE D'HAESELEER kiezer? De meeste mensen menen dat alles wel bij het oude zal blijven. Zoals de «strangers» het zo kernachtig zingen... Noppes! Wij echter geloven nog in de goede wil van onze gekozenen. Wij geloven dat er verbeteringen zullen komen, verbeteringen voor ieder van ons, voor het ganse Volk van Aalst. Wat wij van onze politiekers verwachten? Wel dat ze gewoon hun plicht als verkozene des Volks zullen doen, dat ze hun werkkracht volledig zullen in zetten tot verwezenlijking van hun beloften. Wij weten dat deze koalitie bestaat uit drie partijen. Wij weten ook dat er onderling toegevingen moeten en zullen gedaan worden. Wij rekenen er echter op dat ze de gemeen schappelijke programmapunten zullen uitvoeren zoals wij er op rekenen dat ze de zaken waar ze het niet over eens zijn een oplossing zullen geven, die de beste is voor de gemeenschap. Wij rekenen erop dat Aalst eindelijk terug een Vlaamse Stad wordt, dat geen der partners daar enige twijfel zal over laten. Wat bedoelen wij met een Vlaamse Stad? Neen. wij stellen ons niet voor dat iedereen nu met een Vlaamse Vlag zal vlaggen. Alhoewel dit de enige eigen vlag is, als dusdanig door de Belgische staat erkend. Wat we bedoelen is: dat ,het ganse stadsbestuur, ook de oppositie, nu eens eindelijk aan Brussel zal laten weten dat wij als Stad achter een Federalisme met twee staan, dat wij niet akkoord zijn om onze nu merieke meerderheid verder ten dienste te stellen van een Staat waarin wij reeds de verdrukten waren. Evenmin zullen wij er mede akkoord gaan ons voor eeuwig en altijd als derde rangsburgers te laten behi delen. Wij zeggen neen aan k. d. drieledig federalisme waaTn Brussel en Wallonië ons tefc werpen naar de zielige tijd i arme dompelaars. De tijd wi in wij alleen de meiden F knechten leverden. Wij kuni hier alleen de woorden vanp Brusselse Vlaming profes^ Gerlo beamen: «liever gp'l F federalisme dan een federalisS met drie». Wat ook de heer Cr p daarover moge zeggen. PIETHEYMin Wat zal het worden? Wat verwacht nu de «achterban» de Daar kan men dan zelfs vaststellen dat het woord «schandalig» zeker niet overdreven is. (Niet zo lang geleden heeft men na klach ten van de omwonenden het grootste deel ervan afge dekt met afval van de elek triciteitscentrale). Zowel zij die er storten als diegene die er laat storten hebben van deze «gekamoefleerde» ligging gebruik gemaakt (en nog steeds) om hun onwet tige praktijken ongestoord verder te kunnen zetten WIE STORT ER? OP WIENS GROND? Een bekende private vuilnis ophaaldienst uit Dender leeuw stort er voor rekening van de gemeente Erembo- degem (dezelfde onderne ming haalt o.a. ook in dustriële afval op) Erembo- degem heeft hiervoor geen vergunning. (Wel slaagde het gemeentebestuur er, in december 1974, in een ver gunning, geldig voor één jaar te bekomen). Burge meester Frans Boel moet zeer goed weten dat dit storten onwettig is aange zien hij tevens voorzitter is van de Interkommunale van het Land van Aalsu die over een wettig stort te Voorde beschikt. De vuilniswagen van Aalst legt circa 35 km (heen en terug) weg af, en dat terwijl de gemeente van Frans Boel te Aalst en in een beschermd natuurge bied stort! Erembodegem is niet de enige gemeente wiens huisvuil het natuur gebied Osbroeck verwoest. Het vuilnisbedrijf van Den derleeuw is ook niet de eni ge maar wel de grootste storter. Inderdaad, de fami lie Moyersoen, eigenaar van de grond, aanvaardt vuilnis vrachten. Zelfs bedrijverv uit de streek