VAN HETZELFDE LAKEN EEN PAK
AALST HEEFT NU EEN
EUROPEES KAMPIOEN
AALSTERSE KARNAVALDELEGATIE NAAR PULHEIM
18 - 17-2-1978 - De Voorpost
TK'a
ICrai,
tioo i T
ALteev
1lU 1W WA
tfmrpéL tOUUH
ALfoWl
HéW-
GERTIE VLAEMINCK AKKORDEONIST
waar zij goelasj en brood konden
eten en waar hen een paar flessen
snaps stonden op te wachten. De
speciaal voor ons koningspaar
meegebrachte bloemen bleven in
Duitse handen, er mocht zelfs
geen afgevaardigde naar de -ko
ninklijke- receptie gaan ondanks
dat ex-burgemeester Marcel De
Bisschop zijn kaarten aan deze de
legatie had afgestaan. Daarbij
kwam ook nog dat, tegen Duitse
traditie in aan de delegatie ge
vraagd werd om geen snoepgoed
uit te gooien. Dat is in Aalst trou
wens niet gebruikelijk. In Duits
land daarentegen is het juist ander
som. Daar gooit men met snoep
zoals men hier met konfetti gooit.
Wat in de openstaande zakken, pa
raplu 's of tafellakens vliegt wordt
in dozen of zakken opgeborgen.
Datgene wat ernaast vliegt blijft
liggen op de straat. Het is dan ook
niet verwonderlijk dat je op het
einde van de stoet, wanneer je
voor de tweede maal eenzelfde
straat doet, blijft plakken aan de
kapotgetrapte kleverige karamel
len, pop corn, koeken, pralines,
enz.
Snoep uitgooien primeert in Duits
land. De wagens en het entourage
door de personages komt op de
tweede plaats. Wij kunnen dan
ook gerust stellen dat wat betreft
de praalwagens Pulheim zeker
twintig jaar achter is op Aalst. Op
het gebied van Sinterklaas spelen
staan zij echter eeuwen voor. In
Aalst zouden de kinderen onder de
wielen van de wagens lopen om
toch maar één karamel te kunnen
bemachtigen, ginder doen zij zich
niet eens de moeite om een kara
mel op te rapen die op twintig cen
timeter voor hun voeten valt. Wij
kunnen zeggen dat dit bij ons ont
breekt, maar zoals het ginder ge
beurt is het... verspilling.
Het publiek is trouwens ook volle
dig verschillend van de ons ver
trouwde Aalsterse stoelenkijkers.
Hier is men vrij koel zowel in han
delen als in reaktic op het gebeu
ren. In Duitsland daarentegen leeft
de bevolking meer mee. Men leeft
mee. en men krijgt daar ook wat
voor. Men bekijkt je zelfs vies
wanneer men niets krijgt. Toen de
ons doorgegeven voorraden be
gonnen te slinken openden een
paar kamavalisten de kleine zakjes
en begonnen profijtig de inhoud
stukje voor stukje uit te delen Bij
velen, vooral oudere mensen, viel
dit niet in goede aarde.
Wie tijdens deze ganse rondgang
veel sukses had was Prins Bob.
Verwonderlijk was het niet. in
Duitsland draait immers alles rond
de Prins.
In Duitsland zal een prins immers
ook niet verkleumd van de koude
en het nietsdoen óp zijn wagen
staan. Daar heeft hij meer ruimte
dan een opgebrande kaars De
prinsenwagen is een reuzegrote
wagen volgestouwd met snoep
goed Met 4 man houdt hij'gedu
rende het ganse verloop van de
stoet niet op met beide handen de
OFFICIEEL GEDEELTE
'Voorzien was dat wij om 12 u. in
Pulheim zouden aankomen waar
•Jfij onze voeten eens zouden mo
gen onder tafel steken. Enkele
overvolle blazen en het daarmee
gepaard gaande tijdsverlies zorg
den er voor dat wij maar pas rond
12.30 u. ter bestemming aankwa
men. Veel tijd voor eten en geplo-
genheden bleven er ons niet.
De ontvangst had plaats in de kan
tién van de Sint-Sebastiaans schut
tersgilde te Pulheim. Bij de ver
welkoming werd iedereen getrak
teerd op -snaps- of een pintje
Keuls bier. Aan de aanwezige
Pnns en zijn gevolg werd door
Marcel De Bisschop en Roland
Van den Bremt geschenken over
gemaakt. Naast de uitwisseling
van vlaggetjes en plaketten werd
ook een Aalsterse ajuinvlag, sym
bool van onze jubileumkamaval.
aan de Duitse Prins geschonken.
