DE MENSEN VAN GABROVO
JOBSTUDENTEN OP STADHUIS
SCHOMMEL FATAAL
VOOR KNAAPJE TE LEDE
door s
Marcel De Bisschop
1
De Voorpost - 15-7-1977 - 9
Men had ons gezegd, van de oost-volkeren zijn de Hongaren en de Bulgaren de meest sympatieke.
Hongarië kennen we niet, maar van de Bulgaren kunnen we het getuigen, het zijn vriendelijke en
joviale mensen, en zeer vrijgevig. Geef een Bulgaar een ei en hij brengt u een kieken. De Bulgaar
voelt zich zedelijk verplicht wanneer hij iets kado krijgt, iets van minstens evenveel waarde terug
te schenken.
En denk nu niet dat we alleen kontakt gehad hebben met de vooraanstaanden, ook de taxichauf
feur zal van U een sigaret aanvaarden om iets later U zijn eigen pakje rookstokjes aan te bieden en
de Bulgaarse sigaretten zijn niet van mindere kwaliteit Ze dragen meestal het doorsnee
amerikaans merk.
Mijn intuitie had me niet in de steek gelaten, toen ik besloten had die famuese rode plastron
waarop
gelegenheid van ons bezoek bij de direkteur van het museum van humor en satire te Gabrovo, gaf
jk deze plastron als geschenk aan den heer Furtounov. Onmiddellijk paradeerde deze Aaisterse
plastron op de borst van de direkteur, de kas werd opengetrokken en ieder van ons kreeg de dikke
gele kataloog, en een ietwat dunner zwart boekje. De gele kataloog omvatte de reproduktie van de
humor-kartoons, getekend door kunstenaars over de ganse wereld, die in de biënnale voor humor
te Gabrovo geprimeerd waren. Het zwarte boekje had als titel Foto-Jokes 1977. Hierin waren
afgebeeld de humorische en satirische fotos, die voor deze biënnale waren aanvaard.
De biënnale van Gabrovo heeft twee afdelingen, de teken -kartoons en de satire in foto. De vraag,
die wij ons moeten stellen, zou een tentoonstelling van humoristische foto's als inleiding tot onze
karnaval ook niet iets zijn voor onze stad. Knokke-Heist heeft zijn wereld-Kartonale. Binche zijn
masker-museum, waarom zou Aalst ook geen internationale faam kunnen bekomen door het
inrichten van een prijskamp van humoristische fotos, gedoubleerd met fotos uit karnaval-
gebeurtenissen.
Maar sluiten wij deze parantesis, en keren we terug tot onze verblijf.
:e DE EERSTE DAG
n TE GABROVO
k taeeds de eerste avond werden we
[uitgenodigd tot een avondmaal in
lt een typische Bulgaarse taverne met
een nog meer Bulgaarse naam
«Staropriemnitsata».
Stel u voor zo een kleine Alcazar
nmet 'n prooi patio, midden in een
fontein en rond.de muur een brede
galerie.
Wij werden bediend op de galerie,
waar een tafel voor ons voorbe
houden was. Het eten was zeer
loed, gril-vlees met brood en
nengsel van pikante groenten. Wij
lachten eerst dat die groenten een
jdgyoorgerecht waren maar stelden
Wjjjvast dat we dit moesten kauwen
...rimon mot one i/laoc on hrnnH
iamen met ons vlees en brood,
laar de wijn.
ijk ik ga je een raad geven, als ge
loit ergens gaat eten, neem dan
ien lid mede van de vlaamse wijn-
lilde. Het is niet genoeg zo maar
ijn te drinken, nee je moet het
r®ganse wezen van de wijn leren ken-
^men. Zijn kleur, zijn aroma, zijn
bouquet enz hierbij krijgt je dan
teen vergelijkende studie met de
zoqfranse wijnen, de bourdeaux, de
i„ (medocs, de lichte bourgogne met
st jlichte variatie op de elzasserwijnen
(en mogelijk ook wat over de rijn
wijn. Jullie bierdrinkers, leer toch
jdeeens wijn kennen! De Vlamingen,
beweert Odilon, zijn volumedrin-
;ers. maar de wijndrinker is een.
^genieter Zowel de reukcellen van
1 de neus als de smaakcellen van de
tong moeten leren genieten van de
Specifieke wijnaroma. Zelfs het oog
moet meespelen in het bewonde-
1 ren van de wijnkleur. Hierom moet
la en wijn en wijnglas helder en zuiver
Jd^zijn
Proficiat voor de oenologische
kennis van onze reiskompagnon zo
leerden wij ook de Bulgaarse wijn
lengemeten.
