LUCIEN VAN IMPE HEEFT NOG SLECHTS
TWEE TEGENSTANDERSBERNARD
THEVENET EN DE FRANSE «CHAUVINS»
to
ARMOE TROEF
Klimmer en sneltrei
3IAN
LUCIEN VAN IMPE
HEELHUIDS IN Doodernstig
CHARLEROI
Wilfried Wesemael
ook niet in Roubaixl
Beroepsrenners
AKTUEEL
Een a
dat hi
de an(
netjes
doch I
vedette
die de;
toondï
Op ee:
Limog
Er is (ten onrechte) zwaar getild aan wat sommigen de
«tijdritnederlaag» van Lucien Van Impe noemden. Die een
zame ren rond het «meer van Bordeaux», een spiegelgladde
biljart die de mannen van het «grote mes» op wolkjes zette,
werd een in het oog springende zege voor Didi Thurau, de
piepjonge Duitser die uurrekordhouder Merckx over die der
tig kilometer verpletterde en de anderen NOG verder achter
uit reed. Thurau zat meteen nog steviger in het geel. De
échte favorieten hebben daar geen minuutje over gepiekerd.
Ze vonden die situatie zelfs ideaal Didi krijgt de eer, de
kussen van de bloemen- en fanionnetjesmeisjes, een brok van
de publiciteit, zijn aandelen od de markt stijgen. Hij is plots
gepromoveerd tot een autentieke vedette.
Maar Thurau is een bliksemafleider. De man die slagen ont
wijkt, slagen uitdeelt. Een vechter, een veroveraar. Een
charmante jongen ook. Op afstand gezien dan toch. Want een
«star» moet je van dichterbij kennen om een oordeel te
kunnen vellen over wat hij is. Of niet is.
EN DE ALPEN
Het is duidelijk dat de Tour
in de Alpen wordt gespeeld.
Tussen Pyreneeën en Alpen
wordt een lang «interludium»
getoond. Het is een show die
soms eentonig is door het
taktisch spel van de «ploeg
bazen» die allen HUN plan
netjes in elkaar hebben ge
knutseld. De sponsors gooien
immers niet voor de lol een
bedrag van een miljoen tegen
een Tourdeelneming aan zo
wel koereurs als coaches
staan onder druk, want
slechts resultaten renderen.
Het sportieve is voor fa-
brieks- of firmadirekties van
sekundair belang. Voor hen is
een renner een sandwichman.
En een sandwichman is
slechts zijn kostje waard als
hij zich op het gepaste mo
ment aan de potentiële afne
mer van de aangeprezen pro-
dukten toont. Hoe hij het
doet, heeft geen enkel be
lang.
In de Tour li°" .n verscheide
ne wegen naa. het doel open.
De gele trui, het groene
shirtje en het witte hemdje
met de rode bolletjes rende
ren. Ook de knelpunten, de
«Rush» zoals die koers in de
koers vandaag genoemd
wordt En de etappezeges. Als
je er eentje kunt meegraaien,
ben je zeker van enkele se-
konden teeveebeeld, dat door
honderdduizenden en mis
schien miljoenen wordt beke
ken.
De Tour wil ook publiciteit
voor zichzelf. Voor Lévitan,
Goddet en hun anonieme
«compagnons» is het bievoor-
beeld een goeie zaak dat Thu
rau op kop staat, dat Thaler
zijn ritje wint. Daardoor
wordt de aandacht van de
Duitse Bondsrepubliek op dit
evenement gevestigd. De Duit
sers zijn nooit een grote wie-
Iernatie geweest. Met alle ge
volgen vandien. Slechts toen
destijds Rudi Altig uit de
naamloosheid opstond en zelfs
wereldkampioen werd, steeg
plots de interesse. Vandaag is
Thurau de gedroomde public-
relations.
