AALSTERSE DEELNAME
AAN DE JUBILEUMBEDEVAART
De Voorpost - 15-7-1977 - 15
Alkuone aan het werk tijdens de vijftigste Ijzerbedevaart (js)
meter van zijn grond meer prijs. -De
grens blijft de grens».
3. Brussel dat blijft de 19.
4. Om te lukken moeten de te hervor
men staatsstrukturen, eenvoudig uit
gebouwd worden. n
5. Om het primair recht van zelfbe
stuur te krijgen, geen verdere kompen-
saties meer geven in mensen, in grond,
in financiële middelen, waardoor we
zelfmoord plegen.
Op 6 november 1976 kregen we te
Brussel de historische Staten-Generaal
van het Overlegcentrum van Vlaamse
h'erenigingen, waar het voorstel voor
een nieuwe staatstruktuur werd afge
kondigd.
Het was een eendrachtig Vlaams pro
gramma tot uitbouw van een federale
bondsstaat, waarin het zwaartepunt
van de politieke macht bewust werd
verlegd naar de volksgemeenschap
pen. die gestalte krijgen in eigen vol
waardige deelstaten.
Met werd..buiten de partijpolitiek om.
onderschreven door praktisch alle be
langrijke Vlaamse kuituur- en strijd-
verenigingen en breed door hen ver
spreid
Op regeringsvlak liep het op 9 maart
1977 uit op een vroegtijdige ontbin
ding van de kamer, gevolgd door
nieuwe verkiezingen.
Na de verkiezingen werd, ter voorbe
reiding van een nieuwe regering, het
Egmontbcraad gehouden, dat leidde
tot net Egmontakkoord. over.
jl. het gemcenscnapsprobleem. en
2. het ckonomisch en sociaal beleid
van het land.
Het bekendmaken van dit akkoord
verwekte in gans Vlaanderen, maar
dan vooral bij de Brusselse Vlamingen
en in Vlaams-Brabant, waar ze het aan
den lijve aanvoelen een hevige beroe
ring. niet het minst om de toegevin
gen, die eenzijdig van Vlaamse zijde,
steeds de eisende partij, werden ge
daan.
Bij de frankofonen werd 't akkoord
beheerst triomfantelijk begroet. De
brede interpretatie is volop aan de
gang, de uitbouw wordt reeds gepland
en het moet snel uitgevoerd worden.
De beroering in Vlaanderen wijst al
vast op een groeiend Vlaams bewust
zijn en "n oplaaiende Vlaamse strijd-
geest. die voorde toekomst vruchtbaar
moeten geleid worden.
Met de voeten op de grond stellen wij
vast:
1. Het Egmont-akkoord, hoe uitzon
derlijk het ook moge wezen, is opge
nomen in een regeringsakkoord en een
regeringsverklaring. Het staat en valt
l,e4 met deze regering en regeringen ko-
an^ men en gaan
[2. Het bntdt alleen de politieke partijen
n* die het ondertekenden,
ml 3. Het moet uitgewerkt worden
a. onmiddellijk in wetten,
b. en normaal, vier jaar later, in een
grondwetsherzining, daar de huidige
kamers de grondwet niet kunnen wij
zigen
4 het is zeker ingewikkeld en duister,
zodat er duchtig slag zal moeten gele
verd worden vooraleer het uit de
zwachtels geraakt.
Samengevat raakt het:
1 het nationaal vlak, waar gewichtige
bevoegdheden voorzien zijn. die uni
tair blijven.
2. Het vlak van de gemeenschappen,
op basis van de erkenning van de Ne
derlandse en Franse kuituurgemeen
schappen, met de daar voorzien be-
irlj grensde bevoegdheden.
Hier wordt een tweeledig federalisme
ontworpen, hoofdzakelijk slechts ge
financierd met dotaties uit de nationale
begroting.
