Nog de zaak «Bonneterie Bosteels»
WERKNEMERS BONNETERIE
BOSTEELS ANTWOORDEN
UIT WELK HOUT
DIE PIJLEN?
DE STERVENDEN NIET ALLEEN LATEN
Kunstschilder
FRED
STALLAERT
6 - 26-11-76 - De Voorpost
We verwijzen nogmaals naar De Voorpost van 12 nov. II.
(blz. 13) «Bonneterie Bosteels...». Naar aanleiding van de
problemen van tewerkstelling die zich in bepaalde Aalster-
se bedrijven voordoen (in dit gevalvoornoemd bedrijf), gaf
ons ook Raymond De Smet zijn mening.
Raymond De Smet gaat er
mee akkoord dat kleine en
middelgrote bedrijven moe
ten geholpen worden. Maar
dit is echter een zeer kom-
pleks probleemNiet alleen
in de textiel, maar ook bij
voorbeeld in de land- en
wijnbouw en de groenten-
teelt kent men het probleem
van overkapaciteit. Frank
rijk, bijvoorbeeld, wil Span
je in de EEG toelaten mits
speciale maatregelen voor
wijn en fruit.
In alle takken van de Euro
pese nijverheid groeit de
produktiekapaciteit. Hieruit
is overproduktie ontstaan.
Wanneer de staat dus steun
verleent aan bedrijven die in
feite overprodüceren, moet
die steun ook gekontroleerd
worden en moet hij waar
borgen bieden. De nood
zaak van een planmatig ge
organiseerde ekonomie
dringt zich dus op.
AFVLOEIINGEN NIET IN
HET WILDE WEG
Afvloeiing van arbeids
plaatsen zou slechts mogen
gebeuren indien andere of
nieuw plaatsen voorzien
zijn waar de arbeidsintensi
viteit groter is.
De heer De Smet betreurt
het feit dat onze bedrijven
te weinig arbeidsintensief
zijn: Onze fabrieken produ
ceren te weinig volledig af
gewerkte produkten. Teveel
produkten dus die slechts
in eerste fase afgewerkt zijn
en dan worden uitgevoerd
(bv. in de staalindustrie). In
dien men bijgevolgd de pro
dukten tot het einde toe af
werkte, zou de werkgele
genheid ook heel wat toe
nemen.
OP EUROPEES VLAK
De geplanifieerde ekonomie
moet ook op Europese
schaal worden gezien, zo
niet komt men niet alleen
tot een overkapaciteit in alle
bedrijfstakken maar zal dit
probleem ook op Europees
vlak voorkomen. Ook wat
betreft de bonneterieën is
dit het geval. Wat nu betreft
het probleem bij de Bonne
terie Bosteels: dit bedrijf
voelt hier de kwalijke gevol
gen van.
STAATSSTEUN MOET
VERANTWOORD ZIJN
Het gaat niet op dat de staat
zomaar steun verleent aan
een bedrijf dat al aan de
overproduktie meedoet, al
dus nog de heer De Smet
de noodzaak van ekono-
mische planning en dus ook
tewerkstelling werd reeds
aangeraakt. Maar de Bel
gische staat zou ook een
studie moeten bezitten over
de markt en de mogelijkhe
den van een bepaald pro-
dukt. Laten we even verge
lijken met Amylum. Dit be
drijf moet de bewijzen voor
leggen dat haar produktie
op onze markt volstaat. Te
meer daar men in een rela
tief kleine straal (Noord-
In De Voorpost van 12 nov. (blz. 13) verscheen het artikel «Kousen- en Panty-fabrikanten
doen beklag bij Europese Kommissie.» Hierin was o.a. te lezen: «Voormeld bedrijf
(Bonneterie Bosteels) is alleszins tot een produktievermindering overgegaan. Voor het
personeel is dit echter geen bedreiging. Men gaat niet tot afdankingen over. Wel heeft
men soms de noodoplossing van tijdelijke werkloosheid moeten aanvaarden. Maar aan
afdankingen wordt allerminst gedacht.» Het was precies het woord «afdankingen» dat als
onjuist werd gewraakt.
