EEN UURTJE
MET ONTSLOTEN HAR'
WERKEN VAN MINDER-VALIDEN
IN OUD HOSPITAAL
WANNEER WIJ HET
OVER KUNST HEBBEN!
AALSTERSE BEIAARD
ZAL TOPSEIZOEN KENNEN
WANNES EN GROEP IN KREJA
28 - 27-5-77 - De Voorpost
a'.
In aanwezigheid van Schepenen De Maght, Monsieur, Hooghuys,
Bourion en Roels en raadsleden Chris Lievens-Borms, Bogaert, De
Turck, Redant en Van Vaerenbergh en verder OCMW-voorzitter
Van der Speeten en Bloemenfee Giliy opende Burgemeester
D'haeseleer verleden maandag in de kapel van het Oud-Hospitaal
voor direkties en leerkrachten van scholen voor gehandikapten en
een schare belangstellenden en medevoelenden de tentoonstelling
van werken van gehandikapten.
seren. De werken, tekeningen,
schilderijen en kollages verschil
len dan ook niet zo geweldig van
wat «normale» kinderen voort
brengen.
Opvallend is wel het hevige
koloriet en de voorliefde voor
boten en dieren die duidelijk uit
de vele tentoongestelde werken
blijkt.
Na de rondgang ging het
kinderen stimuleren door in de
openbaarheid te treden en de
mensen gevoelig te maken voor
hun problemen en anderzijds
door verkoop van deze werkjes
voor prijzen variërend van 100
tot 1000F. financiële hulp te
bieden voor de dagelijkse
werking van deze minderbe
deelden. De tentoonstelling is
vandaag vrijdag 27 mei niet
EXPO
Uit een rondgang door de
wandelgangen van het oud
hospitaal blijkt dat waar ge
handikapten met remmingen
hebben af te rekenen, ze dit vaak
door andere natuurlijk aange
boren gaven weten te kompen-
stadsbestuur dan over tot aan
koop van enkele werkjes want
deze tentoonstelling heeft een
dubbel doel: het werk van de
open maar wel nog morgen
zaterdag 28 mei van 14 tot 17
uur.
L.H.
In 1972, tijdens de vieijaarlijkse kunstbiënnale van Kassei in Duitsland, organiseerde de Zwitser
Haraid Szeeman een afdeling «Individuele mythologlën». Hiermede werd bedoeld de sterk
persoonlijke visie, over kunst, van mensen welke die er In wezen eigenlijk niets mee te maken
hadden. Ten aanschouwen van duizenden kijkers werd aandacht gevraagd voor de kreativiteiten van
geesteszieken. Of ze nu bewust weten dat ze aan kunst doen of niets vermoeden heeft hier geen
belang. Het meest noodzakelijke is dat ze hun denkbeelden op papier of op gelijk welke andere
manier visueel kunnen verklaren. De aansporing van Szeeman heeft de ogen geopend.
Een dezer figuren is Adolf
Wolfli. Een patiënt van een
psychiatrische kliniek in
Waldau-Bern. Wolfli leed zijn
hele leven aan achtervolgings
waanzin. In 1904 werd hij
levenslang opgesloten in een
cel omdat hij een gevaar
betekende voor de samenle
ving. Altans voor de mensen
die er zo over dachten. De
psychiater die hem behandelde
verzamelde ook alles wat
Wolfli voortbracht. Er waren
in hoofdzaak tekeningen en
geschriften. De psychiater
bracht hem ook materiaal aan
waarmede hij zich kon uitle
ven. Juist toen Wolfli daarmee
bezig was kwam hij tot kalmte.
De resultaten van deze verza
meling. welke achteraf werd
geschonken aan het Museum
van Bern. zijn verbazend. Ze
zijn nu ook in het Paleis voor
Schone Kunsten te Brussel
tentoongesteld. Wolfli's te
keningen en boeken hebben
erkenning gevonden als vol
waardige kreativiteiten door
ons normalen als kunst
voorgesteld.