3. het vlak van de gewesten, en er zijn
er drie Vlaanderen, Wallonië en Brus
sel, dat erbij korut. omdat het Vlaande
ren ontstolen werd. met de daar voor
ziene bevoegdheden, terwijl moet on
derstreept worden dat het gewest Brus
sel, op het kulturecl vlak en op hel vlak
rkJ van bepaalde persoonsgebonden aan
gelegenheden. in tegenstrijd met
Vlaanderen en Wallonië, geen be
voegdheid heeft.
Bij het bekendmaken van de tekst van
het Egmontakkoord schreven de
Vlaams-nationale onderhandelaars:
«het gemeenschapspakt is geen eind
punt, noch een begin. De tegenstrevers
die het ondertekenden, zijn tegenstre
vers gebleven». Het wordt dus in elk
geval en vanaf het begin, voor alwie
zich inzet voor het positieve van het
Egmontplan. een harde strijd bij elk
wetsontwerp dat ingediend wordt
strijd tegen de machtige unitairen.
aangevoerd door de pacifikatic-elite.
die de unitaire staat blijft verdedigen,
strijd tegen de frankofone autonomis-
teu die het imperialisme, dat hun in
het bloed zit. bij elke gelegenheid zul
len doordrukken. Gans liet gebeuren
rond het beginsclakkoord wordt echter
beheerst:
1. Door de toegevingen, die alleen de
Vlamingen doen. zonder enige weder
kerigheid.
2. door de uitvocringsprocedurc in
twee fazen, waarin de nieuwe instel
lingen moeten tot stand komen
J" I Deze toegevingen moeten we
beoordelen, bedenkend dat een eeuw-
geleden, Brussel nog een overwe
gende Vlaamse Stad was. maar nu een
franstalige stad wordt, die dreigt zich
als een olievlek over gans Brabant uit
te breiden.
De strijd die Vlaanderen levert voor
zijn grond en voor zijn mensen, bestaat
erin van Brussel een werkelijk tweeta
lige hoofdstad te maken en Vlaams
Brabant te beschermen tegen fransta
lige inwijking en overheersing.
De toegevingen, die zeker ook psycho-
ligisch en moreel moeten beschouwd
worden, vatten wc als volgt samen:
1 Tc Brussel geven de Vlamingen het
beginsel van de pariteit in het gewest
Brussel prijs, om teruggedrongen te
binnen vier jaar. Wat is dergelijke ab-
strakte belofte waard in de wankele,
door machtige unitaristcn beheerste
politieke krater, waarin we leven?
Wellicht heeft ze de waarde van een
vroegere belofte van gelijkheid in
rechte en in feite!
Pat de definitieve geweslvorming
th jrctisch slechts tot stand komt als
zij gevolgd wordt door een grondwets
herziening is voor de Vlamingen geen
ernstige waarborg
Wat de frankofonen veroverd hebben
en sedert jaren bezetten lossen ze niet
meer.
Het verloop van de faciliteiten over
een tijdspanne van 15 jaar sluit alle
ons met alle middelen te verzetten
tegen de toepassing in Ovcrijsse van
een dergelijk voor de Vlaamse bevol
king vernederend Egmontakkoord».
solidair gevolgd door de besturen van
alle Egmontgemecnten.
Waar zij een beroep doen op de ge
meentebesturen en de publieke opinie
van heel Vlaanderen om hen bij deze
aktie te steunen, antwoorden we
geestdriftig: ja, we zijn bereid en wc
zullen het hen van hieruit kond maken
Als deze beslissing de strijdkreet
wordt op de ganse vuurlinie, hierin
eendrachtig gesteund door gans
Vlaanderen, dat rijkelijk munitie moet
aanbrengen, slaan we de aanval af.
We begeren daarenboven te onderstre
pen:
1. dat alwie Brussel, waar zelfs de
stenen getuigen van het Vlaamse we
zen van deze stad die in Vlaanderen
ligt, onder alle mogelijke druk en met
voortdurende overtreding van de taal
wetten. die de Belgische openbare
orde raken, voor de frankofonie wil
veroveren, deze stad als hoofdstad van
Belgie afschrijft.