NIET HETZELFDE
Toch moeten we vooraf de
puntjes op de i zetten«Af
danking» is niet hetzelfde
als «afvloeiing». Er is in be
wust artikel niet over af
vloeiing gesproken. Wel
over afdanking. En afdan
king betekent. «We hebben
uw diensten niet meer no
dig, u kunt gaan!». Met an
dere woordende straat op.
Welnu, dit is de laatste ja
ren niet gebeurd bij de Fir
ma Bosteels. Onze woord
voerders gaven dit ook toe.
Ze waren niet op de hoogte
in hoeverre er afdankingen
zouden plaats gevonden
hebben. Is het personeel
van «Du Pare» dus niet een
beetje te erg ongerust ge
weest? Er werd dus geen
personeel «afgedankt».
Juist is juist.
VERMINDERING
PERSONEEL
Een andere zaak is natuur
lijk de afvloeiing van het
personeel. Het is een feit
dat het personeelsbestand
van de Bonneterie Bosteels
van ongeveer 1100 tot plus
minus 700 (685 effektief) is
teruggevallen in zowat drie
jaar tijd: op pensioenge-
stelden die niet werden ver
vangen en mensen die el
ders hun kansen gingen
proberen.
Onze woordvoerders von
den ook dat «afvloeiing»
moeilijk te omschrijven is.
Iemand die bijvoorbeeld tij
delijk werkloos is, zal de op
de duur ander werk gaan
zoeken Een dergelijk ie
mand zou dus psycholo
gisch aangezet worden van
zelf ontslag te nemen. En
het is deze soort «af
vloeiing» die onze ge
sprekspartners eerder tot
ongerustheid stemde. Zij
noemden het een «onna
tuurlijke afvloeiing». Zij
konden deze afvloeiing
slechts vaststellen. In hoe
verre ze noodzakelijk was,
konden ze niet achterhalen.
BEKOMMERD
Onze gesprekspartners za
gen in feite dus geen fouten
in voormeld artikel Hun
«alarm» kwam er dus op
neer dat ze het probleem
van de afvloeiing» wat
scherper wilden stellen. Het
was niet hun bedoeling te
gen de firma Bosteels te
ageren. Ze waren integen
deel bekommerd om het be
drijf. Ze wilden alleen op
bouwende kritiek geven
«Dat het bedrijf blijft be
staan is in het belang van
alle werknemers: we willen
ons werk behouden!
PROBLEEM
INTERNATIONAAL
De problemen waar de Bon
neterie Bosteels mee te
kampen heeft, en waaruit
de moeilijkheden in verband
met de tewerkstelling voort
komen, werden door onze
woordvoerders ook in een
ruimer kader gezien: één
onzer woordvoerder noem
de het zelfs een probleem
van het verkrijgen van over
heidshulp. Meer nog: het
is een algemeen ekono-
misch probleem waarmee
gans het Westen te kampen
heeft.
MARKT BEHOUDEN
Het is zo, dat de firma
Bosteels uit het «gewraak
te» Italiè goedkope kousen
betrekt. Het bedrijf ontkent
dit allerminst. Men zei er
ons dit over: «Tegen deze
invoer hebben we aanvanke
lijk heftig gereageerd. Maar
alleen staat men niet sterk
genoeg. Wij moeten goed
kope produkten verkopen
om de markt van onze kwa-
liteitsprodukten te behou
den. We hebben geen keus.
Zoniet mogen we onze deu
ren sluiten. En dan staan er
700 mensen meer op straat.
Nu mag men zeggen wat
men wilde keus is in zo'n
geval niet moeilijk!» Ook
hiermee waren onze ge
sprekspartners het eens:
het is inderdaad een kom-
pleks probleem, en het be
drijf moet alleszins blijven
voortbestaan.