In ons Stedelijk Museum
Oud-Hospitaal doet zich nu
het omgekeerde voor. Daar
wordt een werkoverzicht ge
toond van mentaal gehandi
kapten. Een tentoonstelling
welke niet mag worden onder
schat. Omdat ze in dit geval
aantoond dat deze mensen
soms beter kunnen tekenen
dan normale mensen. Maar
vooral omdat ze de verkeerde
opvatting aantoond welke wij
over de kreativiteit van gehan
dikapten denken. Mentaal
gehandikapten hoeven niet
opgeleid te worden met vor
men van manuele expressie
zoals die door ons worden
beveeld. Hier wordt aandacht
besteed aan vormbegrippen
zoals wij ze allen kennen.
Figuratie noemt men dat! De
echte ware expressie werd de
nek omgedraaid!
De tentoonstelling van de
'individuele mythologiën'
heeft voldoende de waar
digheid aangetoond van het
geesteswerk dat door gehandi
capten wordt omgezet in
tekeningen. Trouwens de
kunst der 50'er jaren met als
voornaamste strekkingen
Cobra. Art Brut en Action
Painting zijn opvattingen
waarin men zich voornamelijk
expressievol wenst uit te leven
zonder komplexe eigenschap
pen een eigen denkwereld op
papier of doek te brengen. Een
vorm van eigenzinnig reageren
op omgeving en toestand. Van
dit alles is de kreativiteit van de
mentaal gehandikapten in het
Oud-Hospitaal weinig te
merken.
Wanneer men hen de vrije
hand zou laten in hun teken
werk dan zouden wij ook de
volwaardige eigenschappen
van deze mensen kunnen
waarnemen. Waarom niet?
Hun kreativiteiten zijn niet
minderwaardig dan de onze.
Het tegendeel is wel mogelijk.
Juist omdat wij te bepalend te
werk willen gaan. Waar he
dendaagse kunstenaars trach
ten buiten de perken van het
normale kunstpatroon te tre
den worden reakties uitgelokt.
Het zijn deze gevoelens welke
ten dele bepalend zijn voor ons
toekomstbeeld. Ook voor dat
van gehandikapten
Adolf Wolfli. tot 24 juni in
Het Paleis voor Schone Kun
sten te Brussel.
Manuele expressie op de
basis school. Oud-Hospitaal
tot 11 juni.
R.DH
Prefekt van het Koninklijk
Atheneum Borghys hield de
openingsrede en dankte de leden
van de Rotary-klub Aalst-Noord
en de Gouverneur van het 162ste
distrikt voor de inspanningen
die ze zich, onder hun motto
«dienen», hebben getroost om
deze tentoonstelling te reali
seren. Het gaat om werken van
leerlingen van Don Bosco,
Levensvreugde, B.L.O. en Ribto.
die zich zoals blijkt uit de vele
tentoongestelde werken zeer
kretatief toonden. «In de wereld
dient plaats te zijn voor ieder
een». zegt de heer Borghys. «ook
voor gehandikapten met hun
vaardige handen». Ook burge
meester D'haeseleer bedankt hij
voor de belangstelling die hij
steeds toont voor de minder-
validen alsmede de beide orga
nisatoren van de tentoonstelling,
konservator Ignace De Vos en
kunstschilder Walter Schelfout.
Burgemeester D'haeseleer die
laatst nog een nationaal verant
woordelijke van Rotary ten
stadhuize ontving noemt de
tentoonstelling eenvoudig doch
treffend en verbazingwekkend.
Veel aandacht wil hij schenken
aan de revalidatie. «Integratie»
noemt hij een mooi woord
waarheen wel moet gestreefd
worden maar dat vaak een
niet-haalbare kaart is. «Gehan
dikapten moeten in elk geval
kunnen meedoen en dergelijke
problemen zijn via het kanaal
van louter liefdadigheid, hoe
lovenswaardig ook niet op te
lossen». Ver kan men het wel
brengen want zo zag en hoorde
hij laatst nog een orkest, volledig
uit minder-validen samenge
steld. Tot de validen, tot ons
allen, richtte hij dan een oproep
om positief mee te werken aan
dergelijke initiatieven als dat
van de Rotary. Direkties en
personeelsleden van dergelijke
instituten verdienen hulde te
worden gebracht voor de moei
lijke taak die ze dagelijks
liefdevol vervullen.
