NEGENTIG DEELNEMERS
AAN DE DUO-DAGEN!
AKTIVITEITEN IN AFFLIGEM
IN DECEMBER
LAATSTE «LAST POST»
TE GIJZEGEM?
BEUH
LEEDSE WAARHEDEN...?
GUZEGEMSE ZIEKENZORG
WERKT EFFICIENT!
6 - 3-12-76 - De Voorpost
Het groepje is fel uitgedund. De vaandrigs worden een
dagje ouder en met Alfred Van den Hauwe, hoogbejaard en
ziek, bleef van de elf novemberviering nu ook een van de
weinige «overlevenden» van 1914-18 weg.
Het Gijzegems «Klein Muziekske» perste treurmuziek door
het koper van de instrumenten, de trommen roffelden en de
trompetten schalden de «Last Post».
De laatste «Last Post» nu
Gijzegem een wijk van Aalst
wordt? Burgemeester Jozef
-Lejuste, die uit de politiek
stapt, eerde in een niet zo
lange doch veelzeggende
toespraak de soldaten die
de eerste «wereldbrand»
niet overleefden of een klei
ne 60 jaar nadat ze met de
gevolgen van vier jaar mod-
derploeteren in de knoken
als stille helden huistoe
kwamen nu bijna allemaal
dood en begraven zijn.
Achttien keren kwam Jozef
Lejuste op 11 november
naar de begraafplaats voor
een bijna vanzelfsprekend
piëteitsvol gebaar. Ook dit
maal werd een steeds lan
ger wordende lijst van over
leden oud-strijders en weg
gevoerden voorgelezen.
Zegde de burgemeester:
«Laat ons deze traditie in
stand houden. Deze elf no
vember is een historische
dag voor onze bevolking
volgend jaar ligt mijn triko-
lore sjerp voorgoed in de
kast. Van een officiële
plechtigheid wordt dan niet
meer gesproken. Enkele
«dankbaren», mensen die
niet vergeten wat de solda
ten voor ons volk hebben
gedaan, moeten dan maar
de vlam brandend houden.
Pastoor Verwimp en Leon
Saegerman noemden de na
men van de voorgoed ver
dwenen oud-strijders en op-
geëisten Het koor zong een
meerstemmig «Hier staan
tot afscheid». Daarna zak
ten de mensen in trosjes af.
Huistoe of naar de bier- en
koffiewinkels in het cen
trum van de bijna wegge
veegde gemeente. Praten
over langzaam vervagende
herinneringen deden die nu
ook al een dagje ouder wor
dende «mannen van 1940»
en de «Klietsers», jongens
die toen nog piepjong, door
de Duitsers werden opge
vorderd om ergens gevaar
lijke arbeid voor de «oor
logsmachine» te gaan ver
richten. De veteraan van de
groep was een vrouw: Elisa
De Meersman, 74, en de we
duwe van Gustaaf Van
Hauwermeiren, een oud
strijder 1914-18 die 24 jaar
geleden werd begraven.
Haar bejaarden broer Louis
De Meersman herdacht
thuis de wapenstilstand
omdat hij niet zo best te
been meer is. «Fred» Van
den Hauwe, de andere «blij
ver» is ziek. Dus was hij er'
evenmin bij.
Bij een wapenstilstandsdag
hoort, traditiegetrouw, een
maaltijd. Een grote zaal hu
ren om de deelnemers te
«herbergen» bleek onnodig.
Het groepje is, dat zegden
we al, fel uitgedund. Cesar
Baeyens, een van de jonge-'
ren uit de groep: «ik vind
het doodjammer dat zove-
len vergeten zijn wat ons
destijds verenigde.