Het bijzonderste voor mij was. dat
wij hem met moesten betalen,
maar ja ik ben altijd zo een beetje
etflprofitaristisch geweest, dat brengt
de stiel mee.
Wij hebben dan ook hartelijk onze
gastheren bedankt en doen beloven
dat wij hen dit zouden mogen ver
goeden in ons eigen land, met de
grote argumentatie dat het eten bij
ons ook goed was en de franse
wijnen ook,
zi
Ij jij DE TWEEDE DAG
TE GABROVO
De volgende dag. de maandag
ve hebben we 's morgens de direkteur
Furtounov bezocht, de heer die zo
bjblij was met onze Aaisterse pla-
l d stron en zelfs hem niet afdeed om
ïgd h°9e personaliteiten te ontvangen.
Deze direkteur Furtounov was een
zeer beschaafd persoon. Een be
wijs dat iemand die zich met humor
en satire bekommert ook wat moet
afweten van kunst en kuituur. Hij
steeg in mijn achting, toen hij be
kende dat hij tot de humor gebracht
was door de schilderijen van onze
Pieter Breugel. Met hoeveel fier
heid konden we hem vertellen al
over het vertalingstalent van Pepa,
dat de Aalstenaar Pieter Coecke de
leermeester en de schoonvader
was van die volkse kunstenaar Piet
Breugel, die men de boerenbreugel
noemt. Ook Erasmus en zijn Lof
der Zotheid kwam ter sprake en
weder met dezelfde fierheid werd
hem medegedeeld dat onze Dirk
Martens een even grote humanist
was als Erasmus van Rotterdam en
ook Erasmus' beste vriend En dat
diezelfde Aalstenaar met de naam
Dirk Martens te Leuven de eerste
uitgave van 't «Lof der Zotheid»
heeft gedrukt
Wij deden aan de direkteur de be
lofte hem een reproduktie te bezor
gen op groot formaat van de schil
derij van Breugel, in 1559 gemaakt
te Antwerpen, Wij zullen deze be
lofte houden. Vooral dat wij hem
reeds het vaantje konden overhan
digen waarop dat mannetje staat,
dat zwaait met de drie kleuren van
onze keizerlijke stad. en die Breugel
zo goed heeft gekonterfeit op die
genoemde schilderij.
We verwachten dat de heer Furtou
nov ook zijn belofte zal houden en
ons zal komen bezoeken te Aalst
met karnaval van volgend jaar en
50-jarig jubileum van onze stoet.
En zo hopen wij weeral een bres te
slaan door de muur die Oost en
West scheidt. Mogelijk kan de eko-
nomische struktuur verschillen,
maar alleen zijn wij dezelfde men
sen met in de grond dezelfde aspi
raties een beetje geluk op deze we
reld en voor ons en voor onze me
demensen
DE GABROVAANSE
VERTELSELS
Wij kregen met zijn allen ook een
boekje van Gabrovaanse Vertelsel-
kens. Men kon kiezen in Franse of
Duitse vertaling.
In gans Bulgarie worden de inwo
ners van Gabrovo aanzien als
schraperige mensen, die een cent
in twee zouden bijten.
Maar tevens worden ze aan
schouwd als de meest geslepen
commercanten. wiens verkoop-
trukskens men best in de gaten
houdt.
Dit heeft aanleiding gegeven tot een
serie van anekdotische verhalen,
die nu in dat boekje verzameld zijn.
Wij kregen meteen het bewijs van
deze slimmigheid De direkteur
vraagt ons in de bar van het mu
seum wat we drinken. Als echt kof-
fiewijf. natuurlijk «un Café». Er
wordt mij een koffie bediend maar,
ondanks dat de tas vol was. had ik
maar een halve tas koffie. Hoe
komt dat wel de tas was gehalveerd
dit wil zeggen dat die potaarde tas
zo gevormd was voor de helft
ronde rand en dan een midden
recht stuk. Omwille van mijn ver
wondering kreeg ik de tas cadeau,
mijn vrouw gebruikt het nu als
melkkannetje.