Door deze geste maakten het AK V
en Marcel De Bisschop heel wat
goed. Wat de stad Aalst op 5 fe
bruari over het hoofd zag en de
slechte publmic relations die zij
daardoor de Duitse delegatie ten
beste gaf werd grotendeels goed
gemaakt. Dit belette echter niet
dat de Aalsterse delegatie op een
gelijkaardige wijze verder ont
vangen werd. Als ekivalent van de
goelasj met boterhammen, de
&jitse delegatie in het Beukenhof
aangeboden, kregen wij ginder
een grote kom soep boordevol met
een hutsepot van groenten en
vlees. Een gemiddeld eter had er
meer dan zijn buik mee vol, en
De door kar navalburgemeester Marcel De Bisschop overhandigde geschenken maakten heel wat goed (SJ)
lekkernijen naar de massa te
gooien. Twee ekstra helpers heb
ben daarbij de taak de voorraden
steeds maar bij te vullen. Wanneer
je dergelijke kamavals nog niet
meegemaakt hebt lijkt je dat wer
kelijk ongeloofwaardig wat daar
allemaal te grabbelen gegooid
wordt. En toch is het zo
De mensen leven niet alleen mee
en krijgen niet alleen, zij geven
ook. Wanneer een karnavalist in
een kafee, in de rapte, even zijn
dorst wil gaan lessen moet hij er
niet van verwonderd staan dat men
hem de drink gratis aanbiedt.
Langs de weg staan er immers ook
vaatjes en kroezen waar je naar
believen kunt gaan aan drinken.
Mensen staan langs de kant de gla
zen en de flessen in de hand. Wan
neer men je iets aanbiedt is het
haast een belediging dat je het
weigert, en men biedt je veel aan!
Iets wat wij ook niet kennen is dat
de mensen hun boxen van de ge
luidsinstallatie in de open ramen
of in de tuin zetten en de verster
kers volledig open gooien. Ieder
begeleidt daar op zijn eigen
Op karnavaldinsdag toog een Aalsterse delegatie bestaande uit 152
personen naar Pulheim om aldaar onze karnavalstad te vertegen
woordigen. De delegatie was samengesteld uit mensen van het AKV,
karnavalgroepen, een lid van het feestkomitee, en een fanfare. Pul
heim is een Duits dorpje, een deelgemeente van Keulen, gelegen
links voor deze Duitse Dom-stad. Deze geste was in feite één weder
geste op het bezoek van de Duitse delegatie die op 5 februari II. te gast
was in onze stad en die er mee opstapte in de jubileumstoet.
Mevrouw Willems. uiterst rechts naast Bob. organiseerde het geheel (SJ)
Alles wat naast de zakken valt blijft op de grond liggen (SJ)
Nog maar pas tien jaar oud heeft Gertje Vlaeminck, student aan de
afdeling van het St-Maartensinstituut in de RafTelgemstraat, reeds
de titels van «Kampioen van België» en «Kampioen van Europa» op
zak. Ook een prachtig erelint werd hem op het Europees tornooi, ten
teken van zijn bcvoegheid, uitgereikt en in de huiskamer bekleedt het
nu inde Naarstigheidsstraat 14 een ereplaats.
men. mineur en majeur en
andere vaktermen uit het jar
gon.
Als alles normaal verloopt, als
de jongen met de aangeboren
talenten de moed blijft hebben
om door te bijten ook als het
eens lastig is. als hij niet zodanig
overbóft wordt dat hij meent
dat het reeds gebeurd is. als hij
de Aalsterse Muzickakademie
heeft gevolgd en de kursussen
aan het konservatorium met
vrucht heeft beëindigd krijgt
Aalst wellicht nog over een
tiental jaren een zeer groot
akkordeonvirtuoos onder het
waakzaam oog van zijn leraar
Jean Van Vaerenbergh, de
tweelingbroer van de vroegere
suksesrijke formatie.
Inderdaad, veel maal na elkaar:
«als». Gertje is echter nog jong
en heeft de tijd om dit alles in
vervulling te laten gaan. Aan
aanmoedigingen zal het bij zijn
vader -machinist en zijn Moor-
selse moeder uit de Populieren-
straat (bij de «Cuba») niet liggen.
L.H.
AALSTERS UUR
Aan de belangstellenden die wen
sten deel te nemen aan deze uitstap
naar Duitsland was medegedeeld
dat iedereen om 8 uur 's morgens
moest verzamelen op de Parking
aan de PontstraatVandaar zouden
de drie bussen in kolonne naar
Pulheim rijden. Wonder boven
wpnder waren de drie bussen op
dat uur reeds zeer goed bezet. En
kel de duivel doet al en organisator
van het geheel hierin Aalst Roland
Van den Bremt, en de Matotten
ontbraken op het appel. Ook op
het geklop op Rolands huisdeur
kwam geen antwoord. Achteraf
bleek echter dat deze reeds vanaf 7
u? ter plaatse was, maar zich liet
overhalen om mee te gaan om de
Matotten in hun stamkafee op te
halen. Deze «lijdensweg- duurde
wat lang. Om 8.25 u echter kon
den de bussen zich in beweging
zetten, richting Keulen.