komen er hun fabrieksafval storten. Na tal van mondelinge be zwaren (ook schriftelijke, tegen een aanvraag voor een nieuwe vergunning) en ontvangen mondelinge be loftes, blijkt ook de officiële en schriftelijke aanklacht der geciteerde verenigingen op 11 oktober jlzonder resultaat te zullen blijven. Het storten wordt er onver stoord verder gezet. Niet al leen in de week maar zelfs 's zaterdags en 's zondags ziet men er vuilniswagens af- en aanrijden, (vorige zo mer werden er opgemerkt die om 8 uur 's avonds nog kwamen storten). Naast de stank heerst er een echte rattenplaag. (Zo moest de veldwachter zelf vaststellen dat een aan diefstal toege schreven verdwijning van graangewassen, in feite het werk van massa's ratten was). Men kan zich de vraag stellen of de wet alleen maar geldt voor de gewone man in de straat, aldus de milieuverenigingen en om woners. Bij kleine sluikstor- tingen zal, wanneer de schuldigen gekend zijn, sneller worden ingegrepen. De werkgroep leefmilieu Aalst keurt niet alleen alle sluikstortingen ten streng ste af maar zal ook deze die uitgaan van «verantwoor delijke» overheden, zoals Vervolg van bll)|H Een brandend stort, schril kontrast met het Osbroeck bos. Deze foto werd genomen op dinsdi november tussen 9 en 10 uur. een gemeentebestuur, met alle mogelijk wettelijke middelen blijven bestrijden. Mogen overheden dan zo maar de wet overtreden vra gen ze zich af. De werk groep klaagt openlijk het onwettig storten van de ge meente Erembodegem (en anderen), in een door het Ontwerp-gewestplan be schermd gebied, aan en stelt de uitdagende wijze waarop deze overtreding ge schiedt scherp aan de kaak. Inderdaad, de familie Moyersoen vond het zelfs nodig de noodzakelijke wa- terbeheersingswerken te doen stilleggen naar ver luidt omdat de stad Aalst haar geen toelating zou hebben gevraagd en dit ter wijl zijzelf (uit pure bereke ning zeggen de milieuvere nigingen) een waardevol moerasbiotoop laat vernie len. ue verenigingen die zich achter deze aktie zetten zijn er van overtuigd dat en de gemeente Erembodegem en de èigenaar de familie Moyersoen, en de storters het onwettig storten willen «rekken» tot 1 januari 1977, datum waarop Erembode gem als zelfstandige ge meente ophoudt te bestaan. Ondertussen echter wordt het natuurgebied Osbroeck, aan een hoog tempo, verder verwoest. Men gaat er i uit dat iedere vuilnisladil opbrengt en dat wat er II niet meer kan worden wj gehaald. Het is hoog tijd zo zeggen de aktievoerdi - dat «den Osbroeck» de i tieve bescherming genl die dit gebied reeds sir* lang verdient. Niet allej moeten alle stortingen (d deze vlakbij de stortterrr nen en waarbij men verkerf delijk beweert het vroegffn' niveau te willen herstelle— in het natuurgebied Q broeck onmiddellijk wordLJ stopgezet, maar men ma ook alles in het werk stellr c om de vroegere natuurlijLd toestand zoveel mogelijkL, herscheppen. Ut VERKLARING MOYERSOEN Omtrent het incident belden we 's. middags naar het chSteau Osbroeck om de visie van de eigenaars te kennen rondom het gehele gebeuren. We geven een woordelijk verslag: Het is privaat eigendom, ge moogt niemand sturen zonder onze toelating. Het is niet de eerste keer dat het gebeurt. van onze fotograaf? Ja, van U of van de anderen. De dame aan de andere kant van de lijn wordt meteen kwaad en gaat verder: «Ze moeten hier niet binnen komen meneer». Maar wat het stort betreft, rondom deze zaak is nochtans heel wat te doen? «Dat is onze eigendom en het zijn onze zaken