Vrije Tribune
HET ONWETTIG STORTEN VAN
GEMEENTE EREMBODEGEM IN
HET NATUURGEBIED OSBROECK
ONDANKS VERBOD WORDT ER TOCH
GESTORT OP DE OSBROECK
2 - 26-11-76 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
DIALOOG
De voorzitters van alle politieke
partijen hebben er zich verleden
week toe verbonden een globaal
communautair akkoord na te
streven. Daartoe zal op dinsdag
30 november het gesprek van
gemeenschap tot gemeenschap
aanvangen. De standpunten van
de verschillende partijen zijn
bekend. De Waalse partijen, de
franstalige Brusselaars en de
B.S.P. willen de uitvoering van
artikel 107 van de grondwet, dat
drie gewesten voorziet.
De C.V.P.. de VU en de P.V.V.
willen een grondwetsherziening
precies om te voorkomen dat
drie gelijkwaardige gewesten
zouden tot stand komen,
waardoor de Vlamingen defini
tief in een minderheidspositie
zouden worden gedrongen.
Het is duidelijk dat er in
Vlaanderen geen meerderheid
zal gevonden worden voor de tot
standkomingvan een definitieve
gewestvorming zoals zij, mede
door de Vlaamse socialisten,
wordt voorgestaan. Wij be
grijpen ten andere niet goed de
B.S.P. Of is haar houding
opnieuw een uiting van haar
omslachtige oppositietaktiek?
Wij weten het niet. Eén zaak
staat echter vast. van CVP-zijde
moeten geen toegevingea wor
den verwacht. De CVP zal niet
aanvaarden dat het land in drie
gelijke delen wordt verdeeld. De
CVP wil een regionalisatie, maar
zij wil ook een vereenvoudiging
van de instellingen, met o.m. de
samenvoeging van gewestraad
en kultuurraad. En dit vereist
een grondwetsherziening. Wij
kunnen als Vlaamse Kristen-
Democraten aanvaarden dat
Brussel een afzonderlijk gebied
is wat de grondgebonden ma
teries betreft, maar voor de
persoongebonden problemen
zijn er slechts 2 kuituurgemeen
schappen! Omwille van de
belangrijke inzet en omwille van
het feit dat de Vlaams-Waalse
standpunten de laatste weken en
maanden niet dichter bij elkaar
zijn gaan liggen, moet de
gemeenschapsdialoog in een
sfeer van vertrouwen kunnen
worden gevoerd. Nu eerste
minister Tindemans erin ge
slaagd is alle partijvoorzitters
rond de onderhandelingstafel te
brengen, zouden wij het ten
zeerste betreuren moesten de
socialisten, door hun onhandige
houding, het klimaat vertroe
belen. Maar ligt de oorzaak van
de socialistische houding niet
precies in de onhoudbare situa
tie die binnen de socialistische
partij heerst, door vast te
houden aan een voorbijgestreef
de «nationale» struktuur? Een
hypotheek die niet alleen weegt
op de Vlaamse socialisten, maar
eveneens op het gemeenschaps-
overleg als zodanig.
Hoe dan ook is het duidelijk dat.
afgezien van de samenstelling
van de verschillende partijdele
gaties. een basis kan gelegd
worden voor het verder onder
handelen over een nieuwe
staatsstruktuur. Wij hopen dat
geen partijvoorzitter, van om
welk even (electorale) reden dan
ook. het relatieve vertrouwen zal
pogen te ondermijnen. Dat zou
zich uiteindelijk toch tegen hem
keren...
THEO VAN SANTEN
Arr. Voorz. CVP-Jongeren
JA, VOOR EEN
TEWERKSTELLINGS-
KONFERENTIE,
MAAR....
De tweede vraag in ons me-
jnorandum aan de nieuwe
bestuursmeerderheid enke
le weken geleden, luidde
als volgt«Wat denkt de
bestuursmeerderheid te
doen voor de ekonomische
bntwikkeling van ons ge
west, en onmiddellijk tegen
ïie werkloosheid?».