Achter die babylonische ver
warring van uiteenlopende be
langen. steekt ook een spor
tief aspekt het gevecht van
de groten. De strijd om de
Tourzege zelf. De favorieten
zijn gewapend. Ze kregen van
huis uit hun eigen kwalitei
ten mee, zitten opgescheept
met hun eigen gebreken. Om
de Tour te winnen, moet je
in één specialiteit kunnen uit
blinken. In dewelke hangt
vooral van de organisatoren
af zij, en niemand anders
dokteren een formule uit die
de een of de andere als een
handschoen past. Vorig jaar
lag de nadruk op de klim-
kunde. De bedoeling was dui
delijk: Bernard Thévenet kon
niet venliezen. Maar het ge
beurde toch de man ging
hopeloos ten onder. Het
schoot de scenarioschrijvers
in de keel. De Tour 1977 bood
de fondrijders, de sterke
mannen alle faciliteiten tus
sen de Pyreneeën en de Al
pen lagen honderden kilome
ters genoeg voor een moge
lijke «machtsgreep». Die «op
stand» zit er nog altijd in,
en het volstaat dat een berg
geit heel eventjes niet in zijn
dagje is of een ongelukje
heeft om de pionnen door
mekaar te gooien. Zo heb je
gezien hoe Joop Zoetemelk
tussen Lorient en Rennes door
een val achteruit werd ge
slagen en, zelfs met de hulp
van een bijna voltallig team,
anderhalve minuut verloor.
GOEIE ZAAK
Zowel voor Lucien Van Im
pe als voor Benard Thévenet
is «de val van Zoetemelk» een
uitstekende zaak geworden.
De in Frankrijk wonende Ne
derlander is een meestertak-
tieker, een man die kan re
kenen. een schaduwrijder, een
opportunist. Zelf het initiatief
nemen, schuwt hij. Ofwel kan
hij het niet, ofwel gelooft hij
niet genoeg in zichzelf om
tot het initiatief over te
gaan. Hij heeft er evenwel
het handje van weg om mee
te rijden met de besten, de
anderen te laten werken en,
zoals hij dat ook vorig jaar
deed, op het goeie moment
op de proppen te komen.
Zoetemelk moet weinig vrien
den hebben bij de «groten».
Ze kennen zijn specifieke
«strijdmethodes» en hebben
het mannetje voor schut ge
zet die adembenemende rush
naar Lorient was een afreke
ning, een wraak. Joop moet
nuu zélf wat doen, in de aan
val gaan. Maar dat ligt hem
niet.
Zoetemelk mag het voor 1977
vergeten. In de Alpen gooit hij
Van Impe niet los, daar mag
je donder op zeggen. Integen
deel Jopie is geen klimmer
zoals de Merenaar. Dus...
De anderen Merckx blijft
het grote vraagteken. Zijn
klimmerskapaciteiten zijn
mettertijd afgezwakt. Vroeger
dreef Eddy op zijn wilskracht
en paardemacht. Hij zette
zich op kop van het peloton,
beukte en bleef beuken en
hield het tempo zo strak dat
de konkurrenten de een na de
ander wegvielen. Heeft de 32-
jarige Merckx plots de kracht
uit zijn beste jaren terugge
vonden Of spekuleert hij op
een wapenstilstand, op een
pacifikatie die hem moet toe
laten in het spoor van de
échte berggeiten de toppen
van de cols te bereiken In
dat laatste geval neemt hij
waarschijnlijk ook Thurau
mee. Tenzij de revelatie uit
Frankfurt, na die fenomenale
eerste Tourhelft plots kraakt
en een zware tol aan de voor.
bije inspanningen betaalt. Als
Didi bij Merckx blijft in de
Alpen, springt Eddy hem
nooit voorbij. Nooit. Want in
het tijdrijden is de Duitser
Merckx de baas.
Blijft het «geval» Thévenet.
De Fransman heeft 35 se-
konden voorsprong op Van
Impe. Het is weinig en veel.
Thévenet is als tijdrijder niet
te onderschatten en als klim
mer een grote. Niet van het
formaat van Van Impe, maar
de beste na hem.
Voor Van Impe en Thévenet
ligt de sleutel van de Tour
waarschijnlijk op de top van
de Alpe d'Huez. Daar moet
Lucien een «serieuze» kloof
kunnen slaan. Hij kan dat.
Als hij uitgerekend op het
goeie moment aanvalt eerst
speldeprikjes om de konkur
renten af te matten. Nadien
uit volle kracht doorgaan
en eruit halen wat erin
steekt.
Op de flanken van de Alpen
cols moet het dus gebeuren.
Maar het moet een strijd van
man tegen man worden, een
eerlijk gevecht dat niet ver
valst wordt door de Franse
chauvins, de duwers.de man
nen die hun idool porretjes
in de rug geven om hem
sekonden te laten winnen.
Precies dèèr moeten de
koerskommissarissen hun ob-
jektiviteit, hun zin voor fair-
play en hun bevoegdheid
tonen. Ze moeten beletten dat
de ontknoping van de Tour
vervalst wordt, ze dienen in
te grijpen waar nodig. Ook al
druist dat tegen de belangen
van een «Tour Francais» in.