ZOEKEN NAAR
OPLOSSING
Het ligt voor de hand dat
een gepaste oplossing voor
problemen met een derge
lijke omvang niet gemakke
lijk te vinden is. Er werd
echter in dit verband de
vraag gesteld of het niet
mogelijk is dat de werkloos
heidssteun - die dan toch
meer dan 400.000 fr. per
werkloze bedraagt - in de
noodlijdende bedrijven kan
gepompt worden. De firma
Bosteels zou in dit geval
misschien zelf zijn goedko
pe panties kunnen produce
ren, en ze dus niet meer
moeten invoeren. De voor
waarde zou natuurlijk zijn:
geen werkloosheid meer in
het betreffende bedrijf,
zelfs geen tijdelijke werk
loosheid meer. De staat zou
bovendien nog kunnen ge
nieten van RMZ en belas
tingen. De machines die in
dit bedrijf werkloos staan
(omdat de produktie ver
minderd is) zouden op die
manier terug in gebruik
kunnen genomen worden,
m
KNIPPERLICHTEN
Om bedrijven in nood tijdig
te kunnen helpen werden de
«Knipperlichten» ingevoerd.
Bij «Du Pare» heeft men de
ze lichten al meermaals la
ten knipperen. Maar in
Brussel heeft men ze blijk
baar nog niet zien branden,
hoewel Staatssekretaris
D'Hoore zich persoonlijk
van de gang van zaken is
komen op de hoogte stel
len.
REDDING DOOR
OVERHEIDSSTEUN?
We menen dat onze woord
voerders het verkrijgen van
overheidssteun als een pro
bleem van eerste orde za
gen om hun bedrijf te sane
ren, en de tewerkstelling
dus optimaal te verzekeren.
Een probleem dat dus door
de regering moet opgelost
worden. In Wallonië werd
15 miljoen aangeboden aan
wie de gebouwen van een
failliet kousenbedrijf wou
overnemen - men mocht ze
voor gelijk wat gebruiken.
Waarom zou dan geen
steun kunnen gegeven wor
den aan de grootste panty
fabrikant van België, die
bovendien ook internatio
naal nog een goede naam
heeft?
ONZEKERHEID
Wat onder de werknemers
ook zwaar weegt, is de on
zekerheid. Het is tegen
woordig zo dat van vandaag
op morgen een bedrijf kan
besluiten zijn deuren dicht
te doen of personeel af te
danken, (wat bij de Firma
Bosteels ten stelligste
wordt ontkend). Maar alge
meen gezien hangt er toch
een moordende onrust on
der de werknemers: «Zal ik
morgen nog werk hebben?»
«We gaan tegenwoordig
naar school om leren te
doppen», zei ons één onzer
woordvoerders. De werk
loosheid is een niet te on
derschatten ziekte. Voor
heel wat werkwilligen is het
een virus waar ze moreel
aan ten ondergaan.
In de produktieafdeling van
de firma Bosteels werd er
door sommige werknemers
één derde van het jaar «ge
stempeld». Erg bemoedi
gend is dit toch niet! Onze
woordvoerders zeiden ons
echter ook dat - wat de
werkloosheid betreft - het in
hun bedrijf nog «gunstig»
gesteld was in vergelijking
met andere textielbedrijven.
Ze vonden het verder ook
jammer dat de bezittende
klasse en de multinationals
de arbeiders «op zachte ma
nier» wilden afpakken wat
met syndikale overeen
komsten (C.A.O.'s) werd
bereikt. Ze betreurden erg
dat «de arbeiders andermaal
de slachtoffers zijn van een
internationaal probleem.»
W.L.