JHet doet ons dan ook ge
noegen in de PVV-rubriek
van de vrije tribune van «De
Voorpost» te lezen: «In de
ze moeilijke ekonomische
tijd waarbij vooral ons ge
west zeer zwaar wordt ge
troffen. alleen al door de
aard van zijn bedrijven, is
•de ekonomische toestand
van de Denderstreek een
uitdaging voor al de be
stuurders die vandaag en
morgen verantwoordelijk
heid dragen in onze ge
meenten».
Men kan daarop replikeren
dat die uitdaging ettelijke
jaren bestaat, maar daarme
heeft men nog niets opge
lost. En we hebben dus veel
liever met grote aandacht
gelezen wat er verder in de
ze bijdrage van 19 november
te vinden was.
Ten eerste, stelt Diane
D'Haeseleer vast dat de
aard en de keuze der bedrij
ven van groot belang is. Ten
tweede, wordt er terecht op
gewezen dat het probleem
in het verleden veel meer
gebruikt en misbruikt is ge
worden «om pluim op de
hoed te steken. Ten derde
wordt de noodzaak onder
streept van een brede sa
menwerking in alle open
heid. En ten vierde, wordt
het zeer konkreet voorstel
gedaan van een regionaal
overleg, «een kleine sociaal
ekonomische tewerkstel-
lingskonferentie» om de in
ventaris op te maken, de
akties te koördineren en
projekten uit te werken».
Daarbij moeten allen be
trokken worden, van de
jeugd en het onderwijs over
de arbeidersbeweging tot
de f inanciële middens en de
investeerders», zo luidt het.
Onze eerste reaktie: dat
moeten we doen. Maar die
per op de kwestie ingaande,
zullen we ook goed moeten
onderzoeken welke de te
kortkomingen waren in het
verleden, en welke de reële
kansen van slagen zijn met
een Denderstreek die geen
eiland is en dus af te reke
nen heeft met de omstan
digheden van algemene kri-
sis die voor het ganse land
en ook voor de ganse kapi
talistische wereld een feit
zijn.
Er zijn positieve resultaten
geweest vanwege het Komi-
tee voor Ekonomische
Ekspansie, maar we moeten
vaststellen dat de verwach
tingen niet ingelost wor
den. Er.is een tweede komi-
tee geweest waarvan de ini
tiatiefnemers blijkbaar wat
anders op het oog hadden,
want het is nooit werkelijk
van de grond gekomen. Er
is ook ooit al een soort te
werkstel lingskonferent ie
gehouden, maar meer als
«pluimen op de hoed ste
ken» is er nooit uitgeko
men. De objektieven van het
nieuwe voorstel zullen dus
zeer klaar uit de doeken
moeten worden gedaan en
de voorwaarden van samen
werking niet minder. De
openheid is inderdaad een
eerste vereiste. Daarom
trent kan bijv. onder meer
het geval «Amylul» tot na
denken dwingen.
Ons schrikt het geenszins
af inzake aktie voor waar
borgen of scheppen van
nieuwe tewerkstelling met
anderen samen te werken
wier mening we voor de rest
niet delen. Maar een derge
lijke aktie mag geen illusies
verwekken. Ook in Kortrijk -
in het PVV-artikel als voor
beeld gesteld - is de werk
loosheid groot en het is
geen toeval dat de Katolieke
Arbeiders Jeugd er een ak-
tiedag tegen de jeugdwerk
loosheid hield.
Men kan en men moet dus
wel pogen in het raam van
de bestaande omstandig
heden en machtsverhou
dingen er voor de Dender
streek méér uit te halen dan
inderdaad bij gemis aan
samenwerking in het verle
den het geval was. Maar de
grenzen van de mogelijkhe
den zullen ook moeten ver
schoven worden. In andere
woorden, handiger zijn dan
in het verleden, andere ge
westen inzake inplanting
van nieuwe bedrijven een
verscherpte konkurrentie
aandoen, volstaat niet. Een
dergelijke aktie van uit öns
gewest moet ook op het
oog hebben de overheid
verder te dwingen dan ze op
dit ogenblik inzake bestrij
ding van de krisis gaat: ge
plande investeringen reke
ning houdend met de ach
teruitgebleven gebieden,
meer overheidsinvesterin
gen, overheidssteun onder
geschikt maken aan kon-
traktuële en gekontroleerde
waarborgen inzake behoud
of verhoging van de tewerk
stelling, overheidsinitiatief
waar de privesektor tekort
schiet enz. enz.