OPPASSEN GEBODEN
Intussen zijn we nog niet aan
de Alpen toe. Er kan nog
andere
naartc
ging
een en ander gebeuren ger tei
opstand van de Merckxistfcer go
een ontploffen van de T(l.aas
tijdens het «interludium», (spelen
coup de thêatre». Je hiMaar
het raden naar de intentgoed
van de machtsblokken. te fel
Er kan slechts gehoopt izich n
het geen klucht wordt, izo'n d
niemand «zijn» scenario wagen
dringt. De beste moet winnNederl
Tot het bewijs van het veel i
gendeel wordt voorgelegd,beseff<
Lucien Van Impe, de bestgteel z
hij, vroeger bestempeld ook wi
een klimmer die op een vldoelde
parkoers slechts tot een de rug
gurantenrol bekwaam utapult
heeft zich ontpopt als tbrogio
«rouleur». Of was hij woorbi;
bestendig vooraan te z
toen, op .weg naar Lori^-
tegen meer dan 50 km
uur werd «geflitst»Of stf
hij zijn mannetje niet in
tijdrit die uitgerekend
de grote verzetten» was J
gedacht
Lucien Van Impe blijft
van de topfavorieten. 1
heeft nog slechts twee kl!
kurrenten te overwinnm
Thévenet. En de Franse enl
vins.
Zo zien de supporters van Loeien Van Impe hun favoriet het liefst in een gele trui.
\7UHl)
in Bug
het jaa
„Levensgevaarlijk, die massaspurten", huiverde Lucien Van Impe
maandagnamiddag te Ruuhaix „als je ziet welke risiko's genomen
worden om de spurters naar een goeie plaats in liet peloton te
loodsen, slaat de schrik je om liet hart".
Lucien weet dut hij zich best niet mengt in die rushes naar het
spandoek. Hij heeft andere objektieven de Tour wordt in de
Alpen gespeeld en voor hem is het van primordiaal helang zonder
enige averij de beslissende etappes te hereiken. De hele tijd moet
hij vooraan fietsen om onaangename verrassingen te voorkomen
en onverhoedse aanvallen van onmiddellijke tegenstanders te
counteren. Doch eenmaal die strijd gestreden, houdt hij zich
veiligheidshalve afzijdig. Belangrijk voor Lucien was dat hij tus
sen de Pyreneeën en de Alpen in de huurt van zijn rechtstreekse
konkurrenten bleef. Dat gebeurde hij deed zelfs een uitstekende
zaak toen alle favorieten op weg naar Lorient Zoetemelk naar een
achterstand van anderhalve minuut fietsten.
Het wordt nu uitkijken naar het duel Van Impe-Thévenet, gevecht
dat over de Tour 1977 moet heslissen.
Het gaat lang niet goed met onze kermiskoersers. Nergens halen
ze een „kop". Ze rijden, onze profs. Maar daarmee is ook alles
gezegd. Fietsen ze omdat ze nu eenmaal de wielrennerij als
beroep hebben gekozen, zitten sommigen er wat door, is er een
gebrek aan ambitie of talent We hebben er het raden naar.
Feit is dat slechts drie streekkoereurs een behoorlijk resultaat
bijeenfietsten
wee 1
Inndn;
'ILDI
■luiten
ner.'
RAF CONSTANT, 5e te
Lierde, ETIENNE DE
BEULE. 6e te St.-Niklaas, en
FRANK ARIJS, 8e te Zele.
Het is alles bij mekaar niet
denderend.
Vooral omdat we van man
nen als De Beule, Arijs en
vooral ETIENNE VAN DER
HELST, op grond van wat
ze in de amateursklasse lie
ten bekijken, meer en beter
zouden mogen eisen. Maar
ja het wereldje van de ker-
miskoersen is iets speciaals.
Het is een kwestie van ne
men en geven. Van "'n de
slag" te zitten of niet. Je
moet er met beide voeten
instaan om er wat van te
snappen.
Intussen doen de organisato
ren hun best <>m 66,1 bom
geld bijeen te scharrelen om
hun "Grote Prijs" op te zet
ten. Wie en wat h,et scenario
srhrMft hoe en wanneer de
zege wordt beslist, is hun
zaak niet. Daarover hebben
anderen het laatste woord.
Maar de spons erover we
hopen dat onze beloften,
wanneer ze "rijp" zijn, iets
tonen in grote koersen. In
wedstrijden waarin je naam
kunt maken.
