VOLGT ZICHZELF OP
ALS SCHEPEN VAN
OPENBARE WERKEN
JAN DE NEVE
inderd;
iaar nog
werken.)
komen,
ok mijt)
ick cch-
14 - 24-12-76 - De Voorpost
kontakt met mijn stad. Nadien
moest ik wel een zekere achter
stand op dit gebied inlopen.
Zijt gij uw ouders dankbaar
voor uw opvoeding?
Enorm dankbaar. Tijdens en na de
oorlog was het zeker niet gemak
kelijk. Mijn vader stond in een
zaak, en ik weet nog goed hoe
mijn moeder naar Brussel trok om
aankopen te doen en om dingen te
verkopen. Vijf kinderen groot
brengen was toen geen kleinig
heid.
Was u een plichtsgetrouw leer
ling of zette u graag de bloeme
tjes buiten?
Ik was eerder een plichtsbewust
leerling. Ik was in alle be
scheidenheid veel jaren pri
mus. Er deed zich wel een moei
lijke periode voor rond de derde
en de tweede klas in de Humanio
ra. Ge leert een meisje kennen, en
het gaat er soms ook wat studenti
koos aan toe. Mijn studies hebben
Het leven is soms zo druk, ik zou toch wekelijks eens een dagje uit w illen pikken om volledig tot rust te komen.
We kregen schepen Jan De Neve te pakken in het appartement van zijn ouders,
bovenaan de Parklaan. Een zeer stemmig interieur, rustig, vriendelijk en gemoede-
lyk. Zó rustig zelfs, dat we niet eens merkten dat we aan de drukke Parklaan zaten.
Op tafel geurde een bos rode rozen. Er stonden stijlvolle meubelen. En aan de muren
hingen kostbare dingen: Valerius De Saedeleer en Piron: origineel. Aan de inrich
ting van dit appartement had een meesterhand gewerkt. Kon ook moeilijk anders:
De Neve en wooninrichting zijn twee namen voor eenzelfde begrip.
We babbelden door en vergaten de tijd. We lieten zelfs de heerlijke koffie van
Mevrouw De Neve moeder van Jan wat te koud worden (ekskuseer mevrouw).
Later kwam vader De Neve binnen met de twee lieve dochtertjes van Jan: Annemie
(12) en Nele (13).
Jan De Neve voorstellen lijkt overbodig. Toch is het dit niet. Iedereen wéét wie Jan
De Neve is. Maar kent men hem daarom? Door dit gesprek leerden we schepen De
Neve wat dieper kennen: een fijn en gevoelig man die van schone dingen houdt. Hij is
groot en fors gebouwd, en lijkt op het eerste gezicht een stug persoon te zijn. Maar
dat is niet waar, zeer zeker niet. We stelden maar vragen.
daar toen wat onder geleden.
Voor vader was het natuurlijk een
drama. Toch ben ik met grote on
derscheiding uit de Humaniora
gestapt. Ik dacht er aanvankelijk
ook aan architekt te worden. Maar
omwille van de zaak van mijn ou
ders die op binnenhuisinrichting
was-georiënteerd, heb ik het ook
bij dit vak gehouden.
Zijn er over uw studententijd
ook markante dingen blijven
hangen? Deed u toen al aan poli
tiek?
Na mijn humaniora trok ik naar
St.-Lucas, te Brussel, ee student
was toen nog echt student. Poli
tiek was ik toen nog niet geënga
geerd. Wel sociaal, hoewel niet
syndikalistisch. Mijn grootvader
was een der eerste, en ook nauw
medewerker van Priester Daens
In 1958 werd mijn vader voorzit
ter van het Komitee voor oprich
ting van het Daens-monument.
We gingen o.a. met Jan Caud-
ron van huis tot huis om geld
op te halen (20 fr.) voor dit mo
nument. Ook in de arme wijken
gaf men veel geld. Voor dit werk
wilde men daar echt wel wat
doen. En zo kwam ik stilaan in de
politiek terccht. Ik was een lid van
het Algemeen Diets Jeugdver-
bond (ADJV, later VNJ), dat ik in
Aalst heb helpen heroprichten,
samen met o.a. Mare De Pot, wij
len Leo Van den Brempt en Piet
Phlips. Er was toen ook nog heel
wat kontestatie in studentenkrin
gen. De Vlamingen kwamen toen
nog op straat. Ik herinner mij nog
goed de periode van de mars op
Brussel. En van Wilfried Martens
die in Wemmei de toehoorders
en de gendarmen toe
schreeuwde: «Geef ons wapens
dat wij revolutie maken». In die
periode is de politiek in mij losge
komen en beginnen groeien.
Had iemand een markante in
vloed op u in die periode?