Het is toch al te natuurlijk dat de Vla
mingen, de meerderheid in België, die
elke dag totTelIer bewustzijn en weer
baarheid groeien, dat nooit zullen en
kunnen aanvaarden
2. dat we de strijd om Brussel niet
mogen aanzien als een strijd om papie
ren grenzen, maar wel om echte levens
kansen voor de Vlamingen.
Vlaamse strijd- en kultuurverenigin-
gen uit Brussel vestigen er onze aan
dacht op, dat dagelijks 400.000 Vla-
ilungen naar Brussel komen. Als deze
Vlamingen steeds en overal, hoofs en
beschaafd, hun taal zouden streken,
moet de toestand vlug veranderen.
Tienduizenden Vlamingen doen dage
lijks zaken met Brussel
Het volstaat dat ze voornaam en be
slist, eerbied vragen voor hun Vlaming
Even pauzeren tijdens de repetitie: vlnr. Jef De Medts, regisseur Herman Slagmulder, Herman Coessens,
Kris Yserbijten Herman Bosteels (js).
worden tot een beschermde minder
heid in een frankofone hoofdstad,
maar de pariteit in de minstcrraad
blijft.
2. In Vlaams Brabant
a. in de zes randgemeenten met facili
teiten, faciliteiten die men eigenlijk
had moeten afschaffen, omdat de fran
kofonen, sedert Hcrtoginnedal, toch
reeds vijftien jaar tijd hebben gehad
om zich aan te passen aan de streek,
worden deze faciliteiten bevestigd en
uitgebreid door instellingen Aldus
wordt de Nederlandse kultuureenhcid
op Vlaamse grond aangerand en de
taalgrens doorbroken
b in de zes faciliteitengemeenten, in
zeven deelgemeenten en in drie wijken
van gemeenten, allen uitsluitend gele
gen in Vlaams Brabant, wordt een
met-uitdovend inschnjvingsrecht in
gevoerd, dat natuurlijk alle frankofo
nen zal aanzetten zich nooit aan te pas
sen en echte egelstellingen te organise
ren. in afwachting dat ze deze Vlaamse
grond veroveren.
Voegen we hieraan toe dat de franko
fonen van het Egmontpakt misbruik
zullen maken om de ganse taalwetge
ving op de helling te zetten, zonder de
Voer te vergeten.
Dit alles gebeurt op het ogenblik
waarop door hard en moeizaam werk
het proces van het eentalig worden van
het Vlaamse cn het Waalse grondge
bied gunstig aan het evolueren was en
de Brusselse olievlek, volgens ernstig
sociologisch onderzoek aan het opdro
gen was.
II. Dat de nieuwe instellingen in twee
fazen moeten verwezenlijkt worden,
maakt het Egmontakkoord voor de
Vlamingen bijzonder gevaarlijk, want
het komt hierop neer. Wat de Walen en
de frankofone Brusclaars eisen cn krij
gen. moet onmiddellijk betaald wor
den. met de Vlaamse toegevingen er
bij. De Vlamingen presteren dus kon-
tant en konkrcct Maar de aanloop van
een tweeledig federalisme, hét posi
tieve voor de Vlamingen in het Eg
montakkoord, dat is voor later, voorde
goed te keuren grondwetsherziening
twijfel uit. Tegenover deze toegevin
gen en procedure, die alle Vlamingen
vernederen en die we aanzien als-een
aanslag op de Vlaamse grond en de
Vlaamse mensen van de bedreigde ge
bieden, zeggen we neen, in de geest en
in de traditie van de Ijzerbedevaarten
cn zullen we neen blijven zeggen.