Men kan hierbij denken dat
wij weeral tever gaan, maar
men verUsze daarbij niet uit
het oog, dat vele boekdelen
kunnen gevuld worden met
de honderden goede voor
nemens en beloften van de
jongste twintig jaar. De uit
daging is een feit, maar het
antwoord moet in verhou
ding zijn met de kwaal die
men wil bestrijden.
Ray De Smet
DE TOEKOMST FORCEREN
Iedereen voelt dat we op een
keerpunt gekomen zijn op
verschillende terreinen van onze
samenleving. We bevinden ons
midden in een zich wijzigende
maatschappij en wereld die naar
een nieuwe vorm van samenle
vingen herleving zoeken.
Heilige huisjes, onaantastbaar
gewaande waarden worden om-
gegroeid of zijn nog bouwvallige
huizen die eerstdaags zullen
ingebeukt worden. Het is zo voor
morele begrippen en denken we
maar aan de wijzigende houding
tegenover de abortusproble
matiek. Het is ook zo voor
strukturen. Het beste voorbeeld
is de struktuur van ons eigen
land waarover eenieder het eens
is dat hij moet worden herdacht.
Het is ook zo op economisch
gebied waar de ongebreidelde
expansie een einde heeft geno
men en omgeschakeld wordt van
het kwantitatieve naar het
kwalitatieve. En midden deze
grote en algemene wijzigingen
worden ook onze gemeenten
omgevormd en naar een schaal
vergroting gebracht. Daardoor
ook kunnen onze bestuurders op
gemeentelijk vlak niet voorbij
gaan aan de wijzigende maat
schappijgeest. Deze verantwoor
delijken zullen binnen hun
regionaal beleid moeten re
kening houden met de verandere
geest en het zoeken in de eerste
plaats naar gezondere leefpa
tronen waarin vooral naar de
hogere kwaliteit van het leven
zal gestreefd worden. Hier
kunnen de bestuurders de
passieve houding aannemen en
afwachten waarheen de ver
nieuwing ons zal brengen.
Ofwel, en dat is hun plciht,
zullen ze de toekomst van onze
gemeenschap forceren. Dit
houdt in dat vandaag moet
bestuurd worden niet voor de
eerstvolgendejaren alleen en het
moge er dan nog zes zijn, maar
wel voor de volgende decenia en
het jaar 2000. Inderdaad de
hervorming van de gemeenten
die we nu meemaken zal zich
niet meer herhalen de volgende
twintig jaar. Daarom moeten de
plannen die we nu maken deze
zijn voor de volgende twintig
jaar. Zeker zal dit zo zijn voorde
ruimte-indeling binnen onze
gemeente, voor de woningbouw
en voor de openbare werken.
Maar ook de nutsvoorzieningen
en de nijverheid, land- en
tuinbouw vallen onder deze
begrippen. Cultureel en socio-
cultureel moeten tevens de basis
opgelegd worden voor de vol
gende twintig jaar. Een neit
gemakkelijke opdracht voor de
bestuurders die de nieuwe
steden in handen krijgen en
waarbij ze moeten rekening
houden met wat op meer dan
regionaal plan wordt geprojek-
teerd in het Europa van morgen,
zowel geestelijk als praktisch.
Het is neit door het verleden in te
roepen, dat men verouderde
sturkturen of voorrechten kan
blijven verdedigen indien ze niet
langer dienstig en gerechtvaar
digd zijn. Het is met efficiëntie,
doelmatigheid en durf dat moet
bestuurd worden met het oog op
de toekomst. Men moet bewust
en zinvol besturen naar maat
schappelijke opbouw en ge
meenschapsontwikkeling en de
voorwaarden scheppen voor
economische, sociale, kulturele
en totaal menselijke vooruit
gang. Dat eist een harmonisch,
globaal en gecoördineert beleid
dat de bevolking bevordert en
verwezenlijkt.
Dat kan niet zonder de bevol
king in het groeiproces in te
schakelen en met haar de
toekomst te forceren. Samen
moeten bestuurders en bevol
king het nieuw leven brengen.
DIANE D'HAESELEER
kiezer? De meeste mensen
menen dat alles wel bij het oude
zal blijven. Zoals de «strangers»
het zo kernachtig zingen...