De eerste kopers waren de burgemeester en de aanwezige schepenen.
Na de verwelkomingswoorden van de Rotary voorzitter verklaarde burgemeester D'haeseleer de
tentoonstelling voor geopend (js)
mea
Sinds begin maart werd te Aalst 'n nieuwe stadsbeiaardier
benoemd, de heer Pierre De Smedt. Hij speelt regelmatig elke
week tijdens de wekelijkse markt, op zaterdag, van 11 tot 12 en
ook elke zondag van 14 tot 15 uur. Ondertussen heeft hij ook
het mechanisme van de beiaard nagezien en in orde gebracht
zodat ons klokkenspel weer in prima konditie is.
T7-
Nieuwe initiatieven
Om de beiaard volledig te laten
renderen, en iedereen de gele
genheid te geven rustig de
prachtige klanken van onze
beiaard in optimale omstandig
heden te genieten werden een
ganse reeks initiatieven geno
men. Een beiaard is immers
niet alleen zo maar een achter
grondmuziekje maar kan ook
als 'n echt kunstinstrument tot
het geven van koncerten ge
bruikt worden.
Zeer binnenkort zal men dan
ook een affiche zien uithangen
met de lijst van de koncerten
voor dit seizoen. We zijn er in
geslaagd niet zonder moeite
op zulk een korte tijd zelfs
gastbeiaardiers te laten optre
den uit de Verenigde Staten.
Ierland en Nederland, maar
daarover volgt later wel verder
informatie
Ook wordt er een programma
boekje gedrukt dat naast de
programma's heel wat interes
sante wetenswaardigheden,
foto's en tekeningen bevat. Het
zal weldra verkrijgbaar zijn.
Luisterplaats
Verder wordt de mogelijkheid
onderzocht om tot georgani
seerde beluistering te komen.
Er wordt overwogen of het mo
gelijk zou zijn de parking achter
het stadhuis daartoe te gebrui
ken Er zouden zitplaatsen
voorzien worden en de stads
beiaardier zou daar tijdens het
koncert van gastarbeiders
aanwezig zijn om toelichting te
verschaffen over specifieke bei
aardproblemen, over de ge
speelde werken en over de
gastbeiaardiers.
Eerste gastbeiaardier
Als eerste gastspeler treedt op
3 juni de heer Frank Deleu uit
Menen op. Hij is in feite geen
onbekende voor ons want tij
dens de voorbije jaren be
speelde hij zeer vaak onze bei
aard. Hij volgde toen cursus te
Aalst, en maakte er tezelfder
tijd gebruik van om op onze
beiaard te oefenen.
Frank Deleu behoort tot de jon
gere generatie van beiaardiers.
Hij werd geboren te Menen in
1952. Kenmerkend voor hem is
wel zijn bezordheid om de al
gemene vorming niet te ver
waarlozen voor de muzikale.
Tijdens zijn humaniorastudies
doorliep hij de verschillende
cycli
van de Stedelijke Muziekaka-
demie te Menen, en daarna
trok hij naar de Universiteit
waar hij onder zijn muzikale
technische vorming een ste
vige wetenschappelijke basis
ging steken. Hij behaalde na
melijk het diploma van Licenci-
aat in de Kunstgeschiedenis en
Oudheidkunde, met Musicolo
gie als specialiteit. Om toch
verder muzikaal aktief te blijven
zo vermoeden wij althans
ging hij zich inschrijven aan de
beiaardschool
Hij behaalde het diploma
beiaardier nog niet, maar
reeds zeer veel koncerten
is ook een zeer aktiet pr
gandist van de beiaard
speelt het namelijk klaar oi
reizende beiaard van de
nog bestaande Belgische
kengieterij, de firma Serge
Leuven, zeer vaak bij fe<
lijkheden te laten betrekke
zal hij ook volgende m
weer talrijke demonstratie
die beiaard houden, ditmi
het Groot-Hertogdom Lu
burg.