Frankrijk, Duitsland, Neder
land en ook België) mag
aannemen dat de vestiging
van een nieuw bedrijf over
bodig is. Cargill moet dus
kunnen bewijzen dat de pro
duktie onvoldoende zou
zijn. Waar sterk aan getwij
feld kan worden. Indien het
projekt «Cargill» doorgaat
zou het dus een ernstige
bedreiging voor de werkge
legenheid in Amylum kun
nen betekenen.
En dan is er nog wat: zo
maar steun verlenen aan
overproduducerende bedrij
ven betekenen nog hun red
ding niet. We herinneren
ons nog het geval «Filature
du Canal». Dit bedrijf heeft
ook van heel wat staats
steun mogen genieten.
Maar twee jaar nadien ging
het dan toch over de kop.
Verloren geld dus.
PLAN 76-80
Er hapert toch iets aan het
ekonomisch beleid hier in
ons land. Het Ekonomisch
Plan 1976 - 80 is pas nu ter
bespreking gekomen op na
tionaal vlak. En dit terwijl
we bijna 1977 zijn! Men
mag dus toch ernstig twijfe
len aan het nut van dergelijk
plan.
DENDERSTREEK
VERWAARLOOSD
Een ander probleem is, dat
de grote bedrijven in ons
land eerder geneigd zijn
langs de havens te investe
ren, ten nadele van bijvoor
beeld de Denderstreek. On
ze streek heeft - op één of
twee arrondissementen na -
het hoogste werkloosheids
cijfer, en het hoogste cijfer
in werkforenzen. Op korte
termijn zou er dus toch een
oplossing moeten gevon
den worden. Ray De Smet
verwijst ook naar het artikel
van Diane D'Haeseleer dat
in de vorige uitgave van De
Voorpost onder de rubriek
«Vrije Tribune» verscheen.
Diane D'Haeseleer heeft het
hierin over de ekonomische
toestand van de Dender
streek die ze een uitdaging
noemt voor de bestuurders
van vandaag. Ray de Smet
onderkent hierin zeer posi
tieve zaken, maar verwijst
ook - als kommentaar hier
op - naar de «Vrije Tribune»
van deze week.
Wat nogmaals meer be
paald het tewerkstellings
probleem bij de Bonneterie
Bosteels betreft, vond de
heer De Smet toch ook dat
de onzekerheid omtrent dit
probleem toch ook niet on
derschat mag worden. On
zekerheid of onrust omtrent
de tewerkstelling is voor de
arbeiders een zware morele
last.
W.L.
0
Met z'n drieën lekker naast mekaar de Vr(jheidsstraat In. Of
mag je kiezen? Al wie slecht kiest zal niet eeuwig vlam-men...
(el)
MERKWAARDIG INITIATIEF
gekomen, en dat de angst ver
dwenen is.
Dokter Raes gaf verder ook
nog een overzicht in de rouw-
fasen; het leven met een dode
(het zich moeilijk kunnen neer
leggen bij de realiteit); de
schuldgevoelens (heb ik wel
voldoende mijn best gedaan?
er was nog zoveel te zeggen...;
de depressie (waarom moet ik
blijven leven?...) en tenslotte
In de Verpleegsterschool van het O.L. Vrouw Ziekenhuis te
Aalst had op zaterdag 20 november een merkwaardige kon-
ferentie plaats: «Begeleiding van Stervende Mensen en hun
Naastbestaanden»
Inrichter was de «Geneeskundige Kring van het Arrondisse
ment Aalst». Er werden uitnodigingen gestuurd naar allen
die beroepshalve met stervenden te doen hebben: artsen en
verpleegsters, de pastoors van aeliik welke filosofische
strekking enzoverder.
Als sprekers waren uitgeno
digd: Dr. A. Raes, huisarts te
Antwerpen; E.H. Vic. De Win
ter, ziekenhuispastoor te He
rentals; en E.H.R. Mens, stich
ter en direkteur van Tele-
Onthaal Antwerpen.