DELEGATIE
Na een half uurtje rijden zag mén
op de bus niets anders dan vrolijke
kamavalisten die lagen of hingen
te slapen. De laatste dag van onze
drie dolle dagen deel uitmaken van
een kamavalsdelegatie was voor
velen een zware opdracht.
De belangstelling voor dit gebeu
ren was wel eenzijdig. Marcel De
Bisschop nam als ex-
burgemeester de plaats in van onze
huidige burgemeester. Prins Bob
nam als ex-prins de plaats in van
onze huidige Prins. Daarnaast was
er ook nog één lid van het feest
komitee, Paul Boeykens. Kwestie
van de eer te kavelen! Van het
AKV-bestuur waren aanwezig
Paul De Wever. Paul Hoebeeck.
Roland Beeckman en Roland Van
Den Bremt. De Matotten waren
;*ct 21 mensen, de Zjieperekes
met 17 evenals 't Es "t Ien en "t
Ander. Door zemme na stuurde
:en dcieghtie van 2 personen. Hel
werige deel werd gevormd door
k fanfare Sint-Cecilia uit Appels.
slecht was het zeker niet. Velen
gingen dan ook voor een tweede
maal een rantsoen ophalen.
STOET
Duitsland is een land waar karna
val draait rond één persoon, de
Prins. Dit in tegenstelling met
België, en zeker met Aalst, waar
men karnaval los viert, het liefst
nog zonder of met zo weinig mo
gelijk organisatie. Dat op die
wijze alles nog het best verloopt
kregen wij vorige week maandag
te zien.
Een fout die Aalst op dat vlak tij
dens de ontvangst van 5 februari
11. maakte is dat zij weinig, om
niet te zeggen -geen- aandacht
besteedde aan de Duitse delegatie
zijnde de Prins en zijn gevolg. Ge
lukkig was er op dat ogenblik
reeds Marcel De Bisschop, die
met de hulp van het AKV het ge
heel wat in goede banen trachtte te
leiden. De prominenten hadden
immers alleen maar oog en oor
voor de koning en de televisie.
Een receptie, iets waar men anders
te Aalst nogal gul mee is. kon er
dit maal niet af. De delegatie werd
naar het Beukenhof verwezen
Het begon allemaal met de
Aalsterse Handelsbeurs van
vóór drie jaar waar demonstra
ties op orgel en akkordeon
werden gegeven. Ons jonge
vriend werd hierdoor zo zeer
geëmponeerd en zijn belangstel
ling zodanig opgewekt dat
Hertje in de Centrale Muziek
school van Paul Van Vaercnberg
in de Molenstraat werd inge
schreven en er gedurende een
jaar de lessen volgde. Lessen dan
zowel van notenleer als van
muziekteorie en uiteraard ook
de praktijk.
Na een jaar werd Gertje door
vader machinist bij de NMBS
onder de hoede geplaatst van
een kollega-spoorwegman, Jean
Van Vaerenbergh van de vroe
gere «Mussetta's» en tevens
solist van de radio en zelf zeven
maal Europees kampioen. Twee
maai per week. telkens op
woensdagavond, krijgt Gertje
thuis van Jean privé-les en
hoever het bij hierbij reeds heeft
geschopt blijkt duidelijk uit zijn
resultaten. Eerst werd hij Kam
pioen van België in de afdeling
Juniors B. Ondertussen trad hij
regelmatig op o.a. in Spa. in
Houthalen en uiteraard ook op
het thuisfront in de parochie
St-Anna. Van plankenkoorts
heeft hij niet in het minst last en
hoe meer luisteraars er zijn
komen opdagen hoe liever en
hoe beter hij speelt.
Klap op de vuurpijl was wel zijn
deelname aan het Europees
Kampioenschap waartoe zijn
professor hem waardig achtte.
Niet minder dan 1800 deelne
mers. in alle kategorieën, namen
deel aan deze wedstrijden in de
Duitse kuurstad Baden-Baden.
In het ultra-luksucuse Casino
van deze riante Westduitse stad
schitterde Gertje andermaal en
mocht de 600 km lange terug
tocht ntet de wagen aanvatten
getooid met het erelint van
kampioen van Europa en het
erbij horende diploma. Als
opgelegd stuk speelde hij er een
werk dat veel van de vertolker
vereiste, nl «Klein Duimpje». In
zijn kategorie. tot en met 15 jaar,
waren 68 mededingers. Hij was
de jongste maar werd toch de
eerste van allemaal met grootste
onderscheiding en 95% der
punten.