Een historie werd ons door direk
teur Furtounov verteld EenGabro-
vaan ziet dat iemand zijn sigaret wil
aansteken meteen lucifer, onnodig
zegt hij, steekt die maar aan met
mijn brandende sigaret. Wat de
aangesprokene dan ook doet en
met het terug krijgen van zijn siga
ret zegt de Gabrovaan kom geef me
nu het uitgespaarde stekje.
Zo staan er wel een vijftigtal histo
rietjes in, doch mij is wel opgeval
len dat sommige van deze vertel
sels ook, weliswaar in een andere
vorm ons bekend zijn
Wij kennen ook vertelselkens over
de gierigheid van onze noorderbu
ren.
BEZOEK AAN KINDERTUIN
In de namiddag van diezelfde dag
werden we uitgenodigd een bezoek
te brengen aan een van de talrijke
kindertuinen. Vrouwen zijn hier
meestal ingeschakeld in het pro-
duktieproces en de gemeenschap
gelast zich met de kinderlast over
dag
Wij waren niet alleen, ook de dele
gatie uit Knokke-Heist was aanwe
zig, burgemeester de Sutter en zijn
schepen, alsook een delegatie uit
Griekenland. Met enkele van die
Grieken konden we Frans praten
Wij werden begroet door de kinde
ren zelf, die ons naar oosterse wijze
brood en zout aanbieden. Later
kreeg ik het doekje waarop het zout
plus het zoutpotje in hout, versierd
met bloemenmotieven ten ge
schenke.
Er waren verschillende klassen, al
de kinderen waren gekleed met de
zelfde blauwe voorschoot.
Deze blauwe kleur heeft in de Ara
bische landen een betekenis, het is
de kleur van het geluk en vergeten
we nu met dat de vroeger bezetters
van dit land gearabimseerde turken
waren, de ottomannen
Al het meubileur was m funktie van
de grootte van de kinderen. Ze aten
met z'n allen in een ronde op een
stoeltje. Ik heb de indruk dat de
kinderen zeer sterk gedisciplineerd
waren. De ene mocht iets zingen de
andere iets voor dragen en wat we
moesten vaststellen dat zeer veel
zorg besteed was aan de uitspraak.
Al de kinderen drukten zich zeer
verstaanbaar uit met goed in de
mond gevormde klanken
De kinderen kregen van ons elk een
stuk chokolade, dat hen onmiddel
lijk werd afgenomen, maar de kin
derleidster brak de chocolade in
stukjes en het stukje werd in de
mond gestoken, zo kon het kind
zich niet vuil maken.
Na het bezoek werden wij ontvan
gen door de direktie en het oplei
dend personeel. Wij waren vrij alle
vragen te stellen. Aangezien
kinder-edukatie mij vreemd is,
zweeg ik op alle tonen maar ik
moest toegeven dat de Jos zeer
pertinente vragen heeft gesteld dit
bewees dat hij van pedagogie ver
stand had
Toen we buiten kwamen stonden
sommige ouders reeds buiten op
hun kroost te wachten.
van de scholen en de oud leerlin
gen. Reeds vroeger hebben we
hierover het relaas gegeven.
In de namiddag hebben wij een
lange trip ondernomen een 20 km
ver diep in de bergen. Van op de
hoogte geraken wij langs een dub
bele speldenbocht in een vallei. In
deze vallei staat het beroemde
Dryanovo-klooster.
Dit klooster was de schuilplaats
van Bulgaarse opstandelingen
tegen de Turkse bezetting. Op den
dag van het jaar 1876 werd deze
vallei met zijn klooster door de Tur
ken omsingeld en werden de Bul
gaarse opstandelingen beschoten
van op de bergen. De Bulgaren ver
loren de strijd en werden uitge
moord. Tussen de ingang en de
kerk werd een monument opge
richt voor deze strijders voor de
bevrijding. Want twee jaar later
werd dit gedeelte van Bulgarie be
vrijd van het ottomaanse juk.
Diezelfde namiddag bezochten wij
ook het openluchtmuseum
«ETAR»waarover we later wat zul
len vertellen. Diezelfde drukke na
middag, gingen we ook de stad
bewonderen van op de omliggende
heuvel. Hier werden sporen van
een vroegere vesting gevonden,
waarover een legende wordt ver
teld. In het terugkeren bezochten
wij het syndikaal jeugdtehuis. Die
avond was 't jeugdbal en we konden
goed bemerken dat de jongens en
de meisjes in feeststemming wa
ren. Een kort gesprek met de direk
teur van het jeugdtehuis, leerde
ons heelwat over de bevordering
van de kreativiteit bij de jeugd.