Dokter Raes handelde over:
«Het standpunt van de huisarts
in de extramurale stervensbe
geleiding».
Dit standpunt zette hij uiteen
vanuit de begeleiding van de
kankerpatiënt. Het zwijgen en
de geheimzinnigheid rondom
deze ziekte, maakt de begelei
ding van de zieke en zijn om
geving bijzonder moeilijk. De
zieke zonder schroom zeggen
waar hij aan toe is (zoals in de
Verenigde Staten), opent de
weg voor een open gesprek en
dus een betere begeleiding.
Vroeg of laat moet men de fei
ten toch onder ogen zien.
Men spreekt best eerst met ie
mand die het dragen kan, die
niet al te dire kt bij de verzorging
betrokken is: een gehuwde
dochter, bijvoorbeeld, of een
schoonbroer. Iemand die dage
lijks in nauw kontakt met de
zieke komt en de waarheid
kent heeft het moeilijker voor
lopig te zwijgen. Bovendien
kan zijn houding hem verra
den. En het op de hoogte stel
len van de zieke moet stilaan
gebeuren. Uiterlijk wanneer de
laatste levensfase intreedt.
Volgens de spreker moet de
stervensbegeleiding gebeuren
door iemand in wie de patiënt
volle vertrouwen heeft. Bege
leiding is ook niet: leiden, maar
wel: de weg wijzen. Stervens
begeleiding moet de angst te
genover lijden en sterven ver
zachten. Begeleiding van ster
venden is dus heel moeilijk.
Wie het doet mag zelf geen
angst meer hebben. Het «be
moedigend schouderklopje»
telt niet. Men moet open kun
nen praten over de realiteit.
Een vertrouwelijke sfeer is
hierbij noodzakelijk. Indien
mogelijk sterft de zieke ook be
ter thuis bij de eigen familie En
al kan hij niet eer genezen,
toch is bezoek meer dan ooit
geboden Ook voor de nabe
staanden is 't onder ogen zien
van de feiten niet gemakkelijk.
En erover spreken uiteraard
nog moeilijker. Toch mag geen
«komedie» worden gespeeld.
De spreker had het verder ook
over de fazen van het sterven:
De schok, of het bewust wor
den van de fatale waartieid.
Woede en verzet als reaktie
hierop; het «koopje afsluiten»
als ik genees wijd ik gans mijn
leven aan een goed werk; de
pressie: de toestand betert
niet; en tenslotte de aanvaar
ding: het is belangrijk dat de
zieke in deze fase tot rust is
ook hier de berusting (het vin
den van een nieuw liefdesob-
jekt, een nieuwe bezigheid en-
zoverder). Hij vestigde er de
aandacht op dat het helpen van
rouwenden niet gemakkelijk is.
Toch moeten we onze drem
pelvrees kunnen overwinnen
en de rouwenden de gelegen
heid geven over de dode nog
eens te kunnen praten.
E.H. Vic De Winter handelde
vervolgens over de intramurale
stervensbegeleiding: wat
wordt er verwacht van dokters
en verplegend personeel. Hij
sprak uit eigen ervaring.
E.H. R. Mens tenslotte, nam
het probleem van het rouwpro
ces bij de naastbestaanden
onder ogen.
Zoals gezegd was het eej
merkwaardig kongres. Hetwaj
de slotfase van een aktie die ih
het begin van dit jaar omtren
dit probleem op het getouw
was gezet. Er waren dan ook
meer dan 300 aandachtige
toehoorders aanwezig.
W.L1
In de verpleegsterschool werd vorig weekeind een voordracht gegeven omtrent begeleiding van stervende
(jb)
stelt zijn schilderwerken tentoon van
26 november tot 9 december
in kunstgalerij Palet.
De tentoonstelling is open alle werk
dagen van 9 tot 20 u. - zondagen
van 10 tot 13 u. en van 15 tot 20 u.
Toegang vrij
28131