Zeer zeker. Emest Van den Bc-
rghe, een oom van mij, die volks
vertegenwoordiger was. En ook
enkele leraren.
Politiek bedrijven is niet ge
makkelijk. Zijt u een «harde
In zekere zin ben ik wel een door
zetter. Maar begrijp me goed. Ik
laat uiterlijk niet gemakkelijk
merken wat ik innerlijk voel. Ik
heb een gevoelige natuur. On
dermeer daarom koos ik het kun
stonderwijs. Ik hou ervan eerder
te overreden door het gevoel dan
door rendering. Ik zal ook niet
gemakkelijk het woord voeren in
gezelschap wanneer we bijvoor
beeld een tentoonstelling of beurs
bezoeken. In de politiek heb je
daar echter wel eens moeilijkhe
den mee. Toch is het belangrijk
dat men kan aanvoelen wat
schoon en goed is. Bij het openen
van een straat bijvoorbeeld ben je
blij dat je er je steentje kon toe
bijdragen, blij om die mensen die
een stuk voldoening kregen.
Mensen die de gevoelige, kun
stige snaar bespelen, hebben wel
eens «ups» en «downs». Je kan al
eens moe zijn of ontgoocheld ge
raken. Kwaad ook al eens maar
dat duurt nooit lang. Het perso
neel op Openbare Werken weet
dat. Ik ben helemaal niet haatdra
gend. Na vijf minuten is alles ver
geten.
Enkele woorden over het huwe
lijk: veel mensen worstelen met
het echte geluk. Bij u is het mis
schien niet geworden wat u er
van dacht. Of had u liever dit
onderwerp laten rusten?
Toch niet. ik wil daar graag over
spreken. Ik had het geluk gevon
den toen ik in 1962 trouwde. Ik
ben erg gelukkig getrouwd ge
weest. met een Brabantse. We
Zyt U een echte Aalstenaar?
Jazeker, ik heb hier ook altijd ge
woond.
Maar willen wy het eerste over
uw jeugd hebben: was ze geluk
kig? Welke herinneringen hebt
u er aan?
Ik had inderdaad een gelukkige
jeugd. Ik herinner me nog goed
dat we 's zondags op straat kon
den spelen. Dat kon toen nog. We
gingen ook in de Dender zwem
men. Details kan ik daar niet veel
meer over geven. Het zijn meer
vage herinneringen. Maar samen
met andere vriendjes hebben we
toch veel pret gemaakt. We waren
thuis met vijf kinderen. Ik herin
ner me ook nog zeer goed mijn
grootvader. Ik was zes jaar toen
hij in 1942 overleed. Hij was hier
schepen van 1927 tot 1934 (Bur
gerlijke Stand en Onderwijs). Hij
was ook senator voor het VNV.
pees Verbond van Decorateurs,
en gedurende 30 jaar voorzitter
van het Verbond van Behangers
en Gamierders.
Welke studies deed u?
Ik volgde wetenschappelijke hu
maniora, en behaalde daama het
diploma AI Hoger Kunstonder
wijs in St.-Lucas te Brussel. Spe
cialiteit: binnenhuisarchitektuur.
In de richting dus van de zaak van
mijn ouders.
Ik liep natuurlijk eerst lagere
school. St.-Jozefskollege tot het
derde leerjaar, St.-Blasius-
Boekel tot het zesde leerjaar.
Humaniora volgde ik in Carls-
bourg en daama keerde ik terug
naar Aalst.
Waarom zo ver?
Mijn vader was er ook geweest.
Het was een speciale school. In
ternaat. Het was ook een strenge
school. De opvoeding was er
meer aan de harde kant. We kwa
men slechts vijf keer per jaar naar
huis. Die opvoeding heeft onget
wijfeld haar nut gehad. Een dege
lijke vorming komt later goed van
pas. Wel heb ik enige hinder on
dervonden door het feit dat het
internaat een hiaat vormde in mijn
kontakt met Aalsterse vrienden.
In die periode had ik te weinig
U waart nog klein dus, maakte
hij een bepaalde indruk op U?
Ja. hij was zeer groot. Hij dwong
eerbied af. Ik heb een groot por
tret van hem laten maken. Veel
mensen herinneren zich mijn
grootvader nog zeer goed als ze
dit portret zien.
U waart kind toen het oorlog
was?
Ja, en het aangename was dat we
te jong waren om de moeilijkhe
den van de oorlogsjaren echt te
ondervinden. Wij hadden geen
zorgen, onze ouders wel. Voor
mij was dit een periode van mijn
vierde tot mijn achtste jaar.
U komt uit een politiek aktieve
familie. Kwam u reeds in uw
jeugd met politiek in kontakt?
