VAN
ANUS
URBANUS
Praten met de plezantste Vlaming:
OOK NEDERLAND
MOET LACHEN
OM URBANUS!
Vanden
De Voorpost - 6-1-78 - 17
zoveel slimmer als ik eruit
zie weet je».
Improviseer je veel tijdens
een optreden?
«Nee, nooit, of toch
nooit, leder optreden
woord voor woord hetzelf
de. Soms valt het wel eens
voor dat er reaktie uit de
zaal komt en en die probeer
ik dan wel op te vangen.
De meeste komieken zijn le
lijke jongens: Marty Feld-
man, Freek De
Woody Allen, Theo
Bosch, Urbanus van Anus.
Is dat toeval?
«Ik weet niet, ik heb daar
eigenlijk nooit bij stil ge
staan, maar eigenlij vind ik
mezelf nog zo lelijk niet zul
le. Ik doe natuurlijk wel
mijn best om zo lelijk mo
gelijk te lijken. Nen hele
lelijke valt meer op dan ne
schone jongen!
Op gebied van humor staan
we niet erg ver in Vlaande
ren. Zijn er dan toch zo wei
nig plezante jongens in het
Vlaamse land?
O die vraag weet ik natuur
lijk ook geen antwoord,
maar toch geloof ik dat er
meer plezante jongens zijn
.dan we denken maar ze
moeten een kans krijgen om
zichzelf waar te maken.
Neem nu Ed Kooyman, vol
gens mij is dat erg goed wat
die jongen doet, maar wie
kent hem? Hij krijgt geen
kans om te bewijzen wat hij
kan.
In 'n hoeve in Tollembeek woont Urbain Servranckx, 27 jaar en
grollenmaker van beroep. «Kom binne, zet u als ge ergens een
plaatske vindt. Lut, geef die mensen eens ne whisky, neen die fles
niet, er staat er één die al begonnen is». Zo worden we verwelkomd
door Vlaanderens komiek nummer één.
Het is al zowat vijf jaar ge
leden dat Urbanus zijn
eerste, erg schuchtere stap
in de showwereld zette.
«We hadden een groepke
opgericht met een paar
vrienden en ne kozze van
mij. Anus heette de groep.
Ik maakte al de teksten en
de liekes voor de groep,
maar durfde niet alleen het
podium op. We kenden
geen noot muzrtek, maar we
deden het allemaal graag, 't
Was zo een soort skiffle,
maar nogal voor 't lachen.
De liekes die we maakten
waren een muzikale flop,
maar 't was plezant. Ons
daar zo zien staan alleen al
was voor 't lachen. Meer en
meer kreeg ik het door dat
mijn troeven lagen in het
praten met de mensen. Mijn
bindteksten werden dan
ook steeds langer en de an
dere leden van de groep be
gonnen dat steeds ambe-
tanter te vinden. Zij stonden
daar dan natuurlijk voor
spek en bonen. Ik voelde
dat ze me meer remden dan
hielpen en daarom ben ik
alleen gaan werken.»
Urbanus praat in een inter
view net hetzelfde ge
schaafde Brabantse taaltje
als op de planken. Het is
geen echt dialekt maar in
een ABN-kern zou hij al
evenmin zijn draai vinden.
«Ik ben maar tot mijn vijf
tien jaar naar school ge
weest bij de broeders in
Aalst. Daarna werd ik bak-
kersgast om korte tijd later
bevorderd te worden tot ma
gazijnier en tenslotte werd
ik chauffeur in een drukke
rij. Ge ziet dat het dus niet
zo vet was met mijn oplei
ding. Ik moet zeggen dat ik
soms verschiet als ik inter
views met mijn eigen lees.
Ik lees dan woorden die ik
zelf niet eens begrijp. Ik ge
bruik nooit een woord dat
een kind van vijf jaar ook
niet zou verstaan.»
Urbanus liep ook nog enke
le jaren avondschool in Sint
Lucas, te Brussel. Hij wou
tekenaar worden. «Ik voelde
me eigenlijk niet thuis tus
sen mijn vrienden van het
dorp. Daar werd over niks
anders dan over voetbal en
naar 't bal gaan gepraat. Ik
moest wel meedoen maar
het lag me eigenlijk niet
goed. In Sint Lucas heb ik
dan gevonden wat ik zocht.
Daar komen zowat alle jon
ge mensen samen die ook
een hekel hebben aan voet
bal en naar 't bal gaan.»
Hebt ge een hekel aan voet
bal?
«Ja, allé neen, ik bedoel dat
ik een hekel heb aan altijd
maar over voetbal praten en
iedere zondag op Ander-
lecht gaan staan, maar zelf
ne keer sjotten dat doe ik
wel graag.»