Wij die niet partijgebonden zijn, wij
die instaan voor de idealen van jonge
mensen, die ervoor vielen en van oud
strijders, die er zestig jaar onkreukbaar
trouw aan bleven, kunnen hier met an
ders dan getuigen: het testament van de
IJzer en de geest van de IJzer blijven
van ijzer, en met dat ijzer smeden we
hard en kompromisloos. de volledige
heropstfyiding van ons volk door vol
waardig Zelfbestuur.
We maken hier tot de onze, de woor
den die Luther, in de strijd voor de
vrijheid van 't geweten, in 1521 op
de Rijksdag van Worms, volgens de
legende, uitsprak tegenover de mach
tigen van het Rijk: «Hier sta ik. ik kan
niet anders».
Door de wijziging in de opstelling van
de politieke partijen in het parlement,
valt zeker de Vlaamse strijd- en kul-
tuurverenigingen een zware taak op de
schouders, die ze schouder aan schou
der in hun strijd voor het ideale moeten
opnemen en hoofdzakelijk hierin zal
bestaan.
Ide weg naar Vlaamse staatsmacht
moet uitmonden op een werkelijk zelf
bestuur. minstens in de vorm van een
tweeledig federalisme.
2 het Egmontakkoord moet gezuiverd
worden van zijn voor Vlaanderen on
aanvaardbare toegevingen cn procedu
res om plaats te ruimen voor een plan
van waarachtige sanering van Brussel
en een definitieve vrijwaring van
Vlaams-Brabant
3 in deze strijd is er voor ons één
leiddraad: de redding van ons volk is
de hoogste wet.
We citeren hier aan de Vlaamse strijd-
order: de geuzendaad van de burge
meester en schepenen van Overijsse.
waar ze kort cn klaar verklaren: «Over
ijsse is eentalig Nederlands, volg onze
taalkursussen». «Wc hebben beslist
zijn en het Nederlands, om spoedig de
toestand te keren.
3. dat we de Vlamingen, die naar
Brussel uitwijken sistcmatisch moeten
volgen en beveiligen.
4. dat we in de strijd voor Brussel en
Vlaams Brabant de grondspeculanten
en verkavelaars scherp in het oog moe
ten houden. Zij maken de wegen recht
voor de frankofone bezetting. Langs
de gemeentebesturen, de gewestplan
nen en het uitvoerend beleid inzake
grondbeleid, dat reeds in Vlaamse
handen ligt. moet de verfransingsma
chine gedwarsboomd en stilgelegd
worden
Bedevaarders, Vlamingen,
De taaie strijd voor amnestie cn voor
de opruiming van de ergerlijke sociale
gevolgen van de repressie heeft een
zw art jaar. het 33*", achter de rug Geen
enkel wetsvoorstel werd zelfs maar in
overweging genomen
Bij de tegenstrevers wijkt haat cn on
verzoenlijkheid geen duimbreed.
In het Egmontakkoord en in de rege
ringsverklaring, geen woord over am
nestie. In dit akkoord blijft justitie uni
tair, wat wil zeggen dat amnestie enkel
nationaal kan worden verleend, niet
per gemeenschap en per gewest, wat
de deur toeklapt. Regionalisering van
dat probleem had het meteen opgelost
Uit gedane mededelingen vernemen
wc echter dat in «het globaal akkoord»
de opruiming van de gevolgen van de
repressie wordt voorzien en dat ook de
regering zich daarvoor zal inzetten.
Beseft men in dit land toch eindelijk
niet. welke indruk van onmenselijk
heid. het niet opgeloste amnestiepro-
blcem, 33 jaar na de laatste wereldoor
log. over de wereld en vooral bij de
jeugd moet laten.
Elke overwinnaar staat voor de onver
biddelijke keuze: zijn overwonnen
uitroeien of met hem een pakt aan-'
gaan, om een duurzame vrede uit te
bouwen.
De repressie heeft gepoogd het
Vlaams-nationalismc uil te roeien,
maar lukte daar eerder onvolkomen in
België moet wel de weg van de ver
zoening op.