IN 't KRIJT
Onze gemeente moet er wel heel berooid aan toe zijn! Als
men soms mocht denken dat uitsluitend merkantiele be
drijven het uit de aard van de zaak niet zo nauw meer
nemen met de geldende wettelijke beschikkingen dan heeft
men het voor deze keer inderdaad goed voor. Aangezien
ook een gemeentebestuur in grote trekken kan vergeleken
worden, met een bedrijfsleiding, kan men de lijn zonder
meer door trekken, zowel teoretisch als praktisch! Ons
aller, nu reeds jaaaren op zijn deugdelijkheid uitgetest ge
meentelijk apparaat loopt, zoals algemeen geweten, inder
daad op zijn laatste benen en alsof dat op zichzelf nog niet
genoeg zou zijn, raakte onze gemeentelijke ambtenarij
derwijze de kluts kwijt dat zij voorwaar in konflikt is geraakt
met de «Rijks-Lonen Afromer» DE RMZ met name.
Maar daar storen wij ons lekker niet aan! Trouwens, wie
doet ons wat!? Wie kan ons straks nog op onze verant
woordelijkheid wijzen als wij geen verantwoordelijkheid
meer dragen! En wat de sankties betreft.... wie kan een
gemeentebestuur de laan uit sturen dat reeds opgelost is in
het fusie-luchtledige.
Als de arbeidsrechtbank ons oproept om te verschijnen,
dan zenden wij lekker onze gemeentelijke kat... of zijn het
de bekende drie aapjes die ook deze keer als gemeente
lijke representatieve fungeerden?
Als dit alles met een privee-bedrijf zou gebeuren vordert de
rechtbank allereerst de wettelijke interesten, plus de kosten
en dit zal zeker voor onze gemeente niet anders zijn, al
leen. Weet U wie deze nalatigheid van onze gemeente
lijke doodwroeters zal moeten betalen? Inderdaad! Wat
dacht je anders?
OS - BROEK - UIT
Ook in de Osbroek zijn de bekende drie aapjes van hierbo
ven weer eens opgedoken. Het is trouwens niet verwonder
lijk dat onze gemeentelijke vroede vaderen ook hier weer
eens van de prins geen kwaad weten, aangezien zelfs een
gedegen Aalsterse diender (en dat zijn slimmerikken) terug
kwam met de melding dat er niksmendallen te zien was. Er
over gehoord hebben zij al evenmin, ook al gewaagde
destijds een Terjodense pillendraaier-gemeenteraadslid
heel voorzichtig en met gedempte stem, te informeren of
het waas was wat in een «bepaald blad» te lezen stond over
storten zonder vergunning. Aangezien het grootste ge-
meentegezag op dat ogenblik druk doende was om grote
rookwolken uitzijn sigaar te fluiten beperkte hij zich tot wat
gemompel waarna de vergadering verder door ging met
suffen. Trouwens... van horen zeggen, weet je wel..!
En als men niks ziet en niks hoort, hoe kan men dan iets
weten? Hiermede is dan de cirkel gesloten: wij zien niets,
wij horen niets en wij weten «van» neitsü!
Wat onze gemeentelijke gezagsdragers echter wel weten
nl„ is dat het inderdaad kwaad is om met grote heren
kersen te eten en dat men het niet ver brengt als men zich
niet gewillig schikt naar de machthebbers die van oudsher
het goede en het slecht weer uitmaken.
Een instemmend schouderklopje, een ekstra duur en kos
telijk sigaartje met nieuwjaar en ter gelegener tijd een bank
vooruit. «Pour Ie mérite...» en de zaak zit weer rond!
Alleen het vierde aapje, je weet wel, dat met de vingers de
neusvleugels dichtknijpt, was er niet bij... Maar stinken doet
het, figuurlijk en letterlijk!
EJA
Verleden vrijdag werd de einde-
jaarstentoonstelling «Het Ge
schenk uit Vreemde Landen
1976» in het Kultureel Centrum
Affligem opengesteld in het
vooruitzicht van Kerstmis en
Nieuwjaar.
Geschenken zijn er te zien o.a.
uit België, Nederland, Frankrijk
Engeland, West-Duitsland,
Oost-Duitsland, Polen,
Tsjechoslowakijen, Italië, Span
je. en Denemarken.
Van buiten ons werelddeel
verder uit de U.SA., uit Mexico,
Haïti, Turkije, India, de Philip-
pijnen, Taiwan. China, Japan,
Viëtnam, Dares-Salaam en
Hong-Kong.