Noppes! Wij echter geloven nog
in de goede wil van onze
gekozenen. Wij geloven dat er
verbeteringen zullen komen,
verbeteringen voor ieder van
ons, voor het ganse Volk van
Aalst.
Wat wij van onze politiekers
verwachten? Wel dat ze gewoon
hun plicht als verkozene des
Volks zullen doen, dat ze hun
werkkracht volledig zullen in
zetten tot verwezenlijking van
hun beloften. Wij weten dat deze
koalitie bestaat uit drie partijen.
Wij weten ook dat er onderling
toegevingen moeten en zullen
gedaan worden. Wij rekenen er
echter op dat ze de gemeen
schappelijke programmapunten
zullen uitvoeren zoals wij er op
rekenen dat ze de zaken waar ze
het niet over eens zijn een
oplossing zullen geven, die de
beste is voor de gemeenschap.
Wij rekenen erop dat Aalst
eindelijk terug een Vlaamse
Stad wordt, dat geen der
partners daar enige twijfel zal
over laten. Wat bedoelen wij met
een Vlaamse Stad?
Neen. wij stellen ons niet voor
dat iedereen nu met een
Vlaamse Vlag zal vlaggen.
Alhoewel dit de enige eigen vlag
is, als dusdanig door de
Belgische staat erkend.
Wat we bedoelen is: dat ,het
ganse stadsbestuur, ook de
oppositie, nu eens eindelijk aan
Brussel zal laten weten dat wij
als Stad achter een Federalisme
met twee staan, dat wij niet
akkoord zijn om onze nu
merieke meerderheid verder ten
dienste te stellen van een Staat
waarin wij reeds de verdrukten
waren. Evenmin zullen wij er
mede akkoord gaan ons voor
eeuwig en altijd als derde
rangsburgers te laten behi
delen.
Wij zeggen neen aan k. d.
drieledig federalisme waaTn
Brussel en Wallonië ons tefc
werpen naar de zielige tijd i
arme dompelaars. De tijd wi
in wij alleen de meiden F
knechten leverden. Wij kuni
hier alleen de woorden vanp
Brusselse Vlaming profes^
Gerlo beamen: «liever gp'l F
federalisme dan een federalisS
met drie». Wat ook de heer Cr p
daarover moge zeggen.
PIETHEYMin
Wat zal het worden? Wat
verwacht nu de «achterban» de
Daar kan men dan zelfs
vaststellen dat het woord
«schandalig» zeker niet
overdreven is. (Niet zo lang
geleden heeft men na klach
ten van de omwonenden het
grootste deel ervan afge
dekt met afval van de elek
triciteitscentrale). Zowel zij
die er storten als diegene
die er laat storten hebben
van deze «gekamoefleerde»
ligging gebruik gemaakt (en
nog steeds) om hun onwet
tige praktijken ongestoord
verder te kunnen zetten
WIE STORT ER? OP WIENS
GROND?
Een bekende private vuilnis
ophaaldienst uit Dender
leeuw stort er voor rekening
van de gemeente Erembo-
degem (dezelfde onderne
ming haalt o.a. ook in
dustriële afval op) Erembo-
degem heeft hiervoor geen
vergunning. (Wel slaagde
het gemeentebestuur er, in
december 1974, in een ver
gunning, geldig voor één
jaar te bekomen). Burge
meester Frans Boel moet
zeer goed weten dat dit
storten onwettig is aange
zien hij tevens voorzitter is
van de Interkommunale van
het Land van Aalsu die over
een wettig stort te Voorde
beschikt. De vuilniswagen
van Aalst legt circa 35 km
(heen en terug) weg af, en
dat terwijl de gemeente van
Frans Boel te Aalst en in
een beschermd natuurge
bied stort! Erembodegem is
niet de enige gemeente
wiens huisvuil het natuur
gebied Osbroeck verwoest.
Het vuilnisbedrijf van Den
derleeuw is ook niet de eni
ge maar wel de grootste
storter. Inderdaad, de fami
lie Moyersoen, eigenaar van
de grond, aanvaardt vuilnis
vrachten.
Zelfs bedrijverv uit de streek
komen er hun fabrieksafval
storten.