VIERDE DAG
TE GABROVO
De volgende dag brachten wij een
bezoek aan de heer hoofdburge
meester van Gabrovo in zijn bureel
Zo zaten wij aan het tafel wij met
HET OFFICIEEL BANKET
Die avond mochten we in een lokaal
het sluitingsbanket bijwonen van
de biennale van Humor en Satire te
Gabrovo. Wij zorgden ervoor zo
dicht mogelijk plaats te nemen bij
de eretafel Daar wordt ge het eerst
en het best bediend, zegt Odilon en
mogelijk kan hij het weten
Het eten was goed, maar wij heb
ben meer gedronken dan gegeten.
De vader van Pepa zat op één der
ereplaatsen en zo bemerkten wij
dat hij een hoge situatie bekleedde
in het departement. Later hoorden
wij dat hij inspekteur was van de
openbare werken in het departe
ment Gabrovo.
Dikwijls heeft hij zijn plaats verlaten
om met ons het glas te ledigen,
vooral nadat de hoofdburgemees
ter van de stad Gabrovo aan onze
tafel had plaats genomen
Er was ook een klein orkestje, ge
vormd door studenten uit de mu-
ziekakademie. Er waren drie zan
gers bij, een jongen en twee meis
jes. Odilon stelde vast dat de stem
van een der meisjes een zeer mooie
tonaliteit had. Hij was entoesiast
over deze stem en dit had zijn ver
volg. Omwille van het reeds late
uur wilden wij naar ons hotel, maar
waren Odilon kwijt, bij het verlaten
van de zaal bemerkten wij hem ge
leund tegen de deur in de nabijneid
van het orkest
Wij hebben dan later vernomen dat
hij werkelijk kontakt heeft gehad
met deze jonge lieden, en hen zelfs
goede raad gegeven door zijn on
dervinding in de show-business.
DERDE DAG
TE GABROVO
De volgende dag. wij zijn nu dins
dag 24 mei, vieren we samen met
de inwoners van Gabrovo de natio
nale dag van de Slavische kuituur
We bewonderen de mooie optocht
een leerschool te Trjavna voor
houtbewerkers, maar later meer
daarover. Die dag was ook de
Shopping-day Samen met Pepa
gingen wij in de winkelstraat van
Gabrovo wat inkopen. Jacki moest
absoluut een speelding hebben
voor zijn jongen, ledereen gaf hem
raad, en verstandig als hij is, kocht
hij zijn goesting, ledereen kocht zo
een klein souveniertje voorthuis. Ik
liet mij overhalen om twee flessen
Poolse vodka te kopen mijn schoon
appartement moest ingezegend
worden. Maar de zegening is niet
gebeurd, een fles is uitgekroesd la
ter te Sofia en een is meegenomen
naar Aalst.
BEZOEK AAN DE
FAMILIE BATCHVAROVA
Diezelfde dag heeft Pepa ons bij
haar thuis uitgenodigd. Wij gingen
onze spullen afleggen in onze ka
mers en kregen meteen nog de
kans een goede daad te stellen.
Een zigeuner reed met zijn wagen
bespannen met een paard de nogal
steile helling af. Had die wagen nu
geen rem, of was hij zo bedronken
dat hij de remmen niet toedraaide.
Wij zagen dat ongelukkig paardj'e
afschuiven langs de helling terwijl
het dier instinkmatig zich op zijn
achterste liet glijden de goed gela
den kar tegen de muur wringend.
Wij voelden dat het beest dit niet
kon houden, en zijn achter de wa
gen gelopen om hem tegen te hou
den. Het dier gelukte zich te rech
ten en wij hielden de kar tegen tot
het paard voorbij de helling was.
Een dier kan soms slimmer zijn dan
een dronken zigeuner.
Na ons verfrist te hebben op onze
kamers trokken wij van uit het Bal
kanhotel naar de Guzelovstraat,
enkele honderden meters verder.
Het appartement huis, waar de fa
milie BATCHVAROVA woont bevat
een vijftal verdiepingen. Langs een
kale trap klommen we op tot op de
vierde verdieping en belden.
Een zeer vriendelijke dame deed
open, we dachten dat is de zuster
van Pepa zo jong nog, maar het
leek Pepa's moeder te zijn. Maar
wat een verschil, we kregen een
vriendelijk appartement te zien
goed gestoffeerd met meubelen en
kunstvoorwerpen.