De Oostfrontstrijders die in de laatste
oorlog in de Sovjet-Unie krijgdgevan-
gen werden genomen cn er bleven, ge
noten er de amnestie uitgevaardigd in
1955. en werden krachtens de wet van
I960 volwaardige sovjetburgers.
In België is men bij voorbaat gewon
nen voor elke amnestie, overal ter we
reld. In eigen land blijft men haten,
zonder eigen schuld te overwegen.
Daartegen houden we (aai vol: onze eis
voor amnestie en gerechtigheid. Voor
het opruimen van de humane en so
ciale gevolgen van repressie zal men
stilaan genoeg gestudeerd cn genoeg
dossiers aangelegd hebben.
Vlamingen,
Het brandende gemeenschapsvraag-
stuk mag geen ogenblik onze aandacht
afleiden van de drukkende sociaal-
ckonomische problemen.
Wij hebben steeds gesteld dat Vlaan:
dcrens politieke bevrijding moet ge
paard gaan met de scoiale ontvoogding
van zijn volk cn in de zware strukturelc
krisis die ons iand cn ook gans West-
Europa teister., moeten we, volgens
eigen genie, de diepe krachten, die in
onze volksfamilie schuilen, aanspre
ken. voor de redding van grote waar
den; herwaardering van de arbeid, die
minstens gelijkwaardig is aan de an
dere produktiefaktoren kapitaal en
beheer; uitroeiing van de werkloos
heid, een volk dat niet meer de gele
genheid krijgt te werken wordt weg
gevaagd; tewerkstelling van de jeugd,
een volk dat zijn jeugd niet meer krea-
tief kan mobiliseren, verspeelt zijn
laatste grondstof, zijn levenskansen en
zijn toekomst.
In onze strijd voor Nooit meer oor
log» willen we 't Vlaamse Volk bezie
len om op het internationale forum een
eigen zending te vervullen, door de
wereldgemeenschap ervan te overtui
gen dat alleen een universele en Euro
pese ordening op basis van zelfbestuur
van de volkeren, wereldvrede kan tot
stand brengen.
In zijn «Nooit meer oorlog»-
verklaring van 1973 stelde het IJzer-
bedevaartkomitee het bevrijdend
vQlksnationalisme voorop als grond
slag van wereldvrede.
Naar het federale Europa willen wij
gaan, langs het Europa der volkeren.
Moeders en hinderen staren de witte huifkar na (js)
Aan de Europese verkiezingen willen
wij deelnemen, langs een homogene
en afzonderlijke kiesomschrijving van
de Vlaamse gemeenschap
Naar wereldvrede willen we streven op
basis van de sociale rechtvaardigheid
tussen de volkeren. Tot zover de hr.
Jozef Coene, voorzitter van het IJzer-
bcdevaartkomitee.
Na het zingen van het lied Groeninge
volgde het laatste carré en de last post
met de optocht van de V O S. Met de
oude vossenvlaggen. Een indrukwek
kende stoet die op de middenberm die
de twee torens verbindt fier opstapte
tussen de vijftig ijzerbedevaartvlag-
gen.
Na de eed van trouw voorgezegd door
Rik Borginon en door duizenden her
haald werd de derde strofe van het lied
der Vlamingen gezonden.
Met het beiaardlied op tekst van An
ton van Wilderode en getoonzet door
Jos D'hollander werd de nieuwe bei
aard ingeluid.
Traditiegetrouw besloot ook deze 50*"
Ijzerbedevaart met de drie nationale
liederen: «De stem van Suid-Afrika»,
Wilhelmus». «De Vlaamse Leeuw»
S.J.
Opmarcheren tussen de Uzerbedevaartvlaggen (js)
Zaterdagmorgen rond 7.30 uur verzamelden zo'n 125 Aalstenaars
zich op de Assendries om vandaar met bussen naar Diksmuide ie
trekken w aar in de voor- en namiddag de generale repetities voorafc
jubileumbedevaart zouden plaats hebben.