Gertje beschikt reeds over een
uitgebreid repertorium met wal
sen cn marsen van bekende
komponisten. Ook de airs la
mode liggen hem en voor ouden
van dagen speelt de jongen van
tien jaar dan maar melodieën uit
de oude doos. «Smurfen» doet hij
uiteraard ook.
Elke week trouwens laat zijn
leraar hem een nieuw stuk(je)
aanleren maar ook de teoreti-
sche kennis van de muziek als
fundament van het geheel wordt
niet verwaarloosd en we horen
Gertje het hebben over septie-
Al dansend op de tonen van een oud draaiorgeltje, de voeten verwarmen (SJ)
deuntje de stoet.
Karnaval in Pulheim. Duitsland,
is gans anders dan Aalst. Het is
geen straatkarnavalAlles is meer
georganiseerd, er is meer (Duitse)
discipline, maar. men leeft in
tenser mee met wat zich in de stra
ten afspeelt. Voorde Aalstersede-
legatie was dit bezoek een verrij
king.
ORGANISATIE
Wanneer je leest dat een Aalsterse
delegatie met een fanfare uit Ap
pels. het rivaliserende Dender-
monde. erop uit trekt naar Duits
land, rijzen er wel vragen. Hoe
komt dat. Dat komt heel eenvou
dig omdat het geen Aalstenaar is
die aan de basis van deze organisa
tie ligt. Vorig jaar was het deze
zelfde fanfare vergezeld door een
Dendermondse delegatie die de
stoet in Pulheim opluisterde. Er
rezen met deze Dendcrmondc-
naars. zo zijn zij nu immers, pro-"
blemen. Mevrouw Willems, die
steeds in Duitsland de organisatrice
van dergelijke buitenlandse dele
gaties op haar rekening neemt, be
sloot dan ook dit jaar de Dcnder-
mondenaars niet meer te vragen.
Het genoegen viel nu Aalst te
beurt, in de hoop dat wij niet zo
opstuimig waren. De Appelse fan
fare zakte gaas de weg eens lekker
door. de muziek was. vooral in "t
begin, goed. maar achteraf, door
de talrijke borreltjes langs de kant.
werd het wat verward en blies ie
der voor zichzelf. In zoverre dat
men nog kon blazen. Wat hun ge
drag betrof was het echter minder.
Ambassadeurs kunnen zij niet ge
noemd worden, veeleer een aan
stellerige troep.
De Aalstenaars kunnen echter ook
niet volledig van schuld vrijgepleit
worden. De Matoten verdwenen
na 500 meter in een kafeetje en we
kregen ze pas een goed uurtje la
ter, toen wc voor de tweede maal
dezrlfde plaats voorbijtrokken, te
rug te zien. De talrijke drankjes
stegen naar het hoofd en in het
kafee waar achteraf nog een glas
gedronken werd werd het 'i Ien en
't Ander. Nu ja. alles kwam op
zijn pootjes terechtWel waren er
nog een paar moeilijkheden toen
de fanfare nog een uur wou blijven
cn de Aalstenaars naar hun heimat
terug wilden om de verbranding
bij te wonen. Uiteindelijk vertrok
een bus rond 18.30 u. naar Aalst
terwijl twee bussen achterbleven.
Deze eerste bus bereikte terug de
Pontstraat om 21.55 u. Dus juist
op tijd om de verbranding van kar
naval nog bij te wonen.
SNOEPBEDELING
Misschien is bij de lezers wel de
vraag gerezen hoe deze Duitse
groepen het financieel klaarspelen
om zoveel snoep uit te gooien. Een
eerste argument is wel dat in
Duitsland daaraan veel meer aan
dacht besteed wordt dan aan d
opsmuk van de wagens. Ee
tweede faktor is dat de stad in he
groot, met tonnen tegelijk dez
snoep aankoopt. De verschillend
organisaties op hun beurt kope
dan, aan sterk gereduceerde prij
zen. snoep af van de stad. Op dezi
manier komt het hen niet zo duur
Het is daarbij ook niet altijd eerst
kwaliteit van snoep die uitgegooi
wordt.
GEEN RECEPTIE
Organisatrice, mevrouw Willems
wist ons achteraf, tussen pot ei
pint zoals men dal noemt, mee t<
delen dat de Duitse delegatie alle
behalve opgetogen was over d
ontvangst te Aalst. De Aalsters
delegatie was hiervan ook wat he
slachtoffer. Oorspronkelijk wal
een ontvangst gepland op het ge
meentehuis van Pulheim. Toen dt
Duitse delegatie echter te Aal!
met een kluitje in het riet gestuur
werd besloot men ook te Pulheir
deze receptie af te gelasten. Ge
volg: wij kregen van het zelfd
laken een pak. Een paar hondei
mensen op de Markt en duizende
in de woonkamer hebben de k(
ning gezien. De televisie brac!
een alles behalve positieve publ
citeit voor onze Aalsterse karnt
val. Bilan:...
SJ