meneer en daar moet ge niet tussenkomen. Dat is hier ne keer wel verstaan hé.» —ja. ja. «Ge moet hier niet tussenkomen dat is onze eigendom en onze zaak. En er is hier niemand die dat moet komen kon troleren». Ik ben het met U eens dat het uw eigendom is. maar er is al zoveel rondom deze zaak geweest, dat ge toch ook recht hebt om iets te zeggen: «Onze mening is, dat er hier niemand moet tussen komen, is dat verstaan meneer, en daar moet hier geen artikel in de gazetten over spreken. Dat is onze zaak en onze eigendom. Hewel, dat is akkoord? Wat moet ge nu meer hebben?» Is het een toelaatbare zaak. is het wettig toegelaten dat men er mag storten •Dat zijn üw zaken niét, dat zijn de ónze meneer. Dus gij moet daar niet tussenkomen is dat welverstaan? Bon 't is alles», (klik, telefoon neer). Tot daar het fameus telefoon gesprek om een gebeurtenis te verklaren! Naar getuigen ver klaren gaat men nog volgens een middeleeuws principe te werk. Het is niet de eerste keer dat «nieuwsgierigen» of toevallige wandelaars van het domein verdreven worden. Men wist te vertellen dat reeds eerder een ornitoloog, die per toeval op het domein kwam, gans z'n hebben en houden afgenomen word en zijn eigendommen niet meer terug kreeg. Dit voorval om de ganse situatie te typeren, waar normaal gezien een andere houding mag ver wacht worden. VERKLARING WERKMAN Zoals we reeds mededeelden had ter plaatse een ondervraging plaats van de «Bulldozer-man», die daar aan het werk was om de tonnen en tonnen vuil uiteen te halenen te effenen. Uiteraard mag men ons geen politieverslag bezorgen. Maar volgende verklaringen staan niettemin vast: De Bulldozerman Van Daele is de zoon van de uitbater van de firma Van Daele-Steppe. ge kend onder de firmanaam Steppe, te Denderleeuw. Het blijkt dat deze firma op het terrein vuilnis aanbrengt, af komstig van huisvuilophaling in de gemeenten Erpe. Liedekerke en Borcht-Lombeek, Hekelgem en Erembodegem... Volgens zijn verklaringen zou het feit zich niet voordoen op het grondgebied Aalst, maar wel >k de Vervolg van blzj,n Erembodegem. Niets is echter minder waar. diensten van het stadhuis Aalst bevestigen dat het h e degelijk gaat om een grondj :i bied Aalst. In het algemeen is nochtans weinig geweten sticht verwarring. (Overigens aanvraag voor een nieuwe v4)n gunning in juni 1976 kwam Aalst aan en betrof het gronden bied Aalst). Hoe komt het nu dat dit st< de aanleiding kan geven tot verwj e ii ring? In feite gaat het terug na een «omwisseling van grondel ïei een drie of vier jaar gelede fg Aalst heeft toen aan Erei bodegem bouwgrond gegeven kreeg in de plaats daarvan grond van de Osbroeck. Dit w, reeds in de optiek om Osbroeck in feite reeds bewaren voor vernieling en vrijwaren. Zo zegt men ons bij werkgroep leefmilieu. B.O.B. BELAST MET ONDERZOEK In een telefonisch gesprek m Burgemeester De Bisschop kr gen we de bevestiging dat B.O.B. belast werd met ee onderzoek en het dossier tc gronde wordt opgemaak Thans wordt er niets meer aa het toeval overgelaten om c gepaste wijze op te treden. D zaak heeft zeer lang kunne aanslepen en verborgen blijvei omdat het gebied werkelijk zei afgelegen is en slechts enke omwonenden hiervan wisten e niet op de gepaste wijze konde reageren. De inzet van de vier leefmilieu verenigingen en het begrip e doortastendheid van Burgt meester De Bisschop opene thans en eindelijk een nieui hoofdstuk. A.I»T

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Voorpost | 1976 | | pagina 2