Langs een kleine gang kwamen we
in de woonkamer. Hier kwam vader
Batchvarova ons vervoegen. Moe
der serveerde ons koekjes, wijn en
koffie en vooral een goed sma
kende salami-worst De vader van
Pepa was voor ons al geen onbe
kende en terug konden wij van zijn
jovialiteit genieten, de wijnfles
werd goed aangesproken. En ieder
van ons moest wat over thuis ver
tellen, Jos over zijn tweeling, Odi
lon over zijn grote dochter, Jacky
over zijn jongen en zijn Bea, die zijn
bedrijf openhoudt terwijl hij een
duizend kilomter vandaar, Bul
gaarse wijn zit te drinken. Ik kon
fier praten over mijn zeven klein
kinderen en zo waren we allen te
Gabrovo met onze gedachten een
beetje thuis.
Een beetje goed geladen, sukkel
den wij naar huis, gelukkig wist Jos
nog goed de weg.
Ons avondmaal namen wij in inter
nationaal gezelschap.
Naast ons zaten Polen en Duitsers
en Fransen. Zo hoorden wij Pools
en Duits en Frans door mekaar pra
ten. Odilon had die avond afspraak
met die jongens van 't studenten
orkest. Ongelukkig waren wij te
laat en vreesde Odiion ze niet
meer te zien. En zie gans onver
wacht verschijnen daar drie jon
gens met een jong meisje. Het
meisje kon een mondje frans en de
jongens wat engels, zodat er kon
gepraat worden.
Ik had nog enkele broekkousen op
mijn kamer. De moeite om ze te
gaan halen en ze aan de jonge dame
te geven,
We worden bedankt en denken
hiermede is de kous afgelopen,
maar een van de jongens is ver
dwenen en komt terug met een stel
bewerkte glazen en een kroes. De
kroes en de glazen waren bewerkt
met een plant, die als versiersel
goed uitkwam. Het was persoonlijk
werk van die jongen. Wij moesten
dit in ontvangst nemen en terug
bekwamen we het bewijs dat het
een Bulgaarse traditie is elkaar ge
schenken te geven.
Zo bleven we babbelen en drinken
tot in de late uurtjes.
DE VOLGENDE DAG
ONZE LAATSTE DAG
TE GABROVO
Eerst een bezoek aan het metaalfa-
briek «Bolschevik». Hier worden
metalen meetinstrumenten ge
maakt en boren en metalen schij
ven. We bezochten onder de lei
ding van de syndikale afgevaar
digde het atelier waar gefreesd
werd. Deze fabriek was de eerste
opgericht met Russische hulp in
Bulgarie. We merkten dat bene
vens Russische freesmachienen er
ook waren die een Italiaans merk
droegen. Na het atelier bezochten
we de kinderkribbe gehecht aan de
fabriek alsook de refter, waar juist
het bedieningspersoneel aan het
eten was. Op de terreinen waren
ook sportplaatsen voorzien, voor
basketbal en handbal. Maar toen
wij daar waren werd een van de
koeren gebruikt om autorijles te
geven.
Wat ons opviel dat men getracht
heeft, bij het bouwen van deze fa
briek ook een beetje alles frisser te
maken, door het aanleggen van
groen en bloemenperkjes tussen
de ateliers in. Ook mochten wij een
bezoek brengen aan een soort
huismuseum, waar ons de ge
schiedenis van de fabriek door een
brave oude dame werd medege
deeld. Ze kende haar lesje goed.
waarschijnlijk ontvangt ze regelma
tig bezoek van nieuwsgierigen
zoals wij. Hierna bezochten wij het
museumdorp Boshenzi.
Nu weet ik niet hoe men dit moet
schrijven, in het Engels staat Bos
henzi, en in het Frans «La ville-
musée de Bojentsi». Pepa ver
taalde mij de naam van de stad,
geschreven in kyrillische letters en
ze schreef BOJENTZI.
Wat nu ook de goede schrijfwijze is
en het is en blijft de moeite waard
om Bojentsi te bezoeken. Het feit
dat wij in de taverne aldaar plotse
ling Brussel-Frans horen praten en
het daarbij nog uitkomt dat de
dame, die het gezelschap leidde,
geboortig was uit Schellebelle en
zelfs met Jos, die uit Wetteren
komt, gemeenschappelijk kennis
sen had, dit bewijst dat Bojentsi als
openluchtmuseum bekend is, en
door buitenlandse toeristen be
zocht.