Ook de Bond zonder Naam zal
er vertegenwoordigd zijn als
mede Aktie 365 (agenda 1977).
Op maandag 6 december door
letterkundige Anton Van
Wilderode over «Gebed en
Poëzie». Reeds tweemaal gaf
deze spreker in het Centrum een
voordracht, nl. over «Humor in
de Nederlandse Letterkunde» en
over «De Vrouw in de Litera
tuur». In deze derde voordracht
wil hij speuren naar de gods
aanwezigheid in de meest recen
te werken van dichters en
schrijvers.
Op vrijdag 10 december volgt
dan de maandelijkse werkver
gadering van de VAB-VTB-
Diaklub. spel is er niet in december doch n
Elke zondagvoormiddag in in januari komen er dan twee. o
december is er atelier. Poppen-
twee.
L.H.I
De fusie doet heel wat problemen rijzen en ook heel wat oude
getrouwe zaken zullen moeten worden vernieuwd of
veranderd. Zo is ook het geval met de gemeentelijke vlag en
schild. Wat daar zal van geworden hebben wij nog niet met
zekerheid kunnen vernemen. Er zouden echter wel al enkele
voorstellen gedaan zijn. Eén van deze voorstellen zou zijn om
in het oude vertrouwde gemeenteschild van Lede de «T T T»
(tais toi traitre) te vervangen door «WWW» (wij willen
Wanzele). De reden hiervoor zou zijn dat deze leuze het meest
in het hoofd van onze 25 (of 24 toekomstige noeste ijveraars
zou gespeeld hebben. De kleur zou dan misschien
rood-groen-blauw-geel-oranje kunnen zijn. Wij hopen dat de
Ledenaars dan niet te veel kleur zullen moeten bekenen. Het
schijnt dat tegen 1 januari aan de ganse bevolking van
Groot-Lede een speciaal telefoonboek ter beschikking zal
gesteld worden door de RTT om op te zoeken welk
zonenummer men moet draaien als men naar een dorpsgenoot
wil telefoneren.
Teh show goes on! Nadat een tweetal weken geleden een
Ledenaar met name Mare Corthals op de radio zijn kansen
had verdedigd in een radiokwis, zal toekomende maandag 6
december een andere Ledenaar, met name Paul De Smet (de
Possen), te zien zijn op de brt-beeldbuis, waar hij zijn kansen
zal verdedigen met «Het Rad der Fortuin». Of Sint-Niklaas
hem die dag goed gezind zal zijn weten wij reeds, maar
verklappen wij U niet. Wij willen onze goede relaties met
Sint-Niklaas niet in het gedrang brengen. In ieder geval reeds
een hartelijk proficiat aan onze twee Leedse radio- en
TV-steren.
Wanneer je ziek, oud of gehandikapt bent, heb je meestal veel nood
aan menselijk kontakt dat ervoor kan zorgen dat je je als volwaardig
persoon blijvend kunt integreren in de huidige maatschappij
vorming.
Een isolement is steeds een
negatief puntje dat de levens
blijheid in de kiem smoort en
een aftakelingsmechanisme in
beweging zet. Om dit maat
schappelijk vervreemden tegen
te gaan werd een werkgroep voor
ziekenzorgers opgericht die alle
zieken van de parochie Sint
Martinus thuis of in het zieken
huis regelmatig een bezoekje
brengt en de hulpbehoevenden
oudjes of gehandikapten in hun
homes of thuis gaat opzoeken
zodat ieder met het parochiele
ven in kontakt kon blijven.
Deze werkgroep wil zo naamloos
mogelijk de zorg voor de
parochiezieken op zich nemen
en ze staat volledig open voor
mensen die hun in dit streven
willen bijstaan. Maandelijks
houdt men een bijeenkomst
alwaar er eerst een referaat over
een speciaal aspekt van de
ziekenbegeleiding wordt voorge
lezen en besproken. Nadien
wordt de speciale ziekenlijst, die
per straat werd opgesteld bijge
werkt en verdeelt men de
parochie in zones alwaar een
duo ziekenzorgers maandelijks
een bezoekje gaat afleggen.