Na tal van mondelinge be
zwaren (ook schriftelijke,
tegen een aanvraag voor
een nieuwe vergunning) en
ontvangen mondelinge be
loftes, blijkt ook de officiële
en schriftelijke aanklacht
der geciteerde verenigingen
op 11 oktober jlzonder
resultaat te zullen blijven.
Het storten wordt er onver
stoord verder gezet. Niet al
leen in de week maar zelfs
's zaterdags en 's zondags
ziet men er vuilniswagens
af- en aanrijden, (vorige zo
mer werden er opgemerkt
die om 8 uur 's avonds nog
kwamen storten). Naast de
stank heerst er een echte
rattenplaag. (Zo moest de
veldwachter zelf vaststellen
dat een aan diefstal toege
schreven verdwijning van
graangewassen, in feite het
werk van massa's ratten
was). Men kan zich de vraag
stellen of de wet alleen
maar geldt voor de gewone
man in de straat, aldus de
milieuverenigingen en om
woners. Bij kleine sluikstor-
tingen zal, wanneer de
schuldigen gekend zijn,
sneller worden ingegrepen.
De werkgroep leefmilieu
Aalst keurt niet alleen alle
sluikstortingen ten streng
ste af maar zal ook deze die
uitgaan van «verantwoor
delijke» overheden, zoals
Vervolg
van bll)|H
Een brandend stort, schril kontrast met het Osbroeck bos. Deze foto werd genomen op dinsdi
november tussen 9 en 10 uur.
een gemeentebestuur, met
alle mogelijk wettelijke
middelen blijven bestrijden.
Mogen overheden dan zo
maar de wet overtreden vra
gen ze zich af. De werk
groep klaagt openlijk het
onwettig storten van de ge
meente Erembodegem (en
anderen), in een door het
Ontwerp-gewestplan be
schermd gebied, aan en
stelt de uitdagende wijze
waarop deze overtreding ge
schiedt scherp aan de kaak.
Inderdaad, de familie
Moyersoen vond het zelfs
nodig de noodzakelijke wa-
terbeheersingswerken te
doen stilleggen naar ver
luidt omdat de stad Aalst
haar geen toelating zou
hebben gevraagd en dit ter
wijl zijzelf (uit pure bereke
ning zeggen de milieuvere
nigingen) een waardevol
moerasbiotoop laat vernie
len.
ue verenigingen die zich
achter deze aktie zetten zijn
er van overtuigd dat en de
gemeente Erembodegem en
de èigenaar de familie
Moyersoen, en de storters
het onwettig storten willen
«rekken» tot 1 januari 1977,
datum waarop Erembode
gem als zelfstandige ge
meente ophoudt te bestaan.
Ondertussen echter wordt
het natuurgebied Osbroeck,
aan een hoog tempo, verder
verwoest. Men gaat er i
uit dat iedere vuilnisladil
opbrengt en dat wat er II
niet meer kan worden wj
gehaald. Het is hoog tijd
zo zeggen de aktievoerdi
- dat «den Osbroeck» de i
tieve bescherming genl
die dit gebied reeds sir*
lang verdient. Niet allej
moeten alle stortingen (d
deze vlakbij de stortterrr
nen en waarbij men verkerf
delijk beweert het vroegffn'
niveau te willen herstelle—
in het natuurgebied Q
broeck onmiddellijk wordLJ
stopgezet, maar men ma
ook alles in het werk stellr c
om de vroegere natuurlijLd
toestand zoveel mogelijkL,
herscheppen. Ut
VERKLARING
MOYERSOEN
Omtrent het incident belden we
's. middags naar het chSteau
Osbroeck om de visie van de
eigenaars te kennen rondom het
gehele gebeuren. We geven een
woordelijk verslag:
Het is privaat eigendom, ge
moogt niemand sturen zonder
onze toelating. Het is niet de
eerste keer dat het gebeurt.
van onze fotograaf?
Ja, van U of van de anderen.
De dame aan de andere kant van
de lijn wordt meteen kwaad en
gaat verder:
«Ze moeten hier niet binnen
komen meneer».
Maar wat het stort betreft,
rondom deze zaak is nochtans
heel wat te doen?