Heb je die Sint Lucas stu
dies voleind?
«'t Is eigenlijk drie jaar lager
en drie jaar hoger. Ik heb
die drie jaar lager gedaan en
ik vond die leraar zo tof dat
ik het daarna nog eens he-
lemaal opnieuw gedaan
heb. Het was eigenlijk niet
zozeer voor het tekenen dat
ik daar ging, maar wel voor
de sfeer, we deden daar om
zeggens alles behalve teke
nen.
Welk soor publiek heb jij in
feite?
«Oh dat is zeer gevarieerd.
Er komen veel jonge men
sen, zelfs kinderen maar
ook tamelijk veel oudere
mensen. Dat zal wel komen
door ,dat radioprogramma
dat ik vroeger gehad heb.
De mensen komen naar mij
kijken omdat ze denken dat
ik een soort Tony Corsari
ben. Ze weten meestal niet
dat ik nog zo jong ben. Het
geen ik breng is tamelijk
kommercieel. (Wij kijken
ietwat verbaasd). Allé. ik
maak geen kommerciele
muziek, want onder kom
merciele muziek versta ik
liedjes maken die je zelf
niet goed vindt, maar waar
van je weet dat ik het grote
publiek het koopt.»
«Ik ben de domste, dus jij
bent slimmer» is dat niet de
taktiek die je bewust aan
wendt tijdens de optre
dens?
«Misschien wel, ik loop na
tuurlijk gene ganse dag
rond zoals ik op het podium
sta, maar dat is de vorm
van humor die me het beste
ligt. Trouwens ik ben niet
Wij hebben toch het humor
festival van Heist?
Doe me niet lachen. Ik heb
daar ook eens aan mee ge
daan en zelfs een prijs ge
wonnen, maar qua organi
satie en gewoon qua alles
was dat een verschrikkelijke
flop. Het stond werkelijk
beneden alle talentenjach
ten.
Je hebt enorm veel werk.
Radio Brabant wil je voort
durend voor de micro halen
Vrees je niet dat je spoedig
versleten zal zijn?
«Dat gevaar zit er natuurlijk
altijd in. Met mijn radiowerk
ben ik praktisch gestopt,
omdat ik ook wel door had
dat ik niet onuitputtelijk
was. Aan televisie heb ik
zeker nog geen oververzadi
ging. Integendeel, een tele
visieoptreden zou me erg
goed van pas komen, maar
naar het schijnt komt er wel
een uitzending rond mij in
dè loop van 1978. Wat de
zaaloptredens betreft, ik
zou inderdaad bijna alle da
gen kunnen optreden. Ik
neem maar vier tot vijf op
tredens per week maximum
aan. Ik heb ook mijn prijs
opgedreven - Urbanus
vraag 18 blauwe brieven
voor een avondvullend op
treden maar ik moet zeg
gen dat die meerprijs wei
nig mensen heeft afge
schrikt».
Men praat volop over Urba
nus in Nederland. Wat
wordt dat?
Ze zijn er inderdaad serieus
mee bezig met me in Neder
land aan de man te bren
gen. Ik heb er al twee tour
nés achter de rug en eerlijk
gezegd het was een meeval
lers. Een Nederlander lacht
blijkbaar toch om dezelfde
dingen als een Belg. Ik ver
ander dus helemaal niets
aan mijn show. Enkele
woorden die naar 't schijnt
heel Belgisch zijn moeten
natuurlijk -wel worden ge
wijzigd. Zo heet een Leu
vense stoof, in Holland een
continu en zo zijn er natuur
lek nog wel enkele aanpas
singen maar de gags blijven
net hetzelfde».
Uit een bepaald hoek komt
het verwijt dat je nogal op
pervlakkig bent. Nooit eens
een geengageerd nummer.
Urbanus zucht en kijkt een
beetje verveeld. «Dat komt
wellicht omdat ik dat zo niet
aanvoel. Kijk ik heb ooit
eens een liedje gemaakt te
gen de flikken. Ik maakte
die mensen daar kompleet
belachelijk in. Ik bracht het
eens in een zaal waar twee
agenten zaten en iedereen
keek natuurlijk naar die
mensen. Nu is het best mo
gelijk dat het hele toffe ty
pen waren en ik had er di-
rekt al spijt van dat ik het
gezongen had. Ik breng
sindsdien dat nummer
nooit meer in de zaal. De
geëngageerde uithangen en
terwijl een dikke gage op
strijken is veel gemakkelij
ker dan de mensen doen
lachen weet je».
We willen het graag gelo
ven.
tekstMare Heymans
foto's: Emiel Vermeir