Wij kunnen aan eenieder die Bulga
rie bezoekt aanraden deze streek
van Gabrovo te bezoeken met zijn
twee openluchtmusea Bojentsi en
Etar, aJsook het origineel behouden
Bulgaars dorp TRJAVNA
Aan ieder van deze plaatsen is een
legende of een historie verbonden,
want de streek van Gabrovo is de
historische grond van Bulgarie.
Deze geschiedenissen zijn zo mooi
dat we dachten dat gaan we appart
vertellen aan onze lezers.
Vooral de belevenissen in die
kleine taverne in Bojentsi is de
moeite waard.
HUISWAARTS
Diezelfde namiddag zijn we dan
nog vertrokken naar Sofia met twee
taxis. Natuurlijk hebben wij alle
mogelijke dank uitgesproken
tegenover het stadsbestuur van
Gabrovo, dat ons acht dagen te
gast heeft genomen in Bulgarie,
want ook het verblijf te Sofia werd
door hen geregeld.
Ook Pepa werd bedankt en we had
den zelfs de indruk dat Pepa een
beetje weemoedig was, toen wij
haar moesten verlaten en wij alle
vier zonder uitzondering haar tot
afscheid kusten. Wij hadden ge
vraagd ons te logeren in de mid-
denstad te Sofia. Het viel onze
Gabrovaanse chauffeur niet ge
makkelijk ons hotel te vinden in de
ROKOVSKISTRAAT. Het hotel had
een lange naam «Slavianska Be-
sada»
Het was een relatief zeer oud hotel
met 136 kamers en twee oude
gammele liften.
De kamers nochtans waren net,
voorzien van stortbad en toilet.
Jammer van die liften, die menig
maal buiten gebruik waren zodat
wij vier stocks hoog moesten
klimmen, naar beneden komen dat
was gemakkelijker.
Alhoewel wat vermoeid, zagen we
ons toch verplicht in de stad te
gaan eten
Nu of ge wilt geloven of niet maar al
de restaurants zaten vol volk te So
fia. Met moeite kregen wij nog een
plaatsje in het restaurant KRISTAL.
De bediening was goed maar het
eten niet bezonder.
De vrijdag zijn we de ganse dag
rondgelopen in Sofia en dit in de
zware regen. Kan het bij ons rege
nen ook in Bulgarie weten ze wat
regen is, we waren doordrenkt. We
waren verplicht onze kleurendia's
in het regenweer te nemen met de
zekerheid dat ze nooit goed zullen
worden.
Wij hebben heelwat beleefd te So
fia, en zullen het graag vertellen. In
elk geval de zaterdag regende het
nog, zodat wij ons niet meer de
moeite gavenïiog in Sofia rond te
lopen, gelukkig had Odilon speel
kaarten mede, wij zijn aan het be-
lotten geraakt tot de taxi ons kwam
halen om naar het vliegveld te rij
den. Met veel moeite met vijf man
en al dat gepak in de taxi geraakt.
Een kwartier later waren wij op het
vliegveld, veel te vroeg maar toch
blij terug naar huis te kunnen vlie
gen, want oost of west, het blijft
toch thuis best.
ons vieren en Pepa als tolk. Van
Bulgaarse zijde de hoofdburge
meester, zijn kollega onze begelei
der en direkteur Furtounov van het
museum.
De 1 ste burger van Gabrovo is een
vriendelijke man, zonder veel
drukte, met een open gezicht.
We babbelden zowat over alles
Bulgarie, Gabrovo, de toestand in
ons land met het talenkonflikt.
Op tafel lagen verscheidene soor
ten sigaretten, vooral met een
Amerikaanse verpakking. Ook de
zoetdrank, die men ons serveerde
was Coca-cola of Schweppes.
Die multinationals vindt ge overal,
beweerde de Jos, ze zijn als woek-
kerend onkruid die overal het nor
maal ekonomische leven willen
overheersen.
Geschenken werden uitgewisseld.
We bezorgden de hoofdburge
meester een ereplakket van de stad
Aalst plus het boek van Karnaval
Aalst, leder van ons kreeg een
wonder mooie map in simili-leder
waarin een boek over Gabrovo zat
geborgen.