Programma
Het programma dat hij
brengt op 3 juni vertoont
wat afwisseling. Het besté
feite uit drie grote delen. In
eerste deel horen we v<
muziek uit de 18de eeuw I
muziek waarvan een
deel oorspronkelijk voor
aard geschreven klink
zonder fraai op klokken. Ir
tweede deel komen bew<
gen van klassieke muzii
volksliederen, en het
deel brengt oorspronkelijk
aardwerken uit de 20ste
Dit laatste deel bevat
wel alleen zeer meloi
stukken, en het eindigt m<
bijzonder mooi werk vai
Vlaams beiaardier die d<
nier was van de beiaardkuj
de Verenigde Staten,
Lefévre.
Oproep
Wij zullen ons best doel
zoals hierboven besproki
beluistering te organisereï
we hopen op een ruim»
langstelling van het Aal^
publiek.
Praten vult geen gaten, zal je zeggen, en gelijk heb je, maar toch, het doet goed wanne<P
podiumfiguur je wat in je mentaliteit gaat kneden of nog maar de echte gevoelige snaref
jouw oorschelpen gaat betokkelen. Wannes Van de Velde en zijn begeleiders hebl
verleden zaterdag in de lokalen van Kreja gedaan.
Alhoewel niet alleen wij, het
ergste hadden gevreesd qua
publieke belangstelling voor dit
optreden, bleek het verleden
week te Aalst toch nog moge
lijk te zijn een eivolle zaal sa
men te krijgen voor iemand als
Wannes. De aanwezigen zijn
alleszins beloond geweest, zij
het dat Wannes ons de indruk
gaf zijn optreden enigszins te
hebben aangepast aan de
mentaliteit van een jeugdklub
en dan ook in zijn bindteksten
zelden de harde toon in zijn lie
deren heeft blootgelegd. Eer
der koos hij voor het humoristi
sche rustpunt en misschien
was dit wel niet zo slecht beke
ken. Immers, de inhoud van zijn
«volkslied» (god, what's in a
name?) is een kluif waar je lang
kan aan knabbelen voor je wer
kelijk alles beet hebt—tenzij je
zijn platen kent natuurlijk. Niet-
lemin wannes van de Velde
wist de toehoorders mee te
nemen in een bewogen brok
menslievendheid en in een be
zorgdheid om wat de wereld
vandaag de dag allemaal uit
spookt aan milieu-vervuiling,
zedenverval, a-sociaal-zijn,
geprogrammeerde pleziertjes,
enz Een der mooiste ogen
blikken was wellicht het nogal
wrange lied «Ik heb mijn hart
gesloten» over 't leven zonder
feest en over datgene «dat ik
niet goed heb gesoigneerd, en
dat mijn ziel heeft geruineerd».
Verder was het meebrullen ge
blazen in de «super-hit» van
Wannes «Ik wil deze nacht in
Ne zanger ls een groep (jm)
de straten verdwalen*
leuk meezingertje voor
nodig in de handjes wil kb
en op de billen van 't
meisje wil kletsen, een h<
die nog prettiger aan
kwam in het bisnummer
drogen haring» (een kl<
toegiftje). Voor de rest ov
Wannes zowat z'n hele
elpee «Ne zanger i
groep» met parels van
mertjes als «De dansenc
gijn», «Mijn mansardi
het o-zo-ontroerende «I
mis is die dag dat ze niet i
ten» om de zakdoeken
te halen om gauwgau
boodschap te vergeten ei
verder te doen zoals vri
Niet minder boeiend
«P. Breughel in Brussi
de verhalen over de caf
de bordelen zonder resp
velijke pinten en vrouwer
kens werd Wannes ger
steund door 'n trio (vio«
kordeon en dwarsfluit)
waar uitstekende
maar die bijtijds mor
gen klinken
Niet vergeten echter
krofoons darin wel
mogen zeggen, want
bijvoorbeeld was
waar wij zaten
radisch te horen.
Het voorprogramma
sierd door de nogal
Antwerpse kleinki
Jos Lambrechts en
kerkontrabassist. We
den «Zaterdagavond» eft
René De
I
Wannes Van de Velde in Kreja met zangboek en groep en een brok doorvoeld volkschanson (jm)