Ja, mijn grootvader was politiek
zeer bedrijvig. Mijn vader was dat
minder, hoewel eveneens zeer so
ciaal voelend. Hij was
secretaris-generaal van het Euro-
Stilaan is de politiek echter meer beslag op mijn hobby gaan leggen.
Jan De Neve legt uit wat er typisch is aan het schilderij van Valerias de Saedeleer.
kwamen in Aalst wonen. We kre
gen twee kinderen, twee dochter
tjes. Mijn vrouw overleed toen ze
26 jaar was niet lang na de ge
boorte van ons jongste kind.
Dat was een harde slag. Daama
vind je iemand om op de kinderen
te passen, want je zit tot over je
oren in het werk. Je denkt:
waarom trouwen we niet, dat zou
goed zijn voor de kinderen. Ze
hebben dan weereen vaste thuis.
Ik had wel het geluk bij mijn ou
ders te kunnen wonen. Maar dit
kon toch ook niet eeuwig blijven
duren. We trouwden. Daarbij
hebben we minder aan onszelf ge
dacht dan wel aan de kinderen.
Die kinderen werden groter, de
zorgen veranderden. Het bleek
dat we toch niet genoeg over on
szelf hadden nagedacht. Zo is dat
allemaal gebeurd. Je kan met de
zelfde penselen aan dezelfde
schilderij werken. Maar daarom
harmoniëren de kleuren nog niet.
Ik geloof dat nu die harmonie te
ruggekeerd is. Intussen kan ik u
wel zeggen dat ik erg onder deze
situatie heb geleden. De mensen
praten rap over iets waarvan ze de
juiste toedracht niet helemaal
kennen. En je hebt bovendien een
openbare funktie. Ik heb er zelf
nog sterk aan gedacht de politiek
op te geven. Wie vóór u is vertelt
de zaken zo, wie tegen u is vertelt
ze anders. Het is een erg moeilijke
periode geweest, maar tenslotte
besloot ik toch door te gaan.
Daar hebt U goed aan gedaan.
Maar iets anders nu. Was de
stap van binnenhuisarchitek
tuur naar --Openbare arehitek-
tuur niet moeilyk?
Nee. -binnenhuis» leerde ik wat
schoon is. Toen ik afgestudeerd
was kwam ik onmiddellijk in een
drukke zaak terccht. Dadelijk aan
het werk dus. Het schone dat ik
had geleerd poogde ik later ook in
het «openbare» weer te geven.
Binnenhuiskunst kan goed samen
gaan met «buitenhuiskunst». Het
is de conceptie die telt. Kijk naar
de feestzaal van het stadhuis bi
voorbeeld. Toch geslaagd,
wij. Of het voormalig klooste
waar O.W. nu ondergebracht
Goeie smaak kan je overal
weergeven. We pogen het
buiten.
Wat U daar zegt is
goed geslaagd.
Ja, en de sereniteit, de rust van d;
vroegere klooster hangt daar
Het is er aangenaam om
e Komenj
ook mijnhp
itiek cch-rj
vrije' tijJi
Ier herinfl
Wat doet U in uw vrye tyd?
In zekere zin ben ik door
vrije tijd in de politiek
komen. Ik sprak u al over
ADJV. Dat was in mijn jonge
ren. Ik tekende veel interieurs
tot nieuwe gedachten te
Mijn beroep was dus ook
hobby. Stilaan is de politiek
ter meer beslag op mijn vrije' t
gaan leggen. Mijn vader I
nerde er mij wel eens aan dat ik
geen uur meer thuis was. Uiter
aard ben ik nu ook veel weg. Oir
de werken te inspecteren bijvoor
beeld. Maar de politiek is tens
lotte een hoofdbezigheid gewor
den. Maaralsikcreenpaardagei
tussendoor kan, ga ik wel eens of
reis. Een tentoonstelling of beurs
bezichtigen. Ook in het buiten
land (Italië, bv. Zweden of De
nemarken). Men moet bijblij
ven Ik heb er ook nog aan ge
dacht leraar te worden, omdat je
dan meer in kontakt met jonge
mensen en jonge ideeën blijft. Ik
bezit een ganse bibliotheek met
boeken over kunst. Een roman of
eendetektive bijvoorbeeld, doe ik
niet zo gauw open. Ik hou mcei
van het visuele, vooral van hel
expressionisme. Dc uiterlijke uit
drukking van het innerlijk gevoel.
Dat wil niet zeggen dat andere
kunstvormen mij niet interesse
ren. Ik ga wel eens graag naar een
mooi koncert.
U zijt dus meer het type van de
introvert, van de denker. L
werkt en ontspant zich dus al-
Nele (13) oudste dochter van Jan De Neve.