Mij gaf hij een boek over de archi-
tektuur van de vorige eeuw in de
streek van Gabrovo
Wie dit boek bekijkt moet tot de
vaststelling komen dat in deze
streek zeer goede ambachtslui
aanwezig was De huisbouw was
rationeel en estetisch verantwoord.
Op te merken dat de handelshuizen
anders gebouwd werden dan de
gewone huizen. Opvallend is dat de
bovenste verdieping uitsteekt bo
ven de onderste gelijkvloers. Dit
wordt weeral aanzien als een sluwe
vondst van de Gabrovanen om
meer ruimte in te nemen dan hen
door de gemeenschap was toege
wezen.
De streek van Gabrovo was bekend
voor zijn goede meubelmakers en
vooral houtsnijders. Er was zelfs
Nu we weer volop in de vakantiemaanden zitten, treft men
weer in heel wat bedrijven 'vakantie-werkers' of job-studen
ten aan. Maar niet alleen in bedrijven maar ook in officiële
diensten vinden deze job-studenten werk. Ook de diensten
op het stadhuis worden voor de maanden juli, augustus en
september gedeeltelijk bevolkt met deze jongeren.
In hei licht van dit feno
meen liet het stadsbestuur
de pers een mededeling ge
worden die op sommige
plaatsen nogal eens strope
rig aandoet. Hier en daar
wordt er al eens met het
wierookvat naar zichzelf ge
zwaaid...
Ons stadsbestuur wijst er
op dat de meeste ambtena
ren er eens op uit trekken.
«In het teken van haar men
selijke aanpak heeft de stad
aan niet minder dan vijftig
jobstudenten werk gebo
den. De meesten zijn jonge
mensen die de hogere hu
maniora net achter de rug
hebben of die al een paar
jaar aan hogere studies toe
zijn. zodat de gemiddelde
leeftijd 19 jaar is. Het kolle
ge van burgemeester en
schepenen heeft ze dus in
de gelegenheid gesteld met
de stadsadministratie ken
nis te maken en \A/iI op die
manier haar steentje bijdra
gen aan de jeugdzorg...De
bedoeling van het kollege
van burgemeester en sche
penen was die jonge men
sen te stimuleren, het ge
voel te geven dat ze eens
opgenomen zijn in de maat
schappij en hun vooral de
idee bij te brengen dat het
stadhuis een instelling is
die in de eerste plaats ten
dienste staat van de men
sen, en dat alles wat er ge
daan wordt rechtstreeks of
onrechtstreeks sociaal werk
is.»
In de mededeling wijst men
er op dat het stadsbestuur
en ambtenaren hierdoor een
grotere verantwoorde
lijkheid op de schouders
krijgen. De jobstudenten
zijn echter erg welkom want
«sedert de fusie en de dyna
mische aanpak van het
nieuwe bestuur is er enorm
veel werk op het stadhuis...
Het kollege van burge
meester en schepenen ver
leent hun een belangrijke
dienst: zij krijgen op het
stadhuis een vooroefening
op de toekomst.
DDP
Donderdagnamiddag, 7 juli. rond 13 uur is de 8-jarige Pascal
D'Herde. wonende aan de Vijverstraat 85 te Lede van een schommel
gevallen op het speelplein «De Leeuwerik- te Lede.
Tijdens deze vakantiedagen organiseert de VZW Parochiale \N er
ken een vakantiepatronaat op het speelplein van Jeugdhuis Leeuwe
rik. De kinderen worden officieel begeleid van 14 uur tot 17.30 uur.
Zij worden evenwel opgevangen vanaf 13.30 uur onder de leiding
van rnonitrices van het speelplein. Lnkele knapen die daar dus te
vroeg waren, speelden er rond de schommel. Pascal D Herde moet
van de schommel gev allen zijn en heeft bij het opstaan de schommel
enkele keren tegen zijn hoofdje gekregen. Zijn vriendjes zijn on
middellijk hulp gaan halen bij een verpleegster, mevrouw Nijs, die
rechtover het speelplein woont. Zij heeft onmiddellijk de eerste
zorgen toegepast, terwijl de hulpdienst 900 verwittigd werd. Het
slachtoffertje werd met een dubbele open schedelbreuk opgenomen
in het Akadcmisch Ziekenhuis te Gent.
Bij het ter perse gaan v ernamen w ij nog dat Pascal D'Herde reeds
klinisch dood is. Het slachtoffertje behoort tot een gezin van zes
kinderen. ix
MON D.G.