«Dat is onze eigendom en het
zijn onze zaken meneer en daar
moet ge niet tussenkomen. Dat
is hier ne keer wel verstaan hé.»
—ja. ja.
«Ge moet hier niet tussenkomen
dat is onze eigendom en onze
zaak. En er is hier niemand die
dat moet komen kon troleren».
Ik ben het met U eens dat het uw
eigendom is. maar er is al
zoveel rondom deze zaak
geweest, dat ge toch ook recht
hebt om iets te zeggen:
«Onze mening is, dat er hier
niemand moet tussen komen, is
dat verstaan meneer, en daar
moet hier geen artikel in de
gazetten over spreken. Dat is
onze zaak en onze eigendom.
Hewel, dat is akkoord? Wat
moet ge nu meer hebben?»
Is het een toelaatbare zaak. is
het wettig toegelaten dat men er
mag storten
•Dat zijn üw zaken niét, dat zijn
de ónze meneer. Dus gij moet
daar niet tussenkomen is dat
welverstaan? Bon 't is alles»,
(klik, telefoon neer).
Tot daar het fameus telefoon
gesprek om een gebeurtenis te
verklaren! Naar getuigen ver
klaren gaat men nog volgens een
middeleeuws principe te werk.
Het is niet de eerste keer dat
«nieuwsgierigen» of toevallige
wandelaars van het domein
verdreven worden. Men wist te
vertellen dat reeds eerder een
ornitoloog, die per toeval op het
domein kwam, gans z'n hebben
en houden afgenomen word en
zijn eigendommen niet meer
terug kreeg.
Dit voorval om de ganse situatie
te typeren, waar normaal gezien
een andere houding mag ver
wacht worden.
VERKLARING WERKMAN
Zoals we reeds mededeelden had
ter plaatse een ondervraging
plaats van de «Bulldozer-man»,
die daar aan het werk was om de
tonnen en tonnen vuil uiteen te
halenen te effenen.
Uiteraard mag men ons geen
politieverslag bezorgen. Maar
volgende verklaringen staan
niettemin vast:
De Bulldozerman Van Daele is
de zoon van de uitbater van de
firma Van Daele-Steppe. ge
kend onder de firmanaam
Steppe, te Denderleeuw. Het
blijkt dat deze firma op het
terrein vuilnis aanbrengt, af
komstig van huisvuilophaling in
de gemeenten Erpe. Liedekerke
en Borcht-Lombeek, Hekelgem
en Erembodegem...
Volgens zijn verklaringen zou
het feit zich niet voordoen op het
grondgebied Aalst, maar wel
>k
de
Vervolg van blzj,n
Erembodegem.
Niets is echter minder waar.
diensten van het stadhuis
Aalst bevestigen dat het h e
degelijk gaat om een grondj :i
bied Aalst. In het algemeen is
nochtans weinig geweten
sticht verwarring. (Overigens
aanvraag voor een nieuwe v4)n
gunning in juni 1976 kwam
Aalst aan en betrof het gronden
bied Aalst).
Hoe komt het nu dat dit st< de
aanleiding kan geven tot verwj e ii
ring? In feite gaat het terug na
een «omwisseling van grondel ïei
een drie of vier jaar gelede fg
Aalst heeft toen aan Erei
bodegem bouwgrond gegeven
kreeg in de plaats daarvan
grond van de Osbroeck. Dit w,
reeds in de optiek om
Osbroeck in feite reeds
bewaren voor vernieling en
vrijwaren. Zo zegt men ons bij
werkgroep leefmilieu.
B.O.B. BELAST MET
ONDERZOEK
In een telefonisch gesprek m
Burgemeester De Bisschop kr
gen we de bevestiging dat
B.O.B. belast werd met ee
onderzoek en het dossier tc
gronde wordt opgemaak
Thans wordt er niets meer aa
het toeval overgelaten om c
gepaste wijze op te treden. D
zaak heeft zeer lang kunne
aanslepen en verborgen blijvei
omdat het gebied werkelijk zei
afgelegen is en slechts enke
omwonenden hiervan wisten e
niet op de gepaste wijze konde
reageren.
De inzet van de vier leefmilieu
verenigingen en het begrip e
doortastendheid van Burgt
meester De Bisschop opene
thans en eindelijk een nieui
hoofdstuk. A.I»T