Drukte rond dc regie wagen. vlnr. Herman Slagmulder, Chris Boni
cn mevrouw Slagmulder (js)
Dc overgrote meerderheid bestond
uit dc leden van de Aalsterse
Kunstgroep Alkuone. Regisseur,
helpers, presentators, e.d. kwa
men in de loop van dc voormiddag
druppelsgewijs toe op de weide
van Kaaskerkc.
De -egje van het massaspektakel
was in handen van Herman Slag
mulder, die bijgestaan werd door
Chris Boni. Twee bekende namen
uit de toneelwereld die borg te
kenden voor het welslagen van het
geheel. Verder werden zij nog bij
gestaan door enkele andere Aals
tenaars: Bert Eelbode, Dries
Bruyninckx cn Dicdcrik Van
Durme.
Dc presentatie werd verzorgd door
Herman Coessens. Jef De Medts
en Kris Yserbijt. Kris is evenmin
een onbekende voor dc Aalste
naars. Sinds oktober 1965 is zij
reeds lerares voordrachtkunst aan
de stedelijke akademie voor mu
ziek, ballet en toneel.
De korcografic en vlaggennum-
mers werden verzorgd door de
Aalsterse Kunstgniep Alkuone
Oskar Van MalJer voorzitter en
stichter van de groep is een gewe
zen danser uit de balletschool van
Elza Darciel en niqt aan zijn proef
stuk toe.
Aangezien het koreografiseh ge
deelte voor de eerste maal op de
schouders van écu groep rustte
werd hij in zijn laak bijgestaan
doorGcrd Holvoet, danspedagoge
en koreografe, momenteel wo
nende in Èrembodcgem cn Andrce
Bnltiauw, regentes lichamelijke
opvoeding en leerlinge van Lea
Daan. De kostumering, toegespitst
op de kleren van de 50*' Ijzerbede
vaart, werd ontworpen door Vi-
viane Loos, regentes snit en naad.
lerares aan het O.I.. Vrouw
Termuren-Instituut te Erembode-
gcm.
Een van de celebranten tijdens de
Eucharistieviering was Herman
"Bosteels. Geboren te Denderbelle
is hij sinds 1959 reeds priester
leraar aan het Sint-
Maartcninstituut te Aalst. In
nauwe samenwerking met de he
ren Rik De Ghein, algemeen se-
kretaris van het IJzerbedevaart-
komitee in Diksmuide en met de
opeenvolgende regisseurs Remi
Van Duyn, Walter Boni en Her
man Slagmulder, verzorgt hij
sinds 1968 de diareportage van de
Ijzerbedevaarten. Hij vertoont
deze reportages achteraf in
audio-visuele overvloeiprojektie
voor de vele Vlaamse kulturele
organisaties die het aanvragen.
Tot op heden was hij te gast in 95
Vlaamse steden en gemeenten.
Hoogtepunten waren de voorstel
lingen in Wenen voor een bom
volle zaal op uitnodiging van het
«Verbond der Weense Akade-
mici» en in Munchen op de Süd-
deutsche Kuiturtagc. twee jaar na
elkaar.
En last but not least is er advoka:
Jozef Coehe. In het najaar va
1929 verwierf hij het doktoraat i
de rechten voor de centrale ex;
menkommissie te Brussel. Hij oe
fende het beroep van advokaat ui
aan de balie van Oudenaarde e
nadien aan die van Dendermonde
Sinds 1936 vestigde hij zich
Aalst waar hij in 1938 huwde m
Annie Debeuckelaerc. Sed
1960 is hij aktief lid van de Bet
vaart naar de graven van de IJz.
Hij werd lid van de raad van bc
heer van deze verenigingen op 14
november 1970 werd hij gekozen
tot voorzitter ervan, als opvolger
van h. Borginon.
S.J
De slotapoteose van de Ijzerbedevaart Ijs)