Deze werkgroep is inzoverre
origineel dat er geen struktuur
(geen voorzitter...) en ook geen
plaats voor ereplaatsen bestaat
doch ieder neemt om beurt een
stukje verantwoordelijkheid op
zich zodat de ziekenzorg mo
menteel heel efficiënt wérkt: in
de ziekenhuizen mogen de
leden, die zich dankzij een
ligitimatiekaartje kenbaar
maken zelfs buiten de bezoek
uren zieken van de parochie
bezoeken.
De weinige financiële uitgaven
die men dient te verrichten
worden door de werkgroepleden
zelf betaalt. Het is werkelijk de
moeite om één van de maande
lijkse vergaderingen bij te
wonen: in een sfeer van op
bouwende samenhorigheid wor
den de probleemgevallen van de
parochie besproken en wordt er
een efficiënte oplossing gezocht.
Deze vereniging presteert in
stilte meer dan veelvuldige
karitatieve akties met massale
propaganda som svermogen.
Ieder, die ook iets zo voor zijn
ziekemedemens wil doen, kan
steeds bij deze ziekenzorgers
aansluiten.
DIRK DAELEMANS
De parochiale ziekenverzorgsters van Gfyzegem vergaderden, (el)
Je zou wel denken dat de skouts voor vele weken op tocht gingen (jm)
tendoch het is iets persoon
lijks kreëren, iets dat men zelf
bedenkt en mooi vindt. De re
sultaten bevestigden de ernst
waarmee de jongens en meis
jes aan het slagen van dit uurtje
meewerkten. Meisjes houden
over het algemeen van volks
dansen, jongens niet: een
moeilijke opgave dus voor Ka-
trien Van den Broeck die zich
echter prachtig van haar moei
lijke taak heeft gekweten: na
enkele aanloopminuutjes zette
ieder zijn beste beentje voor
zodat het wellicht het prettigste
uurtje werd dat aan de scouts
en gidsen voorgeschoteld
werd.
WKSM is en blijft een kriste-
lijke jeugdbeweging, daarom
mocht een Eucharistieviering
zeker niet op het programma
ontbreken. Een moment van
bezinning tussen een reeks
snel opeenvolgende aktivitei-
ten is nooit te versmaden: E.H.
Herwig Ghijs bereikte die sfeer
in een piëteitsvolle eucharis
tieviering, speciaal op een tie-
nerpubliek afgestemd. Het
jaartema «Gewoon buiten, bui
tengewoon» of m.a.w. de na
tuur mag niet verwaarloosd
worden kwam hier aan bod.
De laatste brok op het pro
gramma was sport: het zou
gemakkelijk zijn met kursisten
een straa^e om te lopen of een
partijtje voetbal te spelen: dit
was echter niet de bedoeling.
De leiding van Sint-Kristoffel
leerde daarom enkel minder
gekende sporten als netbal en
baseball aan. Omdat pubers
zich ook graag met elkaar me
ten besloot men de sportna-
middag met een cross-country.
Hoewel deelnemen ook hier
belangrijker was dan winnen,
toch even de namen van de
primussen: Filip Hélin bij de
jeevees en Ruth Vijverman bij
de jogis. Om vijf uur werd het
tijd om afscheid te nemen.
Voor het laatst klonken de pa-
trouillekreten door de in mist
gehulde weiden. De kreet «Wij
zijn vrienden» was niet zomaar
een holle leuze doch een ge
lukkige realiteit!
DIRK DAELEMANS
Meer dan negentig jongverkenners en jonggidsen maakten van 19 tot 21 november de
zogenaamde «Duo-dagen» mee: dit is een kursus voor huidige en toekomstige patrouillelei
ders en -leidsters die vooral onze twaalf- en dertienjarige op pragmatische wijze zaken wil
bijbrengen.
De basis voor deze duo-dagen, tot vorig jaar P.L.-kursus geheten, werd vijf jaar geleden door
Jan De Decker gelegd. Toen maakten zowat 40 jongverkenners een nat weekend mee in het
Hofstaadse Denderland. Sindsdien ging het aantal deelnemers elk jaar crescendo, niet in het
minst door de gemengde werking WKS-WKM, en dit sinds 1974.