Raf was bovenop 26e ie
Sint-Niklaas en Etienne Dc
Beule arriveerde te Zelo
als 18e. ETIENNE VAN
DER HELST was 10e te
Melle en 19e in Zele. wat
alles bij mekaar niet zo
slecht was. ETIENNE VAN
DER SNICKT geraakt niet
boven de bescheiden middel
maat 15e te Brakel en
16e te Zele. Evenmin schit
terend deed EDDY PEEL-
MAN het wij noteerden
een 17e prijs te Zele voor
de Baasrodenaar die in 3977
zelden aan de oppervlakte
kwam.
Het gaat niet goed met de Tour. Felix Lcvitan jeremieert]
over het gebrek aan initiatief in dc vlakke etappes. De
koereurs klagen over de lange afstanden die ze fietsend
moeten overbruggen. De reporters vervelen zich kilometers-1
lang steendood. En dan heb je de finales van de vlakke
ritten. Het is alsof een beurtrol is opgesteld vandaag mag
jouw mannetje winnen, maar morgen moet eentje van mijn
team op het podium. De sponsors willen publiciteit. Ze
krijgen die. Slokop spelen mag niemand. De kerk moet inLul w
het midden van het dorp staan. jt^g j
Je kan als organisator die vlakke etappes niet laten vallen. B^rwac
je hebt ze nodig om de poen is het te doen. De steden
waar start ten) of arrivce plaats hebben, dokken .i,f'.'"pn te
centen worden in dank aanvaard door de Tourdirektie. Zo nhei^en
mderneming als de Ronde van Frankrijk kost en bom J»Uyervj.
het geld moet toch ergens vandaan komen. I)e ren- L
zijn ten slotte slechts een noodzakelijk kwaad •d-jpRAN]
Tour zonder kon, mochten ze gewoon thuisblijven. yersche
Iedereen bekijkt het evenement uit zijn optiek organisato- ichlalikt
ren, piihliciteitsmensen, journalisten, fans en... koereurs. LVanfei
Jan met de pet ziet de buitenkant van het gebeuren: hi.iparike
dweept met de vedetten, verkettert de „falende goden",!
heeft meelij inet de krabbers en dc sukkelaar.-. Hel interne!
van de Tour zit vol tegenstrijdigheden Nazahal mocht!
het zegegehaar maken in de stad vaar de fabrieken van!
zijn hazen -taan. Op weg naar Charleroi kreeg Patrick!
Sercu een vrijgeleide. Wat wordt het in de Alpen Hffl
vraagteken wordt later uitgewist.
Intussen beklaagt Rik Van Linden zich over de oneerlijke!
praktijken van tegenstanders die hem wegduwen of op-I
houden in de groepsspurten, schuwt Lucien Van Impe die!
massasprinten als de pest omdat hij niet graag door eeni!
of ander verkeerd maneuver van cowboys tegen een stukjc-ll
wereldbol pletst hij moet immers gaaf en gezond aan delF
voet van dc Alpen geraken.
Het is allemaul doodernstig. En toch harst soms een spon-aj
tane lach los. Als Karstens, de superklown van de karavaan*
zich hoos maakt omdat hij, op weg naar een tweede plaat-F
in de etappe, de verkeerde kant uit wordt gestuurd. Ook I
■lat hoort er hij. Mare Marei.
Heel even hebben we geloofd dat er voor Wilfried Wcseiiiaell
Rouhaix een etappezege instak. Op een drie a viertal kilomei
van de streep was Wilfried mee met een groepje dat zich uit f
meute had losgehaakt. Wcsemuel en Karstens waren teoretisch 'Patricl
snelsten. Wilfried weet wat pistcwerk is hij heeft in zijn „j<u«Ndm
jaren" ettelijke uren op het ovaal doorgebracht en ook als prf
is li ij steeds een gedegen baanrenner geweest. Karstens mag T—
echter niet onderschatten de klown is van alle markten tliul
Al die overwegingen hadden geen zin de onderneming ging a
Jan Raas. Wilfrieds beste vriend, schoot nog als een pijl uil
hoog weg. Maar de ex-kampioen van Nederland slaagde evenniii
Het werd dus een maat
Te Charleroi eindigde
keertje in de spits van
zestal minuten eerder li
vliegen. Wesemael hi
zevende prijs oVer
oor niets.
Wilfried Wesemael nog maar eens
het spurtende peloton Sercu was al
nneitgelopen. De etappezege was dus g
lil aan die „Belgische rit" tenslotte
16 juli
Rugger
<18 juli
a; )pwijk
- 1 juli
<ebbck
:14.3C