Ook dit jaar was het pro
gramma overvol: avondspel,
technieken, tocht, EHBO, krea-
tiviteit, volksdansen, kwis en
last but not least sport.
Vrijdagavond werd gestart met
een avondspel, voorbereid
door de jeeveeleiding van
Sint-Aloysius Aalst. Toen te
gen half negen de bijna 100-
koppige bende werd losgela
ten, veranderde het anders-zo
rustige domein Verbrugghen te
Hekelgem, aldra in een donker
strijdtoneel. Ruim twee uur
duurde het spel; dan werden,
na een verbeten doch sportief
duel, de overwinnaars figuurlijk
gekroond.
Na een niet zo beste nachtrust
wachtten zaterdagmorgen een
tiental leiders van Lede en
Sint-Joris de deelnemers op.
Op het programma stond het
aanleren van technieken. De
voornaamste taak van een pl
op een kamp of weekend is het
werk verdelen en helpen of uit
leg geven waar anderen falen
of niet verder kunnen. Zulks
veronderstelt dat een pl alle
kamptechnieken duidelijk on
der de knie heeft. Om deze
kennis nog wat aan te scher
pen werden een massa sjor
ringen aangeleerd, ook werd
uitleg gegeven over het op
trekken van tenten en werden
heel wat greppel- en andere
vuren aangestoken. Achteraf
werd alles nog eens extra be
licht, door middel van een aan
tal dia's over een modelkamp,
hierbij werd ook aandacht be
steed aan het inrichten van een
patrouillehoek. Het middag
maal, voortreffelijk voorbereid
door drie foeriers, was nauwe
lijks verorberd of er werd al
weer verzameling geblazen
vooreen tocht. Na een bondige
uitleg over stafkaart en kom
pas, verstrekt door de leiding
van Terjoden, Hofstade en
Baardegem mochten de jong
verkenners en jonggidsen hun
teoretische kennis aan de prak
tijk toetsen. Doel van de tocht:
Wieze en Opwijk. Spelende
kinderen zorgden echter voor
heibel: sporen die moesten ge
volgd worden, werden vervalst
Aankomst van de 800m tijdens de skouts distrikssportdag (jm)
en uitgewist zodat drie van de
patrouilles na een tijdje doel
loos rondzwierven. Om zes uur
werden de deelnemers op de
punten van bestemming op
gewacht door een autobus,
maar niet iedereen kwam op
dagen. De omgeving werd nog
eens goed uitgekamd, maar
nergens een spoor van de
vermisten! Het was allang don
ker toen de hoofdleiding die
bestond uit Hendrik Van Des-
sel, Regine Boone, Gilbert Van
den Berghe, Rita Waltniel en
Jan de Decker nieuws ontving
van hun 'verloren dochters en
zonen': deze werden een vijf
tiental kilometer van de be
stemming opgepikt en per wa
gen naar de kampplaats terug
gebracht. Gelukkig zette deze
misser geen domper op heten-
toesiasme zodat 's avonds ie
der gezellig kon deelnemen
aan een twee uur durende ont
spanningshappening in de
vorm van een ganzenspel.
Naast het oplossen van teore
tische vragen en het uitvoeren
van praktische proeven
speelde ook de faktor geluk,
door middel van het gooien met
een reuze-dobbelsteen een
doorslaggevende rol. Tussen
door werden ook nog enkele
leuke sketches opgevoerd, die
het moreel helemaal op zenith
brachten. De zondagmorgen
werd een drukke bedoening:
zowel de sessie EHBO als
kreativiteit en volksdansen
stonden op het programma. De
leiding van Hekelgem bracht
de anders vrij saaie EHBO-tips
op een vrij bondige en geani
meerde manier naar voor: ie
dereen kon vóór de kursus wel
een pleistertje op een schram
leggen doch nu kan men ook
een diepe wonde, waaruit het
bloed bij beken stroomt, ver
zorgen!
Voor de sessie kreativiteit
sprongen de leidsters van
VVKM Ninove in de bres: krea-
tief zijn betekent niet zomaar
iets kneden, iets op papier zet-
